Γιγαντοαφίσες σε Ίλιον, Αγ.Αναργύρους, Πετρούπολη για bullying, πατριαρχία, σεξισμό, μιλιταρισμό, ομοφοβία, ρατσισμό

 

Όταν περπατάς στο δρόμο και ακούς αντρικά σφυρίγματα και έναν οχετό σχολίων για την εμφάνισή σου. Όταν οδηγείς και ενώ σε αγριοκοιτάνε ακούς «να πας να πλύνεις κάνα πιάτο». ‘Οταν είσαι στο λεωφορείο και “τυχαία” σε αγγίζουν πεινασμένα αντρικά χέρια…

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ BULLYING, ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΕΞΙΣΜΟΣ

Η πατριαρχία με την οποία μαθαίνουμε να ζούμε αλλά και να αναπαράγουμε τους ρόλους της από μικρές/οί,  είναι μέρος του παρόντος μας σε όλο το φάσμα της κοινωνικής μας ζωής, από το σχολείο και την οικογένεια μέχρι την εργασία και τις ερωτικές μας σχέσεις. Είναι η εξουσία που μας ασκείται καθημερινά, θέλοντας να μας χωρέσει σε ρόλους «κουκλίτσας», «μαμάς», «αντικειμένου του πόθου» κτλ , που οφείλει να υποτάσσεται στον αντίστοιχο ρόλο του «λεβέντη», «πατέρα», «κυνηγού». Η πατριαρχικά δομημένη κυρίαρχη κουλτούρα όπου τα πειράγματα, τα βλέμματα και οι χειρονομίες είναι  φυσικά, αυτονόητα και αθώα, είναι το πλαίσιο που γεννά την υποτίμηση, το σεξιστικό μίσος, την κακοποίηση, το βιασμό κι όποια/ος σφυρίζει αδιάφορα παίρνει θέση δίπλα στους καταπιεστές μας.

Τα σώματά μας τα ορίζουμε εμείς και δεν πρόκειται να υποταχτούμε στον πολιτισμό της έμφυλης ιεραρχίας, σε κανένα θεό και σε κανέναν αφέντη.

Το bullying είναι ο αποπολιτικοποιημένος «φερετζές» της μάτσο αρρενωπότητας, του σεξισμού, της πατριαρχίας, της ετεροκανονικότητας και του ρατσισμού, που απομονώνει το φαινόμενο από τις θεσμισμένες κοινωνικές διεργασίες που το γεννούν και το αναπαράγουν. Την ασφυκτική κανονικότητα της οικογένειας, τις διδαχές του σχολείου, τον μηχανισμό του στρατού, τα πρότυπα της βιομηχανίας του θεάματος.

 

 

Όταν το εμβατήριο ηχεί και σημάνει μια καθημερινότητα γεμάτη από τα καψόνια των «ανωτέρων» σου. Όταν η παραμικρή σου κίνηση μεταφράζεται ως δυσαρμονία στην επιβεβλημένη ομοιομορφία. Όταν η απειλή της τιμωρίας, η φυλάκιση, η πειθαρχική ποινή είναι τα φυσικά επακόλουθα της «μη πιστής υποταγής» σου. Όταν η ελάχιστη εκδήλωση των συναισθημάτων σου λογίζεται ως αδυναμία. Όταν δεν είσαι τελικά και «τόσο άντρας» για να κρατάς όπλο…

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ BULLYING, ΕΙΝΑΙ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ Ο ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟΣ

Ο στρατός αποτελεί το γνήσιο πρότυπο του μιλιταρισμού και της υποτέλειας. Επιβάλλει την ομοιομορφία σε συμπεριφορά και εμφάνιση, εξαλείφοντας κάθε διαφορετικότητα. Προτάσσει την απόλυτη πίστη και τυφλή υποταγή στην ιεραρχία, ως αδιαμφισβήτητο πυλώνα της δομής του. Μέσω του φόβου, της εκπειθάρχησης και του σωφρονισμού, προαγάγει και θεσμίζει την καταπίεση. Καλλιεργεί την εξατομίκευση, την επιβολή, τον ανδρισμό, τη λαμογιά και ρουφιανιά. Γίνεται παραγωγός εθνικιστικών και ρατσιστικών ιδεολογημάτων, με τα εθνικά ιδεώδη και τον πατριωτισμό να του δίνουν ιδεολογικό άλλοθι για την ύπαρξη και συγκρότησή του. Ένας μηχανισμός κανονικοποίησης, ακολουθώντας αυτούς της οικογένειας, της θρησκείας και εκπαίδευσης. Ένας μηχανισμός που δημιουργήθηκε και συντηρείται για τους πολέμους της κυριαρχίας, επιφέροντας τα γνωστά αποτελέσματά τους· καταστροφές, μαζικές σφαγές, ομαδικούς βιασμούς…

Όσο ο στρατός και ο μιλιταρισμός επιβάλλονται ως κανονικότητα, άλλο τόσο θα στεκόμαστε ενάντια στις εθνικές αυταπάτες, στους  χακί εκβιασμούς και τις μιλιταριστικές σάλπιγγες.

Το bullying είναι ο αποπολιτικοποιημένος «φερετζές» της μάτσο αρρενωπότητας, του σεξισμού, της πατριαρχίας, της ετεροκανονικότητας και του ρατσισμού, που απομονώνει το φαινόμενο από τις θεσμισμένες κοινωνικές διεργασίες που το γεννούν και το αναπαράγουν. Την ασφυκτική κανονικότητα της οικογένειας, τις διδαχές του σχολείου, τον μηχανισμό του στρατού, τα πρότυπα της βιομηχανίας του θεάματος.

 

 

Όταν ένα αγόρι περπατάει χέρι χέρι με ένα άλλο αγόρι και κάποιος/α αηδιάζει. ‘Οταν ένα αγόρι δεν είναι «αρκετά άντρας» οπότε του επιτίθενται οι «πραγματικοί άντρες». Όταν δύο γυναίκες φιλιούνται και αυτομάτως γίνονται «νταλικέρηδες» και στιγματίζονται…

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ BULLYING, ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΦΟΒΙΑ ΚΑΙ ΣΕΞΙΣΜΟΣ

Στην κουλτούρα της μάτσο αρρενωπότητας, η οποιαδήποτε παρέκκλιση  αποτελεί casusbelli και αντιμετωπίζεται ανάλογα. Κοροϊδία και εξευτελισμός είναι το λιγότερο που περιμένει τους/τις ομοσέξουαλ και τις/τους trans, όποιον/α τολμήσει να αμφισβητήσει τις κατασκευές του φύλου, όποια/ον τολμάει μέσα στον πολιτισμό της ετεροκανονικότητας να διεκδικεί το  χώρο  της/του.   Και  ενώ  η  politically correct, τηλεοπτική προοδευτικότητα επιτρέπει στα gay άτομα να υπάρχουν – γιατί «άνθρωποι είναι κι αυτοί» (!) – ταυτόχρονα δεν επιτρέπει να ξεφεύγουν από τους χώρους που ο καπιταλισμός έχει ορίσει (τηλεοπτικά show / gaybar / gay «γειτονιές»), δημιουργώντας άλλο ένα σημείο διαχωρισμού, άλλη μία περίφραξη των «υγειών» από τα «μιάσματα».

Οι σεξουαλικές επιλογές της καθεμίας και του καθένα μας δεν λογοδοτούν, δεν εξηγούνται, δεν απολογούνται. Υπάρχουν όπως όλες μας οι επιθυμίες, έξω από την πνιγηρή κανονικότητα των φύλων και των ρόλων τους, των έμφυλων διαχωρισμών, της επιβεβλημένης ετεροφυλοφιλίας, της πατριαρχίας και του σεξισμού.

Το bullying είναι ο αποπολιτικοποιημένος «φερετζές» της μάτσο αρρενωπότητας, του σεξισμού, της πατριαρχίας, της ετεροκανονικότητας και του ρατσισμού, που απομονώνει το φαινόμενο από τις θεσμισμένες κοινωνικές διεργασίες που το γεννούν και το αναπαράγουν. Την ασφυκτική κανονικότητα της οικογένειας, τις διδαχές του σχολείου, τον μηχανισμό του στρατού, τα πρότυπα της βιομηχανίας του θεάματος.

 

 

Όταν οι περισσότεροι δεν κάθονται δίπλα σου στο τρένο ή στο λεωφορείο. Όταν οι ματιές τους δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να μη σε βλέπουν, να μην υπήρχες καν. Όταν ψάχνεις για δουλειά, αλλά σου κλείνουν την πόρτα στα μούτρα, γιατί δεν τους άρεσε το χρώμα σου. Όταν τελικά βρίσκεις και αναγκάζεσαι να υπομείνεις εξευτελισμούς, βασανιστήρια, τα πάντα  υπό την απειλή της απέλασής σου. Όταν ο αστυνομικός έλεγχος καταλήγει σε μήνες εγκλεισμού σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, στερώντας σου κάθε ελευθερία χωρίς καν το πρόσχημα διάπραξης κάποιου αδικήματος. Όταν σε κυνηγάνε στα σκοτάδια έλληνες παλικαράδες, για να σου δείξουν τι εστί Ελλάδα…

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ BULLYING, ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ, ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Η στοχοποίηση των μεταναστών ως η «ρίζα του κακού» για την κοινωνική εξαθλίωση, η προβολή της εγκληματικότητας ως «εγγενές» χαρακτηριστικό τους, η αναγνώρισή τους ως «εξωτερικό» και «εσωτερικό εχθρό», που απειλεί να διασαλεύσει την εθνική ασφάλεια και σταθερότητα, οι πλαστοί διαχωρισμοί ανάμεσα σε έλληνες και ξένους, είναι ιδεολογήματα που προωθούνται από την ίδια την κυριαρχία και τα παπαγαλάκια της, νομιμοποιώντας φασιστικές συμπεριφορές και πρακτικές. Από τις επιχειρήσεις του «Ξένιου Δία», τους ξυλοδαρμούς και τα βασανιστήρια στα μπουντρούμια των κρατητηρίων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έως τις απανταχού μανωλάδες,  το ανθρωποκυνηγητό και τις δολοφονίες από  φασίστες, που συμπληρώνουν τον συστημικό ρατσισμό, όλα συντείνουν στην όξυνση του βάρβαρου συστήματος διαχωρισμών, καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Το ρατσιστικό δηλητήριο και οι φασιστικές αντιλήψεις ωφελούν μονάχα τους πολιτικά και οικονομικά ισχυρούς, που ισοπεδώνουν τις ζωές μας και επιχειρούν να καλλιεργήσουν συνθήκες αποξένωσης, αδιαφορίας και ανταγωνισμού στους «από τα κάτω» προκειμένου να αποτρέψουν την κοινή, ταξική και κοινωνική αντεπίθεση εναντίον τους.

Το bullying είναι ο αποπολιτικοποιημένος «φερετζές» της μάτσο αρρενωπότητας, του σεξισμού, της πατριαρχίας, της ετεροκανονικότητας και του ρατσισμού, που απομονώνει το φαινόμενο από τις θεσμισμένες κοινωνικές διεργασίες που το γεννούν και το αναπαράγουν. Την ασφυκτική κανονικότητα της οικογένειας, τις διδαχές του σχολείου, τον μηχανισμό του στρατού, τα πρότυπα της βιομηχανίας του θεάματος.

 

 

[Ποτέ ξανά δεν έπεσε τόσο “φως” για να καλύψει το πιο βαθύ σκοτάδι (αφίσα για την υπόθεση του Β. Γιακουμάκη)]

 

Αναδημοσίευση από Θερσίτη