Βίλα Ζωγράφου : Ανακοίνωση σχετικά με την προσπάθεια καταστολής της κατάληψης από την δημοτική αρχή

ΜΕΡΙΚΕΣ ΝΟΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

Η’ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΣΟΛ ΔΕ ΘΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΗ ΒΙΛΑ

Στις 2/4/2015 η 3η τακτική συνεδρίαση του Ν.Π.Δ.Δ. Αθλητισμού και Πολιτισμού του Δήμου Ζωγράφου, ομόφωνα εγκρίνει την οριστική μεταστέγαση του Δημοτικού Ωδείου στον κατειλημμένο χώρο της Βίλας Ζωγράφου. Αφορμή είναι η μη καταλληλότητα του χώρου που μέχρι τώρα στεγάζει το δημοτικό ωδείο και ως ‘’θετικό επακόλουθο’’ παρουσιάζεται το ‘’άνοιγμα’’ της Bίλας στους κατοίκους του Ζωγράφου.

Σε συνέχεια λοιπόν του σχεδιασμού για το γκρέμισμα μέρους του περιβάλλοντος τοίχου της Βίλας Ζωγράφου και την αφομοίωσή της, οι μεθοδεύσεις για την καταστολή της κατάληψης συνεχίζονται με σαφώς πιο επιθετικά χαρακτηριστικά. Δεδομένης της ύπαρξης και άλλων κατάλληλων χώρων για το ωδείο, η επιλογή της Βίλας Ζωγράφου έχει ξεκάθαρο στόχο την εκκένωση της κατάληψης. Η ύπαρξή της, με τον ακηδεμόνευτο και αντιεμπορευματικό της χαρακτήρα, έρχεται εξαρχής σε αντίθεση με τις βλέψεις της τοπικής εξουσίας για οποιαδήποτε χρήση του χώρου.

Μπορεί η ρομαντική εικόνα ενός ωδείου στην Βίλα Ζωγράφου, μιας Βίλας γεμάτης μουσική, να δημιουργεί τις καλύτερες εντυπώσεις για την ποιότητα και το κύρος της δημοτικής αρχής, αλλά δεν είναι κάτι άλλο πέρα από αυτό. Η ύπαρξη αντιτίμου που καλούνται να πληρώνουν οι μαθητές για τα μαθήματά τους αποτελεί μια ολοφάνερη, εμπορευματική σχέση που μόνο ρομαντική δεν είναι αφού αυτόματα αποκλείονται από τα μαθήματα όσοι δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα (δεν είναι και λίγοι) ενώ παράλληλα ανοίγει το δρόμο για περαιτέρω εμπορευματική χρήση του χώρου. Επίσης, καθόλου ρομαντική δεν είναι και η παράκαμψη των μόνιμων εργαζόμενων που πληρούν τις προϋποθέσεις για την θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή και η επιλογή αντί αυτών, μιας φίρμας σοπράνο, ‘’εκλεκτής’’ του προέδρου του Ν.Π.Δ.Δ. και της δημάρχου με αδιαφανείς διαδικασίες (απευθείας ανάθεση) και με μισθό 22.374 ευρώ (!) το χρόνο. Δεν είναι ότι είμαστε τυπολάτρεις, ούτε έχουμε φετίχ με τους χαμηλούς μισθούς, αλλά εδώ γίνεται φανερό το πόσο σημαντικό είναι για την Καφατσάκη και το επιτελείο της να παίξουν με τις εντυπώσεις, παρακάμπτοντας τις τυπικές τους διαδικασίες και κάνοντας επιλογές που κοστίζουν ανεξήγητα περισσότερο από όσο μας έχουν συνηθίσει.

Η εικόνα αυτή, παράλληλα, προετοιμάζει το έδαφος για την καταστολή, αφού στοχεύει στην επίτευξη της συναίνεσης των κατοίκων της περιοχής μέσω του κοινωνικού προσωπείου του ωδείου. Έτσι, ο δήμος προσπαθεί να δικαιολογήσει πολύ πιο έυκολα την καταστολή ενός ξεκάθαρα κοινωνικού και ανοιχτού εγχειρήματος που αμφισβητεί τις μίζερες σχέσεις εκμετάλλευσης του καπιταλιστικού συστήματος. Σχέσεις που συνεχίζουν να αναπαράγονται από την αριστερή διαχείριση τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο (προσλήψεις μέσω κοινοφελών προγραμμάτων, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, συμβάσεις έργου κλπ).

Ο Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου, στα 4 χρόνια της ζωής του, στεγάζει ποικίλες δομές χωρίς κανένα αντίτιμο, χωρίς ιεραρχίες και χωρίς ‘’ειδικούς’’. Μέσα από τις δομές αυτές προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες μας και να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα ανταλλακτικά και χαριστικά παζάρια, τις εβδομαδιαίες προβολές ταινιών, το γήπεδο 5×5, τα καφενεία ψυχικής υγείας και ένα μεγάλο πλήθος μαθημάτων αυτομόρφωσης: ιστορία, φιλοσοφία, μελέτη του Κεφαλαίου του Μαρξ, φωτογραφία, ελεύθερο σχέδιο, ισπανικά, ιταλικά, γερμανικά, ενισχυτική διδασκαλία σε μαθήματα σχολείου, χορός, εργαστήριο ανοιχτού λογισμικού, δημιουργία και εμψύχωση κούκλας και τέλος, αυτοοργανωμένα μαθήματα μουσικής. Ακόμα, το πολιτικό εγχείρημα της συνέλευσης του Μπαξέ που δημιουργήθηκε στον απελευθερωμένο χώρο της Βίλας τροφοδοτεί με τα προϊόντα που παράγει τις εβδομαδιαίες συλλογικές κουζίνες της κατάληψης και γειτονικών εγχειρημάτων.

Μέσω πολιτικών δράσεων (συγκεντρώσεις, πορείες, δράσεις αντιπληροφόρησης, συνελεύσεις, κατάληψη δημαρχείου Ζωγράφου) και εκδηλώσεων οικονομικής ενίσχυσης (ρεμπέτικα γλέντια, μπαρ, πάρτυ, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες), η Βίλα στέκεται αλληλέγγυα και στηρίζει οικονομικά εργατικούς αγώνες, συντροφικά εγχειρήματα, διωκόμενους και φυλακισμένους αγωνιστές αλλά και αγωνιστές με ανάγκη κάλυψης ιατρικών εξόδων.

Όλα αυτά τα χρόνια η συνέλευση της βίλας έχει συμμετάσχει σε ταξικούς κοινωνικούς αγώνες στοχεύοντας όσο το δυνατόν περισσότερο στην περεταίρω ριζοσπαστικοποίηση τους. Στον αγώνα ενάντια στις συνθήκες εργασίας και τις απολύσεις των ‘’ωφελούμενων’’ στα κοινωνικά προγράμματα του δήμου Καισαριανής που χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ, των εργαζομένων στο ταχυφαγείο GAMATO, της απολυμένης Ελένης Σ. από τα super market ΑΒ Βασιλόπουλος, των απολυμένων καθηγητών από τα φροντιστήρια ‘’Ανέλιξη’’ , καθώς και ενάντια στις διαθεσιμότητες των εργαζόμενων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ που απεργούσαν επί 3,5 μήνες. Οι κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας αποτελούν άλλη μια σημαντική στιγμή στον ταξικό ανταγωνισμό όπου η βίλα παίζει ενεργό ρόλο. Ενάντια στη διαρκή αύξηση του κόστους ζωής που επιβάλλεται από κράτος και αφεντικά, δίνουμε αγώνες για την ελεύθερη μετακίνηση στα ΜΜΜ, αποτρέπουμε διακοπές ρεύματος και νερού και προχωρούμε σε επανασυνδέσεις. Έχοντας διαλέξει σαφή θέση στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο που μαίνεται, δε θα μπορούσαμε παρά να κρατάμε ανελλιπώς καθαρή τη γειτονιά και από τη δράση των φασιστών (ΧΑ, ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ). Επίσης, μέσα από διάφορες εκδηλώσεις-συζητήσεις θίγονται θέματα και προβληματικές που αφορούν τους αγώνες και συνεισφέρουν έτσι στον διαρκή κριτικό αναστοχασμό που είναι απαραίτητος για την διαμόρφωση μιας ριζοσπαστικής, επαναστατικής συνείδησης.

Ως εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες και φοιτητές-ριες από τη γειτονιά του Ζωγράφου και τις γύρω περιοχές, επιλέγουμε να βρισκόμαστε στο χώρο της Βίλας αναγνωρίζοντάς την ως μια κοινότητα αγώνα στην οποία οργανωνόμαστε υλικά και πνευματικά για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση. Η φύση του εγχειρήματος είναι εχθρική προς το υπάρχον σύστημα και αυτούς που το διαχειρίζονται, είτε αριστερούς είτε δεξιούς και αυτή ειναι και η ουσιαστική αιτία αυτής της επίθεσης. Δεν είναι μόνο επίθεση σε ένα κατειλημμένο κτίριο και τους ανθρώπους που το πλαισιώνουν. Ειναι επίθεση ενάντια στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες των οποίων η Βίλα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι, και ως τέτοια θα απαντηθεί.

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΒΙΛΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

 

notes-katastolhs

 

notes-katastolhs2

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

το κείμενο σε pdf

5,5 χρόνια μετά η δίκη για την αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο

ΔΙΚΗ, Δευτέρα 23/3, 9.00 π.μ., δικαστήρια Πειραιά, Σκουζέ 3-5
(η δίκη έχει το νούμερο 1, οπότε θα ξεκινήσει στις 9.00πμ)

Κερατσίνι, Σάββατο απόγευμα 5-12-2009, μια μέρα πριν τις διαδηλώσεις μνήμης και οργής για τον 1 χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την κοινωνική-ταξική εξέγερση που ξέσπασε / βίαιη αστυνομική εισβολή πολιτικών, κατασταλτικών και επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων στον αυτοοργανωμένο χώρο, αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ / πολύωρες άκαρπες «έρευνες» ενώ τα τηλεοπτικά κανάλια καθ’ υπαγόρευση του τότε υπουργού δημόσιας τάξης Χρυσοχοϊδη μιλούν για «γιάφκα» και «ορμητήριο επιθέσεων» / ένα μπιτόνι με 6 λίτρα πετρέλαιο θέρμανσης για τη σόμπα του στεκιού και άδεια μπουκάλια μπύρας που βαφτίζονται «εκρηκτικές ύλες» / εργαλεία και 7 μαυροκόκκινες σημαίες που βαφτίζονται «όπλα» / 22 άνθρωποι σε έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο που βαφτίζονται «εγκληματική οργάνωση», τους αποδίδονται κακουργήματα και καλούνται να καταβάλουν το ασύλληπτο ποσό των 51.000 ευρώ για να μην προφυλακιστούν / 42 αλληλέγγυοι-ες που συλλαμβάνονται το ίδιο βράδυ μετά από αστυνομική εκκένωση του κατειλημμένου δημαρχείου Κερατσινίου, το οποίο είχαν μετατρέψει σε κέντρο αντιπληροφόρησης / 3 ασφαλίτικα αναποδογυρισμένα έξω από το ΡΕΣΑΛΤΟ όταν άλλη ομάδα δεκάδων εξοργισμένων συντρόφων-ισσών φτάνει με πορεία στο μπατσοκρατούμενο στέκι / δυναμική και ξεκάθαρα πολιτική στάση όλων των κατηγορουμένων στα κρατητήρια, στα αυτόφωρα, στα εισαγγελικά και ανακριτικά γραφεία / πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο αλλά και σε πολλές πόλεις του εξωτερικού / στις 6-12-2009 πολυπληθείς συγκρουσιακές διαδηλώσεις αψηφούν και ακυρώνουν το κλίμα κρατικής και μιντιακής τρομοκρατίας / καθεστωτική αναδίπλωση και απόσυρση του θέματος από τη δημοσιότητα τις επόμενες μέρες που το φιάσκο έχει γίνει εξόφθαλμο / τα επόμενα χρόνια οι εγγυήσεις μειώνονται, οι περιοριστικοί όροι και τα κακουργήματα αφαιρούνται και διατηρούνται μόνο κάποια πλημελήμματα ώστε να παραπεμφθούμε τελικά σε μια δίκη με υποβαθμισμένο ποινικό ενδιαφέρον αλλά με σαφέστατο πολιτικό διακύβευμα / οι 42 αλληλέγγυοι-ες από την κατάληψη του δημαρχείου Κερατσίνιου απαλλάσσονται στις 17-9-2014, όπως αναμενόταν, από όλες τις εναντίον τους κατηγορίες / 5,5 χρόνια μετά, έχοντας βιώσει σε όλα τα επίπεδα τις τακτικές της αντιεξέγερσης, την εφαρμογή των προγραμμάτων κοινωνικής-ταξικής λεηλασίας και την όξυνση της καταστολής, όσα προτάξαμε τότε συνεχίζουν να ισχύουν…

ΡΕΣΑΛΤΟ
στην κρατική τρομοκρατία και τον κανιβαλισμό των ΜΜΕ
στη στοχοποίηση των αυτοδιαχειριζόμενων στεκιών και καταλήψεων
στην κατασκευή κατηγορητηρίων και την ομηρία αγωνιζόμενων ανθρώπων
ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

DIKH_22_RESALTO

Αλληλεγγύη στον Αναρχικό Α.Σταμπούλο – παρέμβαση και πορεία 10 και 11 Οκτώβρη

Παρασκευή 10/10 Συγκέντρωση/Παρέμβαση στις 17:30
 έξω από το υπουργείο δικαιοσύνης (μεσογείων)
Σάββατο 11/10 Πορεία στις 12:00
 στο Μοναστηράκι




Δήλωση του Α.Σταμπούλου
Την 1-10-2014 , με συλλαμβάνουν και οδηγούμαι με κουκούλα στο κεφάλι στον ανακριτικό θάλαμο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας. Από τις 17.00 έως τις 1.00 τη νύχτα, ένα τσούρμο κουκουλοφόροι -και ενώ είμαι δεμένος πισθάγκωνα- μου αποσπούν με τη βία DNA, αποτυπώματα και με φωτογραφίζουν (προσπαθούν) εν μέσω ειρωνειών, κεφαλοκλειδωμάτων,στραμπουληγμάτων, ξύλου και απειλών για ηλεκτροσόκ , θεωρώντας ότι έτσι θα συνεργαστώ. Στις 1.00 τη νύχτα, βλέπω τους πρώτους ξεκουκούλωτους που μου ανακοινώνουν ότι κατηγορούμαι για τρομοκρατία. Ως τις 5.30 τα ξημερώματα , παραμένω σε ένα 1 Χ 3 κελί , δεμένος πάντα πισθάγκωνα με τις χειροπέδες. Την επόμενη μέρα γίνονται πάλι προσπάθειες να με φωτογραφίσουν.
Από μεριάς μου απείχα από την πρώτη στιγμή από τροφή και νερό με απαίτηση να μιλήσω με δικηγόρο. Μου επέτρεψαν τελικά να ειδοποιήσω δικηγόρο μετά από 24 ώρες και κατόρθωσα να την δώ μολις για λίγα λεπτα , λίγο πριν τον Εισαγγελέα.
Τα παραπάνω τα καταθέτω σαν μια μικρή εμπειρία αγώνα προς τους συναγωνιστές.
Η στάση του Κράτους προς εμάς , ήπια ή σκληρή -αυτό είναι πάντα σχετικό- δεν μπορεί ποτέ να μας κάμψει, όσο έχουμε συνείδηση της υπευθυνότητας που απορρέει από τη θέση μας ως αναρχικοί , στις στιγμές της δοκιμασίας.
Γιατί οι δύσκολες στιγμές στον αγώνα είναι αυτές που ατσαλώνουν τη συνείδηση. Γιατί σε αυτές τις περιστάσεις ο κάθε ένας από μας είναι ο θεματοφύλακας των ιδανικών της κοινωνίας που πολεμάμε να φτιάξουμε. Για τον αγώνα προς την χειραφέτηση από την ταξική κοινωνία έχει χυθεί πολύ αίμα, κι επομένως θα ήταν αστείο να λυγίζουμε στα όποια νταϊλίκια των μπάτσων. Κράτησα αρνητική στάση απέναντι στις αξιώσεις των κρατικών λακέδων να αποσπάσουν στοιχεία μου για δυο λόγους. Πρώτο, για λόγους αξιακούς , καθώς θεωρώ ότι υποχρέωση κάθε αναρχικού επαναστάτη είναι να μη δίνει ούτε χιλιοστό εδάφους στον ταξικό εχθρό . Και δεύτερο γιατί, αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα της υπόθεσης που μου προσάπτουν, θέλησα να προστατέψω συντροφικό και φιλικό περιβάλλον από τα κοράκια που με κρατάνε. Όσο λοιπόν οι κλούζω δεν έβρισκαν το όνομα, δεν ήμουν διατεθειμένος με τιποτε να τους το δώσω. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δυο μέρες μετά τη σύλληψη, η αστυνομία έχει βρει «επιτέλους» το όνομά μου.
Είναι σαφές ότι με τη σύλληψή μου οι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής και κυρίως οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι έλπιζαν να βγάλουν λαβράκι , γι αυτό και οι διαρροές στον τύπο για το σημειωματάριο με τις «χρονομετρημένες διαδρομές» τους στόχους, τα ποδήλατα και τα λουκάνικα. Μέσω της κοπτορραπτικής φτιάχνουν μια ιστορία που να ταιριάζει στο σενάριο τους. Σενάριο που στο τέλος πρέπει πάντα να βγάζει αυτούς νικητές.
Το τι έκανα, ποιος είμαι και γιατί βρισκόμουν εκεί που με συνέλαβαν δεν είναι υπόθεση της αστυνομίας και των εισαγγελέων αλλά δική μου. Επομένως, δεν έχω να απολογηθώ στους φύλακες της αστικής νομιμότητας, αλλά μόνο στο επαναστατικό κίνημα, τους συντρόφους και τον λαό που επιλέγει να μη ζήσει σα ραγιάς.
Θεωρώ αναγκαία αυτήν την πρώτη επικοινωνία με τον έξω κόσμο , μιας και δεν τρέφω αυταπάτες για την μη προφυλάκιση μου.
Προς το παρόν, βρίσκομαι αιχμάλωτος στα χέρια των υπηρετών του κεφαλαίου, η καρδιά μου όμως παραμένει στο στρατόπεδο της επανάστασης.
Ο αγώνας συνεχίζεται.
Ζήτω η επανάσταση.
Ζήτω η Αναρχία.
Αντώνης Σταμπούλος
από την Λ. Αλεξάνδρας 173.
4/10/2014
ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΔΙΨΑΣ  ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟ
Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου, έξι μέρες μετά ,  και το κλίμα της τρομολαγνείας  στα μέσα μαζικής ενημέρωσης  δε λέει να κοπάσει. Μόνο τυχαίο δεν είναι ,  καθώς από πίσω είναι σαφές ότι βρίσκεται «αντιτρομοκρατικός»  δάκτυλος.
Από την πρώτη στιγμή δημοσιοποιούν  προς τους δημοσιογράφους  «ευρήματα» – γι αυτούς στοιχεία ενοχής- που δεν περιλαμβάνονται καν στην δικογραφία.  Για παράδειγμα  το περίφημο μπλοκάκι με τους δύσκολους «κωδικούς»  τους οποίους η Κατεχάκη – λέει – προσπαθεί να σπάσει… ταπερ, καλ, ποδήλατα  που θα βλέπουν στον ύπνο τους για πολύ καιρό, προσπαθώντας να ξετρυπώσουν το «μυστήριο».
Η πραγματικότητα είναι  ότι,  ο μόνος σκοπός τους είναι να γίνεται θόρυβος,  ώστε να γίνει πιο εύκολη η εξόντωση μου.
Τα σενάρια δεν έχουν τέλος, όπως οι «βόμβες»  ασετιλίνης με οξυγόνο  που ακόμη και ο πυροτεχνουργός  τους είπε ότι δεν  συνδυάζονται με εκρηκτικά,  παρόλα αυτά, κάνουν εντύπωση κι αυτό αρκεί.
Έγινα  ηγετικό στέλεχος του ΕΑ, ληστής  στην Κλειτορία,  διάδοχος του Λάμπρου Φούντα, η καταζητούμενη   αναρχική συντρόφισσα Πόλα Ρούπα με το παιδί της  αναγνωρίστηκε να με περιμένει – λέει- καθισμένη αμέριμνα στα σκαλοπάτια  της Καλλιφρονά, σύμφωνα πάντα με βάσιμες μαρτυρίες  επίδοξων ρουφιάνων και γελοίων  τύπων όπως εκείνου του γείτονα  στο πατρικό μου  που  είπε ότι άκουγε εκρήξεις  από το υπόγειο του σπιτιού!
Έχει πολύ  ενδιαφέρον να μάθουμε  που είναι κρυμμένοι όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες  που   με τις βλακείες που ξεστομίζουν  ή ακόμη χειρότερα που τους βάζουν να παπαγαλίζουν,  βοηθάνε  στο κλίμα της τρομοϋστερίας  που το κράτος έντεχνα καλλιεργεί  από την πρώτη στιγμή που με απήγαγαν.
Ακόμη και ο Μαρινάκης – λέει – θορυβήθηκε από τα σενάρια «στοχοποίησης»   και κινητοποίησε μερίδα φιλάθλων να ζητήσουν το λόγο από το Σκάι  γιατί θεωρούν ότι  λόγω της θέσης του  Σκάι  οι τρομοκράτες  στοχοποίησαν τον πρόεδρό τους. Και   έρχονται τα σενάρια της αντιτρομοκρατικής   να  έχουν κάνει  πρώτα από όλα  κάτι τέτοιους μεγαλοκαρχαρίες  να χάνουν τον ύπνο τους αυτές τις μέρες.
Θα ήταν αλήθεια φοβερή κωμωδία να μαζέψουμε όλα   αυτά που ειπώθηκαν για την υπόθεση μου, ωστόσο το αστείο σταματάει και το πράγμα σοβαρεύει όταν  αναλογιστούμε ότι όλα αυτά  αποτελούν μια συντονισμένη στρατηγική  του κράτους απέναντι σ’ όσους του μπαίνουν στο μάτι.
Έδωσα μάχη στην αντιτρομοκρατική για να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου και θα συνεχίσω να το κάνω κι από το Μεταγωγών που με μετέφεραν απόψε .
Παρά  την εισαγγελική παραγγελία για μεταγωγή  μου στις φυλακές Κορυδαλλού , το γεγονός ότι με έφεραν εδώ  αποκαλύπτει ότι υπάρχει ισχυρή πίεση  και προσπάθεια  να με  στείλουν  σε κάποια άλλη μακρινή φυλακή,  προς εξόντωση όχι τόσο δική μου, αφού  ξέρουν ότι πολιτικά  υπερασπίζομαι τη θέση μου ακόμη κι αν με στείλουν στη Σιβηρία,  αλλά κυρίως  της οικογένειάς μου  που θα αναγκάζεται να ταξιδεύει ώρες για να με δει,  αλλά  και με στόχο  για τη δυσχέρανση του έργου της συνηγόρου.
Δεν θα αφήσω  την αλητεία της αντιτρομοκρατικής  και των πολιτικών προϊστάμενων της να τσακίσει τους δικούς μου ανθρώπους.
Και γι’ αυτό πριν ακόμη μου αναγγείλουν  πού θα με στείλουν , εγώ προειδοποιώ ότι δεν δέχομαι να πάω πουθενά αλλού  εκτός από τον Κορυδαλλό,  κοντά στην οικογένειά μου και τη συνήγορο.
Δηλώνω λοιπόν ότι  από τώρα ξεκινάω απεργία πείνας και δίψας!
Κι από δω που είμαι  προειδοποιώ, ότι  δεν πρόκειται να με πάρουν   παρά μόνο  σηκωτό .
Μεταγωγών
6-10-2014
Αντώνης Σταμπούλος

Σχετικά με την αντιφασιστική διαδήλωση της Πέμπτης 18/9/2014 στο Κερατσίνι και τους δεκάδες συλληφθέντες

Η αντιφασιστική διαδήλωση της Πέμπτης 18 Σεπτέμβρη 2014 στο Κερατσίνι, έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μαχαιροβγάλτες νεοναζιστικού τάγματος εφόδου της χρυσής αυγής, χαρακτηρίστηκε από τη συμμετοχή πολλών χιλιάδων διαδηλωτών και την εφαρμογή ενός κατασταλτικού σχεδίου κατατεμαχισμού και διάλυσής της από διμοιρίες των ΜΑΤ και μηχανοκίνητες ομάδες ΔΕΛΤΑ.
Πολλά μπλοκ διαδηλωτών δέχτηκαν τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής με αποτέλεσμα κάτω από την οδό Σαλαμίνος άλλα τμήματα της διαδήλωσης να κινηθούν ευθεία, άλλα αριστερά και άλλα δεξιά, χωρίς να κατορθώσουν ποτέ να συγκλίνουν ξανά ενώ συνέχιζαν να βρίσκονται υπό ασφυκτική αστυνομική πίεση. Χαρακτηριστική περίπτωση η επίθεση στο μπλοκ του ΕΕΚ με αποτέλεσμα τον τραυματισμό από γκλοπ στο κεφάλι και κάταγμα στο χέρι του διαδηλωτή που βαστούσε το πανό. Εκείνο το μπλοκ, όμως, που δέχτηκε τη μεγαλύτερη πίεση και διαδοχικές επιθέσεις με προφανή σκοπό τη διάλυσή του και κατόπιν την προσαγωγή και σύλληψη δεκάδων διαδηλωτών με κατασκευασμένα (όπως συνήθως) κατηγορητήρια, ήταν αυτό των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων της περιοχής, της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ.
Ο κατασταλτικός σχεδιασμός της «μηδενικής ανοχής» ενάντια στη διαδήλωση βρήκε πάτημα στις διαδοχικές επιθέσεις ομάδων που κινούνταν περιμετρικά των μπλοκ της διαδήλωσης, πολλές από τις οποίες ήταν αμφιλεγόμενης στόχευσης έως αντικοινωνικού χαρακτήρα. Με αποκορύφωμα την επίθεση στο εν λειτουργία Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών επί της λεωφόρου Σαλαμίνος, όπου μέσα βρίσκονταν εργαζόμενοι και δημότες. Εκεί χτυπήθηκαν και διαδηλωτές αριστερού μπλοκ που γιουχάιζαν και προσπαθούσαν να αποτρέψουν τη συνέχιση μιας επίθεσης με σαφείς κινδύνους, με αποτέλεσμα μια διαδηλώτρια να μεταφερθεί στο Αττικό νοσοκομείο με χτύπημα στον αυχένα και προσωρινή απώλεια όρασης (οι εν λόγω ομάδες, συνεχίζοντας, πραγματοποίησαν κι άλλες αντίστοιχες ενέργειες στην περιοχή των Ταμπουρίων, στην πλατεία Κύπρου, στην πλατεία Λαού και στους γύρω δρόμους, σε ορισμένες περιπτώσεις χυδαιολογώντας, βρίζοντας και απειλώντας κατοίκους).
Με αυτές τις αφορμές πολλές διμοιρίες ΜΑΤ έκαναν την εμφάνισή τους αριστερά και δεξιά της διαδήλωσης, στη διασταύρωση της Σαλαμίνος με την Κωνσταντινουπόλεως, περιμετρικά του μπλοκ της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ. Η ρίψη κάποιων πετρών και μολότοφ προς τα ΜΑΤ από τις ίδιες ομάδες εκτός μπλοκ, πάνω από τα κεφάλια των διαδηλωτών αλλά και πάνω στα κεφάλια των περιφρουρήσεων και εκείνων που κρατούσαν το πανό (με αποτέλεσμα μικρούς τραυματισμούς συντρόφων), αποτέλεσαν το τελικό έναυσμα για την κάθετη επίθεση των διμοιριών στο μπλοκ με ταυτόχρονη χρήση πολλών δακρυγόνων, κόβοντάς το στα δύο τη στιγμή που έστριβε με κατεύθυνση τα Ταμπούρια.
Μετά την πρώτη επίθεση στην οδό Σαλαμίνος και το σπάσιμο του μπλοκ των τοπικών αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων -το οποίο στηρίχθηκε με φυσική παρουσία και περιφρουρήσεις και από πολλά άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα τόσο από τις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας όσο και από άλλες περιοχές του λεκανοπεδίου- το μπροστινό κομμάτι κατέβηκε προς την πλατεία Κύπρου (δημαρχείο). Εκεί δέχτηκε νέα επίθεση από ομάδα ΔΕΛΤΑ, η οποία έπεσε με τα μηχανάκια πάνω στους τελευταίους, ανατρέποντας και συλλαμβάνοντας έναν σύντροφο, στον οποίο τελικά αποδόθηκαν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για κατοχή-χρήση μολότοφ, έκρηξη και εμπρησμό, ο οποίος κρατείται στη ΓΑΔΑ και καλείται σε ανακριτική απολογία τη Δευτέρα 22/9 με κίνδυνο να προφυλακιστεί. Κατηγορίες ανυπόστατες και κατασκευασμένες, όχι μόνο γιατί ο σύντροφος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όσα του αποδίδονται αλλά και γιατί στο δημαρχείο, στην πλατεία Κύπρου και τριγύρω δεν έπεσε καμία μολότοφ.
Το πίσω κομμάτι του μπλοκ αδυνατώντας μετά την αρχική αστυνομική επίθεση να στρίψει προς Ταμπούρια ανασυγκροτήθηκε επί της Σαλαμίνος, ένα πλαϊνό πανό μπήκε μπροστά και το μπλοκ κινήθηκε προς την κατεύθυνση της Νίκαιας, στρίβωντας δεξιά στην οδό Ψαρρών (προς τα κάτω) σε μια προσπάθεια να κινηθεί προς την πλατεία Λαού στα Ταμπούρια. Η πίεση των κατασταλτικών δυνάμεων ήταν ασφυκτική καθώς το μπλοκ πορευόταν περικυκλωμένο από διμοιρίες των ΜΑΤ και όταν επιχείρησε να στρίψει στην οδό Αγχιάλου για να πάει προς την πλατεία Λαού δέχτηκε ξανά δριμεία επίθεση τόσο από τις διμοιρίες των ΜΑΤ όσο και από ομάδα ΔΕΛΤΑ, με αποτέλεσμα την διάλυσή του, την καταδίωξη, τον τραυματισμό και περικύκλωση πολλών διαδηλωτών στα γύρω στενά και τη μεταφορά τους στην οδό Υπαπαντής μπροστά από την ομώνυμη εκκλησία, με παράλληλο λεκτικό τραμπουκισμό των συλληφθέντων από τις αστυνομικές δυνάμεις και άρνηση παροχής πρώτων βοηθειών.
Είναι το σημείο όπου έγινε η μαζική προσαγωγή-σύλληψη δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών, στους οποίους αποδόθηκαν επίσης βαριές κατηγορίες σε βαθμό όμως πλημμελήματος, αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από δύο μέρες κράτησης και τους ορίστηκε δίκη στις 2 Οκτώβρη. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ο τρόπος απόδοσης των -έτσι κι αλλιώς- ανυπόστατων κατηγοριών στους 61 συλληφθέντες από την οδό Υπαπαντής. Αφού τους συγκέντρωσαν όλους, με την καθοδήγηση του κέντρου επιχειρήσεων της αστυνομίας, άρχισαν αυθαίρετα, με τυχαία διαλογή, χωρίς κάποιο κριτήριο, να τους χωρίζουν σε πεντάδες και εξάδες και να τους καταγράφουν ως διαφορετικά γκρουπ συλληφθέντων, στους οποίους τελικά απέδωσαν παρεμφερείς αλλά λίγο διαφορετικές κατηγορίες, για να είναι πιο αληθοφανές το σενάριο της σύλληψής τους σε διαφορετικά κοντινά σημεία όπου «προέβαιναν σε σειρά παράνομων πράξεων». Τρανταχτό παράδειγμα της απρόκλητης επίθεσης και των αναίτιων συλλήψεων είναι η περίπτωση δυο διαδηλωτών που ενώ αρχικά κρατήθηκαν στο τέλος τους άφησαν να φύγουν επειδή δεν χωρούσαν στα αστυνομικά οχήματα που ήρθαν να παραλάβουν τους προσαχθέντες. Επίσης, η ομάδα ΔΕΛΤΑ κινούμενη προς τους διαδηλωτές που έρχονταν από την οδό Ψαρρών απώθησε βίαια ολιγομελή ομάδα συντρόφων/ισσων από το Κερατσίνι που επανασυγκροτούσαν την κεφαλή του μπλοκ, βαστώντας το κεντρικό πανό στη διασταύρωση της οδού Αγχιάλου με την Βενιζέλου (κοντά στην πλατεία Λαού), για να ενωθούν ξανά με τους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό από γκλοπ μιας συντρόφισσας στο κεφάλι.
Στην αντιφασιστική διαδήλωση της Πέμπτης 18/9/2014 στο Κερατσίνι, εφαρμόστηκε εξόφθαλμα ένα προσχεδιασμένο κατασταλτικό σχέδιο από το «κράτος έκτακτης ανάγκης» και «μηδενικής ανοχής», στη βάση του δόγματος «Νόμος και Τάξη» και της «θεωρίας των άκρων» που επανήλθε με τις δηλώσεις του υπουργού δημόσιας τάξης Κικίλια ενόψει της αντιφασιστικής διαδήλωσης περί «αποφασιστικότητας να μην μετατραπεί η ελληνική δημοκρατία σε δημοκρατία της Βαϊμάρης». Με κινητοποίηση 4.000 αστυνομικών και αξιοποίηση της απρονοησίας, των άστοχων έως και αυτιστικών «επιθετικών» επιλογών, που για λίγα σπασμένα τζάμια αμφιλεγόμενων ή άκυρων «στόχων», έδωσαν το απαραίτητο πάτημα για την εφαρμογή του κατασταλτικού σχεδίου. «Λογικές», «πρακτικές», «νοοτροπίες», που δε μας είναι απλά ξένες αλλά εχθρικές, αφού δεν υπολογίζουν κανέναν άλλο πέρα από τον εαυτό τους, απαξιώνουν τις συλλογικές διαδικασίες, ακυρώνουν αυθαίρετα και μονομερώς τις συλλογικές αποφάσεις και χαρακτηρίζονται από τραμπούκικες και αντικοινωνικές συμπεριφορές.
Δεν είμαστε, όμως, διαθέσιμοι αναλώσιμοι για την εφαρμογή της «θεωρίας των άκρων» ούτε για καμία άλλη κατασταλτική μεθόδευση. Όλοι οι συλληφθέντες -είτε στην οδό Υπαπαντής είτε στο δημαρχείο Κερατσινίου- προέρχονται από το μπλοκ της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ, εκτός από δυο συλληφθέντες (ο ένας ανήλικος) που προσήχθησαν ο καθένας μόνος του και τους αποδόθηκε η κατηγορία της «διατάραξης κοινής ειρήνης» με την επιβαρυντική διάταξη των «καλυμμένων χαρακτηριστικών προσώπου» (κακούργημα του κουκουλονόμου), οι οποίοι επίσης κρατούνται στη ΓΑΔΑ και θα οδηγηθούν την Δευτέρα 22/9 για απολογία στον ανακριτή. Κι αν από τη μια είναι βέβαιο ότι μια μεγάλη πολιτική αντιπαράθεση θα διεξαχθεί στη δίκη των 61 συλληφθέντων στην οδό Υπαπαντής, αυτό που πρέπει να γίνει ρητό αυτή την ώρα είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει ούτε ως σκέψη η πιθανότητα προφυλάκισης είτε του συντρόφου Νίκου Α. που συνελήφθη έξω από το δημαρχείο Κερατσινίου και του φόρτωσαν βαριές κακουργηματικές κατηγορίες είτε των δυο νεαρών διαδηλωτών που τους χρέωσαν με τον κουκουλονόμο με μόνη εναντίον τους κατηγορία είναι τη «διατάραξη κοινής ειρήνης».
Ο αυτοοργανωμένος κοινωνικός-ταξικός αγώνας, ενάντια στη φασιστική θηριωδία, τον κρατικό ολοκληρωτισμό, την καπιταλιστική ερημοποίηση, θα συνεχιστεί τόσο στο Κερατσίνι όσο και στις υπόλοιπες γειτονιές και οι δικαστικές αρχές θα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα πολιτικό σώμα συλληφθέντων, αφού οι περισσότεροι/ες προέρχονται από οργανωμένα συλλογικά σχήματα (πολιτικές ομάδες, στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιών).


Αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα, δημιουργικότητας, αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά

Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες αντιφασίστες διαδηλωτές της Πέμπτης 18/9 στο Κερατσίνι

ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ

ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Δευτέρα 22/9, 11.00πμ, δικαστήρια Πειραιά


Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας (suneleushkeratsiniou.blogspot.gr)
Αυτοοργανωμένος χώρος, αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ
(anarxiko-resalto.blogspot.gr)
Αναδημοσίευση από το blog του ΡΕΣΑΛΤΟ  anarxiko-resalto.blogspot.gr