ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΘΑ ΣΑΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΛΥΣΣΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/9 18:30 ΠΟΡΕΙΑ ΠΛ. ΗΡΩΩΝ ΠΕΡΑΜΑ Συμμετέχουμε στην πορεία των αυτοοργανωμένων σχημάτων : Ρεσάλτο & Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου –Δραπετσώνας ΣΑΒΒΑΤΟ 21/9 20:00 ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ στην Πάροδο “Ας μιλήσουμε για φασισμό: νίκες, ήττες, κάστρα, ιππότες και δημοκρατικά τόξα” Αναλύοντας το φαινόμενο της άκρας δεξιάς, το παρελθόν, το παρόν και το πιθανό της μέλλον. ΚΥΡΙΑΚΗ 29/9 20:00 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΠΛ. ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ ΝΙΚΑΙΑ ΑΤΑΣΘΑΛΙΑ, Κ. ΘΑΛΕΡΟΣ, ΚΑΛΦΑΣ, ΓΚΑΜΕΛΑΝ αναδημοσίευση από το site https://parodos.espivblogs.net/
Συλλογικά αναχώματα στα τάγματα εφόδου του κράτους, των επενδυτών, των φασιστικών συμμοριών – Πορεία στο Πέραμα, Παρασκευή 20/9, 18.30, Πλ. Ηρώων
Η 18η Σεπτέμβρη δεν είναι επέτειος, δεν είναι μνημόσυνο, είναι υπενθύμιση αντίστασης
ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΦΟΔΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ – ΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΣΥΜΜΟΡΙΩΝ
Οι περιοχές μας, οι συνοικίες του Πειραιά και κυριότερα το Πέραμα, η Δραπετσώνα, το Κερατσίνι, η Νίκαια, από καταβολής τους εδώ και έναν αιώνα, έχουν χαρακτηριστεί ως γειτονιές εργατ(ρι)ών, προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών, στις οποίες έχουν εφαρμοστεί εντατικά η εκμετάλλευση και η ρύπανση όπως και η κρατική και παρακρατική καταστολή στις περιπτώσεις που οι «υποτελείς» αναγνώρισαν τον συλλογικό εαυτό τους και σήκωσαν κεφάλι.
Έτσι και την τελευταία δεκαετία, της περιβόητης «κρίσης», οι «δύσκολες» αυτές γειτονιές στην άκρη της πόλης, πολιορκούνται για άλλη μια φορά από τα «τάγματα εφόδου» του κράτους, των επενδυτών, των φασιστικών συμμοριών.
«Το κράτος έχει συνέχεια», δηλώνουν με νόημα όλοι οι εναλλασσόμενοι κυβερνήτες και συγκυβερνήτες. Με τη φράση αυτή εννοούν ότι πέρα από τις όποιες διαφορές στη συνταγή, τη μέθοδο και το ύφος διακυβέρνησης, ο κεντρικός προσανατολισμός της θεσμικής και οικονομικής πολιτικής και των «απαιτούμενων αναδιαρθρώσεων» είναι κοινός και αδιαμφισβήτητος.
Η αριστερά του κράτους που κυβέρνησε τα προηγούμενα 4,5 χρόνια έχοντας αναδειχτεί μέσα από ένα εμπόριο ελπίδας, έφερε και εφάρμοσε ένα 3ο μνημόνιο, ολοκλήρωσε το «πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής» και ανακοίνωσε την «επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα» με μια συμφωνία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς διασφάλισης της συνέχισης των νεοφιλελεύθερων μέτρων και αναδιαρθρώσεων για τις επόμενες δεκαετίες. Η πιο σημαντική συμβολή της όμως στην αποκατάσταση της συστημικής ομαλότητας είναι ότι εργάστηκε εντατικά για την απονεύρωση των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων, την επιβολή της «κοινωνικής ειρήνης», τη διάχυση της ματαιότητας, την κανονικοποίηση των εθνικών λόγων, την επαναφορά του στρατού ως ρυθμιστή κοινωνικών υποθέσεων (όπως οι στρατοπεδικοί χώροι εκτοπισμού μεταναστών/ριών), την εμβάθυνση του κοινωνικού συντηρητισμού.
Η δεξιά του κράτους, που ανέλαβε τα κυβερνητικά ηνία πριν από δυο μήνες, έρχεται να συνεχίσει (με πιο επιθετικό τρόπο) και να επεκτείνει την πολιτική που προσφέρει «γη και ύδωρ» στο κεφάλαιο (την κυκλοφορία, τη συσσώρευση, την κερδοφορία και τις επενδύσεις του), να διασφαλίσει τα γεωστρατηγικά συμφέροντα των εγχώριων και υπερεθνικών οικονομικών και πολιτικών ελίτ, να εμπεδώσει στη διακυβέρνηση τη λογική του εταιρικού management, να θωρακίσει το «κράτος έκτακτης ανάγκης»: αναβάθμιση των αστυνομικών και στρατιωτικών σωμάτων και επιχειρήσεων, εμπλουτισμό του ιδεολογήματος της «ασφάλειας», δόγματα «νόμου και τάξης», κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, εκκενώσεις καταλήψεων, πολλαπλασιασμός των στρατοπέδων ομηρίας και γκετοποίησης μεταναστ(ρι)ών, στιγματισμός και καταστολή των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων, των πληβείων, όσων αποκλίνουν ή δεν χωράνε στα πρότυπα φυλετικής/πολιτισμικής/έμφυλης «κανονικότητας».
Περιβάλλον φιλικό για τις επενδύσεις, ταχύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, τραπεζική ρευστότητα, ανάπτυξη, καινοτομία, επιχειρηματικότητα, είναι το τροπάρι που μουρμουρίζουν καθημερινά οι νέοι ψάλτες των αγορών. Που την ίδια στιγμή σημαίνει περαιτέρω συρρίκνωση του «εργατικού κόστους», των «εργασιακών δικαιωμάτων» και της δυνατότητας κήρυξης απεργιών, αυξανόμενες δυσκολίες πρόσβασης στην περίθαλψη, εντατικότερη λεηλασία των βουνών, των ποταμών, των θαλασσών, της άγριας ζωής.
Οι επενδύσεις παρουσιάζονται σαν «μάννα εξ ουρανού» και οι επενδυτές κάτι σαν «οι μάγοι με τα δώρα». Αυτοί, δηλαδή, που οργανώνουν την καθημερινή μας εκμετάλλευση, τον αποκλεισμό μας από τους ελεύθερους χώρους και ευθύνονται για τη ρύπανση στις περιοχές μας. Όπως η COSCO, η OIL ONE, η LAFARGE BETON, οι εφοπλιστικές, τουριστικές, πετρελαϊκές, εμπορικές, εργολαβικές εταιρείες, τα τεχνολογικά πάρκα καινοτομίας σαν αυτό που σχεδιάζουν κυβέρνηση και τοπικές αρχές για start up επιχειρήσεις στα πρώην λιπάσματα στη Δραπετσώνα, τα κάθε λογής μεγάλα και μικρά αφεντικά.
Το παράκτιο μέτωπο από το λιμάνι του Πειραιά μέχρι το Πέραμα, περιφράσσεται όλο και περισσότερο και μετατρέπεται σταδιακά σε ένα είδος «ειδικής οικονομικής ζώνης» για το εγχώριο και πολυεθνικό κεφάλαιο. Ενώ από την άλλη πλευρά, από το Φαληρικό Δέλτα μέχρι το Ελληνικό, ειδικότερα με την επένδυση της LAMDA DEVELOPMENT στο πρώην αεροδρόμιο, μεγεθύνεται η βιομηχανία του πολυτελούς τουρισμού, της διασκέδασης και του τζόγου.
Κι η υπόσχεση για εμάς, μια θεσούλα (είτε σε βιομηχανικές, ναυπηγοεπισκευαστικές, τουριστικές εργασίες είτε στις κάθε λογής υπηρεσίες) στα γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής που ανεβάζει στροφές και χρειάζεται ανθρώπινο «καύσιμο». Και κάπου ανάμεσα, μια-δυο στριμωγμένες γωνιές περιπάτου, συναυλιών και αθλητικών δραστηριοτήτων, περιστοιχισμένες από καζάνια και διυλιστήρια, car terminals, πολυώροφα κτήρια, τεράστιες αποθήκες logistics, εργοστάσια τσιμέντου, εγκαταστάσεις που επεξεργάζονται τα λύματα σχεδόν ολόκληρης της Αττικής, ακούγοντας τους γερανούς και τα κλαρκ να φορτοεκφορτώνουν κοντέινερ εμπορευμάτων, 12 μήνες τον χρόνο, 24 ώρες το 24ώρο.
Το περίφημο προεκλογικό αφήγημα των βασικών διεκδικητών της κρατικής εξουσίας περί «επιστροφής στην κανονικότητα» συσχετίστηκε και μετεκλογικά με την αποτυχία εισόδου της νεοναζιστικής συμμορίας χ.α. στο κοινοβούλιο που παρουσιάστηκε ως «αντιφασιστική νίκη». Παρακάμπτοντας την αλλαγή της σκυτάλης από τον φασιστικό σχηματισμό Ελληνική Λύση και τη σύμπτωση της κρατικής ατζέντας για το μεταναστευτικό και τα σώματα ασφαλείας με την ατζέντα της χ.α. Και πάνω από όλα δίνοντας δημοκρατικό-κοινοβουλευτικό περιεχόμενο στον αντιφασισμό. Ενώ τους επόμενους μήνες αναμένεται να ολοκληρωθεί η δίκη της χ.α., που σκοπό έχει την εμπέδωση του κράτους ως μοναδικού ρυθμιστή των κοινωνικών υποθέσεων και συγκρούσεων και το ξέπλυμα του θεσμικού ρατσισμού, της κρατικής καταστολής, της «θεωρίας των άκρων».
Οι φασιστικές συμμορίες, δεν είναι τίποτε άλλο από συμπληρωματικός κατασταλτικός μηχανισμός του συστήματος που τις γεννά και τις θρέφει. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι φασίστες πριμοδοτήθηκαν για χρόνια πολιτικά και μιντιακά και είχαν πλήρη αστυνομική κάλυψη-στήριξη για να διαχύσουν κοινωνικά το εθνικιστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό τους δηλητήριο και για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν πογκρόμ σε πλατείες και δρόμους του κέντρου της Αθήνας, εκφοβιστικές παρελάσεις στις γειτονιές, δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστ(ρι)ες, αναρχικές, αριστερούς, συνδικαλιστές, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.
Ως παρακρατικός μηχανισμός επιβολής της τάξης περιορίστηκαν από τους κρατικούς πάτρωνές τους και οδηγήθηκαν σε δίκη μόνο όταν μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την αντιφασιστική έκρηξη που ακολούθησε κρίθηκε ότι από παράγοντας συστημικής σταθερότητας μετατρέπονταν σε παράγοντα αποσταθεροποίησης. Μετά την εκλογική τους αποτυχία δίνουν μια εικόνα συρρίκνωσης και αποδιοργάνωσης, η οποία μένει να αποδειχθεί αν αποτελεί την έκφραση του ορίου της συστημικής τους χρησιμότητας ή ένα τέχνασμα για τη διάσωση της ηγεσίας και του κομματικού μηχανισμού τους από τις καταδίκες.
Όμως, το δίκαιο και η δικαιοσύνη είναι πάντα η γλώσσα και ο νόμος του ισχυρού. Γι’ αυτό και τα φασιστοειδή δεν πρόκειται να εξαφανιστούν ούτε με δίκες και καταδίκες ούτε με την απόσυρσή τους από τα βουλευτικά έδρανα αλλά με την καθολική «κοινωνική απονομιμοποίησή» τους και την αδιαπραγμάτευτη άρνηση παραχώρησης έστω και μιας σπιθαμής γης μέσα από ακηδεμόνευτους-αδιαμεσολάβητους-αντιθεσμικούς αγώνες, όπως αρκετοί από αυτούς που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια.
«Αν δεν αντισταθούμε σ’ όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές» λέει ένα γνωστό αντιεξουσιαστικό σύνθημα. Γιατί δεν υπάρχουν σωτήρες ή από μηχανής θεοί αντιθέτως ό,τι κατακτήθηκε στην ιστορία έγινε μέσα από συλλογικούς αγώνες, εξεγέρσεις και επαναστάσεις των καταπιεσμένων, που υπέδειξαν ότι η ματαιότητα, η υποχώρηση, ο συμβιβασμός, η εθελοδουλία δεν είναι αυτονόητα ούτε μονόδρομος.
Διερευνούμε περάσματα στην εξουσιαστική-καπιταλιστική έρημο, προτάσσοντας και πραγματώνοντας την ατομική και συλλογική σύγκρουση και ρήξη με τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της υποταγής, την αυτοοργάνωση της καθημερινής ζωής και των αγώνων, το όραμα ενός άλλου κόσμου συνθετικού πληθυντικού αριθμού, αμοιβαιότητας και αλληλοβοήθειας. Έναν κόσμο χωρίς κράτος και ιεραρχία, κεφάλαιο και ατομική ιδιοκτησία, σύνορα και πατρίδες, θρησκείες και ειδικούς, πατριαρχία και σεξισμό, εθνικισμό και μιλιταρισμό, ρατσισμό και διακρίσεις, χωρίς καμιά μορφή ανωτερότητας και εξουσίας.
αυτοοργανωμένες κοινότητες
αγώνα, δημιουργικότητας, αλληλεγγύης
σε κάθε γειτονιά
Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
Αναδημοσίευση από το blog http://anarxiko-resalto.blogspot.com/
Συγκέντρωση ενάντια στις γιορτές της κατανάλωσης και της δημοκρατίας, 28/06/19, 7 μ.μ, πλατεία Δασκάλας-Ίλιον
Η αφίσα σε μορφή pdf
Από τις γιορτές της δημοκρατίας
Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου ξαναζωντανεύουν εκείνο το γελοίο φάντασμα που εμφανίζεται μια φορά στα 4 χρόνια, τον «κυρίαρχο λαό». Τα ψευτοδιλήμματα δίνουν και παίρνουν. Από την μια τα αριστερά προσχήματα «ευαισθησίας», οι ξεφτιλισμένες επιδοματικές πολιτικές και τα «φιλεργατικά» ξεροκόμματα, και από την άλλη, η «επάρατος» δεξιά με τα -χωρίς προσχήματα- κηρύγματα πυγμής, ασφάλειας, επενδύσεων και παραγωγικότητας. Δεν πρόκειται για δύο κόσμους που συγκρούονται, αλλά για δύο διαφορετικές όψεις των ίδιων κυριαρχικών πολιτικών: της εκμετάλλευσης και υποτίμησης μεγάλων κοινωνικών κομματιών (ντόπιων και μεταναστών), της διεύρυνσης των κοινωνικών διαχωρισμών… Τα κόμματα θέτουν ως απαίτηση της εποχής το σύνθημα «επιστροφή στην ανάπτυξη = επιστροφή στην κανονικότητα». Ανάπτυξη και κανονικότητα σημαίνει επιταχυμένη λεηλασία εργασιακών σχέσεων, τόπων και περιβάλλοντος. Σημαίνει απόλυτη αορατότητα για ένα τεράστιο κοινωνικό κομμάτι ντόπιων και μεταναστών-τριων που διαβιούν στα όρια της απόλυτης ή σχετικής εξαθλίωσης.
ως τις γιορτές των δημάρχων και των εμπόρων
Η «λευκή νύχτα» που διοργανώνει για άλλη μια χρονιά ο δήμος Ιλίου στις 29 Ιούνη, μια βδομάδα πριν από τις εθνικές εκλογές, είναι άλλη μια θλιβερή γιορτή κατανάλωσης, άρτου και θεάματος και «ανεμελιάς». Είναι η γιορτή που απαιτεί «πρόθυμους» και ξεθεωμένους εργάτες/τριες λάστιχο ως χαμογελαστούς υπηρέτες. Είναι η γιορτή που μετατρέπει το κέντρο της πόλης σε μια Ειδική Ζώνη, ένα χώρο κατακλυσμένο από εμπορεύματα και τραπεζοκαθίσματα. Μια πραγματικότητα αποξένωσης, με διάσπαρτες ατομικότητες που επικοινωνούν μονάχα μέσα από τα προϊόντα και τις «εμπειρίες» που αγοράζουν και καταναλώνουν. Ένας φανταχτερός θεσμός που «υπόσχεται» λάμψη κατανάλωσης σε κάποιους για να βυθίσει σε ακόμη μεγαλύτερο σκοτάδι όσες/ους βιώνουν τον πολιτισμό της εξαθλίωσης και της καταπίεσης.
Να επιτεθούμε στην κανονικότητα του ΗΣΥΧΙΑ-ΤΑΞΗ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
Δεν συμμετέχουμε στην δημοκρατική εκλογο-πανήγυρη των «εθνικών εκλογών» και στην καταναλωτική εμπορο-πανήγυρη της «λευκής νύχτας». Δεν πειθόμαστε από τα διλήμματα που μας θέτουν τα κόμματα και τα αφεντικά μας. Δεν δεχόμαστε την ψευδεπίγραφη ευδαιμονία των εμπορευμάτων και των διασκεδαστών. Οι γιορτές αυτές είναι ένας σαρκασμός στο πρόσωπο όλων εμάς, που βιώνουμε με τους ωμότερους τρόπους την ολομέτωπη επίθεση των αφεντικών πάνω μας. Το στοίχημα για όλες εμάς, τις καταπιεσμένες/ους αυτού του κόσμου, πάντα παραμένει το ίδιο: ή θα συνεχίσουμε να ζωγραφίζουμε τα ερείπιά μας με φανταχτερά χρώματα ή θα αρνηθούμε μια και καλή τις «απαιτήσεις της εποχής».
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ & ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Παρασκευή 28 Ιουνίου / 7 μ.μ. / Πλατεία Δασκάλας (Πάριδος & Ευαγγελιστρίας) – Ίλιον
Αναδημοσίευση από το site https://thersitis.espiv.net/
Ενημέρωση από την πορεία του Σαββάτου 20/4 ενάντια στον εθνικισμό, τον φασισμό, τον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων
Περισσότεροι/ες από 500 διαδηλωτές/τριες πορευτήκαμε από κοινού το πρωί του Σαββάτου 20/4 στην Αθήνα ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό, τον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων. Η συγκέντρωση είχε καλεστεί στο Μοναστηράκι και διήρκησε μιάμιση ώρα με μικροφωνική, διάβασμα αποσπασμάτων από προκηρύξεις και μοίρασμα κειμένων ενώ η διαδήλωση κινήθηκε με παλμό, συνθήματα, σπρέι, τρικάκια και μοίρασμα κείμενων μέσω της οδού Αθηνάς στην Ομόνοια και μέσω της Γ’ Σεπτεμβρίου στην πλατεία Βικτωρίας, όπου και ολοκληρώθηκε.
Είχαν προηγηθεί αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κείμενων και αναρτήσεις πανό σε πολλές περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά και 2 προπαγανδιστικές μοτοπορείες, η μία σε γειτονιές του κέντρου της Αθήνας (https://athens.indymedia.org/post/1597231/) και η δεύτερη σε συνοικίες της δυτικής Αθήνας και του Πειραιά (https://athens.indymedia.org/post/1597284/).
Αναρχικές συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, συντρόφισσες, σύντροφοι
Σάββατο 20/4,12:00 Μοναστηράκι – Πορεία ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό, τον πόλεμο & την ειρήνη των κυρίαρχων
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Η συμφωνία των Πρεσπών, η ενίσχυση των περιφερειακών συμμαχιών του ελληνικού κράτους με τα κράτη του Ισραήλ και της Αιγύπτου, η προσπάθεια ισχυροποίησής του μέσα στο ΝΑΤΟ και η εντατικότερη στρατιωτικοποίηση για τις ΑΟΖ σε Κύπρο και Αιγαίο επαναφέρουν την εθνική στρατηγική για μια «Ελλάδα ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια».
Η εθνική ενότητα, ως απαραίτητη προϋπόθεση και δομικό συστατικό του κράτους και των κυριαρχικών επιλογών, που προωθείται εξίσου από κάθε κρατικό διαχειριστή, αριστερό ή δεξιό, σημαίνει να συντάσσονται οι εκμεταλλευόμενες/οι με τους εκμεταλλευτές τους και οι καταπιεσμένες/οι με τους καταπιεστές τους. Σημαίνει εντατικοποίηση της μισθωτής σκλαβιάς και της τρομοκρατίας της ανεργίας, σημαίνει έλεγχο και καταστολή όλων αυτών που το κράτος ορίζει ως περιττές/ους.
Η επανεμφάνιση του στρατού στις δυτικές μητροπόλεις, η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας, ο μιλιταρισμός ως κοινωνική μορφή οργάνωσης, οι χιλιάδες νεκροί, εκτοπισμένοι και έγκλειστοι μετανάστες και μετανάστριες μας θυμίζουν ότι η «ειρήνη» των κυρίαρχων είναι η συνέχεια του πολέμου τους με άλλα μέσα. Ταυτόχρονα, η εμφάνιση «εξωτερικών εχθρών» και η απειλή ενός πολέμου, χρησιμοποιούνται για την τρομοκράτηση της κοινωνίας, τη συσπείρωση και την σύνταξή τους γύρω από το κράτος.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΞΑΡΣΗ
Τα θλιβερά γαλανόλευκα καρναβάλια και το συνονθύλευμα εθνικιστών-πατριωτών που διαδήλωσαν για το όνομα της Μακεδονίας, τα σχολεία στα οποία πραγματοποιήθηκαν καταλήψεις με εθνικιστικό περιεχόμενο, τα φασιστικά πογκρόμ στην Κόνιτσα και στα Βίλια και η ρατσιστική στάση γονιών σε σχολεία της Σάμου αποτελούν εκφάνσεις της εθνικιστικής έξαρσης της περιόδου. Είτε αριστερός, είτε δεξιός, ο πατριωτισμός στρώνει το έδαφος στον κοινωνικό εκφασισμό και στην αιματοβαμμένη εθνική ενότητα, αποτελώντας έτσι κομμάτια της κυρίαρχης εθνικής αφήγησης που έχει επιβληθεί: του έθνους-κράτους ως μοναδικής δυνατότητας κοινωνικής οργάνωσης.
ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ, ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ
Για τις καταπιεσμένες/ους και τους εκμεταλλευόμενους/ες αυτού του κόσμου δεν αποτελεί λύση η εθνική συστράτευση ούτε η επιλογή κάποιου επίδοξου «εθνοσωτήρα» δεξιού ή αριστερού. Δεν αποτελεί λύση η ανάθεση και η συμμετοχή σε εκλογικές διαδικασίες και ψευτοδιλήμματα. Μοναδική διέξοδο αποτελεί ο αγώνας μέσα από οριζόντιες, αντιιεραρχικές, αυτοοργανωμένες διαδικασίες για συνολική καταστροφή του κόσμου της εξουσίας, της εκμετάλλευσης, της υποταγής: του κράτους, του καπιταλισμού, της πατριαρχίας.
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Πορεία Σάββατο 20 Απριλίου, Μοναστηράκι, 12μμ
Αναρχικές συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, συντρόφισσες, σύντροφοι