Category: πορεία

Μάρτης του ’44 και οι μάχες, σε κέντρο και προάστια της Αθήνας, συνεχίζονται.

Από τη μία πλευρά, αντάρτες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κι ανένταχτοι κάτοικοι, αγωνίζονται για την απελευθέρωση του τόπου. Από την άλλη, ο συνασπισμός του ναζισμού και της αντίδρασης, σ‘ όλο του το μεγαλείο: ναζιστικά στρατεύματα, συνεπικουρούμενα της διορισμένης ελληνικής κυβέρνησης Ράλλη, των ελληνικών σωμάτων ασφαλείας (ταγματασφαλιτών, γερμανοτσολιάδων, Χιτών, Μπουραντάδων κ.α.) και σημαντικού μέρους του ΕΔΕΣ, μαίνονται την αντικομμουνιστική, φιλοβασιλική και μισαλλόδοξη λύσσα τους. Από τις 4 μέχρι τις 7 Μάρτη, στην Κοκκινιά δίνονται σκληρές μάχες από τον τοπικό ΕΛΑΣ και την υποστήριξη άοπλων κατοίκων. Στις 7 Μάρτη του ’44, στο αποκορύφωμα των συγκρούσεων των ημερών, η Κοκκινιά αντιστέκεται μέχρις εσχάτων σε ναζί εισβολείς και ντόπιους συνεργάτες τους, πετυχαίνοντας σημαντικά πλήγματα στον εχθρό.

Η Μάχη της Κοκκινιάς, θα παραμένει ιστορικά μια επιλογή αντίστασης στη βαρβαρότητα της κυριαρχίας, για να θυμίζει πως κάθε κομμάτι γης διεκδικεί την ελευθερία του, με τους αγώνες των ίδιων των ανθρώπων που το κατοικούν.
Η Μάχη της Κοκκινιάς δεν εκτίθεται ως μουσειακό προϊόν.
Οι αντιφασιστικοί αγώνες δεν φωτογραφίζονται πίσω από γυαλισμένες βιτρίνες.
Δεν εκπίπτουν σε μνημόσυνες ακολουθίες της ιστορικής λήθης.
Δεν κεφαλαιοποιούνται από πάλαι ποτέ “επαναστάτες” για να νομιμοποιήσουν την παραίτηση, το συμβιβασμό και την αφομοίωση του σήμερα.

Η αντίσταση δεν ανατίθεται σε επαγγελματίες επαναστάτες και ειδικούς εργολάβους της πολιτικής. Αντίθετα, συγκροτεί μια καθημερινή πρακτική που διατρέχει με διαφορετικούς τρόπους κάθε στιγμή της καθημερινότητάς των καταπιεσμένων.

Σ’ αυτήν πιστεύουμε, αυτή προσπαθούμε, μ’ αυτήν πειραματιζόμαστε επίμονα και συστηματικά, καταθέτοντας συλλογικά κι ατομικά, κάθε δημιουργικό κομμάτι του εαυτού μας.

Ορμώμενοι στο σήμερα…
από τη σκληρά νεοφιλελεύθερη, απροσχημάτιστα φασίζουσα κυβέρνηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, της τρομοκρατίας, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, της κατασταλτικής βίας, των επιτάξεων απεργών και της εντατικής υποτίμησης της αξίας εργατών κι εργαζομένων…

Μεταβαίνουμε καθότι φαίνεται
στη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή διατήρησης των κοινωνικών ανισοτήτων:
σε μια κυβέρνηση που θέλει να αυτοχαρακτηρίζεται σοσιαλδημοκρατική (συνεργαζόμενη μ‘ ένα ακροδεξιό κόμμα), να συντηρεί “σωστές φυλακές”, να υποστηρίζει ότι ο φράχτης στον Έβρο “έκανε δουλειά αλλά δεν έλυσε ακόμα το θέμα της παράνομης μετανάστευσης”, να επιχειρεί να εισάγει τον “αστυνομικό της γειτονιάς και φίλο της καθημερινότητας”, φιλοδοξώντας παράλληλα “να συναντηθεί με εκπροσώπους των καταλήψεων”.
Την ίδια στιγμή συνεχίζει να επινοεί πολλά ακόμα ευφυολογήματα, στην προοπτική της ιστορικής λήθης των πραγματικά ριζοσπαστικών αντιστάσεων, της αφομοίωσης, της ανάθεσης, της θεαματικής κατανάλωσης της ίδιας της πολιτικής.

Απ’ την πλευράς μας, σημειώνουμε πως οποιαδήποτε ανάθεση ή εμπιστοσύνη σε κάθε μορφή (δεξιάς ή αριστερής) εξουσίας, όσο κι αν “γοήτευσε” γενικά κατά καιρούς η ηγεσία της, ιστορικά αποδείχτηκε ολέθρια για τις τάξεις των καταπιεσμένων, αιματηρή απόδειξη αυτού, υπήρξε (και) η ιστορία των Δεκεμβριανών του ’44 και της μετέπειτα φάσης του ελληνικού εμφυλίου.

Κάθε προσπάθεια για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση, προϋποθέτει την ενσυνείδητη ανάληψη ατομικής και συλλογικής ευθύνης. Την πίστη ότι οι κοινωνίες μπορούν να θέτουν οι ίδιες τους θεσμούς στους εαυτούς τους και να μην αναθέτουν σε οποιονδήποτε την οργάνωση, τη διαχείριση και τον έλεγχο της καθημερινότητάς τους.

Ο αξιακός οραματικός ορίζοντας των ελευθεριακών προταγμάτων, δε συρρικνώνεται σε καιροσκοπικούς συμβιβασμούς, πρόχειρες ασκήσεις “ριζοσπαστικής” μικροπολιτικής και ευκαιριακές εθελοτυφλίες.

Ο καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται προς όφελος των καταπιεσμένων. Τα συμφέροντα σε μια ταξικά ιεραρχημένη κοινωνία δε μπορούν να έχουν εθνικό-διαταξικό χαρακτήρα. Παραμένουμε σταθερά απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή “λειτουργικότερης” διαχείρισης των καπιταλιστικών κάτεργων.

“Ανασύρουμε τις μνήμες του χθες που θα πυροδοτήσουν τους αγώνες του σήμερα”

Το GAMATO είναι μία επιχείρηση ταχυεστίασης με ένα κατάστημα στου Ζωγράφου (Λ. Παπάγου 120) και ένα κατάστημα στην Πετρούπολη (Λ. Πετρουπόλεως 28). Ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τη διεύθυνση των καταστημάτων ονομάζεται Ιωάννης Καλύβας. Στα τέλη Νοέμβρη του 2014 προχώρησε σε lock out στο κατάστημα του Ζωγράφου εκτοξεύοντας απειλές προς πάσα κατεύθυνση και πέταξε τους εργαζόμενους (τους οποίους σε καμία περίπτωση δεν ασφάλιζε επαρκώς) στο δρόμο, αφήνοντάς τους επιπλέον απλήρωτους.

GAMATO στα ωράρια εργασίας

«Το κατάστημα δεν έκλεινε ποτέ, λειτουργούσε όλο το 24ωρο. Όλοι οι συνάδελφοι δουλεύαμε 10 με 12 ώρες σε καθημερινή βάση, ενώ κάποιες φορές αναγκαζόμασταν να εργαζόμαστε μέχρι και 16 ώρες. Όποιον “τολμούσε” να εκφράσει αντιρρήσεις, ο Καλύβας τον απειλούσε με απόλυση και πρόστιμο! Παράλληλα, είχε την “εφευρετικότητα” να διαμορφώσει ένα χώρο στο πατάρι, με ένα ράντζο για να κοιμούνται οι εργαζόμενοι ώστε να είναι αδιάλειπτα στη διάθεσή του. Στη συνέχεια ο συγκεκριμένος χώρος άλλαξε χρήση κι από χώρος “ανάπαυσης” έγινε το δωμάτιο του “Μεγάλου Αδελφού” ένας χώρος ψηφιακής εποπτείας της κάθε μας κίνησης».
GAMATO στη “μαύρη” εργασία

Ο Ιωάννης Καλύβας όπως κάθε σοβαρός “επιχειρηματίας” στον κλάδο του επισιτισμού (και όχι μόνο) φοροδιαφεύγει και εισφοροδιαφεύγει συστηματικά. Οι “ασφαλισμένοι” εργαζόμενοι ήταν ελάχιστοι και τα ένσημα σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονταν στις πραγματικές ώρες εργασίας. Για παράδειγμα εργαζόμενος που δούλευε 7 μέρες την εβδομάδα για 12 και πλέον ώρες ημερησίως ήταν ασφαλισμένος με μόλις 3 τρίωρα ένσημα.

GAMATO στις πληρωμές

Στην καλύτερη περίπτωση οι εργαζόμενοι αμείβονταν με 3.30 ευρώ ανά ώρα. Βραδινά (για τα οποία η εργατική νομοθεσία ορίζει προσαύξηση 25% μετά τις 22:00), κυριακάτικες προσαυξήσεις (75% μέχρι τις 22:00), αργίες (100% προσαύξηση) καθώς δώρα, επιδόματα και άδειες δεν πλήρωσε ποτέ. Οι εργαζόμενοι δούλευαν με δικά τους ιδιόκτητα μηχανάκια και για τη συντήρησή τους ο Ιωάννης Καλύβας ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ. Στην περίπτωση που το μηχανάκι πάθαινε κάποια βλάβη το αφεντικό δήλωνε “πως δεν με ενδιαφέρει ας το φτιάξεις μόνος σου, αλλιώς να φύγεις” λες και τα χιλιόμετρα δεν τα έκαναν πάνω στη δουλειά αλλά στη βόλτα τους. Τη μισθοδοσία δεν την κατέβαλλε ποτέ στην ώρα της, τους είχε συνεχώς “μέσα ” ενώ η μόνιμη επωδός του ήταν “φέρτε τα λεφτά μου γ*** τον χριστό σας”.

GAMATO στα εργατικά ατυχήματα
Στο συγκεκριμένο ζήτημα, υπάρχει μια περίπτωση που πραγματικά ξεχωρίζει. Εργαζόμενος αφού είχε προηγουμένως δουλέψει το ωράριό του (12ωρο) ένιωσε αδιαθεσία και θέλησε να πάει σπίτι του για να ξεκουραστεί. Ο Καλύβας, ακολουθώντας τη συνήθη τακτική του, τον διέταξε να μείνει στην δουλειά για όσο ακόμα τον χρειάζεται, απειλώντας τον με απόλυση και ο συνάδελφος υπέκυψε στον ωμό εκβιασμό του “εργοδότη”. Το εργατικό ατύχημα που ακολούθησε ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της εξάντλησης. (Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές που αφορούν το κλάδο μας είναι γεγονός πως τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα συμβαίνουν κατά τη λήξη του οχτάωρου). Ο συνάδελφος, μετά από 14 ώρες δουλειάς, κατέρρευσε πάνω στο μηχανάκι, με αποτέλεσμα να πάθει εσωτερική αιμορραγία, θλάση στο συκώτι και εσωτερικό αιμάτωμα 11 εκατοστών. Στη συνέχεια ο Καλύβας όχι μόνο δεν τον αποζημίωσε (η υπόθεση ακόμη εκκρεμεί) αλλά ενώ βρισκόταν σε αναρρωτική άδεια τον ανάγκασε να επιστρέψει στο κατάστημα προκειμένου να δουλέψει ως μπουφετζής!

GAMATO για όλες τις δουλειές

Στο GAMATO δόθηκε σε όλους τους εργαζόμενους μια μοναδική “ευκαιρία”. Η δυνατότητα να περάσουν από όλα τα πόστα, να γίνουν οι πολυλειτουργικοί, εργάτες λάστιχο. Κι εξηγούμε: Πέρα από διανομείς (εργασία για την οποία υποτίθεται πως είχαν προσληφθεί) έμαθαν να φτιάχνουν καφέδες, να ξεσκατίζουν τις τουαλέτες, το κατάστημα από άκρη σε άκρη (τζαμαρίες, πατώματα, πλακάκια, φούρνους…), να ψήνουν τα μπέργκερ, τα σάντουιτς και κάθε προϊόν του καταστήματος, να αναλαμβάνουν ακόμη και ρόλο προμηθευτή προκειμένου να εφοδιάσουν το ταχυφαγείο με τα απαραίτητα προϊόντα (Βαρβάκειος, κάβες, σούπερ – μάρκετ, αποθήκες χαρτικών…). Φυσικά, όποιος εργαζόμενος δυσανασχετούσε απειλούνταν με απόλυση ή πρόστιμο. Παρότι στο κείμενο παρατίθεται ένα όργιο αυθαιρεσίας επισημαίνεται πως σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία η παραπάνω συνθήκη (το να μην έχεις συγκεκριμένο πόστο που να ορίζεται από τη σύμβαση εργασίας) συνιστά βλαπτική μεταβολή και είναι καθόλα παράνομη. Επιπλέον, το να καθαρίζει ο μπουφετζής ή ο ντελιβεράς την τουαλέτα και όχι οι συνάδελφοι καθαριστές/τριες συνιστά παραβίαση και του υγειονομικού κανονισμού.

GAMATO στην εύρεση εργασίας

Ένα κλασσικό τέχνασμα που εφάρμοζε συχνά ο Ιωάννης Καλύβας (όπως κι ένα πλήθος εργοδοτών σε διάφορους κλάδους και ιδιαίτερα στον επισιτισμό) ήταν να βάζει αγγελίες για “εργασία”. Ο υποψήφιος εργαζόταν “δοκιμαστικά” για 10 και 12 ώρες και μετά τη λήξη της “βάρδιας” του δήλωναν πως δεν είχε τα απαραίτητα “προσόντα”. Φυσικά, ο υποψήφιος ποτέ δεν πληρωνόταν για τις ώρες του “δοκιμαστικού”, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ισχύει, μιας και σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία οι εργοδότες είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν και να ασφαλίζουν τους εργαζόμενους ακόμα και για ένα “δοκιμαστικό” μεροκάματο. Κι έτσι απλά, με ένα παλιό και δοκιμασμένο κόλπο από χιλιάδες “εργοδότες” ανά την επικράτεια, ο Ιωάννης Καλύβας εξασφάλιζε και τζάμπα εργασία.

 GAMATO στις προσβολές των εργαζομένων

Για τον Ιωάννη Καλύβα δεν υπήρχε η λέξη “καλημέρα” κι όταν εμφανιζόταν στο κατάστημα ξεστόμιζε μονίμως χυδαιότητες, βλασφημούσε και προσέβαλε τους εργαζόμενους μπροστά στους πελάτες. Για τον Καλύβα οι εργαζόμενοι ήταν στρατιώτες και σκλάβοι που δεν είχαν κανένα δικαίωμα παρά μόνο υποχρεώσεις.

GAMATO στις “δέκα εντολές” του Καλύβα

Ο Καλύβας εφάρμοζε ένα “κανονισμό εργασίας” δικής του εμπνεύσεως με άξονα το πρόστιμο, που θα τον ζήλευαν ακόμα και οι τροϊκανοί και το υπουργείο οικονομικών. Για τον εργαζόμενο που καθυστερούσε λίγα λεπτά το πρόστιμο ξεκινούσε από τα 5 ευρώ, ενώ όταν κάποιος εμφανιζόταν “ατημέλητος” (πάντα σύμφωνα με το υποκειμενικό κριτήριο και τα στρατιωτικά πρότυπα του Καλύβα) το πρόστιμο ανερχόταν στα 25 ευρώ. Εξωφρενικότερος όλων ήταν ο “κανονισμός” που έλεγε πως “όποιος δεν τηρεί τις εντολές μου άσχετα με το πόσο παράλογες είναι θα πληρώνει 50 ευρώ πρόστιμο”. Για τον εργαζόμενο που εξέφραζε αντιρρήσεις προέκυπτε ανάκριση καθώς και συνάντηση τετ α τετ με τον “εργοδότη” αυτοπροσώπως, στο υπόγειο.

Τα παραπάνω πρόστιμα έχουν επιβληθεί και πληρωθεί οπότε όπως έχουμε ήδη επισημάνει, σε αυτό το όργιο αυθαιρεσίας ο Καλύβας δεν παραβιάζει απλά την εργατική νομοθεσία αλλά ξεπερνά κάθε όριο νομιμότητας.

 

GAMATO στην εργοδοτική τρομοκρατία και στις απειλές

Ο Ιωάννης Καλύβας συχνά πυκνά διατυμπάνιζε πως έχει σχέσεις με τον υπόκοσμο και τη νύχτα. Με αυτή την κλασσική τακτική που συνηθίζεται σε διάφορους κλάδους και ιδιαίτερα  στον  επισιτισμό  (τα σωματεία βάσης έχουν έρθει πολλές φορές αντιμέτωπα με τέτοιες λογικές) ο  “εργοδότης” απειλούσε τους εργαζόμενους πως αν κάνουν κάτι που δεν το γουστάρει θα τους περιμένουν στην γωνία οι “άνθρωποι” του. Λίγο πριν κλείσει το κατάστημα (για “ανακαίνιση” σύμφωνα με τα λεγόμενα του “εργοδότη”, lock out σύμφωνα με τα δεδομένα) στις 23 Νοέμβρη του 2014, δύο εργαζόμενοι πήγαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα τους και βρίσκουν τον αδελφό του. Ο αδελφός δήλωσε αναρμόδιος και στη συνέχεια εμφανίστηκε ο “σκληρός” Καλύβας που όπως όλοι οι “σκληροί” συνοδευόταν από δύο φουσκωτούς μπράβους. Οι “συνοδοί” λοιπόν του “εργοδότη” απείλησαν τον ένα από τους εργαζόμενους πως κουβαλούν “σιδερικά” και καλά θα κάνει να συμφωνήσει, γιατί “δεν θέλουν να του κάνουν κακό”. Μετά από τόσα χρόνια, εμείς στα σωματεία βάσης, απλά να επισημάνουμε πως αν υποχωρούσαμε μπροστά σε ανάλογες πρακτικές θα έπρεπε να τα έχουμε παρατήσει από το πρώτο εξάμηνο.

 

GAMATO και διεκδικήσεις

Ενάντια στο φόβο και την υποταγή κι ενώ το κατάστημα παρέμενε κλειστό, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να διεκδικήσουν το δίκιο τους και να σπάσουν τη σιωπή. Απευθύνθηκαν στη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, το πρωτοβάθμιο ομοιοεπαγγελματικό σωματείο για τους ντελιβεράδες/διανομείς καθώς και στο Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού. Με παρότρυνση των σωματείων προχώρησαν σε καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας και στο ΙΚΑ. Την ίδια περίοδο ένας από τους εργαζόμενους συναντήθηκε με τον Καλύβα, κι ο “εργοδότης” του ξεκαθάρισε πως οι συνάδελφοι θα πρέπει “να κοιτάνε πίσω από την πλάτη τους όταν επιστρέφουν τη νύχτα σπίτι τους”. Την ημέρα που το κατάστημα άνοιξε με τη “νέα” επωνυμία Greek GAMA – TO, τέσσερις “φουσκωτοί” στέκονταν μπροστά από την πόρτα.

Προφανώς ο Ιωάννης Καλύβας πιστεύει στον άγραφο νόμο της “πιάτσας” των αφεντικών που θέλει τους εργαζόμενους μόνους, απομονωμένους και τρομοκρατημένους. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο και τους ομοίους του, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Οι εργαζόμενοι ενωμένοι, αποφασισμένοι να διεκδικήσουν το δίκιο τους και να ξεσκεπάσουν το όργιο της αυθαιρεσίας που λαμβάνει χώρα στο κάτεργο GAMATO γνωστοποίησαν αρχικά σε συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στου Ζωγράφου τα προβλήματά τους.

Πλέον, στο δίκαιο αγώνα τους που αφορά κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, έχουν συνταχθεί συνελεύσεις, καταλήψεις, ομάδες, πρωτοβουλίες κατοίκων από τις περιοχές του Ζωγράφου, της Καισαριανής, του Βύρωνα και του Παγκρατίου καθώς και τα σωματεία βάσης ΣΒΕΟΔ και ΣΣΜ.

 

GAMATO στην ανοχή

Οι εργασιακές συνθήκες που περιγράφουμε παραπάνω είναι υπαρκτές κι όσο κι αν μη θέλουμε να το πιστέψουμε γιατί μας χαλάει το μύθο περί “κράτους δικαίου” είναι πέρα για πέρα αληθινές. Οι συνάδελφοι στο GAMATO δεν είναι οι μόνοι εργαζόμενοι που βιώνουν παρόμοια καθεστώτα εργασίας. Τελικά, η Μανωλάδα είναι σε όλη την Ελλάδα. Πολλοί είναι οι λόγοι που ένα πλήθος εργαζόμενων υπομένουν φεουδαρχικές συνθήκες εργασίας. Πρώτα απ’ όλα η έλλειψη ταξικής συνείδησης που σε μετατρέπει από ελεύθερο, συγκροτημένο άτομο σε υπηρέτη, στη συνέχεια ο φόβος και ο εκβιασμός της ανεργίας σε συνθήκη καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, έπειτα η άγνοια όσο αφορά τα εναπομείναντα εργατικά δικαιώματα (δικαιώματα τα οποία κατακτήθηκαν και διατηρούνται με καθημερινούς αγώνες εντός και εκτός χώρων εργασίας) καθώς και η συστηματική προσπάθεια που γίνεται από την πλευρά των εργοδοτών και τους κράτους μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της καταστολής ώστε ο κάθε εργαζόμενος να νοιώθει μόνος, να μην αναζητά συλλογικές απαντήσεις στη βάση και να παραμένει εξατομικευμένος.

Επίσης υπάρχει ο εκβιασμός των δεδουλευμένων που δεν καταβάλλονται, μια πραγματικότητα που συχνά μας αφοπλίζει και μας κάνει να σιωπούμε, μιας και σε παρόμοιες περιπτώσεις συνάδελφοι που αποχωρούν και δεν συγκροτούν συλλογικά την άμυνά τους καταλήγουν να μην πληρώνονται.

Όμως υπάρχει κι ένα σημείο που ο κόμπος φτάνει στο χτένι. Όταν τα εργατικά κεκτημένα και οι θυσίες αιώνων της τάξης μας μετατρέπονται σε κουρελόχαρτα, η σιωπή και η ανοχή παύουν να έχουν οποιοδήποτε νόημα. Οι εργαζόμενοι οφείλουμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και να ανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Αντίστοιχα, στη περίπτωση του ταχυφαγείου GAMATO οι εργαζόμενοι συναντήθηκαν και δρουν από κοινού διεκδικώντας το αυτονόητο. Τα δεδουλευμένα μα πάνω απ’ όλα το δικαίωμά τους στην ατομική, συλλογική, εργατική, κοινωνική και ταξική αξιοπρέπεια.
Την ταξική αξιοπρέπεια του συλλογικού αγώνα που επαναφέρει στο προσκήνιο ένα εργατικό κίνημα αισιόδοξο, μαχητικό και νικηφόρο που δεν αποδέχεται την ηττοπάθεια και τον ωχαδερφισμό, ένα εργατικό κίνημα με το βλέμμα στραμμένο στις αγωνιστικές παρακαταθήκες της τάξης μας. Ο αγώνας των συναδέλφων στο GAMATO μας αφορά όλους. Η ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη εργασία, οι αυθαιρεσίες, η καταστρατήγηση της εργατικής νομοθεσίας (και όχι μόνο) είναι ο νέος άγραφος κανόνας και το ιερό δισκοπότηρο των αφεντικών ενώ η απειλή της απόλυσης έρχεται να συμπληρώσει τη γκροτέσκα “Γκουέρνικα” του ταξικού πολέμου σήμερα. Η πολυδιαφημισμένη “ανάπτυξη” που υπόσχονται πολιτικοί και τεχνοκράτες μέσω των παπαγάλων της ενημέρωσης στοχεύει να περάσει σαν οδοστρωτήρας από πάνω μας και γι’ αυτό θα μας βρίσκει συνεχώς απέναντί της.

Ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, στις απειλές, στους μπράβους και τους μαφιόζους οι συνάδελφοί μας θα κερδίσουν το σύνολο των δεδουλευμένων (νυχτερινά, έξοδα κίνησης, άδειες, αποζημιώσεις, δώρα και όλα τα ένσημα).

 

Οι απειλές και οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες δε μας τρομάζουν, μας εξοργίζουν

Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων

Κανένας εργαζόμενος δεν είναι μόνος του 

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους εργαζόμενους του GAMATO:

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού, Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου, Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών, Αναρχική συλλογικότητα “Μαύρο Δάσος”, Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου, Πρωτοβουλία Αναρχικών- Αντιεξουσιαστών από τους Πρόποδες του Υμηττού, Πρωτοβουλία για ανεξάρτητο κέντρο αγώνα εργατών, Αυτόνομο σχήμα Φυσικομαθηματικού,*Αυτόνομη Συνέλευση Ζωγράφου,*Κατάληψη Ανάληψης,*Συνέλευση ενάντια στα χαράτσια Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου, Ζωγράφου,*Πρωτοβουλία κατοίκων Καισαριανής,*Συνέλευση κατοίκων Βύρωνα Καισαριανής Παγκρατίου

Υ.Γ. Στα τέλη Δεκέμβρη του 2014, στο ταχυφαγείο GAMATO αναρτήθηκε ανακοίνωση που πληροφορεί εργαζόμενους και καταναλωτές πως το κατάστημα θα παραμείνει κλειστό λόγω εορτών μέχρι και τις 26 Ιανουαρίου, που “παρεμπιπτόντως” είναι και η μέρα της τριμερούς συνάντησης στην επιθεώρηση εργασίας. Αναμένουμε τις εξελίξεις.

Αγώνας μέχρι την τελική δικαίωση