Η πορεία για την Ευτυχία

200 περίπου άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αντανακλαστικής πορείας σχετικά με την κυνική δολοφονία της Ευτυχίας Ποποδάκη από τη ΔΕΗ. Το κάλεσμα έγινε από το Aυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος Αγρός, τις καταλήψεις Παπουτσάδικο και Σινιάλο και τον Θερσίτη. Η πορεία ξεκίνησε στις 8μμ από τον σταθμό Μετρό της Αγίας Μαρίνας. Επί της Ιεράς Οδού και έξω από το Δρομοκαϊτειο μας περίμεναν οι καθαρίστριες του ιδρύματος που βρίσκονται εδώ και καιρό σε διαρκή κινητοποίηση για να αποτρέψουν τις μαζικές απολύσεις στον κλάδο τους. Στη συνέχεια, μέσω της πολυσύχναστης οδού Καραϊσκάκη στο Χαϊδαρι η πορεία κατευθύνθηκε προς την εγκατάσταση της ΔΕΗ (Επαύλεως 6 & Θερμοπυλών) πίσω από το καινούργιο δημαρχείο της περιοχής. Εκεί βρίσκονται τα γραφεία αναφοράς των περιοχών Αιγάλεω, Χαϊδαρίου και Περιστερίου (έχουν γίνει επανειλημμένως παρεμβάσεις από τις λαϊκές συνελεύσεις των περιοχών πριν αυτές απομαζικοποιηθούν) αλλά και τα τεχνικά συνεργεία της εταιρίας που ανάμεσα στα άλλα καθήκοντα τους είναι και οι πιο εξειδικευμένες διακοπές ηλεκτροδότησης. Λίγα μέτρα πριν το κτίριο της ΔΕΗ και επί της οδού Θερμοπυλών δύο διμοιρίες των ΜΑΤ παρατάχθηκαν προκειμένου να εμποδίσουν την πορεία να προσεγγίσει. Μετά από 10 λεπτά και αφού υπήρξαν λεκτικές τριβές με τα “όργανα της τάξεως” η πορεία μέσω των οδών Θερμοπυλών και Πλαταιών επέστρεψε στον σταθμό μετρό Αγία Μαρίνα.
Η συγκεκριμένη πορεία είχε -σχεδόν αυτονόητα- θετική αποδοχή και η αίσθηση των συντρόφων/ισσών που μοίραζαν τα κείμενα ήταν ότι ο κόσμος, στην συντριπτική του πλειονότητα, τοποθετούσε την δική του αδράνεια σε πρώτο πλάνο. Η στάση της αστυνομίας, από την άλλη μεριά, υπό την ηγεσία Κικίλια φαίνεται να κάνει κατασταλτικές ασκήσεις μηδενικής ανοχής μέσα στις γειτονιές. Αυτές, ωστόσο, οι αποφάσεις “ειδικού ρίσκου” μπορεί να παίρνονται εύκολα αλλά εφαρμόζονται δύσκολα…
Συνεχίζουμε
IMG_7358
IMG_7366
IMG_7370
IMG_7374
IMG_7386
IMG_7391
IMG_7396 [Αναδημοσίευση  από το site της κατάληψης Σινιάλο]

Κείμενο – ανακοίνωση για τις φωτιές στο πάρκο τρίτση

 

Τις τελευταίες μέρες κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό έρχεται να προστεθεί στο ήδη επιβαρυμένο από την εμπορευματοποίηση και την εγκατάλειψη πάρκο τρίτση.
Μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούλη, εκδηλώθηκαν δύο φωτιές, βορειοδυτικά του πάρκου, πολύ κοντά στην πάνω είσοδό του από Φυλής και κοντά στην κατάληψη του Αγρού. Οι συγκεκριμένες φωτιές έχουν τα χαρακτηριστικά εμπρηστικής ενέργειας, κρίνοντας από το γεγονός ότι μπήκαν στην ίδια περιοχή, στο ίδιο χρονικό διάστημα και ήταν περιορισμένες σε έκταση (αν και υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για εκτεταμένη φωτιά), ενώ σβήστηκαν εγκαίρως, προλαβαίνοντας ωστόσο να κάψουν δέντρα και θάμνους.
Στο πάρκο αυτή την εποχή υπάρχουν παντού ξερόχορτα, που μπορούν εύκολα να πάρουν φωτιά. Ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ), σε συνεννόηση με τον Φορέα διαχείρισης του πάρκου ανέλαβε, χωρίς ασφαλώς κάτι τέτοιο να είναι δηλωτικό των καλών του προθέσεων, να καθαρίσει τις γύρω περιοχές από τα ξερά χόρτα. Εξαιρέθηκαν όμως από τις “επιχειρήσεις” του οι περιοχές όπου εκδηλώθηκαν οι φωτιές -προφανώς αρκούσε η “καθαριότητα” σε ένα μικρό κομμάτι για να επιδείξει το “οικολογικό” του έργο. Σημεία με εύφλεκτο υλικό υπάρχουν κι αλλού στο πάρκο -προφανώς στις περιοχές εκείνες που, σε αντίθεση με το κεντρικό πάρκο που αλώνεται από το εμπόρευμα, αφήνονται σκόπιμα στην εγκατάλειψη. Μεγάλες περιοχές του πάρκου που ακόμα δεν συνεισφέρουν στην “αυτοχρηματοδότησή” του, σύμφωνα με όσα ευαγγελίζονται ο Φορέας διαχείρισής του (δια του φυτευτού προέδρου του Μιχαλόπουλου) και ο δήμος Ιλίου (διά του αυτοανακηρυχθέντα σωτήρα του πάρκου Ζενέτου), αφήνονται να ρημάζουν, ώστε να αναδειχτεί ως μόνη λύση για τη σωτηρία τους η μίσθωσή τους σε ιδιώτες, η παραχώρησή τους στο εμπόρευμα, το κέρδος, την περίφραξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κάτω λίμνη (στην κάτω είσοδο του πάρκου από Φυλής), με σκουπίδια στις παρόχθιες περιοχές και πεινασμένες πάπιες που ευτυχώς οι επισκέπτες του πάρκου δεν επιτρέπουν να εξοντωθούν. Να σημειωθεί εδώ, ότι ένα μεγάλο κομμάτι του πάρκου εξακολουθεί εδώ και ενάμιση χρόνο να μην ηλεκτροδοτείται -και φυσικά είναι περιοχές όπου δεν υπάρχουν μαγαζιά μιας που η κερδοσκοπική ΔΕΗ ακολουθεί συγκεκριμένες πολιτικές και δίνει ρεύμα μόνο εκεί που υπάρχει χρήμα και εμπόρευμα.
Οι φωτιές στο πάρκο έρχονται να προστεθούν στην ήδη βεβαρημένη συνθήκη που βιώνει το πάρκο, που πρόσφατα συμπληρώθηκε από τις “πρωτοβουλίες” του Φορέα για διενέργεια διαγωνισμών μίσθωσης κομματιών του σε ενδιαφερόμενους για επιπλέον μικρά και μεγάλα μαγαζιά(λούνα πάρκ, εστιατόριο, ποδηλατάδικα, σταθεροί πάγκοι εμπόρων). Ο “οικολόγος” Μιχαλόπουλος, μετά τις παρεμβάσεις κατοίκων ενάντια στους διαγωνισμούς, φρόντισε να αλλάξει τον τρόπο κατάθεσης των δικαιολογητικών: θα κατατεθούν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο προκειμένου να μην παρενοχληθούν οι “δουλίτσες” του.
Αντιλαμβανόμαστε όλους αυτούς τους καλοθελητές (φορέα, ΑΣΔΑ, δημάρχους κλπ) ως καταφανώς εχθρικούς σε όλα εκείνα τα προτάγματα περί ανοιχτών δημόσιων χώρων, με ελεύθερη πρόσβαση για όλες-όλους, χωρίς εμπορεύματα, κέρδος και χρήμα να διαμεσολαβεί τις σχέσεις μας, σε αρμονία με το πάρκο και τους οργανισμούς του. Και φυσικά, δεν αναγνωρίζουμε κανέναν από αυτούς ως υπεύθυνο για τη φροντίδα του πάρκου. Το πάρκο θα παραμείνει ζωντανό μόνο αν όλοι-ες το φροντίσουμε, συλλογικά, χωρίς διαμεσολαβήσεις, χωρίς εκλεγμένους τσιφλικάδες. Είτε λοιπόν οι φωτιές στο πάρκο είναι “έργο” κάποιου που …παίζει με τα σπίρτα, είτε μέρος της επιχείρησης υποβάθμισης του πάρκου προκειμένου να γίνουν ευκολότερα τα σχέδια παράδοσής του σε μικρούς και μεγάλους ιδιώτες, να τονίσουμε ένα πράγμα: η όποια στοχοποίηση της κατάληψης του Αγρού και των δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται εκεί -πάντα σε αρμονική συνύπαρξη με τον περιβάλλονταχώρο- δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως άμεση επιβεβαίωση των υποθέσεών μας σχετικά με το ποιος μπορεί να βάζει τις φωτιές και τι δρομολογεί με αυτές. Και οπωσδήποτε θα μας βρει μπροστά του.
Γιατί το πάρκο έχει τη δική του ζωή, έχει τα δέντρα του, τους θάμνους, τα λουλούδια, τα ζώα του.Επιθυμία δική μας δεν είναι παρά να ζούμε αρμονικά μέσα σε αυτό, να αποτελούμε κομμάτι της ζωής του, της πραγματικότητάς του. Και αυτό που μας γεμίζει θλίψη δεν είναι οι εργασίες που χρειάζεται κάθε φορά να κάνουμε προκειμένου να αποκατασταθούν οι ζημιές μιας φωτιάς, αλλά εκείνα τα δέντρα που χάνονται, η βλάστηση που εξαφανίζεται, το πάρκο που χάνει κάτι από τον χαρακτήρα του. Αυτή είναι η μοναδική μας έγνοια.


ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ


*Για να κατεβάσετε το κείμενο  σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ

Για να μη συνηθίσουμε το θάνατο – Πορεία τη Δευτέρα 28/07 στις 19:00

Layout 1
Την Τετάρτη 23 Ιούλη στα Χανιά, η ΔΕΗ κόβει απροειδοποίητα το ρεύμα στην παραπληγική 56χρονη Ευτυχία Ποποδάκη καταδικάζοντάς την σε έναν μαρτυρικό θάνατο για μια οφειλή 800 ευρώ. Οι δικαιολογίες θα περισσέψουν για μια ακόμη φορά προκειμένου να αποπροσανατολιστεί η κοινωνική δυσφορία. Υπάρχει, ωστόσο, μια προφανής δολοφονία της Ευτυχίας από έναν «οργανισμό κοινής ωφελείας» για ένα ευτελές χρέος, τη στιγμή που οι οφειλές μεγαλοβιομηχάνων, μεγαλοεργολάβων -αλλά και άλλων κρατικών οργανισμών- προς την ίδια τη ΔΕΗ αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ χωρίς να «ανοίγει ρουθούνι».

Κι έτσι, είτε με ωμές και παραδειγματικές δολοφονίες όπως αυτή της Ευτυχίας, είτε με καταναγκαστικές αυτοκτονίες για να αποφευχθεί η ανέχεια, είτε με καταδίκες άρρωστων ανθρώπων σε θάνατο χωρίς φάρμακα και περίθαλψη, ο κατάλογος των «θυμάτων της κρίσης» όλο και μεγαλώνει με το θάνατο δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων να αγκαλιάζει τα φτωχά προάστια, τις ρημαγμένες από την ανέχεια γειτονιές, τους φτωχοδιάβολους της επικράτειας. Η ιστορία, ωστόσο, έχει καταδείξει ότι ανεξάρτητα από το εκάστοτε πρόσχημα η προοπτική της εξουσίας είναι ο θάνατος.

Όσο κι αν προσπαθεί η κυρίαρχη δημαγωγία να πείσει τις υποτελείς τάξεις ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος, η πραγματικότητα την αμφισβητεί πεισματικά. Από τη μία οι «ευαίσθητοι» φορείς υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η καθεστωτική αριστερά προσπαθούν να εγκλωβίσουν την κοινωνική δυσφορία σε διορθωτικούς θεσμούς, ισχυριζόμενοι ότι δεν φταίει η αστική δημοκρατία αλλά η κακή της εφαρμογή. Από την άλλη το κράτος δολοφονεί υπηκόους του στο όνομα του «ξεπεράσματος της κρίσης», εξοντώνει μετανάστες στα θαλάσσια σύνορα και σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για την υπεράσπιση του «εθνικού κορμού», θάβει ζωντανούς σε φυλακές υψίστης ασφαλείας όσες και όσους αντιστέκονται, σπέρνει τον εφιάλτη του φασισμού ανάμεσα στους φτωχούς.

Τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να γίνει απλώς καλύτερος. Πρέπει να ανατραπεί από τα θεμέλιά του. Στην εξατομίκευση απαντάμε με αλληλεγγύη. Στις ιεραρχίες απαντάμε με αυτοοργάνωση. Στην απάθεια και τη μοιρολατρία απαντάμε με αντίσταση και αγώνα.
Θέλουνε να συνηθίσουμε το θάνατο
Θέλουμε η ζωή μας να περάσει από πάνω τους
Κατάληψη Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι)
Αυτοδιαχειριζόμενος Αγρός (πάρκο Τρίτση)
Κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω)
Θερσίτης (Ίλιον)

Πορεία ενάντια στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Μαρούσι

Η απάθεια και η αδράνεια δε δίνουν απάντηση στο φασισμό που βιώνουμε. Όσοι με καταγγελίες, ουδετερότητα καινομικές επιφάσεις αναθέτουν στο κράτος την αντιμετώπιση του φασισμού, εθελοτυφλούν.
Κι αυτό γιατί το ίδιο το κράτος είναι ήδη φασιστικό. Είναι αυτό που ιδρύει κέντρα κράτησης μεταναστών, που κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου στα πλαίσθα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που επιστρατεύει απεργούς, που ιδρύει φυλακές κολαστήρια.

Την Πέμπτη 24/7 ώρα 18:00 καλείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας
ενάντια στο άνοιγμα γραφείων της Χρυσής Αυγής στο Μαρούσι.
Θα ακολουθήσει πορεία.
Συλλογικότητες απο τα βόρεια, σύντροφοι/ισσες
Κατάληψη Έπαυλης Κούβελου, Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου, Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Στα Βόρεια,
Αναρχική Ομάδα Αμαρουσίου, …Σε τροχιά σύγκρουσης, Λαϊκή Συνέλευση Αμαρουσίου, Αντιφασίστες/Αντιφασίστριες
[Αναδημοσίευση από το Αθηναϊκό Indymedia]