Ιούνιος & Λίγος Ιούλιος στο Σινιάλο

οι καταλήψεις είναι οι χώροι όπου οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας παίρνουν μορφή.
ενάντια σε ένα κόσμο διαχωρισμών και αποκλεισμών
προτάσσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και ισότητας μεταξύ των καταπιεσμένων

Παρασκευή 16/6 στις 8μμ αντιμιλιταριστικό καφενείο από την πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης
Στον αντίποδα όλων των δικαιολογιών που μας θέλουν να υπακούμε διαταγές και να σκοτώνουμε στο όνομα κάποιου κράτους,
συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις και τις αντιστάσεις μας
Κυριακή 18/6 από τις 4μμ κ μετά συλλογική κουζίνα, χαριστικό παζάρι & προβολή από το αυτοοργανωμένο μάθημα τουρκικών
Συλλογικοποιούμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας φροντίζοντας για την εκπλήρωσή τους αλληλέγγυα και αυτοοργανωμένα,
ενάντια στην εξατομίκευση και την εμπορευματική διαμεσολάβηση
αρνούμενοι/ες έμπρακτα τους κυρίαρχους ρόλους και διαχωρισμούς
μαγειρεύουμε απο τις 4μμ στην κατάληψη
στις 6 τρώμε και στις 9 θα ακολουθήσει προβολή της ταινίας Kuzu (Το αρνάκι) – 2014
Κυριακή 25/6 στις 7μμ προβολή της ταινίας: ο λόγος των ‘τρελών’ – ενάντια στο λόγο των ‘λογικών’ από την κατάληψη παπουτσάδικο
Θα μιλήσουν οι “τρελοί” και οι “τρελές”.
Με λέξεις και εικόνες δικές τους.
Για ό,τι θέλουν. Ό,τι τους απασχολεί.
Ό,τι ζούμε. Για όσα δε ρώτησε ποτέ κανείς.
Δεν θα μιλήσουν “ειδικοί”.
Δεν θα μιλήσουν όσοι τους λυπούνται.
Δεν θα μιλήσουμε εμείς.
Εμείς απλώς θα δώσουμε τη φωνή μας στον:
λόγο των “τρελών” ενάντια στο λόγο των “λογικών”…
Στον πόλεμο των “λογικών” αυτού του κόσμου εμείς έχουμε διαλέξει πλευρά.
Αυτή των “τρελών”.
Σάββατο 1/7 στις 8μμ μιλιταρισμός-αντιμιλιταρισμός παρουσίαση & κριτική προσέγγιση στην ανάλυση του Καρλ Λιμπκνεχτ

υγ. Στο αντιμιλιταριστικό καφενείο την Παρασκευή 16/6 θα υπάρχει στο χώρο της κατάληψης κουτί οικονομικής ενίσχυσης για τα δικαστικά έξοδα του συντρόφου Παύλου Χριστόπουλου, ολικού αρνητή στράτευσης.

αναδημοσίευση από το site: https://sinialo.espiv.net/

Τα αποτυπώματα της κρατικής καταστολής (επ’ αφορμής μίας ακόμη άρνησης δακτυλοσκόπησης ενός ολικού αρνητή στράτευσης)

Την Τρίτη 20/6/17 στα δικαστήρια Ευελπίδων, δικάζεται ο αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Παύλος Χριστόπουλος, με την κατηγορία της «ψευδούς ανωμοτί κατάθεσης». Η κατηγορία αφορά την άρνησή του να δακτυλοσκοπηθεί και φωτογραφηθεί, κατόπιν της σύλληψής του το βράδυ στις 2/5/2016, βάσει σχετικού εντάλματος που αποφάσισε να εκδόσει ο στρατιωτικός εισαγγελέας του Ρουφ για την ανυποταξία του (η οποία ξεκινάει το σωτήριο έτος… 2003).
Λίγη ώρα μετά τη σύλληψη του συντρόφου, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης από περίπου 30 συντρόφισσες-συντρόφους στο Α.Τ. Νέου Ηρακλείου όπου κρατούνταν, και για περισσότερες από δύο ώρες φωνάζονταν συνθήματα αλληλεγγύης αλλά και ενάντια σε έθνη και στρατούς. Η άμεση και επίμονη κινητοποίηση των αλληλέγγυων έξω από το Α.Τ. προκάλεσε απρόσμενη αναστάτωση στο «εορταστικό κλίμα» του τμήματος. Πόσο μάλλον όταν η μέρα της εκδικητικής σύλληψης ενός ακόμη ολικού αρνητή στράτευσης για μία διαδικασία που θα μπορούσε κάλλιστα να τελεστεί μέσω μίας απλής κλήτευσης -όπως συνέβαινε επί δεκαετίες- ήταν η … Δευτέρα του Πάσχα εκείνης της χρονιάς. Έτσι, οι μπάτσοι προχώρησαν άρον άρον σε επικοινωνία με τον στρατιωτικό εισαγγελέα, ώστε να γίνει ακριβώς γνωστός ο λόγος της σύλληψης του συντρόφου και η διαδικασία που θα ακολουθούσε. Να σημειωθεί ότι στο σημείο της συγκέντρωσης, έσπευσαν πανικόβλητες όλες οι δυνάμεις των δίας των βορείων προαστίων για να προστατέψουν το τμήμα.
Την Τρίτη 3/5/2016, η διαδικασία του αυτοφώρου στο στρατοδικείο του Ρουφ έληξε με αναβολή (και λόγω του «νόμου για την παραγραφή των αδικημάτων που επισύρουν ποινή ως 2 έτη» η συγκεκριμένη δίωξη για την ανυποταξία έχει παύσει προσωρινά). Ωστόσο, ο σύντροφος, αφού πέρασε από εισαγγελέα στην Ευελπίδων, κρατήθηκε για μια ακόμη μέρα προκειμένου να περάσει από δεύτερη αυτόφωρη διαδικασία, λόγω της άρνησής του να δακτυλοσκοπηθεί. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Οι μπάτσοι του Α.Τ. Ηρακλείου που τον συνόδευαν, μετά τη συγκέντρωση των αλληλέγγυων της προηγούμενης νύχτας, ζήτησαν τη μη επιστροφή του στο εν λόγω τμήμα, μιας που τέτοιου είδους «παρεμβάσεις» ήταν πρωτόγνωρες για την περιοχή και δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να επαναληφθούν. Έτσι, δόθηκε εντολή να μεταφερθεί στη ΓΑΔΑ, όπως και έγινε. Εκεί, ο σύντροφος αρνήθηκε να υποβληθεί στη γνωστή εξευτελιστική σωματική έρευνα και μετά από ένταση με τους μπάτσους, δόθηκε εντολή να μην κρατηθεί εκεί αλλά να μεταφερθεί σε ένα ακόμη τμήμα ασφάλειας (το τρίτο κατά σειρά μέσα σε ένα 24ωρο), αυτό της βορειανατολικής Αττικής στο Μαρούσι.
Η δίωξη για «ψευδή ανωμοτί» είναι ένα από τα συνήθη «παρελκόμενα» των διώξεων για κινηματικές υποθέσεις. Η αντίσταση στην καταγραφή, κατηγοριοποίηση και ταξινόμηση, είναι ένα ακόμη πεδίο αγώνα που δεν αφορά μόνο την «πρόσκαιρη» επιλογή να μην νομιμοποιήσει ο/η διωκόμενος/η την «βασική» κατηγορία με την οποία διώκεται (στην συγκεκριμένη περίπτωση η άρνηση στράτευσης) αλλά και ένα ευρύτερο πεδίο αγώνα ενάντια στις αστυνομοδικαστικές πρακτικές φακελώματος και ελέγχου.  Αυτό το «ειδικό» φακέλωμα που φροντίζει να γεμίζει τα κατασταλτικά συρτάρια με εν δυνάμει κατηγορούμενους/ες, που αποτελεί μια πρώτη δόση «ενοχής» που αποδίδεται πριν καν οδηγηθεί κανείς στα αστικά δικαστήρια. Γιατί αναμφίβολα, η εκ των προτέρων καταγραφή του διωκόμενου/ης με δακτυλοσκοπήσεις, φωτογραφήσεις και λήψεις DNA, πέρα από τη συνθήκη εκφοβισμού και προσβολής που θέλει να διαμορφώσει, δεν είναι παρά μία επίσπευση της απόδοσης ενοχής, μια εκ των προτέρων καταδίκη που σίγουρα ξεσκεπάζει τα ψευδεπίγραφα των ιδεωδών της αστικής δικαιοσύνης. Πρόκειται για μια τεχνική που γεμίζει τους «σκληρούς δίσκους» της καταστολής με data «υπόπτων» για να ανασυρθούν ως μέσα εκφοβισμού και διαπόμπευσης (κλασική περίπτωση η μηντιακή παρουσίαση φωτογραφιών συλληφθέντων αναρχικών αγωνιστών/ριών με όλην την επακόλουθη εγκληματοποίηση και την ασφαλίτικη κατασκευή εντυπώσεων), ως μέσα πρόκλησης πίεσης σε φυγόδικους αγωνιστές και κυρίως ως μέσα για να «δένονται» σενάρια ενοχής και κατασταλτικές στρατηγικές (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η άνευ οποιουδήποτε ενοχοποιητικού στοιχείου δίωξη του Τάσου Θεοφίλου…). Η ίδια τεχνική άλλωστε που εφαρμόζεται και σε διάφορες άλλες κοινωνικές ομάδες που η εξουσία θέλει να στοχοποιήσει και να καταστείλει, όπως στην περίπτωση των οροθετικών γυναικών.
Σε κάθε περίπτωση, η καταστολή των αντιστεκόμενων δεν οργανώνεται πάνω σε «ατράνταχτα» επιστημονικά ευρήματα και τεχνικές, ούτε και σε «τυχαίες» έρευνες. Αυτά είναι, νομιμοποιητικοί λόγοι ή απλά κοινά παραμύθια για αυτούς που πιστεύουν στην «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» ή εξιτάρονται με CSI τηλεοπτικά σήριαλ. Η αστυνομοδικαστική καταστολή στήνεται στην εκ των προτέρων στοχοποίηση και εγκληματοποίηση αγωνιζόμενων κομματιών ή και ολόκληρων κοινωνικών ομάδων. Έτσι, κεντρική αιχμή της δίωξής του συντρόφου αποτελεί η ολική άρνηση στράτευσής του, η συνειδητή μη συμμετοχή του σε καμία διαδικασία που νομιμοποιεί και συντηρεί το μηχανισμό του στρατού, την κατεξοχήν μηχανή πολέμου και παραγωγής θανάτου. Την άρνηση και τη σύγκρουση με το σύνολο των θεσμικών, ιδεολογικών και κατασταλτικών επιβολών του στρατού. Ενάντια σε κράτη, σύνορα, πατρίδες, ενάντια στους εθνικισμούς, το  ρατσισμό και σεξισμό της δυσωδίας του στρατού.
Μια στάση πιο επίκαιρη από ποτέ, ιδιαίτερα στην σημερινή συγκυρία που με τις ευλογίες ενός αριστερο-ακροδεξιού πατριωτισμού/εθνικισμού (καθόλου παράξενου γι αυτούς που μπορούν να δουν πίσω από τα επιφαινόμενα, την ουσία του εθνικισμού και του έθνους-κράτους), ο στρατός έχει αρχίσει και «επανακαταλαμβάνει» ζώνες του κοινωνικού πεδίου από τις οποίες είχε (φαινομενικά κατ’ ουσίαν) αποσυρθεί (φύλαξη πόλεων, «κοινωνικό έργο», περιορισμός πληθυσμών, στρατόπεδα «φιλοξενίας»-εκτοπισμού μεταναστών και προσφύγων…). Και όσο πιο «ορατός» γίνεται ο στρατός, τόσο πιο πολύ συνηθίζουν οι κοινωνίες στα θανατηφόρα του ιδεώδη, και μάλιστα σε μία εποχή όπου οι πόλεμοι κανονικοποιούνται εκ νέου όλο και περισσότερο. Την ίδια στιγμή, οι μηχανισμοί της στρατιωτικής δικαιοσύνης συνεχίζουν να «παρενοχλούν» ανυπότακτους, να στέλνουν ραβασάκια «για τακτοποίηση των στρατιωτικών εκκρεμοτήτων», να ρίχνουν κατά ριπάς τα εκδικητικά διοικητικά πρόστιμα των 6 χιλιάδων ευρώ, ανοίγοντας την πόρτα στην οικονομική καταστολή (με δεσμεύσεις ή κατασχέσεις λογαριασμών κ.ο.κ.) και βέβαια η μηχανή παραγωγής ενταλμάτων σύλληψης αρνητών στράτευσης συνεχίζει απερίσπαστη το έργο της και προετοιμάζεται να δείξει τα δόντια της όταν παρέλθει η ημερομηνία για την «τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων», δηλαδή στις 31/12/2017…
Η ορατότητα του στρατού στο κοινωνικό πεδίο, το καθεστώς πολεμικής εγρήγορσης στις δυτικές μητροπόλεις, δεν βρίσκεται μπροστά μας γιατί κάποιοι μυστήριοι θρησκόληπτοι αγάπησαν ξαφνικά το δυτικό αίμα, αλλά γιατί πλανητικά οι εξουσίες στήνονται πλέον απροκάλυπτα και απροσχημάτιστα επιθετικά. Γιατί οι κοινωνίες πρέπει να συνηθίσουν την ιδέα του πολέμου πριν καταλήξουν να αποδεχτούν τον ρόλο τους στην κανιβαλική αρένα των θυμάτων και θυτών, των ηρώων και των δειλών.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΠΑΥΛΟ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ
ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

αναδημοσίευση από το site:  http://olikiarnisi.espivblogs.net/

Συλλογική δήλωση ολικών αρνητών στράτευσης ενάντια στα στρατιωτικά «ραβασάκια» (Ιούνιος 2017)

Συλλογική δήλωση ολικών αρνητών στράτευσης ενάντια στα στρατιωτικά «ραβασάκια»
Από τον Οκτώβρη του 2016, οι στρατολογικές υπηρεσίες του ελληνικού κράτους έχουν επιδοθεί σε μαζικές αποστολές «ενημερωτικών σημειωμάτων» προς τους ανυπότακτους του ελληνικού στρατού. Τα εν λόγω μηνύματα αποστέλλονται είτε μέσω ταχυδρομείου ή μέσω e-mail (ακόμα και σε όσους ποτέ δεν έχουν δηλώσει την ηλεκτρονική τους διεύθυνση σε κανέναν στρατιωτικό μηχανισμό, υπηρεσία κ.ο.κ.) και γνωστοποιούν στους παραλήπτες ότι «όλες οι ποινικές και διοικητικές κυρώσεις που εκκρεμούν εις βάρος τους θα αρθούν», εφόσον εκείνοι «υπαχθούν» στις διατάξεις περί ρύθμισης της ανυποταξίας. Οι εν λόγω διατάξεις ορίζουν ότι για κάθε ανυπότακτο που θα καταταχθεί για την εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας ή ρυθμίσει με νόμιμο τρόπο την ανυποταξία του μέχρι την 31η Δεκεμβρίου του 2017: α) θα εξαιρούνται όλες οι κλητεύσεις που του έχουν ήδη σταλθεί, β) θα εξαλειφθεί το αξιόποινο της ανυποταξίας του και γ) θα παραγραφούν και θα αρθούν στο σύνολό τους οι ποινικές συνέπειες και θα διαγραφούν οι διοικητικές συνέπειες (με ονομαστική αναφορά στα πρόστιμα έναντι οποιασδήποτε άλλης «συνέπειας»).
Προφανώς, ως ολικοί αρνητές στράτευσης αποτελούμε μία ελάχιστη υποομάδα μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων ανυπότακτων παραληπτών του εν λόγω σημειώματος, με ιδιαίτερη όμως σημασία μιας και η άρνησή μας απέναντι στη στρατιωτική θητεία -μαζί με τα αναπόσπαστα περιεχόμενά της- είναι μια δημόσια και ανοιχτή στάση ζωής και πολιτική τοποθέτηση για την ατομική και κοινωνική χειραφέτηση και ως τέτοια συγκρούεται με τους θεσμούς της κρατικής βίας και εξουσίας. Ως τέτοια, εξάλλου, αντιμετωπίζεται και από τη στρατιωτική καταστολή, που με μεθοδικές κινήσεις επιχειρεί να την απονοηματοδοτήσει, να την αποδυναμώσει και να την αφομοιώσει, άλλοτε με το μαστίγιο και άλλοτε με το καρότο.
Σε πείσμα των καιρών καθώς και όλων των θεσμικών διαμεσολαβήσεων που καθορίζονται από τη νεοφιλελεύθερη real politik της κυβερνώσας αριστεράς, καθώς επίσης και από τα σοσιαλδημοκρατικά φληναφήματα περί «ενδοσυστημικών αγώνων» και «αλλαγών» -που άλλωστε μόνη έγνοια έχουν τη χειραγώγηση των κοινωνικών αντιστάσεων υπέρ της κυριαρχίας- εξακολουθούμε να αναγνωρίζουμε ότι το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί εδώ και 7 χρόνια διαποτίζεται από συνέχεια και συνέπεια, όπως άλλωστε και το ίδιο το κράτος. Σε ό,τι αφορά δε τη στρατιωτική καταστολή της ανυποταξίας και των ολικών αρνητών στράτευσης, το νέο αυτό «πακέτο προσφορών» του ελληνικού στρατού -ως μια ασθμαίνουσα ένδειξη ενός αριστερόφρονα προοδευτισμού και εκδημοκρατισμού- δεν αποσκοπεί σε τίποτα άλλο πέρα από την ολοκλήρωση ενός κύκλου διώξεων και αφομοίωσης επτά ετών, για τη μετάβαση του κρατικού μιλιταρισμού, καθώς επίσης και της στρατιωτικής καταστολής, σε ακόμα πιο οξυμένα και αναβαθμισμένα πεδία. Το ίδιο λοιπόν σύστημα από το 2011 κοστολόγησε τις ζωές μας και τις αρνήσεις μας με 6.000 ευρώ ανά κλήτευση, τοκιζόμενο ανά μήνα (νόμος Βενιζέλου και υπουργική απόφαση Βενιζέλου-Παπακωνσταντίνου) και μετέπειτα (2012-2015) επιδόθηκε σε μια σειρά κατασταλτικών τακτικών εκδικητικότητας και φθοράς (απανωτά πρόστιμα και στρατιωτικές διώξεις, αστυνομικοί τραμπουκισμοί σε γειτονιές και σπίτια ολικών αρνητών και ανυπότακτων, ξαφνικές συλλήψεις και αυτόφωρες διαδικασίες, κρατητήρια και μεταγωγές ανά την επικράτεια). Σήμερα, έρχεται με μέτρα προσωρινής άρσης των ποινικών διώξεων να κεφαλαιοποιήσει την καταστολή των προηγούμενων ετών, να επικυρώσει το μέτρο της επιβολής του προστίμου των 6.000ευρώ και των εφ’ όρου ζωής συνεπειών του (προσαυξήσεις, χρέη, κατασχέσεις ή δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών) και ταυτόχρονα να αποπειραθεί να εξαγοράσει τις αρνήσεις και τις συνειδήσεις μας.
Στην ίδια κατεύθυνση εξάλλου, η οικονομική καταστολή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έχει υποσταλεί αλλά απεναντίας βαθαίνει και μονιμοποιείται. Άλλωστε, δια στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού, το διοικητικό πρόστιμο των 6.000 ευρώ αποτελεί θέσφατο και το μόνο που «εξορθολογίζεται» είναι η επαναλαμβανόμενη επιβολή του στον όποιον ανυπότακτο, αποδεικνύοντας έμπρακτα τη συνέχεια της κρατικής καταστολής ενάντια στην ανυποταξία. Επιπλέον, το τελευταίο διάστημα έχουν επιβληθεί σε πολλούς ολικούς αρνητές στράτευσης μέτρα δέσμευσης των προσωπικών τραπεζικών λογαριασμών, κατασχέσεων μισθοδοσιών ή επιστροφής φόρων, καθώς αρνούμαστε την αποπληρωμή του προστίμου που έχει επιβληθεί στα φορολογικά μας μητρώα όπως και το οποιοδήποτε «χρέος» μας προς το έθνος και τον στρατό. Οι δεσμεύσεις λογαριασμών (ακόμα και λογαριασμών μισθοδοσίας), καθώς και οι κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων αποτελούν πλέον καθημερινή πρακτική που δοκιμάζεται αφειδώς από τα κρατικά επιτελεία, ορίζοντας μια σύγχρονη μορφή ατομικής «εκτέλεσης», μια «καινοτομία» μαζικού ψηφιακού ελέγχου, πειθάρχησης και επιστημονικοποίησης της καταστολής, που πολλές φορές υπερβαίνει μέχρι και τα ίδια τους τα έννομα «δημοκρατικά αγαθά». Μία ακόμα περίπτωση βιοπολιτικής διαχείρισης, η οποία αθροίζεται σε μια σειρά αντίστοιχων κρατικών πρακτικών τα τελευταία χρόνια. Και αν η πρακτική αυτή για τον τεράστιο αριθμό των «οφειλετών» αποτελεί μια διάχυτη μορφή εισπρακτικής επιβολής και οικονομικής ομηρίας εφ’ όρου ζωής, για τους ανυπότακτους και τους ολικούς αρνητές στράτευσης αποτελεί ευθεία κατασταλτική και τιμωριτική τακτική που εμφορείται από πολιτικούς λόγους.
Την ίδια στιγμή, το κράτος δια μέσω του ίδιου του πρωθυπουργού αλλά και των μιλιταριστών συνεργατών του, επιχειρεί να νοηματοδοτήσει τον καταναγκαστικό θεσμό της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, με όρους ατομικού και εθνικού οφέλους. Ο βούρκος του νεο-πατριωτισμού του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ προσπαθεί να πλασάρει την ελληνική πολεμική μηχανή και τη θητεία σε αυτήν ως μια μηχανή κοινωνικής αρωγής, έναν χακί ΟΑΕΔ, μια στρατιωτική δομή παροχής κοινωνικής περίθαλψης, μια κατασκευαστική εταιρεία οδοποιίας με ερπύστριες, μια πολεμική επιστημονική ακαδημία κ.ο.κ. Επιχειρούν έτσι εκ νέου την κοινωνική νομιμοποίηση του στρατού, που από την εποχή της χούντας έως και τις δεκαετίες μετά τη «μεταπολίτευση», είχε απολέσει την όποια «δημοτικότητά» του, καθώς η ιστορική και βαθύτατα κατασταλτική λειτουργία του εντός της ελληνικής επικράτειας, τον είχε ταυτίσει με οτιδήποτε άλλο πέρα από τις «κοινωνικές ανάγκες». Όμως, πέρα από την ανάγκη του συστήματος να βρει τρόπους να επανακτήσει κοινωνικά την εμπιστοσύνη που έχει απολέσει, στο στόχαστρο αυτών των ευφάνταστων εξαγγελιών για «ωφέλιμη θητεία» βρίσκεται η ταυτόχρονη προσπάθεια του συστήματος να «τελειώνει» με όσους αρνούνται κάθε μορφή στρατιωτικής θητείας, όσους δεν αντιλαμβάνονται το κράτος, τα έθνη και τους στρατούς ως προϋπόθεση της κοινωνικής ζωής και οργάνωσης.
Πέραν της χιλιοπαιγμένης χυδαιότητας του στρατιωτικού μηχανισμού απέναντι σε όσους τον αμφισβητούν ανοιχτά, η κίνηση των στρατιωτικών επιτελείων να μας δώσει μια «δεύτερη ευκαιρία» να ενταχθούμε στην πολεμική μηχανή, δεν θα μπορούσε παρά να αναδείξει το ευρύτερο περιβάλλον στρατιωτικοποίησης και πολεμικών προετοιμασιών. Το ίδιο κράτος και ο ίδιος στρατιωτικός μηχανισμός εξαιρούν, δολοφονούν και φυλακίζουν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες/μετανάστες κάθε ηλικίας μέσα σε άθλια στρατόπεδα, σε κέντρα κράτησης-κολαστήρια καθώς και σε ζώνες αυστηρού αποκλεισμού τους από την υπόλοιπη κοινωνία, σε ένα εξόφθαλμα ρατσιστικό πρότυπο κοινωνικής οργάνωσης. Συνάμα, οργανώνουν και διεξάγουν από κοινού με σύμμαχα κράτη τους πολέμους, οι οποίοι ρημάζουν διάφορες περιοχές της Ασίας και της Αφρικής, ξεριζώνοντας συγχρόνως τους ντόπιους πληθυσμούς. Σκόπιμα και αμοιβαία οξύνουν τους διακρατικούς ανταγωνισμούς και τους εθνικισμούς είτε στα Βαλκάνια ή στις «ελληνοτουρκικές ισορροπίες». Διαχέουν όλο και πιο εντατικά τον ελληνικό σωβινισμό είτε μέσω ενός αριστερού πατριωτισμού ή μέσω μιας εκφασισμένης ρητορείας για ισχυρό έθνος- κράτος. Προαναγγείλουν «θερμά» και άλλα εμπόλεμα επεισόδια στα σύνορα. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο καλούν (και ταυτόχρονα προειδοποιούν) τους ανυπότακτους της επικράτειας (οι οποίοι εντάσσονται στην κατηγορία του «εσωτερικού εχθρού»), να υπακούσουν στις στρατιωτικές επιταγές ή να αφομοιωθούν μέσα από θεσμικές διόδους, μόνο και μόνο για να οργανώσουν ακόμα πιο επιθετικά την καταστολή τους με την λήξη της «διορίας» της 31ης Δεκεμβρίου 2017. Μια διορία που υποστυλώνει το ιδεολογικό και επιχειρησιακό σκέλος της επερχόμενης καταστολής ενάντια σε όσους δεν ενδώσουν στα στρατιωτικά «ραβασάκια».
Η στάση μας απέναντι στις παλιές και νέες κυριαρχικές και στρατιωτικές μεθοδεύσεις θα συνεχίσει πάνω στους συλλογικούς δρόμους που έχουν ήδη ανοιχτεί. Μακριά από κάθε λογική ηρωισμού, ως κομμάτι των αυτοοργανωμένων και ακηδεμόνευτων κοινωνικών αντιστάσεων ενάντια στην εξουσία, την καταπίεση και την καταστολή, αρνούμαστε κάθε συνδιαλλαγή με τον στρατιωτικό μηχανισμό και κάθε του φορέα, είτε αυτός έρχεται με την κατασταλτική βία ή με τις «χάντρες» της όποιας συνθηκολόγησης, η οποία δεν θα σημάνει τίποτα άλλο από την ολοκληρωτική μας αφομοίωση στους μιλιταριστικούς σχεδιασμούς των κρατών και του καπιταλισμού. Όσο τα κράτη και οι στρατοί στρώνουν το έδαφος του πολέμου, του εθνικισμού και της καταστολής, τόσο η αντίσταση και η χειραφέτησή μας να απλώνονται σε κάθε πλατεία και κάθε γειτονιά.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,
ΔΙΧΩΣ ΚΡΑΤΗ, ΕΘΝΗ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ.
Οι ολικοί αρνητές στράτευσης:
Φώτης Ιωακειμίδης, Σπύρος Καλούδης, Αλέξανδρος Καρακώστας, Κώστας Μαλακάσης, Δημήτρης Νιώτης, Ζαχαρίας Ουσουλτζόγλου, Λάζαρος Πετράκης
Ιούνιος 2017

αναδημοσίευση από το site: http://olikiarnisi.espivblogs.net/