Category: πάρκο τρίτση

 

10 χρόνια κατάληψη Αγρός

Προχωράμε στον δρόμο της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της σύγκρουσης, ρηγματώνοντας τον κόσμο της εξουσίας. Δημιουργούμε ενάντια στον κόσμο της ιδιοκτησίας και των εμπορευματικών σχέσεων, μακριά από τους κυρίαρχους διαχωρισμούς.

Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη – Σύγκρουση

Σάββατο 25/5, 9.00 μ.μ, Συναυλία

(κεντρικά του πάρκου)

Κ. ΘΑΛΕΡΟΣ

ΑΤΑΣΘΑΛΙΑ

ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

ΓΚΑΜΕΛΑΝ

Σάββατο 1/6, 7.00μ.μ, Εκδήλωση-Συζήτηση

(στον χώρο της κατάληψης)

“Εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο και σε άλλες περιοχές. Λεηλασία της γης και γεωπολιτικά παιχνίδια. Αντιστάσεις”

---

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΤΡΙΤΣΗ…

Το τελευταίο διάστημα νέα θεσμικά παιχνίδια λαμβάνουν χώρα εντός του πάρκου. Περιβαλλοντικές «δράσεις» υπό την «αιγίδα» του φορέα διαχείρισης και φροντίδα του χώρου, επιχειρούν να εξαλείψουν τα σημάδια της εγκατάλειψης και βεβαίως να …αποκαταστήσουν την πίστη στον ρόλο των θεσμικών παραγόντων ως κηδεμόνων του. Το όλο εγχείρημα συνοδεύεται βεβαίως από δημοπρατήσεις νέων καφετεριών, που ξεφυτρώνουν η μία πίσω από την άλλη για να δώσουν «ζωή» και έσοδα στο πάρκο, καθώς και η ανανέωση της περίφραξής του και η 24ωρη φύλαξη από εταιρεία security για την «προστασία» του πάρκου και των επισκεπτών του από «κακόβουλες» πράξεις…

Το πάρκο τρίτση πέρασε από μια σειρά φορέων διαχείρισης, οι οποίοι έστησαν φαγοπότι με τα κονδύλια του πάρκου, το διχοτόμησαν σε ζώνες διαφορετικών χρήσεων, το υπερχρέωσαν και το υπέβαλαν σε μια κατάσταση ηθελημένης εγκατάλειψης,  με απώτερο στόχο την εμπορική του εκμετάλλευση. Ο τελευταίος φορέας του πάρκου αποτελεί άξιο συνεχιστή των προκατόχων του, όντας όμως απόλυτα ευθυγραμμισμένος με τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του σύριζα των τελευταίων 4 χρόνων, μιλώντας τη «γλώσσα» της, πουλώντας ψευδαισθήσεις ενεργού συμμετοχής της «κοινωνίας των πολιτών», καλώντας σε μια κούφια συμμετοχικότητα και «οικολογική» συνείδηση. Στην πραγματικότητα θέτει κι αυτός με τη σειρά του σε εφαρμογή την κυρίαρχη λογική και πρακτική που προωθείται από την εκάστοτε εξουσία σχετικά με τους ελεύθερους «αναξιοποίητους» χώρους: ανάθεση, τεμαχισμός, περίφραξη, εμπορευματοποίηση, κοινωνικός έλεγχος. Βασικό «εργαλείο» του συγκεκριμένου φορέα για την προώθηση αυτών των σχεδίων αποτελεί και η χρήση της ακαδημαϊκής ιδιότητας των περισσότερων μελών του. Επιχειρούν να προωθήσουν την εμπορευματοποίηση και αλλαγή χρήσης περιοχών του πάρκου προβάλλοντας την “αυθεντία” της επιστήμης και της έρευνας για τη σωτηρία του, κι έτσι, να αποσπάσουν εύκολα την κοινωνική συναίνεση κι εμπιστοσύνη από όσες/ους -κινούμενες/οι με τη λογική της ανάθεσης- επιλέγουν να δρουν μέσα στο πάρκο σύμφωνα με τα κυρίαρχα πρότυπα, έναντι οποιασδήποτε δημιουργίας έξω από εξουσιαστικές σχέσεις και διαδικασίες.

Ο αριστεράς κοπής φορέας του πάρκου έχει να επιδείξει ήδη πολλά “μελανά”, όσο και αποκαλυπτικά σημεία της τεχνικής διαχείρισης του πάρκου. Ένα απ’ αυτά ήταν η πρόθεσή του να παραχωρήσει το 2018 45 στρέμματα του πάρκου δωρεάν για 15 χρόνια στον δήμο Ιλίου-γνωστό διεκδικητή της εξ’ ολοκλήρου διαχείρισης του πάρκου και καταπατητή του- για αποκλειστική χρήση των αθλητικών συλλόγων του και για τη δημιουργία νέων αθλητικών εγκαταστάσεων. Σχέδιο που ακυρώθηκε μετά τη δημοσιοποίηση και παρέμβαση της κατάληψης Αγρός, αλληλέγγυων και επιτροπών κατοίκων της περιοχής. Ωστόσο, η πρόθεση για δημιουργία γηπέδων στο ίδιο σημείο υπό τη διαχείριση του φορέα παραμένει, θέτοντας για μια ακόμη φορά σε κίνδυνο τον ενιαίο χαρακτήρα του πάρκου.

Έκτοτε, ακολουθεί πλήθος συνεδριάσεών τους κεκλεισμένων των θυρών, ερχόμενοι σε πλήρη αντίφαση με τον «ανοιχτό, κοινωνικό, συμμετοχικό» χαρακτήρα που διατείνονται ότι έχουν, προχωρώντας ανενόχλητοι τα σχέδιά τους για την αλλαγή χαρακτήρα του πάρκου. Άλλωστε, ο ακαδημαϊκός και πρόεδρος του φορέα Γ. Πολύζος, που βρίσκεται πίσω από την έρευνα και το σχεδιασμό πολλών έργων «ανάπλασης» στην πόλη, από την αρχή της θητείας του προωθεί διακαώς την εκπόνηση του ειδικού χωρικού σχεδίου -το οποίο είναι σχεδόν έτοιμο- με το πρόσχημα της επίλυσης του θολού ιδιοκτησιακού καθεστώτος του πάρκου. Ανοίγοντας ταυτόχρονα τον δρόμο για την αλλαγή του συντελεστή δόμησης που δίνει τη δυνατότητα ανέγερσης νέων κτιρίων εντός του, καθώς και τη νομιμοποίηση των ξεχωριστών ζωνών χρήσης του, οι οποίες ήδη χαράσσονται, αφού έχουν δημιουργηθεί συγκεκριμένα μονοπάτια για περίπατο, συγκεκριμένες διαδρομές για ποδήλατο και γενικά για το τι επιτρέπεται να κάνεις και πού. Ενισχυτικά προς αυτήν την κατεύθυνση βρίσκεται και ο κανονισμός λειτουργίας του πάρκου που θεσμοθετήθηκε πρόσφατα και περιέχει σωρεία απαγορεύσεων, ακόμα και συναθροίσεων υπό όρους και κατόπιν άδειας.

Εξ’ ου και η επένδυση των κονδυλίων τους στην ανανέωση κι ενίσχυση της περίφραξης και την 24ωρη επιτήρηση του πάρκου από security, επιχειρώντας να το μετατρέψουν σε χώρο περίφρακτο και ελεγχόμενο, όπου θα εισερχόμαστε συγκεκριμένες ώρες και με συγκεκριμένες ταυτότητες: αυτές του «επισκέπτη», του «καταναλωτή» ή της «συμμετέχουσας» στις δικές τους πολιτιστικές διοργανώσεις. Αποκλείοντας οποιαδήποτε σχέση και δράση εντός του πάρκου που διαφεύγει των ρυθμίσεων και του ελέγχου τους.

Η περίφραξη του πάρκου για λόγους «ασφαλείας» και η «οργάνωσή» του δεν είναι η μόνη επιδίωξη. Σταθερά προβάλλεται και το ζήτημα της καθημερινής διαχείρισης και χρηματοδότησής του. Ενδεικτική των βλέψεών τους είναι η δήλωση της Κατερίνας Χριστοφοράκη, πολεοδόμου – ερευνητικού μέλους του φορέα, η οποία -παραθέτοντας το παράδειγμα του δήμου Newham του Λονδίνου, που δοκίμασε το μοντέλο σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα- αναφέρει ότι «Στο σχήμα το Δημόσιο διατηρεί τη διαχείριση του χώρου και ο ιδιώτης έχει την ευθύνη της φύλαξης και συντήρησης του πάρκου για λογαριασμό του. Το Πάρκο Τρίτση θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει προσέγγιση αντίστοιχη για την αντιμετώπιση ζητημάτων επείγουσας φύσης». Άλλωστε, ο φορέας στα χρόνια της θητείας του προωθεί σταθερά την εμπορική χρήση του πάρκου, ώστε «να καλύπτονται τα έξοδα συντήρησής του». Μέχρι σήμερα λειτουργούν 3 καφετέριες εντός του, ενώ στις 14 Μαΐου δημοπρατήθηκαν άλλες 2, στην κάτω λίμνη και πέριξ της κεντρικής λίμνης. Έτσι, ενώ αρχικά διακήρυτταν την «ανάγκη όσων επισκέπτονται το πάρκο να έχουν πρόσβαση σε ένα ποτήρι νερό», σταδιακά επιχειρούν να το μετατρέψουν σε χώρο γεμάτο εμπορεύματα και τραπεζοκαθίσματα, ενισχύοντας την κουλτούρα της κατανάλωσης και τη διαμεσολάβηση του χρήματος στη σχέση μας με αυτό.

Συμπύκνωση των προθέσεών τους για το πάρκο είναι η πρόσφατη απόφασή τους -για μια ακόμη φορά κεκλεισμένων των θυρών- να δημιουργήσουν σε συνεργασία με την ΕΥΔΑΠ σταθμό επεξεργασίας λυμάτων εντός του πάρκου, με το πρόσχημα της υδροδότησής του, προσθέτοντας στον τεμαχισμό του πάρκου σε συγκεκριμένες ζώνες χρήσης (εμπορευματική, πάρκινγκ, άθλησης, πρασίνου κ.λπ.) και τη ζώνη της χαβούζας. Απόφαση η οποία ανεστάλη μετά την άμεση δημοσιοποίηση και κινητοποίηση αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων των περιοχών μας (κατάληψη Αγρός, αναρχικό στέκι Θερσίτης) και παράλληλα της επιτροπής κατοίκων Καματερού, χωρίς ωστόσο να τρέφουμε αυταπάτες ότι μόλις ολοκληρωθεί η έρευνα της ΕΥΔΑΠ δεν θα επανεκκινήσουν το εν λόγω «έργο πνοής».

Αξίζει να σημειωθεί ότι εν μέσω προεκλογικής περιόδου ο χώρος του πάρκου μετατρέπεται σε τόπο φιλοξενίας προεκλογικών εκστρατειών και πεδίο διεκδίκησης των όμορων δήμων, που επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για συλλογή ψήφων, εξάγοντας ψευτοευαισθησία.

Η κατάληψη του Αγρού, ως αντιεξουσιαστικό εγχείρημα γης, εδώ και 10 χρόνια προτάσσει σταθερά τη συλλογική αυτοδιαχείριση του πάρκου, τη φροντίδα του από εμάς τους ίδιους και τις ίδιες οριζόντια και αντιιεραρχικά, που καταργεί στην πράξη την ανάθεση σε οποιονδήποτε φορέα – διαχειριστή του. Το πάρκο και κάθε ελεύθερος χώρος είναι για όσες/ους επιθυμούν να το χαίρονται χωρίς χρηματικά αντίτιμα και αποκλεισμούς, και ομορφαίνει μέσα από τη δημιουργικότητά μας. Είναι για τα ίδια τα δέντρα και τα ζώα του. Είναι για να μπορούμε να περπατήσουμε, να τρέξουμε, να παίξουμε, να συναντηθούμε, να αναπνεύσουμε, χωρίς να χρειαζόμαστε μεσολαβητές και μαγαζάκια. Γι’ αυτό συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε κάθε τετραγωνικό του, στήνοντας οδοφράγματα ενάντια στις αδηφάγες βλέψεις τους να το θέσουν υπό τον έλεγχο και τις ρυθμιστικές διατάξεις τους, ενάντια στο καθεστώς τεμαχισμού και εμπορευματοποίησης.

… ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΧΕΣΕΙΣ ΖΩΝΤΑΝΕΣ, ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΕΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, συναντιόμαστε σε έναν ελεύθερο χώρο, φέρνουμε φαγητά και ποτά και τρώμε συλλογικά.

Βρισκόμαστε μακριά από τα κυρίαρχα πρότυπα, χωρίς ρόλους, διαχωρισμούς ανάμεσά μας και χωρίς κανενός είδους αντίτιμο.

Δημιουργούμε συλλογικούς τόπους συνεύρεσης, αντίστασης και αλληλεγγύης, απέναντι στις περιφράξεις και την εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

*στον χώρο της κατάληψης θα υπάρχει κουτί ελεύθερης συνεισφοράς για την κάλυψη των εξόδων των στρατοδικείων τριών συντρόφων ολικών αρνητών

---

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΑΘΜΟΥ ΛΥΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ

Από τον περασμένο Ιούλιο, ο Φορέας Διαχείρισης του πάρκου τρίτση μαζί με την κερδοσκοπική ΕΥΔΑΠ μεθόδευε την κατασκευή σταθμού λυμάτων στα νότια του πάρκου. Ως κατάληψη Αγρός, δημοσιοποιήσαμε άμεσα το ζήτημα με μια σειρά παρεμβάσεων: αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων, εκδηλώσεις-συζητήσεις για το θέμα, παρεμβάσεις στις συνεδριάσεις του Φορέα διαχείρισης. Οι κάτοικοι των γύρω περιοχών δήλωναν την αντίθεσή τους στην εγκατάσταση του σταθμού.
Στην τελευταία παρέμβαση στο συμβούλιο του Φορέα την Πέμπτη 29/11, όπου βρεθήκαμε από κοινού η κατάληψη Αγρός και ο Θερσίτης -ενώ στη συνεδρίαση βρέθηκε με δικό της κάλεσμα και η επιτροπή κατοίκων Καματερού- κινηθήκαμε αποφασιστικά και αποσπάσαμε την απόφαση του Φορέα για αναστολή του “έργου”.
Έπειτα από τις παρεμβάσεις μας, οι προγραμματισμένες συνεδριάσεις του Φορέα Διαχείρισης του πάρκου, διαφημιζόμενες και ως …”διαφανείς” και “ανοιχτές”, πραγματοποιούνταν μυστικά, ενώ ο Φορέας δοκίμασε να “επιστρατεύσει” και τη διαδικασία “δημόσιας διαβούλευσης”, προφανώς για να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις ενεργούς συμμετοχής και να κάμψει τις αντιστάσεις των κατοίκων.
Τον τελευταίο μήνα πριν την αναστολή του “έργου” ενεργοποιήθηκε, λόγω της ανησυχίας των κατοίκων, και ένα πλήθος θεσμικού συρφετού, που βρήκε μια ακόμη ευκαιρία συλλογής ψήφων για τις ερχόμενες εκλογές. Η δημοτική αρχή Ιλίου, που πρωτοστατεί πολλά χρόνια τώρα στη λεηλασία του πάρκου, πρωτοστάτησε με την απόφαση που εξέδωσε ενάντια στο σταθμό και στην εξαγωγή ψευτοευαισθησίας. Είναι η ίδια βέβαια που πριν λίγους μήνες ήθελε να βάλει στο χέρι αυτήν την περιοχή του πάρκου -κάτι που δεν κατάφερε λόγω των αντιδράσεων αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων, κατοίκων και άλλου κόσμου από τις γύρω περιοχές- για να προεκτείνει την ασχήμια (τραπεζοκαθίσματα, κατανάλωση, εμπορευματικές σχέσεις) που κατακλύζει τη μία μετά την άλλη πλατεία του δήμου Ιλίου, το άλσος και κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου. Το ίδιο και ο δήμαρχος Σαράντης του δήμου Αγ. Αναργύρων-Καματερού, που “απαίτησε” την αναστολή του “έργου”…ξεχνώντας να αναφέρει ότι ο ίδιος είναι μέλος του κεντρικού διοικητικού συμβουλίου της ΕΥΔΑΠ. Όσο για τις “εκκλήσεις” επαγρύπνησης για το πάρκο από το κκε, δεν είδαμε πουθενά να αναφέρουν σε τι το μετατρέπουν τις μέρες της εμποροπανήγυρης του φεστιβάλ της κνε: φωταγωγία, ντεσιμπέλ, ηχηρά ονόματα του θεάματος και άφθονα εμπορεύματα.
Για μας, ως μια κατάληψη εντός του πάρκου που θέλει να είναι μέρος της ζωής του, η αναστολή της εγκατάστασης του σταθμού λυμάτων είναι μεγάλη χαρά. Είναι ακόμη ένα σημείο των καθημερινών αντιστάσεων που ορθώνουμε στις επιβολές της εξουσίας, χωρίς ωστόσο να τρέφουμε αυταπάτες ότι οι προσπάθειές τους σταματούν εδώ. Η άρνησή μας να παραδώσουμε το πάρκο στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου είναι σταθερή και αδιαπραγμάτευτη. Και σε αυτή την περίπτωση, όπως και πάντα, επιβεβαιώνεται ότι κανένας κοινωνικός αγώνας δεν είναι μάταιος. Η ματαίωση των σχεδίων τους είναι μια ακόμη παρακαταθήκη αγώνα και ένας φωτεινός δείκτης για το τι μπορούμε να καταφέρουμε όταν στεκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη, στον δρόμο της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης.

Ο χαρακτήρας του πάρκου ως ελεύθερα προσβάσιμος χώρος, με τα δέντρα, τις λίμνες, τα ζώα του, με τη δική του ζωή που συμπλέκεται αδιαχώριστα με τη δική μας, δεν παζαρεύεται σε θεσμικά τραπέζια. Η εγρήγορση για το πάρκο και για κάθε υπόθεση της ζωής μας δεν αφήνεται στους θεσμικούς, τους ψηφοθήρες, τους εμπόρους οικολογικής ευαισθησίας.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ