Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Ντουγρού

 Σάββατο 19/11 στις 12:00, Μετρό Αιγάλεω

το κείμενο σε pdf

Τα ξημερώματα στις 31/10 εκκενώθηκε η κατάληψη Ντουγρού στη Λάρισα, μετά από 7 χρόνια λειτουργίας. Για δυο ολόκληρες ώρες οι μπάτσοι προσπαθούσαν να εισβάλουν στο κτίριο, ενώ σύντροφοι/ισσες που βρίσκονταν στο εσωτερικό του αντιστάθηκαν και το υπερασπίστηκαν.

«Άβατα και ανομία δεν μπορούν να έχουν σχέση με τη Δημοκρατία μας», δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος, για την εκκένωση της κατάληψης «Ντουγρού».

Κοίτα ποιοι μιλάνε και γιατί

Σύμφωνα με την εξουσία οι καταλήψεις είναι χώροι ανομίας. Σύμφωνα με τη λαϊκή θυμοσοφία, όμως, «εκείνος που νόμους ορίζει, νόμους δεν κρατεί». Και στις μέρες μας δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιβεβαίωση αυτής της κοινοτοπίας. Κυβερνήσεις που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και όχι μόνο, αθωώνουν αλλά και προσπαθούν να επανατοποθετήσουν αλώβητους στην κοινωνική συνείδηση καταχραστές, βιαστές, και λοιπές κατηγορίες πολιτικών και μη αποβρασμάτων επειδή είναι «ημέτεροι», κράτος που αγκαλιάζει και θωρακίζει εγκληματίες υπαλλήλους του, ομάδες μεγάλων συμφερόντων που δολοφονούν σε εργασιακούς χώρους, κατακλέβουν το καταναλωτικό κοινό αλλά και ρημάζουν το δημόσιο κορβανά ενώ λειτουργούν ανενόχλητες. Κι όλοι αυτοί, που είναι ο ορισμός της ανομίας σύμφωνα με το δικό τους δίκαιο, βρίσκονται εξ ορισμού και στον άμβωνα επιβολής της δικαιοσύνης.

Κατηγορούν τους/τις καταληψίες για φθορά δημόσιας περιουσίας. Αυτοί που καταλύουν τη δημόσια «περιουσία» εκχωρώντας την σε ιδιωτικές εργολαβίες, αυτοί που ρημάζουν δάση, βουνά και θάλασσες, αυτοί που εγκαταλείπουν ό,τι δημόσιο δεν μπορούν να λεηλατήσουν.

Κατηγορούν τους/τις καταληψίες για διατάραξη κοινής και οικιακής ειρήνης. Αυτοί που έχουν κάνει τις πόλεις και τα προάστια αβίωτα, αυτοί που υποδαυλίζουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό και μετατρέπουν την κοινή ειρήνη σε ανέκδοτο, αυτοί που υπερχρεώνουν τους λογαριασμούς των «νοικοκυριών», αυτοί που έχουν εξαπολύσει χιλιάδες πλειστηριασμούς ξεσπιτώνοντας τους φτωχοποιημένους και γενικεύοντας την ανασφάλεια, αυτοί που υπονομεύουν κάθε έννοια οικιακής ειρήνης.

Κατηγορούν τους/τις καταληψίες για οπλοκατοχή. Αυτοί που καταργούν κάθε έννοια «κοινωνικού συμβολαίου», στρέφουν το μονοπώλιο της κρατικής βίας ενάντια σε μια κοινωνία όπου ακόμη και το δικαίωμα να ανασάνει ελεύθερα θεωρείται οπλοκατοχή, αυτοί που θέλουν μια κοινωνία αφοπλισμένη και ανήμπορη απέναντι στις εγκληματικές τους πολιτικές.

Κατηγορούν τους/τις καταληψίες για αντίσταση κατά της αρχής. Αυτοί που ορίζουν ως αρχή τα χυδαία ένστολα υποκείμενα όταν επιτίθενται σαν λυσσασμένοι, αυτοί που ορίζουν ως αρχή τα προνόμια και τα συμφέροντα των αφεντικών αυτού του κόσμου.

Κατηγορούν τους/τις καταληψίες για απείθεια. Αυτοί που θεωρούν ως πειθώ την εφαρμογή της καταναγκαστικής τους κανονικότητας, τα αστυνομικά γκλομπ και τις χειροβομβίδες κρότου λάμψης.

Κοίτα ποιοι δεν σιωπούν και γιατί

Όλη τους η δημοκρατία είναι ένας αχταρμάς προσχημάτων. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Έχουν αδειάσει τις λέξεις από τα αυθεντικά τους περιεχόμενα και τις έχουν γεμίσει με προσταγές. Και η σιωπή δεν σημαίνει τίποτα άλλο πέραν της υποταγής στις προσταγές. Μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο μόνον οι πράξεις μπορούν να απελευθερώσουν τα περιεχόμενα των εννοιών, να επιτρέψουν σε ένα καινούργιο λεξιλόγιο να εκφράσει την άρνηση στις προσταγές, την καταστροφή των προσχημάτων. Και οι αυτοοργανωμένες και αυτοδιαχειριζόμενες καταλήψεις είναι ένα έδαφος όπου συγκροτούνται αυτές οι πράξεις.

Γιατί είναι πράξη από μόνη της  η απελευθέρωση ενός χώρου από την ιδιοκτητική κουλτούρα, από τη δημόσια εγκατάλειψη και την κοινωνική αχρηστία. Γιατί είναι πράξη η βάσανος της συλλογικότητας μέσα σε έναν κόσμο της περίφρακτης εξατομίκευσης. Γιατί είναι πράξη η δημιουργία πολιτικών και κοινωνικών αντιδομών, οι συνελεύσεις και οι συναποφάσεις, οι εκδηλώσεις και το μοίρασμα των κοινωνικών αγωνιών, η απελευθέρωση του δημιουργικού φαντασιακού, η αλληλεγγύη και η αλληλοστήριξη. Γιατί είναι πράξη η διατάραξη αυτού του παρηκμασμένου κόσμου, αυτής της πλασματικής ειρήνης, είναι πράξη η αντίσταση στην κρατική βαρβαρότητα, στην πειθώ μιας δολοφονικής κανονικότητας.

Ακόμη, όμως, κι αν για μερικούς δεν καταφέρνουμε να διατυπώσουμε μια πειστική πολιτική απάντηση σε αυτό το μισάνθρωπο υπάρχον, σίγουρα διατυπώνουμε σε όλους μια σαφή ερώτηση:

Πιστεύετε ότι μπορεί να αλλάξει αυτός ο κόσμος με τα ίδια τα εργαλεία που προσφέρει το κράτος του;

Σε ό,τι μας αφορά Όχι.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Ντουγρού και στα 8 διωκόμενα συντρόφια

10-100-1000άδες καταλήψεις, ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης

Μέσα στον Αύγουστο, ο δήμος Αθηναίων, με πρωτοστάτη τον Κ. Μπακογιάννη, επιτίθεται συντονισμένα στη γειτονιά των Εξαρχείων, επιχειρώντας με περιφράξεις και αστυνομοκρατία να ιδιωτικοποιήσει τον Λόφο Στρέφη, να κατασκευάσει σταθμό Μετρό στην περιοχή και να τη μετατρέψει σε αυστηρά ελεγχόμενο και εμπορευματοποιημένο περιβάλλον.

Ο συγκεκριμένος σχεδιασμός εντάσσεται στο ευρύτερο πλάνο «εξευγενισμού» (gentrification) του κέντρου της Αθήνας και της παράδοσής του σε επιχειρηματικά συμφέροντα – real estates, ενώ πάρκα, λόφοι και πλατείες σε όλη την πόλη, όπως ο εθνικός Κήπος, ο λόφος Φιλοπάππου, η ακαδημία Πλάτωνος, το πάρκο Δρακοπούλου, το πάρκο Κύπρου και Πατησίων και η πλατεία Κυψέλης γίνονται βορά πολυεθνικών εταιρειών.

Το μέλλον που επιφυλάσσει η κεντρική πολιτική διαχείριση σε ολόκληρες γειτονιές είναι δυστοπικό: αυξήσεις ενοικίων και επέλαση του  Airbnb, εκτοπισμός των κατοίκων χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων, μετατροπή των περιοχών σε εμπορευματοποιημένες ζώνες και τουριστικά θέρετρα, βίαιη απομάκρυνση αγωνιζόμενων κομματιών και πολιτικών/κοινωνικών εγχειρημάτων από περιοχές-φιλέτα για τα επιχειρηματικά κεφάλαια.

Απέναντι στην επέλαση της καπιταλιστικής μηχανής που επιχειρεί να περιφράξει, να ιδιωτικοποιήσει, να εμπορευματοποιήσει τους λιγοστούς εναπομείναντες ελεύθερους χώρους στο αστικό πεδίο και να διευρύνει το καθεστώς επιτήρησης και κοινωνικού ελέγχου

Nα εδαφικοποιήσουμε και να απλώσουμε τις αντιστάσεις μας

Να ρηγματώσουμε τις κυρίαρχες αφηγήσεις και πρακτικές

Nα σαμποτάρουμε την παντοδυναμία κράτους, τοπικών αρχόντων και κεφαλαίου

Στηρίζουμε την πορεία που καλείται για την υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη και της γειτονιάς των Εξαρχείων στις 09/09 στις 20:00 στα σκαλάκια του αστέρα, Μπενάκη και Καλλιδρομίου.

Κατάληψη Αγρός

το κείμενο σε pdf

ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ, ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ-ΤΑΞΙΚΟΣ

Στις 24 Φλεβάρη, με πρόφαση την υπεράσπιση του ρωσόφωνου πληθυσμού από τα φασιστικά τάγματα του ουκρανικού καθεστώτος, το ρωσικό κράτος εισβάλλει στην Ουκρανία, καθιστώντας γρήγορα σαφές ότι δε θα επιτρέψει την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την πρόσδεσή της στο δυτικό μπλοκ κυριαρχίας.

Πράγματι, τα τελευταία 8 χρόνια, ο ρωσόφωνος πληθυσμός της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, με την ανοχή του ουκρανικού καθεστώτος που παρέχει ομπρέλα προστασίας σε εθνικιστικές παραστρατιωτικές ομάδες, βιώνει εκφοβισμό, άγριες διώξεις, απαγωγές, καταστροφές σπιτιών και δολοφονίες. Ωστόσο, είναι τουλάχιστον υποκριτικό από την πλευρά του ρωσικού κράτους να ισχυρίζεται ότι «κόπτεται» για την τύχη των ρωσόφωνων που ζουν στην Ουκρανία, την ίδια στιγμή που ο πληθυσμός της Ρωσίας ζει κάτω από ένα αυταρχικό-απολυταρχικό καθεστώς που συγκροτήθηκε πάνω στον φόβο και την καταπίεση. Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν, θα δούμε ομάδες αξιωματούχων που είχαν προνομιακές σχέσεις με το πρώην κρατικοκαπιταλιστικό καθεστώς να κατασκευάζουν το νέο δημοκρατικό καθεστώς πάνω στην όξυνση του εθνικισμού και του ρατσισμού, τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ, την καταστολή των αντιφρονούντων, την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και πολλές ακόμα καταπιεστικές-κατασταλτικές πρακτικές. Κι όλα αυτά, εκμεταλλευόμενες το ερημωμένο πεδίο των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων από τη χρόνια τρομοκρατία του σοβιετικού καθεστώτος. Είναι παραπάνω από προφανές, λοιπόν, ότι βασικός στόχος της ρωσικής ομοσπονδίας είναι να μην απεμπολήσει τον έλεγχο πάνω σε ένα κράτος στο οποίο χρόνια τώρα ασκούσε βαθιά επιρροή και εισέπραττε οικονομικά οφέλη από τον διαμετακομιστικό ρόλο του τελευταίου στην προώθηση των υδρογονανθράκων της.

Από την άλλη, όσον αφορά στην Ουκρανία και τη συγκρότησή της ως ανεξάρτητο κράτος, έπειτα από την  κατάρρευση της ΕΣΣΔ, βυθίστηκε -όπως όλες σχεδόν οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες- περαιτέρω στη φτώχεια και την καταπίεση του πληθυσμού της. Από την σύστασή της, φλέρταρε ανάμεσα σε δύση και ανατολή ανάλογα με τα συμφέροντα των εκάστοτε προνομιούχων ομάδων, οι οποίες εναλλάσσονταν στην εξουσία υποβοηθούμενες από ένα περιβάλλον διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. Η  φτώχεια, η εκμετάλλευση και η καταπίεση που υφίσταντο οι «από κάτω», καθώς και το όνειρό τους να γίνουν κομμάτι μιας ευρώπης δημοκρατικής και φαινομενικά ευημερούσας, γρήγορα μετέτρεψαν την κοινωνική δυσαρέσκεια σε οργή. Χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους του Κιέβου και άλλων πόλεων, με επίκεντρο των εξελίξεων την πλατεία Μαϊντάν, το 2014. Αφορμή στάθηκε η απόφαση της τότε φιλορωσικής κυβέρνησης Γιανουκόβιτς να διακόψει τη διαδικασία σύνδεσης της Ουκρανίας με την ευρωπαϊκή ένωση. Ωστόσο, στις συγκρούσεις που ακολούθησαν με τις αστυνομικές δυνάμεις, οι φασιστικές-ακροδεξιές ομάδες ηγήθηκαν και καθόρισαν τις εξελίξεις, ενισχύοντας το μεταβατικό φιλοδυτικό καθεστώς ενσωματωμένες, πλέον, στον κρατικό μηχανισμό. Έκτοτε, τα φασιστικά τάγματα, όπως το τάγμα Αζόφ, δε σταμάτησαν να επιτίθενται στους ρωσόφωνους και σε όσες/ους αντιστέκονταν στο νέο καθεστώς εκμετάλλευσης.

«Πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» (Κλαούζεβιτς, Περί πολέμου)

Καθώς το ζήτημα της ενέργειας διαδραματίζει κομβικό ρόλο για το καπιταλιστικό οικοδόμημα, η παραγωγή, διακίνηση και κατανάλωσή της αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό παράγοντα ισχύος στα διεθνή τραπέζια συνομιλιών, βασικό στοιχείο διαμόρφωσης της θέσης και των αξιώσεων των εθνικών-κρατικών σχηματισμών και των οικονομικών ελίτ. Στο πλαίσιο των διακρατικών ανταγωνισμών, ο ενεργειακός έλεγχος καθορίζει την εξωτερική πολιτική, την άμυνα, τα επίπεδα στρατιωτικοποίησης των κρατών, αλλά και τα επίπεδα του κοινωνικού ελέγχου, φτάνοντας μέχρι και στη διενέργεια πολέμων, οι οποίοι, πέρα από τις καταστροφικές τους συνέπειες, αναδιατάσσουν τη γεωγραφία της ισχύος των κρατών.

Σ’ αυτήν την εξελισσόμενη ενδοκυριαρχική διαμάχη, ενεργό ρόλο έχουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, με απώτερο στόχο την επαναδιευθέτηση της ισχύος τους στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ιδεωδών, αφενός επιβάλλουν οικονομικές κυρώσεις στο ρωσικό κράτος και στέλνουν οπλισμό στην Ουκρανία, αφετέρου ενισχύουν στρατιωτικά τις νατοϊκές τους θέσεις περιφερειακά της Ουκρανίας και της Ρωσίας.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε και την εμπλοκή του ελληνικού κράτους, το οποίο έχει επιλέξει να συνταχθεί με το δυτικό κυριαρχικό μπλοκ. Η αποστολή όπλων στην Ουκρανία, η στρατιωτική ενίσχυση των θέσεων της βορειοατλαντικής συμμαχίας και η πρόσφατη «φιλοξενία» του ουκρανού προέδρου και των φασιστών του τάγματος Αζόφ στη βουλή το κατατάσσουν στα πλέον ενεργά μέρη της εκτυλισσόμενης πολεμικής σύγκρουσης. Επιπλέον, η γεωγραφική του θέση τού δίνει το «πλεονέκτημα» να διεκδικεί ενεργό ρόλο στον διακρατικό και καπιταλιστικό ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου.

Ο πόλεμος και η ειρήνη των κυρίαρχων ρημάζει τις ζωές των όπου γης καταπιεσμένων

Ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία έχει αφήσει πίσω του ως τώρα χιλιάδες νεκρούς/ές και εγκλωβισμένους/ες στις πολιορκούμενες περιοχές. Εκτελέσεις αμάχων, βιασμοί, βασανισμοί, ισοπεδωμένες πόλεις και χωριά έρχονται να μας υπενθυμίσουν όλη τη φρίκη του πολέμου. Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια εκτοπισμένες/οι αναγκάζονται να αφήσουν τις εστίες τους και να ψάξουν για ασφαλές καταφύγιο σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ στις πλάτες τους εκτυλίσσεται ένα παιχνίδι χυδαίου θεσμικού ανθρωπισμού που τους διαχωρίζει με ρατσιστικά κριτήρια από τους/τις υπόλοιπους/ες μετανάστ(ρι)ες, χωρίς βέβαια στην πράξη να διασφαλίζεται γι’ αυτές/ούς ένα διαφορετικό μέλλον χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Πέρα από τις συνέπειες που υφίστανται όσες/οι βιώνουν τον πόλεμο, υπάρχουν και αυτές που έρχονται με μορφή ντόμινο για όλους τους «από κάτω» σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο καπιταλισμός, μέσα από τις αλλεπάλληλες «κρίσεις» των τελευταίων δεκαετιών και την διαχείρισή τους μέσω μιας συνθήκης διαρκούς «έκτακτης ανάγκης», ανοίγει συνεχώς νέα πεδία αναπαραγωγής, αναδιάρθρωσης και κερδοφορίας για να επιβιώνει. Σ’ αυτή τη λογική, οι προαναγγελθείσες «κρίσεις» -ενεργειακή και επισιτιστική-, καθώς και η επιθετική επαναφορά της πυρηνικής ενέργειας έρχονται με μεγαλύτερη ώθηση από αυτήν την πολεμική σύγκρουση, κι ακόμα δεν έχουν δείξει τα δόντια τους.

Το φάντασμα του «ψυχροπολεμικού» εφιάλτη επανέρχεται μαζί με την όξυνση του εθνικισμού και του μιλιταρισμού που τον συνοδεύει. Η ειρήνη των κυρίαρχων αποτελεί την άλλη όψη του πολέμου, καθώς η απαιτούμενη προεργασία για τον «μη πόλεμο» συνοδεύεται πάντα από ενίσχυση της στρατιωτικοποίησης των εμπλεκόμενων κρατών, αλλά και διαρκή αναβάθμιση των εξοπλιστικών τους συστημάτων. Οι επιλογές αυτές δε μπορούν να ιδωθούν ξέχωρα από το γενικότερο μιλιταριστικό καθεστώς που εγκαθιδρύεται και στοχεύει σε κάθε πτυχή της ζωής: κοινωνικός έλεγχος, επιτήρηση, εκπειθάρχηση, καταστολή.

Για όλους αυτούς τους λόγους, δε συντασσόμαστε με κανένα κυριαρχικό μπλοκ. Δε θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους, ούτε θα συμμετάσχουμε στην εκτυλισσόμενη ανθρωποσφαγή μεταξύ των από κάτω. Ο δικός μας πόλεμος είναι κοινωνικός – ταξικός απέναντι στους δυνάστες μας. Απέναντι σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία. Απέναντι σε έθνη, σύνορα, στρατούς. Απέναντι στους πολέμους και την ειρήνη των κυρίαρχων.

Να σαμποτάρουμε την πολεμική μηχανή.

Να σταθούμε δίπλα με όσους υφίστανται τη φρίκη του πολέμου, με όσες λιποτακτούν από τα εθνικά κελεύσματα.

Να χτίσουμε γέφυρες αλληλεγγύης μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των

καταπιεσμένων στην Ουκρανία, τη Ρωσία και παντού.

Για έναν κόσμο ανεξούσιο και ελεύθερο. Για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ – ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ – ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΙΟΥ στις 12:00, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

ΚΑΘΕ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧIΑΣ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣΦΑΓΕΣ, ΞΕΡΙΖΩΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΡΗΜΩΣΗ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΡΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΒΙΑΣ

Ο πόλεμος στην Ουκρανία εντάσσεται στην αναδιανομή της παγκόσμιας κυριαρχικής ισχύος και γιγαντώνει τη δυστοπία της εποχής μας. Οι κυρίαρχοι οργανώνουν και πάλι την υποδούλωσή μας με χειρότερα δεσμά και μας καλούν να διαλέξουμε τους σφαγείς μας. Μέσα σε ένα διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης των τελευταίων δεκαετιών, όπου οι κοινωνίες και η καθημερινή ζωή στρατιωτικοποιούνται συστηματικά. Από τις “αντι”τρομοκρατικές σταυροφορίες και το σταθερό συνοριακό πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών που παρουσιάζονται ως “ανεπιθύμητοι/-ες εισβολείς”, μέχρι τις καραντίνες, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τους υγειονομικούς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς της τελευταίας διετίας. Ενώ ήδη ανακοινώνονται τα επόμενα επεισόδια “κρίσεων”: ενεργειακή, οικονομική, επισιτιστική…

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΡΩΣΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ NA ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ, ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΟΥΜΕ ΠΟΛΥΜΟΡΦΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΟΥΣ

Aνοιχτή αντιπολεμική συνέλευση αναρχικών

Συνέχεια της ανοιχτής αντιπολεμικής συνέλευσης αναρχικών την Πέμπτη 21/4 στις 18:30, στο θεατράκι της πλατείας πρωτομαγιάς.