18.9.2013 – 18.9.2014
Ένας χρόνος πέρασε από τη μέρα που ο Π.Φύσσας έπεφτε νεκρός από μαχαίρι ταγμάτων εφόδου της χρυσής αυγής στους δρόμους του Κερατσινίου.
Οι φασίστες δεν ήταν μόνοι εκείνη την ημέρα. Οπλίστηκαν από την «αθωότητα» των «ανήξερων» κανίβαλων ψηφοφόρων τους, είχαν σύμμαχο την επιμελημένη διακριτικότητα της αστυνομίας, είχαν οδηγό τους τη χρόνια εμπειρία τους ως μέλη ενός παρακρατικού μαγαζιού, ένιωθαν δυνατοί από το ρατσιστικό δηλητήριο που σπέρνουν καιρό τώρα οι ιδεολογικές μηχανές του συστήματος ενάντια σε ό,τι «λεκιάζει» τη γαλανόλευκη κανονικότητα -μετανάστες, διαφορετικούς, απόκληρους, αγωνιζόμενους.
Οι ίδιες συστημικές μηχανές που έστησαν τη νομιμοποιητική βάση του φασισμού και έθρεψαν τα τάγματα εφόδου είναι που τώρα μπορούν -επ’ αφορμή των ενδοκαθεστωτικών ανακατατάξεων και των διώξεων των χρυσαυγιτών- να πουλάνε αντιφασισμό και να κάνουν εκκλήσεις για κοινωνική ομαλότητα. Την ίδια στιγμή που στήνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, φαρμακονήσια και μανωλάδες, φυλακές υψίστης ασφαλείας για τους απείθαρχους, γενικευμένη καπιταλιστική ερημοποίηση, εκμετάλλευση και υποταγή των από κάτω.
Ο αντιφασισμός δεν είναι ασκήσεις νομιμοφροσύνης, δεν χωράει σε δημοκρατικές φιέστες με επικήδειους, σε προσχήματα ανθρωπισμού, σε τηλεοπτικά πανηγύρια.
Ο αντιφασισμός είναι καθημερινός αγώνας ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό, ενάντια στον πολιτισμό του φόβου, την ασφυξία της κανονικότητας, ενάντια στα τάγματα εφόδου της δημοκρατίας και τους συμμάχους της, είναι ένας ολόκληρος κόσμος που συγκρούεται ανασαίνοντας ελευθερία.
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ