Αντιφασιστική πορεία μνήμης και αντίστασης από το Σινιάλο: Τρίτη 30/9 στις 6μμ Μετρό Αιγάλεω
Kάλεσμα στα δικαστήρια Πειραιά, Δευτέρα, 22/9, 11 π.μ.
Δε θα γίνουμε αναλώσιμοι στη «θεωρία των άκρων».
Κάτω τα ξερά σας από τους αντιφασίστες διαδηλωτές.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 3 συλληφθέντες της αντιφασιστικής πορείας στο Κερατσίνι που διώκονται με κακουργηματικές κατηγορίες.Δικαστήρια Πειραιά, Δευτέρα 22/09, 11πμ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 3 συλληφθέντες της αντιφασιστικής πορείας στο Κερατσίνι που διώκονται με κακουργηματικές κατηγορίες.Δικαστήρια Πειραιά, Δευτέρα 22/09, 11πμ
Αγρός (πάρκο Τρίτση, Ίλιον), Θερσίτης (Ίλιον), Antifascist Action (Περιστέρι). Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), Σινιάλο (Αιγάλεω), Pasamontana (Κορυδαλλός), Μπλόκο στην εξουσία (Νίκαια), Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Πρωτοβουλία αναρχικών Περάματος, Αντιφασιστική συνέλευση Πειραιά
Σχετικά με την αντιφασιστική διαδήλωση της Πέμπτης 18/9/2014 στο Κερατσίνι και τους δεκάδες συλληφθέντες
Η αντιφασιστική διαδήλωση της Πέμπτης 18 Σεπτέμβρη 2014 στο Κερατσίνι, έναν χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μαχαιροβγάλτες νεοναζιστικού τάγματος εφόδου της χρυσής αυγής, χαρακτηρίστηκε από τη συμμετοχή πολλών χιλιάδων διαδηλωτών και την εφαρμογή ενός κατασταλτικού σχεδίου κατατεμαχισμού και διάλυσής της από διμοιρίες των ΜΑΤ και μηχανοκίνητες ομάδες ΔΕΛΤΑ.
Πολλά μπλοκ διαδηλωτών δέχτηκαν τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής με αποτέλεσμα κάτω από την οδό Σαλαμίνος άλλα τμήματα της διαδήλωσης να κινηθούν ευθεία, άλλα αριστερά και άλλα δεξιά, χωρίς να κατορθώσουν ποτέ να συγκλίνουν ξανά ενώ συνέχιζαν να βρίσκονται υπό ασφυκτική αστυνομική πίεση. Χαρακτηριστική περίπτωση η επίθεση στο μπλοκ του ΕΕΚ με αποτέλεσμα τον τραυματισμό από γκλοπ στο κεφάλι και κάταγμα στο χέρι του διαδηλωτή που βαστούσε το πανό. Εκείνο το μπλοκ, όμως, που δέχτηκε τη μεγαλύτερη πίεση και διαδοχικές επιθέσεις με προφανή σκοπό τη διάλυσή του και κατόπιν την προσαγωγή και σύλληψη δεκάδων διαδηλωτών με κατασκευασμένα (όπως συνήθως) κατηγορητήρια, ήταν αυτό των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων της περιοχής, της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ.
Ο κατασταλτικός σχεδιασμός της «μηδενικής ανοχής» ενάντια στη διαδήλωση βρήκε πάτημα στις διαδοχικές επιθέσεις ομάδων που κινούνταν περιμετρικά των μπλοκ της διαδήλωσης, πολλές από τις οποίες ήταν αμφιλεγόμενης στόχευσης έως αντικοινωνικού χαρακτήρα. Με αποκορύφωμα την επίθεση στο εν λειτουργία Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών επί της λεωφόρου Σαλαμίνος, όπου μέσα βρίσκονταν εργαζόμενοι και δημότες. Εκεί χτυπήθηκαν και διαδηλωτές αριστερού μπλοκ που γιουχάιζαν και προσπαθούσαν να αποτρέψουν τη συνέχιση μιας επίθεσης με σαφείς κινδύνους, με αποτέλεσμα μια διαδηλώτρια να μεταφερθεί στο Αττικό νοσοκομείο με χτύπημα στον αυχένα και προσωρινή απώλεια όρασης (οι εν λόγω ομάδες, συνεχίζοντας, πραγματοποίησαν κι άλλες αντίστοιχες ενέργειες στην περιοχή των Ταμπουρίων, στην πλατεία Κύπρου, στην πλατεία Λαού και στους γύρω δρόμους, σε ορισμένες περιπτώσεις χυδαιολογώντας, βρίζοντας και απειλώντας κατοίκους).
Με αυτές τις αφορμές πολλές διμοιρίες ΜΑΤ έκαναν την εμφάνισή τους αριστερά και δεξιά της διαδήλωσης, στη διασταύρωση της Σαλαμίνος με την Κωνσταντινουπόλεως, περιμετρικά του μπλοκ της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ. Η ρίψη κάποιων πετρών και μολότοφ προς τα ΜΑΤ από τις ίδιες ομάδες εκτός μπλοκ, πάνω από τα κεφάλια των διαδηλωτών αλλά και πάνω στα κεφάλια των περιφρουρήσεων και εκείνων που κρατούσαν το πανό (με αποτέλεσμα μικρούς τραυματισμούς συντρόφων), αποτέλεσαν το τελικό έναυσμα για την κάθετη επίθεση των διμοιριών στο μπλοκ με ταυτόχρονη χρήση πολλών δακρυγόνων, κόβοντάς το στα δύο τη στιγμή που έστριβε με κατεύθυνση τα Ταμπούρια.
Μετά την πρώτη επίθεση στην οδό Σαλαμίνος και το σπάσιμο του μπλοκ των τοπικών αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων -το οποίο στηρίχθηκε με φυσική παρουσία και περιφρουρήσεις και από πολλά άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα τόσο από τις περιοχές του Πειραιά και της δυτικής Αθήνας όσο και από άλλες περιοχές του λεκανοπεδίου- το μπροστινό κομμάτι κατέβηκε προς την πλατεία Κύπρου (δημαρχείο). Εκεί δέχτηκε νέα επίθεση από ομάδα ΔΕΛΤΑ, η οποία έπεσε με τα μηχανάκια πάνω στους τελευταίους, ανατρέποντας και συλλαμβάνοντας έναν σύντροφο, στον οποίο τελικά αποδόθηκαν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για κατοχή-χρήση μολότοφ, έκρηξη και εμπρησμό, ο οποίος κρατείται στη ΓΑΔΑ και καλείται σε ανακριτική απολογία τη Δευτέρα 22/9 με κίνδυνο να προφυλακιστεί. Κατηγορίες ανυπόστατες και κατασκευασμένες, όχι μόνο γιατί ο σύντροφος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με όσα του αποδίδονται αλλά και γιατί στο δημαρχείο, στην πλατεία Κύπρου και τριγύρω δεν έπεσε καμία μολότοφ.
Το πίσω κομμάτι του μπλοκ αδυνατώντας μετά την αρχική αστυνομική επίθεση να στρίψει προς Ταμπούρια ανασυγκροτήθηκε επί της Σαλαμίνος, ένα πλαϊνό πανό μπήκε μπροστά και το μπλοκ κινήθηκε προς την κατεύθυνση της Νίκαιας, στρίβωντας δεξιά στην οδό Ψαρρών (προς τα κάτω) σε μια προσπάθεια να κινηθεί προς την πλατεία Λαού στα Ταμπούρια. Η πίεση των κατασταλτικών δυνάμεων ήταν ασφυκτική καθώς το μπλοκ πορευόταν περικυκλωμένο από διμοιρίες των ΜΑΤ και όταν επιχείρησε να στρίψει στην οδό Αγχιάλου για να πάει προς την πλατεία Λαού δέχτηκε ξανά δριμεία επίθεση τόσο από τις διμοιρίες των ΜΑΤ όσο και από ομάδα ΔΕΛΤΑ, με αποτέλεσμα την διάλυσή του, την καταδίωξη, τον τραυματισμό και περικύκλωση πολλών διαδηλωτών στα γύρω στενά και τη μεταφορά τους στην οδό Υπαπαντής μπροστά από την ομώνυμη εκκλησία, με παράλληλο λεκτικό τραμπουκισμό των συλληφθέντων από τις αστυνομικές δυνάμεις και άρνηση παροχής πρώτων βοηθειών.
Είναι το σημείο όπου έγινε η μαζική προσαγωγή-σύλληψη δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών, στους οποίους αποδόθηκαν επίσης βαριές κατηγορίες σε βαθμό όμως πλημμελήματος, αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από δύο μέρες κράτησης και τους ορίστηκε δίκη στις 2 Οκτώβρη. Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ο τρόπος απόδοσης των -έτσι κι αλλιώς- ανυπόστατων κατηγοριών στους 61 συλληφθέντες από την οδό Υπαπαντής. Αφού τους συγκέντρωσαν όλους, με την καθοδήγηση του κέντρου επιχειρήσεων της αστυνομίας, άρχισαν αυθαίρετα, με τυχαία διαλογή, χωρίς κάποιο κριτήριο, να τους χωρίζουν σε πεντάδες και εξάδες και να τους καταγράφουν ως διαφορετικά γκρουπ συλληφθέντων, στους οποίους τελικά απέδωσαν παρεμφερείς αλλά λίγο διαφορετικές κατηγορίες, για να είναι πιο αληθοφανές το σενάριο της σύλληψής τους σε διαφορετικά κοντινά σημεία όπου «προέβαιναν σε σειρά παράνομων πράξεων». Τρανταχτό παράδειγμα της απρόκλητης επίθεσης και των αναίτιων συλλήψεων είναι η περίπτωση δυο διαδηλωτών που ενώ αρχικά κρατήθηκαν στο τέλος τους άφησαν να φύγουν επειδή δεν χωρούσαν στα αστυνομικά οχήματα που ήρθαν να παραλάβουν τους προσαχθέντες. Επίσης, η ομάδα ΔΕΛΤΑ κινούμενη προς τους διαδηλωτές που έρχονταν από την οδό Ψαρρών απώθησε βίαια ολιγομελή ομάδα συντρόφων/ισσων από το Κερατσίνι που επανασυγκροτούσαν την κεφαλή του μπλοκ, βαστώντας το κεντρικό πανό στη διασταύρωση της οδού Αγχιάλου με την Βενιζέλου (κοντά στην πλατεία Λαού), για να ενωθούν ξανά με τους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό από γκλοπ μιας συντρόφισσας στο κεφάλι.
Στην αντιφασιστική διαδήλωση της Πέμπτης 18/9/2014 στο Κερατσίνι, εφαρμόστηκε εξόφθαλμα ένα προσχεδιασμένο κατασταλτικό σχέδιο από το «κράτος έκτακτης ανάγκης» και «μηδενικής ανοχής», στη βάση του δόγματος «Νόμος και Τάξη» και της «θεωρίας των άκρων» που επανήλθε με τις δηλώσεις του υπουργού δημόσιας τάξης Κικίλια ενόψει της αντιφασιστικής διαδήλωσης περί «αποφασιστικότητας να μην μετατραπεί η ελληνική δημοκρατία σε δημοκρατία της Βαϊμάρης». Με κινητοποίηση 4.000 αστυνομικών και αξιοποίηση της απρονοησίας, των άστοχων έως και αυτιστικών «επιθετικών» επιλογών, που για λίγα σπασμένα τζάμια αμφιλεγόμενων ή άκυρων «στόχων», έδωσαν το απαραίτητο πάτημα για την εφαρμογή του κατασταλτικού σχεδίου. «Λογικές», «πρακτικές», «νοοτροπίες», που δε μας είναι απλά ξένες αλλά εχθρικές, αφού δεν υπολογίζουν κανέναν άλλο πέρα από τον εαυτό τους, απαξιώνουν τις συλλογικές διαδικασίες, ακυρώνουν αυθαίρετα και μονομερώς τις συλλογικές αποφάσεις και χαρακτηρίζονται από τραμπούκικες και αντικοινωνικές συμπεριφορές.
Δεν είμαστε, όμως, διαθέσιμοι αναλώσιμοι για την εφαρμογή της «θεωρίας των άκρων» ούτε για καμία άλλη κατασταλτική μεθόδευση. Όλοι οι συλληφθέντες -είτε στην οδό Υπαπαντής είτε στο δημαρχείο Κερατσινίου- προέρχονται από το μπλοκ της Συνέλευσης της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας και του αυτοοργανωμένου χώρου αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ, εκτός από δυο συλληφθέντες (ο ένας ανήλικος) που προσήχθησαν ο καθένας μόνος του και τους αποδόθηκε η κατηγορία της «διατάραξης κοινής ειρήνης» με την επιβαρυντική διάταξη των «καλυμμένων χαρακτηριστικών προσώπου» (κακούργημα του κουκουλονόμου), οι οποίοι επίσης κρατούνται στη ΓΑΔΑ και θα οδηγηθούν την Δευτέρα 22/9 για απολογία στον ανακριτή. Κι αν από τη μια είναι βέβαιο ότι μια μεγάλη πολιτική αντιπαράθεση θα διεξαχθεί στη δίκη των 61 συλληφθέντων στην οδό Υπαπαντής, αυτό που πρέπει να γίνει ρητό αυτή την ώρα είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει ούτε ως σκέψη η πιθανότητα προφυλάκισης είτε του συντρόφου Νίκου Α. που συνελήφθη έξω από το δημαρχείο Κερατσινίου και του φόρτωσαν βαριές κακουργηματικές κατηγορίες είτε των δυο νεαρών διαδηλωτών που τους χρέωσαν με τον κουκουλονόμο με μόνη εναντίον τους κατηγορία είναι τη «διατάραξη κοινής ειρήνης».
Ο αυτοοργανωμένος κοινωνικός-ταξικός αγώνας, ενάντια στη φασιστική θηριωδία, τον κρατικό ολοκληρωτισμό, την καπιταλιστική ερημοποίηση, θα συνεχιστεί τόσο στο Κερατσίνι όσο και στις υπόλοιπες γειτονιές και οι δικαστικές αρχές θα έχουν να αντιμετωπίσουν ένα πολιτικό σώμα συλληφθέντων, αφού οι περισσότεροι/ες προέρχονται από οργανωμένα συλλογικά σχήματα (πολιτικές ομάδες, στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιών).
Αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα, δημιουργικότητας, αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες αντιφασίστες διαδηλωτές της Πέμπτης 18/9 στο Κερατσίνι
ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης Δευτέρα 22/9, 11.00πμ, δικαστήρια Πειραιά
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας (suneleushkeratsiniou.blogspot.gr)
Αυτοοργανωμένος χώρος, αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ (anarxiko-resalto.blogspot.gr)
Αυτοοργανωμένος χώρος, αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ (anarxiko-resalto.blogspot.gr)
Αναδημοσίευση από το blog του ΡΕΣΑΛΤΟ anarxiko-resalto.blogspot.gr
Αντιφασιστική πορεία στο Κερατσίνι για τον 1 χρόνο από την δολοφονία του Π. Φύσσα
18.9.2013 – 18.9.2014
Ένας χρόνος πέρασε από τη μέρα που ο Π.Φύσσας έπεφτε νεκρός από μαχαίρι ταγμάτων εφόδου της χρυσής αυγής στους δρόμους του Κερατσινίου.
Οι φασίστες δεν ήταν μόνοι εκείνη την ημέρα. Οπλίστηκαν από την «αθωότητα» των «ανήξερων» κανίβαλων ψηφοφόρων τους, είχαν σύμμαχο την επιμελημένη διακριτικότητα της αστυνομίας, είχαν οδηγό τους τη χρόνια εμπειρία τους ως μέλη ενός παρακρατικού μαγαζιού, ένιωθαν δυνατοί από το ρατσιστικό δηλητήριο που σπέρνουν καιρό τώρα οι ιδεολογικές μηχανές του συστήματος ενάντια σε ό,τι «λεκιάζει» τη γαλανόλευκη κανονικότητα -μετανάστες, διαφορετικούς, απόκληρους, αγωνιζόμενους.
Οι ίδιες συστημικές μηχανές που έστησαν τη νομιμοποιητική βάση του φασισμού και έθρεψαν τα τάγματα εφόδου είναι που τώρα μπορούν -επ’ αφορμή των ενδοκαθεστωτικών ανακατατάξεων και των διώξεων των χρυσαυγιτών- να πουλάνε αντιφασισμό και να κάνουν εκκλήσεις για κοινωνική ομαλότητα. Την ίδια στιγμή που στήνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, φαρμακονήσια και μανωλάδες, φυλακές υψίστης ασφαλείας για τους απείθαρχους, γενικευμένη καπιταλιστική ερημοποίηση, εκμετάλλευση και υποταγή των από κάτω.
Ο αντιφασισμός δεν είναι ασκήσεις νομιμοφροσύνης, δεν χωράει σε δημοκρατικές φιέστες με επικήδειους, σε προσχήματα ανθρωπισμού, σε τηλεοπτικά πανηγύρια.
Ο αντιφασισμός είναι καθημερινός αγώνας ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό, ενάντια στον πολιτισμό του φόβου, την ασφυξία της κανονικότητας, ενάντια στα τάγματα εφόδου της δημοκρατίας και τους συμμάχους της, είναι ένας ολόκληρος κόσμος που συγκρούεται ανασαίνοντας ελευθερία.
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΠΕΜΠΤΗ 18/9, 18:00
ΠΛ. ΝΙΚΗΣ – ΟΔΟΣ ΤΣΑΛΔΑΡΗ (ΤΡΙΓΩΝΑΚΙ ΖΑΡΝΤΕΝ)
Αγρός (πάρκο Τρίτση, Ίλιον), Θερσίτης (Ίλιον), Antifascist Action (Περιστέρι). Παπουτσάδικο (Χαϊδάρι), Σινιάλο (Αιγάλεω), Pasamontana (Κορυδαλλός), Μπλόκο στην εξουσία (Νίκαια), Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Πρωτοβουλία αναρχικών Περάματος, Αντιφασιστική συνέλευση Πειραιά
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ, ΠΕΜΠΤΗ 18/9, 6.00μμ, Πλ. Νίκης – Π.Τσαλδάρη (τριγωνάκι-ζαρντέν), 1 ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΠΕΜΠΤΗ 18/9, 18.00, πλ. Νίκης (τριγωνάκι-ζαρντέν), Π. Τσαλδάρη
1 ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
Στις 18/9/2013 δολοφονείται ο Παύλος Φύσσας στο Κερατσίνι από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής γιατί όρθωσε το ανάστημά του στη φασιστική πανούκλα. Η δολοφονία αυτή δεν ήταν η αρχή της δράσης της νεοναζιστικής συμμορίας. Είχαν προηγηθεί σωρεία ρατσιστικών επιθέσεων, πογκρόμ και δολοφονιών κατά μεταναστών. Όπως η «εκκαθάριση» από μετανάστες της πλατείας του Αγ. Παντελεήμονα στην Αθήνα το 2009 με τη συνδρομή της αστυνομίας και των αρμόδιων υπουργών και η εγκαθίδρυση ενός λευκού απαρντχάιντ απαγόρευσης διέλευσης ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα δέρματος. Όπως το πολυήμερο πογκρόμ υπό την επίβλεψη και στήριξη και πάλι της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας μετά τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου τον Μάιο του 2011. Όπως οι εκατοντάδες αιματηρές επιθέσεις σε δρόμους και σε σπίτια μεταναστών, ανάμεσά τους η επίθεση σε σπίτι αιγύπτιων αλιεργατών το καλοκαίρι του 2012 στο Πέραμα με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό ενός μετανάστη και η δολοφονία του πακιστανού μετανάστη Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα τα ξημερώματα της 17ης Γενάρη 2013. Είχαν, επίσης, προηγηθεί μέσα στα χρόνια επιθέσεις -εμπρηστικές ή ομάδων κρούσης- κατά αυτοοργανωμένων χώρων, στεκιών και καταλήψεων, όπως η υπόθεση της επίθεσης με μαχαίρια στο αναρχικό στέκι αντίπνοια στις 30/6/2008 κατά την οποία είχαν τραυματιστεί δυο σύντροφοι, που εκδικάζεται στις 19/9 στο πρωτοδικείο της οδού Δέγλερη στην Αθήνα (δυο από τα φασιστοειδή είχαν προσαχθεί τυχαία κατά τη διαφυγή τους και αποδέχτηκαν τη συμμετοχή τους). Ενώ λίγες μέρες πριν τη δολοφονία Π. Φύσσα είχε προηγηθεί η επίθεση κατά συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα.
Η άνοδος της χρυσής αυγής -που για πολλά χρόνια ήταν μια περιθωριακή παρακρατική-νεοναζιστική συμμορία «αγανακτισμένων πολιτών»- και η είσοδος της στο κοινοβούλιο μετά τις εκλογές του Ιούνη 2012 δεν ήταν τυχαία. Προωθήθηκε από τις ίδιες τις συστημικές δυνάμεις (κρατικές υπηρεσίες, κόμματα εξουσίας) ως συμπληρωματικός μηχανισμός τής ολοένα σκληρότερης επίσημης κρατικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής κατά των μεταναστών εργατών και προσφύγων πολέμου: καταδιώξεις και θάνατοι στα σύνορα, καθημερινές επιχειρήσεις «σκούπα» (Ξένιος Δίας), απελάσεις, ταπεινώσεις, ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια και 18μηνος εγκλεισμός των «χωρίς χαρτιά» σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς καν το πρόσχημα της τέλεσης κάποιου αδικήματος. Προωθήθηκε ως αντίβαρο στην αυξανόμενη κοινωνική ριζοσπαστικότητα και συγκρουσιακότητα που γέννησε η εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 και οι μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στα μνημόνια κοινωνικής υποδούλωσης και λεηλασίας μετά την άνοιξη του 2010 με αποκορύφωμα τα συγκρουσιακά γεγονότα της 12ηςΦλεβάρη 2012. Ως μια δύναμη κρούσης στο δρόμο στη θέση του ΛΑΟΣ που είχε το ρόλο μιας θεσμικής ακροδεξιάς των τηλεοπτικών πάνελ και των κοινοβουλευτικών επερωτήσεων και που θεωρήθηκε ότι «κάηκε» ως συστημικό χαρτί μετά τη συμμετοχή του στην ολιγόμηνη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ τον χειμώνα 2011-12 με πρωθυπουργό τον εκπρόσωπο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου Λουκά Παπαδήμο. Μια αυτοδιαφημιζόμενη ως αντισυστημική δύναμη -από τα έγκατα του ίδιου του συστήματος, από το λεγόμενο «βαθύ κράτος»: την αστυνομία, τον στρατό, την ΚΥΠ- που αναδείχθηκε κοινωνικά μέσα από τα στημένα ρεπορτάζ για την προστασία των ηλικιωμένων που φοβούνται να πάρουν τη σύνταξη τους από τα τραπεζικά μηχανήματα ανάληψης και την «υπόσχεση» ότι «θα πέσουν σφαλιάρες στα λαμόγια, στους πατριδοκάπηλους, στους προδότες πολιτικούς». Τελικά, όπως ήταν αναμενόμενο, ούτε μια σφαλιάρα δεν έπεσε (εκτός από την θρασύδειλη επίθεση του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλη) ενώ η «αντισυστημική» οργάνωση ψήφισε στο κοινοβούλιο τη διαγραφή των χρεών των ΠΑΕ, κάθε φοροελάφρυνση για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, την πώληση-ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τραπέζας στην οποία είναι υποθηκευμένο το μεγαλύτερο μέρος της αγροτικής γης και δημιούργησε άτυπα δουλεμπορικά γραφεία «εύρεσης εργασίας μόνο για έλληνες» με ημερομίσθιο 15 ευρώ.
Η χρυσή αυγή για περισσότερο από ένα χρόνο υπήρξε το αγαπημένο παιδί του συστήματος στην επιχείρηση «ανακατάληψης των πόλεων από τους μετανάστες και τους ταραχοποιούς» όπως την είχε ανακοινώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στο πλαίσιο του ευρύτερου δόγματος «Νόμος και Τάξη», μέσα σε περιβάλλον καπιταλιστικής κρίσης, επιβολής καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και έντονων κοινωνικών-ταξικών αγώνων και συγκρούσεων. Οι κυβερνητικές δυνάμεις και ιδιαίτερα το ακροδεξιό επιτελείο της ΝΔ είχε σταθερές γέφυρες επικοινωνίας μαζί τους, όπως κατέδειξε η περίπτωση Μπαλτάκου, την ίδια στιγμή που χτυπούσε με δριμύτητα τις πολύμορφες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, με χαρακτηριστικότερη κατασταλτική ενέργεια τη σύλληψη και τον βασανισμό 15 αντιφασιστών σε μοτοπορεία στο κέντρο της Αθήνας στις 30/9/2012. Τα ΜΜΕ -που σήμερα τους αποστρέφονται και τους καταδικάζουν- με διαρκή ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, καλέσματα σε τηλεοπτικά πάνελ, επιχειρούσαν για καιρό να εξευγενίσουν την εικόνα της φασιστοσυμμορίας, να «ξεπλύνουν» τη δολοφονική τους δράση και τις πολυεπίπεδες μαφιόζικες δραστηριότητες και εκδουλεύσεις τους, να κάνουν οικεία και τετριμμένη την παρουσία των φασιστών στην πολιτική ζωή και στους δρόμους, να κατοχυρώσουν ως κανονικότητα την ύπαρξη και δράση των ταγμάτων εφόδου. Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαίος συστημικός δημοσιογράφος λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είχε θέσει ρητά το ζήτημα μιας ενδεχόμενης μελλοντικής συγκυβέρνησης με τη συμμετοχή «μιας πιο σοβαρής χρυσής αυγής».
Οι τάσεις αυτονόμησης όμως των φρουρών του συστήματος, οι ολοένα και περισσότερες μονομερείς και απροκάλυπτα δολοφονικές πρωτοβουλίες τους, οι οποίες προσανατολίζονταν πλέον εμφατικά κατά κομμουνιστών και αναρχικών με κίνδυνο για το καθεστώς να προκαλέσουν εκτεταμένες συγκρούσεις, εξεγερτικά γεγονότα και την αναβίωση ενός αιματηρού εμφυλίου έστω και χαμηλής κλίμακας, μετέτρεψαν τη φασιστοσυμμορία από παράγοντα καθεστωτικής σταθερότητας σε παράγοντα αποσταθεροποίησης που έπρεπε να ελεγχθεί και να περιοριστεί. Έτσι γεννήθηκε το πιο σύντομο ανέκδοτο, αυτό του «κρατικού αντιναζισμού», με τις διώξεις και τις προφυλακίσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Οι ίδιες συστημικές μηχανές (πολιτικές, οικονομικές, προπαγανδιστικές) που έστησαν τη νομιμοποιητική βάση του φασισμού και πριμοδότησαν τα τάγματα εφόδου, είναι που τώρα -λόγω των απαραίτητων ενδοκαθεστωτικών ανακατατάξεων- πουλάνε αντιφασισμό και κάνουν εκκλήσεις για κοινωνική ομαλότητα. Την ίδια στιγμή που στήνουν παντού στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, φαρμακονήσια και μανωλάδες, φυλακές υψίστης ασφαλείας για τους απείθαρχους και επιβάλλουν κοινωνικά τη γενικευμένη καπιταλιστική ερημοποίηση, την πλέον άγρια εκμετάλλευση και υποταγή των «από κάτω». Όσο για εκείνους που συνεχίζουν να ψηφίζουν, να στηρίζουν ή να σιτίζονται με όποιον τρόπο από τη φασιστοσυμμορία, δεν μπορεί να υπάρχει πλέον καμία επιφύλαξη ή αναστολή, πρόκειται για πατενταρισμένους φασίστες.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όμως, δε σηματοδότησε μόνο καθεστωτικές ενέργειες. Τη μέρα μετά τη δολοφονία η οργή ξεχείλιζε σε μια αυθόρμητη και ιδιαίτερα ογκώδη διαδήλωση στο Κερατσίνι κατά τη διάρκεια της οποίας εξελίχθηκαν πολύωρες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και επιθέσεις σε καπιταλιστικούς στόχους (τράπεζες, μαυραγορίτικα καταστήματα «αγοράζω χρυσό», παραρτήματα εγχώριων και πολυεθνικών εμπορικών αλυσίδων), με ολιγομελή ομάδα φασιστοειδών να βρίσκονται ακόμα και εκείνη τη μέρα στη γνώριμη θέση τους ανάμεσα στα ΜΑΤ πετώντας πέτρες. Τις επόμενες μέρες, πολύμορφες, δυναμικές, απευθυντικές και δημιουργικές δράσεις αναπτύχθηκαν σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και σε πολλές άλλες χώρες. Ενώ και σε τοπικό επίπεδο οι δράσεις συνεχίστηκαν, με διοργάνωση τοπικών πορειών, παρεμβάσεων και πολυποίκιλων εκδηλώσεων (προβολές αντιφασιστικών ντοκιμαντέρ, συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, αντιφασιστικά τουρνούα μπάσκετ και ποδοσφαίρου, γκράφιτι, στένσιλ κ.α.). Δημιουργήθηκαν εκείνες οι σχέσεις συντροφικότητας και αγώνα που βοήθησαν να μην επικρατήσει ο φόβος αλλά η αξιοπρέπεια και η μαχητικότητα. Ενώ ο δημόσιος χώρος επανανοηματοδοτήθηκε ως πεδίο αντίστασης, έκφρασης και ελευθερίας.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, θα βρεθούμε και πάλι στο δρόμο, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Γιατί ο αντιφασισμός δεν είναι ασκήσεις νομιμοφροσύνης, δε χωράει σε δημοκρατικές φιέστες με επικήδειους, σε προσχήματα ανθρωπισμού, σε τηλεοπτικά πανηγύρια. Ο αντιφασισμός είναι οργανικό κομμάτι του καθημερινού αγώνα ενάντια στον αναδυόμενο σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου, του κράτους, των υπερεθνικών μηχανισμών εξουσίας, ενάντια στον πολιτισμό του φόβου, ενάντια στην κατάντια του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού, είναι ένας ολόκληρος κόσμος που συγκρούεται και ανοίγει περάσματα ανασαίνοντας ελευθερία.
Η άνοδος της χρυσής αυγής -που για πολλά χρόνια ήταν μια περιθωριακή παρακρατική-νεοναζιστική συμμορία «αγανακτισμένων πολιτών»- και η είσοδος της στο κοινοβούλιο μετά τις εκλογές του Ιούνη 2012 δεν ήταν τυχαία. Προωθήθηκε από τις ίδιες τις συστημικές δυνάμεις (κρατικές υπηρεσίες, κόμματα εξουσίας) ως συμπληρωματικός μηχανισμός τής ολοένα σκληρότερης επίσημης κρατικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής κατά των μεταναστών εργατών και προσφύγων πολέμου: καταδιώξεις και θάνατοι στα σύνορα, καθημερινές επιχειρήσεις «σκούπα» (Ξένιος Δίας), απελάσεις, ταπεινώσεις, ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια και 18μηνος εγκλεισμός των «χωρίς χαρτιά» σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς καν το πρόσχημα της τέλεσης κάποιου αδικήματος. Προωθήθηκε ως αντίβαρο στην αυξανόμενη κοινωνική ριζοσπαστικότητα και συγκρουσιακότητα που γέννησε η εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 και οι μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στα μνημόνια κοινωνικής υποδούλωσης και λεηλασίας μετά την άνοιξη του 2010 με αποκορύφωμα τα συγκρουσιακά γεγονότα της 12ηςΦλεβάρη 2012. Ως μια δύναμη κρούσης στο δρόμο στη θέση του ΛΑΟΣ που είχε το ρόλο μιας θεσμικής ακροδεξιάς των τηλεοπτικών πάνελ και των κοινοβουλευτικών επερωτήσεων και που θεωρήθηκε ότι «κάηκε» ως συστημικό χαρτί μετά τη συμμετοχή του στην ολιγόμηνη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ τον χειμώνα 2011-12 με πρωθυπουργό τον εκπρόσωπο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου Λουκά Παπαδήμο. Μια αυτοδιαφημιζόμενη ως αντισυστημική δύναμη -από τα έγκατα του ίδιου του συστήματος, από το λεγόμενο «βαθύ κράτος»: την αστυνομία, τον στρατό, την ΚΥΠ- που αναδείχθηκε κοινωνικά μέσα από τα στημένα ρεπορτάζ για την προστασία των ηλικιωμένων που φοβούνται να πάρουν τη σύνταξη τους από τα τραπεζικά μηχανήματα ανάληψης και την «υπόσχεση» ότι «θα πέσουν σφαλιάρες στα λαμόγια, στους πατριδοκάπηλους, στους προδότες πολιτικούς». Τελικά, όπως ήταν αναμενόμενο, ούτε μια σφαλιάρα δεν έπεσε (εκτός από την θρασύδειλη επίθεση του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλη) ενώ η «αντισυστημική» οργάνωση ψήφισε στο κοινοβούλιο τη διαγραφή των χρεών των ΠΑΕ, κάθε φοροελάφρυνση για το εφοπλιστικό κεφάλαιο, την πώληση-ιδιωτικοποίηση της Αγροτικής Τραπέζας στην οποία είναι υποθηκευμένο το μεγαλύτερο μέρος της αγροτικής γης και δημιούργησε άτυπα δουλεμπορικά γραφεία «εύρεσης εργασίας μόνο για έλληνες» με ημερομίσθιο 15 ευρώ.
Η χρυσή αυγή για περισσότερο από ένα χρόνο υπήρξε το αγαπημένο παιδί του συστήματος στην επιχείρηση «ανακατάληψης των πόλεων από τους μετανάστες και τους ταραχοποιούς» όπως την είχε ανακοινώσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στο πλαίσιο του ευρύτερου δόγματος «Νόμος και Τάξη», μέσα σε περιβάλλον καπιταλιστικής κρίσης, επιβολής καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και έντονων κοινωνικών-ταξικών αγώνων και συγκρούσεων. Οι κυβερνητικές δυνάμεις και ιδιαίτερα το ακροδεξιό επιτελείο της ΝΔ είχε σταθερές γέφυρες επικοινωνίας μαζί τους, όπως κατέδειξε η περίπτωση Μπαλτάκου, την ίδια στιγμή που χτυπούσε με δριμύτητα τις πολύμορφες αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, με χαρακτηριστικότερη κατασταλτική ενέργεια τη σύλληψη και τον βασανισμό 15 αντιφασιστών σε μοτοπορεία στο κέντρο της Αθήνας στις 30/9/2012. Τα ΜΜΕ -που σήμερα τους αποστρέφονται και τους καταδικάζουν- με διαρκή ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, καλέσματα σε τηλεοπτικά πάνελ, επιχειρούσαν για καιρό να εξευγενίσουν την εικόνα της φασιστοσυμμορίας, να «ξεπλύνουν» τη δολοφονική τους δράση και τις πολυεπίπεδες μαφιόζικες δραστηριότητες και εκδουλεύσεις τους, να κάνουν οικεία και τετριμμένη την παρουσία των φασιστών στην πολιτική ζωή και στους δρόμους, να κατοχυρώσουν ως κανονικότητα την ύπαρξη και δράση των ταγμάτων εφόδου. Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαίος συστημικός δημοσιογράφος λίγες μέρες πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είχε θέσει ρητά το ζήτημα μιας ενδεχόμενης μελλοντικής συγκυβέρνησης με τη συμμετοχή «μιας πιο σοβαρής χρυσής αυγής».
Οι τάσεις αυτονόμησης όμως των φρουρών του συστήματος, οι ολοένα και περισσότερες μονομερείς και απροκάλυπτα δολοφονικές πρωτοβουλίες τους, οι οποίες προσανατολίζονταν πλέον εμφατικά κατά κομμουνιστών και αναρχικών με κίνδυνο για το καθεστώς να προκαλέσουν εκτεταμένες συγκρούσεις, εξεγερτικά γεγονότα και την αναβίωση ενός αιματηρού εμφυλίου έστω και χαμηλής κλίμακας, μετέτρεψαν τη φασιστοσυμμορία από παράγοντα καθεστωτικής σταθερότητας σε παράγοντα αποσταθεροποίησης που έπρεπε να ελεγχθεί και να περιοριστεί. Έτσι γεννήθηκε το πιο σύντομο ανέκδοτο, αυτό του «κρατικού αντιναζισμού», με τις διώξεις και τις προφυλακίσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Οι ίδιες συστημικές μηχανές (πολιτικές, οικονομικές, προπαγανδιστικές) που έστησαν τη νομιμοποιητική βάση του φασισμού και πριμοδότησαν τα τάγματα εφόδου, είναι που τώρα -λόγω των απαραίτητων ενδοκαθεστωτικών ανακατατάξεων- πουλάνε αντιφασισμό και κάνουν εκκλήσεις για κοινωνική ομαλότητα. Την ίδια στιγμή που στήνουν παντού στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, φαρμακονήσια και μανωλάδες, φυλακές υψίστης ασφαλείας για τους απείθαρχους και επιβάλλουν κοινωνικά τη γενικευμένη καπιταλιστική ερημοποίηση, την πλέον άγρια εκμετάλλευση και υποταγή των «από κάτω». Όσο για εκείνους που συνεχίζουν να ψηφίζουν, να στηρίζουν ή να σιτίζονται με όποιον τρόπο από τη φασιστοσυμμορία, δεν μπορεί να υπάρχει πλέον καμία επιφύλαξη ή αναστολή, πρόκειται για πατενταρισμένους φασίστες.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όμως, δε σηματοδότησε μόνο καθεστωτικές ενέργειες. Τη μέρα μετά τη δολοφονία η οργή ξεχείλιζε σε μια αυθόρμητη και ιδιαίτερα ογκώδη διαδήλωση στο Κερατσίνι κατά τη διάρκεια της οποίας εξελίχθηκαν πολύωρες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και επιθέσεις σε καπιταλιστικούς στόχους (τράπεζες, μαυραγορίτικα καταστήματα «αγοράζω χρυσό», παραρτήματα εγχώριων και πολυεθνικών εμπορικών αλυσίδων), με ολιγομελή ομάδα φασιστοειδών να βρίσκονται ακόμα και εκείνη τη μέρα στη γνώριμη θέση τους ανάμεσα στα ΜΑΤ πετώντας πέτρες. Τις επόμενες μέρες, πολύμορφες, δυναμικές, απευθυντικές και δημιουργικές δράσεις αναπτύχθηκαν σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και σε πολλές άλλες χώρες. Ενώ και σε τοπικό επίπεδο οι δράσεις συνεχίστηκαν, με διοργάνωση τοπικών πορειών, παρεμβάσεων και πολυποίκιλων εκδηλώσεων (προβολές αντιφασιστικών ντοκιμαντέρ, συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, αντιφασιστικά τουρνούα μπάσκετ και ποδοσφαίρου, γκράφιτι, στένσιλ κ.α.). Δημιουργήθηκαν εκείνες οι σχέσεις συντροφικότητας και αγώνα που βοήθησαν να μην επικρατήσει ο φόβος αλλά η αξιοπρέπεια και η μαχητικότητα. Ενώ ο δημόσιος χώρος επανανοηματοδοτήθηκε ως πεδίο αντίστασης, έκφρασης και ελευθερίας.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά, θα βρεθούμε και πάλι στο δρόμο, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Γιατί ο αντιφασισμός δεν είναι ασκήσεις νομιμοφροσύνης, δε χωράει σε δημοκρατικές φιέστες με επικήδειους, σε προσχήματα ανθρωπισμού, σε τηλεοπτικά πανηγύρια. Ο αντιφασισμός είναι οργανικό κομμάτι του καθημερινού αγώνα ενάντια στον αναδυόμενο σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου, του κράτους, των υπερεθνικών μηχανισμών εξουσίας, ενάντια στον πολιτισμό του φόβου, ενάντια στην κατάντια του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού, είναι ένας ολόκληρος κόσμος που συγκρούεται και ανοίγει περάσματα ανασαίνοντας ελευθερία.
αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα, δημιουργικότητας, αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά
ενάντια στον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου Δραπετσώνας
Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ
[Αναδημοσίευση από το site του Ρεσαλτο]