Τότε Πότε και στ:οργή πήγαν στο Πάρκο Τρίτση για τα γενέθλια των 5 χρόνων της κατάληψης του Αγρού.
φωτογραφίες από την παράσταση “Ο Άσχημος” των Τότε Πότε και την έκθεση φωτογραφίας της στ:οργής με θέμα το Πάρκο Τρίτση και τα περίχωρα…
τα κείμενα που συνόδευαν την έκθεση φωτογραφίας:
(τα σκίτσα των κειμένων είναι δημιουργίες της δ.)
λίγα λόγια για το πάρκο
και τις φωτογραφίες
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με αφορμή την εκδήλωση για τα γενέθλια των 5 χρόνων του αυτοδιαχειριζόμενου κατειλημμένου χώρου Αγρού. Είναι απότοκο τριών περιπλανήσεων στο πάρκο Τρίτση. Έναν δημόσιο χώρο πρασίνου που έχει νιώσει… στον κορμό του τι εστί καταπάτηση, εμπορευματοποίηση, τσιμεντοποίηση και ανάπτυξη. Και έτσι όπως σιγά σιγά εξαφανίζεται, και στη συνείδηση της κοινωνίας αλλά και από προσώπου γης η έννοια του δημόσιου χώρου (και το ρεύμα), κάνουν την θεαματική (και σκοτεινή) τους εμφάνιση τοπικοί αρχοντίσκοι για να κόβουν κορδέλες, μαγαζάτορες για να τρίβουν τα χέρια τους, πρόσκοποι για να καταπατούν το δημόσιο χώρο χτίζοντας ένα μικρό προσκοπικό χωριό μόνο για την πάρτη τους, επενδυτές που «υπόσχονται πολλά», διοργανωτές φεστιβάλ που έχουν την ψευδαίσθηση πως το πάρκο είναι τσιφλίκι τους, φιδέμπορες (με όλες τις έννοιες της λέξης), ΜΚΟ…
Όλα αυτά έγινε η προσπάθεια να αποτυπωθούν με μία φωτογραφική μηχανή. Οι φωτογραφίες αυτές λοιπόν διακινούνται ελεύθερα, χωρίς οποιοδήποτε αντίτιμο και εχθρεύονται οποιαδήποτε εμπορευματική λογική. Στέκονται απέναντι σε κάθε μορφή αποκλεισμού και για αυτό δεν απαιτούν οποιαδήποτε συναλλαγή για να αποκτηθούν. Είναι εδώ για να δηλώσουν την αμέριστη αλληλεγγύη στην κατάληψη του Αγρού και να ευχηθούν στον Αγρό χρόνια πολλά.
Συνεχίζουμε ελεύθερα, αυτοοργανωμένα, αντιεμπορευματικά…
γιατί έτσι αναπνέουμε
γιατί έτσι αναπνέει και το πάρκο
γιατί έτσι αναπνέει και το πάρκο
Ραντεβού στα διαφράγματα
Οι φωτογραφίες και τα ταμπλώ μπορούν να απαλλοτριωθούν
στο τέλος της βραδιάς από όποια/ον θέλει.
στο τέλος της βραδιάς από όποια/ον θέλει.
Δεν πωλούνται, ούτε αναγνωρίζουν κάποιο πνευματικό δικαίωμα. Για το μόνο δικαίωμα που αγωνίζονται είναι να διακινούνται ελεύθερα, χωρίς αντίτιμα, μακριά από δήμους, ΜΜΕ, καλλιτεχνάδες και εμπορευματικές λογικές. Δεν χωράνε σε οτιδήποτε έχει αντίτιμο.
Τα έξοδα καλύπτονται μέσω ελεύθερης οικονομικής ενίσχυσης. Υπάρχει ένα ξύλινο κουτάκι για αυτόν τον λόγο. Ό,τι μπορείς, αν μπορείς, ό,τι θες, αν θες…
Όσο απαραίτητη κι αν είναι η οικονομική ενίσχυση αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων άλλο τόσο απαραίτητο είναι στις δικιές μας γιορτές, στις δικές μας βραδιές, στους δικούς μας χώρους, στις δικές μας ζωές να μην υπάρχουν αποκλεισμοί, σεκιούριτι, άδειες, χορηγοί, ιδιοκτήτες, αντίτιμα…
”…από την τέχνη της εξέγερσης, στην εξέγερση της τέχνης…”
στ:οργή
Ιούνης ΄14
Αναδημοσίευση από το blog της στ:οργής