Αγρός αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος

Το μεσημέρι του Σαββάτου 28/11 πραγματοποιήθηκε από τη Συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή και για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις παρέμβαση στα Εξάρχεια. Περίπου 40 σύντροφοι και συντρόφισσες πορευτήκαμε σπάζοντας την κανονικότητα της απαγόρευσης κυκλοφορίας φωνάζοντας συνθήματα, μοιράζοντας κείμενα και πετώντας τρικάκια, από την αρχή της Ζωοδόχου Πηγής έως και τη λαϊκή των Εξαρχείων όπου και διαλυθήκαμε. Παράλληλα, έχουν πραγματοποιηθεί και δράσεις αντιπληροφόρησης με μοιράσματα κειμένων, αφισοκολλήσεις, αναγραφή συνθημάτων και κρεμάσματα πανό σε γειτονιές του κέντρου αλλά και στα δυτικά και τα βόρεια της Αθήνας.

 

Το κείμενο σε μορφή pdf

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗ

Εδώ και 8 μήνες, το κράτος εκμεταλλευόμενο την Covid-19, προσπαθεί να μας επιβάλλει να μιλάμε τη γλώσσα της υποταγής και της συναίνεσης μέσα από την έκδοση αλλεπάλληλων διαταγμάτων, την εφαρμογή «υγειονομικών μέτρων» και την επιχείρηση εμπέδωσης ενός «δόγματος του σοκ» με διαδοχικούς περιορισμούς και νέες απαγορεύσεις. Για να κυριαρχήσει όμως ο «νόμος της σιωπής», χρειάστηκε  η εκχώρηση συναίνεσης από όλο το πολιτικό φάσμα (της αριστεράς, κοινοβουλευτικής και μη, συμπεριλαμβανομένης) και παράλληλα επιστρατεύθηκαν ολοκληρωτικές προπαγανδιστικές τεχνικές, με τα καλοπληρωμένα ΜΜΕ να ενοχοποιούν την κοινωνία μέσω της «ατομικής ευθύνης» για τη διασπορά και τους εκατοντάδες νεκρούς, να ξερνούν ασταμάτητα φόβο και να εξυμνούν τις κρατικές επιλογές. Ταυτόχρονα, κάθε φωνή και κίνηση αμφισβήτησης στις κυριαρχικές προσταγές παρουσιάζεται ως κοινωνική απειλή και σκόπιμα ομογενοποιείται με τον «ψεκασμένο» ή ακροδεξιό οχετό. Η κρατική διαχείριση της Covid-19 επιχειρεί να «χτίσει» μια νέα εθνική συστράτευση απέναντι στον «αόρατο εχθρό», στοιχίζοντας τον πληθυσμό πίσω από το άρμα των κρατικών διαταγών

…ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ

Μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκών και αλλητροφοδοτούμενων κρίσεων,η καταστολή αποτελεί το «σημείο ισορροπίας» για το κράτος και το κεφάλαιο σε διεθνές επίπεδο. Παράλληλα, στον ελλαδικό χώρο, η επίθεση στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, το νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, η απαγόρευση κυκλοφορίας, οι εφιαλτικές συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές και τα κλειστά κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών, η ανάσυρση της θεωρίας των δύο άκρων (με αφορμή την απόφαση της δίκης της ΧΑ), η ασφυκτική παρουσία των μπάτσων και η μετατροπή τους σε διαχειριστές των υγειονομικών μέτρων, η χουντικής προέλευσης απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων σε όλη τη χώρα, σε συνδυασμό με την αδιάκοπη επίθεση στον «εσωτερικό εχθρό» μέσω των εκκενώσεων καταλήψεων, τις δικαστικές ομηρίες και φυλακίσεις αγωνιστ(ρι)ών, την εκκένωση του Πολυτεχνείου στις 13/11/20, τον ξυλοδαρμό διαδηλωτ(ρι)ών και τη στρατιωτική κατοχή των Εξαρχείων, αποτελούν προϋπόθεση για την αναπαραγωγή και την εδραίωση του συστήματος εξουσίας. Η εξάπλωση της λοίμωξης Covid-19 αποτελεί τον καταλύτη για τον καθολικό μετασχηματισμό κάθε πτυχής της καθημερινής ζωής από την πλευρά της κυριαρχίας. Η περαιτέρω «απορρύθμιση» των εργασιακών σχέσεων (απλήρωτες υπερωρίες,τηλεργασία, εκ περιτροπής εργασία κτλ), η αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης (τηλεκπαίδευση, λουκέτο στα ΑΕΙ, νομοσχέδια εντατικοποίησης για τα σχολεία κτλ), η επιβολή περιορισμών στις κοινωνικές επαφές (την ίδια στιγμή που άνθρωποι στοιβάζονται σε ΜΜΜ, σχολεία και εργασιακούς χώρους) με την παράλληλη απονέκρωση του δημόσιου χώρου, καθώς και η γενίκευση της χρήσης της τεχνολογίας για την επιτήρηση και τον κοινωνικό έλεγχο, δεν αποτελούν «εικόνες» ενός μακρινού μακάβριου μέλλοντος, αλλά όψεις της αδιανόητης δυστοπίας που ζούμε στο σήμερα.

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ

Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή συνθήκη, να αντιτάξουμε τα προτάγματα και τις πρακτικές της συλλογικοποίησης και της αυτοοργάνωσης. Να μην αρκεστούμε στην επιβίωση, αλλά να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και απέναντι στο δόγμα “σπίτι – δουλειά – οθόνη” να δημιουργήσουμε εστίες άρνησης και αντίστασης. Να μην αφήσουμε το φόβο,την κατάθλιψη και την απομόνωση να κυριαρχήσουν, αλλά να τα μετατρέψουμε σε οργή και αγώνα ενάντια στην«πανδημία» του κράτους, του κεφαλαίου, της πατριαρχίας και του επελαύνοντος ολοκληρωτισμού.

ΝΑ ΕΞΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΟ

ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,

ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή και για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Νοέμβριος 2020

*αναδημοσίευση από: Θερσίτης, χώρος ραδιουργίας και ανατροπής

---

ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΣΚΕΣ…ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ

Να περάσουμε από την εποχή του φόβου και της αποστασιοποίησης στον καιρό των συγκρούσεων και του πλησιάσματος

Βρισκόµαστε πλέον σε εκείνο το σηµείο πλήρους αποδοχής της «πανδηµίας», όπου έχει εξαφανιστεί κάθε άλλη διερώτηση σχετικά µε την «υγειονοµική κρίση». Τα  ερωτήµατα  αποκτούν  την  φαιδρότητα  της  συνήθειας:  «προστατεύει η µάσκα ή όχι», «κολλάει σε πλατείες ή όχι», «να γίνει λοκντάουν ή όχι», «φτάνουν οι εντατικές ή όχι». Η  συνήθεια  αποµακρύνει όλα τα επικίνδυνα ερωτήµατα: για το πως γεννιούνται οι θανατηφόροι ιοί, για το ότι ο πλανήτης έχει µετατραπεί σε µια τεράστια χωµατερή, ότι η καπιταλιστική βιοµηχανική παραγωγή   λεηλατεί  έδαφος, νερό και αέρα, ότι στοιβαζόµαστε, δουλεύουµε  και κινούµαστε σε πόλεις µεγαθήρια, ότι απαξιώνονται ακόµα και οι στοιχειώδεις παροχές περίθαλψης…
Με  πρόσχηµα τον κορωνοϊό, ένα «υγειονοµικό σχέδιο»  εφαρµόζεται µε όλες τις συνταγές του ολοκληρωτισµού: διάχυση φόβου (µε υποδείξεις υπευθυνότητας και ολίγη από ατοµική ευθύνη), εθνικισµός, ρατσισµός, στρατιωτικοποίηση της καθηµερινότητας, όλα ντυµένα µε τον «αλάθητο» επιστηµονικό λόγο των ειδικών… Κοµµάτι αυτής της κανονικότητας γίνονται τα στρατόπεδα  συγκέντρωσης  µεταναστ(ρι)ών, η  ανθρωποφαγία στην «αγορά εργασίας» όπου τα αφεντικά ξεσαλώνουν µε πρόσχηµα τις «ανάγκες της εταιρείας» και την «αναιµία» της εθνικής οικονοµίας, η καταστολή εκείνων που  επιµένουν  να αγωνίζονται (εκκενώσεις καταλήψεων, νόμος απαγόρευσης πορειών)….Την ίδια στιγµή βέβαια, δεν µπορούν να λείπουν και τα µεγάλα εθνικά στοιχήµατα για τις ΑΟΖ  ντυµένα µε πολεµοχαρείς δηλώσεις για τον προαιώνιο εχθρό, την Τουρκία. Γιατί όσο πιο πολύ βυθίζεται µια κοινωνία στον φόβο, τους διαχωρισµούς, τον ανταγωνισµό, τόσο πιο εύκολα γίνεται αναλώσιµη σε εθνικές ιδέες.

Να σταθούµε απέναντι στην κανονικότητα του ελέγχου, της καταστολής,
της εκµετάλλευσης, των συνόρων, του ρατσισµού και της πατριαρχίας.
Φορώντας τις σωστές µάσκες!

η αφίσα σε pdf

---

αναδημοσίευση από “Πάροδος- αυτοοργανωμένος χώρος έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης”

---

Οκτώβρης στην κατάληψη ΑΓΡΟΣ

Κυριακή  11/10

Συλλογική φροντίδα του χωραφιού & Φύτεμα των χειμερινών κηπευτικών: 12.00-14.00

Οικειοποιούμαστε τη γη και την καλλιεργούμε συλλογικά και αυτοοργανωμένα. Συναντιόμαστε στο πάρκο και προετοιμάζουμε το χωράφι της κατάληψης για να υποδεχτεί τα χειμερινά φυτά.

Συλλογική κουζίνα: 14.00-16.00

Φέρνουμε φαγητά και ποτά, τρώμε μαζί και φροντίζουμε όλες/οι τον χώρο. Χωρίς αντίτιμο, ρόλους και διαχωρισμούς μεταξύ μας.

Η κατάληψη Αγρός αποτελεί για πάνω από 11 χρόνια μέρος της ζωής του πάρκου, προτάσσοντας την αυτοδιαχείρισή του με όρους αυτοοργάνωσης, αντιιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα, αντιεμπορευματικά. Ένα εδαφικοποιημένο εγχείρημα γης, με συλλογική καλλιέργειά της από εμάς τις ίδιες και τους ίδιους, μακριά από την εύπεπτη «πράσινη» ευαισθησία των κάθε λογής θεσμικών παραγόντων. Μια έμπρακτη κίνηση να παραγάγουμε με όρους αυτοοργάνωσης μέρος της τροφής μας, να τη μοιραστούμε χωρίς τη μεσολάβηση κανενός είδους αντιτίμου.

Δεν μας ανήκει τίποτα, μοιραζόμαστε τα πάντα, χωρίς τίτλους κατοχής. Χτίζουμε σχέσεις πληθυντικές, δημιουργούμε αντιδομές αλληλεγγύης, σχέσεις βασισμένες στη συνδιαμόρφωση, στη συμπερίληψη της μιας από τον άλλο.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ