Αγρός αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

στην κατάληψη κτήματος Πραποπούλου

Τρίτη 13 Ιουλίου 20:00

Η «υγειονομική κρίση» ως τμήμα της ευρύτερης μακροχρόνιας συστημικής κρίσης και η διαρκής «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» ως στρατηγική επιλογή της κυριαρχίας.Η επιβολή καραντίνας ως μέτρο κοινωνικού ελέγχου και εκπειθάρχησης & η «επιστροφή στην κανονικότητα» ως η συνεχιζόμενη επέλαση του κράτους, του κεφαλαίου και των αναδιαρθρωτικών τους πολιτικών. Ατομικές/συλλογικές αρνήσεις και κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις.

Ας γίνουμε συνειδητά το λάθος στην κυριαρχική εξίσωση πειθάρχησης και υποταγής. Ας υπονομεύσουμε με κάθε τρόπο την επιβολή της νέας κρατικής, καπιταλιστικής,πατριαρχικής, εθνικιστικής, ρατσιστικής, τεχνοκυβερνητικής κανονικότητας.Ας επιχειρήσουμε τον αυτοκαθορισμό του χώρου, του χρόνου, των σωμάτων μας, της ζωής μας ολόκληρης.

Συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή και για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις.

Χωρίς εισιτήρια – Χωρίς αντίτιμα – Χωρίς χορηγούς

Κυριακή  23/5, στις 9:00μ.μ. «Sweet bean» (2016) 

Το ζήτημα του ηλικιακού ρατσισμού και των διαχωρισμών μεταξύ μας στη βάση της «ασθένειας».

Κυριακή 30/5, στις 9:00μ.μ. «Si puo fare» (2008)

Η αποασυλοποίηση κατά τη δεκαετία του ’80 στην Ιταλία, όταν εφαρμόστηκε ο νόμος Μπαζάλια για το κλείσιμο των ψυχιατρείων.

Οι προβολές πραγματοποιούνται εξωτερικά της κατάληψης. Δημιουργούμε εμείς οι ίδιες/οι τόπους συνάντησης, επικοινωνίας και αλληλεγγύης μακριά από κάθε είδους διαμεσολαβήσεις και εμπορευματικές λογικές. Οικειοποιούμαστε τους ελεύθερους χώρους, ενάντια στη μαζική κουλτούρα της κατανάλωσης και της διασκέδασης.

Απέναντι σε έναν κόσμο εκμετάλλευσης και διαχωρισμών

Να επιτεθούμε μέχρι την ολική καταστροφή του

Για τη δημιουργία ενός κόσμου ελεύθερου, αυτού χωρίς εξουσία

Την Κυριακή 25 Απρίλη, ως κατάληψη Αγρός, μαζί με συντρόφισσες/ους και κόσμο του πάρκου φυτέψαμε 12 οπωροφόρα δέντρα πέριξ του εγχειρήματος. Μια κίνηση για την οικειοποίηση της γης και τη φροντίδα του πάρκου με συλλογικές, αυτοοργανωμένες διαδικασίες, μακριά από την εύπεπτη “πράσινη” ευαισθησία των κάθε λογής θεσμικών παραγόντων. Στην παρούσα συγκυρία, µε αφορµή την COVID-19 και το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που έχει επιβληθεί, κράτος, κεφάλαιο και τοπικοί άρχοντες επενδύουν σε περίκλειστα, ελεγχόμενα, ασφυκτικά εδάφη «ασφαλείας», όπου οι αυτοοργανωμένες, αδιαμεσολάβητες δράσεις και παρεμβάσεις προσλαμβάνονται -και είναι- εχθρικές στα σχέδιά τους για εκμετάλλευση κι εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων.

Γι’ αυτό και κατά τη διάρκεια της δεντροφύτευσης μάς “επισκέφτηκε” περιπολικό σταλμένο από τον φορέα διαχείρισης του πάρκου, ζητώντας να μάθει πόσα δέντρα θα φυτέψουμε. Αποδεικτική κίνηση της απαίτησής τους να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της ζωής του πάρκου, επενδύοντας στην ενίσχυση των διαχωρισμών σε “ειδικούς” και μη, σε “εξουσιοδοτημένους” και μη. Ως κατάληψη Αγρός, προσλαμβάνουμε τους δημόσιους χώρους ως αυτό που θα έπρεπε να είναι: χώροι ελεύθεροι, απαλλαγμένοι από περιφράξεις, εμπορεύματα κι αναπτυξιακές αντιλήψεις που δεν αφήνουν τίποτα “αναξιοποίητο”.