Αγρός αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος

αναδημοσίευση από indymedia

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ-ΡΩΣΙΑ-ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ

Ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία δεν αποτελεί απλά άλλο ένα στιγμιότυπο στο κάδρο των οξυνόμενων ενδοκυριαρχικών και κρατικών ανταγωνισμών-συγκρούσεων αλλά μια κομβική τους στιγμή που αναδιαμορφώνει τα εξουσιαστικά αλλά και κοινωνικά δεδομένα σε πλανητική κλίμακα. Από τη μια πλευρά, το ρωσικό κράτος το οποίο επέλεξε να εισβάλει στρατιωτικά για να ενισχύσει την γεωστρατηγική του θέση στην παγκόσμια σκακιέρα, από την άλλη το ουκρανικό κράτος με τις φασιστικές-παραστρατιωτικές μονάδες του, το ΝΑΤΟ & η ΕΕ, που επιδιώκουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και των σχεδιασμών τους στην περιοχή. Για μία ακόμα φορά οι πολεμικές μηχανές σπέρνουν θάνατο και καταστροφή.

Το ελληνικό κράτος επέλεξε την εμπλοκή του στην πολεμική σύρραξη μέσω της αποστολής όπλων στο ουκρανικό καθεστώς, πιστοποιώντας επιθετικά τη σύνταξη του με το δυτικό μπλοκ κυριαρχίας και τηνατοϊκή πολεμική μηχανή, της οποίας αποτελεί γεωστρατηγικό βραχίονα στρατιωτικών επιχειρήσεων.

ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Οι εκμεταλλευόμενοι/ες και καταπιεσμένες/οι όπου γης δεν έχουμε κανένα λόγο να συνταχθούμε με κανένα κράτος ή μπλοκ κυριαρχίας, να συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε πλευρά των ενδοκυριαρχικών πολέμων, να αλληλοσκοτωθούμε για τα συμφέροντα των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών ελίτ. Αντίθετα έχει σημασία να αντιταχθούμε σε κάθε επίπλαστο διαχωρισμό εθνικό/φυλετικό/θρησκευτικό/έμφυλο και να αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης τόσο σε περίοδο πολέμου όσο και κυριαρχικής «ειρήνης». Ο μόνος πόλεμος που αξίζει να συμμετέχουμε είναι ο κοινωνικός-ταξικός για τη συλλογική και ατομική απελευθέρωση.

Αντιπολεμική ΠΟΡΕΙΑ Τρίτη 15/3, 18.30, Μοναστηράκι

Πρωτοβουλία αναρχικών συλλογικότητων & συνελεύσεων

αναδημοσίευση από indymedia

αναδημοσίευση

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΦΕΝΤΗ, ΠΑΤΡΙΔΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Η εισβολή του ρωσικού στρατού στην ουκρανία φέρνει για ακόμη μια φορά τη βαρβαρότητα του πολέμου στην ευρώπη. Χιλιάδες δολοφονημένοι άνθρωποι της τάξης μας, εκατομμύρια πρόσφυγες διωγμένοι από τα σπίτια τους, εκατομμύρια εξαθλιωμένοι/ες καλούνται να πληρώσουν το κόστος ενός πολέμου που δεν επέλεξαν και δεν αποφάσισαν. Η παγκοσμιοποίηση καταρρέει , τα έθνη-κράτη διαμορφώνουν εκ νέου ή ισχυροποιούν τις συμμαχίες τους και προσπαθούν να ενισχύσουν τη γεωστρατηγική θέση τους στον παγκόσμιο χάρτη. Η σκακιέρα ενός νέου ψυχρού πολέμου έχει ήδη αρχίσει να στήνεται.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

Κράτη και κεφάλαιο γεννούν τους πολέμους και ωφελούνται από αυτούς. Όπως ακριβώς το κεφάλαιο επιδιώκει την ένταση και την επέκταση της εκμετάλλευσης, έτσι και το κράτος επιδιώκει τη διεύρυνση του “ζωτικού χώρου” του, την ένταση και την επέκταση της κυριαρχίας του. Τις ίδιες επιδιώξεις έχει και το ελληνικό κράτος μέσα από τη συμμετοχή του στη νατοϊκή συμμαχία και την ευρωπαϊκή ένωση.

Στον πόλεμο μεταξύ κρατών ή συμμαχιών κρατών δεν πρόκειται να πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, μεταξύ “επιτιθέμενου” ή “αμυνόμενου”, συγκυριακά “δυνατού” ή “αδύναμου”. Δεν μας ενώνει τίποτα με τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές μας, δεν έχουμε κανένα κοινό “εθνικό” ή “συμμαχικό” συμφέρον. Δεν συμμετέχουμε σε κανέναν πόλεμο που διεξάγεται στο όνομα ενός έθνους, ενός κράτους, μιας θρησκείας, αντίθετα, πολεμάμε ως κομμάτι της τάξης μας ενάντια σε κάθε εξουσιαστική-εκμεταλλευτική σχέση.

Ως αναρχικοί/ες στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους συντρόφους και συντρόφισσες, αγωνιστές κι αγωνίστριες που μάχονται ταυτόχρονα ενάντια στο ρωσικό και το ουκρανικό κράτος, στηρίζοντας την τάξη μας μέσα στον πόλεμο. Σε αυτούς που διαδηλώνουν και δρουν ενάντια στον πόλεμο, συλλαμβάνονται κατά χιλιάδες και διώκονται ως “εσωτερικός εχθρός”. Στους λιποτάκτες και τους πρόσφυγες αυτού του πολέμου (και κάθε πολέμου).

Αγωνιζόμαστε:

για την καταστροφή των κρατών, του κεφαλαίου και των πολέμων που αυτά γεννάνε.

για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μία κοινωνία πολιτικής ελευθερίας, οικονομικής ισότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης.

Αγωνιζόμαστε για την Αναρχία.

Αναρχική συλλογικότητα Καθ’ οδόν

Δευτέρα 7/3 από τις 12 π.μ.
(στον χώρο της κατάληψης)

Συλλογική κουζίνα & πέταγμα αυτοσχέδιων χαρταετών

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, συναντιόμαστε σε έναν ελεύθερο χώρο, φέρνουμε φαγητά και ποτά και τρώμε συλλογικά. Βρισκόμαστε μακριά από τα κυρίαρχα πρότυπα, χωρίς ρόλους, διαχωρισμούς ανάμεσά μας και χωρίς κανενός είδους αντίτιμο. Δημιουργούμε συλλογικούς τόπους συνεύρεσης, αντίστασης και αλληλεγγύης, απέναντι στις περιφράξεις και την εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Σήμερα, Σάββατο 5/3 το πρωί, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από την κατάληψη Αγρός και συντρόφισσες/ους στο κατάστημα Lidl στη στρογγυλή πλατεία Ιλίου, με αφορμή τη δίωξη γυναίκας που επιχείρησε να απαλλοτριώσει τρόφιμα. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκε κείμενο αντιπληροφόρησης. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη παρέμβαση στο s/m Σκλαβενίτης που βρίσκεται λίγο πιο κάτω.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/Η

Το κείμενο που μοιράστηκε σε pdf:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ LIDL 

«[…] Φυσικά καταδικάζω, επίσης, την πράξη μέσω της οποίας ένας άνθρωπος βίαια και μέσω κομπίνας παίρνει στην κατοχή του τους καρπούς της εργασίας κάποιου άλλου. Αλλά είναι ακριβώς γι’ αυτό που έκανα πόλεμο στους πλούσιους, τους κλέφτες των αγαθών των φτωχών. Θέλω κι εγώ να ζω σε μια κοινωνία όπου η κλεψιά είναι εξορισμένη. Εγκρίνω μονάχα και χρησιμοποιώ την κλεψιά σαν μέσο εξέγερσης περισσότερο κατάλληλο για να πολεμήσει την περισσότερο άδικη απ’ όλες τις κλεψιές: την ιδιωτική ιδιοκτησία. Για να καταστρέψεις ένα αποτέλεσμα πρέπει πρώτα να καταστρέψεις τις αιτίες του. Αν υπάρχει κλεψιά είναι μονάχα γιατί υπάρχει πλεόνασμα απ’ τη μια πλευρά και λιμός απ’ την άλλη· γιατί τα πάντα ανήκουν μονάχα σε λίγους. Ο αγώνας θα εξαφανιστεί μονάχα όταν οι άνθρωποι θα μοιράζονται την ευτυχία και τη λύπη τους, τον κόπο και τον πλούτο τους, όταν όλα θα ανήκουν σ’ όλους. […]»

(απόσπασμα από την «απολογία» του αναρχικού ιλλεγκαλιστή Αλεξάντρ Μαριούς Ζακόμπ)

Το Σάββατο 12/2  μία γυναίκα επιχείρησε να πάρει από κατάστημα της αλυσίδας LIDL στο Ίλιον τρόφιμα που είχε ανάγκη, χωρίς να πληρώσει. Καθώς έγινε αντιληπτή, και μετά από μήνυση της εταιρείας σε βάρος της, συνελήφθη. Και ενώ οι πελάτες του καταστήματος ζήτησαν να πληρώσουν οι ίδιοι τα χρήματα ώστε να αποφευχθεί η διαδικασία του αυτόφωρου, η διοίκηση του καταστήματος αρνήθηκε, επικαλούμενη «την αυστηρή πολιτική της εταιρείας για αυτές τις περιπτώσεις». Από τη στιγμή που το ζήτημα δημοσιοποιήθηκε και προκλήθηκε έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, η πολυεθνική αποφάσισε να αποσύρει τη μήνυση, ώστε να κλείσει το θέμα και να αποσοβηθούν περαιτέρω αντιδράσεις.

Τα τελευταία δύο χρόνια, η εμφάνιση του κορονοϊού SARS-CoV-2  έχει αποτελέσει για την κυριαρχία ιδανικό εργαλείο διεύρυνσης του κοινωνικού ελέγχου, αναδιάρθρωσης και επίθεσης κράτους και αφεντικών στις τάξεις των από κάτω. Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας η θέση των εργαζομένων έχει χειροτερέψει, καθώς -έπειτα και από την ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη- έχουν βρεθεί έρμαια των ορέξεων μικρών και μεγάλων αφεντικών. Τα ωράρια εργασίας έχουν ελαστικοποιηθεί περαιτέρω (στα σούπερ μάρκετ, τα νοσοκομεία αλλά και πολλούς ακόμα κλάδους επικρατούν συνθήκες «γαλέρας»), μισθοί και συντάξεις συρρικνώνονται, χιλιάδες άνθρωποι επιβιώνουν με πενιχρά επιδόματα ή βρίσκονται άνεργοι, οι εικόνες αστέγων πληθαίνουν, ενώ την ίδια στιγμή οι αλυσίδες τροφίμων, οι φαρμακοβιομηχανίες, η ιατρική περίθαλψη, οι εταιρείες ενέργειας και άλλοι επιχειρηματικοί τομείς εκτοξεύουν τα κέρδη τους. Στη θέση της γυναίκας στο LIDL είναι βέβαιο ότι βρίσκονται καθημερινά εκατοντάδες άλλοι/ες που δεν «την βγάζουν», σερνόμενοι/ες σε αστυνομικά τμήματα και δικαστικές αίθουσες, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αν τύχει και ανήκουν σε κάποια κατηγορία «περισσευούμενων» (όπως μετανάστες, Ρομά, τοξικοεξαρτημένοι) μπορεί να βρεθούν στην καλύτερη περίπτωση σε κάποια φυλακή.

Για άλλη μια φορά, την «κρίση» -αυτή τη φορά «υγειονομική», αλλά και όσες ακολουθήσουν- καλούμαστε να την πληρώσουμε οι από κάτω, με φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η «ενεργειακή κρίση», για να ακολουθήσει -όπως προαναγγέλλεται- η «επισιτιστική». Και σίγουρα δεν πρόκειται για «φυσικό επακόλουθο της πανδημίας», όπως επιμελώς προσπαθούν να μας πείσουν. Πρόκειται για κυριαρχική επιλογή, για τον τρόπο που επιβάλλεται το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης»  και οι τεχνικές διακυβέρνησης που το συνοδεύουν.

Σε αυτή τη συγκυρία, που η επίθεση των κυρίαρχων απέναντι σε όλους/ες εμάς, τις εκμεταλλευόμενες, τις αγωνιζόμενες, τους  καταπιεσμένους, όσους/ες «περισσεύουν» ολοένα και εντείνεται, ή θα παραμείνουμε παθητικοί και μόνες, αποδεχόμενες/οι την ύπαρξή μας ως έναν διαρκή αγώνα για επιβίωση, ή θα πορευτούμε συλλογικά και αλληλέγγυα, για να αλλάξει πλευρά ο φόβος.

Ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση, την υποταγή και τους κάθε είδους διαχωρισμούς (ταξικούς, φυλετικούς, έμφυλους, ηλικιακούς, σωματικής κατάστασης κ.ά.), να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας, να συγκρουστούμε με τους δυνάστες μας μέσα από κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Τις τελευταίες εβδομάδες μοιράζεται στον πάρκο τρίτση κείμενο που αναδεικνύει το νέο φαγοπότι που έχει στηθεί εις βάρος του πάρκου από τον φορέα διαχείρισης υπό την “αιγίδα” του περιφερειάρχη Γ. Πατούλη, καθώς και το καθεστώς επιτήρησης και ελέγχου που έχει επιβληθεί στο εσωτερικό του,  με την τοποθέτηση δεκάδων καμερών και 24ωρης εταιρείας security. Κινήσεις που συνάδουν με την ευρύτερη στάση κράτους και κεφαλαίου απέναντι σε πάρκα και πλατείες.

το κείμενο σε pdf

ΕΔΩ ΚΑΡΑΒΙΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΒΑΡΚΟΥΛΕΣ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΝ

Τους τελευταίους μήνες, ο φορέας διαχείρισης του πάρκου τρίτση, υπό την καθοδήγηση της περιφέρειας αττικής και σε αγαστή συνεργασία με τους δήμους ιλίου και αγίων αναργύρων – καματερού, εμφανίζει ιδιαίτερη κινητικότητα εντός του πάρκου, με πλήθος παρεμβάσεων και επικοινωνιακές «φιέστες» για την ανάδειξή τους.

Η πρόσφατη επαναλειτουργία της κεντρικής λίμνης που εγκαινιάστηκε με χριστουγεννιάτικες βαρκάδες συνθέτει το νέο σκηνικό «καλλωπισμού» του πάρκου και μετατροπής του σε θεματικό πάρκο, με τον περιφερειάρχη Γ. Πατούλη και την κουστωδία του να φιγουράρουν σε sites της τοπικής αυτοδιοίκησης και συστημικές φυλλάδες, καμαρώνοντας για την «αναγέννησή» του.

Κεντρική και τοπική εξουσία έχουν επιδοθεί ευρύτερα σ’ έναν αγώνα δρόμου, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση εκατομμυρίων ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια και χρηματοδοτικά προγράμματα που αφορούν στην «περιβαλλοντική αναβάθμιση» δημόσιων χώρων στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης». Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μίζες και απευθείας αναθέσεις σε εργολάβους και ημετέρους, με πρωτοστάτη τον εν λόγω περιφερειάρχη, Γ. Πατούλη, τα σκάνδαλα για τον οποίο διαδέχονται το ένα το άλλο απροκάλυπτα.

Η πρόσφατη χρηματοδότηση ύψους 3.000.000€ από το πράσινο ταμείο σήμανε την εκκίνηση για νέο φαγοπότι στο πάρκο τρίτση. Άλλωστε, η δράση του φορέα διαχείρισης εντάσσεται στα ευρύτερα σχέδια κράτους και κεφαλαίου να καταστήσουν τους λιγοστούς εναπομείναντες ελεύθερους χώρους περιβάλλοντα αποστειρωμένα, εμπορευματοποιημένα και απολύτως ελεγχόμενα. Εταιρίες real estate και μεγαλοεργολάβοι εποφθαλμιούν πάρκα και άλση εντός αστικού ιστού, επενδύοντας στη μετατροπή τους σε χώρους περιφραγμένους, γεμάτους εμπορεύματα, τυποποιημένους, με τα ίδια σιντριβάνια δαπέδου παντού, και τεμαχισμένους σε ζώνες χρήσης με αυστηρά καθορισμένες διαδρομές και κατευθυνόμενες δραστηριότητες. Σε χώρους που απευθύνονται σε τουρίστες και καταναλωτές, σε ανθρώπους που έχουν ξεχάσει ή δεν έμαθαν ποτέ να κάνουν μια απλή βόλτα σ’ ένα πάρκο, να χαίρονται τον ήλιο, τα δέντρα και τα πουλιά χωρίς να ψάχνουν απεγνωσμένα για wi-fi. Σε χώρους όπου η πρόσβαση είναι ελεγχόμενη, με συγκεκριμένες ώρες λειτουργίας (όπως στο «πάρκο ελληνικού» και στο «σταύρος νιάρχος») και επιτηρούνται από security και κάμερες παρακολούθησης.

Όσο κι αν ο φορέας και οι παρατρεχάμενοί του προσπαθούν να θολώσουν τα νερά με «άρτο και θεάματα»,  η πρόθεσή τους να κερδοφορήσουν μέσα από την αλλαγή του χαρακτήρα του πάρκου είναι προφανής για όσες/ους συνευρισκόμαστε σταθερά και ελεύθερα εντός του, το χαιρόμαστε και το φροντίζουμε με όρους αυτοοργάνωσης και μακριά από εμπορευματικές σχέσεις.

Καμιά υδροδότηση του πάρκου δεν θα αποκαθάρει τους εμπλεκόμενους στη διαχείρισή του και τους προκατόχους τους από τη χρόνια και μεθοδευμένη εγκατάλειψή του, που έχει οδηγήσει στον θάνατο εκατοντάδες ζώα και φυτά που ζούσαν εντός του. Ειδικά όταν αυτή η υδροδότηση γίνεται από γεώτρηση που βρίσκεται στον δήμου ιλίου, με αντάλλαγμα την παραχώρηση στον μεγαλοτσιφλικά δήμαρχο Ν. Ζενέτο δεκάδων στρεμμάτων του πάρκου για αποκλειστική χρήση του δήμου του. Ούτε πρόκειται να ξεχάσουμε την απόπειρα του προηγούμενου φορέα να δημιουργήσει βιολογικό σταθμό λυμάτων (χαβούζα) εντός του, με πρόσχημα την υδροδότησή του.

Καμία «φροντίδα» των δέντρων δεν  θα μας κάνει να ξεχάσουμε την περίφραξη των ελαιόδεντρων του πάρκου από τον δήμο ιλίου το 2016 και την -αποτυχημένη- προσπάθεια απαγόρευσης της ελεύθερης συλλογής καρπών από όσες/ους το επισκέπτονται. Όπως επίσης δεν έχει περάσει απαρατήρητη η πρόσφατη εργολαβία 60.000€ του φορέα για ένα απλό κλάδεμά τους.

Καμία «φιλανθρωπική» ή «οικολογική φιέστα» δεν  θα νομιμοποιήσει την επιλογή τους να κλείνουν το πάρκο κατά βούληση, όπως στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, ή τον περασμένο Αύγουστο με πρόσχημα τον κίνδυνο εμπρησμού. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι κινήσεις από πλευράς της εξουσίας αποτελούν συνέχεια του μοντέλου εκπειθάρχησης που εφαρμόζεται ακόμα πιο εκτεταμένα με αφορμή την Covid-19 σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας ζωής.

Καμία «αισθητική» παρέμβαση στο πάρκο τρίτση δεν θα μας κάνει να συναινέσουμε στην τοποθέτηση καμερών παρακολούθησης στο εσωτερικό του και την 24ωρη αστυνόμευσή του με περιπολίες security, με πρόσχημα την ασφάλειά του. Είναι βέβαιο πως κάμερες, σεκιουριτάδες, θεσμικοί φορείς και επιχειρηματίες δεν πρόκειται να συμβάλουν στη φροντίδα και προστασία του πάρκου.

Το πάρκο τρίτση, ο λόφος του στρέφη, ο λόφος φιλοπάππου και κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο της εξουσίας, αφενός ως πεδία κερδοφορίας, αφετέρου ως πεδία διεύρυνσης των μεθόδων επιτήρησης και κοινωνικής εκπειθάρχησης. Οι πρακτικές αυτές είναι κομμάτι μιας ευρύτερης συνθήκης διαρκούς υποτίμησης των ζωών μας, κατά την οποία το κράτος επιδίδεται σε κρεσέντο καταστολής, με πρόσφατα παραδείγματα τον περιορισμό ή/και την απαγόρευση των διαδηλώσεων, τη συνέχιση των εκκενώσεων πολιτικών και στεγαστικών καταλήψεων, τη συντονισμένη επίθεση μπάτσων και εργολάβων σε πανεπιστημιακούς χώρους, τις συλλήψεις, τις διώξεις και την ελεγχόμενη πρόσβαση σε αυτούς, σε μια προσπάθεια «αποστείρωσής» τους από κάθε ριζοσπαστική φωνή.

Ως Αγρός, αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο τρίτση, προτάσσουμε την αντίσταση σε κάθε μορφή ελέγχου και επιτήρησης των ελεύθερων χώρων και των ζωών μας, το χτίσιμο συλλογικών σχέσεων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας μακριά από εμπορευματικές σχέσεις, και τη συνδιαμόρφωση με όρους αυτοοργάνωσης.

Να φροντίσουμε το πάρκο εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι συλλογικά, αντιιεραρχικά και αδιαμεσολάβητα.

Να μη συναινέσουμε στη διαρκή επιτήρηση και τον κοινωνικό έλεγχο.

Να μην παραδώσουμε τις ζωές μας στην εξαθλίωση, την απομόνωση και τους διαχωρισμούς που κράτος, πατριαρχία, κεφάλαιο και θεσμικοί φορείς μας επιβάλλουν (ταξικούς, έμφυλους, φυλετικούς, εθνικούς, θρησκευτικούς, ηλικιακούς, σωματικής κατάστασης).

ΠΑΤΟΥΛΗ, ΦΟΡΕΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΙ, ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ