Category: περιβάλλον

κείμενο που μοιράζεται στο πάρκο σε pdf

ΚΑΜΙΑ ΚΑΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ

Τον τελευταίο χρόνο, ο Φορέας Διαχείρισης του πάρκου -υπό τον έλεγχο της Περιφέρειας Αττικής- έχει αναθέσει τη «φύλαξή» του σε ιδιωτική εταιρεία security, αναβαθμίζοντας το καθεστώς επιτήρησης σε σχέση με τους προκατόχους του, με την εγκατάσταση ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης στο εσωτερικό του. Εκτός από την 24ωρη περιπολία οχημάτων security εντός του πάρκου, έχουν ήδη τοποθετηθεί κάμερες υψηλής τεχνολογίας γύρω από κτίριά του και στην κεντρική διαδρομή του, με δυνατότητα ελέγχου και καταγραφής της κίνησης και άμεσης σύνδεσης με σώματα «ασφαλείας», μέσω ενός Κέντρου λήψεως Σημάτων. Πρόκειται για μια διαρκώς ανανεούμενη σύμβαση κόστους 265.000€ ανά 6μηνο, που εντάσσεται στο πλαίσιο της επείγουσας νομοθετικής πράξης περιεχομένου «Κατεπειγόντων μέτρων αντιμετώπισης της ανάγκης περιορισμού της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19», όπως πληθώρα αντίστοιχων «έργων» (βλ. Μεγάλο Περίπατο).

Η γελοία ρητορική περί «προστασίας» του πάρκου επιχειρεί να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση και να αποπροσανατολίσει από τον γνωστό ρόλο των εκάστοτε διαχειριστών του, οι οποίοι άλλοτε μεθοδεύουν την εγκατάλειψή του με σκοπό να παραδοθεί σε επιχειρηματικά συμφέροντα και άλλοτε προχωρούν σε κατασπατάληση της χρηματοδότησής του σε μίζες και απευθείας αναθέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι φορείς διαχείρισης του πάρκου προέρχονται από τα σπλάχνα της κεντρικής και τοπικής εξουσίας, που ιδιαίτερα στη σημερινή της σύνθεση κερδίζει επάξια τη θλιβερή πρωτιά στα εξόφθαλμα σκάνδαλα.

Η επιλογή του φορέα να ενισχύσει το καθεστώς επιτήρησης στο πάρκο με την εγκατάσταση καμερών είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με την κεντρική πολιτική διαχείριση των τελευταίων 2 χρόνων, η οποία, με πρόσχημα την εμφάνιση της λοίμωξης Covid-19 διαμορφώνεται αποκλειστικά στη βάση του δόγματος «Νόμος & Τάξη». «Κατεπείγουσες» νομοθετικές ρυθμίσεις νομιμοποιούν και μονιμοποιούν πρακτικές ολοκληρωτισμού, (πρόστιμα, αποκλεισμούς, απαγορεύσεις, επιβολή υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων) που επιχειρούν να επεκτείνουν τα όρια της κυριαρχίας κράτους και κεφαλαίου στο κοινωνικό πεδίο, και να προχωρήσουν σχεδιασμούς που προσβλέπουν στην άνευ όρων υποταγή μας στις κυρίαρχες υποδείξεις και τη στρατιωτικοποίηση κάθε πτυχής της καθημερινής ζωήςž από την εργασία και τους χώρους εκπαίδευσης, τις συναναστροφές και τις βόλτες μας σε πάρκα και πλατείες, έως το εσωτερικό των σπιτιών μας.

Η λοίμωξη Covid-19 και οι προσχηματικές κρατικές διακηρύξεις για προστασία της δημόσιας υγείας έστρωσαν τον δρόμο για την εφαρμογή νέων πρακτικών κοινωνικού ελέγχου και εκπειθάρχησης, που μας φέρνουν αντιμέτωπες/ους με ένα καθεστώς τεχνολογικού ολοκληρωτισμού άνευ προηγουμένου. Τα κάθε λογής τεχνολογικά μέσα, που στα χέρια της εξουσίας συνεχώς εμπλουτίζονται κι εκσυγχρονίζονται, προορίζονται για την καταγραφή και συγκέντρωση προσωπικών πληροφοριών, τον έλεγχο, την επιτήρηση και τη ρύθμιση των υποκειμένων, με απώτερο στόχο την καταστολή της κοινωνικής ζωής και την αφομοίωση -από πλευράς των κοινωνικών υποκειμένων- της νέας ψηφιοποιημένης και αποστειρωμένης κανονικότητας. Τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, (τηλε)γραφειοκρατία, ηλεκτρονικές αγορές, ψηφιακά υγειονομικά πιστοποιητικά, διατήρηση ψηφιακών δεδομένων DNA, ενώ προωθούνται από κράτος και κεφάλαιο ως πρακτικές «ασφάλειας» και «διευκόλυνσης» της καθημερινότητάς μας, στην ουσία αποτελούν προέκταση των πεδίων από τα οποία συλλέγονται προσωπικά δεδομένα. Smart-phones, κάμερες, drones, social media, cookies, ηλεκτρονικές πλατφόρμες χαρτογραφούν προτιμήσεις, κινήσεις, σχέσεις, απόψεις και, αφενός στοχεύουν στη δημιουργία εξατομικευμένων διαφημίσεων και ενίσχυσης της κατανάλωσης και του κέρδους, αφετέρου στην περιθωριοποίηση ή/και τη δίωξη και καταστολή συμπεριφορών που «παρεκκλίνουν» από τις κυρίαρχες επιταγές (βλ. τον αποκλεισμό όσων δεν επιδεικνύουν ψηφιακό υγειονομικό πιστοποιητικό σε κλειστούς χώρους ή την υπόθεση του προφυλακισμένου αναρχικού Χάρη Μαντζουρίδη, ο οποίος συνελήφθη ως «ύποπτος για ληστεία» μετά από «ανώνυμο τηλεφώνημα», με μοναδικό «στοιχείο» «μείγμα DNA»).

Το καθεστώς επιτήρησης και κοινωνικού ελέγχου τείνει να απλωθεί και στο πάρκο, με την τοποθέτηση καμερών, wi–fi και πλήθους ψηφιακών εφαρμογών, που «κατευθύνουν» την κίνησή μας εντός του και μετατρέπουν τα κινητά μας σε προέκταση του χεριού μας. Που διαμεσολαβούν την ελεύθερη κοινωνική συνεύρεση και δημιουργούν μια μόνιμη αίσθηση «παρακολούθησης» των προσωπικών μας στιγμών. Που είναι αχρείαστες για όσες/ους επιθυμούν να χαρούν τον ήλιο και τα δέντρα, την επικοινωνία με φίλες/ους, το παιχνίδι και τη σωματική άσκηση.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, το πάρκο τρίτση και όλοι οι ελεύθεροι χώροι επιχειρείται να μετατραπούν σε αυτό που ανέκαθεν ορέγονταν οι εκάστοτε φορείς: σε αυστηρά ελεγχόμενα και πλήρως εμπορευματοποιημένα περιβάλλοντα. Είναι επομένως βέβαιο πως κάμερες, σεκιουριτάδες, θεσμικοί φορείς και μαγαζάτορες δεν πρόκειται να συμβάλουν στη φροντίδα και προστασία του πάρκου. Το πάρκο ζωντανεύει μόνο μέσα από την παρουσία μας, τη συλλογική του φροντίδα από όλες/όλους μας και τις αντιστάσεις μας ενάντια στην περίφραξη, τη λεηλασία και την εμπορευματοποίησή του. Είναι μέρος της ζωής μας και ως τέτοιο θα το υπερασπιστούμε.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ & ΤΟΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΑΝΑΠΝΕΟΝΤΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

*αυτοκόλλητα που κολλιούνται στο πάρκο τρίτση

Τις τελευταίες εβδομάδες μοιράζεται στον πάρκο τρίτση κείμενο που αναδεικνύει το νέο φαγοπότι που έχει στηθεί εις βάρος του πάρκου από τον φορέα διαχείρισης υπό την “αιγίδα” του περιφερειάρχη Γ. Πατούλη, καθώς και το καθεστώς επιτήρησης και ελέγχου που έχει επιβληθεί στο εσωτερικό του,  με την τοποθέτηση δεκάδων καμερών και 24ωρης εταιρείας security. Κινήσεις που συνάδουν με την ευρύτερη στάση κράτους και κεφαλαίου απέναντι σε πάρκα και πλατείες.

το κείμενο σε pdf

ΕΔΩ ΚΑΡΑΒΙΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΒΑΡΚΟΥΛΕΣ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΝ

Τους τελευταίους μήνες, ο φορέας διαχείρισης του πάρκου τρίτση, υπό την καθοδήγηση της περιφέρειας αττικής και σε αγαστή συνεργασία με τους δήμους ιλίου και αγίων αναργύρων – καματερού, εμφανίζει ιδιαίτερη κινητικότητα εντός του πάρκου, με πλήθος παρεμβάσεων και επικοινωνιακές «φιέστες» για την ανάδειξή τους.

Η πρόσφατη επαναλειτουργία της κεντρικής λίμνης που εγκαινιάστηκε με χριστουγεννιάτικες βαρκάδες συνθέτει το νέο σκηνικό «καλλωπισμού» του πάρκου και μετατροπής του σε θεματικό πάρκο, με τον περιφερειάρχη Γ. Πατούλη και την κουστωδία του να φιγουράρουν σε sites της τοπικής αυτοδιοίκησης και συστημικές φυλλάδες, καμαρώνοντας για την «αναγέννησή» του.

Κεντρική και τοπική εξουσία έχουν επιδοθεί ευρύτερα σ’ έναν αγώνα δρόμου, αναλαμβάνοντας τη διαχείριση εκατομμυρίων ευρώ από ευρωπαϊκά κονδύλια και χρηματοδοτικά προγράμματα που αφορούν στην «περιβαλλοντική αναβάθμιση» δημόσιων χώρων στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης». Μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μίζες και απευθείας αναθέσεις σε εργολάβους και ημετέρους, με πρωτοστάτη τον εν λόγω περιφερειάρχη, Γ. Πατούλη, τα σκάνδαλα για τον οποίο διαδέχονται το ένα το άλλο απροκάλυπτα.

Η πρόσφατη χρηματοδότηση ύψους 3.000.000€ από το πράσινο ταμείο σήμανε την εκκίνηση για νέο φαγοπότι στο πάρκο τρίτση. Άλλωστε, η δράση του φορέα διαχείρισης εντάσσεται στα ευρύτερα σχέδια κράτους και κεφαλαίου να καταστήσουν τους λιγοστούς εναπομείναντες ελεύθερους χώρους περιβάλλοντα αποστειρωμένα, εμπορευματοποιημένα και απολύτως ελεγχόμενα. Εταιρίες real estate και μεγαλοεργολάβοι εποφθαλμιούν πάρκα και άλση εντός αστικού ιστού, επενδύοντας στη μετατροπή τους σε χώρους περιφραγμένους, γεμάτους εμπορεύματα, τυποποιημένους, με τα ίδια σιντριβάνια δαπέδου παντού, και τεμαχισμένους σε ζώνες χρήσης με αυστηρά καθορισμένες διαδρομές και κατευθυνόμενες δραστηριότητες. Σε χώρους που απευθύνονται σε τουρίστες και καταναλωτές, σε ανθρώπους που έχουν ξεχάσει ή δεν έμαθαν ποτέ να κάνουν μια απλή βόλτα σ’ ένα πάρκο, να χαίρονται τον ήλιο, τα δέντρα και τα πουλιά χωρίς να ψάχνουν απεγνωσμένα για wi-fi. Σε χώρους όπου η πρόσβαση είναι ελεγχόμενη, με συγκεκριμένες ώρες λειτουργίας (όπως στο «πάρκο ελληνικού» και στο «σταύρος νιάρχος») και επιτηρούνται από security και κάμερες παρακολούθησης.

Όσο κι αν ο φορέας και οι παρατρεχάμενοί του προσπαθούν να θολώσουν τα νερά με «άρτο και θεάματα»,  η πρόθεσή τους να κερδοφορήσουν μέσα από την αλλαγή του χαρακτήρα του πάρκου είναι προφανής για όσες/ους συνευρισκόμαστε σταθερά και ελεύθερα εντός του, το χαιρόμαστε και το φροντίζουμε με όρους αυτοοργάνωσης και μακριά από εμπορευματικές σχέσεις.

Καμιά υδροδότηση του πάρκου δεν θα αποκαθάρει τους εμπλεκόμενους στη διαχείρισή του και τους προκατόχους τους από τη χρόνια και μεθοδευμένη εγκατάλειψή του, που έχει οδηγήσει στον θάνατο εκατοντάδες ζώα και φυτά που ζούσαν εντός του. Ειδικά όταν αυτή η υδροδότηση γίνεται από γεώτρηση που βρίσκεται στον δήμου ιλίου, με αντάλλαγμα την παραχώρηση στον μεγαλοτσιφλικά δήμαρχο Ν. Ζενέτο δεκάδων στρεμμάτων του πάρκου για αποκλειστική χρήση του δήμου του. Ούτε πρόκειται να ξεχάσουμε την απόπειρα του προηγούμενου φορέα να δημιουργήσει βιολογικό σταθμό λυμάτων (χαβούζα) εντός του, με πρόσχημα την υδροδότησή του.

Καμία «φροντίδα» των δέντρων δεν  θα μας κάνει να ξεχάσουμε την περίφραξη των ελαιόδεντρων του πάρκου από τον δήμο ιλίου το 2016 και την -αποτυχημένη- προσπάθεια απαγόρευσης της ελεύθερης συλλογής καρπών από όσες/ους το επισκέπτονται. Όπως επίσης δεν έχει περάσει απαρατήρητη η πρόσφατη εργολαβία 60.000€ του φορέα για ένα απλό κλάδεμά τους.

Καμία «φιλανθρωπική» ή «οικολογική φιέστα» δεν  θα νομιμοποιήσει την επιλογή τους να κλείνουν το πάρκο κατά βούληση, όπως στη διάρκεια της πρώτης καραντίνας με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, ή τον περασμένο Αύγουστο με πρόσχημα τον κίνδυνο εμπρησμού. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι κινήσεις από πλευράς της εξουσίας αποτελούν συνέχεια του μοντέλου εκπειθάρχησης που εφαρμόζεται ακόμα πιο εκτεταμένα με αφορμή την Covid-19 σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας ζωής.

Καμία «αισθητική» παρέμβαση στο πάρκο τρίτση δεν θα μας κάνει να συναινέσουμε στην τοποθέτηση καμερών παρακολούθησης στο εσωτερικό του και την 24ωρη αστυνόμευσή του με περιπολίες security, με πρόσχημα την ασφάλειά του. Είναι βέβαιο πως κάμερες, σεκιουριτάδες, θεσμικοί φορείς και επιχειρηματίες δεν πρόκειται να συμβάλουν στη φροντίδα και προστασία του πάρκου.

Το πάρκο τρίτση, ο λόφος του στρέφη, ο λόφος φιλοπάππου και κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο της εξουσίας, αφενός ως πεδία κερδοφορίας, αφετέρου ως πεδία διεύρυνσης των μεθόδων επιτήρησης και κοινωνικής εκπειθάρχησης. Οι πρακτικές αυτές είναι κομμάτι μιας ευρύτερης συνθήκης διαρκούς υποτίμησης των ζωών μας, κατά την οποία το κράτος επιδίδεται σε κρεσέντο καταστολής, με πρόσφατα παραδείγματα τον περιορισμό ή/και την απαγόρευση των διαδηλώσεων, τη συνέχιση των εκκενώσεων πολιτικών και στεγαστικών καταλήψεων, τη συντονισμένη επίθεση μπάτσων και εργολάβων σε πανεπιστημιακούς χώρους, τις συλλήψεις, τις διώξεις και την ελεγχόμενη πρόσβαση σε αυτούς, σε μια προσπάθεια «αποστείρωσής» τους από κάθε ριζοσπαστική φωνή.

Ως Αγρός, αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο τρίτση, προτάσσουμε την αντίσταση σε κάθε μορφή ελέγχου και επιτήρησης των ελεύθερων χώρων και των ζωών μας, το χτίσιμο συλλογικών σχέσεων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας μακριά από εμπορευματικές σχέσεις, και τη συνδιαμόρφωση με όρους αυτοοργάνωσης.

Να φροντίσουμε το πάρκο εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι συλλογικά, αντιιεραρχικά και αδιαμεσολάβητα.

Να μη συναινέσουμε στη διαρκή επιτήρηση και τον κοινωνικό έλεγχο.

Να μην παραδώσουμε τις ζωές μας στην εξαθλίωση, την απομόνωση και τους διαχωρισμούς που κράτος, πατριαρχία, κεφάλαιο και θεσμικοί φορείς μας επιβάλλουν (ταξικούς, έμφυλους, φυλετικούς, εθνικούς, θρησκευτικούς, ηλικιακούς, σωματικής κατάστασης).

ΠΑΤΟΥΛΗ, ΦΟΡΕΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΙ, ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΣΙΦΛΙΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Στο πλαίσιο των δωδέκατων γενεθλίων της κατάληψης Αγρός, πραγματοποιήθηκε στη 1 Ιούλη εκδήλωση-συζήτηση, με θέμα:

«Ελεύθεροι χώροι: από τις αναπτυξιακές πολιτικές των οικονομικών και πολιτικών ελίτ στους καιρούς της “υγειονομικής κρίσης”, ως την όξυνση της επιτήρησης και του κοινωνικού ελέγχου σε μία πόλη φυλακή – Ανιχνεύοντας τις αντιστάσεις μας»

Η εισήγηση της κατάληψης σε pdf

Την Κυριακή 25 Απρίλη, ως κατάληψη Αγρός, μαζί με συντρόφισσες/ους και κόσμο του πάρκου φυτέψαμε 12 οπωροφόρα δέντρα πέριξ του εγχειρήματος. Μια κίνηση για την οικειοποίηση της γης και τη φροντίδα του πάρκου με συλλογικές, αυτοοργανωμένες διαδικασίες, μακριά από την εύπεπτη “πράσινη” ευαισθησία των κάθε λογής θεσμικών παραγόντων. Στην παρούσα συγκυρία, µε αφορµή την COVID-19 και το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που έχει επιβληθεί, κράτος, κεφάλαιο και τοπικοί άρχοντες επενδύουν σε περίκλειστα, ελεγχόμενα, ασφυκτικά εδάφη «ασφαλείας», όπου οι αυτοοργανωμένες, αδιαμεσολάβητες δράσεις και παρεμβάσεις προσλαμβάνονται -και είναι- εχθρικές στα σχέδιά τους για εκμετάλλευση κι εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων.

Γι’ αυτό και κατά τη διάρκεια της δεντροφύτευσης μάς “επισκέφτηκε” περιπολικό σταλμένο από τον φορέα διαχείρισης του πάρκου, ζητώντας να μάθει πόσα δέντρα θα φυτέψουμε. Αποδεικτική κίνηση της απαίτησής τους να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της ζωής του πάρκου, επενδύοντας στην ενίσχυση των διαχωρισμών σε “ειδικούς” και μη, σε “εξουσιοδοτημένους” και μη. Ως κατάληψη Αγρός, προσλαμβάνουμε τους δημόσιους χώρους ως αυτό που θα έπρεπε να είναι: χώροι ελεύθεροι, απαλλαγμένοι από περιφράξεις, εμπορεύματα κι αναπτυξιακές αντιλήψεις που δεν αφήνουν τίποτα “αναξιοποίητο”.