Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΤΡΙΤΣΗ» ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στο πάρκο στη μικροφωνική-συγκέντρωση που καλέστηκε από την κατάληψη Αγρός, την Κυριακή 5/10, με αιχμή τη μεταβίβαση της διαχείρισης του πάρκου στον ΑΣΔΑ, ως συνέχεια της “επιχείρησης εξαφάνισης” του ανοιχτού, δημόσιου χαρακτήρα του.

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΤΡΙΤΣΗ» ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
 
Και η «αξιοποίηση» του πάρκου Τρίτση περνάει στον ΑΣΔΑ (Αναπτυξιακός σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας)! Δεν μας παραξενεύει και δεν μας εκπλήσσει καθόλου αυτή η εξέλιξη. Από καιρό οι γύρω δήμοι, με πρώτο απ’ όλους το δήμαρχο Ιλίου Ζενέτο, διεκδικούν τη διαχείριση του πάρκου. Η λύση δόθηκε σε σύσκεψη υπό τον υπουργό ΠΕΚΑ μέσω του ΑΣΔΑ, που είναι ακριβώς αυτή η διαδημοτική συνεργασία που στόχο έχει την οικονομική εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής γης.  Ο ΑΣΔΑ αναλαμβάνει πλέον την εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων  του πάρκου με επιχορήγηση από το «Πράσινο ταμείο» για τα πρώτα πέντε χρόνια από την ανάληψη των καθηκόντων του.
Είναι ήδη γνωστό το μεγάλο φαγοπότι των ευρωπαϊκών κονδυλίων κατά τη διάρκεια της διοίκησης του πάρκου από τους δήμους και τον ΑΣΔΑ -για ένα μεγάλο φαγοπότι ετοιμάζονται και τώρα, με τη χρηματοδότηση από το “πράσινο ταμείο”. Είναι ήδη γνωστή και η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο πάρκο, με το ασφυκτικά εμπορευματοποιημένο μέρος του κεντρικά του πάρκου, με το «κέντρο της γης» του υιού Κόκκαλη και τα διάφορα μαγαζάκια που πουλάνε οικολογία και διασκέδαση. Τα παλαιότερα αλλά και τα πρόσφατα σχέδια του Φορέα διαχείρισης του πάρκου με την προκήρυξη διαγωνισμών, για τη δημιουργία λούνα παρκ, κι άλλων χώρων εστίασης. Το κομμένο από την 21η Ιανουαρίου 2013  ρεύμα και η αποκατάστασή του μόνο στο εμπορευματοποιημένο κομμάτι του πάρκου. Οι «παράξενες» φωτιές που μπήκαν κατά τη διάρκεια του περσινού και φετινού καλοκαιριού, παρά τις πολυδιαφημιζόμενες εργασίες αποψίλωσης των ξερόχορτων από τον ΑΣΔΑ, καθώς και η μεθοδευμένη εικόνα εγκατάλειψης.
Γνωρίζουμε τις προθέσεις των δημάρχων και του ΑΣΔΑ για την αξιοποίηση και την ανάπτυξη: τραπεζοκαθίσματα, εμπόριο και περίφρακτοι αποστειρωμένοι χώροι. Κι όποιος/α δεν πείθεται, ας κάνει μία βόλτα  στις κεντρικές πλατείες του Ιλίου και των Αγ. Αναργύρων, στο άλσος του Ιλίου. Οι πλατείες-τερατουργήματα του εμπορίου γίνονται αβίωτες για όποιον/α δεν έχει ή δεν θέλει να καταναλώσει. Μιλάμε δηλαδή για μια ιδιότυπη περίφραξη του δημόσιου χώρου, στον οποίο μπορείς να βρίσκεσαι ανάλογα με την καταναλωτική σου δύναμη. Ξέρουμε ότι βασικός στόχος γι’ αυτούς ήταν και θα είναι η ολοκληρωτική εμπορευματοποίηση του πάρκου, προφασιζόμενοι πάντα την εύρεση οικονομικών πόρων για τη συντήρησή του. Η “ανάσα” για το πάρκο στη δική τους γλώσσα μεταφράζεται σε χρήμα, κέρδος, εμπόρευμα, αποκλεισμούς, προσωπική προβολή, ψήφους. Και είναι οι ίδιοι που στη σκιά ενός δέντρου και στο πέταγμα ενός παπαγάλου βλέπουν μόνο ευκαιρία προς πώληση! Τίποτε άλλο.
Οπότε είναι τουλάχιστον αφέλεια να θεωρούμε ότι το πάρκο βρίσκεται σε καλύτερα χέρια με τη μεταβίβαση του στον ΑΣΔΑ. Και είναι τραγική η αφήγηση και του υπουργείου και των δημοτικών αρχών Ιλίου και Αγ. Αναργύρων, ότι οι τοπικές αρχές γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες των κατοίκων των γύρω από το πάρκο περιοχών. Προφανώς, θέλουν να ξεχάσουμε τι ακριβώς είναι οι τοπικές αρχές και η τοπική “αυτοδιοίκηση”. Δεν είναι τίποτε άλλο από την προέκταση της κεντρικής εξουσίας σε τοπικό επίπεδο και εφαρμογή στους δήμους των κεντρικών πολιτικών. Οι τοπικοί άρχοντες δρομολογούν τις συστημικές πολιτικές στις γειτονιές μας και, όποιος το ξεχνάει, ας δει τον δήμαρχο Ζενέτο· το “έργο” του πολιτικού του βίου συνοψίζεται στο σχήμα: ανάπτυξη-περίφραξη-κέρδος-εμπόριο-τραπεζοκαθίσματα-λευκές νύχτες ροής του χρήματος. Αυτές είναι όμως οι ανάγκες των κατοίκων των περιοχών; Ας μην ξεχνάμε ότι οι τοπικές αρχές, μαζί και ο ΑΣΔΑ, επιτελούν κι έναν ακόμη πολύ συγκεκριμένο ρόλο: αναλαμβάνουν να διαμεσολαβήσουν τη σχέση μας με τα “κοινά”, να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις μας, να επιβάλλουν αποφάσεις. Κι αυτό ακριβώς θα συνεχίσει να συμβαίνει όσο εμείς τους το αναθέτουμε.
Αντιλαμβανόμαστε όλους αυτούς τους «καλοθελητές» (φορέα, ΑΣΔΑ, δημάρχους κλπ) ως καταφανώς εχθρικούς σε όλα εκείνα τα προτάγματα περί ανοιχτών δημόσιων χώρων, με ελεύθερη πρόσβαση για όλες-όλους, χωρίς εμπορεύματα, κέρδος και χρήμα να διαμεσολαβεί τις σχέσεις μας. Αντιλαμβανόμαστε όλους εμάς που επιθυμούμε τον ανοιχτό χαρακτήρα του πάρκου ως κομμάτι του και σε αρμονία με αυτό και τους οργανισμούς του.
Και φυσικά, δεν αναγνωρίζουμε κανέναν από αυτούς ως υπεύθυνο για τη φροντίδα του πάρκου. Το πάρκο θα παραμείνει ζωντανό μόνο αν όλοι-ες το φροντίσουμε, συλλογικά, χωρίς διαμεσολαβήσεις, χωρίς εκλεγμένους και φυτευτούς τσιφλικάδες.

ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ



*Για να κατεβάσετε το κείμενο της παρέμβασης σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ

Κυριακή 5 Οκτώβρη – Μικροφωνική συγκέντρωση & συλλογική κουζίνα αλληλεγγύης

ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ

Η «αξιοποίηση» του πάρκου Τρίτση περνάει στον ΑΣΔΑ και δεν μας εκπλήσσει καθόλου αυτή η εξέλιξη. Από καιρό οι γύρω δήμοι, με πρώτο απ’ όλους το δήμαρχο Ιλίου Ζενέτο, διεκδικούν τη διαχείριση του πάρκου. Η λύση δόθηκε σε σύσκεψη υπό τον υπουργό ΠΕΚΑ μέσω του ΑΣΔΑ, που είναι ακριβώς αυτή η διαδημοτική συνεργασία που στόχο έχει την οικονομική εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής γης. Ο ΑΣΔΑ αναλαμβάνει πλέον την εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων  του πάρκου με επιχορήγηση από το «Πράσινο ταμείο» για τα πρώτα  πέντε χρόνια από την ανάληψη των καθηκόντων του.
Αντιλαμβανόμαστε όλους αυτούς τους «καλοθελητές» ως καταφανώς  εχθρικούς σε όλα εκείνα τα προτάγματα περί ανοιχτών δημόσιων χώρων.

 ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

 

Κυριακή 5 Οκτώβρη
12:00 Μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στην εμπορευματοποίηση του πάρκου
(στο συντριβάνι κεντρικά του πάρκου)
13:00 – 15:00 Συλλογική κουζίνα αλληλεγγύης
(στους ευκάλυπτους πίσω απο τη λίμνη)

Η πρόσβαση στη συλλογική κουζίνα είναι ανοιχτή για όλους κι όλες. Τρώμε και πίνουμε χωρίς τη μεσολάβηση του χρήματος, με σχέσεις ισοτιμίας και ελεύθερης συνεισφοράς.
Συναντιόμαστε μακριά από τα κυρίαρχα πρότυπα, επικοινωνούμε, εναντιωνόμαστε έμπρακτα στην εξατομίκευση, τη μοναξιά, τη μιζέρια.
Ενάντια στην ερημιά που μας επιβάλλουν να προτάξουμε αυτοοργανωμένα δίκτυα κοινωνικής αλληλοβοήθειας με πυξίδα την αλληλεγγύη, μακριά από τη δυσωδία της διαμεσολάβησης και τη φιλανθρωπία των κάθε λογής ελεημόνων… Μόνο από την ανάγκη να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη.

Κείμενο – ανακοίνωση για τις φωτιές στο πάρκο τρίτση

 

Τις τελευταίες μέρες κάτι ιδιαίτερα ανησυχητικό έρχεται να προστεθεί στο ήδη επιβαρυμένο από την εμπορευματοποίηση και την εγκατάλειψη πάρκο τρίτση.
Μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούλη, εκδηλώθηκαν δύο φωτιές, βορειοδυτικά του πάρκου, πολύ κοντά στην πάνω είσοδό του από Φυλής και κοντά στην κατάληψη του Αγρού. Οι συγκεκριμένες φωτιές έχουν τα χαρακτηριστικά εμπρηστικής ενέργειας, κρίνοντας από το γεγονός ότι μπήκαν στην ίδια περιοχή, στο ίδιο χρονικό διάστημα και ήταν περιορισμένες σε έκταση (αν και υπήρχαν όλες οι προϋποθέσεις για εκτεταμένη φωτιά), ενώ σβήστηκαν εγκαίρως, προλαβαίνοντας ωστόσο να κάψουν δέντρα και θάμνους.
Στο πάρκο αυτή την εποχή υπάρχουν παντού ξερόχορτα, που μπορούν εύκολα να πάρουν φωτιά. Ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ), σε συνεννόηση με τον Φορέα διαχείρισης του πάρκου ανέλαβε, χωρίς ασφαλώς κάτι τέτοιο να είναι δηλωτικό των καλών του προθέσεων, να καθαρίσει τις γύρω περιοχές από τα ξερά χόρτα. Εξαιρέθηκαν όμως από τις “επιχειρήσεις” του οι περιοχές όπου εκδηλώθηκαν οι φωτιές -προφανώς αρκούσε η “καθαριότητα” σε ένα μικρό κομμάτι για να επιδείξει το “οικολογικό” του έργο. Σημεία με εύφλεκτο υλικό υπάρχουν κι αλλού στο πάρκο -προφανώς στις περιοχές εκείνες που, σε αντίθεση με το κεντρικό πάρκο που αλώνεται από το εμπόρευμα, αφήνονται σκόπιμα στην εγκατάλειψη. Μεγάλες περιοχές του πάρκου που ακόμα δεν συνεισφέρουν στην “αυτοχρηματοδότησή” του, σύμφωνα με όσα ευαγγελίζονται ο Φορέας διαχείρισής του (δια του φυτευτού προέδρου του Μιχαλόπουλου) και ο δήμος Ιλίου (διά του αυτοανακηρυχθέντα σωτήρα του πάρκου Ζενέτου), αφήνονται να ρημάζουν, ώστε να αναδειχτεί ως μόνη λύση για τη σωτηρία τους η μίσθωσή τους σε ιδιώτες, η παραχώρησή τους στο εμπόρευμα, το κέρδος, την περίφραξη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κάτω λίμνη (στην κάτω είσοδο του πάρκου από Φυλής), με σκουπίδια στις παρόχθιες περιοχές και πεινασμένες πάπιες που ευτυχώς οι επισκέπτες του πάρκου δεν επιτρέπουν να εξοντωθούν. Να σημειωθεί εδώ, ότι ένα μεγάλο κομμάτι του πάρκου εξακολουθεί εδώ και ενάμιση χρόνο να μην ηλεκτροδοτείται -και φυσικά είναι περιοχές όπου δεν υπάρχουν μαγαζιά μιας που η κερδοσκοπική ΔΕΗ ακολουθεί συγκεκριμένες πολιτικές και δίνει ρεύμα μόνο εκεί που υπάρχει χρήμα και εμπόρευμα.
Οι φωτιές στο πάρκο έρχονται να προστεθούν στην ήδη βεβαρημένη συνθήκη που βιώνει το πάρκο, που πρόσφατα συμπληρώθηκε από τις “πρωτοβουλίες” του Φορέα για διενέργεια διαγωνισμών μίσθωσης κομματιών του σε ενδιαφερόμενους για επιπλέον μικρά και μεγάλα μαγαζιά(λούνα πάρκ, εστιατόριο, ποδηλατάδικα, σταθεροί πάγκοι εμπόρων). Ο “οικολόγος” Μιχαλόπουλος, μετά τις παρεμβάσεις κατοίκων ενάντια στους διαγωνισμούς, φρόντισε να αλλάξει τον τρόπο κατάθεσης των δικαιολογητικών: θα κατατεθούν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο προκειμένου να μην παρενοχληθούν οι “δουλίτσες” του.
Αντιλαμβανόμαστε όλους αυτούς τους καλοθελητές (φορέα, ΑΣΔΑ, δημάρχους κλπ) ως καταφανώς εχθρικούς σε όλα εκείνα τα προτάγματα περί ανοιχτών δημόσιων χώρων, με ελεύθερη πρόσβαση για όλες-όλους, χωρίς εμπορεύματα, κέρδος και χρήμα να διαμεσολαβεί τις σχέσεις μας, σε αρμονία με το πάρκο και τους οργανισμούς του. Και φυσικά, δεν αναγνωρίζουμε κανέναν από αυτούς ως υπεύθυνο για τη φροντίδα του πάρκου. Το πάρκο θα παραμείνει ζωντανό μόνο αν όλοι-ες το φροντίσουμε, συλλογικά, χωρίς διαμεσολαβήσεις, χωρίς εκλεγμένους τσιφλικάδες. Είτε λοιπόν οι φωτιές στο πάρκο είναι “έργο” κάποιου που …παίζει με τα σπίρτα, είτε μέρος της επιχείρησης υποβάθμισης του πάρκου προκειμένου να γίνουν ευκολότερα τα σχέδια παράδοσής του σε μικρούς και μεγάλους ιδιώτες, να τονίσουμε ένα πράγμα: η όποια στοχοποίηση της κατάληψης του Αγρού και των δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται εκεί -πάντα σε αρμονική συνύπαρξη με τον περιβάλλονταχώρο- δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως άμεση επιβεβαίωση των υποθέσεών μας σχετικά με το ποιος μπορεί να βάζει τις φωτιές και τι δρομολογεί με αυτές. Και οπωσδήποτε θα μας βρει μπροστά του.
Γιατί το πάρκο έχει τη δική του ζωή, έχει τα δέντρα του, τους θάμνους, τα λουλούδια, τα ζώα του.Επιθυμία δική μας δεν είναι παρά να ζούμε αρμονικά μέσα σε αυτό, να αποτελούμε κομμάτι της ζωής του, της πραγματικότητάς του. Και αυτό που μας γεμίζει θλίψη δεν είναι οι εργασίες που χρειάζεται κάθε φορά να κάνουμε προκειμένου να αποκατασταθούν οι ζημιές μιας φωτιάς, αλλά εκείνα τα δέντρα που χάνονται, η βλάστηση που εξαφανίζεται, το πάρκο που χάνει κάτι από τον χαρακτήρα του. Αυτή είναι η μοναδική μας έγνοια.


ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ


*Για να κατεβάσετε το κείμενο  σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ