Category: παρεμβάσεις

αναδημοσίευση από indymedia

αναδημοσίευση

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΦΕΝΤΗ, ΠΑΤΡΙΔΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Η εισβολή του ρωσικού στρατού στην ουκρανία φέρνει για ακόμη μια φορά τη βαρβαρότητα του πολέμου στην ευρώπη. Χιλιάδες δολοφονημένοι άνθρωποι της τάξης μας, εκατομμύρια πρόσφυγες διωγμένοι από τα σπίτια τους, εκατομμύρια εξαθλιωμένοι/ες καλούνται να πληρώσουν το κόστος ενός πολέμου που δεν επέλεξαν και δεν αποφάσισαν. Η παγκοσμιοποίηση καταρρέει , τα έθνη-κράτη διαμορφώνουν εκ νέου ή ισχυροποιούν τις συμμαχίες τους και προσπαθούν να ενισχύσουν τη γεωστρατηγική θέση τους στον παγκόσμιο χάρτη. Η σκακιέρα ενός νέου ψυχρού πολέμου έχει ήδη αρχίσει να στήνεται.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

Κράτη και κεφάλαιο γεννούν τους πολέμους και ωφελούνται από αυτούς. Όπως ακριβώς το κεφάλαιο επιδιώκει την ένταση και την επέκταση της εκμετάλλευσης, έτσι και το κράτος επιδιώκει τη διεύρυνση του “ζωτικού χώρου” του, την ένταση και την επέκταση της κυριαρχίας του. Τις ίδιες επιδιώξεις έχει και το ελληνικό κράτος μέσα από τη συμμετοχή του στη νατοϊκή συμμαχία και την ευρωπαϊκή ένωση.

Στον πόλεμο μεταξύ κρατών ή συμμαχιών κρατών δεν πρόκειται να πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, μεταξύ “επιτιθέμενου” ή “αμυνόμενου”, συγκυριακά “δυνατού” ή “αδύναμου”. Δεν μας ενώνει τίποτα με τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές μας, δεν έχουμε κανένα κοινό “εθνικό” ή “συμμαχικό” συμφέρον. Δεν συμμετέχουμε σε κανέναν πόλεμο που διεξάγεται στο όνομα ενός έθνους, ενός κράτους, μιας θρησκείας, αντίθετα, πολεμάμε ως κομμάτι της τάξης μας ενάντια σε κάθε εξουσιαστική-εκμεταλλευτική σχέση.

Ως αναρχικοί/ες στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους συντρόφους και συντρόφισσες, αγωνιστές κι αγωνίστριες που μάχονται ταυτόχρονα ενάντια στο ρωσικό και το ουκρανικό κράτος, στηρίζοντας την τάξη μας μέσα στον πόλεμο. Σε αυτούς που διαδηλώνουν και δρουν ενάντια στον πόλεμο, συλλαμβάνονται κατά χιλιάδες και διώκονται ως “εσωτερικός εχθρός”. Στους λιποτάκτες και τους πρόσφυγες αυτού του πολέμου (και κάθε πολέμου).

Αγωνιζόμαστε:

για την καταστροφή των κρατών, του κεφαλαίου και των πολέμων που αυτά γεννάνε.

για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μία κοινωνία πολιτικής ελευθερίας, οικονομικής ισότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης.

Αγωνιζόμαστε για την Αναρχία.

Αναρχική συλλογικότητα Καθ’ οδόν

Σήμερα, Σάββατο 5/3 το πρωί, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από την κατάληψη Αγρός και συντρόφισσες/ους στο κατάστημα Lidl στη στρογγυλή πλατεία Ιλίου, με αφορμή τη δίωξη γυναίκας που επιχείρησε να απαλλοτριώσει τρόφιμα. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκε κείμενο αντιπληροφόρησης. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη παρέμβαση στο s/m Σκλαβενίτης που βρίσκεται λίγο πιο κάτω.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/Η

Το κείμενο που μοιράστηκε σε pdf:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ LIDL 

«[…] Φυσικά καταδικάζω, επίσης, την πράξη μέσω της οποίας ένας άνθρωπος βίαια και μέσω κομπίνας παίρνει στην κατοχή του τους καρπούς της εργασίας κάποιου άλλου. Αλλά είναι ακριβώς γι’ αυτό που έκανα πόλεμο στους πλούσιους, τους κλέφτες των αγαθών των φτωχών. Θέλω κι εγώ να ζω σε μια κοινωνία όπου η κλεψιά είναι εξορισμένη. Εγκρίνω μονάχα και χρησιμοποιώ την κλεψιά σαν μέσο εξέγερσης περισσότερο κατάλληλο για να πολεμήσει την περισσότερο άδικη απ’ όλες τις κλεψιές: την ιδιωτική ιδιοκτησία. Για να καταστρέψεις ένα αποτέλεσμα πρέπει πρώτα να καταστρέψεις τις αιτίες του. Αν υπάρχει κλεψιά είναι μονάχα γιατί υπάρχει πλεόνασμα απ’ τη μια πλευρά και λιμός απ’ την άλλη· γιατί τα πάντα ανήκουν μονάχα σε λίγους. Ο αγώνας θα εξαφανιστεί μονάχα όταν οι άνθρωποι θα μοιράζονται την ευτυχία και τη λύπη τους, τον κόπο και τον πλούτο τους, όταν όλα θα ανήκουν σ’ όλους. […]»

(απόσπασμα από την «απολογία» του αναρχικού ιλλεγκαλιστή Αλεξάντρ Μαριούς Ζακόμπ)

Το Σάββατο 12/2  μία γυναίκα επιχείρησε να πάρει από κατάστημα της αλυσίδας LIDL στο Ίλιον τρόφιμα που είχε ανάγκη, χωρίς να πληρώσει. Καθώς έγινε αντιληπτή, και μετά από μήνυση της εταιρείας σε βάρος της, συνελήφθη. Και ενώ οι πελάτες του καταστήματος ζήτησαν να πληρώσουν οι ίδιοι τα χρήματα ώστε να αποφευχθεί η διαδικασία του αυτόφωρου, η διοίκηση του καταστήματος αρνήθηκε, επικαλούμενη «την αυστηρή πολιτική της εταιρείας για αυτές τις περιπτώσεις». Από τη στιγμή που το ζήτημα δημοσιοποιήθηκε και προκλήθηκε έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, η πολυεθνική αποφάσισε να αποσύρει τη μήνυση, ώστε να κλείσει το θέμα και να αποσοβηθούν περαιτέρω αντιδράσεις.

Τα τελευταία δύο χρόνια, η εμφάνιση του κορονοϊού SARS-CoV-2  έχει αποτελέσει για την κυριαρχία ιδανικό εργαλείο διεύρυνσης του κοινωνικού ελέγχου, αναδιάρθρωσης και επίθεσης κράτους και αφεντικών στις τάξεις των από κάτω. Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας η θέση των εργαζομένων έχει χειροτερέψει, καθώς -έπειτα και από την ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη- έχουν βρεθεί έρμαια των ορέξεων μικρών και μεγάλων αφεντικών. Τα ωράρια εργασίας έχουν ελαστικοποιηθεί περαιτέρω (στα σούπερ μάρκετ, τα νοσοκομεία αλλά και πολλούς ακόμα κλάδους επικρατούν συνθήκες «γαλέρας»), μισθοί και συντάξεις συρρικνώνονται, χιλιάδες άνθρωποι επιβιώνουν με πενιχρά επιδόματα ή βρίσκονται άνεργοι, οι εικόνες αστέγων πληθαίνουν, ενώ την ίδια στιγμή οι αλυσίδες τροφίμων, οι φαρμακοβιομηχανίες, η ιατρική περίθαλψη, οι εταιρείες ενέργειας και άλλοι επιχειρηματικοί τομείς εκτοξεύουν τα κέρδη τους. Στη θέση της γυναίκας στο LIDL είναι βέβαιο ότι βρίσκονται καθημερινά εκατοντάδες άλλοι/ες που δεν «την βγάζουν», σερνόμενοι/ες σε αστυνομικά τμήματα και δικαστικές αίθουσες, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αν τύχει και ανήκουν σε κάποια κατηγορία «περισσευούμενων» (όπως μετανάστες, Ρομά, τοξικοεξαρτημένοι) μπορεί να βρεθούν στην καλύτερη περίπτωση σε κάποια φυλακή.

Για άλλη μια φορά, την «κρίση» -αυτή τη φορά «υγειονομική», αλλά και όσες ακολουθήσουν- καλούμαστε να την πληρώσουμε οι από κάτω, με φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η «ενεργειακή κρίση», για να ακολουθήσει -όπως προαναγγέλλεται- η «επισιτιστική». Και σίγουρα δεν πρόκειται για «φυσικό επακόλουθο της πανδημίας», όπως επιμελώς προσπαθούν να μας πείσουν. Πρόκειται για κυριαρχική επιλογή, για τον τρόπο που επιβάλλεται το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης»  και οι τεχνικές διακυβέρνησης που το συνοδεύουν.

Σε αυτή τη συγκυρία, που η επίθεση των κυρίαρχων απέναντι σε όλους/ες εμάς, τις εκμεταλλευόμενες, τις αγωνιζόμενες, τους  καταπιεσμένους, όσους/ες «περισσεύουν» ολοένα και εντείνεται, ή θα παραμείνουμε παθητικοί και μόνες, αποδεχόμενες/οι την ύπαρξή μας ως έναν διαρκή αγώνα για επιβίωση, ή θα πορευτούμε συλλογικά και αλληλέγγυα, για να αλλάξει πλευρά ο φόβος.

Ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση, την υποταγή και τους κάθε είδους διαχωρισμούς (ταξικούς, φυλετικούς, έμφυλους, ηλικιακούς, σωματικής κατάστασης κ.ά.), να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας, να συγκρουστούμε με τους δυνάστες μας μέσα από κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Σε ένδειξη αλληλεγγύης στην κατάληψη “Στέκι στο βιολογικό” στη Θεσσαλονίκη, που εκκενώθηκε την παραμονή της πρωτοχρονιάς από κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις,  αναρτήθηκε πανό και γράφτηκαν συνθήματα στο πάρκο τρίτση.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

 ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

---

ανακοίνωση από “Στέκι στο βιολογικό”

ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ‘ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ’

Σήμερα Παραμονή πρωτοχρονιάς (31-12-2021) κράτος και μπάτσοι προχώρησαν στην εκκένωση του κατειλημμένου χώρου “στέκι στο βιολογικό” περικυκλώνοντας το χώρο γύρω από το campus, με παράλληλη αυξημένη παρουσία μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου. Η εισβολή και η εκκένωση της κατάληψης επιλέχθηκε να πραγματοποιηθεί τα ξημερώματα (6:00) δεδομένου ότι εκείνες τις ώρες δεν θα είχαν να αντιμετωπίσουν κάποια μορφή αντίστασης. Δεν θεωρούμε ότι η εκκένωση του στεκιού στο Βιολογικό αποτελεί εξαίρεση, καθώς μέρος των πολιτικών μεθοδεύσεων του κράτους με τη μορφή ελέγχου και καταστολής, είναι να φιμώνει οποιονδήποτε τρόπο έκφρασης και δράσης που αποκλίνει από το κυρίαρχο. Το μέχρι στιγμής πλαίσιο καταστολής το οποίο είχε υποστεί η κατάληψη ανά τα χρόνια, προερχόταν κυρίως από ενδοπανεπιστημιακές αρχές και κοσμητείες. Η σημερινή εκκένωση – της πιο μακροχρόνιας κατάληψης σε πανεπιστημιακό έδαφος – θεωρούμε ότι συγκυριακά έχει βαρύτερη πολιτική σημασία. Για το κράτος, σηματοδοτεί το τέλος της ‘ανομίας’ σε πανεπιστημιακούς χώρους και την ‘αποστείρωση’ των εκπαιδευτικών θεσμών, προωθώντας, ως αναγκαίο, ένα καθεστώς επιτήρησης και ελέγχου, κλειδώνοντας τις σχολές και εντείνοντας την αστυνόμευση του πανεπιστημίου. Απαραίτητη συνθήκη για την επίτευξη των σχεδίων αυτών είναι το φίμωμα κάθε ριζοσπαστικής, αυτοοργανωμένης φωνής που κινείται στον πανεπιστημιακό χώρο, όπως στέκια, καταλήψεις και αυτόνομα σχήματα.

Για εμάς αυτοί οι χώροι, είναι χώροι ελευθερίας, που απορρίπτουν τις έννοιες της ιεραρχίας, της ιδιοκτησίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης. Σε αυτούς, δημιουργούμε τις δικές μας δομές, με βάση την αυτοοργάνωση, την ισότητα, την αντιεμπορευματικότητα και την αλληλεγγύη, από την πολιτική μας υπόσταση και δράση, μέχρι και την ψυχαγωγία μας. Όπως στο παρελθόν έχουμε υπερασπιστεί τους χώρους που δέχτηκαν επίθεση, σε Ελλάδα και εξωτερικό, έτσι και τώρα θα μας βρουν απέναντί τους στην προσπάθεια να μας εξαφανίσουν. Την απάντησή μας στην καταστολή σας θα την βρίσκετε μπροστά σας, όπως εδώ και τόσα χρόνια.

Τον Νοέμβριο του 1987, καταλαμβάνεται το “στέκι στο βιολογικό” από φοιτητές, καθώς δημιουργείται η ανάγκη για ένα νέο κοινωνικό χώρο έκφρασης. Το στέκι που κάποτε προοριζόταν για πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη πλέον λειτουργεί ως αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο, στέκι αντιπληροφόρησης και ορμητήριο κοινωνικών και φοιτητικών αγώνων. Εξ’ αρχής η σύσταση και η δράση του είναι πολυμορφική εφόσον στον ίδιο χώρο συστεγάζονται ομάδες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ποικίλους τρόπους δράσης. Μέσα σε αυτό το διάστημα των 34 χρόνων στο χώρο του στεκιού έχουν στεγαστεί φοιτητικά, συναυλιακά, θεατρικά, ραδιοφωνικά και πολιτικά εγχειρήματα, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί καφενεία, συλλογικές κουζίνες, προβολές, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, μαθήματα αυτοάμυνας, κ.α. Έχουν στηριχτεί αγώνες όπως αυτή των αρνητών στράτευσης, των πολιτικών κρατουμένων, των μαθητικών καταλήψεων και έχουν φιλοξενηθεί προσπάθειες οικονομικής στήριξης δικαστικών εξόδων, αναγκών τετραπόδων συντρόφων και ιατρικών εξόδων στο πλαίσιο της αλληλεγγύης. Το στέκι μέχρι και σήμερα, συνεχίζει να αποτελεί σημείο συνάντησης και πολιτικής ζύμωσης με βασικό άξονα την αυτοοργάνωση με αντιεμπορευματικούς όρους, την αλληλεγγύη στα έγκλειστα συντρόφια και την καθημερινή διεκδίκηση των ζωών μας.

Η επίθεση στους χώρους μας όχι μόνο δεν θα μείνει αναπάντητη αλλά λειτουργεί και ως κινητήριος δύναμη για αντεπίθεση καθώς μας υπενθυμίζει για μια ακόμη φορά πως είμαστε σε συνεχή πόλεμο. Το παραμυθάκι της τάξης και της ασφάλειας που πραγματοποιείται μέσω της καταστολής από κάθε μορφής μπάτσων και ρουφιάνων αναζωπυρώνει την ανάγκη μας να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε όντας αλληλέγγυοι/ες το ένα στο άλλο. Αν θεωρείτε ότι εισβάλλοντας στους χώρους μας, πρόκειται να αφανίσετε και εμάς, ζείτε με αυταπάτες. Θα φροντίσουμε εμείς να σας επαναφέρουμε από αυτές.

ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Στέκι στο βιολογικό

 

αναδημοσίευση από indymedia

ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ

Το βράδυ της Παρασκευής 22/10 αστυνομική καταδίωξη αυτοκινήτου καταλήγει στο Πέραμα, όπου οι μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ με ομαδικά πυρά δολοφονούν-εκτελούν τον 18χρονο Νίκο Σαμπάνη και τραυματίζουν σοβαρά έναν δεύτερο 16χρονο επιβάτη. Ο ακροβολισμός των μπάτσων και οι ομαδικοί δολοφονικοί τους πυροβολισμοί είναι κομμάτι της εκπαίδευσής τους και των κατασταλτικών/αστυνομικών δογμάτων αντιμετώπισης των «δύσκολων κοινωνικών ομάδων» και ευρύτερα των «υποτελών κοινωνικών τάξεων». Δεν πρόκειται για «κακιά στιγμή» ούτε για «λάθος χειρισμό» αλλά ξεκάθαρα για κρατική δολοφονία. Όπως στην περίπτωση του Τζωρτζ Φλόιντ και τόσων άλλων αφροαμερικανών στις ΗΠΑ. Όπως στη θανατοπολιτική που ασκείται στα σύνορα κατά των μεταναστ(ρι)ών. Τα media επιτελώντας τον καθεστωτικό τους ρόλο, επιχειρούν από την πρώτη στιγμή να αποπροσανατολίσουν και να συγκαλύψουν, περιφέροντας βαρυσήμαντα υπονοοούμενα για την ταυτότητα των καταδιωκόμενων ως Ρομά, επιδιώκοντας να υποδαυλίσουν συντηρητικά και ρατσιστικά κοινωνικά αντανακλαστικά. Την ίδια στιγμή, ο φόρος αίματος για τα κέρδη των αφεντικών αυξάνεται, με άλλον έναν νεκρό εργάτη στις περιοχές μας, αυτή τη φορά στα ΣΕΜΠΟ της COSCO, από γερανογέφυρα που τον καταπλάκλωσε στις 25/10. Όσο η εκμετάλλευση, οι αποκλεισμοί και το κλίμα ασφυξίας που προκαλούν στην καθημερινή ζωή εντείνονται, τόσο οι απαγορεύσεις, ο έλεγχος και η καταστολή κλιμακώνονται, θέτοντας στο στόχαστρο όσους/ες κρίνονται «περιττές/οι», «ανεπιθύμητοι/ες» ή αγωνίζονται. Καμιά κρατική ή εργοδοτική δολοφονία δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Είμαστε με τις/τους απόκληρες/ους και τους εκμεταλλευόμενους/ες αυτού του κόσμου. Ο φόβος και η καταστολή γκρεμίζονται στο δρόμο.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΜΠΑΤΣΟΙ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 30/10, ΠΕΡΑΜΑ ΠΛ. ΗΡΩΩΝ 12:00

Πρωτοβουλία αναρχικών/αντιεξουσιαστ(ρι)ών από τις περιοχές του Πειραιά