Category: παρεμβάσεις

400 περίπου άτομα συμμετείχαν στη διαδήλωση της Πέμπτης 5 Ιούνη ενάντια στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, που πραγματοποιήθηκε στους δρόμους του Αιγάλεω και της Αγίας Βαρβάρας. Νωρίτερα υπήρξε συγκέντρωση και μικροφωνική στην πλατεία Εσταυρωμένου (μετρό Αιγάλεω), ενώ ταυτόχρονα μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα. Περίπου στις 7.30μμ ξεκίνησε η πορεία, η οποία με παλμό, πολλά συνθήματα και χιλιάδες τρικάκια, κινήθηκε επί της Ιεράς οδού μέχρι το ύψος του Μπαρουτάδικου και στη συνέχεια έστριψε μέσω της Μεγ. Αλεξάνδρου προς Αγία Βαρβάρα, με κατεύθυνση το νοσοκομείο Λοιμωδών, για να καταλήξει στο σταθμό του μετρό Αγ. Μαρίνα. Το συγκεκριμένο νοσοκομείο, όπως και οι παλιές εγκαταστάσεις του ΟΑΕΔ στη Λεωφόρο Σχιστού 1 (πάνω από τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά), έχουν ήδη παραχωρηθεί στο υπουργείο δημόσιας τάξης και πρόκειται να χρησιμοποιηθούν ως στρατόπεδα συγκέντρωσης για «ευπαθείς oμάδες» μεταναστών, όπως ασυνόδευτοι ανήλικοι, μονογονεϊκές οικογένειες κλπ.

Με κεντρικό σύνθημα ’’ούτε Λοιμωδών, ούτε Σκαραμαγκά, στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά’’, η χθεσινή κίνηση ολοκληρώνει τον πρώτο κύκλο αντιπληροφόρησης, δράσεων και κινητοποιήσεων γύρω από το θέμα δημιουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, στις περιοχές μας. Προηγήθηκε έκδοση διασυλλογικής γιγαντοαφίσας, διασυλλογικό κείμενο, ανάρτηση αεροπανό σε κεντρικά σημεία των δυτικών, μηχανοκίνητη πορεία από το Χαϊδάρι μέχρι το Κερατσίνι και εκδήλωση γύρω από το θέμα.

  Tην Τετάρτη 4/6, η συλλογικότητα της κατάληψης του Αγρού, μαζί με συντρόφους-ισσες από τον Θερσίτη, βρεθήκαμε στα γραφεία του Φορέα Διαχείρισης του Πάρκου για να μπλοκάρουμε τους διαγωνισμούς για ένα πλήθος από νέα μαγαζιά -ένα ακόμη επεισόδιο στο ξεπούλημά του από το κράτος και τα τσιράκια του σε ιδιώτες. Στο σημείο κρεμάστηκε πανό και μοιράστηκε κείμενο αντιπληροφόρησης, ενώ εκεί βρίσκονταν και πολλοί άλλοι κάτοικοι των περιοχών και φορείς αριστερών κομματικών οργανώσεων. Αυτό που αντιμετωπίσαμε ήταν αναμενόμενο. Ο πρόεδρος του φορέα Μιχαλόπουλος, σε ρόλο “μεγάλου αγωνιστή”, να πετάει το μπαλάκι στον κόσμο και να θέτει ψευτοδιλήμματα του τύπου “πώς θα ζήσουν οι εργαζόμενοι του πάρκου αν τους πετάξουμε στο δρόμο”, “βρείτε μου πόρους για την επιβίωση του πάρκου και δεν θα προχωρήσω σε διαγωνισμούς”, και άλλα τέτοια καταγέλαστα, με σκοπό να εκβιάσει τη σιωπή και τη συνενοχή μας. Μαζί με τον πρόεδρο του ΑΣΔΑ Μποζίκα, επιχειρούσε να κάνει μαζί μας… διάλογο! Προφανώς και πήραν τις απαντήσεις που τους άρμοζαν.  Είμαστε αδιαπραγμάτευτα ενάντια στην εμπορευματοποίηση του πάρκου, την περίφραξη και τους αποκλεισμούς που παράγει. Αποτελούμε μέρος της ροής της καθημερινότητας του πάρκου, ζούμε μέσα σε αυτό, εδαφικοποιούμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Οι όποιοι διάλογοι λοιπόν με τους φυσικούς φορείς της λεηλασίας του, δεν μπορεί παρά να συνεισφέρουν στη συνέχεια της καταστροφής του και σε ό,τι μας αφορά οι συναντήσεις μας μαζί τους δεν μπορεί να εξαντλούνται σε “φιλικές”, “πολιτισμένες” κουβεντούλες.
Το θέατρο του παραλόγου έληξε με την ακύρωση του διαγωνισμού. Η είσοδος των γραφείων του φορέα αποκλείστηκε με πανό, όπως είχε γίνει και πριν τρία χρόνια, όταν πάλι με αντίστοιχο διαγωνισμό επιχειρούσαν να παραδώσουν το κτίσμα της κάτω λίμνης και της γύρω περιοχής στην ερημοποίηση με τη δημιουργία μιας ακόμη καφετερίας.
Ο Φορέας, με τους φυτευτούς θεσμικούς του παράγοντες, που επιταχύνουν όσο ποτέ άλλοτε τον τεμαχισμό του πάρκου σε εμπορικά φιλέτα, όσο και οι “σωτήρες” δήμαρχοι των γύρω δήμων, βρίσκονται ξεκάθαρα στην απέναντι όχθη και θα μας βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε προσπάθεια να καταστρέψουν το πάρκο.
Την Τετάρτη 11/6 στις 7, ο Φορέας καλεί σε διαγωνισμό και για άλλα μαγαζάκια.
Να είμαστε όλες-οι εκεί.Τετάρτη 11/6, στις 6.00μ.μ.  στα γραφεία του Φορέα Διαχείρισης του πάρκου Tρίτση
Σπ. Μουστακλή 23 (είσοδος από Δημοκρατίας, μετά τις εργατικές πολυκατοικίες)

Το τελευταίο διάστημα μαίνεται ένας πόλεμος συνθημάτων στις γειτονιές της Ανάκασας, του Καματερού και του Κόκκινου Μύλου. Θρασύδειλα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής , σα γνήσια στρατιωτάκια που είναι, ακολουθώντας τις εντολές των ανωτέρων τους για «προεκλογική καμπάνια», βγαίνουν από τις τρύπες τους κρυφά τα βράδια, για να μαυρίσουν τους τοίχους με τη ρατσιστική- εθνικιστική προπαγάνδα τους, αναγράφοντας συνθήματα που ξεχειλίζουν από μίσος και εθνικοφροσύνη.

Το έχουμε όμως ξαναπεί: οι γειτονιές μας είναι και θα μείνουν αντιφασιστικές. Για αυτό και τα συνθήματά τους δεν παραμένουν για πολύ στους τοίχους των γειτονιών μας.

Για τους ίδιους λόγους, αναρχικοί-ες, αντιεξουσιαστές-τριες, αντιφασίστες-τριες από τις περιοχές αυτές πραγματοποίησαν το απόγευμα της Πέμπτης 24/04/2014 , αντιφασιστική παρέμβαση στην περιοχή της Ανάκασας, ανοιχτά, κοινωνικά, όπως ξέρουμε τόσα χρόνια.

Τα περίπου 70 άτομα, που συγκεντρώθηκαν, προχώρησαν σε μίνι πορεία στη γειτονιά, φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα, πετώντας εκατοντάδες τρικάκια, αναγράφοντας στους τοίχους συνθήματα και στένσιλ, “χρωματίζοντας” έτσι τη γειτονιά με τις έννοιες της αλληλεγγύης, της αντίστασης, της σύγκρουσης με την κυριαρχία, δίνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το μήνυμα ότι οι περιοχές μας θα παραμείνουν αφιλόξενες και εχθρικές σε κάθε φασιστική προπαγάνδα, σε κάθε καθεστωτικό κανίβαλο, σε κάθε απόπειρα των “από πάνω” να απαξιώσουν τις ζωές μας.

Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκαν σε περίοικους και περαστικούς αντιφασιστικά κείμενα, που ενημέρωναν για την κατάσταση που επικρατούσε στη γειτονιά το τελευταίο διάστημα, καλώντας τους να μοιραστούν μαζί μας τον αντιφασιστικό αγώνα.

Η παρέμβαση έτυχε αποδοχής από τον κόσμο της περιοχής, αποδεικνύοντας πως οι φασίστες και το δηλητήριό τους είναι αφιλόξενα εδώ και πως η σύγκρουση με το φασισμό είναι υπόθεση όλων.

Τις τελευταίες εβδομάδες συμβαίνει ένας πόλεμος συνθημάτων στους τοίχους κάποιων γειτονιών, σε Ανάκασα, Καματερό, Κόκκινο Μύλο. Οι φασίστες (χρυσαυγίτες συγκεκριμένα) εμφανίζονται και γράφουν συνθήματα τα βράδια και αντιστεκόμενοι-ες από τις γειτονιές τα σβήνουν.

Όποιος πιστεύει ακόμα ότι η  χρυσή αυγή  είναι απλά κάποιοι αντισυστημικοί νταήδες, είναι τουλάχιστον (επικίνδυνα) αφελής. Το τι είναι η χρυσή αυγή και τι εξυπηρετεί, το έχουμε ξαναπεί: Ό,τι δεν μπορεί να ολοκληρώσει η δημοκρατία με τα προσχήματά της, το κάνουν τα εφεδρικά στρατεύματα του κράτους -που δεν είναι άλλα από τους φασίστες. Δρουν στα σκοτεινά και φέρνουν εις πέρας δουλειές που δεν μπορούν οι επίσημοι μηχανισμοί να κάνουν στο φως της ημέρας. Με τις μνήμες ακόμα νωπές από τη δολοφονία του Π. Φύσσα, με τα πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες, με τις επιθέσεις σε στέκια, καταλήψεις και σε κόσμο που αντιστέκεται, με τα κηρύγματα μίσους, έκαναν οικείες τις καθημερινές πράξεις ρατσιστικής βίας και τετριμμένο τον ακροδεξιό, ρατσιστικό λόγο.

Το γεγονός αυτό, προφανώς, δεν μας κάνει εντύπωση. Παραδοσιακά, οι φασίστες λειτουργούσαν ως δεκανίκι του κράτους. Χίτες, Γκοτζαμάνηδες, Παπαδόπουλοι, Καλαμπόκες είναι μόνο κάποια παραδείγματα από το παρελθόν που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και τώρα, το επίμαχο και πολυσυζητημένο βίντεο με τον Μπαλτάκο να χαϊδεύεται με τον Κασιδιάρη είναι άλλη μια απόδειξη των βαθιών σχέσεων που έχει το κράτος με τον φασισμό. Η  φαινομενική αλλαγή των φασιστών -τα τάγματα εφόδου δεν φορούν πλέον τα παντελόνια παραλλαγής, τα μπλουζάκια ΧΑ και αρβύλες- και το κοινωνικό προσωπείο που πλασάρουν, μετά τις κρατικές διώξεις, δεν πρέπει να ξεγελούν κανένα και καμία. Στην πραγματικότητα, οι τραμπούκοι παραμένουν τραμπούκοι και εξυπηρετούν ό,τι εξυπηρετούσαν και πριν. Τα τάγματα εφόδου τους βρίσκονται ακόμα “στη γύρα”, για να διασφαλίζουν τις επιταγές του κράτους.

 Όταν λοιπόν τα «αντισυστημικά» φιλαράκια του Μπαλτάκου βγαίνουν από τις τρύπες τους (εμφανίζονται προεκλογικά για να φροντίσουν για τα ψηφαλάκια τους άλλωστε), για να γράψουν συνθήματα και να δηλητηριάσουν με το ρατσιστικό, εθνικιστικό τους λόγο τούς δρόμους και τα σχολεία, εμείς το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα σβήνουμε. Εκείνοι/ες ας έρχονται ξανά και ξανά με τον μόνο τρόπο που ξέρουν: βράδυ, με την ψυχή στο στόμα, με καλυμμένα τα πρόσωπά τους. Εμείς θα απαντάμε ξανά και ξανά με τον τρόπο που ξέρουμε: ανοιχτά, κοινωνικά, με τα πρόσωπά μας, καλώντας όλη τη γειτονιά να τους κυνηγήσει μαζί μας. Γιατί η εξαφάνιση των φασιστών από τον χάρτη και του δηλητηρίου τους από τους τοίχους δεν είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο αυτούς που γράφουν τα συνθήματα και αυτές που τα σβήνουν. Είναι κάτι που αφορά όλους /ες όσοι μένουν στις γειτονιές αυτές, περπατάνε στους δρόμους αυτούς, πηγαίνουν στα σχολεία αυτά. Το να μείνουν οι γειτονιές μας καθαρές από φασίστες είναι υπόθεση όλων μας.

Απλά πράγματα: οι γειτονιές μας είναι και θα παραμείνουν φιλόξενες στην αλληλεγγύη, την αντίσταση, τη σύγκρουση με την κυριαρχία. Πρέπει να είναι τόποι κοινότητας και αγώνα των «από κάτω». Τόποι αντίστασης και συνάντησης των επιθυμιών μας, με όρους που θα δημιουργούν οι ίδιοι οι «από κάτω», αυτό-οργανωμένα. Οι γειτονιές μας θα παραμένουν αφιλόξενες και εχθρικές σε κάθε καθεστωτικό κανίβαλο, σε κάθε κίνηση των «από πάνω» να απαξιώσουν ακόμα περισσότερο τις ζωές μας. Ας τρέξουν όλοι αυτοί να βρουν φιλόξενες αγκαλιές στον φυσικό τους χώρο: στο κοινοβούλιο, στα ΜΜΕ, στο «Μεγάλη Βρετάνια», στις βίλλες στην Κηφισιά, το Κολωνάκι και τη Γλυφάδα…