Πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας από 10/11 Ν. Ρωμανό, Πέμπτη 4/12, μετρό Αιγάλεω
Αλληλεγγύη στον αναρχικό Ν. Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11
Αλληλεγγύη στον αναρχικό Ν. Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11
και στους αλληλέγγυους απεργούς πείνας:
Γ. Μιχαηλίδη από 17/11
Α. Μπουρζούκο και Δ. Πολίτη από 1/12
Πανό που αναρτήθηκε στη κεντρική είσοδο στο πάρκο τρίτση
Πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους μετανάστες για την εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας τον Αύγουστο του 2013, Παρασκευή 31/10 στις 6μ.μ, πλ. Βικτωρίας
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31/10 ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους διωκόμενους μετανάστες για την εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας τον Αύγουστο του 2013. πλ.Βικτωρίας στις 6μμ
ΔΕΥΤΕΡΑ 3/11 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στο πρωτοδικείο δέγλερη
ΖΗΤΩ ΤΑ ΗΘΗ ΤΩΝ ΞΥΠΟΛΥΤΩΝ
Εδώ και ένα μήνα περίπου διεξάγεται σε όλο το ευρωπαϊκό έδαφος υπό τις εντολές της ΕΕ, μια στρατιωτικού τύπου επιχείρηση με τον ευφάνταστο τίτλο “Mos Maiorum” -”τα ήθη των προγόνων μας”- που αφορά στη “διαχείριση των μεταναστευτικών ροών” και τη θωράκιση της Ευρώπης-Φρούριο. Πρόκειται για μια επιχείρηση που επεκτείνει σε όλο το μήκος και πλάτος του ευρωπαϊκού εδάφους τη φιλοσοφία του στρατοπέδου συγκέντρωσης, τον πυρήνα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού: ρατσισμός, καταστολή, φόβος, στρατιωτικοποίηση του εδάφους, εγκλεισμός και περιθωριοποίηση για τους “από κάτω”.
Τον Αύγουστο του 2013, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών της Αμυγδαλέζας, σε έναν από τους χώρους που φυλακίζονται οι μετανάστες μετά από αντίστοιχου “ήθους” επιχειρήσεις (Ξένιος Δίας, Θησέας κ.α.), εκεί όπου κρατούνται για 18 και πλέον μήνες χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα παρά μόνο το ότι βρίσκονται “χωρίς χαρτιά” σε ελληνικό έδαφος, εκεί που η καθημερινότητα καθορίζεται από τις ορέξεις των δεσμοφυλάκων και των βασανιστών, οι μετανάστες εξεγείρονται: βάζουν φωτιά στα κοντέινερ, επιτίθενται στους δεσμώτες τους, ενώ δέκα από αυτούς βρίσκουν προσωρινά το δρόμο της ελευθερίας, έξω από αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «ελληνικό Γκουαντάναμο». Τις επόμενες μέρες 65 μετανάστες σύρονται σιδεροδέσμιοι, χτυπημένοι και ξυπόλητοι στα δικαστήρια χωρίς καν την παρουσία δικηγόρου ή μεταφραστή.
Στις 3 Νοέμβρη δικάζονται με βαριά κακουργήματα ως υπαίτιοι της εξέγερσης. Δικάζονται για την αυτονόητη αντίσταση στη σύγχρονη δουλεία, την ταπείνωση και την εκμετάλλευση.
Η αλληλεγγύη στους μετανάστες δεν είναι “ανθρωπιστικό καθήκον”. Είναι η αναγνώριση της κοινής μας μοίρας, είναι προϋπόθεση ενός αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, την επιταχυνόμενη βία της καπιταλιστικής μηχανής, το σκοτάδι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Στις 3 Νοέμβρη δικάζονται με βαριά κακουργήματα ως υπαίτιοι της εξέγερσης. Δικάζονται για την αυτονόητη αντίσταση στη σύγχρονη δουλεία, την ταπείνωση και την εκμετάλλευση.
Η αλληλεγγύη στους μετανάστες δεν είναι “ανθρωπιστικό καθήκον”. Είναι η αναγνώριση της κοινής μας μοίρας, είναι προϋπόθεση ενός αγώνα ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, την επιταχυνόμενη βία της καπιταλιστικής μηχανής, το σκοτάδι του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ 2013
(ΔΙΚΗ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ, πρωτοδικείο Δέγλερη)
Αλληλεγγύη στον Αναρχικό Α.Σταμπούλο – παρέμβαση και πορεία 10 και 11 Οκτώβρη
Παρασκευή 10/10 Συγκέντρωση/Παρέμβαση στις 17:30
έξω από το υπουργείο δικαιοσύνης (μεσογείων)
Σάββατο 11/10 Πορεία στις 12:00
στο Μοναστηράκι
Δήλωση του Α.Σταμπούλου
Την 1-10-2014 , με συλλαμβάνουν και οδηγούμαι με κουκούλα στο κεφάλι στον ανακριτικό θάλαμο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας. Από τις 17.00 έως τις 1.00 τη νύχτα, ένα τσούρμο κουκουλοφόροι -και ενώ είμαι δεμένος πισθάγκωνα- μου αποσπούν με τη βία DNA, αποτυπώματα και με φωτογραφίζουν (προσπαθούν) εν μέσω ειρωνειών, κεφαλοκλειδωμάτων,στραμπουληγμάτων, ξύλου και απειλών για ηλεκτροσόκ , θεωρώντας ότι έτσι θα συνεργαστώ. Στις 1.00 τη νύχτα, βλέπω τους πρώτους ξεκουκούλωτους που μου ανακοινώνουν ότι κατηγορούμαι για τρομοκρατία. Ως τις 5.30 τα ξημερώματα , παραμένω σε ένα 1 Χ 3 κελί , δεμένος πάντα πισθάγκωνα με τις χειροπέδες. Την επόμενη μέρα γίνονται πάλι προσπάθειες να με φωτογραφίσουν.
Από μεριάς μου απείχα από την πρώτη στιγμή από τροφή και νερό με απαίτηση να μιλήσω με δικηγόρο. Μου επέτρεψαν τελικά να ειδοποιήσω δικηγόρο μετά από 24 ώρες και κατόρθωσα να την δώ μολις για λίγα λεπτα , λίγο πριν τον Εισαγγελέα.
Τα παραπάνω τα καταθέτω σαν μια μικρή εμπειρία αγώνα προς τους συναγωνιστές.
Η στάση του Κράτους προς εμάς , ήπια ή σκληρή -αυτό είναι πάντα σχετικό- δεν μπορεί ποτέ να μας κάμψει, όσο έχουμε συνείδηση της υπευθυνότητας που απορρέει από τη θέση μας ως αναρχικοί , στις στιγμές της δοκιμασίας.
Γιατί οι δύσκολες στιγμές στον αγώνα είναι αυτές που ατσαλώνουν τη συνείδηση. Γιατί σε αυτές τις περιστάσεις ο κάθε ένας από μας είναι ο θεματοφύλακας των ιδανικών της κοινωνίας που πολεμάμε να φτιάξουμε. Για τον αγώνα προς την χειραφέτηση από την ταξική κοινωνία έχει χυθεί πολύ αίμα, κι επομένως θα ήταν αστείο να λυγίζουμε στα όποια νταϊλίκια των μπάτσων. Κράτησα αρνητική στάση απέναντι στις αξιώσεις των κρατικών λακέδων να αποσπάσουν στοιχεία μου για δυο λόγους. Πρώτο, για λόγους αξιακούς , καθώς θεωρώ ότι υποχρέωση κάθε αναρχικού επαναστάτη είναι να μη δίνει ούτε χιλιοστό εδάφους στον ταξικό εχθρό . Και δεύτερο γιατί, αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα της υπόθεσης που μου προσάπτουν, θέλησα να προστατέψω συντροφικό και φιλικό περιβάλλον από τα κοράκια που με κρατάνε. Όσο λοιπόν οι κλούζω δεν έβρισκαν το όνομα, δεν ήμουν διατεθειμένος με τιποτε να τους το δώσω. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δυο μέρες μετά τη σύλληψη, η αστυνομία έχει βρει «επιτέλους» το όνομά μου.
Είναι σαφές ότι με τη σύλληψή μου οι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής και κυρίως οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι έλπιζαν να βγάλουν λαβράκι , γι αυτό και οι διαρροές στον τύπο για το σημειωματάριο με τις «χρονομετρημένες διαδρομές» τους στόχους, τα ποδήλατα και τα λουκάνικα. Μέσω της κοπτορραπτικής φτιάχνουν μια ιστορία που να ταιριάζει στο σενάριο τους. Σενάριο που στο τέλος πρέπει πάντα να βγάζει αυτούς νικητές.
Το τι έκανα, ποιος είμαι και γιατί βρισκόμουν εκεί που με συνέλαβαν δεν είναι υπόθεση της αστυνομίας και των εισαγγελέων αλλά δική μου. Επομένως, δεν έχω να απολογηθώ στους φύλακες της αστικής νομιμότητας, αλλά μόνο στο επαναστατικό κίνημα, τους συντρόφους και τον λαό που επιλέγει να μη ζήσει σα ραγιάς.
Θεωρώ αναγκαία αυτήν την πρώτη επικοινωνία με τον έξω κόσμο , μιας και δεν τρέφω αυταπάτες για την μη προφυλάκιση μου.
Προς το παρόν, βρίσκομαι αιχμάλωτος στα χέρια των υπηρετών του κεφαλαίου, η καρδιά μου όμως παραμένει στο στρατόπεδο της επανάστασης.
Ο αγώνας συνεχίζεται.
Ζήτω η επανάσταση.
Ζήτω η Αναρχία.
Αντώνης Σταμπούλος
από την Λ. Αλεξάνδρας 173.
4/10/2014
ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ ΔΙΨΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟ
Δευτέρα, 6 Οκτωβρίου, έξι μέρες μετά , και το κλίμα της τρομολαγνείας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης δε λέει να κοπάσει. Μόνο τυχαίο δεν είναι , καθώς από πίσω είναι σαφές ότι βρίσκεται «αντιτρομοκρατικός» δάκτυλος.
Από την πρώτη στιγμή δημοσιοποιούν προς τους δημοσιογράφους «ευρήματα» – γι αυτούς στοιχεία ενοχής- που δεν περιλαμβάνονται καν στην δικογραφία. Για παράδειγμα το περίφημο μπλοκάκι με τους δύσκολους «κωδικούς» τους οποίους η Κατεχάκη – λέει – προσπαθεί να σπάσει… ταπερ, καλ, ποδήλατα που θα βλέπουν στον ύπνο τους για πολύ καιρό, προσπαθώντας να ξετρυπώσουν το «μυστήριο».
Η πραγματικότητα είναι ότι, ο μόνος σκοπός τους είναι να γίνεται θόρυβος, ώστε να γίνει πιο εύκολη η εξόντωση μου.
Τα σενάρια δεν έχουν τέλος, όπως οι «βόμβες» ασετιλίνης με οξυγόνο που ακόμη και ο πυροτεχνουργός τους είπε ότι δεν συνδυάζονται με εκρηκτικά, παρόλα αυτά, κάνουν εντύπωση κι αυτό αρκεί.
Έγινα ηγετικό στέλεχος του ΕΑ, ληστής στην Κλειτορία, διάδοχος του Λάμπρου Φούντα, η καταζητούμενη αναρχική συντρόφισσα Πόλα Ρούπα με το παιδί της αναγνωρίστηκε να με περιμένει – λέει- καθισμένη αμέριμνα στα σκαλοπάτια της Καλλιφρονά, σύμφωνα πάντα με βάσιμες μαρτυρίες επίδοξων ρουφιάνων και γελοίων τύπων όπως εκείνου του γείτονα στο πατρικό μου που είπε ότι άκουγε εκρήξεις από το υπόγειο του σπιτιού!
Έχει πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε που είναι κρυμμένοι όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες που με τις βλακείες που ξεστομίζουν ή ακόμη χειρότερα που τους βάζουν να παπαγαλίζουν, βοηθάνε στο κλίμα της τρομοϋστερίας που το κράτος έντεχνα καλλιεργεί από την πρώτη στιγμή που με απήγαγαν.
Ακόμη και ο Μαρινάκης – λέει – θορυβήθηκε από τα σενάρια «στοχοποίησης» και κινητοποίησε μερίδα φιλάθλων να ζητήσουν το λόγο από το Σκάι γιατί θεωρούν ότι λόγω της θέσης του Σκάι οι τρομοκράτες στοχοποίησαν τον πρόεδρό τους. Και έρχονται τα σενάρια της αντιτρομοκρατικής να έχουν κάνει πρώτα από όλα κάτι τέτοιους μεγαλοκαρχαρίες να χάνουν τον ύπνο τους αυτές τις μέρες.
Θα ήταν αλήθεια φοβερή κωμωδία να μαζέψουμε όλα αυτά που ειπώθηκαν για την υπόθεση μου, ωστόσο το αστείο σταματάει και το πράγμα σοβαρεύει όταν αναλογιστούμε ότι όλα αυτά αποτελούν μια συντονισμένη στρατηγική του κράτους απέναντι σ’ όσους του μπαίνουν στο μάτι.
Έδωσα μάχη στην αντιτρομοκρατική για να κρατήσω την αξιοπρέπειά μου και θα συνεχίσω να το κάνω κι από το Μεταγωγών που με μετέφεραν απόψε .
Παρά την εισαγγελική παραγγελία για μεταγωγή μου στις φυλακές Κορυδαλλού , το γεγονός ότι με έφεραν εδώ αποκαλύπτει ότι υπάρχει ισχυρή πίεση και προσπάθεια να με στείλουν σε κάποια άλλη μακρινή φυλακή, προς εξόντωση όχι τόσο δική μου, αφού ξέρουν ότι πολιτικά υπερασπίζομαι τη θέση μου ακόμη κι αν με στείλουν στη Σιβηρία, αλλά κυρίως της οικογένειάς μου που θα αναγκάζεται να ταξιδεύει ώρες για να με δει, αλλά και με στόχο για τη δυσχέρανση του έργου της συνηγόρου.
Δεν θα αφήσω την αλητεία της αντιτρομοκρατικής και των πολιτικών προϊστάμενων της να τσακίσει τους δικούς μου ανθρώπους.
Και γι’ αυτό πριν ακόμη μου αναγγείλουν πού θα με στείλουν , εγώ προειδοποιώ ότι δεν δέχομαι να πάω πουθενά αλλού εκτός από τον Κορυδαλλό, κοντά στην οικογένειά μου και τη συνήγορο.
Δηλώνω λοιπόν ότι από τώρα ξεκινάω απεργία πείνας και δίψας!
Κι από δω που είμαι προειδοποιώ, ότι δεν πρόκειται να με πάρουν παρά μόνο σηκωτό .
Μεταγωγών
6-10-2014
Αντώνης Σταμπούλος
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΤΡΙΤΣΗ» ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε στο πάρκο στη μικροφωνική-συγκέντρωση που καλέστηκε από την κατάληψη Αγρός, την Κυριακή 5/10, με αιχμή τη μεταβίβαση της διαχείρισης του πάρκου στον ΑΣΔΑ, ως συνέχεια της “επιχείρησης εξαφάνισης” του ανοιχτού, δημόσιου χαρακτήρα του.
Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΤΡΙΤΣΗ» ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Και η «αξιοποίηση» του πάρκου Τρίτση περνάει στον ΑΣΔΑ (Αναπτυξιακός σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας)! Δεν μας παραξενεύει και δεν μας εκπλήσσει καθόλου αυτή η εξέλιξη. Από καιρό οι γύρω δήμοι, με πρώτο απ’ όλους το δήμαρχο Ιλίου Ζενέτο, διεκδικούν τη διαχείριση του πάρκου. Η λύση δόθηκε σε σύσκεψη υπό τον υπουργό ΠΕΚΑ μέσω του ΑΣΔΑ, που είναι ακριβώς αυτή η διαδημοτική συνεργασία που στόχο έχει την οικονομική εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής γης. Ο ΑΣΔΑ αναλαμβάνει πλέον την εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων του πάρκου με επιχορήγηση από το «Πράσινο ταμείο» για τα πρώτα πέντε χρόνια από την ανάληψη των καθηκόντων του.
Είναι ήδη γνωστό το μεγάλο φαγοπότι των ευρωπαϊκών κονδυλίων κατά τη διάρκεια της διοίκησης του πάρκου από τους δήμους και τον ΑΣΔΑ -για ένα μεγάλο φαγοπότι ετοιμάζονται και τώρα, με τη χρηματοδότηση από το “πράσινο ταμείο”. Είναι ήδη γνωστή και η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο πάρκο, με το ασφυκτικά εμπορευματοποιημένο μέρος του κεντρικά του πάρκου, με το «κέντρο της γης» του υιού Κόκκαλη και τα διάφορα μαγαζάκια που πουλάνε οικολογία και διασκέδαση. Τα παλαιότερα αλλά και τα πρόσφατα σχέδια του Φορέα διαχείρισης του πάρκου με την προκήρυξη διαγωνισμών, για τη δημιουργία λούνα παρκ, κι άλλων χώρων εστίασης. Το κομμένο από την 21η Ιανουαρίου 2013 ρεύμα και η αποκατάστασή του μόνο στο εμπορευματοποιημένο κομμάτι του πάρκου. Οι «παράξενες» φωτιές που μπήκαν κατά τη διάρκεια του περσινού και φετινού καλοκαιριού, παρά τις πολυδιαφημιζόμενες εργασίες αποψίλωσης των ξερόχορτων από τον ΑΣΔΑ, καθώς και η μεθοδευμένη εικόνα εγκατάλειψης.
Γνωρίζουμε τις προθέσεις των δημάρχων και του ΑΣΔΑ για την αξιοποίηση και την ανάπτυξη: τραπεζοκαθίσματα, εμπόριο και περίφρακτοι αποστειρωμένοι χώροι. Κι όποιος/α δεν πείθεται, ας κάνει μία βόλτα στις κεντρικές πλατείες του Ιλίου και των Αγ. Αναργύρων, στο άλσος του Ιλίου. Οι πλατείες-τερατουργήματα του εμπορίου γίνονται αβίωτες για όποιον/α δεν έχει ή δεν θέλει να καταναλώσει. Μιλάμε δηλαδή για μια ιδιότυπη περίφραξη του δημόσιου χώρου, στον οποίο μπορείς να βρίσκεσαι ανάλογα με την καταναλωτική σου δύναμη. Ξέρουμε ότι βασικός στόχος γι’ αυτούς ήταν και θα είναι η ολοκληρωτική εμπορευματοποίηση του πάρκου, προφασιζόμενοι πάντα την εύρεση οικονομικών πόρων για τη συντήρησή του. Η “ανάσα” για το πάρκο στη δική τους γλώσσα μεταφράζεται σε χρήμα, κέρδος, εμπόρευμα, αποκλεισμούς, προσωπική προβολή, ψήφους. Και είναι οι ίδιοι που στη σκιά ενός δέντρου και στο πέταγμα ενός παπαγάλου βλέπουν μόνο ευκαιρία προς πώληση! Τίποτε άλλο.
Οπότε είναι τουλάχιστον αφέλεια να θεωρούμε ότι το πάρκο βρίσκεται σε καλύτερα χέρια με τη μεταβίβαση του στον ΑΣΔΑ. Και είναι τραγική η αφήγηση και του υπουργείου και των δημοτικών αρχών Ιλίου και Αγ. Αναργύρων, ότι οι τοπικές αρχές γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες των κατοίκων των γύρω από το πάρκο περιοχών. Προφανώς, θέλουν να ξεχάσουμε τι ακριβώς είναι οι τοπικές αρχές και η τοπική “αυτοδιοίκηση”. Δεν είναι τίποτε άλλο από την προέκταση της κεντρικής εξουσίας σε τοπικό επίπεδο και εφαρμογή στους δήμους των κεντρικών πολιτικών. Οι τοπικοί άρχοντες δρομολογούν τις συστημικές πολιτικές στις γειτονιές μας και, όποιος το ξεχνάει, ας δει τον δήμαρχο Ζενέτο· το “έργο” του πολιτικού του βίου συνοψίζεται στο σχήμα: ανάπτυξη-περίφραξη-κέρδος-εμπόριο-τραπεζοκαθίσματα-λευκές νύχτες ροής του χρήματος. Αυτές είναι όμως οι ανάγκες των κατοίκων των περιοχών; Ας μην ξεχνάμε ότι οι τοπικές αρχές, μαζί και ο ΑΣΔΑ, επιτελούν κι έναν ακόμη πολύ συγκεκριμένο ρόλο: αναλαμβάνουν να διαμεσολαβήσουν τη σχέση μας με τα “κοινά”, να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις μας, να επιβάλλουν αποφάσεις. Κι αυτό ακριβώς θα συνεχίσει να συμβαίνει όσο εμείς τους το αναθέτουμε.
Αντιλαμβανόμαστε όλους αυτούς τους «καλοθελητές» (φορέα, ΑΣΔΑ, δημάρχους κλπ) ως καταφανώς εχθρικούς σε όλα εκείνα τα προτάγματα περί ανοιχτών δημόσιων χώρων, με ελεύθερη πρόσβαση για όλες-όλους, χωρίς εμπορεύματα, κέρδος και χρήμα να διαμεσολαβεί τις σχέσεις μας. Αντιλαμβανόμαστε όλους εμάς που επιθυμούμε τον ανοιχτό χαρακτήρα του πάρκου ως κομμάτι του και σε αρμονία με αυτό και τους οργανισμούς του.
Και φυσικά, δεν αναγνωρίζουμε κανέναν από αυτούς ως υπεύθυνο για τη φροντίδα του πάρκου. Το πάρκο θα παραμείνει ζωντανό μόνο αν όλοι-ες το φροντίσουμε, συλλογικά, χωρίς διαμεσολαβήσεις, χωρίς εκλεγμένους και φυτευτούς τσιφλικάδες.
ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
*Για να κατεβάσετε το κείμενο της παρέμβασης σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ