Category: συγκέντρωση

Posted on

Ενημέρωση από την παρέμβαση για τις ελεύθερες μετακινήσεις στο σταθμό του ΗΣΑΠ Κάτω Πατησίων, Σάββατο 12/5

Το Σάββατο 12/5 στο πλαίσιο των δράσεων για ελεύθερες μετακινήσεις για όλους/ες, ενάντια στα συστήματα ελέγχου και αποκλεισμών και της αναδιάρθρωσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στον σταθμό του ΗΣΑΠ Κάτω Πατησίων, από τις 12.30 μέχρι τις 14.15. Στην παρέμβαση συμμετείχαν περίπου 80 σύντροφοι και συντρόφισσες από συνελεύσεις γειτονιάς, στέκια, καταλήψεις και αναρχικές ομάδες από την Αθήνα και τον Πειραιά.
Πιο συγκεκριμένα, μοιράστηκαν χιλιάδες αντίτυπα από το κοινό διασυλλογικό κείμενο (επισυνάπτεται σε μορφή pdf) καθώς επίσης και από ένα επιπλέον κείμενο μεταφρασμένο σε τέσσερις γλώσσες (Αγγλικά, Φαρσί, Μπάνγκλα και Αραβικά) για μετανάστες/τριες, τοποθετήθηκαν πανό, κολλήθηκαν δεκάδες αυτοκόλλητα, πετάχτηκαν τρικάκια περιμετρικά του σταθμού, πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός των πυλών για ελεύθερη διέλευση των επιβατών, μπλοκάρισμα των μηχανισμών χρέωσης διαδρομής και των μηχανημάτων έκδοσης στις δύο αποβάθρες και υπήρχε μικροφωνική σε όλη τη διάρκεια της παρέμβασης στην πλατεία εξωτερικά του σταθμού. Είχαν προηγηθεί μισάωρες παρεμβάσεις-μοιράσματα στους σταθμούς ΗΣΑΠ Πειραιά και Πετραλώνων.

Φωτογραφίες από την παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε στον σταθμό ΗΣΑΠ Πειραιά:

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΚΥΡΩΤΙΚΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ 

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ 

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΠΙΒΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ 

ΚΑΝΕΝΑΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/ΜΟΝΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΣΤΑ ΜΜΜ

Φωτογραφίες από την παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε στον σταθμό ΗΣΑΠ Κάτω Πατησίων:

 Συνελεύσεις Γειτονιών, Στέκια, Καταλήψεις και Αναρχικές ομάδες από την Αθήνα και τον Πειραιά
Posted on

Για τη μοτοπορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους μετανάστες από Μόρια και Πέτρου Ράλλη, το Σάββατο 21/4

* αναδημοσίευση από: http://anarxiko-resalto.blogspot.gr/ και http://suneleushkeratsiniou.blogspot.gr/

Το Σάββατο 21/4 πραγματοποιήθηκε μοτοπορεία από το Πεδίον του Άρεως προς το κέντρο κράτησης της Πέτρου Ράλλη (Αθήνα) και συγκέντρωση έξω από αυτό. Η δράση αυτή αποτελεί κομμάτι της καμπάνιας αλληλεγγύης στους διωκόμενους μετανάστες από τα κολαστήρια της Μόριας στη Μυτιλήνη (35 & 10) και της Πέτρου Ράλλη (8), που αντιμετωπίζουν κατηγορίες «στάσης κρατουμένου» και «εξέγερσης» (ενημερωτικό-πολιτικό κείμενο για τις υποθέσεις εδώ). Η δίκη των 35 από τη Μόρια έχει ξεκινήσει στις 20/4 στη Χίο ενώ των 8 της Πέτρου Ράλλη έχει οριστεί για την Παρασκευή 27/4 στις 9.00πμ, στο εφετείο Αθηνών στη Λουκάρεως, στο Ε’ τριμελές κακουργιοδικείο, 1ος όροφος, Αίθουσα Δ 70 ΣΤ.
Η μοτοπορεία διοργανώθηκε από την ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης, η οποία συγκροτήθηκε μετά από κάλεσμα του Συντονιστικού Συλλογικοτήτων και Ατόμων Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης (ΣΣΑΕΚΚ), στο οποίο ανταποκρίθηκαν συνελεύσεις γειτονιάς, αυτοοργανωμένα στέκια και καταλήψεις, αναρχικές ομάδες και μεμονωμένοι σύντροφοι και συντρόφισσες.
Στο Πεδίον του Άρεως κρεμάστηκε πανό και μοιράστηκαν κείμενα σε ελληνικά, αραβικά και φαρσί. Έπειτα η μοτοπορεία, στην οποία συμμετείχαν 40 μηχανάκια, κινήθηκε στους δρόμους Ιουλιανού, Γ’ Σεπτεμβρίου, Αχαρνών, Μάγιερ, Καρόλου, Αχιλλέως, Κολοκυνθούς, Λεωνίδου, Θερμοπυλών, Πειραιώς, Πέτρου Ράλλη και όταν έφτασε στο κολαστήριο του «αλλοδαπών» ενώθηκε με δεκάδες αλληλέγγυους/ες που είχαν ήδη συγκεντρωθεί στο σημείο.
Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης υπήρχε διαρκής ανταλλαγή συνθημάτων με τους έγκλειστους μετανάστες, οι οποίοι δεν σταμάτησαν να φωνάζουν FREEDOM και να εκφράζουν την οργή τους για τις άθλιες συνθήκες εγκλεισμού και την μακροχρόνια κράτησή τους στη «μαύρη τρύπα της Πέτρου Ράλλη». Πέταξαν μάλιστα τρεις φορές πλαστικά μπουκάλια που περιείχαν μηνύματα, τα οποία όμως έπεσαν εντός του «αλλοδαπών» και οι μπάτσοι φρόντισαν να τα απομακρύνουν άμεσα. Έπειτα από επικοινωνία με τους «εντός των τειχών» στα αραβικά, ενημερωθήκαμε ότι 9 άτομα που οι αρχές θεώρησαν ότι σχετίζονται με το ρίξιμο των μπουκαλιών είχαν ήδη μεταφερθεί κατά τη διάρκεια της παρέμβασης σε άλλο χώρο για πίεση και εκφοβισμό. Την Κυριακή 22/4/2018 κρατούμενοι μετανάστες σε πτέρυγα του “αλλοδαπών” ξεκίνησαν αποχή από το συσσίτιο, με αρχική πρόθεση να τη συνεχίσουν.
ΔΙΚΗ ΤΩΝ 8 ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/4/2018, 9.00πμ, ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ – ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ
(Ε’ τριμελές κακουργιοδικείο, 1ος όροφος, Αίθουσα Δ 70 ΣΤ)
Posted on

Αλληλεγγύη στη ZAD – Κατάληψη παντού / Solidarity to ZAD – Squat the world [Eng]

Εδώ και λίγες μέρες, την ίδια ώρα που η γαλλική πολεμική μηχανή σπέρνει το θάνατο στη Συρία, συμμαχώντας με ΗΠΑ και Βρετανία για την έναρξη εναέριων βομβαρδισμών, στο εσωτερικό της γαλλικής επικράτειας τα διαχρονικά μιλιταριστικά δόγματα παίρνουν σάρκα και οστά για την καταστολή και εκκένωση του απελευθερωμένου εδάφους της ZAD -Notre-dams-de-landes (Zone A Defendre ή αλλιώς Ζώνη Υπεράσπισης).

 

Στη στρατιωτικού τύπου επιχείρηση που εξαπέλυσε το γαλλικό κράτος, με την εκδικητική ονομασία «Καίσαρας 2» (6 χρόνια πριν, είχε προηγηθεί μία ακόμη τεράστια επιχείρηση καταστολής της ZAD υπό την ονομασία «Καίσαρας» με 2.000 και πλέον χωροφύλακες και ειδικές δυνάμεις, η οποία απέτυχε κατόπιν σθεναρής αντίστασης χιλιάδων κατοίκων και αλληλέγγυων), επιστρατεύτηκαν πάνω από 2.500 μπάτσοι, εκατοντάδες στρατιωτικού τύπου οχήματα και αύρες, μπουλντόζες κατεδάφισης και χιλιάδες χειροβομβίδες διαφόρων ειδών, ενώ η όλη επιχείρηση έχει συνολικό κόστος 400.000 ευρώ ανά μέρα.

 

Η κοινότητα αγώνα της ZAD αποτελεί μια αγροτική ζώνη 16.5 τετραγωνικών χιλιομέτρων στα περίχωρα της Νάντης. Στην περιοχή, κάτοικοι και αλληλέγγυοι/ες με διαρκείς αγώνες που ξεκίνησαν μισό αιώνα πριν εμπόδισαν την κατασκευή ενός μητροπολιτικού αεροδρομίου που θα κατέστρεφε την περιοχή.

Η έκταση και η ένταση της καταστολής βρίσκει στον αντίποδα την αντίσταση που για μια ακόμη φορά προβάλλουν οι κάτοικοι της ZAD και αλληλέγγυοι/ες, μπολιάζοντας συγχρόνως άλλες εστίες αγώνα και στήνοντας ανάχωμα σε ένα κόσμο διαταγών, απαγορεύσεων και καπιταλιστικής ερημοποίησης. Μία αντίσταση που έρχεται με τη σειρά της να προστεθεί σε έναν ευρύτερο κύκλο φοιτητικών, ταξικών και κοινωνικών αγώνων που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα στο γαλλικό κράτος. Με την αλληλεγγύη να αποτελεί για ακόμη μία φορά μία επικίνδυνη μεταβλητή ενάντια στους κυριαρχικούς σχεδιασμούς και την κρατική βία…

Αλληλεγγύη στη ZAD και στον αγώνα ενάντια στην στρατιωτικο-αστυνομική καταστολή,
την επιβολή και τους σχεδιασμούς του γαλλικού κράτους, την καπιταλιστική ερημοποίηση
Καταλήψεις και κοινότητες αγώνα ενάντια στην κρατική/καπιταλιστική βαρβαρότητα

Aκολουθεί το μεταφρασμένο κείμενο στην αγγλική γλώσσα
[here follows the previous text in english]

 

Πανό αλληλεγγύης στη ZAD που αναρτήθηκαν στο Μοναστηράκι και στο Πολυτεχνείo

 

During the last days, at the same time that the french war machine is spreading death in Syria allying with the U.S. and the U.K. for the beginning of air-bombings, in the interior of the french territory the intertemporal militaristic doctrines are getting flesh and blood for the repression and the evacuation of the liberated land of ZAD – Notre-dams-de-landes (Zone A Defendre or else Zone to Defend).
In the militaristic-type operation which the French state launched, with the revengeful name “Caesar 2” (6 years before, there had been another large operation for the repression of ZAD called “Caesar” with more than 2.000 gendarmes and special units, which had failed after a strong resistance of thousands of residents and solidars), more than 2.500 cops were drafted, hundreds of military-type vehicles, demolition bulldozers and thousands of grenades, while the total daily cost of the operation reached 400.000 euros.
The struggling community of ZAD is an agricultural zone of 16.5 square kilometers in the suburbs of Nantes. In this area, residents and solidars stopped the construction of metropolitan airport which would destroy the land, with struggles that began half a century ago.
The range and tension of the repression finds on the opposite the resistance that once more is showed by ZAD residents and solidars, grafting at the same time other shelters of struggles and opposing a mound against a world of orders, prohibitions and capitalistic desolation. A resistance that comes to be added on a wider circle of student, class and social struggles which take place during the last time period at the french state. With solidarity consisting once more a dangerous variable against the dominant plans and the state violence…

 

Solidarity to ZAD and to the struggle against the military-police repression, the imposing and the plans of the French state, the capitalistic desolation 
Squats and struggle-communes against the state/capitalistic barbarism 

 

Against the military-police repression of ZAD – Solidarity to the squatted lands of Nantes (France) [Monastiraki Square, Athens]
Solidarity to the land squatters (ZAD) in Nantes who blocked the airport creation and are being repressed by the french state – Against the world of orders, prohibitions, repression and capitalistic desolation [«Polytechnio» University, Athens]
Posted on

Κάλεσμα στην πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους μετανάστες της Μόριας και της Πέτρου Ράλλη, Σάββατο 14/4, 12:00, Μοναστηράκι

Η διασυλλογική αφίσα:

 

Η οργή των μεταναστ(ρι)ών
οι αντιστάσεις και οι εξεγέρσεις τους
απέναντι στο καθεστώς εξαίρεσης, την παρανομοποίηση, την γκετοποίηση, τις απελάσεις, τον ρατσισμό
πίσω από συρματοπλέγματα και κάγκελα κέντρων κράτησης και φυλακών
ενάντια σε στρατό, αστυνομία, δικαστές, ανθρωπιστές μεσολαβητές και μιντιακούς εισαγγελείς
είναι κομμάτι της δικής μας οργής
 
Μάιος 2017 – Κολαστήριο Πέτρου Ράλλη, Αθήνα
Μπάτσοι-δεσμοφύλακες εισβάλλουν στα κελιά της “Διεύθυνσης Αλλοδαπών” ξυλοκοπώντας 8 μετανάστες που απλά ζήτησαν να ενημερωθούν για τις υποθέσεις τους. Η συγκάλυψη της ωμής βίας των ανθρωποφυλάκων (σπασμένα χέρια και κεφάλια) έγινε με στημένες κακουργηματικές κατηγορίες “στάσης”, “απειλής” και “οπλοκατοχής” και απόδοση των τραυμάτων σε “γλιστρήματα”. Στη συνέχεια, διασκορπίστηκαν σε φυλακές όλης της επικράτειας. Η δίκη τους έχει οριστεί στις 27/04 στο Εφετείο Αθηνών.
Ιούλιος 2017 – Κολαστήριο Μόριας, Λέσβος
Οι διαδοχικές διαμαρτυρίες και οι δυναμικές κινητοποιήσεις των μεταναστ(ρι)ών ενάντια στην ομηρία τους από το ελληνικό κράτος ακολουθούνται από εισβολή δυνάμεων καταστολής με δακρυγόνα, εκτεταμένη χρήση βίας και 35 συλλήψεις στον σωρό. Οι 35 συλληφθέντες προφυλακίζονται με κατασκευασμένες κακουργηματικές κατηγορίες σε διαφορετικές φυλακές της επικράτειας, με τη δίκη τους να ορίζεται σκόπιμα στην Χίο αντί στην Λέσβο στις 20/04, δυσχεραίνοντας την υπεράσπισή τους και την παρουσία αλληλέγγυων. 10 επιπλέον μετανάστες δικάζονται επίσης στη Χίο στις 11/05, με παρόμοιο κατηγορητήριο, για αντίστοιχα γεγονότα στην Μόρια λίγες μέρες νωρίτερα.


Για το γκρέμισμα κάθε κέντρου κράτησης και φυλακής
14.04 – ΠΟΡΕΙΑ, Μοναστηράκι (12:00)
21.04 – ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ, Πεδίο Άρεως (11:00)
& Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Πέτρου Ράλλη (12:30)
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ
Αναρχικές-οι από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας & τον Πειραιά, Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Θερσίτης (Ίλιον), Κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), Κατάληψη Αγρός (Πάρκο Τρίτση), Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης (Αθήνα), Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
Το διασυλλογικό κείμενο του καλέσματος:
Για την καταστολή των «αόρατων» στα κολαστήρια της «ελληνικής φιλοξενίας»
Τα κολαστήρια της Μόριας στη Λέσβο και της Πέτρου Ράλλη στην Αθήνα αποτελούν δύο από τους βασικότερους «ναούς» των αντιμεταναστευτικών δογμάτων. Πυλώνες και υποδείγματα της κατασταλτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους, των διαρκώς αυξανόμενων αριθμητικά τόπων εξαίρεσης και αορατότητας για τους μετανάστες και τις μετανάστριες: στρατόπεδα «φιλοξενίας», κέντρα κράτησης, προαναχωρησιακά κέντρα απελάσεων.
Το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη («Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής») έχει εδώ και 15 χρόνια την πρωτοκαθεδρία στον εγκλεισμό και τις απελάσεις μεταναστ(ρι)ών στην Αθήνα, με όλη τη δέουσα βαρβαρότητα του «πολιτισμένου» δυτικού κόσμου: σκοτεινά κελιά όπου στοιβάζονται υπεράριθμοι κρατούμενοι/ες δίχως προαυλισμό και είδη υγιεινής, χωρίς καμία ενημέρωση για τα όποια (ελάχιστα) δικαιώματά τους, για την τύχη των αιτήσεών τους και το διάστημα κράτησής τους.
Η κατάσταση που επικρατεί στο συγκεκριμένο κολαστήριο αποτυπώνεται στην περίπτωση 8 μεταναστών, που πριν από ένα χρόνο δέχτηκαν την αστυνομική «περιποίηση» και στη συνέχεια διώχθηκαν δικαστικά. Πιο συγκεκριμένα, στις 31/5/2017, μπάτσοι-δεσμοφύλακες εισέβαλαν απρόκλητα στα κελιά και ξυλοκόπησαν 8 μετανάστες, οι οποίοι το μόνο που ζητούσαν ήταν να ενημερωθούν από τη διεύθυνση για τις υποθέσεις τους, έχοντας ήδη συμπληρώσει 8 έως 10 μήνες διοικητικής κράτησης. Διοικητική κράτηση σημαίνει να είσαι κρατούμενος έως και 18 μήνες (βάσει της ελληνικής νομοθεσίας που μαζί με την ιταλική είναι οι σκληρότερες στην ΕΕ), χωρίς κάποιο λόγο ή κατηγορία, απλά και μόνο επειδή είσαι «χωρίς χαρτιά» (δηλαδή χωρίς κρατικά έγγραφα νόμιμης διαμονής στη χώρα). Κατά τα γνωστά αστυνομικά ήθη, οι έγκλειστοι αποκόμισαν σπασμένα χέρια και κεφάλια από τους ανθρωποφύλακες-βασανιστές τους. Για να συγκαλυφθεί η ωμή βία που ασκήθηκε, στήθηκε δικογραφία εναντίον των μεταναστών για «στάση», «οπλοκατοχή» και «επικίνδυνες σωματικές βλάβες» κατά των αστυνομικών, ενώ η «επεξήγηση» για τους σοβαρούς τραυματισμούς τους είναι ότι προήλθαν από «γλιστρήματα». Για να ολοκληρωθεί το εκδικητικό έργο των διωκτικών αρχών, οι 8 κατηγορούμενοι «στασιαστές» προφυλακίστηκαν βάσει των στημένων κατηγοριών και διασκορπίστηκαν σε φυλακές όλης της επικράτειας, με σκοπό την απομόνωσή τους και τη στέρηση της δυνατότητας άμεσης επικοινωνίας τους με δικηγόρο. Η δίκη τους έχει οριστεί στις 27/4 στο Εφετείο Αθηνών.
Το κολαστήριο της Μόριας αποτελεί υπόδειγμα ενός παραμεθοριακού τόπου εξαίρεσης για τους μετανάστες και τις μετανάστριες που φτάνουν στις ελληνικές ακτές. Μια κρατική δομή μαζικής ομηρίας και γκετοποίησης ανθρώπων «χωρίς χαρτιά» και κυρίως όσων φακελώνονται στις «υπηρεσίες υποδοχής» ως «ανάξιοι/ες» παροχής ασύλου. Ένας χώρος συγκέντρωσης και αποθήκευσης «απόβλητων» που τους έχει στερηθεί όχι μόνο το παρόν αλλά και οποιοδήποτε μέλλον διαμέσου της μόνιμης απειλής της απέλασης. Με τις πλέον άθλιες συνθήκες αιχμαλωσίας, με υποσιτισμένους και απεγνωσμένους ανθρώπους, εκτεθειμένους όχι μόνο στη βαρβαρότητα της κρατικής καταστολής αλλά και στα ίδια τους τα όρια. Χαρακτηριστικοί οι 5 θάνατοι από κρύο τον περσινό χειμώνα, σε σύνολο 14 θανάτων μέσα σε 2,5 χρόνια και οι δεκάδες απόπειρες αυτοκτονίας.
Σε έναν τόπο εξαίρεσης κάθε μορφή αντίστασης και κάθε φωνή διαμαρτυρίας βρίσκεται αντιμέτωπη με την ωμότητα της εξουσίας. Το περασμένο καλοκαίρι, στις 18/7/17, εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες στο κέντρο κράτησης της Μόριας βίωσαν τη «ζεστή φιλοξενία» του ελληνικού κράτους και της αριστερής του διαχείρισης. Μετά από διαδοχικές διαμαρτυρίες και δυναμικές κινητοποιήσεις για τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στις αιτήσεις ασύλου καθώς και για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους, οι δυνάμεις καταστολής εισέβαλαν στο κέντρο ξυλοκοπώντας εκατοντάδες και συλλαμβάνοντας στον σωρό δεκάδες άτομα, με έναν συλληφθέντα μετανάστη στα όρια του θανάτου από τα χτυπήματα. Συνολικά, αποδόθηκαν -με τη συνήθη αξιοπιστία της λοταρίας εκ μέρους των ελληνικών αρχών- κατασκευασμένες κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις σε 35 μετανάστες, 30 εκ των οποίων προφυλακίστηκαν επίσης σε διαφορετικές φυλακές, γιατί τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τη θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους εναντίον τους (οι επικράτειες του ελληνικού και του ιταλικού κράτους συνιστούν τα μεγαλύτερα συνοριακά στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ε.Ε.). Λίγο καιρό αργότερα, κατασκευάστηκε μια ακόμα δικογραφία για 10 επιπλέον μετανάστες, που διώκονται με πανομοιότυπη μεθόδευση για ταραχές που είχαν ξεσπάσει στη Μόρια στις 10/7/17 με αφορμή την προσπάθεια απέλασης ενός μετανάστη από την Αϊτή. Μέχρι και σήμερα, οι ομαδικές διώξεις μεταναστών συνεχίζονται ακατάπαυστα, με πιο πρόσφατες τις 8 συλλήψεις για τις ταραχές που έλαβαν χώρα στις 14/3/18 στο κέντρο κράτησης της Μόριας, μετά από απόπειρα αυτοκτονίας ενός 19χρονου Σύρου.
Οι δίκες των 35 και των 10 έχουν οριστεί για τις 20/4 και 11/5 αντίστοιχα, στο μικτό ορκωτό δικαστήριο της Χίου αντί στη Λέσβο, σε μια εξόφθαλμη κίνηση πολιτικής σκοπιμότητας. Η μεταφορά έδρας της δίκης από τον τόπο του δήθεν αδικήματος σε ένα άλλο νησί (χωρίς μάλιστα κάποια νομική αιτιολόγηση) κάνει ουσιαστικά απαγορευτική τη διεξαγωγή της δίκης για την πλευρά των διωκόμενων μεταναστών, τόσο για τους ίδιους τους κατηγορούμενους όσο και για τους δικηγόρους, τους μάρτυρες υπεράσπισής τους (κάποιοι εκ των οποίων είναι επίσης μετανάστες και έχουν απαγόρευση εξόδου από τη Λέσβο) και τους αλληλέγγυους/ες.
Να σημειωθεί ότι στη Μυτιλήνη, στο έργο του ελληνικού κράτους -πέραν των ντόπιων φασιστών- συνδράμει και η τοπική δημοτική αρχή, η οποία σε μια «συγκαλυμμένη» αντιμεταναστευτική διακήρυξη κάλεσε στις 20/11/17 «γενική απεργία», σε συνεργασία με τα αφεντικά και το Εμπορικό Επιμελητήριο της πόλης, ξεφτιλίζοντας την έννοια της απεργίας. Η εν λόγω συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Σαπφούς, εκεί όπου για ένα μήνα μετανάστες και μετανάστριες έδιναν αγώνα, παραμένοντας για μέρες ορατοί/ές στον δημόσιο χώρο, διεκδικώντας το «άνοιγμα» των νησιών και τον απεγκλωβισμό τους από αυτά. Μια κινητοποίηση που συνοδεύτηκε από κατάληψη των τοπικών γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ από δεκάδες μετανάστ(ρι)ες και αλληλέγγυους/ες.
Η βία και οι διώξεις που ασκήθηκαν στους μετανάστες της Πέτρου Ράλλη και της Μόριας συνιστούν παραδειγματική τιμωρία για όλους εκείνους και εκείνες που τολμούν να αμφισβητήσουν τη μεταχείριση που τους επιφυλάσσει ο «ευρωπαϊκός παράδεισος». Αποτελούν ένα κατασταλτικό μήνυμα για το τι τους περιμένει αν επιχειρήσουν να βγουν από το καθεστώς της αορατότητας που τους έχει επιβληθεί, αν αμφισβητήσουν τη θέση που τους υπαγορεύεται, αυτή των απόβλητων, των περιττών, ζωές χωρίς καμία αξία και σημασία. Γιατί η φιγούρα του μετανάστη και της μετανάστριας πρέπει να ταιριάζει με τις κυρίαρχες αφηγήσεις. Οφείλουν να είναι οι άποροι που περιφέρονται άβουλοι και δυστυχείς, οι για πάντα ξένοι και ξένες, οι «άλλοι» και «άλλες» και έτσι πρέπει να παραμένουν, παθητικοί, πειθήνιες, ανύπαρκτοι. Η κρατική πολιτική δηλώνει με σαφήνεια ότι οι διαμαρτυρίες, οι κινήσεις αντίστασης, οι εξεγέρσεις των μεταναστ(ρι)ών θα καταστέλλονται άγρια εν τη γενέσει τους, για παραδειγματισμό όχι μόνο των ίδιων αλλά και των «ντόπιων», για να ξέρουμε όλοι και όλες τι μας περιμένει αν σηκώσουμε κεφάλι.
Ο καιρός του θεσμικού ανθρωπισμού έχει παρέλθει, οι εικόνες του «δράματος των προσφύγων», από το καλοκαίρι του 2015 μέχρι την άνοιξη του 2016, εξαφανίστηκαν από τις μιντιακές μηχανές του θεάματος, τα δάκρυα για τους πνιγμένους και τις πνιγμένες ανοιχτά της Λαμπεντούζα και στο Αιγαίο στέρεψαν γρήγορα. Παράλληλα με τη συστηματική παραγωγή εικόνων πένθους και θλίψης για «το δράμα των ξεριζωμένων», ετοιμάστηκαν δεκάδες στρατόπεδα στοιβάγματος μεταναστ(ρι)ών σε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου, πάντα στα περίχωρα των πόλεων, με τα «hotspot» σε θαλάσσια και χερσαία σύνορα να λειτουργούν ως σύγχρονα Ellis Island (το νησί Ellis Island στον κόλπο της Νέας Υόρκης υπήρξε ο κύριος σταθμός «υποδοχής» για περισσότερους/ες από 12 εκατομμύρια μετανάστ(ρι)ες από το 1892 έως και το 1954, οι οποίοι/ες παρέμεναν εκεί μέχρι να εγκριθεί η είσοδος-παραμονή τους στις ΗΠΑ ή να ανακοινωθεί-δρομολογηθεί η απέλασή τους).
Οι μετανάστες και οι μετανάστριες «έπαιξαν» στην επικαιρότητα όσο αυτό χρειαζόταν ώστε να χτιστεί το προφίλ του κράτους-ρυθμιστή, αυτή τη φορά του «ανθρωπιστικού κράτους» στο πλαίσιο της λεγόμενης προσφυγικής/ανθρωπιστικής κρίσης, όσο και της φιλευσπλαχνίας μεγαλοαφεντικών (σκλαβενίτης, βασιλόπουλος, τραπεζικοί όμιλοι κ.α.), της εκκλησίας και της βιομηχανίας των Μ.Κ.Ο. (πάντα με παχυλά κονδύλια επιχορηγήσεων). Μια σύντομη διαφημιστική καμπάνια «ανθρωπισμού» για να επαναδιατυπωθούν οι κυρίαρχες κανονικότητες, οι διαχωρισμοί σε ντόπιους και ξένους, πρόσφυγες και μετανάστες. Να διατηρηθούν οι κατηγοριοποιήσεις με βάση το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα και οι ρατσιστικές συνδηλώσεις αυτών των διαχωρισμών. Ώστε να εξαλειφθούν από το κοινωνικό πεδίο οι αιτίες που εξαναγκάζουν τους μετανάστες και τις μετανάστριες να μετακινούνται, που δεν είναι παρά ο πόλεμος, η οικονομική λεηλασία, αποκλεισμοί και διώξεις με βάση το φύλο, τη σεξουαλικότητα, τη φυλή, το φρόνημα…
Η καταστολή και οι διώξεις των μεταναστ(ρι)ών υποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι στο στόχαστρο της εξουσίας βρίσκεται πάντα η εξέγερση των «από κάτω» ενάντια στη βαρβαρότητα, την υποτίμηση, τον εγκλεισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τον οργανωμένο θάνατο που μεθοδεύουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι φυλακές. Από τη μεριά μας, η θέση μας είναι πάντα στο πλευρό των όπου γης κολασμένων και των αγώνων τους, στο πλευρό των μεταναστ(ρι)ών (είτε τους αναγνωρίζεται η ιδιότητα του πρόσφυγα είτε όχι), ενάντια στη διασπορά του φόβου και το ιδεολόγημα της ασφάλειας, ενάντια στους επίπλαστους εθνικούς-φυλετικούς-θρησκευτικούς διαχωρισμούς, ενάντια στην ελλάδα/ευρώπη-φρούριο, ενάντια στα σύνορα και τους στρατούς, ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό, την πατριαρχία, ενάντια σε κάθε εξουσία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗΣ
Η ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΟΡΓΗΣ
ΠΟΡΕΙΑ 14/4, 12.00 – ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ 21/4, 11.00 – Πεδίο Άρεως
(συγκέντρωση στην Πέτρου Ράλλη – 12:30)
Αναρχικές-οί από τις δυτικές γειτονιές της Αθήνας & τον Πειραιά
Ρεσάλτο (Κερατσίνι)
Θερσίτης (Ίλιον)
Κατάληψη Αγρός (Πάρκο Τρίτση)
Posted on

Για τους 8 διωκόμενους μετανάστες της Πέτρου Ράλλη και τους 35 διωκόμενους μετανάστες της Μόριας

*αναδημοσίευση από Συντονισμό Συλλογικοτήτων και Ατόμων Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης

 

 

Με πρωτοβουλία του Συντονισμού συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στα κέντρα κράτησης (ΣΣΑΕΚΚ) καλέστηκε ανοιχτή συνέλευση όπου συμφωνήθηκε το παρακάτω πλάνο δράσεων σχετικά με τις υποθέσεις των 8 και των 35 διωκόμενων μεταναστών από Πέτρου Ράλλη και Μόρια

  • 14/4 12:00 :: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ (Μοναστηράκι)
  • 20/4 9:00 :: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ για τους 35 (Χίος)
  • 21/4 12:00 :: ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ & ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ (εκκίνηση από Π.Άρεως)
  • 27/4 9:00 :: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ για τους 8 (Λουκάρεως)

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ!

Το κείμενο του συντονισμού:

Στις 31 Μαΐου 2017, στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής, γνωστή ως Πέτρου Ράλλη, 8 μετανάστες συλλαμβάνονται ύστερα από επίθεση που δέχτηκαν από τους δεσμοφύλακες μέσα στα κελιά τους. Η αφορμή για την επίθεση ήταν πως οι μετανάστες ζητούσαν να επικοινωνήσουν με τον διευθυντή ώστε να ενημερωθούν για την εξέλιξη της κράτησης τους, όντας ήδη 8 έως 10 μήνες κρατούμενοι. Η απάντηση στο απλό αυτό αίτημα ήταν να τους ξυλοφορτώσουν άγρια, με αποτέλεσμα να μεταφερθούν και οι οχτώ στο νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα χέρια. Στη συνέχεια, για τη συγκάλυψη του ξυλοδαρμού, στήθηκε αμέσως δικογραφία εναντίον τους. Μια αντανακλαστική κίνηση στην οποία πάντα καταφεύγουν οι βασανιστές όταν θέλουν να δικαιολογήσουν τη βία τους.

Οι λόγοι για τους οποίους οι έγκλειστοι μετανάστες διαμαρτύρονταν δεν είναι απλώς πως βρίσκονται στα κελιά της Πέτρου Ράλλη χωρίς να έχουν τελέσει κανένα ποινικό αδίκημα (πέραν της έλλειψης εγγράφων) αλλά το ότι βρίσκονται φυλακισμένοι για πολλούς μήνες μέσα σε ένα τελείως αόριστο πλαίσιο κράτησης. Στην Πέτρου Ράλλη, όπως και όλα τα κέντρα κράτησης, ο έγκλειστος δεν ξέρει και δεν ενημερώνεται για πόσο καιρό θα κρατείται. Έτσι, ξυπνάει κάθε πρωί με την ελπίδα ότι θα ελευθερωθεί, και κοιμάται κάθε βράδυ με το βάρος άλλης μιας μέρας στο κλουβί, κάτι που μόνο ως βασανιστήριο μπορεί να νοηθεί. Όταν απέναντι στη μεταχείριση αυτή, οι έγκλειστοι/ες μετανάστες/ριες τολμούν να προβούν στην ελάχιστη διαμαρτυρία η απάντηση του κράτους είναι βίαιη, οργανωμένη και προμελετημένη.

Μέσα στην στημένη δικογραφία εναντίον τους περιέχεται πως υπήρξε «κλιμάκωση της έντασης», πως οι κρατούμενοι «προσπάθησαν να αποδράσουν χτυπώντας συντονισμένα την κεντρική πόρτα της πτέρυγας για να τη σπάσουν» και ότι δήθεν, στην προσπάθεια τους να τραπούν σε φυγή «γλίστρησαν και χτύπησαν μόνοι τους». Αυτό που έγινε στην πραγματικότητα είναι ότι οι μπάτσοι απρόκλητα εισέβαλαν στα κελιά και ξυλοκόπησαν όποιον βρήκαν μπροστά τους ενώ οι μετανάστες χτυπούσαν την πόρτα της πτέρυγας ζητώντας να δούνε τον διευθυντή και να ενημερωθούν για τον χρόνο της κράτησης τους.

Αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει βίντεο, που καταδεικνύει τον τρόπο «διαχείρισης» των μεταναστών με τη χρήση βίας, οι ανθρωποφύλακες έχουν το θράσος να υποστηρίζουν το ακριβώς αντίθετο και η εισαγγελική αρχή να υιοθετεί αυτά τα ψέματα. Το γεγονός αυτό δεν μας εκπλήσσει, απλά επιβεβαιώνει ότι οι κάμερες, όπως και όλα τα μέσα παρακολούθησης, εξυπηρετούν μονάχα τους σκοπούς αυτών που τα χειρίζονται, της εξουσίας και των παρατρεχάμενών της.

Το ίδιο καλοκαίρι, οι ίδιες σκηνές βίας επαναλαμβάνονται στο κέντρο κράτησης της Μόρια στη Λέσβο. Μετά από μια σειρά από κινητοποιήσεις που λήγουν με την εξέγερση στις 18 Ιουλίου 2017 από τους/τις έγλειστους/ες μετανάστες/στριες, οι ανθρωποφύλακες ορμούν, ξυλοφορτώνουν και συλλαμβάνουν 35 μετανάστες στο σωρό.

Η δικογραφία τους στήθηκε χρησιμοποιώντας επίσης το κακούργημα της στάσης κρατουμένου και τους απειλεί με πολυετή ποινική κράτηση. Τα κοινά σημεία των δύο υποθέσεων δεν εμπίπτουν μόνο στην ποινική δίωξη που ασκείται με την σχεδόν ταυτόχρονη σύλληψη τους. Tόσο οι 8 όσο και οι 35, βρίσκονταν διοικητικά κρατούμενοι, σε άθλιες συνθήκες χωρίς δυνατότητα ενημέρωσης για τη διάρκεια του εγκλεισμού τους, και έγιναν οι δέκτες της βίαιης κατασταλτικής πρακτικής του κράτους με την ίδια κεντρική πολιτική απόφαση.

Παρά το όποιο φιλανθρωπικό προσωπείο προσπαθεί το κράτος, είτε με αριστερή είτε με δεξιά διαχείριση, να προβάλει προς την κοινωνία, η διαχείριση των μεταναστριών-ων γίνεται με ένα ευρύ φάσμα κατασταλτικών πρακτικών που εφαρμόζονται από τις φυλακές-νησιά μέχρι και τα κέντρα στην ενδοχώρα. Άθλιες συνθήκες διαβίωσης, απομόνωση και εξαφάνιση από τη σφαίρα του ορατού, κράτηση που κανείς δεν ξέρει το τέλος της, καθημερινοί βασανισμοί και ξυλοδαρμοί για ασήμαντη αφορμή, δικογραφίες και φυλακίσεις για παραδειγματισμό. Η Πέτρου Ράλλη, ως Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής αποτελεί κομβικό σημείο στο σχεδιασμό και στην εφαρμογή της επίσημης μεταναστευτικής πολιτικής και οι συνθήκες εγκλεισμού που επικρατούν εκεί μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν πρότυπο για τη «διαχείριση» όλων των μεταναστών. Το βασικό απρόβλεπτο εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια είναι οι αντιδράσεις κυρίως από τους ίδιους τους κρατούμενους, που θα θελήσουν να αντισταθούν στην αναίτια κράτηση τους.

Είναι κρίσιμο η έκβαση αυτού του αγώνα να μην καταρρακώσει για ακόμη μία φορά την αντίσταση εντός των τειχών. Ένα δυνατό κίνημα αλληλεγγύης μπορεί να αφήσει παρακαταθήκη που δε θα σβηστεί τόσο εύκολα και θα αποτελέσει έναυσμα για αιχμηρότερους αγώνες.

Γιατί απέναντι σε οποιονδήποτε εγκλεισμό, ακόμα και σε αυτόν με το πιο ανθρωπιστικό προσωπείο, η αντίσταση, από την πιο μικρή καθημερινή πράξη μέχρι την πιο βίαιη εξέγερση, δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε παράνομη, είναι απλά δίκαιη.

Όσο μετανάστες και μετανάστριες στοιβάζονται σε κελιά και σε κέντρα κράτησης, εμείς θα προσπαθούμε να εφευρίσκουμε τρόπους να στεκόμαστε δίπλα τους.

Όσο άνθρωποι διαχωρίζονται με βάση τα έγγραφα που βρίσκονται στην τσέπη τους ή τη χώρα προέλευσής τους, εμείς θα φωνάζουμε ότι τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα της γης και θα κάνουμε ο,τι νομίζουμε για να τις εξαλείψουμε.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 8 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ Π. ΡΑΛΛΗ

ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ 35 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

Συντονισμός συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στα κέντρα κράτησης (ΣΣΑΕΚΚ)