Category: παρεμβάσεις

Πράσινο το χρώμα της ανάπτυξης ή πώς κράτος και κεφάλαιο λεηλατούν την φύση και τις ζωές μας

Μέσα από μία μιντιακή κινδυνολογία (“ακραία καιρικά φαινόμενα”, “βιβλικές καταστροφές” κ.α.) κράτος και κεφάλαιο χρησιμοποιούν εργαλειακά την κλιματική αλλα- γή, προκειμένου αφενός να τη διαχειριστούν προς όφελός τους και αφετέρου να τρομοκρατήσουν και να καταστείλουν τους από τα κάτω. Στην κατεύθυνση αυτή, προωθούν το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και επιχειρούν να αποκρύψουν τις δικές τους ευθύνες για την επίταση της εκμετάλλευσης και της λεηλασίας της φύσης και των ζωών μας, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Παράλληλα, τις βαρύτερες επιπτώσεις των καταστροφών αυτών τις επωμίζονται οι οικονομικά ασθενέστεροι/ες των περιοχών που πλήττονται. Ταυτόχρονα, προωθούν ένα νέο μοντέλο «πράσινου» καπιταλισμού. Δημιουργούν νέες ευκαιρίες για επενδύσεις μέσω επικερδών αναπτυξιακών έργων, τα οποία παρουσιάζονται ως η μοναδική συμβατή λύση που μπορεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα όλο και αυξανόμενα ζητήματα υποβάθμισης του πλανήτη και την οικονομική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, είναι η απόλυτα ελεγχόμενη θεσμική διέξοδος που προωθούν τα κράτη και οι καπιταλιστικοί κολοσσοί ώστε να επιβιώνει, ακόμα και με διαφορετικές μορφές, το τωρινό σύστημα εκμετάλλευσης και λεηλασίας της φύσης. Σε αντίθεση με τους κυρίαρχους που επιχειρούν να μας πείσουν ότι δεν έχουμε την ικανότητα να επιλύσουμε αδιαμεσολάβητα τα προβλήματά μας, εμείς εμπιστευόμαστε πλήρως τις δημιουργικές δυνάμεις μας και συλλογικοποιούμαστε αυτοοργανωμένα, αντιθεσμικά και αντιιεραρχικά, με γνώμονα την αλληλεγγύη, στο πλαίσιο όχι μόνο αγώνων ενάντια στη λεηλασία της φύσης, αλλά και σε κάθε πεδίο αγώνα. Στον αντίποδα λογικών αφομοίωσης και ανάθεσης των ζωών μας στους «ειδικούς» και στους πάσης φύσεως αυτόκλητους σωτήρες, προτάσσουμε τη συλλογικοποίηση και τη διασύνδεση των αγώνων, με απώτερο στόχο την καταστροφή του κράτους και του καπιταλισμού. Με το βλέμμα στραμμένο στη δημιουργία κοινοτήτων ελευθερίας, αμοιβαιότητας και αλληλεγγύης, οι οποίες αντιλαμβανόμενες τον εαυτό τους ως μέρος της φύσης θα επαναπροσδιορίσουν τις ανάγκες και τη σχέση τους με αυτή.

ΟΣΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝ ΑΛΛΑΞΟΥΝ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΕΝΑ ΕΚ ΘΕΜΕΛΙΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΟ, ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΙΝΕΙ ΤΉ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

Πρωτοβουλία αναρχικών συλλογικοτήτων ενάντια στην λεηλασία της φύσης

mail: enantiasthlehlasia[@].espiv.net

Κάλεσμα στήριξης στη δίκη των 32 συλληφθέντων από την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων στις 19/7/2024

 Κάλεσμα στα δικαστήρια την Πέμπτη 7/11, στις 10:30, κτήριο 7, αίθουσα 2 για τα 32 συλληφθέντα της πορείας για την υπεράσπιση των καταλήψεων που πραγματοποιήθηκε στη γειτονιά της Βικτώριας στις 19/07, από την ανοιχτή συνέλευση Στεκιών, Καταλήψεων και Συλλογικοτήτων στα πλαίσια τηςπανελλαδικής ημέρας αλληλεγγύης και υπεράσπισης των καταλήψεων.

Στις 19/07/24, πανελλαδική ημέρα αλληλεγγύης και υπεράσπισης των καταλήψεων, διοργανώθηκε διαδήλωση με σημείο συγκέντρωσης την πλατεία Βικτωρίας από την ανοιχτή συνέλευση καταλήψεων, στεκιών και συλλογικοτήτων. Η πορεία συγκέντρωσε εκατοντάδες άτομα, ενώ από την αρχή υπήρχε πολύ μεγάλος αριθμός αστυνομικών δυνάμεων παντός τύπου. Πριν ξεκινήσει η πορεία, οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν σε δύο προσαγωγές στην κάτω πλευρά της πλατείας Βικτωρίας, ενώ από την έναρξή της δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό με δίπλα “κορδόνια” διμοιριών ΜΑΤ και απειλές, επιχειρώντας αρχικά μέχρι και να αποτρέψουν την κάθοδό μας στο δρόμο. Το σώμα των διαδηλωτ(ρι)ών ωστόσο παρέμεινε ψύχραιμο και με αγωνιστικό και συντροφικό πνεύμα πήρε τη θέση του στο δρόμο, ξεκινώντας με παλμό και συνθήματα. Λίγη ώρα μετά την έναρξη της πορείας, στη συμβολή των οδών Αχαρνών με Δεριγνύ, εκδηλώθηκε η προσχεδιασμένη από τα αστυνομικά επιτελεία επίθεση στη διαδήλωση, με έναν καταιγισμό από κρότου λάμψης, δακρυγόνα, γκλομπιές, σεξιστικούς και ρατσιστικούς οχετούς, με σκοπό τη διάλυσή της και την προσαγωγή-σύλληψη όσο περισσότερων διαδηλωτ(ρι)ών. Παρότι υπήρξε προσπάθεια ανασυγκρότησης της διαδήλωσης στη συμβολή των οδών Δεριγνύ με Αριστοτέλους, κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό καθώς υπήρξε νέα δριμεία συνδυασμένη επίθεση διμοιριών ΜΑΤ και μηχανοκίνητων ομάδων ΔΡΑΣΗ, με αποτέλεσμα 38 προσαγωγές, εκ των οποίων οι 32 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Ήταν ξεκάθαρη πολιτική απόφαση του κράτους να τρομοκρατήσει όσα αγωνίζονται και κατεβαίνουν στους δρόμους ως ένα δείγμα προληπτικής αντιεξέγερσης. Έχει γίνει προφανές εξάλλου το τελευταίο διάστημα ότι υπάρχει μια αναβάθμιση της καταστολής εκείνων των αντιστάσεων και υποκειμένων που αναγνωρίζονται από το κράτος ως “εσωτερικός εχθρός”.

 Τι είναι όμως οι καταλήψεις;

Oι καταλήψεις είναι σημεία αφετηρίας των αγώνων μας για εναν κόσμο που επιθυμούμε. Είναι μέσα από αυτές που παίρνουμε πίσω ένα κομμάτι από τον κλεμμένο χώρο και χρόνο μας. Είναι ζωντανές εικόνες από και για το μέλλον στην προσπάθειά μας να ορίζουμε εμείς τις ζωές μας και να δίνουμε τα δικά μας μηνύματα από τα κάτω. Καταλαμβάνουμε κτήρια για να στεγάσουμε τις επιθυμίες,τις ανάγκες μας και να δημιουργήσουμε πτυχές της ζωής μας απελευθερωμένες από την εμπορευματοποίηση. Ωστόσο, δεν είμαστε τα μόνα που επιλέγουν το μέσο της κατάληψης για να δώσουν έδαφος σε όλα τα παραπάνω. Οι καταλήψεις είναι και μέσο αγώνα των μαθητριών/φοιτητών σε σχολεία και σχολές, των εργαζομένων που παίρνουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους (κατειλημμένα εργοστάσια), των γειτόνων μας που οι τράπεζες τους πήρανε τα σπίτια, των μεταναστ(ρι)ών που αναζητούν στέγαση με ή χωρίς τις οικογένειές τους και καθεμιάς απο εμάς που δεν έχει τα λεφτά να πληρώσει το όλο και πιο ανεβασμένο ενοίκιο (στεγαστικές καταλήψεις). Γιατί δεν είναι μόνο τα αναρχικά που κάνουν καταλήψεις προκειμένου να δημιουργήσουν κέντρα αγώνων και πολιτικής ζύμωσης, είναι κάθε ένα απο που αντί να περιοριστεί στο μίζερο αφήγημα πως “δεν υπάρχει άλλη επιλογή” αποφασίζει να δημιουργήσει νέους δρόμους αντίστασης και απελευθερωμένους όρους ζωής. Το ετερόκλητο συχνά σώμα ανθρώπων που επιλέγουν το μέσο της κατάληψης αποτελεί μια έμπρακτη απόδειξη της <<κοινωνικής νομιμοποίησης>> των καταλήψεων που αντιπαρατίθεται στα κυρίαρχα κρατικά αφηγήματα. Αφηγήματα καθεστωτικής προπαγάνδας που θέλουν να καθοδηγήσουν τη συλλογική συνείδηση προκαλώντας εχθρικότητα στα εγχειρήματα που αντιστέκονται στην ευρύτερη θανατοπολιτική του κράτους και την αποστειρωμένη πραγματικότητά του, στρώνοντας έτσι τον δρόμο προς την καταστολή των αγώνων μας.

 Γιατί τις χτυπάει το κράτος;

Γιατί φοβάται οποιαδήποτε εναλλακτική αντιτίθεται στην ιδιοκτησία, την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, τον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τις ιεραρχίες, την εμπορευματοποίηση, τις ταυτοτικές διακρίσεις και τους έμφυλους διαχωρισμούς. Οι τρόποι που υπάρχουμε μέσα σε αυτές με αλληλεγγύη, οριζοντιότητα και συντροφικότητα είναι αξίες συνύπαρξης που δεν συνάδουν με το κυρίαρχο ατομικιστικό μοντέλο που προωθείται από το κράτος και τον καπιταλισμό. Γιατί επιβάλλει τον εξευγενισμό των αστικών κέντρων μέσω αναπλάσεων και ιδιωτικοποίησεων, δημιουργώντας αποστειρωμένους και “ασφαλείς” χώρους που μπορούν να προσελκύσουν το επενδυτικό κεφάλαιο ώστε να αναπαραχθεί το μοντέλο της τουριστικής ανάπτυξης της χώρας. Μια χρόνια οικονομική τακτική του ελληνικού κράτους που στη μικροκλίμακα της καθημερινότηταςεκτοπίζει ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια από τα σπίτια τους και έτσι περιθωριοποιεί όλο και περισσότερο κόσμο, ενώ στη μεγαλύτερη κλίμακα εξαντλεί και καταστρέφει κάθε “εκμεταλλεύσιμο” φυσικό πόρο για χάρη του κεφαλαίου. Καλούμαστε λοιπόν να υπομείνουμε τη φτωχοποίηση των ζωών μας, τη συρρίκνωση των διαθέσιμων δημόσιων χώρων και την καταστροφή της φύσης προς όφελος ενός οικονομικού μοντέλου που αυξάνει το ΑΕΠ, με στρατηγικό τρόπο ώστε τα κέρδη να καταλήγουν στα χέρια λίγων και εκλεκτών. Γιατί προσπαθεί να συμβαδίσει με τα ευρωπαϊκά μοντέλα και στα πλαίσια της γενικευμένης πολεμικής σύρραξης που βιώνουμε στο σημερα αποπεράται να εντείνει την πειθάρχηση στο εσωτερικό του, αυξάνοντας τον έλεγχο στις πόλεις με σταθερές/κινούμενες κάμερες (ακόμα και πάνω στους μπάτσους ή στα φανάρια κεντρικών δρόμων), εξελιγμένα μέσα παρακολούθησης και αναβαθμισμένες κατασταλτικές επιχειρήσεις που στοχεύουν, εκτός των άλλων, στην εξολόθρευση των καταλήψεων ως εσωτερικού εχθρού. Άλλωστε το κράτος πρέπει να θωρακιστεί εσωτερικά και να ενοποιήσει τον “εθνικό” κορμό του απέναντι σε κάποιους αποδιοπομπαίους τράγους (μετανάστ(ρι)ες, παραβατικά, αντιστεκόμενα υποκείμενα), ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί ως αξιόπιστος παράγοντας στα πλαίσια των διεθνών σχέσεων και ανταγωνισμών.

 Τι επεκτάσεις έχει αυτή η καταστολή;

 Μέσα σε αυτή την κοινωνικο-πολιτική συνθήκη η κατασταλτική μεθόδευση του κράτους εξοπλίζεται με νέα νομικά εργαλεία, με τον περιβόητο νέο ποινικό κώδικα και τον νέο κώδικα ποινικής δικονομίας. Η αυστηροποίηση των ποινών, η γενίκευση της φυλάκισης ως εκτίσιμης πλέον ποινής, οι αλλαγές στην ίδια την ποινική διαδικασία με τον περιορισμό και την πληρωμή των αναβολών και τη δυνατότητα διεκπαιρέωσης δίκης από μονομελή δικαστήρια χωρίς την παρουσία μαρτύρων κατηγορίας στοχεύουν στο να αυξήσουν τον φόβο με την απειλή της στέρησης της σωματικής ελευθερίας και να εδραιώσουν τη μικροαστική λογική του “πού να μπλέκω τώρα”. Αυτές οι πρόσφατες αλλαγές δεν εστιάζουν μόνο στον α/α χώρο, αλλά με ρατσιστικά και ταξικά κριτήρια αποσκοπούν στην περαιτέρω εξόντωση των φτωχών, των από τα κάτω, των μεταναστ(ρι)ών και των καταπιεσμένων. Κορύφωση αποτελεί η δρομολόγηση ίδρυσης νέων φυλακών και η ιδιωτική διαχείρισή τους. Σε αυτές τις συνθήκες όπου το κράτος συντελεί σε μια γενοκτονία ως σύμμαχος του κατοχικού κράτους-απαρτχάιντ του Ισραήλ, δολοφονεί μετανάστ(ρι)ες στα ΑΤ και φιμώνει οποιαδήποτε φωνή αντιστασης, για εμάς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Δεν έχουμε αυταπάτες, δεν περιμένουμε τίποτα από το κράτος. Αυτοαμυνόμαστε συλλογικά στη βία τους, αντεπιτεθόμαστε και παίρνουμε πίσω τις συλλογικές μας εστίες,με πυξίδα μας την αντίσταση, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, την εξέλιξη των συντροφικών μας σχέσεων. Είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι με αυτό των συλληφθέντων. Συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε και να προτάσσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη στα αγωνιζόμενα άτομα. Ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα που ποινικοποιεί περισσότερο τις κοινωνικοπολιτικές αντιστάσεις. Όσο και να μας καταστέλλουν, συνεχίζουμε να μαχόμαστε το ένα δίπλα στην άλλη ενάντια στον κόσμο της εξουσίας.

ΑΠΌΣΥΡΣΗ ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΏΝ 

ΚΆΤΩ ΤΑ ΧΈΡΙΑ ΑΠΌ ΤΑ ΣΥΝΤΡΌΦΙΑ ΜΑΣ

ΚΑΝΈΝΑ ΜΌΝΟ ΣΤΑ ΧΈΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΆΤΟΥΣ

10-100-1000αδες ΚΑΤΑΛΉΨΕΙΣ

Καταλήψεις, Στέκια, Συλλογικότητες

“ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ, ΤΟΣΟ ΣΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΦΥΡΕΣ, ΝΑ ΖΗΤΙΑΝΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΕΒΟΥΝ ΨΩΜΙ”

Ανατόλ Φρανς

Τον Ιούλιο του 2019 στο Leroy Merlin στην Πειραιώς λαμβάνει χώρα μια απόπειρα κλοπής προϊόντων ευτελούς αξίας από τους συντρόφους Χριστόφορο Κ. και Θύμιο Α. Γίνεται η αφορμή για να στοχοποιηθεί ο συνδικαλιστής-σύντροφος Γιάννης Α. από την εταιρία security OVIT και την εργοδοσία της Leroy. Ο Γιάννης Α. δεν παραιτείται όπως του υποδείχθηκε από την διεύθυνση. Οι δύο σύντροφοι ύστερα από 3 ώρες ομηρίας αποχωρούν από το “δωματιάκι” του καταστήματος με την βοήθεια τεσσάρων ακόμα συντρόφων/ισσών. Το επόμενο μεσημέρι, οι μπάτσοι απαγάγουν τον Χριστόφορο Κ., τον οδηγούν στην ΓΑΔΠ και του απαγγέλλονται κατηγορίες, όπου η εισαγγελέας Αγγελούδη τις αναβαθμίζει σε κακουργηματικού χαρακτήρα. Μια δίωξη ιδιώνυμο λόγω της συμμετοχής του συντρόφου στον αναρχικό χώρο, της προγενέστερης καταδίκης του στην υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα και της οικονομικής του κατάστασης τον οδηγούν στη φυλακή. Σε συνέχεια της προφυλάκισης του Χ.Κ., οι διωκτικές αρχές θα αποδώσουν κατηγορίες εμπλέκοντας και τους άλλους 3 συντρόφους.

Οι στοχεύσεις των διωκτικών μηχανισμών στην συγκεκριμένη υπόθεση επικέντρωσαν αρχικά στην τόσο “ενοχλητική” για την άγια ιδιοκτησία, ελεύθερη πρόσβαση στον πλούτο που παράγει το προλεταριάτο, και ταυτόχρονα στην ποινικοποίηση της ακηδεμόνευτης συνδικαλιστικής δράσης, της έμπρακτης αλληλεγγύης και συντροφικότητας. Η κυριαρχία έχει τους μπάτσους και τους νόμους για να επιβάλει την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Εμείς έχουμε η μία τον άλλον για να επιβιώσουμε και να αντισταθούμε απέναντι σε αυτά.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
ΝΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΤΕΙ ΤΩΡΑ Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΟΜΗΡΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 18/10 στις 9:00 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ

Συντρόφισσες/οι

Συγκέντρωση – μικροφωνική, Σάββατο 28/9 στις 12:00 – Πλατεία Χαλανδρίου

---

Το κείμενο σε pdf

ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Στις 11 Αυγούστου 2024 ξέσπασε φωτιά στην περιοχή του Βαρνάβα Αττικής, η οποία επεκτάθηκε προς τα νότια στις περιοχές του Γραμματικού, του Μαραθώνα και της Νέας Μάκρης, καθώς και στο Πεντελικό όρος. Επιπλέον, κινήθηκε στις περιοχές Σταμάτα, Ροδόπολη και Διόνυσο, ενώ λίγες ώρες μετά πέρασε στον αστικό ιστό της Αθήνας και στην περιοχή των Βριλησσίων, φτάνοντας μέχρι το Πάτημα Χαλανδρίου. Χιλιάδες στρέμματα δάσους και καλλιεργειών καταστράφηκαν και αρκετές κατοικίες κάηκαν ολοσχερώς. Μια μετανάστρια εργαζόμενη κάηκε ζωντανή/δολοφονήθηκε, καθώς εγκλωβίστηκε στο κάτεργο εργασίας της, μια βιοτεχνία λουλουδιών στο Πάτημα Χαλανδρίου, ενώ χιλιάδες έμβια όντα απανθρακώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Η καταστροφική φωτιά στη BA Αττική δεν ήταν η μόνη της καλοκαιρινής περιόδου. Σε πάρα πολλές περιοχές της επικράτειας, όπως στη νότια Εύβοια, τη Χίο, το όρος Παγγαίο αλλά και τον Όρβηλο Σερρών -όπου η φωτιά έκαιγε για 29 μέρες- το σκηνικό ήταν παρόμοιο.

Τις τελευταίες δεκαετίες γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές, με χιλιάδες καμένα στρέμματα γης, κατοικιών και απώλειες ζωών, ανθρώπινων και μη. Ενδεικτικά αναφέρουμε τη φωτιά του 2007 στην Ηλεία με 63 νεκρούς, του 2018 στην Κινέτα και στο Μάτι με 104 νεκρούς, του 2021 στην Εύβοια και τις περσινές φωτιές στη Ρόδο και στον Έβρο, όπου στο δάσος της Δαδιάς εντοπίστηκαν 18 μετανάστες νεκροί. Ειδικά την τελευταία οκταετία, στην Αττική μόνο έχει καεί το 37% των δασών, με συνέπεια τη δραστική συρρίκνωση του χώρου διαβίωσης, την υποβάθμιση του ατμοσφαιρικού αέρα και συνολικά της ζωής των έμβιων όντων. Σε ορισμένες από αυτές τις εκτάσεις, οι επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές έχουν εξαλείψει τις όποιες πιθανότητες φυσικής αναγέννησης των δασών.

Από το 2007, έχει εισαχθεί στη φαρέτρα της κυριαρχίας το αφήγημα των «ακραίων καιρικών φαινομένων». Το κράτος και τα επιτελεία του, μέσω της μιντιακής προπαγάνδας, χρησιμοποιώντας τη ρητορική της κλιματικής κρίσης, προσπαθούν να επιβάλουν συγκεκριμένη ανάγνωση των φαινομένων, που θα τους επιτρέψει να εντείνουν τη διαχείριση ανάλογων καταστροφών με «πολεμικούς» όρους. Από την εποχή του …ανεκδιήγητου «στρατηγού άνεμου» και των «ασύμμετρων απειλών», η συστημική προπαγάνδα εξελίχθηκε και εμπλουτίστηκε με πιο δυσνόητουςόρους. Τα «μικροκλίματα», οι «θερμικές καταιγίδες», οι mega-fires, κ.ά., είναι οι επιστημονικοί όροι που χρησιμοποιεί η εξουσία για να μας τρομοκρατήσει ώστε να πειθαρχήσουμε σε κάθε επιβαλλόμενη «έκτακτη» συνθήκη (από τα συνεχή 112 για εκκένωση περιοχών μέχρι την απαγόρευση πρόσβασης σε πάρκα και δάση). Παράλληλα, το αφήγημα της ατομικής ευθύνης βαραίνει αποκλειστικά όσες/ους δεν ακολουθούν τις κρατικές και μιντιακές οδηγίες, όσους/όσες στέκονται έμπρακτα αλληλέγγυοι/ες, όσους/ες δεν καθάρισαν τα οικόπεδά τους ή έχτισαν εκτός σχεδίου πόλης. Αποκρύπτεται έτσι σκόπιμα η κυρίαρχη ευθύνη του κρατικοκαπιταλιστικού συστήματος στην περαιτέρω λεηλασία της φύσης και των ζωών μας, αφού δεν αναγνωρίζει αυταξία στη φύση, θεωρώντας την αποκλειστικά πεδίο κερδοφορίας και εκμετάλλευσης.

Το μέλλον που επιφυλάσσει η κρατικοκαπιταλιστική διαχείριση για τις περιοχές που έχουν πληγεί από τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» είναι αποδεδειγμένα δυσοίωνο. Η αλληλουχία των ενεργειών μετά από τα προδιαγεγραμμένα εγκλήματα που η εξουσία βαφτίζει «φυσικές καταστροφές» (φωτιές, πλημμύρες, κ.ά.), ολοκληρώνεται με την ανάθεση της «αποκατάστασης» των περιοχών στις ανάδοχες εταιρείες. Έτσι, με τις ευλογίες του κράτους και ανάλογα με τις μελλοντικές ευκαιρίες κερδοφορίας στις πληγείσες περιοχές, η καπιταλιστική τους ανάπτυξη επιβάλλεται ως μονόδρομος από το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο. Αφεντικά και εργολάβοι «επενδύουν» σε επικερδή αναπτυξιακά έργα, στο πλαίσιο του μοντέλου του «πράσινου» καπιταλισμού. Μετά από δασικές πυρκαγιές στην ύπαιθρο, ξεφυτρώνουν εν μια νυκτί ανεμογεννήτριες ή εκτάσεις με φωτοβολταϊκά, ακόμα και σε περιοχές χαρακτηρισμένες από την ίδια την κυριαρχία ως Natura, μέσα από νομοσχέδια που διευκολύνουν τις ντόπιες και ξένες εργολαβικές εταιρίες είτε να επεκτείνουν τις κερδοφόρες επιχειρήσεις τους (βλ. ΤΕΡΝΑ, ΑΚΤΩΡ κλπ) είτε να προτείνουν τα σχέδια «αποκατάστασης» των περιοχών αυτών (βλ. ολλανδική εταιρεία HVA για το masterplan Θεσσαλίας, καθώς και τη δρομολόγηση παραχώρησης της φροντίδας των δασών σε ιδιώτες εργολάβους).

Στις περιαστικές πυρκαγιές όπως αυτή του Αυγούστου, τα αναδυόμενα συμφέροντα έχουν την ίδια αφετηρία αλλά διαφορετική μορφή από αυτά της υπαίθρου. Τα δάση που περιβάλλουν μια μητρόπολη θεωρούνται από κράτος και κεφάλαιο εμπόδιο για τη χωροταξική της επέκταση και οι πυρκαγιές μια ακόμα ευκαιρία για ανάπτυξη και κερδοφορία. Ο κλάδος που ηγείται της λεηλασίας των περιαστικών δασών (καμένων και μη) είναι ο ο κατασκευαστικός. Κατα καιρούς, η φύση τεμαχίζεται σε οικόπεδα, οικοδομείται και τα «πρώην δάση», συνοδευόμενα από τα απαραίτητα έργα υποδομής (δρόμους, ηλεκτρικό δίκτυο, συγκοινωνίες, κ.ά.) πωλούνται ως νέοι οικισμοί.

Δεν υπάρχουν -ούτε μπορούν να υπάρξουν ποτέ- ουσιαστικές λύσεις στα προβλήματα που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί και επιχειρεί να διαχειριστεί. Γι’ αυτό και δεν θεωρούμε ρεαλιστικές ή θεμιτές τις συστημικές/θεσμικές λύσεις, ούτε αγωνιζόμαστε για τον εξορθολογισμό αυτού του εξουσιαστικού, καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά αποσκοπούμε στην ολική καταστροφή του προς την κατεύθυνση της κοινωνικής και της ατομικής απελευθέρωσης.

Οι αυτοοργανωμένοι, αντιιεραρχικοί και αδιαμεσολάβητοι τοπικοί ή ευρύτεροι αγώνες είναι μονόδρομος για να αποτρέψουμε την περαιτέρω εκμετάλλευση και καταστροφή της φύσης από κράτος και αφεντικά. Εμπιστευόμαστε πλήρως τις δημιουργικές δυνάμεις μας και συλλογικοποιούμαστε ακηδεμόνευτα με γνώμονα την αλληλεγγύη, στο πλαίσιο όχι μόνο αγώνων ενάντια στη λεηλασία της φύσης, αλλά και σε κάθε πεδίο αγώνα. Αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία κοινοτήτων ελευθερίας και αλληλεγγύης, οι οποίες, αντιλαμβανόμενες τον εαυτό τους ως μέρος της φύσης, θα επαναπροσδιορίσουν τις ανάγκες και τη σχέση τους με αυτή.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ  ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΣΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΦΥΤΡΩΣΕΙ ΞΑΝΑ Η ΖΩΗ

Πρωτοβουλία αναρχικών συλλογικοτήτων ενάντια στη λεηλασία της φύσης

enantiasthlehlasia@.espiv.net

αναδημοσίευση από indymedia

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια της ευελπίδων τη Δευτέρα 22/7 στις 9:00

Την Παρασκευή 19/7/2024 ήταν καλεσμένη πανελλαδική μέρα δρασης υπεράσπισης των καταλήψεων . Με δράσεις αλληλεγγύης να πραγματοποιούνται στα Γιάννενα, τη Μυτιλήνη, τα Χανιά, το Ηράκλειο και τη Θεσσαλονίκη .Στην Αθήνα ήταν καλεσμένη κεντρική πορεία που ξεκίνησε από την πλατεία Βικτωρίας. Από νώρις στην περιοχή η παρουσία των μπάτσων ήταν αποπνικτή, με όλων των ειδών τους μπάτσους να κόβουν γύρες περιμετρικά της πλατείας και τουλάχιστον τρεις κλούβες να είναι παρκαρισμένες λίγο πιο πάνω. Περίπου 500 άτομα πλαισίωσαν το σύνολο της πορείας η οποία ξεκίνησε με πολύ δυνατό παλμό φωνάζοντας συνθήματα και κάνοντας μια στάση έξω από τα Ζιζάνια. Σχεδόν αμέσως 2 διμοιρίες ΥΜΕΤ στήθηκαν αριστερά και δεξία της πορείας ακολουθούμενοι από 4 διμοιρίες των ΥΑΤ, κάνοντας ουσιαστικά κορδόνι σε όλο το μπροστινό μπλοκ, ενώ παράλληλα δελτα και όπκε ακολουθούσαν από πίσω και από τα στενά. Η συμπεριφορά των ματάδων ήταν προκλητική από την αρχή, με βρισιές, ασπιδιές και κλωτσιές. Παρόλα αυτά η περιφρούρηση καθώς και ο κόσμος της πορείας είχε δυναμική παρουσία στο δρόμο φωνάζοντας συνθήματα και ζωντανεύοντας ξανά τη γωνία δίπλα στα ζιζάνια. Καθώς το πρώτο μπλοκ έστριβε από Αχαρνών στην Δεριγνύ, τα ματ επιτέθηκαν απρόκλητα και με μανία στο μέσο του μπλοκ, προσπαθώντας να το διαλύσουν. Η πορεία χωρίστηκε στην μέση με κόσμο να οπισθοχωρεί στην Αχαρνών, και άλλο κόσμο να προσπαθεί όσο πιο οργανωμένα μπορούσε, να ανέβει την Δεριγνύ με ματάδες, δέλτα και οπκε να τον κυνηγάνε από πίσω. Το κυνηγητό έφτασε μέχρι την ΑΣΣΟΕ, ενώ οι μπάτσοι δεν δίστασαν να εισβάλλουν σε μαγαζιά της γειτονιάς τραμπουκίζοντας, για να βγάλουν κόσμο από μέσα και πολλές φορές χτυπώντας τον . Μέσα στην όλη συνθήκη πολύ σημαντική ήταν η στάση του περισσότερου κόσμου της γειτονιάς, όπου έβριζε τα ένστολα καθάρματα και παράλληλα βοηθούσε κόσμο και ήταν στο πλευρό του προσπαθώντας να γίνει η ασπίδα του εναντίον των μπάτσων . Στο σύνολο έγιναν 38 προσαγωγές, εκ των οποίων οι 32 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Η καταστολή όμως δεν τελείωσε εκεί, καθώς την επόμενη μέρα στα δικαστήρια της ευελπίδων, η έδρα επέλεξε να επεκτείνει την κράτηση των συντροφιών μέχρι την Δευτέρα με την αιτιολόγια “λόγω του χαρακτήρα της υπόθεσης καθώς και για το γεγόνος ότι αρνήθηκαν οι περισσότεροι να δώσουν δακτυλικά αποτυπώματα”. Παράλληλα για άλλη μία φορά σωρεία αστυνομικών δυνάμεων κάναν την παρουσία τους αισθητή, με 2 κλούβες ΥΜΕΤ και ΥΑΤ να βρίσκονται μέσα μαζί με ΟΠΚΕ και άλλες τρεις κλούβες να βρίσκονται απέξω. Δεν δίσταν επίσης να εμποδίσουν τους γονείς των συλληφθέντων να μίλησουν με τα παιδιά τους όταν τέλειωσε η διαδικασία του αυτόφωρου και θα τους μεταφέρανε πάλι στην ΓΑΔΑ, ενώ την ίδια στιγμή είχαν περικυκλώσει τον κόσμο από μπροστά και από πίσω, απειλώντας τον οτι θα επιτεθούν και μην αφήνοντας ουσιαστικά κόσμο να φύγει. Όμως, ο αλληλέγγυος κόσμος (πάνω από 150 άτομα μέσα και έξω από τα δικαστηρία) μαζί με τα συλληφθείντα είχε πολύ δυναμική παρουσία φωναζόντας συνθήματα και αντιδρώντας κάθε φόρα στα αίσχη που έβλεπε να διαπράττουν οι μπάτσοι.

Σήμερα, όταν οι μπάτσοι έκαναν το διάλειμμα τους από την κοπιαστική δουλειά του να φρουρούν ένα άδειο κτήριο για να πάρουν το καφεδάκι τους, γράψαμε συνθήματα στην πρόσοψη του κτηρίου ως ελάχιστη απάντηση και ως ένδειξη αλληλεγγύης στα συλληφθέντα συντρόφια μας και στην ίδια την κατάληψη που άλλοτε ζούσαμε μέσα σε αυτήν. Τους υπενθυμίσαμε έτσι ότι είμαστε εδώ και θα παραμείνουμε εδώ .

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρία της ευλπίδων τη Δευτέρα 22/9 στις 9.00

10-100-100 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ

ΑΠΟ ΤΑ ΖΙΖΑΝΙΑ ΩΣ ΤΟΝ ΕΞΩΣΤΡΕΦΗ ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΔΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΖΩΗ

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΑ