Category: κείμενα

Παρέμβαση αλληλεγγύης στους μετανάστες-τριες και πρόσφυγες πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου 14/11/2015 στις περιοχές του Ιλίου και των Αγίων Αναργύρων από συντρόφισσες και συντρόφους από την καταληψη «Αγρός» και τον Θερσίτη. Στον απόηχο της βαρβαρότητας των επιθέσεων στο Παρίσι το προηγούμενο βράδυ και με δεδομένη την επίταση της βαρβαρότητας των δυτικών δημοκρατιών σε βάρος των μεταναστευτικών ροών αλλά και των κοινωνιών της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, η παρουσία και το πείσμα μας στο δρόμο είναι ανάχωμα στην εξάπλωση των κυρίαρχων ρατσιστικών, φοβικών και κατασταλτικών αφηγήσεων και στρατηγικών…

Μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα, κολλήθηκαν οι αφίσες που έχουν τυπωθεί από τον Θερσίτη, ενώ πανό αναρτήθηκαν στις πλατείες του Ιλίου και των Αγίων Αναργύρων, αλλά και σe πεζογέφυρα των Αγίων Αναργύρων.

Κι όμως, μεσα σε αυτό το ρευστό κλίμα του φόβου, μέσα σε πανταχού παρόντα ρατσιστικά αυτονόητα, πουθενά στον δρόμο και στις αντιδράσεις των περαστικών δεν αποτυπώθηκαν φασίζουσες-ρατσιστικές «δυσανεξίες», ενώ αντίθετα, ανταλλαχθηκαν πολλές φορές αλληλέγγυοι “χαιρετισμοί”…

Θα είμαστε στο δρόμο διαρκώς…

ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

 

τα κείμενα που μοιράστηκαν στην παρέμβαση

Το κείμενο της κατάληψης Αγρός:
(σε μορφή pdf)

Το κείμενο του Θερσίτη:

αναδημοσίευση από το σάιτ του Θερσίτη

https://thersitis.espiv.net

Τον τελευταίο μήνα, όπως και πέρυσι, εκδηλώθηκε μια σειρά από πυρκαγιές βορειοδυτικά του πάρκου τρίτση, αφήνοντας πίσω τους δεκάδες καμένα δέντρα και θάμνους. Πρόκειται ξεκάθαρα για εμπρηστικές ενέργειες, μιας που μπαίνουν στην ίδια περιοχή, την ίδια περίοδο (όπου υπάρχει πολύ ξηρασία και εύφλεκτα υλικά στο πάρκο), με στόχο να αποτεφρώσουν κομμάτι του πάρκου που βρίσκεται εκτός εμπορευματοποιημένης ζώνης του. Και δεν είναι τυχαίο ότι οι φωτιές μπαίνουν πέριξ της κατάληψης Αγρός.

Και σε αυτή την περίπτωση, όπως περισσότερα από έξι χρόνια τώρα, θα φροντίσουμε το πάρκο και τις περιοχές που έκαψαν οι εμπρηστές, με θλίψη όχι για τις ώρες που θα αφιερώσουμε αλλά μόνο για την καμένη γη και τα δέντρα.

Την Πέμπτη, 16 Ιούλη, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αντιπληροφόρησης σχετικά με τους εμπρησμούς μέσα στο πάρκο από τη συλλογικότητα της κατάληψης Αγρός μαζί με αλληλέγγυους συντρόφους/ισσες από τον Θερσίτη, με μοίρασμα εκατοντάδων κειμένων και αφισοκόλληση.

Το μήνυμα είναι σαφές. Φορείς, δήμαρχοι, επιχειρηματίες αλλά και κάθε λογής φασιστοειδή, η επιμονή  και η δύναμη των προταγμάτων μας υπερβαίνει τα άθλια σχέδιά σας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΚΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
ΑΥΤΟΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Το κείμενο που μοιράστηκε στο πάρκο [pdf]:

EΜΠΡΗΣΜΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ

Το Σάββατο 11 Ιούλη έγινε δεύτερη εμπρηστική ενέργεια στο πάρκο τρίτση και συγκεκριμένα στο βορειοδυτικό τμήμα του, πολύ κοντά στην πάνω κεντρική πύλη του πάρκου από Χασιάς. Η πρώτη είχε συμβεί στις 18 Ιούνη, στην ίδια περιοχή. Και οι δύο εμπρησμοί άφησαν πίσω τους δεκάδες καμένα δέντρα και θάμνους. Και πέρυσι, μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούλη, εκδηλώθηκαν τρεις φωτιές με τα ίδια χαρακτηριστικά: την ίδια περίοδο, που το πάρκο διαθέτει άφθονα εύφλεκτα ξερόχορτα, περιορισμένης έκτασης πυρκαγιές (η πυροσβεστική καλούνταν άμεσα) και γύρω από το ίδιο σημείο. Είναι καταφανές ότι οι φωτιές στο πάρκο δεν είναι τυχαία γεγονότα, αλλά συστηματικά σχεδιασμένες εμπρηστικές ενέργειες με συγκεκριμένο στόχο.

Οι φωτιές μπαίνουν σε μη εμπορευματοποιημένες περιοχές του πάρκου κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το πάρκο αυτή τη στιγμή έχει αδρά διχοτομηθεί σε δύο περιοχές: την κεντρική, γύρω από το συντριβάνι, με άφθονα μικρά και μεγάλα μαγαζάκια να την περιστοιχίζουν και την περιφερειακή ζώνη, την οποία αν και παλεύουν χρόνια τώρα οι δημοτικές αρχές των όμορων δήμων να εμπορευματοποιήσουν δεν έχουν καταφέρει να το κάνουν. Μια επίσκεψη κεντρικά του πάρκου μπορεί να πείσει ακόμη και τους πιο δύσπιστους: το πάρκο δεν θυμίζει πάρκο αλλά εμποροπανήγυρη, από το πλήθος των εμπορευμάτων δεξιά και αριστερά, τον δυνατό θόρυβο από τη μουσική σαβούρα των καφετεριών, το τσιμέντο και την άθλια αισθητική που επιβάλλουν τα μαγαζιά της κατανάλωσης. Και είναι η ίδια αισθητική που οι πολυδιαφημιζόμενες ως “οικολογικά ευαίσθητες” δημοτικές αρχές του Ιλίου και Αγ. Αναργύρων επιβάλλουν χρόνια τώρα στις γειτονιές μας. Οι κεντρικές πλατείες των δήμων και τα άλση έχουν κατακλυστεί κυριολεκτικά από τραπεζοκαθίσματα και ηχορρύπανση από τους κάθε λογής εμποράκους, ώστε έχεις πρόσβαση σε αυτές μόνο αν έχεις να πληρώσεις ό,τι σου πουλάνε. Αυτή είναι η ανάπτυξη που επιθυμούν οι κηδεμόνες των λιγοστών ελεύθερων χώρων: εμπόριο, κατανάλωση, χρήμα, περίφραξη, αποκλεισμός. Το ίδιο δρομολογούν χρόνια τώρα και για το πάρκο. Οι φυτευτές διοικήσεις του Φορέα Διαχείρισης του πάρκου, που πρόσφατα πέρασε στα χέρια του ΑΣΔΑ (αναπτυξιακός σύνδεσμος δυτικής Αθήνας, δηλ. στα χέρια των δημοτικών αρχών των γύρω δήμων), σκοπό έχουν να αλλάξουν τον χαρακτήρα χρήσης του, να εξαφανίσουν την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό. Τα καταστήματα, οι πάγκοι με εμπορεύματα από μικροπωλητές, οι διαγωνισμοί για νέες εκμισθώσεις καταστημάτων, οι πολυάριθμες κερδοσκοπικές ΜΚΟ, η παρουσία του υιού Κόκαλη με την “Οργάνωση γη” και το ενδιαφέρον ακόμη και του ομίλου Λάτση για το πάρκο, δείχνουν το μέλλον που του επιφυλάσσουν. Αλλά και τα κάθε λογής “δωρεάν” φεστιβάλ, από τα “μεγαλοπρεπή” Ίλια του αρχιτσιφλικά Ζενέτου, μέχρι το φεστιβάλ της ΚΝΕ κάθε Σεπτέμβρη (με την ασφυκτική επιμονή στην είσοδο να πληρώσεις με το ζόρι για “το κόμμα του λαού”), επιτελούν ακριβώς την ίδια δουλειά: χρηστική μεταχείριση του πάρκου με εμπορεύματα-καλλιτέχνες και κοσμοσυρροή καταναλωτών, χωρίς καμία φροντίδα για το πάρκο, τα δέντρα και τα ζώα του, χωρίς καθόλου… ψευδεπίγραφα οικολογίας. Όσο για το “δωρεάν”, αυτό βεβαίως απαιτείται να εξαργυρωθεί στις επόμενες εκλογές με ψήφους.

Οι γύρω από την εμπορευματοποιημένη ζώνη περιοχές του πάρκου βρίσκονται χρόνια στο στόχαστρο του Φορέα και με το πρόσχημα της “εγκατάλειψης” επιδιώκουν συστηματικά να τις εμπορευματοποιήσουν. Σε μια τέτοια περιοχή του πάρκου, εκεί όπου μπορείς να περπατήσεις, να αναπνεύσεις ελεύθερα από εμπορεύματα και αποκλεισμούς, να παίξεις, να βρεθείς πραγματικά μέσα στο πάρκο, σε ένα τέτοιο σημείο μπαίνουν οι φωτιές. Οι άθλιοι εμπρηστές επιδιώκουν να αποτεφρώσουν το πιο ζωντανό κομμάτι του, τα ίδια του τα δέντρα, θέτοντάς το ολόκληρο σε κίνδυνο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι περιοχές αυτές βρίσκονται πέριξ της κατάληψης Αγρός, που δραστηριοποιείται εντός του ενάντια στα σχέδια εμπορευματοποίησης και περίφραξής του. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια κατάληψη έχει δεχτεί επανειλημμένως φασιστικές εμπρηστικές επιθέσεις. Ακριβώς γιατί ο τρόπος που λειτουργούμε και δρούμε βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα μισάνθρωπα σχέδιά τους. Και σε αυτή την περίπτωση, όπως περισσότερα από έξι χρόνια τώρα, θα φροντίσουμε το πάρκο και τις περιοχές που έκαψαν οι εμπρηστές, με θλίψη όχι για τις ώρες που θα αφιερώσουμε αλλά μόνο για την καμένη γη και τα καμένα δέντρα. Είναι φανερό τι επιδιώκουν οι καταστροφείς του πάρκου: ρημάζοντας τη γη και τα δέντρα της και αφήνοντας κρανίου τόπο, επιχειρούν να ενοχοποιήσουν ανθρώπους που μάχονται ενάντια στην εξαφάνιση του ελεύθερου χαρακτήρα του. Επιχειρούν να εξαλείψουν την όποια εναντιωματική δράση στα σχέδια τους. Ούτε να το διανοηθούν όμως ο κάθε Φορέας, δήμαρχοι, ΑΣΔΑ, επιχειρηματίες και οι λοιποί καλοθελητές και τα τσιράκια τους. Η επιμονή των αγωνιζόμενων υπερβαίνει τα άθλια σχέδιά τους και η οργή μας θα περάσει από πάνω τους.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ

ΑΥΤΟΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Ιούλιος ’15

Κατάληψη Αγρός

 

 

Το ίδιο κείμενο, ως ανακοίνωση, αφισοκολλήθηκε σε όλο το πάρκο τρίτση:

Η αφίσα σε [pdf]

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη, πέτυχε ήδη ένα μέρος του στόχου του. Από την ανακοίνωσή του το βράδυ της Παρασκευής μετατόπισε το κοινωνικό ενδιαφέρον σε κυριαρχικά διλήμματα. Κοινωνικά, αυτό που επικρατεί είναι πανικός, φόβος, μοιρολατρία. Οι ουρές των απεγνωσμένων στα ΑΤΜ, οι διάλογοι τρόμου στα πηγαδάκια, οι καρφωμένοι στις τηλεοράσεις θεατές είναι μόνο κάποιες από τις σκηνές που εξελίσσονται. Πιο εμφατικά από κάθε άλλη φορά το χρήμα (μέσα από το σχήμα ευρώ ή δραχμή), οι εμπορευματικές σχέσεις, η κατανάλωση, ειδικά τώρα που επικρέμεται ορατή η μη δυνατότητα εκπλήρωσής τους, αναδεικνύονται σε απόλυτους ρυθμιστές της ζωής, εγείροντας συναισθήματα απόγνωσης, πανικού, αδιεξόδου. Τη συναισθηματική και υλική ερήμωση έρχεται να διαχειριστεί ένα χάος από τρομολάγνα σενάρια, σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι ενισχυμένης κοινωνικής χειραγώγησης.

Μέσα σε λίγες μέρες και στη βάση της απάντησης στο συμπυκνωτικό δίλημμα που έθεσε η αριστερή πολιτική διαχείριση, βλέπουμε την αποθέωση των κρατικίστικων λογικών και της πατριδολαγνείας. Και το “ναι” και το “όχι” του δημοψηφίσματος έχουν τον ίδιο παρονομαστή: αυτό της διάσωσης του ελληνικού κράτους. Το “ναι” στις απαιτήσεις ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ε.Ε. μεταφράζεται σε απάντηση να παραμείνει το ελληνικό κράτος εντός των υπερεθνικών-διακρατικών σχηματισμών, ώστε να μην διασαλευτεί η κερδοφορία του αλλά και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι ψηφοφόροι του φουσκώνουν από εθνική υπερηφάνεια ότι θα κρατήσουν το κράτος εντός των “ευρωπαϊκών ιδεωδών”, ξεχνώντας, ίσως, ότι μεταξύ αυτών βρίσκεται και ο ταχύτατος εξανδραποδισμός μεγάλων κοινωνικών κομματιών που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια και θα ενταθεί. Το “όχι” προτείνεται από ένα πολύ ετερόκλητο κράμα υποκειμένων, σε μια γκρίζα ζώνη από θολές αρνήσεις, με μια διαφορετική αφήγηση εναντίωσης και επαναστατικότητας από κάθε μπλοκ, το οποίο εύγλωττα εκτείνεται από την άκρα αριστερά μέχρι και τους μισάνθρωπους της χρυσής αυγής. Και η απάντηση αυτή είναι μια “στιβαρή” θέση να διασωθεί το ελληνικό κράτος (ασφαλώς, μαζί με την κυρίαρχη αστική τάξη), αυτή τη φορά από τους “κακούς” θεσμούς, με ακόμη μεγαλύτερη δόση λόγων σχετικών με το έθνος, την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια. Το “όχι” δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση μη συνέχεια των εκμεταλλευτικών δομών και των ανισοτήτων, και οι διαβεβαιώσεις του κυβερνητικού σχηματισμού, που πρωτοστατεί στο “όχι”, περί απρόσκοπτης συνέχειας του κράτους και μετά το δημοψήφισμα είναι κάτι παραπάνω από απόδειξη. Ακόμη και μετά το “υπερήφανο όχι” του διαταξικού χυλού, οι μηχανισμοί των θεσμών μαζί με τους κυβερνώντες θα διαχειριστούν τη δεδηλωμένη πλέον χρεωκοπία του ελληνικού κράτους.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έχει συμβεί σε χρόνο ρεκόρ μιας εβδομάδας είναι μια μεγέθυνση της ενσωμάτωσης οποιασδήποτε ριζοσπαστικής απάντησης, των όποιων κοινωνικών αντιστάσεων υπό την ομπρέλα του κράτους. Η κυβερνοαριστερά είναι ειδική σε αυτόν τον τομέα: να εκτονώνει την όποια κοινωνική δυσαρέσκεια προς όφελος του κράτους και να κατευθύνει την όποια κοινωνική οργή στα ήσυχα λημέρια της διαπραγμάτευσης και του κυβερνητισμού, διαθλώντας και εξομοιώνοντας τα συμφέροντα των από τα κάτω με εκείνα των εξουσιαστών. Το είδαμε τον Φλεβάρη, με το φιλοκυβερνητικό συλλαλητήριο-τραγέλαφο στο πλάι των διαπραγματευτικών αποστολών, το βλέπουμε και τώρα που ζητείται η βούλα μας στη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Ας το καταλάβουμε: η συμμετοχή στο δημοψήφισμα με τον όποιο τρόπο είναι συμμετοχή στη διατήρηση και επέκταση του εκμεταλλευτικού αυτού συστήματος και των ανισοτήτων. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα βάζει ακόμα ένα λιθαράκι στο καθεστώς της διαμεσολάβησης, της ανάθεσης, της παθητικότητας. Οι από τα κάτω ποτέ δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις διαπραγματεύσεις, είτε γίνονται στο Μαξίμου είτε στα μεγάλα τραπέζια των Βρυξελλών. Για όλους εκείνους κι εκείνες των υποτελών τάξεων και τους περισσευούμενους αυτού του κόσμου, αυτούς που καταθέτουν τη ζωή τους στα εργασιακά κάτεργα ή στα ταμεία του ΟΑΕΔ, η λύση δεν μπορεί να είναι η διατήρηση του καπιταλιστικού κράτους.Η όποια ψήφος στο δημοψήφισμα θα νομιμοποιήσει πολιτικές ενάντιά μας. Θα δώσει ανάσα στον ασθμαίνοντα καπιταλισμό, του οποίου την κρίση καλούμαστε και πάλι οι από κάτω να αποσβέσουμε, με φτώχεια, εξαθλίωση και πολύ θάνατο.

Ενάντια στο μονόλογο του φόβου, της ασάφειας, των διαθλαστικών, πρακτικίστικων απαντήσεων να πορευτούμε συλλογικά, αλληλέγγυες/οι, με αυτοοργανωμένες δομές και κοινότητες αγώνα, ενάντια στο κράτος και τους μηχανισμούς του σε κάθε του μορφή, ενάντια στα αφεντικά, σε κάθε είδους διαχωρισμό και ανισότητα. Να επιλέξουμε ανυποχώρητα τη σύγκρουση, συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας, μέσα από κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να απεμπλακούμε από οικονομίστικες λογικές, που θέλουν το χρήμα, τα εμπορεύματα, τα κάτεργα του καπιταλισμού ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Θέτοντας εδώ και τώρα το δικό μας, πραγματικό ερώτημα: κράτος και καπιταλισμός ή επανάσταση. Με την ευφυία των αγωνιζόμενων, αυτών που συναντιούνται και δρουν ως ίσο προς ίσο, να καθορίσουμε εμείς τους όρους της ζωής μας. Μέχρι τη συντριβή κάθε εξουσίας.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Το κείμενο σε pdf