Category: καταστολή

Την Πέμπτη 16/7 στις 7:30 το απόγευμα θα πραγματοποιηθεί μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Δερβενίων, κεντρικά του πάρκου τρίτση (στο συντριβάνι). Κατα τη διάρκεια της συγκέντρωσης θα διαβαστεί και θα μοιραστεί το παρακάτω κείμενο:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΡΒΕΝΙΩΝ

Ξημερώματα της Παρασκευής 26/6 στην περιοχή των Εξαρχείων πραγματοποιήθηκε εκκένωση της κατάληψης Δερβενίων 56 καθώς και διπλανής στεγαστικής κατάληψης από κρατικές κατασταλτικές  δυνάμεις. Το ίδιο βράδυ, έπειτα από συγκέντρωση αλληλεγγύης στην πλατεία Εξαρχείων, εκατοντάδες συντρόφισσες και σύντροφοι πραγματοποίησαν πορεία προς την κατάληψη Δερβενίων 56, γκρεμίζοντας τον τοίχο που είχε χτιστεί στην είσοδο της κατάληψης έπειτα από την εκκένωσή της. Τις επόμενες μέρες πραγματοποιήθηκαν πολύμορφες κινήσεις αλληλεγγύης στη Δερβενίων 56 -πορείες, συγκεντρώσεις, συναυλίες, παρεμβάσεις, συγκρούσεις με αστυνομικές δυνάμεις, κείμενα και πανό αλληλεγγύης- που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.

 Η κατάληψη Δερβενίων 56 δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2015 για να στεγάσει αρχικά δομές αλληλεγγύης σε μετανάστες και μετανάστριες (συλλογικές κουζίνες, συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, μαθήματα αυτομόρφωσης και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη). Όλα αυτά τα χρόνια πραγματοποιήθηκαν στην κατάληψη πολιτικές εκδηλώσεις (αντιφασιστικές, αντισεξιστικές, εκδηλώσεις ενάντια στα κυρίαρχα αναπτυξιακά σχέδια, συζητήσεις, προβολές), φιλοξενήθηκαν στον χώρο της πολλές αντιεξουσιαστικές-αναρχικές ομάδες, ενώ πλήθος δράσεων αλληλεγγύης σε μετανάστες/στριες και καταλήψεις έχουν εκκινήσει από την κατάληψη. Το δε διάστημα της καραντίνας η κατάληψη παρέμεινε ενεργή, δημιουργώντας παράλληλα δομή αλληλοβοήθειας για όσους/ες/α είχαν ανάγκη, χωρίς διαχωρισμούς και μακριά από λογικές φιλανθρωπίας.

Η εκκένωση της κατάληψης Δερβενίων 56 επαναφέρει δυναμικά στο προσκήνιο την κρατική επίθεση στους ακηδεμόνευτους αγώνες και τα εγχειρήματά τους. Οι καταλήψεις της αντεξουσίας βρίσκονται διαχρονικά στο στόχαστρο της εξουσίας. Ιδιαίτερα μετά τα εξεγερσιακά γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, με το πλήθος και τη δυναμική στα προτάγματά τους, αποτελούν σταθερό κατασταλτικό διακύβευμα και η εκκένωσή τους προωθείται συστηματικά από κάθε κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια απονοηματοδότησης και στοχοποίησης των αντιεξουσιαστικών και αναρχικών χώρων, αντιλήψεων και πρακτικών.

Οι εκκενώσεις που έχει πραγματοποιήσει η μόλις ενός χρόνου κυβέρνηση της Ν.Δ.  βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση. Επιχειρεί να σαρώσει οποιονδήποτε χώρο στον οποίο συναντιούνται και οργανώνονται οι αρνήσεις, οι αντιστάσεις, οι άμυνες και οι επιθέσεις μας. Οι τωρινοί πολιτικοί διαχειριστές, πατώντας πάνω στο ερημοποιημένο από κοινωνικές αντιστάσεις έδαφος, για το οποίο συνέβαλε τα μέγιστα η προηγούμενη αριστερή πολιτική διαχείριση, συνεχίζουν αδιάλειπτα το έργο των προκατόχων τους ενάντια στους κατειλημμένους χώρους, αλλά και σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια: μετανάστριες, φοιτητές, εργαζόμενες και σε όσα επιμένουν να αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής τους, επιχειρώντας να επιβάλουν «κοινωνική σιγή νεκροταφείου», για την απρόσκοπτη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών τους. Συνέχεια στην κατάργηση στοιχειωδών εργασιακών κεκτημένων. Εφαρμογή μεγάλων αναπτυξιακών έργων, όπως οι εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο και η εγκατάσταση ανεμογεννητριών στα Άγραφα και σε εκατοντάδες άλλα σημεία στον ελλαδικό χώρο, που σηματοδοτούν άγρια λεηλασία γης, θάλασσας και αέρα, «εξευγενισμός» και τουριστικοποίηση σε πολλές γειτονιές της μητρόπολης, εμπορευματοποίηση και περιφράξεις για τους λιγοστούς ελεύθερους χώρους. Αυστηροποίηση και διεύρυνση του ποινικού κώδικα. Κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, διόγκωση των σωμάτων ασφαλείας, απαγόρευση διαδηλώσεων και άγρια καταστολή απέναντι σε κοινωνικές αντιστάσεις. Αντιμεταναστευτικές πολιτικές εγκλεισμού χιλιάδων μεταναστριών και μεταναστών σε κλειστά στρατόπεδα «φιλοξενίας» και αορατοποίησής τους, απελάσεις, δολοφονίες στα σύνορα και στο Αιγαίο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η εκκίνηση της κατασταλτικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης έγινε με εκκενώσεις καταλήψεων στέγης μεταναστριών και μεταναστών, κάνοντας σαφές πως οποιαδήποτε κίνηση να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, μακριά από την κρατική εποπτεία και τη διαμεσολάβηση θεσμικών παραγόντων, οποιαδήποτε προσπάθεια εγγύτητας μεταξύ αυτών και των «ντόπιων», κάθε σχέση βασισμένη στην αλληλεγγύη χωρίς διαχωρισμούς, θα πρέπει να καταστέλλεται.

Το επικοινωνιακό σόου του προηγούμενου διαστήματος με το τελεσίγραφο Χρυσοχοΐδη, έληξε άδοξα μετά το πλήγμα που δέχτηκε η κυβέρνηση με τον εξευτελισμό των αστυνομικών δυνάμεων από τους/τις/τα αντιστεκόμενους/ες/α στις καταλήψεις του Κουκακίου-, κι αυτό οδήγησε στην προσωρινή παύση των εκκενώσεων. Ωστόσο, η επίθεση επανέρχεται εν μέσω καραντίνας με την εκκένωση της κατάληψης μεταναστ(ρι)ών στη Θεμιστοκλέους 58 στα Εξάρχεια, της κατάληψης μεταναστ(ρι)ών του κτιρίου Γκίνη στο Πολυτεχνείο και την απόπειρα φίμωσης της κινηματικής δομής ESPIV.

Άλλωστε, η επιβολή της καραντίνας των τελευταίων μηνών ήταν βούτυρο στο ψωμί του κράτους για να προωθήσει ανενόχλητο τα σχέδιά του. Έχοντας σχεδόν υπό τον απόλυτο έλεγχό του κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες προωθεί μια μιντιακή προπαγάνδα γκαιμπελικών διαστάσεων, από τη μια ενισχύοντας τη συντηρητικοποίηση και τον εκφασισμό μεγάλων κοινωνικών κομματιών, και από την άλλη επιχειρώντας να καλλιεργήσει τον φόβο στα αντιστεκόμενα και αγωνιζόμενα κομμάτια του ευρύτερου ριζοσπαστικού χώρου. Οι περίφημοι 6 λόγοι «δικαιολογημένης» μετακίνησης, η ακατάπαυστη ρητορική περί «ατομικής ευθύνης», οι αστυνομικές επιθέσεις σε πλατείες και η απαγόρευση των διαδηλώσεων επιχειρούν να ενισχύσουν την αποξένωση, την εξατομίκευση και την άνευ όρων παράδοση των ζωών μας στους κρατικούς διαχειριστές, στρώνοντας το έδαφος για ολομέτωπη επίθεση σε όσους/ες/α συνεχίσουν να αντιστέκονται.

Οι καταλήψεις αποτελούν χώρους αντίστασης και αγώνα ενάντια στις κυρίαρχες εξουσιαστικές επιβολές. Είναι τόποι συνάντησης και συνδιαμόρφωσης στη βάση της αντιιεραχίας, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης, μέσα από οριζόντιες διαδικασίες και χωρίς θεσμικές διαμεσολαβήσεις. Είναι απελευθερωμένα εδάφη που αμφισβητούν έμπρακτα τον θεσμό της ιδιοκτησίας και διαχέουν τα προτάγματά τους για την ατομική και κοινωνική χειραφέτηση, τη συλλογική ζωή και δημιουργία, μακριά από κάθε μορφή εξουσίας και διαχωρισμούς. Γι’ αυτό θα βρίσκονται πάντα στο στόχαστρο κάθε εξουσίας.  Γι’ αυτό θα παραμένουν συνειδητά εστίες ανομίας, εχθροί του κράτους, του κεφαλαίου και της πατριαρχίας.

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

 ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

αναδημοσίευση από sinialo.espiv.net

Η κατάληψη Σινιάλο έκλεισε 10 χρόνια ζωής στο Αιγάλεω. Όλα αυτά ήταν χρόνια κορυφαίας συστημικής κρίσης και μάλιστα εξελισσόμενης σε ένα από τα πιο ταξικά προσδιορισμένα προάστια της μητρόπολης. Απώλειες ανθρώπων, απαξίωση της ζωής, λεηλασία του περιβάλλοντος, οικονομικός αποδεκατισμός, ανεκπλήρωτοι αγώνες, πολιτική παραδοπιστία, κοινωνικός εκφασισμός, κρατικός αυταρχισμός. Ένας κόσμος σε γενικευμένη καθίζηση. Μέσα σε όλη αυτή τη δύσκολη συγκυρία, η κατάληψη δεν έπαψε να αποτελεί ένα ανοιχτό εγχείρημα με συγκεκριμένα και αδιαπραγμάτευτα χαρακτηριστικά, ένα εγχείρημα που έχει ήδη αφήσει το αποτύπωμά του στην περιοχή.

Όπως είναι “φυσικό”, μπορεί να μην συμφώνησε και να μην συμφωνεί σύσσωμη η γειτονιά με τα πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά του εγχειρήματος, αλλά ο σεβασμός της προς αυτό είναι κάτι παραπάνω από δεδομένος. Κι αυτό γιατί στο βεληνεκές της τοπικής δράσης οι άνθρωποι γνωρίζονται και καθένας κρίνεται σε σχέση, καταρχάς, με το αν πράττει αυτά που πρεσβεύει. Και σ’ αυτό η κατάληψη δε υπολείφθηκε, όχι μόνο ως προς την αποδοχή από τη γειτονιά αλλά και ως προς την κριτική που άσκησε κάθε φορά που αυτή εκφραζόταν στο πλαίσιο ενός επιθετικού μικροαστισμού.

Η κατάληψη Σινιάλο ήταν και είναι φυσική προέκταση του δημόσιου χώρου της πλατείας Παπανικολάου με την διαρκή, αναπόσπαστη και πολύπλευρη παρουσία της. Στο πλαίσιο πάντα, φυσικά, των συνολικών αποπειρών της -μαζί και με άλλα αντίστοιχα εγχειρήματα- για την καθολική κοινωνική απελευθέρωση, την απελευθέρωση όλων των πλευρών της ζωής. Από τον Εσταυρωμένο των “πλατειών” μέχρι το Μπαρουτάδικο του “πατινάζ”, από την Προύσης των σφαγιασθέντων από τους ναζί μέχρι το Βίλατζ των ρατσιστικών επιθέσεων, από του Λιούμη έως τις εργατικές πολυκατοικίες, από τις απολύσεις της Γενικής Ταχυδρομικής επί της Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι τις διακοπές της ΔΕΗ σε αναξιοπαθούντες επί της Χρ. Σμύρνης, από τον ΟΑΕΔ στην Αναγέννηση μέχρι τον Αγ. Σπυρίδωνα των μεταναστών…

Κι όλα αυτά με μια διαδικασία λήψης αποφάσεων που δεν υπακούει σε καμία συνταγή, μια διαδικασία αυτοοργάνωσης. Παράλληλα με τη δράση στον δρόμο, τα μαθήματα αυτομόρφωσης αποτέλεσαν κι αποτελούν ένα πείραμα πάνω σε μια άλλη, πέρα από την κυρίαρχη, μορφή σχέσης με την ίδια τη γνώση, μια μορφή που αναδιατάσσει το ίδιο το περιεχόμενο της γνώσης. Και ακόμη πιο παράλληλα, τα δημιουργικά εγχειρήματα από μέλη της κατάληψης πλαισίωναν πάντα την πολιτική και κοινωνική της ύπαρξη.

Για όλα αυτά η κατάληψη Σινιάλο στοχοποιείται εν μέσω ενός γενικότερου σχεδίου για την καταστολή κάθε απόπειρας των από τα κάτω να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε από φασίστες που πριν 3 περίπου χρόνια τοποθέτησαν εμπρηστικό μηχανισμό στην κατάληψη προκαλώντας -όχι ανεπίστρεπτες- ζημιές. Το κράτος, επίσημα πια, χωρίς παρακρατικά προσχήματα, δρομολογεί, μέσω της ΔΕΗ και το ξήλωμα όλης της γραμμής ρευματοδότησης της κατάληψης και πάντα σε συνεργασία με την ακροδεξιά δημοτική αρχή, τον σχεδιασμό της καταστολής του εγχειρήματος.

Η υπόθεση αποτροπής της καταστολής είναι μια υπόθεση υπεράσπισης των κοινωνικών αγώνων συνολικά. Κι έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί από όλες και όλους μας ανεξάρτητα από τη συμμετοχή μας ή όχι στην κατάληψη. Στηρίζουμε την κατάληψη για να μείνουμε ζωντανές και ζωντανοί μέσα σε έναν κόσμο που κάνει πολύ λίγα πράγματα για να μην τον μισήσουμε.

*στο πλαίσιο της αλληλεγγύης οργανώνεται ένα 2ήμερο με σκοπό την οικονομική ενίσχυση της κατάληψης προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα της ηλεκτροδότησης.

Την Παρασκευή 10 Ιούλη το βράδυ, στον χώρο της κατάληψης θα γίνει μια συζήτηση με θέμα: “κοινωνικό συμβόλαιο και βιοπολιτική, μια ιστορικότητα με συνέχεια”, βασισμένη σε εισήγηση του συντρόφου Δημήτρη Μ. που έχει ασχοληθεί επισταμένως με την όχι και τόσο εξεζητημένη θεματολογία όσο αυτή ακούγεται.

Την επόμενη μέρα, Σάββατο 11 Ιούλη, το βράδυ μια low profile εκδήλωση στην πλατεία μπροστά στην κατάληψη με τον Θαλερό, που θα μοιραστεί το…παλκοσένικο με φίλες και φίλους της κατάληψης.

Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στην κατάληψη Σινιάλο

Την Κυριακή 28/6 πραγματοποιήθηκε ανάρτηση πανό στην κεντρική είσοδο του πάρκου τρίτση επί της λεωφόρου Φυλής, σε ένδειξη αλληλεγγύης στην κατάληψη Δερβενίων 56, που εκκενώθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής 26/6 από αστυνομικές δυνάμεις.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΡΒΕΝΙΩΝ 56

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ

Προβολή ταινίας

Πέμπτη 25/6 στις 9.00μ.μ στην κατάληψη Αγρός

«My Name Is Myeisha» (2018)

Ταινία βασισμένη στην δολοφονία της Tyisha Shenee Miller, έφηβης αφροαμερικανής που πυροβολήθηκε  από αστυνομικούς το 1998 στην Καλιφόρνια.

Από τη Μινεάπολη μέχρι το Α.Τ. Ομόνοιας και από τα σύνορα Η.Π.Α. – Μεξικού ως τον Έβρο η αστυνομία δολοφονεί…

Η δολοφονία του αφροαμερικανού George Floyd στη Μινεάπολη των ΗΠΑ από αστυνομικούς, ανάμεσα στις εκατοντάδες των τελευταίων χρόνων, πυροδότησε διαδηλώσεις χιλιάδων ανθρώπων που πήραν τη μορφή εξέγερσης, με καθημερινές συγκρούσεις, επιθέσεις κι εμπρησμούς σε καπιταλιστικούς στόχους και αστυνομικά τμήματα, απαλλοτριώσεις. Η οργή των εξεγερμένων για τις αμέτρητες ρατσιστικές δολοφονίες έχει ξεχειλίσει στους δρόμους των Η.Π.Α, ενώ πολύμορφες κινήσεις ενάντια στην αστυνομική βία πραγματοποιούνται σε όλο τον κόσμο.

Να αντισταθούμε στην κρατική βία,  τον ρατσισμό, τον σεξισμό και κάθε είδους εξουσία

Αλληλεγγύη στις/ους εξεγερμένες/ους  στις Η.Π.Α. και σε όλον τον κόσμο

---

το κείμενο σε pdf

Την περασμένη Τρίτη 5/5, μετά από καταγγελία του δημάρχου Αγ. Παρασκευής, δυνάμεις των ΜΑΤ επιτίθενται με χημικά σε κόσμο που βρισκόταν στην πλατεία Αγ. Ιωάννου, με πρόσχημα την παραβίαση των νέων κανόνων «περί συγχρωτισμού», που έχουν επιβληθεί από το κράτος στο πλαίσιο «προστασίας» από τη διασπορά του κορωνοϊού. Η επίθεση συνοδεύεται από χυδαίες δηλώσεις του δημάρχου περί «εμπορίου ναρκωτικών» στην πλατεία και ισχυρή φύλαξή της από αστυνομικές δυνάμεις τις βραδινές ώρες για την αποτροπή όσων συχνάζουν εκεί. Ο κόσμος αντεπιτίθεται και διεκδικεί τις επόμενες μέρες να παραμείνει στην πλατεία.

Το βράδυ της Παρασκευής 7/5, το σκηνικό επαναλαμβάνεται ιδιαίτερα αναβαθμισμένο στην πλατεία Αγ. Γεωργίου στην Κυψέλη, όπου δυνάμεις των ΜΑΤ και μηχανές ΔΕΛΤΑ επιτίθενται με χημικά και ξύλο στον κόσμο που βρισκόταν εκεί, αλλά και σε όποιον συναντούσαν στον δρόμο τους. Ακολουθεί κυνηγητό στα γύρω στενά με προσαγωγές και συλλήψεις. Το απόγευμα της ίδιας μέρας είχε πραγματοποιηθεί queer-trans-φεμινιστική πορεία στη γειτονιά που κατέληξε στην πλατεία, ενώ την επόμενη μέρα πραγματοποιείται δυναμική πορεία περίπου 2.000 ατόμων, κατοίκων της περιοχής και αλληλέγγυων, ενάντια στην αστυνομική επίθεση.

Στo ίδιο μοτίβο, το βράδυ του Σαββάτου 16/5, δυνάμεις των ΜΑΤ προχωρούν σε επίθεση στην πλατεία Καλλιθέας στην Άνω πόλη Θεσσαλονίκης, διαλύοντας τον συγκεντρωμένο κόσμο με δακρυγόνα και κυνηγώντας τους στα γύρω στενά. Την επόμενη μέρα πραγματοποιείται διαδήλωση ενάντια στην κρατική καταστολή. Η συγκεκριμένη επίθεση έλαβε χώρα μετά την φιέστα-συγκέντρωση του Μπακογιάννη για τα νέα αποκαλυπτήρια της πλατείας Ομονοίας, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι στόχος είναι οι απείθαρχοι και οι απείθαρχες των κυρίαρχων επιβολών.

Αυτές οι επιθέσεις αποτελούν συνέχεια των κατασταλτικών μεθόδων του κράτους και του ευρύτερου κοινωνικού ελέγχου  που επιχειρεί  να επιβάλει. Κατά τη διάρκεια της δίμηνης καραντίνας, οι κυβερνητικές εξαγγελίες –με την υποστήριξη σύσσωμων των μίντια- έθεταν συνεχώς στο προσκήνιο το ζήτημα της «ατομικής ευθύνης», επιχειρώντας να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση και πειθάρχηση στα περιοριστικά μέτρα. Απ’ τις 6 «επιλογές» της άδειας μετακίνησης αποκλείονταν οι συναθροίσεις ατόμων είτε σε κλειστό είτε σε ανοιχτό χώρο. Μετά την άρση της καραντίνας οι … υπεύθυνοι εργαζόμενοι και καταναλωτές επιστρέφουν στα πόστα τους και τις συνήθειές τους, ενώ την ίδια στιγμή οποιαδήποτε συνεύρεση σε έναν ανοιχτό χώρο μακριά από εμπορευματικές σχέσεις, απλά για τη χαρά της συνάντησης και την επικοινωνία, θεωρείται «υγειονομική βόμβα» και καταστέλλεται βίαια.

Φυσικά, μια τέτοια πρακτική δεν μας ξαφνιάζει. Οι πλατείες, τα πάρκα, τα άλση βρίσκονταν πάντα στο στόχαστρο της εξουσίας, είτε ως «φιλέτα» προς εμπορική εκμετάλλευση, είτε ως «ανεξέλεγκτα» κι «επικίνδυνα» για την κρατική πολιτική πεδία συνάντησης και ζύμωσης νεαρόκοσμου, μεταναστ(ρι)ών και ευρύτερων αγωνιζόμενων κομματιών. Η εικόνα που παρουσιάζουν οι περισσότερες πλατείες είναι λίγο-πολύ γνωστή. Τσιμεντοποιημένες κατά κύριο λόγο, με πλήθος τραπεζοκαθισμάτων από τις γύρω καφετέριες και εστιατόρια, που αφήνουν ελάχιστους «διαδρόμους» για όσους επιθυμούν να τις διασχίσουν, αποκλείοντας ταυτόχρονα όσες/ους επιθυμούν να κάνουν τη βόλτα τους εκεί ή να συναντηθούν με φίλες/ους χωρίς να χρειαστεί να καταναλώσουν.

Την περίοδο της καραντίνας αλλά και στα πρώτα στάδια της άρσης της, που οι καφετέριες, τα εστιατόρια και τα μπαρ παρέμειναν και παραμένουν κλειστά, ένα μεγάλο μέρος του κόσμου, πιεσμένο από τα ασφυκτικά περιοριστικά μέτρα, διερευνά νέους τρόπους συνεύρεσης, επικοινωνίας και χαλάρωσης. Μαζί με τους σταθερούς «θαμώνες» των πλατειών κάνουν την εμφάνισή τους και νέα κοινωνικά κομμάτια που δοκιμάζουν για πρώτη ίσως φορά την αδιαμεσολάβητη από το χρήμα και το εμπόρευμα συνάντηση. Στήνονται αυτοσχέδιες γιορτές και πηγαδάκια, τα παιδιά παίζουν ελεύθερα κι όχι κλεισμένα σε παιδότοπους, ως απάντηση στον εγκλεισμό και την εξατομίκευση του προηγούμενου διαστήματος.

Η κρατική απάντηση είναι άμεση. Οι χώροι των πλατειών πρέπει να προετοιμαστούν για το άνοιγμα των καφετεριών και τη διασπορά των τραπεζοκαθισμάτων, στο πλαίσιο των νέων μέτρων λειτουργίας τους. Οποιαδήποτε συνεύρεση εντός των πλατειών αμφισβητεί τις εμπορευματικές σχέσεις πρέπει να χτυπηθεί. Η κανονικότητα της κατανάλωσης πρέπει να επανέλθει, και οι ταυτότητες όσων τις επισκέπτονται πρέπει να επαναπροσδιοριστούν από κρατικούς και τοπικούς φορείς, μίντια και μαγαζάτορες –εργαζόμενοι, καταναλωτές, περαστικοί.

Μέσα σ’ ένα αφιλόξενο αστικό πεδίο, εξαρχής σχεδιασμένο για να απομονώνει και να αποξενώνει τους ανθρώπους καθιστώντας τους έτσι εύκολα διαχειρίσιμους από το κράτος και τους μηχανισμούς του, η οικειοποίηση των δημόσιων χώρων και η μεταστροφή τους σε ελεύθερους χώρους παραμένει βασικό πρόταγμα. Ενάντια στα κυρίαρχα πρότυπα και τις κρατικές προσταγές και μεθοδεύσεις, να δημιουργήσουμε νέους τόπους και χρόνους εδαφικοποίησης των αναγκών και επιθυμιών μας, όπου η έκφραση, η επικοινωνία και η δημιουργικότητα θα παίρνουν τα χαρακτηριστικά των από τα κάτω· συλλογικά, αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά κι αδιαμεσολάβητα. Κοιτώντας προς τη δημιουργία πεδίων σύνθεσης αντιλήψεων και πρακτικών ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικού ελέγχου και εξουσίας.

ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΧΩΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ

ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ