Category: αντιφασισμός

Η απάθεια και η αδράνεια δε δίνουν απάντηση στο φασισμό που βιώνουμε. Όσοι με καταγγελίες, ουδετερότητα καινομικές επιφάσεις αναθέτουν στο κράτος την αντιμετώπιση του φασισμού, εθελοτυφλούν.
Κι αυτό γιατί το ίδιο το κράτος είναι ήδη φασιστικό. Είναι αυτό που ιδρύει κέντρα κράτησης μεταναστών, που κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου στα πλαίσθα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που επιστρατεύει απεργούς, που ιδρύει φυλακές κολαστήρια.

Σήμερα Σάββατο 10 Μαϊου οι ναζιστές της χρυσής αυγής επέλεξαν να ξαναεμφανιστούν στο κέντρο του Κορυδαλλού και να επιτεθούν στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Pasamontaña.

Η πρώτη φορά ήταν στις 18/1 όταν «λέρωσαν»με φασιστικά συνθήματα τον εξωτερικό τοίχο του χώρου.

Η δεύτερη φορά, πριν δύο εβδομάδες (26/4), όταν επίσης χτύπησαν μια αγωνιζόμενη κάτοικο 66 ετών που δεν αποδέχτηκε τις προκλήσεις τους.

Την τρίτη φορά, το περασμένο Σάββατο, 5 αγωνιστές και αγωνίστριες που βρίσκονταν στο Pasamontaña υπερασπίστηκαν με επιτυχία τον εαυτό τους και το εγχείρημα, όταν οι περίπου 50-60 φασίστες κινήθηκαν επιθετικά προς το χώρο, χτύπησαν τα παράθυρα και έσπασαν το τζάμι της πόρτας. Μετά από 5λεπτη σύγκρουση -κατά την οποία οι φασίστες έφαγαν ακόμα και αυγά από γείτονες- αποχώρησαν προς τα γραφεία της Τ.Ο ΝΙΚΑΙΑΣ απ’ όπου και ξεκίνησαν. Άμεσα συγκεντρώθηκαν συναγωνιστές/τριες και αλληλέγγυος κόσμος από κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους της περιοχής και αργότερα ακολούθησε αυθόρμητη αντιφασιστική πορεία στους δρόμους του Κορυδαλλού και της Νίκαιας με τη συμμετοχή περίπου 200 αντιφασιστών/τριών και με την προκλητική παρουσία των ΜΑΤ και της ομάδας ΔΕΛΤΑ.

Για την κατ’ εξακολούθηση και κατά τ’ άλλα ανενόχλητη «παρουσία» των φασιστών στην περιοχή μας οφείλει να πάρει θέση κάθε κοινωνικός και πολιτικός φορέας της πόλης, ενώ η προκλητική στάση της ΕΛ.ΑΣ. (που όταν δεν παρέχει ενεργή στήριξη και προστασία κάνει τα στραβά μάτια) βοηθά στο γκρέμισμα κάθε πιθανής αυταπάτης για το ρόλο του κράτους στην αντιμετώπιση του φασισμού.

Ο κοινωνικός χώρος Pasamontaña λειτουργεί εδώ και 4χρόνια ως ανοιχτό και δημόσιο πεδίο συνάντησης και δράσης ενάντια στο φόβο και την εξαθλίωση. Στα 4 χρόνια λειτουργίας του έχει βοηθήσει στο να αναπτυχθούν:
Δομές αλληλεγγύης & αλληλοβοήθειας(δίκτυα αλληλέγγυας οικονομίας, ενισχυτική διδασκαλία σε μαθητές, μαθήματα ξένων γλωσσών, φωτογραφίας, αφίσας, χαριστικά/ανταλλακτικά παζάρια κλπ),κινήσεις στήριξης απεργιακών αγώνων, εβδομαδιαίο κοινωνικό καφενείο χωρίς κέρδος, δανειστική βιβλιοθήκη & ταινιοθήκη, υπολογιστές για δωρεάν πρόσβαση στο ιντερνετ.
Παρεμβάσεις για τις κοινωνικές ανάγκες(Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, Δημόσια Νοσοκομεία, Εκπαίδευση)
Πολιτισμός (εβδομαδιαίες κινηματογραφικές προβολές χωρίς εισιτήριο, συζητήσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, θεατρικές παραστάσεις, θεατρική ομάδα, μουσικές βραδιές, συναυλίες στις πλατείες μας).
Έχουν γίνει εκδηλώσεις και παρεμβάσεις για κάθε ζήτημα που απασχολεί την κοινωνία και όσους δέχονται τη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου και του κράτους.Να έχουν όλοι ξεκάθαρο ότι οανοιχτός καιδημόσιος χαρακτήρας του χώρου και η απρόσκοπτη λειτουργία όλων όσων συμβαίνουν σε αυτόν, θα διαφυλαχτούν στο ακέραιο.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΟ

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος

10/5/2014

Το τελευταίο διάστημα μαίνεται ένας πόλεμος συνθημάτων στις γειτονιές της Ανάκασας, του Καματερού και του Κόκκινου Μύλου. Θρασύδειλα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής , σα γνήσια στρατιωτάκια που είναι, ακολουθώντας τις εντολές των ανωτέρων τους για «προεκλογική καμπάνια», βγαίνουν από τις τρύπες τους κρυφά τα βράδια, για να μαυρίσουν τους τοίχους με τη ρατσιστική- εθνικιστική προπαγάνδα τους, αναγράφοντας συνθήματα που ξεχειλίζουν από μίσος και εθνικοφροσύνη.

Το έχουμε όμως ξαναπεί: οι γειτονιές μας είναι και θα μείνουν αντιφασιστικές. Για αυτό και τα συνθήματά τους δεν παραμένουν για πολύ στους τοίχους των γειτονιών μας.

Για τους ίδιους λόγους, αναρχικοί-ες, αντιεξουσιαστές-τριες, αντιφασίστες-τριες από τις περιοχές αυτές πραγματοποίησαν το απόγευμα της Πέμπτης 24/04/2014 , αντιφασιστική παρέμβαση στην περιοχή της Ανάκασας, ανοιχτά, κοινωνικά, όπως ξέρουμε τόσα χρόνια.

Τα περίπου 70 άτομα, που συγκεντρώθηκαν, προχώρησαν σε μίνι πορεία στη γειτονιά, φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα, πετώντας εκατοντάδες τρικάκια, αναγράφοντας στους τοίχους συνθήματα και στένσιλ, “χρωματίζοντας” έτσι τη γειτονιά με τις έννοιες της αλληλεγγύης, της αντίστασης, της σύγκρουσης με την κυριαρχία, δίνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το μήνυμα ότι οι περιοχές μας θα παραμείνουν αφιλόξενες και εχθρικές σε κάθε φασιστική προπαγάνδα, σε κάθε καθεστωτικό κανίβαλο, σε κάθε απόπειρα των “από πάνω” να απαξιώσουν τις ζωές μας.

Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιράστηκαν σε περίοικους και περαστικούς αντιφασιστικά κείμενα, που ενημέρωναν για την κατάσταση που επικρατούσε στη γειτονιά το τελευταίο διάστημα, καλώντας τους να μοιραστούν μαζί μας τον αντιφασιστικό αγώνα.

Η παρέμβαση έτυχε αποδοχής από τον κόσμο της περιοχής, αποδεικνύοντας πως οι φασίστες και το δηλητήριό τους είναι αφιλόξενα εδώ και πως η σύγκρουση με το φασισμό είναι υπόθεση όλων.

Τις τελευταίες εβδομάδες συμβαίνει ένας πόλεμος συνθημάτων στους τοίχους κάποιων γειτονιών, σε Ανάκασα, Καματερό, Κόκκινο Μύλο. Οι φασίστες (χρυσαυγίτες συγκεκριμένα) εμφανίζονται και γράφουν συνθήματα τα βράδια και αντιστεκόμενοι-ες από τις γειτονιές τα σβήνουν.

Όποιος πιστεύει ακόμα ότι η  χρυσή αυγή  είναι απλά κάποιοι αντισυστημικοί νταήδες, είναι τουλάχιστον (επικίνδυνα) αφελής. Το τι είναι η χρυσή αυγή και τι εξυπηρετεί, το έχουμε ξαναπεί: Ό,τι δεν μπορεί να ολοκληρώσει η δημοκρατία με τα προσχήματά της, το κάνουν τα εφεδρικά στρατεύματα του κράτους -που δεν είναι άλλα από τους φασίστες. Δρουν στα σκοτεινά και φέρνουν εις πέρας δουλειές που δεν μπορούν οι επίσημοι μηχανισμοί να κάνουν στο φως της ημέρας. Με τις μνήμες ακόμα νωπές από τη δολοφονία του Π. Φύσσα, με τα πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες, με τις επιθέσεις σε στέκια, καταλήψεις και σε κόσμο που αντιστέκεται, με τα κηρύγματα μίσους, έκαναν οικείες τις καθημερινές πράξεις ρατσιστικής βίας και τετριμμένο τον ακροδεξιό, ρατσιστικό λόγο.

Το γεγονός αυτό, προφανώς, δεν μας κάνει εντύπωση. Παραδοσιακά, οι φασίστες λειτουργούσαν ως δεκανίκι του κράτους. Χίτες, Γκοτζαμάνηδες, Παπαδόπουλοι, Καλαμπόκες είναι μόνο κάποια παραδείγματα από το παρελθόν που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και τώρα, το επίμαχο και πολυσυζητημένο βίντεο με τον Μπαλτάκο να χαϊδεύεται με τον Κασιδιάρη είναι άλλη μια απόδειξη των βαθιών σχέσεων που έχει το κράτος με τον φασισμό. Η  φαινομενική αλλαγή των φασιστών -τα τάγματα εφόδου δεν φορούν πλέον τα παντελόνια παραλλαγής, τα μπλουζάκια ΧΑ και αρβύλες- και το κοινωνικό προσωπείο που πλασάρουν, μετά τις κρατικές διώξεις, δεν πρέπει να ξεγελούν κανένα και καμία. Στην πραγματικότητα, οι τραμπούκοι παραμένουν τραμπούκοι και εξυπηρετούν ό,τι εξυπηρετούσαν και πριν. Τα τάγματα εφόδου τους βρίσκονται ακόμα “στη γύρα”, για να διασφαλίζουν τις επιταγές του κράτους.

 Όταν λοιπόν τα «αντισυστημικά» φιλαράκια του Μπαλτάκου βγαίνουν από τις τρύπες τους (εμφανίζονται προεκλογικά για να φροντίσουν για τα ψηφαλάκια τους άλλωστε), για να γράψουν συνθήματα και να δηλητηριάσουν με το ρατσιστικό, εθνικιστικό τους λόγο τούς δρόμους και τα σχολεία, εμείς το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα σβήνουμε. Εκείνοι/ες ας έρχονται ξανά και ξανά με τον μόνο τρόπο που ξέρουν: βράδυ, με την ψυχή στο στόμα, με καλυμμένα τα πρόσωπά τους. Εμείς θα απαντάμε ξανά και ξανά με τον τρόπο που ξέρουμε: ανοιχτά, κοινωνικά, με τα πρόσωπά μας, καλώντας όλη τη γειτονιά να τους κυνηγήσει μαζί μας. Γιατί η εξαφάνιση των φασιστών από τον χάρτη και του δηλητηρίου τους από τους τοίχους δεν είναι μια υπόθεση που αφορά μόνο αυτούς που γράφουν τα συνθήματα και αυτές που τα σβήνουν. Είναι κάτι που αφορά όλους /ες όσοι μένουν στις γειτονιές αυτές, περπατάνε στους δρόμους αυτούς, πηγαίνουν στα σχολεία αυτά. Το να μείνουν οι γειτονιές μας καθαρές από φασίστες είναι υπόθεση όλων μας.

Απλά πράγματα: οι γειτονιές μας είναι και θα παραμείνουν φιλόξενες στην αλληλεγγύη, την αντίσταση, τη σύγκρουση με την κυριαρχία. Πρέπει να είναι τόποι κοινότητας και αγώνα των «από κάτω». Τόποι αντίστασης και συνάντησης των επιθυμιών μας, με όρους που θα δημιουργούν οι ίδιοι οι «από κάτω», αυτό-οργανωμένα. Οι γειτονιές μας θα παραμένουν αφιλόξενες και εχθρικές σε κάθε καθεστωτικό κανίβαλο, σε κάθε κίνηση των «από πάνω» να απαξιώσουν ακόμα περισσότερο τις ζωές μας. Ας τρέξουν όλοι αυτοί να βρουν φιλόξενες αγκαλιές στον φυσικό τους χώρο: στο κοινοβούλιο, στα ΜΜΕ, στο «Μεγάλη Βρετάνια», στις βίλλες στην Κηφισιά, το Κολωνάκι και τη Γλυφάδα…

Αντιεκλογική-αντιφασιστική παρέμβαση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 29/3/2014 το πρωί στην περιοχή του Καματερού. Περίπου 50 αντιφασίστες/αντιεξουσιαστές/αναρχικοί από το Καματερό και τις γύρω περιοχές βρέθηκαν για περίπου δύο ώρες σε σημεία του Καματερού όπου λειτουργεί η αγορά όπως σουπερ-μάρκετ, καφενεία και η τοπική λαϊκή αγορά. Κατά τη διάρκεια των επί μέρους δράσεων μοιράστηκε αντιεκλογικό-αντιφασιστικό κείμενο, αναρτήθηκαν πανό που ανέγραφαν “Ενάντια σε κράτος, φασίστες και αφεντικά, ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες, αντίσταση-αλληλεγγύη-αυτοοργάνωση”, πετάχτηκαν φλάιερ και αναγράφηκαν συνθήματα. Ήταν η αρχή μιας καμπάνιας στις περιοχές του Καματερού, της Πετρούπολης, του Ιλίου και των Αγίων Αναργύρων ενάντια στο κράτος, το φασισμό και τις εκλογές. Συνεχίζουμε συλλογικά και αυτοοργανωμένα, για γειτονίες αλληλεγγύης και ελευθερίας, για γειτονιές συνύπαρξης και αλληλοκατανόησης, κόντρα στην απελπισία, την ηττοπάθεια, τη ματαιότητα, τη μιζέρια, τον κανιβαλισμό, τον φασισμό.

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

 ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΤΙΑ ΣΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ…

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο γενικευμένης βαρβαρότητας. Και αυτό το γνωρίζουμε καλά στις γειτονιές μας. Βιώνουμε την ανάδυση ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού, με τα σημάδια του να διαγράφονται έντονα σε όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες, σε ακόμη πιο πλατιά κοινωνικά στρώματα, σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Δεν είναι μόνο οι ουρές στους ΟΑΕΔ. Είναι ακόμα χειρότερα, όταν σταθείς «τυχερός» και βρεις δουλειά στα σύγχρονα κάτεργα των αφεντικών «που… δυστυχώς δεν τα βγάζουν πέρα». Στα 4ωρα των σουπερμάρκετ με 250 ευρώ, στα 8ωρα με 480 που δεν μπορείς να απορρίψεις… Την ίδια στιγμή, παντού στήνονται εκείνοι οι «μικροί» ολοκληρωτισμοί που θωρακίζουν αυτή την κανονικότητα: από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, στις επιχειρήσεις σκούπα για άστεγους και τοξικοεξαρτημένους. Από τις επιθέσεις των ΜΑΤ σε διαδηλώσεις, την αστυνομική κατοχή των χωριών της Χαλκιδικής που αντιστέκονται στη λεηλασία του τόπου τους ενάντια στα «χρυσή» επένδυση, στα καουμποϊλίκια των ΔΙΑΣ ενάντια σε «παράξενους» και πιτσιρικάδες σε κάθε δρόμο και πλατεία των γειτονιών μας. Από τον δρομολογούμενο νέο σωφρονιστικό κώδικα, στη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας για «τρομοκράτες»…. Πρέπει οι φτωχοί, οι διαφορετικοί και οι ανυπότακτοι, όχι απλά να βιώνουν ένα καθεστώς διαρκούς απειλής σε όλα τα επίπεδα, αλλά να το ενσωματώσουν, να γίνει ένα με την ζωή τους.

Και ποιος άλλος θα μπορούσε να κάνει καλύτερα αυτή τη βρώμικη δουλειά που δεν μπορεί να ολοκληρώσει η δημοκρατία με τα προσχήματά της; Τα εφεδρικά στρατεύματα του κράτους, που λειτουργούν ως δεκανίκι του, ήταν και είναι πάντοτε οι φασίστες. Και συγκεκριμένα σήμερα, η χρυσή αυγή. Όπως φαίνεται όμως, ένας πρώτος «κύκλος εργασιών» των φασιστών με την ελληνική δημοκρατία ενδεχομένως κλείνει. Οι φασίστες της χ.α. έκαναν τη δουλειά τους: έκαναν οικείες τις καθημερινές πράξεις ρατσιστικής βίας και τετριμμένο τον ακροδεξιό, ρατσιστικό λόγο. Κι επειδή, από τη μία ζαλίστηκαν από τα προνόμια που απολάμβαναν ως το μακρύ χέρι του κράτους και από την άλλη, αύξησαν τον ζωτικό τους πολιτικό χώρο σε βάρος άλλων, έπρεπε να βγουν προσωρινά από τη μέση ή να πάρουν τη μορφή ενός πιο «σοβαρού» ακροδεξιού κόμματος. Κι αυτό ήταν επιτακτικό, ιδιαίτερα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όπου η κοινωνική οργή απειλούσε τη συστημική ομαλότητα. Οι διώξεις λοιπόν της χ.α. αγγίζουν μόνο πρόσωπα και όχι συστημικές επιλογές. Εξάλλου, η ελληνική δημοκρατία εφαρμόζει μια χαρά τις προγραμματικές διακηρύξεις των φασιστών: μήπως και αυτοί δεν μιλάνε για αστυνομία παντού; Αυτοί δεν έταζαν μεροκάματα των 18 ευρώ στη Ζώνη του Περάματος και στη Βιομηχανική ζώνη στην Βοιωτία (μέχρι και η τρόικα με τους εγχώριους σταμάτησε στα 20 ευρώ). Δεν είναι οι ίδιοι που ενώ  αυτοπαρουσιάζονται ως αντισυστημικοί, ψηφίζονται από το 50% των αστυνομικών, στηρίζονται από το άλλο μισό παπαδαριό της ανώνυμης εταιρίας με το όνομα Εκκλησία της Ελλάδος, ψηφίζουν παραχωρήσεις σε εφοπλιστές, τη συγχώνευση της αγροτικής τράπεζας στην τράπεζα Πειραιώς (για να κερδίσει ο μεγαλοκαρχαρίας Σάλλας και να επιβαρυνθούμε εμείς οι από κάτω με μερικά δις ευρώ παραπάνω); Δεν είναι αυτοί που ενώ ισχυρίζονται πως τους πολεμάνε τα κανάλια των μεγαλοεργολάβων τύπου Μπόμπολα, κάθε μέρα χαριεντίζονται στα μικρόφωνα άλλων μεγαλοεργολάβων (τύπου Κουρή κτλ); Δεν είναι αυτοί που δείχνουν ως εχθρούς τούς εξαθλιωμένους και καταπιεσμένους (μετανάστες, τσιγγάνοι, αντιστεκόμενοι…), τη στιγμή που ο πραγματικός εχθρός είναι οι από πάνω που καθορίζουν τις ζωές μας; Η ψευδής κοινότητα γύρω από το ότι “όλοι είμαστε ‘Ελληνες”, που ξαναθερμαίνεται στις κοινωνικές συνειδήσεις μέσω της χρυσής αυγής (μαζί με όλους εκείνους τους τραγελαφικούς μύθους περί κοινού αίματος, ιστορίας κλπ), δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλον παρά το κράτος, αφού κρατάει συνεκτικά δεμένους όλους τους από κάτω υπό τη σκέπη του «έθνους», αφήνοντας ανέγγιχτο το σύστημα των ανισοτήτων και της εκμετάλλευσης εις βάρος μας. Ας το ξεκαθαρίσουμε, για όποιον βυθισμένο μέσα στην ηλιθιότητα νομίζει κάτι άλλο: οι χρυσαυγίτες είναι απαραίτητοι για την κυριαρχία, μαχαιροβγάλτες με γραβάτες, κρατικές πλάτες και ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες από πίσω τους…

Κι όλα αυτά πριν τις ερχόμενες εκλογές του Μαΐου, όπου άλλο ένα εκλογικό πανηγύρι θα λάβει χώρα, γιατί όπως άλλωστε είναι γνωστό το «φόβο διαδέχεται η ελπίδα». Σε αυτό το πανηγύρι, που ξεπλένονται όλοι (από τους δεξιούς, τους φασίστες μέχρι την αριστερά), που επανανομιμοποιούνται στην κοινωνική συνείδηση για να συνεχίσουν να διαπράττουν το «εθνικό τους καθήκον». Η αναζήτηση και ανάδειξη για άλλη μια φορά ενός «σωτήρα» που θα μας σώσει από τα δεινά της κρίσης, οι προεκλογικές ομιλίες και καμπάνιες για το καλύτερο μέλλον που θα έρθει, τα διλλήματα που δίνουν και παίρνουν αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της διαιώνισης του υπάρχοντος συστήματος. Ας μη γελιόμαστε, όποιος ψάχνει για σωτήρες σύντομα θα τρώει τις ελπίδες του και πάλι από το χώμα. Η εκλογική διαδικασία είναι το άλλοθι της διαμεσολάβησης και η ψήφος κάθε τέσσερα χρόνια μοιάζει με στιγμιαίο ξύπνημα απ’ το λήθαργο. Μόνο εάν πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας χωρίς διαμεσολαβητές και σωτήρες, χωρίς ειδικούς και πολιτικάντηδες μπορούμε να μιλάμε για μια άλλη κοινωνία, μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Η συνειδητή αποχή από τις εκλογές αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης.