Τα περιεχόμενα των αντιμνημονιακών ταραχών 2010-2012:
μια χαμένη ευκαιρία για κοινωνική επανάσταση ή
μια βίαιη αμυντική διεκδίκηση ;
Εκδήλωση με αφορμή την έκδοση του βιβλίου “50 κείμενα για την κρίση”.
*θα ακολουθήσει καφενείο.
Σαββάτο 26/03 – 19:00
Κατάληψη Σινιάλο
Καποδιστρίου & Θεσσαλονίκης, Αιγάλεω.
Αναδημοσίευση από κατάληψη Σινιάλο
6oς ΚΥΚΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΤΟΝ ΘΕΡΣΙΤΗ
Ενάντια σε μία γνώση εγκλωβισμένη στη χρηματική συναλλαγή, σε ρόλους και ειδικούς, σε αυθεντίες και διαχωρισμούς, σε δασκάλους και μαθητές, ενάντια
στους αποκλεισμούς που γεννάει η επίθεση των κυρίαρχων στις γειτονιές μας, στήνουμε τα αντισχολεία της χαριστικότητας, της ανυποταξίας, του μοιράσματος της γνώσης…
ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
Παραδοσιακοί χοροί
Ελεύθερο σχέδιο
Μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες/τριες
η διαδικασία είναι ανοιχτή και σε όποιον/α γνωρίζει και θέλει να μοιραστεί και άλλα πεδία μαθημάτων
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ 5/2 ΣΤΙΣ 8:00
αναδημοσίευση από το site thersitis.espiv.net
Τη Δευτέρα 4/1 στις 18.00 θα γίνει Πολιτική Εκδήλωση στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με αφορμή το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης που εξέδωσε το ιταλικό κράτος για τους 5 αγωνιστές από την Αθήνα. Οι άξονες της εκδήλωσης αφορούν την Παγκόσμια Έκθεση No Expo στο Μιλάνο, το κίνημα No Expo και το ζήτημα της διεθνοποίησης της καταστολής. Θα τοποθετηθούν σύντροφοι από την Ιταλία και από την επιτροπή αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατουμένους σε Τουρκία και Κουρδιστάν.
Δευτέρα 4/1, 18.00, Πάντειο Πανεπιστήμιο (Λεωφ. Συγγρού 136), Αμφιθέατρο Σάκη Καραγιώργα
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟ ΕΧPΟ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑ
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους 5 αγωνιστές φοιτητές
Αναδημοσίευση από Indymedia::Athens
Σήμερα το πρωί στις 05.30 η Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου δέχτηκε βομβιστική επίθεση. Αποτέλεσμα της δολοφονικής αυτής επίθεσης ήταν να υποστούν μεγάλες υλικές ζημιές τα γύρω σπίτια και καταστήματα , ενώ η ίδια η κατάληψη είχε κάποιες φθορές στην κεντρική της είσοδο.
Αυτό που σοκάρει όμως, δεν είναι οι υλικές ζημιές που προκάλεσε η επίθεση, αλλά το γεγονός ότι οι δράστες άφησαν τον εκρηκτικό μηχανισμό-μεγάλης ισχύος- στη μέση του δρόμου αδιαφορώντας πλήρως για τη ζωή τόσο των γειτόνων όσο και των περαστικών.
Αυτή η επίθεση, που δεν ήταν η πρώτη άλλωστε που δέχεται η κατάληψη( εμπρησμός 2011, επίθεση απο τη χρυσή αυγή 01/08/2014), δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, αλλά ήρθε ως απάντηση και προσπάθεια εκφοβισμού στις δυναμικές παρεμβάσεις που πραγματοποιούνται απο τον κόσμο που στεγάζεται στο χώρο της κατάληψης. Οι δράστες, που ανήκουν στον χώρο της ακροδεξίας, στοχοποιούν και χτυπάνε την κατάληψη ακριβώς επειδή φοβούνται τις παρεμβάσεις αυτές. Φοβούνται την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, φοβούνται την αντίσταση στις κυβερνητικές και τις μνημονιακές πολιτικές, τους αγώνες ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία και το φασισμό. Φοβούνται όλους εμάς, που δεν υπηρετούμε τα συμφέροντα των αφεντικών μας, αλλά αντίθετα αγωνιζόμαστε με αξιοπρέπεια, θέτοντας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Συγκέντρωση σήμερα Δευτέρα στις 18.00 στο χώρο της κατάληψης
Κατάληψη έπαυλης Κουβέλου
Αναδημοσίευση από athensindymedia
Η ελληνική μεταναστευτική πολιτική αποτελεί εικόνα και ομοίωση των πολιτικών της Ευρώπης-Φρούριο. Είναι η πολιτική εκείνη που οργανώνεται για να αντιμετωπίσει τους μετανάστες ως “εχθρούς”, “εισβολείς” ή “περισσευούμενους πληθυσμούς” με φράχτες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, κέντρα διαλογής (hot spots), ναυτικές και στρατιωτικές περιπολίες, απωθήσεις και “επαναπροωθήσεις”. Η πολιτική των κλειστών ή ασφυκτικά ελεγχόμενων συνόρων ωθεί τους μετανάστες στο θάνατο των ναυαγίων και των ναρκοπεδίων. Είναι η πολιτική που επιτηδευμένα απεκδύεται τη δική της ευθύνη για το μεγαλύτερο σε εξέλιξη έγκλημα της Μεσογείου, επιρρίπτοντάς την αποκλειστικά και μόνο στους “διακινητές”. Σαν να μην είναι τα κράτη και οι στρατοί αυτοί που ρημάζουν τα πάντα ανάλογα με τα κυριαρχικά νταλαβέρια τους. Σαν να μην είναι οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί αυτοί που σε μία νύχτα μπορούν να ισοπεδώσουν, άλλοτε με τις βόμβες και άλλοτε με τις “επενδύσεις” τους, ολόκληρους πληθυσμούς και να τους μετατρέψουν σε εξαθλιωμένους/ες, σε μετανάστες /στριες, σε πρόσφυγες. Σαν να μην είναι οι φράχτες και τα περίπολα των στρατών στα σύνορα αυτά που οδηγούν τους μετανάστες να “ρισκάρουν” τις ζωές τους -στα χέρια των “διακινητών”- στους υγρούς τάφους του Αιγαίου και της Μεσογείου.
Αυτό που βιώνουν οι μετανάστες στο δρόμο ή στον “ευρωπαϊκό παράδεισο” δεν είναι κάποιο τηλεοπτικό δράμα έξω από ή ενάντια στη δική μας καθημερινότητα αλλά μια πραγματικότητα που αφορά στην κοινή μοίρα των “υποτελών τάξεων”, των απόκληρων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου. Μια μοίρα, όμως, που πρέπει να συντρίψουμε, αρνούμενοι/ες όχι μόνο τα αποτελέσματα των κυριαρχικών πολιτικών αλλά κάτι βαθύτερο. Τα ιδεώδη, τους μηχανισμούς και τους θεσμούς εκείνους που παράγουν εθνικούς διαχωρισμούς, πολέμους και οικονομική λεηλασία, περιφράξεις και καταστολή.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΒΑΖΕΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη
Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”
Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες
[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]
Το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί από άκρη σε άκρη των ευρωπαϊκών συνόρων είναι η λέξη φιλοξενία. Τα ευρωπαϊκά κράτη (με πρωτοπόρο το ελληνικό) κάνουν ασκήσεις φτηνού ανθρωπισμού: την ίδια στιγμή που η μεταναστευτική πολιτική τους εδώ και δύο δεκαετίες δολοφονεί μετανάστες και πρόσφυγες σε θάλασσες και χερσαία σύνορα, που στοχοποιείται η «διαφορετικότητα» των μεταναστών, που η ειρήνη και ο πόλεμός τους, η διπλωματία και οι επενδύσεις τους αποσυνθέτουν και λεηλατούν πληθυσμούς στην Ασία και την Αφρική, την ίδια στιγμή χαμογελώντας μπορούν να μιλάνε για τη μεγαλόκαρδη ευρωπαϊκή δημοκρατία και τις αξίες της. Και όπως πριν λίγο καιρό, οι ευρωπαίοι ηγεμόνες ήθελαν τις κοινωνίες τους να συντάσσονται πίσω από ένα «je suis charlie» για να «υπερασπιστούν τα κεκτημένα του ευρωπαϊκού πολιτισμού», τώρα κάνουν σημαία έναν υπεροπτικό όσο και φτηνό ανθρωπισμό της «κουβέρτας και των συσσιτίων».
Ας το ξεκαθαρίσουμε: οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που «πολιορκούν τον ευρωπαϊκό παράδεισο» δεν βιώνουν καμιά «ανθρωπιστική κρίση». Αυτό που βιώνουν είναι η βαρβαρότητα των τοπικών πολέμων και των διεθνών «αντιτρομοκρατικών σταυροφοριών», η πιο βαθιά λεηλασία της καπιταλιστικής μηχανής. Δεν υπάρχει μια «ανθρωπιστική κρίση» που εξελίσσεται στην Συρία, στο Αφγανιστάν, στα ευρωπαϊκά σύνορα, αλλά ένας ξεκάθαρος πόλεμος με όλα τα μέσα. Όπως ακριβώς και δεν υπάρχει στην Ελλάδα καμιά ανθρωπιστική κρίση «στα χρόνια του μνημονίου» αλλά μια ξεκάθαρη επιλογή από την πλευρά των ντόπιων αφεντικών για βάθεμα της λεηλασίας και της εκμετάλλευσης των υποτελών τάξεων.
Η μόνη απάντηση είναι οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στα σύνορα, τα κράτη, τα αφεντικά, το γκρέμισμα κάθε φράχτη που διαχωρίζει τους καταπιεσμένους: από τον Έβρο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ως τις γειτονιές μας…
Η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία: είναι όρος ζωής, είναι η αρχή κάθε ανατροπής.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΚΟΒΕΙ ΦΡΑΧΤΕΣ
Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη
Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”
Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες
[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]
Μπορεί να ζούμε την εποχή των “μεγάλων διακηρύξεων” για την “ανθρώπινη ζωή” και μια αλλαγή σε φραστικό επίπεδο, με τους “λαθρομετανάστες” να γίνονται “παράτυποι”, γνωρίζουμε όμως ότι ο ρατσισμός τρέφεται το ίδιο καλά και με τον ανθρωπισμό. Γιατί μπορεί να κρίνεται προς το παρόν απαραίτητη μια σχετικά “ευνοϊκή υποδοχή” στους πρόσφυγες από τη Συρία, όταν καταφέρνουν βέβαια να επιβιώσουν στο πέρασμά τους από το Αιγαίο, δεν ισχύει όμως το ίδιο και για κάθε άλλο μετανάστη/στρια και πρόσφυγα από άλλες χώρες (Αφγανιστάν, αφρικανικές χώρες κ.α.). Ο διαχωρισμός σε πρόσφυγες πολέμου και οικονομικούς μετανάστες -σαν να μην συνδέονται αδιάρρηκτα πόλεμος και φτώχεια- στοχοποιεί τους δεύτερους ως ανεπιθύμητους.
Ο ρατσιστικός λόγος απλώνει, γίνεται οικειοποιήσιμος με άλλη μορφή: από τη μία οι “καθαροί”, “μορφωμένοι”, “ευκατάστατοι” πρόσφυγες πολέμου από τη Συρία και από την άλλη οι “απολίτιστοι”, “βρώμικοι”, “επικίνδυνοι”, “βάρβαροι”, σε μια εύγλωττη στοχοποίηση τελικά της ίδιας της φτώχειας. Το καταλάβαμε: ο ανθρωπισμός και η συμπόνια δεν χωράει τους πάντες.
Αλλά και τα ίδια τα “κέντρα φιλοξενίας” βρωμάνε ρατσισμό. Ως συνέχεια της κρατικής διαχείρισης του πλήθους των μεταναστών, οι άνθρωποι εκεί στοιβάζονται σαν μάζες, μετριούνται σαν ποσότητες, διακρίνονται με βάση εθνότητες και βουλιάζουν στην αορατότητα, στα “φιλάνθρωπα” χέρια του ελληνικού κράτους. Και φράσεις όπως: “εμείς οι Έλληνες είμαστε πάνω απ΄ όλα άνθρωποι”, έρχονται για να επαναφέρουν το “καθαρά εθνικό” στο δημόσιο λόγο, να διακρίνουν με υπεροψία για μια ακόμη φορά τον ντόπιο από τον μετανάστη, να απαλείψουν τα κοινά ανάμεσά μας, μεγαλώνοντας τις αποστάσεις.
Ενάντια στη διαρκή στοχοποίηση των μεταναστών, στις ορατές ή συγκαλυμμένες μορφές του ρατσισμού, η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών είναι η μόνη απάντηση, δημιουργώντας σχέσεις ζωντανές, ανιδιοτελείς, ως ίση προς ίσο.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ανοίγει περάσματα ελευθερίας όταν ΤΣΑΚΙΖΕΙ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
Ενάντια στον ρατσισμό, στα σύνορα και στα κράτη
Ενάντια στον φτηνό ανθρωπισμό του δολοφονικού “ευρωπαϊκού παραδείσου”
Τίποτα άλλο από ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ σε μετανάστες και πρόσφυγες
[Για να κατεβάσετε την αφίσα σε αρχείο μορφής Pdf πατήστε εδώ]
Αναδημοσίευση από Θερσίτη