*αναδημοσίευση από κατάληψη Σινιάλο
Ο ρωσο/ουκρανικός πόλεμος ξέσπασε στις 24 Φλεβάρη αλλά στην ουσία σέρνεται στην περιοχή του Ντονμπάς (στα ανατολικά της χώρας) εδώ και 8 χρόνια. Όλοι θυμούνται τα γεγονότα στην πλατεία Μεϊντάν. Μετά έπεσε ένα πληροφοριακό σκότος. Κανείς στην «ευαίσθητη στον ανθρωπισμό» Δύση δεν ασχολήθηκε έκτοτε με τα χιλιάδες θύματα αυτής της σύρραξης.
Η Ουκρανία, ένα ιδιότυπα κατασκευασμένο έθνος κράτος ως απόρροια της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, με ρωσόφωνους και μη στην επικράτεια, είχε εκ των πραγμάτων πρόβλημα με την κοινωνική συνοχή. Η γεωστρατηγική θέση της Ουκρανίας αποτέλεσε ένα μεγάλο σημείο τριβής. Οι «μεγάλες δυνάμεις» δεν σταμάτησαν ποτέ να διεκδικούν την κυριαρχία στην περιοχή στήνοντας κυβερνήσεις φερέφωνα των συμφερόντων τους υποθηκεύοντας την τύχη των υποτελών της τάξεων.
Η Ρωσία που, μετά την πτώση της σοβιετικής ένωσης, ανασυγκροτείται με χυδαίους καπιταλιστικούς όρους, με βαθιές κοινωνικές ανισότητες και αυταρχική πολιτική διακυβέρνηση, δεν επιτρέπει στο ΝΑΤΟ να δημιουργήσει μια αυστηρή γεωστρατηγική ασφυξία στα δυτικά της σύνορα. Με βάση τα νέα καθήκοντα που επιβάλλουν τα νέα της κυριαρχικά συμφέροντα ασκεί μια πολιτική «ανεξαρτησίας» από τα συμφέροντα της Δύσης επιδιώκοντας συμμαχίες με την Κίνα και το Ιράν.
Κι αυτό η Δύση, με αιχμή το ΝΑΤΟ, δεν το επιτρέπει. Διαρκής επιδίωξη λοιπόν για το ΝΑΤΟ είναι να εισάγει ως νέα του μέλη όλες τις χώρες που βρίσκονται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας με σκοπό τον απόλυτο γεωστρατηγικό της έλεγχο. Οι ασκήσεις «ανεξαρτησίας» του ρωσικού καπιταλισμού και της πουτινικής πολιτικής αποτελούν μεγάλο κίνδυνο τόσο για τα συμφέροντα της ΕΕ όσο, κυρίως, για τις ΗΠΑ. Έτσι, έχει προκύψει μια δυτική ρητορική περί ρωσικού «ολιγαρχισμού» προκειμένου να χρεωθούν με «ανατολίτικο δεσποτισμό» πρακτικές που, ωστόσο, δεν διαφέρουν σε τίποτε από πρακτικές που επικαθορίζουν την δυτική πολιτική και οικονομική πραγματικότητα.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνονται πεδίο απαγορεύσεων και αυστηρού ελέγχου από τα αντίπαλα στρατόπεδα και τα ΜΜΕ μονοπωλούν την εκατέρωθεν πολεμική ρητορική. Δεν υπάρχουν εικόνες πραγματικού πολέμου αλλά ενός πολέμου εντυπώσεων, στρεβλώσεων, σκηνοθετημένων καταστάσεων, γενικευμένου αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά διακυβεύματα.
Τα μέτωπα του πολέμου με τον τρόπο που έχουν στηθεί πυροδοτούν μια σύγχυση στα ιδεολογικά μέτωπα όπου γης. Ρεπουμπλικάνοι των ΗΠΑ στηρίζουν τον Πούτιν και προοδευτικές δυνάμεις της ΕΕ στηρίζουν το ΝΑΤΟ. Κομμουνιστές φαντασιώνουν λαϊκές δημοκρατίες στο Ντονμπας ενώ ο ρωσικός καπιταλισμός αλωνίζει στην περιοχή και ακροδεξιοί παλινδρομούν ανάμεσα στην γοητεία του αυταρχισμού του Πούτιν και τις φασιστικές ταξιαρχίες του ουκρανικού στρατού.
Αυτές που πληρώνουν, για μια ακόμη φορά στην Ιστορία, με αίμα και προσφυγιά τους ενδοκυριαρχικούς ανταγωνισμούς στην συγκεκριμένη περιοχή -και όχι μόνο- δεν είναι άλλες από τις υποτελείς τάξεις. Οι συνέπειες αυτού του πολέμου εξακτινώνονται σε όλον τον κόσμο καθώς η παγκοσμιοποιημένη του συγκρότηση λειτουργεί ως πυροκροτητής αλυσιδωτών αντιδράσεων. Τα διάφορα οικονομικά εμπάργκο και η διαχείριση των ενεργειακών πηγών γίνονται διαπραγματευτικά χαρτιά εκατέρωθεν και η καθημερινή ζωή εκατομμύριων ανθρώπων γίνεται δυσβάστακτη κάτω από το βάρος μιας διαρκούς αγωνίας για εξάπλωση του πολέμου από τη μία και βάθεμα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης σε όλα τα μέτωπα από την άλλη. Μόλις τρεις εβδομάδες πέρασαν από την έναρξη του πολέμου και είναι ήδη αρκετές για να βιωθεί αυτή η δυσμενής συνθήκη.
Οι προσφυγικές ροές του ρωσο/ουκρανικού πολέμου εμφανίζουν μια νέα μορφή ρατσισμού καθώς αντιμετωπίζονται με μια καταφανή επιλεκτικότητα. Χώρες που είχαν κλείσει ωμά και επιθετικά τα σύνορά τους για τους κατατρεγμένους καταστρεπτικών πολέμων στη Μέση Ανατολή και την Ασία, τα ανοίγουν τώρα απλόχερα και φιλόξενα για το «ξανθό, γαλανομάτικο ευρωπαϊκό γένος» της Ουκρανίας. Η γενικευμένη υποκρισία πυροδοτεί τον ρατσισμό με νέα μισανθρωπική δυναμική.
Το ελληνικό κράτος πλειοδότησε στα προστάγματα του ΝΑΤΟ με επιβολή ακραίων οικονομικών και πολιτιστικών εμπάργκο στην Ρωσία και αποστολή όπλων στην Ουκρανία, παρακάμπτοντας ακόμη και την σχετική προσχηματική κοινοβουλευτική δεοντολογία. Όσον αφορά την «ελληνική λεβεντιά» έχει ήδη πλημμυρίσει όλη την επικράτεια με ανέκδοτα για τις «καλοδεχούμενες» ουκρανές προσφύγισσες. Πλειοδοτώντας στον πιο χυδαίο μισανθρωπισμό.
Για μια ακόμη φορά στην Ιστορία, ωστόσο, οι κυριαρχούμενοι αυτού του κόσμου πρέπει να επιλέξουν ή θα σηκώνουν κεφάλι σε αυτήν την χυδαία επίθεση των κυρίαρχων, που προτάσσουν εθνικές σημαίες και ηθικά λάβαρα για να κρύψουν τα ωμά συμφέροντα και προνόμιά τους, ή θα υποκλιθούν στην εθνοκρατική αυταπάτη, θα ξεχειλώσουν την υπομονή τους για χάρη των τυχάρπαστων αφεντικών και θα γίνουν κρέας για τα κανόνια τους.
ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ
ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤIKA
Κατάληψη Σινιάλο
Αφίσα καλέσματος σε αντιπολεμική πορεία (15/3, Μοναστηράκι), Συνέλευση αναρχικών ενάντια στα αυτονόητα του κόσμου της εξουσίας
αναδημοσίευση από indymedia
«ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα»
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ-ΡΩΣΙΑ-ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
ούτε με την εισβολή του ρωσικού κράτους στην Ουκρανία
ούτε με το ουκρανικό κράτος και τις φασιστικές παραστρατιωτικές μονάδες του
ούτε με το ΝΑΤΟ και τους σχεδιασμούς του
ούτε με την εμπλοκή του ελληνικού κράτους,που πέρα από την αποστολή όπλων αποτελεί γεωστρατηγικής σημασίας βάση εφόρμησης και ανεφοδιασμού της ευρωατλαντικής πολεμικής μηχανής
ενάντια στα κράτη και τα μπλοκ κυριαρχίας,τον επεκτατισμό και τις ζώνες επιρροής τους,τα σύνορα, τους στρατούς, τους εθνικισμούς, τον μιλιταρισμό
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΝΔΟΚΥΡΙΑΡΧΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟΚΑΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΞΑΠΛΩΝΕΙ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Αλληλεγγύη με όσες/ους βιώνουν τη φρίκη του πολέμου, τον εκτοπισμό και τον θάνατο,
με τους όπου γης εκμεταλλευόμενους/ες, καταπιεζόμενους/ες και τους αγώνες τους μακριά από επίπλαστους εθνικούς, θρησκευτικούς, φυλετικούς, έμφυλους διαχωρισμούς,
με όσες/ους αντιστέκονται στους πολέμους αλλά και στην «ειρήνη» των κυρίαρχων προτάσσοντας έναν κόσμο ελευθερίας, αυτοοργάνωσης, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΠΟΡΕΙΑ, Τρίτη 15/3, 18.30, Μοναστηράκι
Συνέλευση αναρχικών ενάντια στα αυτονόητα του κόσμου της εξουσίας
against_obvious@espiv.net
αυτονόητα: πόλεμος και «ειρήνη» των κυρίαρχων
Διασυλλογική αφίσα καλέσματος σε αντιπολεμική διαδήλωση, Τρίτη 15/3, 18.30, Μοναστηράκι, Αναρχικές συλλογικότητες & συνελεύσεις
αναδημοσίευση από indymedia
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ-ΡΩΣΙΑ-ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ “ΕΙΡΗΝΗ” ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ
Ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία δεν αποτελεί απλά άλλο ένα στιγμιότυπο στο κάδρο των οξυνόμενων ενδοκυριαρχικών και κρατικών ανταγωνισμών-συγκρούσεων αλλά μια κομβική τους στιγμή που αναδιαμορφώνει τα εξουσιαστικά αλλά και κοινωνικά δεδομένα σε πλανητική κλίμακα. Από τη μια πλευρά, το ρωσικό κράτος το οποίο επέλεξε να εισβάλει στρατιωτικά για να ενισχύσει την γεωστρατηγική του θέση στην παγκόσμια σκακιέρα, από την άλλη το ουκρανικό κράτος με τις φασιστικές-παραστρατιωτικές μονάδες του, το ΝΑΤΟ & η ΕΕ, που επιδιώκουν την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και των σχεδιασμών τους στην περιοχή. Για μία ακόμα φορά οι πολεμικές μηχανές σπέρνουν θάνατο και καταστροφή.
Το ελληνικό κράτος επέλεξε την εμπλοκή του στην πολεμική σύρραξη μέσω της αποστολής όπλων στο ουκρανικό καθεστώς, πιστοποιώντας επιθετικά τη σύνταξη του με το δυτικό μπλοκ κυριαρχίας και τηνατοϊκή πολεμική μηχανή, της οποίας αποτελεί γεωστρατηγικό βραχίονα στρατιωτικών επιχειρήσεων.
ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ
ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Οι εκμεταλλευόμενοι/ες και καταπιεσμένες/οι όπου γης δεν έχουμε κανένα λόγο να συνταχθούμε με κανένα κράτος ή μπλοκ κυριαρχίας, να συμμετέχουμε σε οποιαδήποτε πλευρά των ενδοκυριαρχικών πολέμων, να αλληλοσκοτωθούμε για τα συμφέροντα των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών ελίτ. Αντίθετα έχει σημασία να αντιταχθούμε σε κάθε επίπλαστο διαχωρισμό εθνικό/φυλετικό/θρησκευτικό/έμφυλο και να αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης τόσο σε περίοδο πολέμου όσο και κυριαρχικής «ειρήνης». Ο μόνος πόλεμος που αξίζει να συμμετέχουμε είναι ο κοινωνικός-ταξικός για τη συλλογική και ατομική απελευθέρωση.
Αντιπολεμική ΠΟΡΕΙΑ Τρίτη 15/3, 18.30, Μοναστηράκι
Πρωτοβουλία αναρχικών συλλογικότητων & συνελεύσεων
Κάλεσμα: ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ στις 15 Μαρτίου 2022, στις 18:30 στο Μοναστηράκι, Αναρχική συλλογικότητα Καθ’ οδόν
αναδημοσίευση από indymedia
αναδημοσίευση
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΟ, ΑΦΕΝΤΗ, ΠΑΤΡΙΔΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Η εισβολή του ρωσικού στρατού στην ουκρανία φέρνει για ακόμη μια φορά τη βαρβαρότητα του πολέμου στην ευρώπη. Χιλιάδες δολοφονημένοι άνθρωποι της τάξης μας, εκατομμύρια πρόσφυγες διωγμένοι από τα σπίτια τους, εκατομμύρια εξαθλιωμένοι/ες καλούνται να πληρώσουν το κόστος ενός πολέμου που δεν επέλεξαν και δεν αποφάσισαν. Η παγκοσμιοποίηση καταρρέει , τα έθνη-κράτη διαμορφώνουν εκ νέου ή ισχυροποιούν τις συμμαχίες τους και προσπαθούν να ενισχύσουν τη γεωστρατηγική θέση τους στον παγκόσμιο χάρτη. Η σκακιέρα ενός νέου ψυχρού πολέμου έχει ήδη αρχίσει να στήνεται.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ
Κράτη και κεφάλαιο γεννούν τους πολέμους και ωφελούνται από αυτούς. Όπως ακριβώς το κεφάλαιο επιδιώκει την ένταση και την επέκταση της εκμετάλλευσης, έτσι και το κράτος επιδιώκει τη διεύρυνση του “ζωτικού χώρου” του, την ένταση και την επέκταση της κυριαρχίας του. Τις ίδιες επιδιώξεις έχει και το ελληνικό κράτος μέσα από τη συμμετοχή του στη νατοϊκή συμμαχία και την ευρωπαϊκή ένωση.
Στον πόλεμο μεταξύ κρατών ή συμμαχιών κρατών δεν πρόκειται να πάρουμε θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, μεταξύ “επιτιθέμενου” ή “αμυνόμενου”, συγκυριακά “δυνατού” ή “αδύναμου”. Δεν μας ενώνει τίποτα με τους καταπιεστές και τους εκμεταλλευτές μας, δεν έχουμε κανένα κοινό “εθνικό” ή “συμμαχικό” συμφέρον. Δεν συμμετέχουμε σε κανέναν πόλεμο που διεξάγεται στο όνομα ενός έθνους, ενός κράτους, μιας θρησκείας, αντίθετα, πολεμάμε ως κομμάτι της τάξης μας ενάντια σε κάθε εξουσιαστική-εκμεταλλευτική σχέση.
Ως αναρχικοί/ες στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στους συντρόφους και συντρόφισσες, αγωνιστές κι αγωνίστριες που μάχονται ταυτόχρονα ενάντια στο ρωσικό και το ουκρανικό κράτος, στηρίζοντας την τάξη μας μέσα στον πόλεμο. Σε αυτούς που διαδηλώνουν και δρουν ενάντια στον πόλεμο, συλλαμβάνονται κατά χιλιάδες και διώκονται ως “εσωτερικός εχθρός”. Στους λιποτάκτες και τους πρόσφυγες αυτού του πολέμου (και κάθε πολέμου).
Αγωνιζόμαστε:
για την καταστροφή των κρατών, του κεφαλαίου και των πολέμων που αυτά γεννάνε.
για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για μία κοινωνία πολιτικής ελευθερίας, οικονομικής ισότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης.
Αγωνιζόμαστε για την Αναρχία.
Αναρχική συλλογικότητα Καθ’ οδόν