Την τελευταία δεκαετία, οι ποικιλόχρωμες διοικήσεις της δημοτικής αρχής του Αιγάλεω επιχείρησαν επανειλημμένα να χτίσουν έναν βρεφονηπιακό σταθμό στη θέση “Πατινάζ” μέσα στον –ήδη λεηλατημένο από την εμπορευματική εκμετάλλευση και σε μεγάλο βαθμό οικοδομημένο– δημόσιο χώρο του Μπαρουτάδικου. Στην προσπάθειά τους να καταστείλουν και να ενσωματώσουν τις δυναμικές αντιδράσεις των κατοίκων, χρησιμοποίησαν διαχρονικά όλα τα διαθέσιμα μέσα: κάλεσαν διμοιρίες ΜΑΤ για να τρομοκρατήσουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα, έφεραν αιφνιδιαστικά τις μπουλντόζες των εργολάβων για να κατασκάψουν τη γη, έστησαν ψευδεπίγραφα “δημοψηφίσματα”, κουβάλησαν δημοτικούς υπαλλήλους-λακέδες για να παίξουν τον επαίσχυντο ρόλο των “αγανακτισμένων πολιτών”, χρησιμοποίησαν κάθε λογής κοινωνικούς αυτοματισμούς για να διαχωρίσουν τους κατοίκους σύμφωνα με την τακτική του “διαίρει και βασίλευε”. Απέναντι σε αυτές τις μεθοδεύσεις ο επίμονος αγώνας των περιοίκων, της συνέλευσης που δημιουργήθηκε για την αποτροπή του έργου και των αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων της περιοχής κατάφερε πολλές φορές μέχρι τώρα να ακυρώσει τους σχεδιασμούς της τοπικής εξουσίας χάρη σε ένα πλήθος παρεμβάσεων, διαδηλώσεων και αδιαμεσολάβητων δράσεων για την υπεράσπιση και τη συλλογική επανοικειοποίηση του χώρου.
Σήμερα, η δημοτική αρχή επαναφέρει το ζήτημα της οικοδόμησης του σταθμού στο ίδιο σημείο και –έχοντας εξασφαλίσει εκ νέου την έγκριση της Περιφέρειας Αττικής– σχεδιάζει να ξεκινήσει άμεσα τις κατασκευαστικές εργασίες. Και είναι βέβαιο ότι δεν έχει καιρό για χάσιμο, καθώς επείγεται να παρουσιάσει άμεσα το “κοινωφελές έργο” της στο πλήθος των ψηφοφόρων ενόψει του επερχόμενου εκλογικού πανηγυριού. Αυτή τη φορά μάλιστα έχει φορέσει το “οικολογικό” προσωπείο της και διακηρύττει τον δήθεν “βιοκλιματικό” χαρακτήρα του σχεδιαζόμενου κτιρίου (του οποίου η προϋπολογισθείσα δαπάνη έχει διπλασιαστεί πλέον και ανέρχεται στα 2,3 εκ. ευρώ), προσπαθώντας έτσι απεγνωσμένα να δικαιολογήσει την εξαφάνιση ενός ακόμα ελεύθερου χώρου από την πόλη. Αυτοαναγορεύεται αυθαίρετα σε εκφραστή ενός αφηρημένου “κοινού συμφέροντος” και επιμένει στην υποτιθέμενη “αναγκαιότητα” να οικοδομηθεί ο σταθμός μέσα στο Μπαρουτάδικο, παρά την προφανή ύπαρξη ενός πλήθους άλλων διαθέσιμων χώρων και εγκαταστάσεων που θα μπορούσαν άμεσα να καλύψουν κάθε υφιστάμενη στεγαστική ανάγκη. Αυτή ακριβώς η επιμονή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ζητούμενο για τη δημοτική αρχή δεν είναι η κάλυψη μιας οποιασδήποτε κοινωνικής ανάγκης αλλά η απορρόφηση ενός ογκώδους χρηματικού κονδυλίου από το ΕΣΠΑ προς όφελος των εργολάβων και όσων ακόμα αδημονούν να το καρπωθούν.
Η επιδίωξη οικοδόμησης του χώρου του Πατινάζ εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική περίφραξης και οικονομικής-εμπορευματικής αξιοποίησης του Μπαρουτάδικου από την τοπική εξουσία και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Τμήματα του Μπαρουτάδικου έχουν ήδη παραχωρηθεί σε καφετέριες για κερδοσκοπική χρήση, ενώ συνεχίζεται συστηματικά η συρρίκνωσή του και εντείνεται ο κατακερματισμός του σε διαχωρισμένες λειτουργικές ζώνες (κατανάλωσης, οριοθετημένου περιπάτου, άθλησης, εκπαίδευσης κ.λπ.) που ακυρώνουν τις όποιες δυνατότητες για ελεύθερη περιπλάνηση μέσα σε αυτό. Η σχεδιαζόμενη ανάθεση της φύλαξης του άλσους από τη δημοτική αρχή σε ιδιωτική εταιρεία σεκιούριτι στοχεύει στην όξυνση του ελέγχου, της επιτήρησης και της καταστολής κάθε συμπεριφοράς που θεωρείται απείθαρχη ή “παρεκκλίνουσα”, ενώ την ίδια στιγμή οι “πρωτοποριακές” ιδέες των ιθυνόντων για τη μετατροπή του Μπαρουτάδικου σε “βιομηχανικό μουσείο” προετοιμάζουν τον μετασχηματισμό ενός ζωντανού τόπου συναντήσεων και παιχνιδιού σε έναν αποστειρωμένο χώρο που θα προσφέρεται μόνο για παθητική ενατένιση. Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο, η εντατικοποίηση της αστυνόμευσης του Αιγάλεω από κάθε λογής μπάτσους και η μετάλλαξή του σε κέντρο κατανάλωσης, οι διακηρύξεις της τοπικής εξουσίας για δρόμους “καθαρούς” από αστέγους και αντιφασιστικά συνθήματα και η επιδιωκόμενη αναδιαμόρφωσή του σε “εναλλακτικό” τουριστικό προορισμό συνθέτουν μια κλιμακούμενη διαδικασία αναπλάσεων και εξευγενισμού που απειλεί να εκτοπίσει βίαια τους φτωχότερους και τους “μη κανονικούς” κατοίκους της πόλης.
Ενάντια στις περιφράξεις και τη λεηλασία των δημόσιων χώρων επανοικειοποιούμαστε την πόλη, εδαφικοποιούμε τις αντιστάσεις μας και αγωνιζόμαστε συλλογικά για να σαμποτάρουμε τις μηχανές της Ανάπλασης.
ΔΗΜΑΡΧΟΙ – ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ – ΜΠΑΤΣΟΙ – “ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ”
ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ ΠΑΤΙΝΑΖ
κατάληψη Σινιάλο/ Οκτώβρης 2018
Αναδημοσίευση από το site https://sinialo.espiv.net/
Tον τελευταίο καιρό παρατηρούμε το δήμο να κάνει όλο και περισσότερες κινήσεις αποστείρωσης του άλσους και της πόλης, από το κόψιμο δέντρων και το σβήσιμο αντιφασιστικών συνθημάτων μέχρι την απομάκρυνση αστέγων απ’ τους δημόσιους χώρους. Τα παραπάνω, γίνονται με πρόσχημα από πλευράς δημοτικής αρχής την ασφάλεια και το κοινό καλό των κατοίκων του Αιγάλεω. Οι κοινές ανάγκες αυτής της ομογενούς ομάδας των πολιτών αποφασίζονται από τον δήμαρχο και χρόνια τώρα κινούνται σε πολύ καθορισμένα μονοπάτια κερδοφορίας, βαρετών δραστηριοτήτων, προεκλογικών υποσχέσεων ή ακόμα και προσπάθειες κατασκευής τουριστικών προορισμών.