Την Πέμπτη 10 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο Μουσικό σχολείο Ιλίου, σε ένδειξη αλληλεγγύης στην τρανς μαθήτρια που δέχτηκε σεξιστική-ομοφοβική επίθεση από καθηγητή της, αλλά και στις συμμαθήτριες και τους συμμαθητές της που στάθηκαν στο πλευρό της.
“ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ” ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Σε ένδειξη αλληλεγγύης στην κατάληψη “Στέκι στο βιολογικό” στη Θεσσαλονίκη, που εκκενώθηκε την παραμονή της πρωτοχρονιάς από κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις, αναρτήθηκε πανό και γράφτηκαν συνθήματα στο πάρκο τρίτση.
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ανακοίνωση από “Στέκι στο βιολογικό”
ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ‘ΣΤΕΚΙ ΣΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ’
Σήμερα Παραμονή πρωτοχρονιάς (31-12-2021) κράτος και μπάτσοι προχώρησαν στην εκκένωση του κατειλημμένου χώρου “στέκι στο βιολογικό” περικυκλώνοντας το χώρο γύρω από το campus, με παράλληλη αυξημένη παρουσία μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου. Η εισβολή και η εκκένωση της κατάληψης επιλέχθηκε να πραγματοποιηθεί τα ξημερώματα (6:00) δεδομένου ότι εκείνες τις ώρες δεν θα είχαν να αντιμετωπίσουν κάποια μορφή αντίστασης. Δεν θεωρούμε ότι η εκκένωση του στεκιού στο Βιολογικό αποτελεί εξαίρεση, καθώς μέρος των πολιτικών μεθοδεύσεων του κράτους με τη μορφή ελέγχου και καταστολής, είναι να φιμώνει οποιονδήποτε τρόπο έκφρασης και δράσης που αποκλίνει από το κυρίαρχο. Το μέχρι στιγμής πλαίσιο καταστολής το οποίο είχε υποστεί η κατάληψη ανά τα χρόνια, προερχόταν κυρίως από ενδοπανεπιστημιακές αρχές και κοσμητείες. Η σημερινή εκκένωση – της πιο μακροχρόνιας κατάληψης σε πανεπιστημιακό έδαφος – θεωρούμε ότι συγκυριακά έχει βαρύτερη πολιτική σημασία. Για το κράτος, σηματοδοτεί το τέλος της ‘ανομίας’ σε πανεπιστημιακούς χώρους και την ‘αποστείρωση’ των εκπαιδευτικών θεσμών, προωθώντας, ως αναγκαίο, ένα καθεστώς επιτήρησης και ελέγχου, κλειδώνοντας τις σχολές και εντείνοντας την αστυνόμευση του πανεπιστημίου. Απαραίτητη συνθήκη για την επίτευξη των σχεδίων αυτών είναι το φίμωμα κάθε ριζοσπαστικής, αυτοοργανωμένης φωνής που κινείται στον πανεπιστημιακό χώρο, όπως στέκια, καταλήψεις και αυτόνομα σχήματα.
Για εμάς αυτοί οι χώροι, είναι χώροι ελευθερίας, που απορρίπτουν τις έννοιες της ιεραρχίας, της ιδιοκτησίας και της οικονομικής εκμετάλλευσης. Σε αυτούς, δημιουργούμε τις δικές μας δομές, με βάση την αυτοοργάνωση, την ισότητα, την αντιεμπορευματικότητα και την αλληλεγγύη, από την πολιτική μας υπόσταση και δράση, μέχρι και την ψυχαγωγία μας. Όπως στο παρελθόν έχουμε υπερασπιστεί τους χώρους που δέχτηκαν επίθεση, σε Ελλάδα και εξωτερικό, έτσι και τώρα θα μας βρουν απέναντί τους στην προσπάθεια να μας εξαφανίσουν. Την απάντησή μας στην καταστολή σας θα την βρίσκετε μπροστά σας, όπως εδώ και τόσα χρόνια.
Τον Νοέμβριο του 1987, καταλαμβάνεται το “στέκι στο βιολογικό” από φοιτητές, καθώς δημιουργείται η ανάγκη για ένα νέο κοινωνικό χώρο έκφρασης. Το στέκι που κάποτε προοριζόταν για πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη πλέον λειτουργεί ως αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο, στέκι αντιπληροφόρησης και ορμητήριο κοινωνικών και φοιτητικών αγώνων. Εξ’ αρχής η σύσταση και η δράση του είναι πολυμορφική εφόσον στον ίδιο χώρο συστεγάζονται ομάδες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ποικίλους τρόπους δράσης. Μέσα σε αυτό το διάστημα των 34 χρόνων στο χώρο του στεκιού έχουν στεγαστεί φοιτητικά, συναυλιακά, θεατρικά, ραδιοφωνικά και πολιτικά εγχειρήματα, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί καφενεία, συλλογικές κουζίνες, προβολές, μαθήματα ελληνικών σε μετανάστες, μαθήματα αυτοάμυνας, κ.α. Έχουν στηριχτεί αγώνες όπως αυτή των αρνητών στράτευσης, των πολιτικών κρατουμένων, των μαθητικών καταλήψεων και έχουν φιλοξενηθεί προσπάθειες οικονομικής στήριξης δικαστικών εξόδων, αναγκών τετραπόδων συντρόφων και ιατρικών εξόδων στο πλαίσιο της αλληλεγγύης. Το στέκι μέχρι και σήμερα, συνεχίζει να αποτελεί σημείο συνάντησης και πολιτικής ζύμωσης με βασικό άξονα την αυτοοργάνωση με αντιεμπορευματικούς όρους, την αλληλεγγύη στα έγκλειστα συντρόφια και την καθημερινή διεκδίκηση των ζωών μας.
Η επίθεση στους χώρους μας όχι μόνο δεν θα μείνει αναπάντητη αλλά λειτουργεί και ως κινητήριος δύναμη για αντεπίθεση καθώς μας υπενθυμίζει για μια ακόμη φορά πως είμαστε σε συνεχή πόλεμο. Το παραμυθάκι της τάξης και της ασφάλειας που πραγματοποιείται μέσω της καταστολής από κάθε μορφής μπάτσων και ρουφιάνων αναζωπυρώνει την ανάγκη μας να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε όντας αλληλέγγυοι/ες το ένα στο άλλο. Αν θεωρείτε ότι εισβάλλοντας στους χώρους μας, πρόκειται να αφανίσετε και εμάς, ζείτε με αυταπάτες. Θα φροντίσουμε εμείς να σας επαναφέρουμε από αυτές.
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΟΝΤΑΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Στέκι στο βιολογικό
αναδημοσίευση από indymedia
ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΦΑΙΡΕΣ ΣΤΟ ΨΑΧΝΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ
Το βράδυ της Παρασκευής 22/10 αστυνομική καταδίωξη αυτοκινήτου καταλήγει στο Πέραμα, όπου οι μπάτσοι της ομάδας ΔΙΑΣ με ομαδικά πυρά δολοφονούν-εκτελούν τον 18χρονο Νίκο Σαμπάνη και τραυματίζουν σοβαρά έναν δεύτερο 16χρονο επιβάτη. Ο ακροβολισμός των μπάτσων και οι ομαδικοί δολοφονικοί τους πυροβολισμοί είναι κομμάτι της εκπαίδευσής τους και των κατασταλτικών/αστυνομικών δογμάτων αντιμετώπισης των «δύσκολων κοινωνικών ομάδων» και ευρύτερα των «υποτελών κοινωνικών τάξεων». Δεν πρόκειται για «κακιά στιγμή» ούτε για «λάθος χειρισμό» αλλά ξεκάθαρα για κρατική δολοφονία. Όπως στην περίπτωση του Τζωρτζ Φλόιντ και τόσων άλλων αφροαμερικανών στις ΗΠΑ. Όπως στη θανατοπολιτική που ασκείται στα σύνορα κατά των μεταναστ(ρι)ών. Τα media επιτελώντας τον καθεστωτικό τους ρόλο, επιχειρούν από την πρώτη στιγμή να αποπροσανατολίσουν και να συγκαλύψουν, περιφέροντας βαρυσήμαντα υπονοοούμενα για την ταυτότητα των καταδιωκόμενων ως Ρομά, επιδιώκοντας να υποδαυλίσουν συντηρητικά και ρατσιστικά κοινωνικά αντανακλαστικά. Την ίδια στιγμή, ο φόρος αίματος για τα κέρδη των αφεντικών αυξάνεται, με άλλον έναν νεκρό εργάτη στις περιοχές μας, αυτή τη φορά στα ΣΕΜΠΟ της COSCO, από γερανογέφυρα που τον καταπλάκλωσε στις 25/10. Όσο η εκμετάλλευση, οι αποκλεισμοί και το κλίμα ασφυξίας που προκαλούν στην καθημερινή ζωή εντείνονται, τόσο οι απαγορεύσεις, ο έλεγχος και η καταστολή κλιμακώνονται, θέτοντας στο στόχαστρο όσους/ες κρίνονται «περιττές/οι», «ανεπιθύμητοι/ες» ή αγωνίζονται. Καμιά κρατική ή εργοδοτική δολοφονία δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Είμαστε με τις/τους απόκληρες/ους και τους εκμεταλλευόμενους/ες αυτού του κόσμου. Ο φόβος και η καταστολή γκρεμίζονται στο δρόμο.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΜΠΑΤΣΟΙ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 30/10, ΠΕΡΑΜΑ ΠΛ. ΗΡΩΩΝ 12:00
Πρωτοβουλία αναρχικών/αντιεξουσιαστ(ρι)ών από τις περιοχές του Πειραιά
αναδημοσίευση από ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΙΝΙΑΛΟ
Στις 29 Σεπτέμβρη του 1944 οι ναζί μαζί με ντόπιους δωσίλογους καίνε ζωντανούς είτε εκτελούν περισσότερους από 100 αιγαλιώτες στην περιοχή του Αη Γιώργη ως αντίποινα σε αμφισβητούμενη ενέδρα του ΕΛΑΣ (που τότε είχε ήδη διατάξει αναστολή αντίστοιχων επιθέσεων) την προηγούμενη μέρα. Οι ναζί λίγους μήνες μετά έφυγαν αλλά οι δωσίλογοι έμειναν. Ήταν τα ερπετά που σέρνονταν στα πόδια της εξουσίας και δάγκωναν μόνο τους ξυπόλητους. Εμφύλιος, ιουλιανά, χούντα, μεταπολίτευση. Την προηγούμενη δεκαετία μπήκαν μέχρι και στη Βουλή ως αυτοί που πάντα ήταν: ως εχθροί της ελευθερίας. Αναβίωσαν τα τάγματα εφόδου, επιτέθηκαν και σκότωσαν. Η αστική δημοκρατία τούς έβαλε φυλακή αφού φρόντισε να ενσωματώσει στην επίσημη ατζέντα της όλη την ρατσιστική και εθνικιστική τους προταγματική. Σήμερα υπάρχουν 3 δηλωμένοι φασίστες ως υπουργοί στην ακροδεξιά κυβέρνηση ενώ, παράλληλα, συμμορίες φασιστών αναδιοργανώνονται στις γειτονιές υποδαυλίζοντας ό,τι πιο αντιδραστικό ξερνάει ο επιθετικός ελληνικός μικροαστισμός.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΌΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΕΙΡΗΝΗ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΜΕΤΡΟ ΑΙΓΑΛΕΩ 30/9 18:30
κατάληψη Σινιάλο
Την Πέμπτη 15 Ιούλη πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης σε μετανάστ(ρι)ες και ενάντια στις εξώσεις και την αστυνομοκρατία στις γειτονιές του Ιλίου, με αφορμή την έξωση σε οικογένεια μεταναστών από τη Συρία (μητέρα, πατέρας, βρέφος) μετά από εντολή της ΜΚΟ “ΝΟΣΤΟΣ”, από σπίτι όπου διέμεναν στο Ίλιον. Η πορεία, στην οποία καλούσε και η κατάληψη Αγρός, ήταν συνέχεια της παρέμβασης που έγινε την προηγούμενη ημέρα στα γραφεία της “ΝΟΣΤΟΣ” στα Εξάρχεια, επιχειρώντας να δώσει ένα μήνυμα σε μπάτσους και ΜΚΟ ότι η αλληλεγγύη ανοίγει περάσματα και ότι τέτοιες επιλογές από πλευράς τους δεν θα μένουν αναπάντητες.
Το κείμενο του Αγρού που μοιραζόταν στην πορεία, σε pdf
