Author: agros

ΠΟΙΩΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΔΙΚΑΣΕΙ;

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/2 – 9.00

Στις 17 Φλεβάρη 2017 δυο σύντροφοί μας δικάζονται για μια συμπλοκή που έλαβε χώρα, στις γειτονιές μας στα Κάτω Πατήσια, μεταξύ μιας δράκας νεοναζί της Χρυσής Αυγής που μοίραζαν την κωλοφυλλάδα τους και μιας μηχανοκίνητης ομάδας αντιεξουσιαστών που κατευθυνόντουσαν στο Χαϊδάρι για να διαδηλώσουν για τις τέσσερις δολοφονίες των εργατών Χ. Δευτεραίου, Ρ. Ντελιλάι, Α. Αβραμπού και Κ. Μαγγούρα και το σοβαρό τραυματισμό άλλων δύο στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ). Δολοφονίες που πλασάρονται από τα αφεντικά και τους δημοσιογράφους ως «εργατικά ατυχήματα».

Δικάζονται από μια δικαιοσύνη που αθωώνει επανειλημμένα δολοφόνους εργατών, μια δικαιοσύνη που κλείνει τα μάτια στη στυγνή εκμετάλλευση της εργασίας μας από το βρικόλακα του κεφαλαίου, που φυλακίζει κατά κόρον τους φτωχούς, τους αποκλεισμένους και τους αγωνιστές. Αυτή η ταξική δικαιοσύνη είναι που θα δικάσει τους συντρόφους μας, τη στιγμή που φασίστες σαν τον Πέτρο Περράκη, που πρωτοστάτησε στη συμπλοκή των Κάτω Πατησίων, τράβηξε πιστόλι και πυροβόλησε 7 φορές, όχι μόνο δεν κατηγορείται, αλλά ούτε καν καλείται ως μάρτυρας στη δίκη.

Ο φασίστας Π. Περράκης, μετά το περιστατικό στα Κάτω Πατήσια, καταθέτει πως “είναι έμμισθος φρουρός στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Οδό Δηλιγιάννη […] αποσπασμένος από τον ΟΣΥ”, (!) τον φορέα των αστικών συγκοινωνιών. Ένας ένοπλος φρουρός δηλαδή διορισμένος πρώτα στο δημόσιο, που συνοδεύει το φασιστικό κόμμα στις εξορμήσεις, βγάζει όπλο και πυροβολεί επιθετικά και κατά βούληση. Ο συγκεκριμένος φασίστας δεν είναι τυχαίος. Έχει βγάλει ξανά το κουμπούρι του εναντίον αντιφασιστών, που πραγματοποιούσαν παρέμβαση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στον σταθμό Λαρίσης.

Ναι είναι αλήθεια, εκείνο το πρωινό της 13 Ιούνη του 2015 στα Κάτω Πατήσια, οι σύντροφοι μας υπερασπίστηκαν τη σωματική τους ακεραιότητα και την πολιτική τους παρουσία στον δρόμο. Για αυτό δικάζονται. Την ίδια στιγμή που αυτό το ξέπλυμα νομοθετών, εισαγγελέων, δικαστών και λοιπών παρατρεχάμενων που κάποιοι επιμένουν να ονομάζουν «δικαιοσύνη», όχι μόνο αφήνει προκλητικά ελεύθερο τον πιστολέρο φασίστα Περράκη, αλλά του επιστρέφει και το όπλο, ύστερα από αίτηση όπου λέει πως το χρειάζεται για να πυροβολεί, «αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και τρομοκράτες».

Αν η δικαιοσύνη, είναι αυτή που αφήνει ελεύθερους χωρίς καμία δίωξη χρυσαγίτες έμμισθους φρουρούς που πυροβολούν με το έτσι θέλω˙ αν είναι αυτή που μετά τις τέσσερις δολοφονίες των εργατών στα ΕΛΠΕ επέλεξε να αθωώσει τους υπεύθυνους˙ αν είναι αυτή που καταδικάζει φτωχούς ανθρώπους για χρέη, που υπερασπίζεται εν τέλει την τάξη των αφεντικών και την εξουσία τους, τότε εμείς είμαστε πανηγυρικά απέναντι της. Απέναντι στη δικαιοσύνη και στο κράτος που υπηρετεί, όποια προβιά κι αν έχει αυτό –ακροδεξιά ή αριστερή-, το κράτος που φυλακίζει τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και διατηρεί σαν εφεδρεία τους φασίστες, είτε ως τάγματα εφόδου, είτε απλά για να ξεπλένει το δημοκρατικό του πρόσωπο. Που μία φορά φυλακίζει τους φασίστες και δύο χιλιάδες φορές τους αφήνει ελεύθερους και συνομιλεί μαζί τους. Να ποιανού η δικαιοσύνη λοιπόν και ποιανού το δίκιο στέκεται απέναντι στους δύο συντρόφους μας, αυτή που μιλάει για διατάραξη κοινής ειρήνης τη στιγμή που εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.

Το αντιφασιστικό κίνημα όμως δεν έχει κοντή μνήμη ούτε νωθρά αντανακλαστικά. Από την Ξάνθη ως την Κρήτη, από τη Μυτιλήνη ως το Αγρίνιο στέκεται απέναντι στους φασίστες, στα μαντρόσκυλα των αφεντικών, αυτούς που δολοφονούν μετανάστες εργάτες, που στήνουν εργοδοτικά σωματεία με μεροκάματα ξεφτίλας και εκβιαστικά κυκλώματα, επιτίθενται σε συνδικαλιστές και υπερασπίζονται τους εφοπλι­στές. Το κίνημα μας τους χτυπάει όπου τους βρει, τους κατατροπώνει ακόμα κι όταν οι μπάτσοι είναι μαζί τους, ακυρώνει φιέστες και εγκαίνια παρά τη σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων σε αντιφασίστες. Στον ίδιο δρόμο βαδίζουμε κι εμείς και οι δύο σύντροφοί μας, οργανωνό­μαστε και αγωνιζόμαστε κόντρα σ’ όλους αυτούς που μας σκοτώνουν στη δουλειά μεταφορικά και κυριολεκτικά, δε σταματάμε να παλεύουμε για το δίκιο μας και να κάνουμε το χρέος μας απέναντι στους σύγχρονους ταγματασφαλίτες και απόγονους των ναζί.

ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΠΙΣΤΟΛΙΑ, ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

Για την ιστορία, ο Πέτρος Περράκης ήταν ο πρώτος που επιτέθηκε, τράβηξε πιστόλι, απείλησε και σημάδεψε παρατεταμένα τους συντρόφους μας, πυροβολώντας τελικά εφτά φορές στον αέρα. Αφότου η επίθεση των χρυσαυγιτών αναχαιτίστηκε, οι σύντροφοι αποχώρησαν συγκροτημένα για να συνεχίσουν την πορεία τους προς τα Ελ.Πε. Λίγο πιο κάτω όμως, δυνάμεις τις αστυνομίας σταμάτησαν και προσήγαγαν δεκατέσσερις συντρόφους/ισσες, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονταν και στη συμπλοκή στα Κάτω Πατήσια. Οδηγήθηκαν στην γενική αστυνομική διεύθυνση Αθήνας (γαδα) και μετά από 6-ωρη κράτηση, οι δύο από τις δεκατέσσερις προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Κατά τη διάρκεια κράτησης των συντρόφων στη γαδα, η μοτοπορεία που είχε καλεστεί από τη «Σύμπραξη Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών ενάντια στην ταξική ειρήνη» προς τα ΕΛΠΕ ξεκίνησε, αλλά στον Ασπρόπυργο χτυπήθηκε. Στο ύψος των γραφείων της Χρυσής Αυγής, νεοναζί που εξορμούσαν μέσα από τις γραμμές των δυνάμεων καταστολής, επιτέθηκαν στη μέση της μοτοπορείας με πέτρες και σιδερόβεργες. Η επίθεση των ναζί αναχαιτίστηκε αλλά την ίδια στιγμή τα ΜΑΤ επιδόθηκαν σε ένα όργιο βίας εναντίον των διαδηλωτών. Δυο εβδομάδες μετά από αυτά τα γεγονότα, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων και η ομάδα «αναρχικοί και κομμουνιστές από τις γειτονιές της Κυψέλης και του Γκύζη» διοργάνωσαν πορεία στις γειτονιές των Πατησίων με τη συμμετοχή περίπου 500 ατόμων.

Φλεβάρης 2017, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων

Αναδημοσίευση από το site: http://anokatopatision.espivblogs.net/

Δεν θα συνηθίσουμε το θάνατο

Δεν θα ανεχθούμε την εξαθλίωση

24/07/2015 – Σύρος μετανάστης μεταφέρεται εσπευσμένα στην Αθήνα από τον καταυλισμό του Καρά Τεπέ, όπου έχασε τελικά τη μάχη με τη ζωή

27/07/2015 – 45χρονος Σύρος μετανάστης μεταφέρθηκε χωρίς τις αισθήσεις στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης από τον καταυλισμό του Καρά Τεπέ.  Εκεί διαπιστώθηκε απλώς ο θάνατός του.

31/08/2015 – Γίνεται γνωστός ο θάνατος Σομαλής μετανάστριας από παθολογικά αίτια στο κέντρο κράτησης της Μόριας.

17/12/2015 – 4χρονο κοριτσάκι χάνει τη ζωή του. Ο θάνατός τους αποδίδεται σε πιθανή μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο. «Φιλοξενούνταν» στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ

30/12/2015 – Τραγικό θάνατο βρήκε ένα βρέφος 6 μηνών, από άγνωστα μέχρι στιγμής αίτια, στον καταυλισμό προσφύγων του Καρά Τεπέ.

02/03/2016 – Βρέφος 1 έτους χάνει τη ζωή του στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης. Το άτυχο βρέφος είχε μεταφερθεί στο Νοσοκομείο από το hotspot της Μόριας, όπου είχε διαπιστωθεί ότι αντιμετώπιζε σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.

24/11/2016 – Μία εξηντάχρονη και ο εγγονός της χάνουν τη ζωή τους στον κέντρο κράτησης της Μόριας μετά από έκρηξη στο φιαλίδιο γκαζιού που χρησιμοποίησε προσπαθώντας να μαγειρέψει. Ακόμα 2 σοβαρά τραυματίες.

24/01/2017 – Ο 22χρονος Αιγύπτιος Άχμαντ βρίσκεται νεκρός στη σκηνή του. Αιτία θανάτου: Άγνωστη

28/01/2017 – Νεκρός βρέθηκε σήμερα το πρωί ένας 46χρονος άντρας από τη Συρία μέσα στο κέντρο κράτησης της Μόριας. Αιτία θανάτου: Άγνωστη

30/01/2017 – 20χρονος πακιστανός βρέθηκε νεκρός στον κέντρο κράτησης της Μόριας. Αιτία θανάτου: Άγνωστη

Συνολικά 11 νεκροί μέσα σε ενάμιση χρόνο στα κέντρα κράτησης του νησιού. 11 νεκροί που έρχονται να προστεθούν στη μακρά λίστα των νεκρών των ναυαγίων, των κάτεργων εργασίας αλλά και των υπολοίπων κέντρων κράτησης. Στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εκεί που οι μετανάστες-ριες αποτελούν απλώς αριθμούς στατιστικής. Ανώνυμοι και άγνωστες. Βιώνοντας την εξαθλίωση και τον αποκλεισμό. Εγκλωβισμένοι και απομονωμένες που πάνω στις ζωές τους χτίζονται πολιτικές πολέμου και πολιτικές θανάτου.

Όσοι και όσες αποφασίσουν να αντιδράσουν θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θα εξαφανιστούν. Όπως συμβαίνει όλο αυτό το διάστημα με μετανάστες-ριες που συμμετέχουν στις διαμαρτυρίες στη Μυτιλήνη αλλά και μέσα στα κέντρα κράτησης και συλλαμβάνονται για να οδηγηθούν προς απέλαση. Όπως συνέβη με τον Mohamed A. που η αστυνομική διεύθυνση Λέσβου προσπάθησε να τον απελάσει ενώ βρισκόταν στη 30^η μέρα της απεργίας πείνας που διεξάγει. Όπως συνέβη με τις 26 μετανάστριες από το κέντρο κράτησης του Ελληνικού, όπου οδηγήθηκαν εσπευσμένα στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη όταν ένωσαν τις φωνές τους με αυτές των αλληλέγγυων.

Η συνέχιση των αντιμεταναστευτικών θανατοπολιτικών επιβάλει την αορατότητα των ίδιων των υποκειμένων που τις υφίστανται άμεσα. Ένα πέπλο αορατότητας που διαρρηγνύεται μέσα από τις δυναμικές τους απαντήσεις. Μέσα από τη συνάντηση των αγώνων τους με τους αλληλέγγυους-ες που βρίσκονται στο πλευρό τους.

Άμεση απελευθέρωση του Mohamed A. και των 26 μεταναστριών του Ελληνικού

Παύση όλων των απελάσεων

Ελεύθερη μετακίνηση για όλους

Αναδημοσίευση από το site http://musaferat.espivblogs.net/

Συλλογικό μοίρασμα κειμένων & αφισοκόλληση στους κεντρικούς δρόμους του Ιλίου και στο εμπορικό του κέντρο πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 20/1/2017. Κατά τη διάρκεια της συλλογικής κίνησης αντιπληροφόρησης, μοιράστηκαν κείμενα και κολλήθηκαν αφίσες σχετικά με τη δυναμική παρέμβαση – πορεία στα κεντρικά γραφεία του Δ.Ο.Μ. που είχε πραγματοποιηθεί ένα μήνα νωρίτερα, στις 17/12/2016, στην περιοχή του Αλίμου.

αναδημοσίευση από το site https://thersitis.espiv.net/