Author: agros

Την Πέμπτη 12/9 πραγματοποιήθηκε ανάρτηση πανό και αναγραφή συνθημάτων στο πάρκο τρίτση και στην περιοχή του Ιλίου, ενάντια στην κρατική καταστολή και τις επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους και σε μετανάστες/στριες.

Να σταθούμε ανάχωμα στην κρατική καταστολή

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και όλους τους αυτοοργανωμένους χώρους

Αλληλεγγύη στους/στις μετανάστες/στριες

Συγκέντρωση αλληλεγγύης

Δευτέρα 29/7, 9:00 στα δικαστήρια Πειραιά (Σκουζέ και Φίλωνος), όπου θα περάσουν από ανακριτή ο σύντροφος Θύμιος Α., ο οποίος κατηγορείται για την υπόθεση στα Leroy Merlin με κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες (ληστρική κλοπή κατά συναυτουργία, συμμορία) και ο σύντροφος Παύλος Χ. τον οποίο βαραίνουν δύο πλημμελήματα (σωματικές βλάβες και υπόθαλψη εγκληματία).

«Έργα και ημέρες» Leroy Merlin/Ovit. Την Παρασκευή 12/7, δύο σύντροφοι, μεταξύ των οποίων ο Χριστόφορος Κορτέσης, εντοπίζονται από τους σεκιούριτι του καταστήματος Leroy Merlin επί της οδού Πειραιώς να αποπειρώνται να απαλλοτριώσουν αντικείμενα από το κατάστημα, όπως κάνουν χιλιάδες άλλοι και άλλες προλετάριες/οι προκειμένου να καλύψουν μέρος των καθημερινών αναγκών τους. Οι σύντροφοι οδηγούνται στο γνωστό «δωματιάκι» που τα μαγαζιά αυτά διατηρούν ώστε να εκτελούν εκεί τις ιδιότυπες «ανακρίσεις» τους οι σεκιουριτάδες σε ρόλο μπάτσου, όπως και άλλοι εργαζόμενοι-τσιράκια των αφεντικών. Η υπόθεση δεν διευθετείται με έναν από τους γνωστούς τρόπους (που είναι είτε απλή καταγραφή του περιστατικού είτε πληρωμή των «υπεξαιρεθέντων» είτε σε κάποιες περιπτώσεις με κλήση της αστυνομίας και την προβλεπόμενη δίωξη), αλλά καθόλου τυχαία αρχίζει να περιπλέκεται. Οι σεκιουριτάδες της εταιρίας OVIT, κατά παραγγελία προφανώς της διεύθυνσης της Leroy Merlin, περνούν στην ομηρεία για περισσότερες από δυο ώρες των δύο συντρόφων οι οποίοι απειλούνται και εκβιάζονται. Στο κατάστημα εργάζεται εδώ και έξι χρόνια ο σύντροφος Γιάννης Α., παρών πολλά χρόνια τώρα σε πλήθος κοινωνικών και ταξικών αγώνων, ο οποίος έχει γίνει ιδιαίτερα ενοχλητικός στην εταιρία με την αλληλέγγυα στάση του σε συναδέλφους/ισσες και τη συμμετοχή του σε αγώνες και απεργίες μέσα από αυτοοργανωμένα εργατικά σχήματα βάσης. Η συγκεκριμένη υπόθεση αξιοποιείται από την εταιρία και ο Χ. Κορτέσης εκβιάζεται, λόγω της φιλικής του σχέσης με τον Γιάννη Α., να υπογράψει ψευδή δήλωση για συνέργεια, ώστε η εταιρία να ενοχοποιήσει τον εργαζόμενό της και να απαλλαγεί συνοπτικά από αυτόν και τη δράση του. Παράλληλα, σε άλλο όροφο και άλλο δωμάτιο οι προϊστάμενοι «προτρέπουν» τον εργαζόμενο να παραιτηθεί. Αλληλέγγυοι σύντροφοι/ισσες, φίλοι και φίλες φθάνουν σε διαφορετικούς χρόνους έξω από το κατάστημα προκειμένου να φέρουν χρήματα στους δύο συντρόφους και να λήξει άμεσα η υπόθεση. Οι δύο σύντροφοι κρατούνται πέρα από κάθε προβλεπόμενη διαδικασία των κατά τα άλλα …ευυπόληπτων μαγαζιών τύπου Leroy Merlin και εκβιάζονται με κάθε τρόπο να υποκύψουν. Ο Δρίβας, συνιδιοκτήτης της εταιρίας σεκιούριτι OVIT (όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια, πρώην στρατιωτικός με ειδική εκπαίδευση γύρω από την άντληση, διαχείριση και αξιοποίηση υπηρεσιακών πληροφοριών, με σειρά στρατιωτικών σεμιναρίων στα πρότυπα του ΝΑΤΟ) με τους συνεργάτες του εκβιάζουν τον Χ. Κορτέση να κατονομάσει τον εργαζόμενο της εταιρίας ως συνεργό, αλλιώς θα κληθεί η αστυνομία και θα διακοπεί η αναστολή της έκτισης της ποινής του -ο σύντροφος είχε κατηγορηθεί ως μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας και για το λόγο αυτό είχε φυλακιστεί για δύο χρόνια, ενώ βρίσκεται σε αναστολή το υπόλοιπο της φυλάκισής του. Μετά από τρεις ώρες, οι σεκιουριτάδες εντείνουν τις πιέσεις και την επιθετικότητά τους, βρίζοντας και σπρώχνοντας τους δύο συντρόφους. Οι αλληλέγγυοι/ες που βρίσκονται έξω από το κατάστημα ενημερώνονται για την όξυνση της επιθετικότητας από την πλευρά της εταιρίας προς τους συντρόφους και παρεμβαίνουν προς υπεράσπιση και αποδέσμευσή τους, για να δεχτούν επίσης την επιθετικότητα του Δρίβα και των υπολοίπων. Λίγο αργότερα καλείται η αστυνομία, προκειμένου βεβαίως η εταιρία να νομιμοποιήσει τις επιβουλές της με τη συμμετοχή των κατασταλτικών και διωκτικών αρχών.

Όσα διαδραματίστηκαν στο υποκατάστημα της Leroy Merlin ξεφεύγουν πολύ από το στενό πλαίσιο του ίδιου του συμβάντος της απόπειρας απαλλοτρίωσης και αναδεικνύουν την υπόθεση σε ιδιαίτερα σύνθετη, σημείο συνάντησης μιας σειράς μεθοδεύσεων από πλευράς εργοδοτών, κατασταλτικών και διωκτικών αρχών, στοχοποίησης και εγκληματοποίησης αγωνιζόμενων, ποινικοποίησης και εγκληματοποίησης της φτώχειας και της αλληλεγγύης. Αυτό επιβεβαιώνεται τόσο κατά την εξέλιξη του ίδιου του γεγονότος όσο και από τα όσα ακολούθησαν.

Οι τρεις «συνεργοί» και η ποινική τους μεταχείριση. Ενώ, ό,τι συνέβη κατά τη διάρκεια της κράτησης και του εκβιασμού των δύο συντρόφων στο υποκατάστημα των Leroy Merlin είχε ως κέντρο τη στοχοποίηση και ενοχοποίηση του συντρόφου και εργαζόμενου εκεί Γιάννη Α., με τη λήξη της ομηρείας τους το κέντρο της υπόθεσης μετατοπίζεται σε άλλο σημείο. Είναι η πολιτική ταυτότητα και το «προφίλ» του Χριστόφορου Κορτέση που τροφοδοτεί περαιτέρω τη διαχείριση της υπόθεσης, αυτή τη φορά από τις διωκτικές αρχές. Το απόγευμα του Σαββάτου 13/7, ο σύντροφος συλλαμβάνεται στον δρόμο από ορδή ασφαλιτών και ξυλοκοπείται αφού του βάζουν κουκούλα στο κεφάλι, ενώ κρατείται έτσι, με χειροπέδες στα χέρια, για 2 και πλέον ώρες. Το ίδιο βράδυ γίνεται εξονυχιστική έρευνα στο σπίτι του στην Κυψέλη, όπου κάποια …κομμένα κουρτινόξυλα έγιναν το στοιχείο για την κατηγορία της οπλοκατοχής. Το επόμενο πρωί η εισαγγελέας Πειραιά αναβαθμίζει την κατηγορία που του προσάφθηκε από την αστυνομία, από «απόπειρα κλοπής για αντικείμενο ευτελούς αξίας» (μάλιστα χωρίς ακόμα να υπάρχει έγκληση από τη «θιγόμενη» εταιρία, η οποία τελικά ποτέ δεν κατέθεσε μήνυση) σε «ληστρική κλοπή από κοινού», περιλαμβάνοντας στα σενάρια της δικογραφίας και τους αλληλέγγυους/ες ως «συνεργούς»: σωματικές βλάβες, συνέργεια σε ληστεία, υπόθαλψη εγκληματία.

Ο Χριστόφορος ήταν και είναι μια ενοχλητική «φιγούρα» για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Δραστηριοποιείται εντός του αναρχικού χώρου και δηλώνει πάντα παρών στα πεδία των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, της αντίστασης, της αλληλεγγύης. Αυτά, προφανώς, για τις κατασταλτικές και τις διωκτικές αρχές, για την αντιτρομοκρατική υπηρεσία αποτελούν διαρκή αδικήματα, λόγω αυτών η μόνιμη εκδικητικότητα στο πρόσωπό του. Όλα αυτά συνέβαλαν στην αναβάθμιση των μεθοδεύσεων, παρακάμπτοντας ακόμα και μια στοιχειώδη, πειστική επιχειρηματολογία. Έτσι, με τη σύμφωνη γνώμη του ανακριτή, παραγγέλθηκε η προφυλάκιση του συντρόφου την Τρίτη 16/7.

Ο σύντροφος Θ.Α. που κρατούνταν μαζί με τον Χ. Κορτέση στο «δωματιάκι» της Leroy Merlin -δραστηριοποιείται επίσης εντός του αναρχικού χώρου και συμμετέχει σε πλήθος κοινωνικών και ταξικών πεδίων αγώνα- διώκεται με κακουργηματικού χαρακτήρα κατηγορίες, όμοιες με αυτές του Χ. Κορτέση.

Ο σύντροφος Γιάννης Α. «χρεώθηκε» με «άμεση συνέργεια στη ληστρική κλοπή». Κατά την ανακριτική διαδικασία από την οποία πέρασε αναδείχτηκε η στοχοποίησή του από την εργοδότρια εταιρία Leroy Merlin και από την εταιρία σεκιούριτι OVIT, στην κατεύθυνση της αποδόμησης της εισαγγελικής και ανακριτικής μεθόδευσης.

Άμεσα με τη σύλληψη του συντρόφου Χ. Κορτέση και τη γνωστοποίηση των κατηγοριών που βαραίνουν τους υπόλοιπους συντρόφους και συντρόφισσες, πλήθος αλληλέγγυων στέκεται στο πλάι τους, με συγκεντρώσεις και πορείες αλληλεγγύης, μοιράσματα κειμένων ενημέρωσης για την υπόθεση, αφίσες και συνθήματα. Οι αλληλέγγυες/οι συνεισφέρουν στο μπλοκάρισμα των όποιων επιπλέον βλέψεων των διωκτικών αρχών για περαιτέρω διαστολή των μεθοδεύσεών τους.

Εγκληματοποίηση της αλληλεγγύης. Οι σύντροφοι και συντρόφισσες που προσέτρεξαν στο πλάι των δύο που κρατούνταν σε ομηρεία στο «δωματιάκι» της Leroy Merlin και του στοχοποιημένου εργαζόμενου, που για δύο και πλέον ώρες βρίσκονταν ευπρόσωπα στο εξωτερικό του κτιρίου με τα χρήματα και σε αναμονή να καλεστούν να τα δώσουν για να τελειώσει κάπου αυτή η ιστορία, βαφτίστηκαν συμμορία, συνεργοί που υποθάλπουν εγκληματία. Η αλληλεγγύη ονομάστηκε συνέργεια και συμμορία. Οι αντιστροφές της εξουσίας, το γνωρίζουμε, είναι θαυμάσιες. Όπως επίσης γνωρίζουμε ότι επιβάλλεται να πειθαρχούμε στις επιβολές της για συναίνεση στα περιστατικά βίας, εργοδοτικής, κρατικής, σεξιστικής, για σιωπή και συγκάλυψη, να τσιμεντώνουμε τον κόσμο της εξατομίκευσης, της μοναξιάς, των κυρίαρχων διαχωρισμών, της ηττοπάθειας και της ματαιότητας  του συλλογικού, του «μαζί και στο πλάι». Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι διέρρηξαν αυτό το καθεστώς, προτάσσοντας την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την αλληλοβοήθεια και βρέθηκαν στο πλάι των ιδιότυπα κρατούμενων στα Leroy Merlin από τους ιδιωτικούς μπάτσους της OVIT. Γι’ αυτό βρίσκονται στη δικογραφία, γι’ αυτό ζητήθηκε η συμπερίληψη και δίωξή τους, μεταξύ άλλων και για «υπόθαλψη εγκληματία». Η στάση τους αποτελεί συνειδητή άρνηση των πρακτικών, των καταπιεστικών και εκμεταλλευτικών σχέσεων, των επιβολών του κόσμου της εξουσίας. Διατήρησαν στο ακέραιο τα περιεχόμενα της αλληλεγγύης, ως θέσης και σχέσης, όπως θα έπραττε η καθεμία και ο καθένας από μας, και γι’ αυτό είμαστε μαζί τους. Αξιοσημείωτο είναι ότι ανάμεσα στους 4 αλληλέγγυους/ες, οι διωκτικές αρχές επιλέγουν τον ένα σύντροφο, τον Παύλο Χ., τον οποίο και «ταυτοποιούν» επιστρατεύοντας και πάλι το γνωστό εύρημα της αστυνομίας περί ανώνυμου τηλεφωνήματος που δίνει στοιχεία. Η επιλογή προφανώς σχετίζεται με την προσπάθεια στοχοποίησης και ποινικοποίησης της φιλικής-συντροφικής σχέσης του με τον Χ. Κορτέση και ενδεχομένως απόδοσης στον σύντροφο «ειδικού ρόλου» για την αλληλέγγυα στάση του. Ο σύντροφος Παύλος Χ. συμμετέχει χρόνια τώρα στις συλλογικότητές μας και τις κοινές μας δράσεις. Όπως και οι άλλοι σύντροφοι και συντρόφισσες που διώκονται, ο σύντροφός μας δεν είναι μόνος του σε αυτή την υπόθεση.

Ποινικοποίηση και εγκληματοποίηση της φτώχειας. Πάνω σε μια υπόθεση απαλλοτρίωσης, από τις χιλιάδες που συμβαίνουν καθημερινά από προλετάριες και προλετάριους, ξεδιπλώνεται ένα πλέγμα εργοδοτικών και κρατικών μεθοδεύσεων. Η απαλλοτρίωση από σουπερμάρκετ, πολυκαταστήματα κ.α., κάτι που μεγεθύνθηκε στο περιβάλλον της κρίσης με την όλο και εντεινόμενη φτωχοποίηση, είναι μια κοινωνική πρακτική, μια κίνηση να καλυφθούν καθημερινές ανάγκες με προϊόντα που οικειοποιούνται, χωρίς την πληρωμή του απαιτούμενου αντιτίμου. Πρόκειται για μια κίνηση αμφισβήτησης της ομαλής ροής του κυκλώματος παραγωγής και κυκλοφορίας των εμπορευμάτων από τα ίδια τα υποκείμενα που τα παράγουν με τον εξαναγκασμό και την εκμετάλλευσή τους. Μια κίνηση που θέλει να  επανοικειοποιηθεί κλεμμένο από την εργασία χρόνο. Και αυτό βεβαίως είναι αδίκημα σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα, μιας που καταρρίπτεται ένα από τα βασικά σημεία των εμπορευματικών σχέσεων, το χρήμα, αλλά προσβάλλεται και ο θεμελιώδης θεσμός στον οποίο στηρίζονται και περιφρουρούν το κράτος και το κεφάλαιο, η ιδιοκτησία. Στη συγκεκριμένη όμως υπόθεση, και μέσω της συγκεκριμένης απόπειρας απαλλοτρίωσης, φωτίζεται ένα ιδιαίτερο σημείο της διαχείρισης των “φτωχών” σε επίπεδο λόγου και πρακτικών. Διαβάζουμε στην απόφαση εισαγγελέα και ανακριτή την επιχειρηματολογία με την οποία διατάζουν την προφυλάκιση του Χριστόφορου Κορτέση: «…ενόψει της οικονομικής αδυναμίας του για την αποκομιδή επαρκούς εισοδήματος βιοπορισμού του, προκύπτει δε σκοπός του για πορισμό παράνομου εισοδήματος και ροπή του προς διάπραξη εγκλημάτων κλοπής και ληστείας ως στοιχείο της προσωπικότητάς του…». Με άλλα λόγια, η δεινή του οικονομική κατάσταση θεωρείται συνδεδεμένη με την τέλεση «εγκλήματος», και τα δύο μαζί γίνονται ταυτοτικά σημεία της προσωπικότητάς του, που τον κατηγοριοποιούν στους εν δυνάμει εγκληματίες και προτείνουν την προληπτική του τιμωρία. Πρόκειται ξεκάθαρα για ποινικοποίηση της φτώχειας, μια διαχείριση των «φτωχών» όχι μόνο ως περιττών αλλά και επικίνδυνων, ομάδων μόνιμα επιτηρούμενων και υπό καταστολή.

Στην υπόθεση αυτή τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η προφυλάκιση του αναρχικού Χριστόφορου Κορτέση δεν αποτελεί μόνο ένα μήνυμα προς τον ίδιο, για την εκδικητικότητα με την οποία θα αντιμετωπίζεται από τις διωκτικές αρχές, λόγω της αδιάλειπτης δράσης του εντός του αναρχικού χώρου, σε κάθε πεδίο κοινωνικής και ταξικής σύγκρουσης. Είναι ένα μήνυμα προς όλες και όλους τους αγωνιζόμενους/ες προς πειθάρχηση, ένα μήνυμα ότι στην πάταξη του «εσωτερικού εχθρού» θα περιλαμβάνεται και η εξάντληση της αυστηρότητας του ποινικού κώδικα και η διαστολή των κατηγορητηρίων. Η προφυλάκιση του συντρόφου και η δίωξη άλλων 6 συντρόφων και συντροφισσών για την υπόθεση αυτή αποτελεί δείγμα γραφής της νέας πολιτικής διαχείρισης και υπογραμμίζει ότι το κεντρικό της δόγμα θα είναι το ανανεωμένο «νόμος και τάξη». Αυτό άλλωστε συνιστά η συγκεντροποίηση των αρμοδιοτήτων στο υπουργείο δημόσιας τάξεως(στην επίβλεψή του περιέρχονται φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/τριών κ.α.). Στα δείγματα αυτά περιλαμβάνεται και η απρόκλητη επίθεση στη διαδήλωση ενάντια στην τουριστικοποίηση και την εξάπλωση του Airbnb στο Κουκάκι, η εκκένωση και άμεση κατεδάφιση της κατάληψης «Μπρούκλιν» στα Γιάννενα, η επίθεση σε Τούρκους και Κούρδους διαδηλωτές έξω από την γερμανική πρεσβεία και η επιβολή σε αυτούς μετά τη σύλληψή τους πρωτοφανών περιοριστικών όρων (παρουσία στο αστυνομικό τμήμα ανά δεύτερη μέρα), οι καθημερινές σκούπες στο κέντρο της Αθήνας (τοξικοεξαρτημένων, μεταναστών/τριών, μικροπωλητών κ.α.), όπως και πλήθος δημοσιευμάτων περί ανομίας και της ανάγκης «ανάκτησης των Εξαρχείων». Δεν πρόκειται για καινοτομίες της νέας διακυβέρνησης, μιας που αυτή πήρε τη σκυτάλη από την προηγούμενη, αριστεράς κοπής, η οποία έχει στο ενεργητικό της δεκάδες εκκενώσεις καταλήψεων του αντιεξουσιαστικού/αναρχικού χώρου, μεταξύ αυτών και κάποιων στέγασης μεταναστριών και μεταναστών. Μην ξεχνάμε ότι είναι η προηγούμενη κυβέρνηση που, μεταξύ άλλων, κανονικοποίησε τις Μόριες, τα σύγχρονα στρατόπεδα εκτοπισμού και αορατοποίησης των μεταναστών και μεταναστριών, δίνοντας πάσα στη νέα κυβέρνηση για την περαιτέρω διαχείρισή τους με όρους «περιττού» και «απόβλητου». Σε κάθε περίπτωση, γνωρίζουμε ότι για την εξουσία αποτελεί σταθερό διακύβευμα η καταστολή και εξόντωση εκείνου του κόσμου που αντιστέκεται, που επιμένει να δοκιμάζει σχέσεις και να δημιουργεί μέσα από αυτοοργανωμένα, αντιθεσμικά εγχειρήματα και κατειλημμένους χώρους, μακριά από τις επιβαλλόμενες καταπιεστικές και εκμεταλλευτικές σχέσεις, να ρηγματώνει και να συγκρούεται με κάθε μορφή εξουσίας.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΚΟΡΤΕΣΗ

Κανένας και καμία μόνη/ος απέναντι στις μεθοδεύσεις των αφεντικών

Καμία και κανένας μόνος/η απέναντι στην καταστολή

Αγρός, αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος (πάρκο τρίτση)

Κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω)

Θερσίτης, χώρος ραδιουργίας και ανατροπής (Ίλιον)

Πάροδος, αυτοοργανωμένος χώρος έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης (Νίκαια)

Ρεσάλτο, αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης (Κερατσίνι)

Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης (Αθήνα)

Αναρχικές/οί από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και τον Πειραιά

Την Παρασκευή 12/7, λίγο πριν τις 4 το μεσημέρι, στο κατάστημα της «Leroy Merlin» στην οδό Πειραιώς, υπήρξε ένα συμβάν που στη γλώσσα του ποινικού δικαίου αναφέρεται ως «απλή απόπειρα κλοπής». O Χριστόφορος Κορτέσης και ο Θύμιος Α. εντοπίζονται από τους σεκιούριτι του μαγαζιού και οδηγούνται στο γνωστό «δωματιάκι» (που έχουν όλα τα μεγάλα καταστήματα) για να «επιλυθεί το ζήτημα». Ως εδώ είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για ένα κοινό συμβάν, από τα χιλιάδες καθημερινά σε μεγάλες αλυσίδες σουπερμάρκετ και μαγαζιά, όπου πολλές και πολλοί προλετάριες/οι, από ανάγκη ή και επιλογή, «παίρνουν» κάτι χρήσιμο γι αυτούς/ες (αλλά δυσανάλογου κόστους αναφορικά με τα εισοδήματά τους) χωρίς να αποδόσουν και το ανάλογο αντίτιμο στα γεμάτα ταμεία των μεγαλομάγαζων. Μια γενικευμένη κοινωνική πρακτική, η οποία εξάλλου μεγεθύνθηκε στα τελευταία χρόνια της κοινωνικής φτωχοποίησης (και που οδήγησε με τη σειρά της στη «θωράκιση» των μεγαλομάγαζων από στρατιές σεκιουριτάδων και συστημάτων παρακολούθησης). Κι ενώ το ζήτημα φαινόταν να διευθετείται με τον «τυπικό τρόπο» (της άμεσης επιστροφής των προϊόντων και της καταγραφής του περιστατικού), η εταιρία σεκιούριτι (ξεκάθαρα καθ’ υπόδειξη της εργοδότριας εταιρίας Leroy Merlin) άρχισε να αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι τακτική. Στην αρχή ζήτησε να γίνει πληρωμή-αποζημίωση των «υπεξαιρεθέντων» αντικειμένων, πράγμα και το οποίο έγινε δεκτό από τους συντρόφους. Κάποιοι άνθρωποι ειδοποιηθήκαμε για το γεγονός και σπεύσαμε σε διαφορετικούς χρόνους στο κατάστημα για να βοηθήσουμε στην άμεση διευθέτηση του ζητήματος, φέρνοντας μάλιστα και το χρηματικό ποσό για να «αποζημιωθεί» η εταιρεία (στην πρώτη απόπειρα να δοθούν τα χρήματα της «αποζημίωσης» υποδείχτηκε από υπάλληλο σεκιούριτι που βρισκόταν έξω από την πόρτα που κρατούνταν οι 2 πως θα υπάρξει άμεση ενημέρωση και πως όλα είναι «μια τυπική διαδικασία» που θα τελειώσει σε 10 λεπτά). Όμως φαίνεται πως ήταν αδιάφορο το ποσό των 200 ευρώ για τη «θιγμένη» πολυεθνική. Το περιστατικό αυτό αποτέλεσε μια καλή αφορμή για να φτιαχτεί ένα βολικό σενάριο που ενέπλεκε αγωνιζόμενο εργαζόμενο στο συγκεκριμένο κατάστημα, τον Γιάννη Α. (λόγω της φιλικής του σχέσης με τον Χριστόφορο Κορτέση), ο οποίος παραείχε γίνει ενοχλητικός με την συνδικαλιστική-ταξική δράση του τα 6 χρόνια στα οποία εργάζεται εκεί (ο ίδιος είναι και μέλος του σωματείου Εμποροϋπαλλήλων Πειραιά), την αλληλέγγυα στάση του σε συναδέλφους/ισσες, την συμμετοχή του σε αγώνες και διεκδικήσεις μέσα από αυτοοργανωμένα, εργατικά σχήματα βάσης, αλλά και την «επιμονή» του να απεργεί, υπερασπιζόμενος την κυριακάτικη αργία κ.α. Καθώς η ώρα προχωρούσε, η εταιρεία σεκιούριτι κέρδιζε χρόνο στο να στήσει το σενάριο που τη βόλευε, άρχιζε την παρελκυστική τακτική και τις απειλές στο «δωματιάκι» όπου κρατούνταν οι 2 σύντροφοι, ενώ σε άλλο όροφο και άλλο δωμάτιο οι προϊστάμενοι «έκαναν συστάσεις» στον εργαζόμενο να παραιτηθεί. Κι ενώ αρχικά οι 2 σύντροφοι υπέγραψαν το τυπικό χαρτί δήλωσης της πράξης και των «υπεξαιρεθέντων», ο υπεύθυνος της εταιρείας σεκιούριτι (OVIT) Δρίβας έσκισε αυτά τα χαρτιά και ζήτησε να γραφτούν νέα που ρητά να εμπλέκουν τον εργαζόμενο Γιάννη Α. ως άμεσο συνεργό. Η άρνησή τους να υπογράψουν το αναβαθμισμένο εργοδοτικό σενάριο οδήγησε την εταιρία σεκιούριτι (και πιο συγκεκριμένα τον Δρίβα) να κλιμακώσει τις απειλές, να καγχάζει πως θα τους παραδώσει σαν τρόπαια στην αστυνομία και όταν του δηλώθηκε πως κρατούνται παράνομα πολλές ώρες, άρχισε να ασκεί και σωματική βία πάνω τους. Όλο αυτό το διάστημα οι 4 συντρόφισσες/οι βρισκόμασταν έξω από το κατάστημα. Ειδοποιηθήκαμε για την κλιμάκωση της επιθετικότητας από την πλευρά της εταιρίας σεκιούριτι και σπεύσαμε στο σημείο για να διαμαρτυρηθούμε και να υπερασπιστούμε τους 2 συντρόφους μας από την όποια βία και απειλή τους ασκούνταν. Καθώς φτάναμε έξω από το «δωματιάκι», αντιληφθήκαμε πως στο εσωτερικό του υπήρχαν φωνές και βρισιές (όχι από τις γνώριμες φωνές των συντρόφων μας) και καθώς η πόρτα άνοιξε, αντικρίσαμε 2 ή και περισσότερους «άντρες ασφαλείας» του καταστήματος (με προεξάρχοντα τον Δρίβα) να σπρώχνουν, να βρίζουν και να χτυπούν τους συντρόφους μας, ενώ κινήθηκαν απειλητικά και εναντίον μας. Φροντίσαμε για τη σωματική ακεραιότητα των συντρόφων μας αλλά και την δική μας, και καταφέραμε να τους απεγκλωβίσουμε από τα χέρια του μαινόμενου Δρίβα και τη συνθήκη ομηρείας στην οποία βρίσκονταν.

Όλο αυτό το διάστημα της παραμονής μας έξω από το κατάστημα και με την ελάχιστη επικοινωνία που είχαμε με τους 2 ομήρους της εταιρίας σεκιούριτι OVIT και της Leroy Merlin, αντιληφθήκαμε πως ο στόχος όντως δεν ήταν τα 200 ευρώ, ούτε η «τήρηση της νομιμότητας» αλλά η δυνατότητα της εταιρίας με προφανή ψεύδη να ενοχοποιήσει τον εργαζόμενο Γιάννη Α. Ο ίδιος εξάλλου -καθ’ όλη τη διάρκεια των γεγονότων- συνέχισε να δουλεύει κανονικά στη βάρδιά του και μόνο όταν η εταιρία κατάλαβε πως είχε μάλλον «υπερβεί τα εσκαμμένα» στη διαχείριση της «απόπειρας κλοπής» και πως πιθανώς να έβρισκε τον μπελά της, κάλεσε την αστυνομία, ενώ αργότερα κλήθηκε ο εργαζόμενος ως «μάρτυρας» για την κλοπή στην Ασφάλεια Πειραιά. Και ενώ μέχρι εκείνη την ώρα, ο βασικός στόχος των μεθοδεύσεων των υπεύθυνων του καταστήματος αφορούσε στον Γιάννη Α., από το επόμενο πρωί, ήταν το «προφίλ» του Χριστόφορου Κορτέση που έδωσε  «νέο αέρα» στη διαχείριση του ζητήματος τόσο από την πλευρά της εταιρίας όσο και των διωκτικών μηχανισμών. Ο σύντροφος το απόγευμα του Σαββάτου συνελήφθη στον δρόμο από ορδή ασφαλιτών, που τον ξυλοκόπησε βάζοντάς του κουκούλα στο κεφάλι και κρατήθηκε έτσι, με χειροπέδες στα χέρια για 2 και πλέον ώρες. Το ίδιο βράδυ γίνεται εξονυχιστική έρευνα στο σπίτι του στην Κυψέλη, όπου κάποια κομμένα κουρτινόξυλα έγιναν το στοιχείο για την κατηγορία της οπλοκατοχής! Το επόμενο πρωί η εισαγγελέας Πειραιά, Αγγελούδη, σε ένα νομικό κρεσέντο επιστημονικής φαντασίας– που βάζει γερή υποψηφιότητα για τα βραβεία Hugo 2019- μετουσιώνει μια απλή περίπτωση «απόπειρας κλοπής για αντικείμενο ευτελούς αξίας» (μάλιστα χωρίς ακόμα να υπάρχει έγκληση από τη «θιγόμενη» εταιρία, η οποία ποτέ δεν έκανε μήνυση) σε «ληστρική κλοπή από κοινού», μαζί με όλα τα παρελκόμενα για τους «συνεργούς» του: σωματικές βλάβες, συνέργεια σε ληστεία, υπόθαλψη εγκληματία(!). Ο Χριστόφορος, ήταν και είναι μια ενοχλητική «φιγούρα» για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς (ο ίδιος βρισκόταν  σε καθεστώς «αναστολής ποινής» λόγω του ότι κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα), αφού δηλώνει πεισματικά παρών σε αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και δράσεις του αναρχικού χώρου, στα πεδία των κοινωνικών-ταξικών αγώνων. Όλα αυτά επικυρώθηκαν και από την πλευρά του ανακριτή, ο οποίος έκανε ότι δεν είδε τις εισαγγελικές ακροβασίες και την Τρίτη 16/7 αποφάσισε την προφυλάκιση του συντρόφου. Στις 18/7 πέρασε από ανακριτική διαδικασία ο «συνεργός» του Γιάννης Α., κατά την οποία αναδείχτηκε η στοχοποίηση και ενοχοποίησή του από την εργοδότρια εταιρία Leroy Merlin και την εταιρία σεκιούριτι OVIT, στην κατεύθυνση αποδόμησης της εισαγγελικών και ανακριτικών μεθοδεύσεων. Με το πέρας της διαδικασίας, ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους. Τα αντανακλαστικά των αλληλέγγυων που εξαρχής βρέθηκαν στο πλευρό των 7 διωκόμενων της υπόθεσης, με παραγωγή λόγου, αντιπληροφόρησης και δράσεων, αποτέλεσαν ανάχωμα στις αστυνομο-δικαστικές μεθοδεύσεις και τις ορέξεις τους για «αναβαθμίσεις» κατηγορητηρίων.

Μία προς μία οι κατηγορίες συνθέτουν με ξεκάθαρους όρους το πολιτικό πλαίσιο της δίωξης (το ίδιο και η εμμονή των δικαστικών μηχανισμών να φουσκώσουν κι άλλο, ακόμα και σε αυτό το στάδιο ένα κατηγορητήριο-κουρελού.) Θα ήταν κανείς αφελής για να μην καταλαβαίνει πως στον «αγγελικά» πλασμένο καπιταλιστικό κόσμο η «απώλεια αντικειμένων» 200 ευρώ από μια πολυεθνική-κολοσσό ορίζεται ως «ληστρική κλοπή», ενώ αντίθετα για παράδειγμα η μη πληρωμή υπερωριών στους εργαζόμενους και εργαζόμενες από την Leroy (όπως πρόσφατα έγινε γνωστό ύστερα από ελέγχους της επιθεώρησης εργασίας) ή η απόλυση εργαζόμενης που έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας από την ίδια εταιρία ορίζονται ως επιβεβλημένες και αναγκαίες πρακτικές για την «αναπτυξιακή προοπτική» και την «υγιή επιχειρηματικότητα»… Κατά τον ίδιο τρόπο, η κίνηση αλληλεγγύης από την πλευρά μας, το να φροντίσουμε δηλαδή τους 2 συντρόφους μας ενάντια στις μεθοδεύσεις των σεκιουριτάδων και της Leroy, ποινικοποιείται ως «υπόθαλψη εγκληματία»…

Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η προφυλάκιση του αναρχικού Χριστόφορου Κορτέση είναι ένα ακόμη μήνυμα προς τον κόσμο των αντιστεκόμενων, είναι κομμάτι μιας στρατηγικής φόβου που στήνεται πάνω στη διευρυμένη ομηρεία μέσα από μεθοδευμένα κατηγορητήρια. Οι διώξεις σε αυτήν την υπόθεση εντάσσονται μέσα στο πλαίσιο της ποινικοποίησης των φιλικών-συντροφικών-πολιτικών σχέσεων και των κινήσεων αλληλεγγύης. Βρισκόμαστε μπροστά στο απτό ξετύλιγμα της ευρύτερης κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους προς συγκεκριμένη κατεύθυνση και δεν αφορά απλά και μόνο στην τρέχουσα (και τόσο γνώριμη) δεξιά «χοντροκοπιά» και επιθετικότητα: Η «δεξιά ανανέωση» των δογμάτων «νόμου και τάξης» -κατά την παλαιότερη ρήση του Χρυσοχοΐδη «πυγμής και δημοκρατίας»- έρχονται διαμέσου μιας πρότερης «αριστερής κανονικοποίησής» τους: μπορεί μέσα σε μια εβδομάδα -την πρώτη της νέας διακυβέρνησης- να δόθηκαν συγκεκριμένα μηνύματα προς τον κόσμο του αγώνα, με την απρόκλητη επίθεση στην πορεία στο Κουκάκι ενάντια στην τουριστικοποίηση και την επέκταση του Airbnb, την εκκένωση και ισοπέδωση της κατάληψης «Μπρούκλιν» στα Γιάννενα, τα διαρκή δημοσιεύματα για την ανομία και την ανάγκη «απελευθέρωσης των Εξαρχείων», αλλά ήταν η προηγούμενη διακυβέρνηση που κατέστειλε-εκκένωσε 14 καταλήψεις, έκανε τετριμμένα τα στρατόπεδα «αορατοποίησης» και εκτοπισμού των μεταναστ(ρι)ών, εφάρμοζε καθημερινές σκούπες στους δρόμους της μητρόπολης για όλους και όλες εκείνες που «περισσεύουν» (τους/τις τοξικοεξαρτημένες-ους, μετανάστες/τριες κτλ.). Αυτό που πράττει διαφορετικά η παρούσα κατασταλτική στρατηγική είναι να «φωνάζει τις κάμερες» μαζί της στις επιχειρήσεις σκούπα, να ανάγει σε επικοινωνιακό παιχνίδι απόσπασης κοινωνικών συναινέσεων τη διαχείριση των «προβληματικών». Τα ανανεωμένα δόγματα «νόμου και τάξης» λοιπόν και η όξυνσή τους πατάνε πάνω στο γερό έδαφος μιας κανονικότητας, μιας τετριμμενοποίησής τους στο κοινωνικό πεδίο και πάνω σε αυτό θέλουν να στήσουν νέες κοινωνικές συμμαχίες, ενάντια τόσο στην κοινωνική ανταρσία όσο και στα κομμάτια των λεγόμενων «περιττών και προβληματικών» πληθυσμών.

Ο αγαπημένος σύντροφος και φίλος Χριστόφορος Κορτέσης δεν είναι ούτε θα μείνει ποτέ μόνος. Θα τον «υποθάλπουμε» ο κόσμος να χαλάσει! Άμεση απελευθέρωση!

Κανένας και καμία μόνη/ος απέναντι στις μεθοδεύσεις των αφεντικών.

Καμία και κανένας, ούτε στιγμή μόνη και μόνος του απέναντι στην καταστολή.

ΥΓ. Προσωπικά, «ταυτοποποιήθηκα» από το γνωστό ασφαλίτικο παραμυθάκι του «ανώνυμου τηλεφωνήματος» που με υπέδειξε ως έναν από τους/τις 4 αλληλέγγυες που βρεθήκαμε στο κατάστημα, Μια ασφαλίτικη πρακτική για να μην παραδεχτούν οι αρχές ότι έχουν στοχοποιημένους/ες πολλές και πολλούς αναρχικούς/ές και κρατούν φακέλους με φωτογραφίες, παρακολουθήσεις και στοιχεία για την καθημερινότητα, τις σχέσεις, τις επαφές τους κτλ. Επίσης, τα ανώνυμα τηλεφωνήματα προσδίδουν και μια “εσάνς” σοβαρότητας και μυστηρίου στις εκάστοτε “υποθέσεις”, φτιάχνοντας ένα υπόστρωμα αφήγησης για να δικαιολογήσουν τη “σπουδή” με την οποία αντιμετωπίζονται από τις δικαστικές αρχές. Πολύ πρόσφατα (τον Φλεβάρη 2019) μαζί με άλλους δύο ολικούς αρνητές στράτευσης (Στράτο Μ. και Κωνσταντή Γ.) καταδικαστήκαμε σε 12 και 18 μήνες ποινή για την άρνησή μας να υπηρετήσουμε τον δολοφονικό μηχανισμό του στρατού. Δεν πολυσυχνάζω στα Εξάρχεια (όπως ανέφερε το «ανώνυμο τηλεφώνημα» -ήμαρτον με τα στερεότυπα!) όχι γιατί δεν μου αρέσει η γειτονιά αλλά γιατί προτιμώ να «συχνάζω» και να δραστηριοποιούμαι δημόσια και ανοιχτά στο Ίλιον και τους Άγιους Ανάργυρους μέσα από τα αναρχικά εγχειρήματα και χώρους της περιοχής, τον Θερσίτη και τις αναρχικές/ούς από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και τον Πειραιά. Μαζί με πολλές συντρόφισσες/ους συμμετέχουμε στα καθημερινά σημεία κοινωνικής τριβής και αντιστάσεων στις δυτικές γειτονιές, από την υπεράσπιση του πάρκου Τρίτση και τον αγώνα ενάντια στα Master Plan στις γειτονιές του Πειραιά, μέχρι τον αγώνα ενάντια στην καταστολή, την «αορατοποίηση» και τον ρατσισμό στους/ις μετανάστριες/ες και τις δράσεις ενάντια στα γαλανόλευκα και χακί ιδεώδη του έθνους και του στρατού. Από τις αντισεξιστικές παρεμβάσεις, τον αγώνα να κρατήσουμε τους δρόμους και τις γειτονιές «καθαρές» από φασίστες, μέχρι το στήσιμο κοινοτήτων αντίστασης και αλληλεγγύης ενάντια στον κυρίαρχο πολιτισμό. Στεκόμαστε στο πλάι κάθε καταπιεσμένου/ης, αντιστεκόμενου/ης, ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία, “με το πάθος της άρνησης και την ευαισθησία της εξέγερσης”…

Παύλος Χ.

Αναδημοσίευση από το site https://thersitis.espiv.net/

Το ξημέρωμα της Δευτέρας 15 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε κατασταλτική επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Μπρούκλυν στα Γιάννενα, με παρουσία κάθε είδους αστυνομικών δυνάμεων (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ και έναν συρφετό από ασφαλίτες και καπελάκηδες), ενώ στη συνέχεια η κατάληψη κατεδαφίστηκε.

Το Μάϊο του 2016, η κατάληψη Μπρούκλυν έγινε η τέταρτη κατάληψη στην πόλη των Ιωαννίνων και όλα αυτά τα χρόνια αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών-ταξικών αγώνων στην πόλη. Με κεντρικό σύνθημα: «Να μπούμε στα άδεια σπίτια, να μπούμε στις άδειες ζωές», οι σύντροφοι  και οι συντρόφισσες της κατάληψης έδωσαν ζωή στο επί χρόνια εγκαταλελειμμένο σπίτι της οδού Ακαδημίας και προέταξαν την πολιτική τους επιλογή για συλλογική ζωή, ενάντια στην ιδιοκτησία, την εξατομίκευση και την παθητικότητα, απέναντι στις κυρίαρχες νόρμες και επιβολές της εξουσίας.

«…Οι καταληψίες δεν έχουμε νομικές αξιώσεις επί της ιδιοκτησίας του σπιτιού. Από την πρώτη στιγμή της παρουσίας μας δηλώνουμε περήφανα παράνομοι. Για εμάς, η ιδιοκτησία και το νομικό πλαίσιο που την περιβάλλει δεν αντανακλούσαν ποτέ μια «δίκαιη μοιρασιά». Αντιθέτως, τείνει να συσσωρεύεται στα χέρια κάποιων, να γεννά εκβιασμούς και να εμπορευματοποιεί ακόμα και τα πιο βασικά για τη διαβίωση αγαθά, ενώ σαν κυρίαρχη κοινωνική αξία δεν προάγει παρά σχέσεις εκμετάλλευσης και κανιβαλισμού. Επιλέγουμε, λοιπόν, να καλύψουμε τη στεγαστική μας ανάγκη σε εγκαταλελειμμένα κτίρια, χωρίς να στερούμε από κανέναν την οικία του (με την έννοια της στέγασης), με άκρως επιθετική διάθεση απέναντι στην όλο και εντεινόμενη εμπορευματική διαδικασία γύρω από το ζήτημα της στέγης…»

«…Από την άλλη οι καταλήψεις, κομμάτια μιας ευρύτερης κοινότητας αγώνα, στεγάζουν ανθρώπους και εγχειρήματα που οι βλέψεις τους για αυτόν τον κόσμο δεν περιορίζονται στα στενά όρια της νομιμότητας ούτε εγκλωβίζονται στο φόβο της καταστολής. Οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα στέκια στήνουν αναχώματα στην εμπορευματοποίηση των βιοτικών αναγκών, αντιστέκονται σθεναρά απέναντι στην επέλαση του κράτους και των σχέσεων εκμετάλλευσης που προσπαθεί η εξουσία να επιβάλλει και πάνω από όλα λειτουργούν με βάση την αλληλεγγύη. Έννοια που άλλοτε σηματοδοτείται με απλές καθημερινές πράξεις αλληλοβοήθειας και άλλοτε γίνεται επιθετική απέναντι στους δυνάστες…»

(Απόσπασματα από κείμενα της κατάληψης Μπρούκλυν)

Απέναντι στην κατάληψη Μπρούκλυν, απέναντι  στον κόσμο της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, στήθηκε σύσσωμη η τοπική και κεντρική εξουσία, οι ιδιοκτήτες-κληρονόμοι του σπιτιού (που ποτέ δεν έζησαν σε αυτό) και οι επιχειρηματίες της περιοχής, για να επιστρέψουν τον χώρο στον κόσμο της νομιμότητας, της κερδοσκοπίας, της εμπορευματοποίησης και της ιδιώτευσης.

Η εκκένωση της κατάληψης Μπρούκλυν έρχεται σε συνέχεια των κατασταλτικών ενεργειών κατά των κατειλημμένων χώρων όλων των προηγούμενων χρόνων από την εξέγερση του Δεκέμβρη του ΄08 και έπειτα, για να μας υπενθυμίσει μια ακόμα φορά ότι το κράτος έχει συνέχεια. Η αντιεξεγερτική εκστρατεία κράτους και αφεντικών ποτέ δεν κόπασε απέναντι σε όσους/ες συνεχίζουν να αντιστέκονται.

Στην νέα πολιτική συγκυρία, το δόγμα «Νόμος και Τάξη» δείχνει να αποτελεί το βασικό εργαλείο για το αστυνομοκρατούμενο καθεστώς που στήνεται για να επιβάλλει «κοινωνική σιγή νεκροταφείου». Τα δείγματα από τις πρώτες μέρες της δεξιάς νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης,  που πήρε την σκυτάλη από τους αριστερούς προκατόχους της για να συνεχίσει την κοινωνική-οικονομική-πολιτική αναδιάρθρωση, είναι ενδεικτικά. Ήδη μέσα σε μία εβδομάδα μετράμε άγριες επιθέσεις των ΜΑΤ σε συγκεντρώσεις-πορείες (Κουκάκι – πορεία ενάντια στον «εξευγενισμό» της περιοχής και τα AirBnB, επίθεση σε Τούρκους και Κούρδους διαδηλωτές έξω από την Γερμανική πρεσβεία), την μεθοδευμένη προφυλάκιση του αναρχικού συντρόφου Χ. Κορτέση για μια απλή απόπειρα «κλοπής» σε κατάστημα Leroy και στοχοποίηση άλλων 6 συντρόφων για την ίδια υπόθεση,  ελέγχους και «σκούπες» κατά μεταναστών σε μετρό και πλατείες, εντεινόμενες περιπολίες κάθε είδους αστυνομικών δυνάμεων στην πόλη.

Και αν σε αυτό το πλαίσιο η συνέχιση των επιθέσεων στις καταλήψεις είναι αναμενόμενη, αυτό δεν σημαίνει ότι η εκκένωση της κατάληψης Μπρούκλυν δεν παύει να μας εξοργίζει. Η αλληλεγγύη στους συντρόφους και τις συντρόφισσες  της κατάληψης είναι δεδομένη καθώς και η «συνενοχή» μας στην κοινή μας υπόθεση∙ Tης καταστροφής αυτού του πολιτισμού και της δημιουργίας ενός κόσμου αλληλέγγυου και ελεύθερου.

Αυτού χωρίς εξουσία.

10-100-1000άδες καταλήψεις

Ιδιοκτήτες, εργολάβοι, επενδυτές – Κράτος, μπάτσοι, δικαστές

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους

Ανυποχώρητος αγώνας απέναντι σε κάθε είδους εξουσία