Βρισκόμαστε στον αγρό από τις 12.00 και μετά, μαγειρεύουμε συλλογικά, τρώμε και πίνουμε , πετάμε τους χαρταετούς μας. Μακριά από κυρίαρχα πρότυπα, ενάντια στην ερημιά που μας επιβάλλουν,του κόσμου των εμπορευμάτων, του κέρδους και της εξατομίκευσης. Κανένας και καμία μόνοι. Ποτέ και πουθενά.
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΑΥΤΟΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟ
Εδώ και 3 χρόνια, η κατάληψη του Αγρού στο πάρκο Τρίτση, εναντιώνεται στην εμπορευματοποίηση του πάρκου και τη συρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα του, εντάσσοντας αυτά στις ευρύτερες αναπτυξιακές πολιτικές της εξουσίας για το ξεπούλημα και τη λεηλασία των ελεύθερων χώρων και του φυσικού περιβάλλοντος.
Με καρδιά του εγχειρήματος την ανοικτή εβδομαδιαία συνέλευση, οργανώνονται παρεμβάσεις και εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης και κοινωνικής ζύμωσης, προτείνοντας έμπρακτα τη συλλογική, αυτοοργανωμένη και αντιιεραρχική δραστηριοποίηση όλων εμάς των από κάτω, για να επανακτήσουμε τα δημόσια αγαθά, τον κοινωνικό πλούτο, την ίδια τη ζωή και την ελευθερία που μας κλέβουν οι κάθε λογής κυρίαρχοι.
Κεντρική θέση στο εγχείρημα κατέχει η συλλογική αντιεμπορευματική καλλιέργεια της γης, όπου βιώνουμε και μοιραζόμαστε μια ζωντανή αδιαμεσολάβητη σχέση με τη γη και τους καρπούς της, ενάντια στα επιβαλλόμενα μοντέλα παραγωγής, κατανάλωσης και διατροφής. Μάλιστα στην εποχή των πιο βάρβαρων συστημικών επιθέσεων, που βυθίζουν όλο και περισσότερους στην απόλυτη φτώχεια, ανισότητα και εκμετάλλευση, η συλλογική οικειοποίηση και αυτοδιαχείριση εδαφών, χώρων και αγαθών μακριά από εκπροσώπους και ειδικούς, είναι μια ουσιαστική απάντηση.
Σ’αυτό το πλαίσιο επιλέγουμε να εντάξουμε και τα εργαστήρια αυτομόρφωσης, ως τόπο επαναπροσδιορισμού της καθημερινότητας και του χρόνου μας, βάζοντας στη διαδικασία της μάθησης όρους συνδημιουργίας, αλληλεπίδρασης, πειραματισμού και μοιράσματος.
Η αυτομόρφωση αφορά τη διάχυση και το μοίρασμα της γνώσης από όλους προς όλους, χωρίς ταξικούς, έμφυλους, φυλετικούς, ηλικιακούς και άλλους διαχωρισμούς, χωρίς το διαχωρισμό σε γνώστες-ειδικούς και μη γνώστες-αδαείς Από παιδιά δηλητηριαζόμαστε από τον αποξενωτικό και εξουσιαστικό τρόπο μετάδοσης της γνώσης. Και όχι μόνο: με τη «δια βίου μάθηση», σεμινάρια και ξανά σεμινάρια για να είσαι όσο γίνεται πιο παραγωγικός για τα αφεντικά, φαίνεται ότι η κάθε άλλο παρά ευχάριστη αυτή διαδικασία δεν έχει τελειωμό. Καταργώντας τους ρόλους εξουσίας, ζωντανεύουν η αλληλεπίδραση και η αμοιβαιότητα, σε μια σχέση συνεχώς ανοικτή στη συνεπιλογή. Μπορούμε να γινόμαστε όλοι δάσκαλοι για όσα ξέρουμε και όλοι μαθητές για όσα μαθαίνουμε.
Η αυτομόρφωση είναι ισότιμη και αντιιεραρχική, χωρίς την επιβολή χρηματικής συναλλαγής και ενάντια στη λογική που θέλει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις να διαπερνούνται από το χρήμα. Περιέχει τη χαρά του πειραματισμού και της αναζήτησης για όσα πραγματικά μας ενδιαφέρουν και όχι όσα επιβάλλει μια αποστειρωμένη και τεμαχισμένη γνώση, που είναι πάντα στην υπηρεσία της απάνθρωπης αγοράς εργασίας των αφεντικών. Τη θέση των βαθμοθηρικών καταναγκασμών και των ψυχοφθόρων αξιολογήσεων απόρριψης ή επιτυχίας, παίρνουν η απόλαυση και η καλή διάθεση για κάτι στο οποίο συμμετέχει κανείς με όλη του τη θέληση, χωρίς να επιδιώκει τίτλους και αξιώματα, χωρίς να βλέπει τη γνώση ως μέσο για κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη. Τη θέση του ανταγωνισμού παίρνει η από κοινού προσπάθεια και η αλληλεγγύη.
Ας επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες μας, ας εμπλακούμε άμεσα στην αυτοπαραγωγή βασικών για τη ζωή μας αγαθών, ώστε και μ’αυτό τον τρόπο να απορρίψουμε την κυριαρχία των αγορών και των εμπορευματοποιημένων σχέσεων. Ας επιδοθούμε και σε άλλες υποδομές για εμάς από εμάς: συλλογικές κουζίνες, χαριστικά παζάρια, κοινωνικά ιατρεία… μακριά από θεσμικούς φορείς, φιλανθρωπίες και εθελοντισμούς. Δημιουργώντας σχέσεις αυθεντικές, που προκαλούν ρωγμές στον κόσμο των κυρίαρχων, στον κόσμο των εμπορευμάτων, του κέρδους και της εξατομίκευσης.
font-size: large;”>Τα εργαστήρια αυτομόρφωσης είναι ανοικτά για όποια-ον ενδιαφέρεται να μεταδόσει τις γνώσεις του πάνω σε οποιοδήποτε γνωστικό αντικείμενο επιθυμεί, σε όποιον –α επιθυμεί να μάθει μέσα από τον πλούτο της διαδικασίας της αυτομόρφωσης.
Πέμπτη 9/2
Φτιάχνουμε φυσικό σαπούνι
Πέμπτη 23/2
Φτιάχνουμε σπιτικό γιαούρτι
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 4ης ΦΛΕΒΑΡΗ 12.00 Μοναστηράκι
Δύο χρόνια τώρα ζούμε μια πρωτόγνωρη για την επιθετικότητά της πραγματικότητα. Μια ανελέητη συμπίεση των από κάτω, με καθημερινές απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία (και προσεχώς κατάργηση 13ου και 14ου μισθού) στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, εφεδρείες και δραματικές περικοπές μισθών στον δημόσιο τομέα, με μειώσεις στις συντάξεις, συρρίκνωση των όποιων προνοιακών υπηρεσιών, χαράτσια και νέα χαράτσια πάνω στα παλιά… Με τις ουρές στον ΟΑΕΔ να επιμηκύνονται και τους νεόπτωχους να πληθαίνουν απελπιστικά μέρα με τη μέρα… Πώς να περιγράψει κανείς αυτό που συμβαίνει σε λίγες γραμμές; Το αδιάκοπο σφυροκόπημα από νέα «μέτρα», έχει σοκάρει ακόμα και τους πιο ψύχραιμους. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα ανασυντάσσεται και πιέζει τους από κάτω ακόμα πιο κάτω. Ζούμε, όπως μας υπενθυμίζουν συνέχεια, σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, υπό το πρόσχημα της «εθνικής σωτηρίας» κι άλλων τέτοιων ευφάνταστων. Και για να νομιμοποιηθεί το μακελειό, το λόγο παίρνουν οι γνωστοί χειραγωγικοί μηχανισμοί, τα κάθε λογής media, που αναμεταδίδουν τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» ως αναπόδραστη πραγματικότητα, που έχουν αναλάβει σχεδόν εργολαβία τη δραματοποίηση της κτηνωδίας, ενσταλάζοντας χειρουργικά τη μεμψιμοιρία και την παθητικότητα. Και φυσικά, για να μπορεί να διεξάγεται απαρέγκλιτα αυτός ο πόλεμος των από πάνω προς όλους εμάς, επιστρατεύεται ένας ολόκληρος στρατός κατοχής: οι αστυνομικές δυνάμεις, σε καιρό που η ανεργία διογκώνεται, αυξάνονται για να περιφρουρήσουν τον κοινωνικό αναβρασμό, για να απομονώσουν τους διασαλευτές της κοινωνικής ειρήνης. Αδειάζουν τόνους χημικά, λυσσομανάνε πάνω στα σώματα των διαδηλωτών. Το δόγμα μηδενικής ανοχής γίνεται το νέο ευαγγέλιο, για τη σύνθλιψη της κοινωνικής οργής.
Πριν λίγους μήνες είχαμε και το διορισμό πρωθυπουργού-εκπρόσωπου του τραπεζιτικού κεφαλαίου και συγκυβέρνηση, που κανονίστηκε μέσα από ενδοσυστημικές διαδικασίες, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Μια εύγλωττη συνύπαρξη αστικών και εθνικιστικών κομμάτων. Κι όλο αυτό, για να γίνει η περαιτέρω βρωμοδουλειά –να περάσουν το νέο πακέτο μνημονιακών αντικοινωνικών μέτρων, χωρίς πολλές πολλές κοινωνικές αντιστάσεις, και να προκηρύξουν εκλογές αργότερα για να πνίξουν την κοινωνική οργή μέσα από ψευδαισθήσεις για δημοκρατικά φούμαρα. Ταυτόχρονα, κάθε λογής αριστεροί τρίβουν τα χέρια τους και περιμένουν εναγωνίως να εισπράξουν την κοινωνική δυσφορία μεταφρασμένη σε «κόκκινες» ψήφους.
Απέναντι στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει, να μη μείνουμε αδρανείς και μόνοι. Να αντιτάξουμε τους ακηδεμόνευτους συλλογικούς αγώνες, τις ανοιχτές συνελεύσεις, την κοινωνική αντι-βία, τα εγχειρήματα που λειτουργούν με πυξίδα τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης, αντιιεραρχικά, αντιεμπορευματικά, αδιαμεσολάβητα. Να μπλοκάρουμε τα σχέδια της κυριαρχίας με κινήσεις αντίθετης φοράς. Να κινήσουμε για τα πάντα, εδώ και τώρα.
Κανένας και καμία μόνοι στην κρίση, κανένας και καμία μόνοι ποτέ και πουθενά.
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 4ης ΦΛΕΒΑΡΗ
12.00 Μοναστηράκι
Γιατί η γη και οι καρποί της είναι για όλες και όλους μας…
Στις 20 και 27 Νοέμβρη, για δύο συνεχόμενες Κυριακές πραγματοποιήσαμε στο πάρκο τρίτση δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με τη γη, την καλλιέργεια, τα δέντρα και τη φροντίδα τους. Την πρώτη Κυριακή, φυτεύοντας τα χειμερινά κηπευτικά στο χωράφι στον ευρύτερο χώρο της κατάληψης του Αγρού –με το τέλος των εργασιών φάγαμε και ήπιαμε όλοι κι όλες μαζί- και τη δεύτερη μαζεύοντας τις ελιές αριστερά της πάνω εισόδου του πάρκου από Φυλής, φροντίζοντας ταυτόχρονα και για το κλάδεμά τους. Ο καιρός καλός και η διάθεση του κόσμου ακόμα καλύτερη. Συνεπείς λοιπόν στο ραντεβού μας κι αυτή τη χρονιά, προτάσσουμε μέσα από τέτοιες συνευρέσεις τη συλλογική οικειοποίηση της γης, τη ρήξη με εκείνους που την εμπορεύονται, τη δράση μέσα από διαδικασίες ανττιιεραρχικές, αυτοοργανωμένες, χωρίς ειδικούς, κομματικούς, χρηματοδότες, αλλά και μακριά από τις κυρίαρχες οικολογικές ρητορείες που κάνουν τελικά πιο εύκολη τη λεηλασία των λιγοστών πια δημόσιων χώρων.
Αλλά και πιο πέρα, βλέπουμε αυτές τις κινήσεις και κάπως αλλιώς. Στην περίοδο που διανύουμε, με τη φτώχεια να κατακλύζει όλο και περισσότερους ανάμεσά μας, προτείνουμε την αυτοδιαχείριση της γης ως μια από τις απαντήσεις που μπορούμε να δώσουμε ενάντια στα σχέδια των «από πάνω». Να μην αφήσουμε τη μιζέρια, τη μοναξιά, την εξατομίκευση και το κέρδος να μας πνίξουν. Να επιδωθούμε σε συλλογικές χειρονομίες μοιράσματος και χαρίσματος. Το να καλλιεργήσουμε συλλογικά τη γη, να συλλέξουμε τους καρπούς από τα δέντρα, φροντίζοντάς τα ταυτόχρονα, το να μοιραστούμε και να χαρίσουμε τους καρπούς είναι ταυτόχρονα και κινήσεις να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη. Τώρα και πάντα.
*Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε στη συγκομιδή των ελιών
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟ
Ας μοιραστούμε τη χαρά της επαφής με τη γη,
αλλά και τη χαρά της ανυπακοής
στη διαμεσολάβηση και τις απαγορεύσεις
του κάθε φορέα, της κάθε εξουσίας.
Να εναντιωθούμε έμπρακτα στην
εμπορευματοποίηση του πάρκου.
Να σταθούμε απέναντι στη λεηλασία
των λιγοστών πια δημόσιων χώρων.
την Κυριακή 20 Νοέμβρη στις 11π.μ.
στον χώρο του Αγρού
Φυτεύουμε τα χειμερινά κηπευτικά.
Σε μια προσπάθεια να διαφυλάξουμε τις
παραδοσιακές ποικιλίες, καλλιεργούμε τη
γη μακριά από βιομηχανοποιημένα πρότυπα,
μακριά από λογικές κέρδους και ειδικούς.
Καλλιεργούμε τη γη με τα ίδια μας τα χέρια,
φροντίζουμε όλοι μαζί το χωράφι και
μοιραζόμαστε τη σοδειά.
Θα ακολουθήσει συλλογική κουζίνα
και
την Κυριακή 27 Νοέμβρη στις 11π.μ.
στην 2η είσοδο του πάρκου
από λεωφόρο Χασιάς (6η στάση)
από λεωφόρο Χασιάς (6η στάση)
Μαζεύουμε και κλαδεύουμε συλλογικά τις ελιές στο
πάρκο. Στην περίοδο που διανύουμε, με τη φτώχεια
να κατακλύζει όλο και περισσότερους ανάμεσά μας,
το να συλλέξουμε τους καρπούς από τα δέντρα,
φροντίζοντάς τα ταυτόχρονα, είναι επιβεβλημένη
ανάγκη που χρειάζεται να ξεπεράσει τις όποιες αναστολές.
Μοιραζόμαστε τους καρπούς που συλλέγουμε.
Στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο.