Ο Παύλος Φύσσας έπεσε νεκρός μετά τη δολοφονική επίθεση από ομάδα φασιστών της χρυσής αυγής την Τρίτη 17/09 στην Αμφιάλη. Είχε προηγηθεί, μερικές μέρες νωρίτερα, ο ξυλοδαρμός μελών των σωματείων της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης στο Πέραμα και η φασιστική φιέστα στον Μελιγαλά, ενώ, χρόνια τώρα, η λίστα ξυλοδαρμών, βασανισμών, δολοφονιών μεταναστών από χρυσαυγίτες είναι ατελείωτη. Τα φασιστικά τάγματα εφόδου αποτελούν τραμπούκικες δολοφονικές ομάδες κρούσης και κομμάτι της καταστολής κατά μεταναστών, αγωνιστών, διαφορετικών. Αυτών, δηλαδή, που «περισσεύουν» και αυτών που αντιστέκονται. Τα συστατικά στοιχεία του φασισμού είναι ο εθνικισμός, ο ρατσισμός, ο μιλιταρισμός, η πατριαρχία, η ομοιομορφία, το μίσος προς κάθε τι διαφορετικό, η απόλυτη πειθαρχία και ιεραρχία, η τυφλή υπακοή και πίστη στους «ανώτερους» και ακόμα περισσότερο στον αρχηγό. Τα στοιχεία αυτά ενυπάρχουν σε όλους τους θεσμούς, τους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του εξουσιαστικού-καπιταλιστικού συστήματος (σχολείο, στρατός, εκκλησία, ΜΜΕ κλπ) και ενεργοποιούνται ως ακραία και συμπαγής εκδοχή από τις φασιστικές συμμορίες. Ιδιαίτερα σε περιόδους συστημικής κρίσης, σκληρής ταξικής επίθεσης του κεφαλαίου, οικονομικής ανέχειας, θεσμικού ολοκληρωτισμού και επιβολής «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης», όπως στον ελλαδικό χώρο τα τελευταία χρόνια. Το «όραμα» των φασιστών είναι η στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας, το ολοκληρωτικό κράτος, η διασφάλιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, η συντριβή κάθε αντίδρασης, διαφωνίας και διαφορετικότητας, η επιβολή κοινωνικά σιγής νεκροταφείου.
Η χρυσή αυγή είναι σάρκα της σάρκας του ίδιου του συστήματος και αν και αποποιείται τη θέση της ως τέτοια, μόνο αντισυστημική δεν είναι. Πρόκειται για μία οργάνωση που προέρχεται και στηρίζεται από το βαθύ κράτος (χουντικά σταγονίδια, μυστικές υπηρεσίες, λέσχες εφέδρων, τμήματα του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας). Στηρίζει ανοιχτά εφοπλιστές, τράπεζες και επιχειρηματίες, δηλαδή κάθε λογής αφεντικό (ντόπιο ή ξένο). Ενώ η εκλογική της εκτόξευση πριμοδοτήθηκε και μεθοδεύτηκε από το ίδιο το σύστημα (ΜΜΕ, επιχειρηματικούς κύκλους, διεργασίες στην άκρα δεξιά και στο εσωτερικό του κρατικού μηχανισμού). Χρησιμοποιήθηκε, επίσης, ανοιχτά ως αντίβαρο στην εκτεταμένη κοινωνική αμφισβήτηση του συστήματος τα τελευταία χρόνια. Ως τραμπούκικος αντιεξεγερτικός μηχανισμός καταστολής και διασποράς του φόβου. Όπως και για την ανάπτυξη της «θεωρίας των άκρων», που εξισώνει τη φασιστική και παρακρατική βία με τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις, τις κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις και συγκρούσεις και αποσκοπεί στο χτύπημα του «εσωτερικού εχθρού».
Το κράτος, μαζί με όλους τους θεσμούς του, μετά τη φασιστική δολοφονία έσπευσε να αναλάβει τον γνώριμο ρόλο του, αυτόν του εγγυητή της “κοινωνικής ειρήνης”, της “απονομής δικαιοσύνης” και της διαχείρισης της κοινωνικής οργής. Το ίδιο το σύστημα που εξέθρεψε τη χρυσή αυγή και την προώθησε, τώρα προσπαθεί να την ελέγξει και να την περιορίσει. Όχι γιατί εχθρεύεται την ύπαρξη της αλλά γιατί θέλει μια πιο ελεγχόμενη, “σοβαρή” και καθοδηγούμενη από το ίδιο φασιστική οργάνωση. Κι αυτά που μεθοδεύονται ως νομοθετικές ρυθμίσεις και κατασταλτικές πρακτικές κατά της χρυσής αυγής, σύντομα θα στραφούν κατά αυτών που είναι οι πραγματικοί εχθροί του συστήματος, κατά του κόσμου του αγώνα. Όσον αφορά στα δήθεν έκπληκτα ΜΜΕ, που σήμερα διασύρουν και καταδικάζουν τη χρυσή αυγή, είναι τα ίδια που την ανέδειξαν, τη διαφήμισαν και την εγκαθίδρυσαν στις συνειδήσεις του κόσμου. Είναι τα ίδια που δεκαετίες τώρα, διασπείρουν το ρατσισμό και τη συντηρητικοποίηση, που χρυσώνουν το χάπι της υποβάθμισης των ζωών μας, που συκοφαντούν τους αγώνες και τις αντιστάσεις. Ενώ οι περίφημες καθημερινές “ανακαλύψεις” και “αποκαλύψεις” σχετικά με τη δομή και τις δραστηριότητες της οργάνωσης είναι το λιγότερο υποκριτικές. Τα κρατικά, κομματικά και δημοσιογραφικά επιτελεία γνώριζαν πολύ καλά (και μάλιστα οι περισσότεροι πριμοδοτούσαν) αυτά που εδώ και χρόνια κατέθεταν μόνο οι “αιρετικές μειοψηφίες”: τις τραμπούκικες και δολοφονικές πρακτικές, τα μπραβιλίκια και τις μαφιόζικες εκδουλεύσεις, τη δομική σχέση και αγαστή συνεργασία κράτους-παρακράτους.
Οι φασίστες της χρυσής αυγής πόνταραν ιδιαίτερα στις γειτονιές μας, τη Νίκαια, το Πέραμα, το Κερατσίνι, περιοχές με έντονο ταξικό χαρακτήρα και αγωνιστική ιστορία. Και προσπάθησαν να διαχύσουν το εθνικιστικό τους δηλητήριο και να στρέψουν τον κόσμο προς τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Η αιματηρή τους δραστηριότητα επικεντρωνόταν σε τραυματισμούς και δολοφονίες μεταναστών, σε επιθέσεις σε σπίτια, παζάρια, λαϊκές αγορές, στους δρόμους. Και συμπληρωνόταν με τα συσσίτια μίσους και φιέστες ναζιστικής παραληρηματικής «κατήχησης». Ενώ με τις δολοφονικές επιθέσεις στο Πέραμα και στην Αμφιάλη φαίνεται ότι είχαν αποφασίσει μια μετατόπιση της αιματηρής τους ατζέντας από τη ρατσιστική βία (που είχε εξαντλήσει την ψηφοθηρική της δυναμική) στον “αντικομμουνισμό”, στο χτύπημα δηλαδή των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων.
Δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες, προφάσεις και υπεκφυγές. Όποιος συνεχίζει να συμπαθεί, να ψηφίζει, να συμμετέχει, να στηρίζει, να μισθώνεται ή να σιτίζεται από τραμπούκικες φασιστικές συμμορίες όπως η χρυσή αυγή είναι συνένοχος των δολοφονικών τους δραστηριοτήτων.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ξεσήκωσε μια θύελλα οργής σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο. Πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις και πορείες από χιλιάδες κόσμου ενάντια στη φασιστική απειλή και την παρακρατική βία. Στο Κερατσίνι, δεκάδες χιλιάδες διαδήλωσαν, κατακλύζοντας τους κεντρικούς δρόμους αλλά και τα στενά γύρω από το σημείο της δολοφονίας. Μια δυναμική πορεία που άφησε τα σημάδια της στο τοπικό α.τ., στις σπασμένες τράπεζες και στα μαυραγορίτικα ενεχυροδανειστήρια. Με πολύωρες συγκρούσεις στο δρόμο, παρά την καταστολή, την προσαγωγή 134 διαδηλωτών, τις 33 συλλήψεις με σοβαρές κατηγορίες και τους 31 σοβαρά τραυματισμένους που μεταφέρθηκαν στο Τζάνειο νοσοκομείο, με έναν διαδηλωτή να έχει χάσει την όρασή του στο ένα μάτι από ευθεία βολή δακρυγόνου. Με εκατοντάδες διαδηλωτές, επίσης, να έχουν κινηθεί προς τα γραφεία της ναζιστικής συμμορίας στη Νίκαια για να αποκοπούν και να συγκρουστούν με διμοιρίες των ΜΑΤ. Με φασίστες («αγανακτισμένους πολίτες») να βρίζουν και να πετάνε πέτρες για άλλη μια φορά δίπλα στα ΜΑΤ. Ένας κόσμος που έδειξε ότι η πραγματική δυνατότητα αναχώματος στο φασισμό είμαστε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες, με τα κορμιά και τις συνειδήσεις μας, τα συνθήματα και την αποφασιστικότητά μας.
Ο φασισμός δε θα πεθάνει μόνος, δε θα τον απαγορεύσουν τα κόμματα, δε θα τον καταστείλει το κράτος, δε θα τον διαπομπεύσουν τα ΜΜΕ. Γιατί τρέφεται από τον φόβο και την επιβολή, από τον ρατσισμό και τον εθνικισμό, από την ίδια την εξουσία, από ό,τι πιο σάπιο υπάρχει σε αυτό τον κόσμο.
Ο φασισμός τσακίζεται από όλους και όλες εμάς. Με τις αξίες και την έμπρακτη -ατομική και συλλογική- στάση της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αμοιβαιότητας. Σε κάθε πτυχή της ζωής μας, στις καθημερινές μας σχέσεις, στις γειτονιές μας, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στο δρόμο, στην επιλογή της αξιοπρέπειας και του αγώνα.
