Η μικροφωνική παρέμβαση κεντρικά του πάρκου και η προβολή βίντεο σχετικά με τις επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις του νερού, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 12/7 συνοδεύτηκε και από μοίρασμα εντύπου όπου κατατίθενται κάποιες θέσεις του εγχειρήματος του Αγρού σχετικά με την πολιτική που ακολουθείται στο πάρκο -να σημειώσουμε ότι τελεί υπό κατάσταση ερημοποίησης, μιας που σκοπίμως έχει αφεθεί χωρίς ρεύμα για πάνω από 7 μήνες και χωρίς νερό.
Η διακοπή ρεύματος και νερού στο πάρκο είναι μια ακόμη μεθόδευση για τον αφανισμό του ανοιχτού, ελεύθερου χαρακτήρα του
Βιώνουμε μια πρωτοφανή επίθεση. Όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο, με τη φτώχεια και την εξαθλίωση να μας κυκλώνουν, αλλά σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας.
Οι νόμοι της αγοράς επιβάλλονται δια ροπάλου. Σαρώνουν έννοιες και δεδομένα, αλλάζουν το νόημα του «κοινωφελούς», θέλουν να εξαλείψουν από το λεξιλόγιο μας το «κοινό». Δάση, νησιά, θάλασσες και ποτάμια γίνονται υλικά προς πώληση. Εμφατικό παράδειγμα: το βουνό Κάκκαβος στη Β.Α. Χαλκιδική με τον σπάνιο πλούτο σε φυτά και ζώα, πηγή ζωής για τους ανθρώπους των γύρω περιοχών, παραδίδεται στους χρυσοθήρες. Ακόμα και φυσικοί πόροι, όπως το νερό χωρίς το οποίο κανείς δεν μπορεί να ζήσει, μπαίνουν στο μάτι του κυκλώνα και δρομολογείται η παράδοσή τους σε ιδιωτικές εταιρίες, για να γίνει η διαχείρισή τους ακόμα πιο επικερδής. Η ίδια η δυνατότητα του να ζεις τίθεται ξανά και ξανά εν αμφιβόλω.
Μαζί με όλα τα άλλα, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές προστάζουν την ερημοποίηση κάθε σπιθαμής δημόσιου χώρου. Πλατείες, δρόμοι, πάρκα, παραλίες κι ένα σωρό άλλα βρίσκονται στο στόχαστρο.
Έναν τέτοιο δημόσιο χώρο αποτελεί και το πάρκο τρίτση -ένας σημαντικός και σπάνιος για την Αττική βιότοπος 1100 περίπου στρεμμάτων. Η χωροταξική του θέση και η ξεχωριστή ομορφιά του, που το κάνουν ανάσα ζωής για τους ανθρώπους ολόκληρου του λεκανοπεδίου, το καθιστούν ταυτόχρονα φιλέτο για μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις.
Το πάρκο αυτή τη στιγμή βρίσκεται υπο τη διαχείριση ενός φορέα- φάντασμα, που έχει δημιουργηθεί από τη συγχώνευση των φορέων Ελαιώνα-Κηφισού-πάρκου τρίτση και βρίσκεται κάτω από την εποπτεία του υπουργείου Περιβάλλοντος. Σε αυτό εμπλέκονται και οι όμοροι δήμοι Ιλίου, Αγίων Αναργύρων- Καματερού και ο ΑΣΔΑ (αναπτυξιακός σύνδεσμος δυτικής Αθήνας). Οι τελευταίοι καταγγέλλουν επίμονα την ελλιπή χρηματοδότησή του από το υπουργείο Περιβάλλοντος, στηριζόμενοι στην κοινωνική λήθη, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι όταν το χρήμα έρεε από ευρωπαϊκά κονδύλια το καρπώνονταν οι ίδιοι, αφήνοντας το πάρκο στην ίδια εγκατάλειψη που τώρα θεατρικά σιχτιρίζουν. Υπάρχουν όμως κάποιοι που δεν ξεχνάνε τόσο εύκολα.
Το θέμα της τύχης του πάρκου δεν είναι απλά οικονομικής φύσεως, όπως διατυμπανίζουν οι γελοίοι δήμαρχοι και οι υπόλοιποι θεσμικοί κηδεμόνες του. Το ζήτημα είναι πρωτίστως πολιτικό. Το έχουμε ξαναπεί: η κατάσταση εγκατάλειψης στο πάρκο υπάρχει για να εξυπηρετήσει όλα εκείνα τα αναπτυξιακά «έργα πνοής» μικρών και μεγάλων ιδιωτικών κεφαλαίων. Εξυπηρετεί όλο εκείνο το συρφετό που μεταφράζει κάθε σπιθαμή γης σε χρήμα, που επιδιώκει την εμπορευματοποίηση, την περίφραξη των δημόσιων χώρων ( όπου έχεις πρόσβαση μόνο όταν καταναλώνεις).
Μετά από 6 μήνες χωρίς ρεύμα το πάρκο τείνει να καταντήσει ένας νεκροζώντανος χώρος. Όσο υπάρχει το φως του ήλιου οι άνθρωποι το επισκέπτονται- όταν όμως πέσει ο ήλιος το πάρκο ερημώνει. Επιπλέον, η διακοπή της παροχής νερού (η διανομή του νερού εξαρτάται επίσης από την παροχή ρεύματος) έχει μετατρέψει τις λίμνες και τα κανάλια του σε βαλτότοπους, ενώ φυτά και ζώα αντιμετωπίζουν πλέον σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.
Ο πολύς οικοευαίσθητος τσιφλικάς του πάρκου δήμαρχος Ζενέτος, ενώ διαφημίζει τα πλεονασματικά ταμεία του δήμου, δεν παραχώρησε τη δόση για τον διακανονισμό με τη ΔΕΗ. Προτίμησε να αλυχτήσει με τα περί εγκατάλειψης και καταστροφής του, ώστε να διευκολυνθεί στη συνέχεια το πέρασμα του πάρκου στα χέρια του, με τις γνωστές συνέπειες της πολιτικής και της αισθητικής του. Μια βόλτα στο δήμο Ιλίου μπορεί να πείσει και τον πιο αφελή τι επιδιώκει ο δήμαρχος: τσιμέντο, τραπεζοκαθίσματα, εμπόριο, περίφρακτοι, αποστειρωμένοι χώροι.
Ας γίνει ξεκάθαρο: η διακοπή ηλεκτροδότησης και παροχής νερού στο πάρκο σχετίζεται άμεσα με τις μεθοδεύσεις αφανισμού του ανοιχτού, δημόσιου χαρακτήρα του.
Χαρακτηριστικά σημεία των κυρίαρχων σχεδίων για το πάρκο είναι η εμπλοκή του ομίλου Λάτση στη χρηματοδότησή του και η «μη» κυβερνητική «Οργάνωση Γη» με διευθύνοντα σύμβουλο τον υιό Κόκκαλη. Το «κέντρο της Γης» αποτελεί ένα κακέκτυπο οικολογικού εγχειρήματος που βασικό του ρόλο έχει το χτίσιμο μια βιτρίνας ευαισθησίας για το περιβάλλον, ενός «κοινωφελούς» οράματος εκ μέρους του συστήματος.
Με τις πολλές πλέον ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται εντός του πάρκου επιχειρείται από την πλευρά του συστήματος να μάθουμε να δρούμε με ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο, αυτόν που είναι καθόλα σύννομος με τις λογικές της περίφραξης, της εμπορευματοποίησης και τις ανέξοδες διακηρύξεις αγάπης και επαφής με τη φύση. Και είναι οι ίδιες ΜΚΟ που καλούν συνέχεια σε πράξεις εθελοντισμού, μοιράζοντας ψευδαισθήσεις ενεργού συμμετοχής και το χαπάκι του κοινωνικού εφησυχασμού μπροστά σε πρωτόγνωρα εγκλήματα εις βάρος της φύσης και της ζωής. Οι ΜΚΟ του πάρκου υπάρχουν για να διαμεσολαβούν στη σχέση μας με το πάρκο, να δραστηριοποιούμαστε στο πάρκο με τον τρόπο που μας υποδεικνύουν και τελικά να λειάνουν το έδαφος για τη σάρωσή του από τις επενδύσεις.
… να αγωνιστούμε για τη διαμόρφωση ελεύθερων χώρων, κοινών τόπων και χρόνων με πυξίδα την ισότητα και την αλληλεγγύη.
Η οικειοποίηση των δημόσιων χώρων, ώστε αυτοί να είναι ελεύθεροι, ανοιχτοί και προσβάσιμοι σε όλους, χωρίς περιφράξεις και αποκλεισμούς, είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας για εμάς τους από κάτω. Γιατί είναι ανάγκη μας να δημιουργήσουμε χώρους και χρόνους κοινούς, εισάγοντας τα δικά μας χαρακτηριστικά, μακριά από λογικές κέρδους και εμπορευμάτων. Το πάρκο ”ανήκει” στους ανθρώπους που το επισκέπτονται, στα δέντρα, τα ζώα του, και θα παραμείνει ζωντανό αν εμείς οι ίδιοι-ες το φροντίσουμε, συλλογικά και αυτοοργανωμένα, μακριά από κάθε λογής διαμεσολαβητές.
Ο Αγρός, το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο τρίτση, στέκεται εχθρικά απέναντι στη λεηλασία-εμπορευματοποίηση του πάρκου και προτάσσει την οικειοποίηση των δημόσιων χώρων μέσα από οριζόντιες, συλλογικές διαδικασίες, αντιεμπορευματικά, χωρίς αρχηγούς, ειδικούς και πάσης φύσεως διαμεσολαβητές (δημάρχους, κομματικούς, ΜΚΟ, media), ώστε αυτοί να είναι ελεύθεροι χώροι, προσβάσιμοι σε όλους και όλες. Είμαστε κομμάτι της ζωής του πάρκου, μέρος της ροής της πραγματικότητάς του και διαμηνύουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι στον αγώνα ενάντια στον αφανισμό του ανοιχτού-ελεύθερου χαρακτήρα του δηλώνουμε ανυποχώρητα παρούσες και παρόντες.
Για να αντλήσετε το κείμενο σε pdf πατήστε εδώ.
Για να διαβάσετε το πληροφοριακό έντυπο σχετικά με τις επιπλέον δυσμενείς συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων, σε περιοχές όπου την κρατική διαχείριση του νερού ακολούθησε η ιδιωτική από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, πατήστε εδώ.