Οι καταλήψεις βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, σε μια προσπάθεια να εξαλειφθεί από την κοινωνική συνείδηση κάθε εστία αυτοοργανωμένης συλλογικής ζωής και αντίστασης.
Γιατί οι καταλήψεις του κόσμου της αντεξουσίας είναι…
…χώροι όπου οι επιθυμίες και οι ανάγκες μας μπορούν να συναντηθούν και να επικοινωνηθούν μακριά από κυρίαρχους διαχωρισμούς (ηλικιακούς, έμφυλους, φυλετικούς, σωματικής κατάστασης κ.ά.).
…χώροι όπου δοκιμάζονται σχέσεις αντιιεραρχικές, μέσα από διαδικασίες συνδιαμόρφωσης, συλλογικές και συντροφικές, ενάντια στην εξατομίκευση και την ανάθεση.
…χώροι όπου μπορούμε να αναπνέουμε ελεύθερα, να δημιουργούμε χωρίς να εμπορευόμαστε, να καλύπτουμε ανάγκες όπως η στέγαση.
…χώροι όπου οργανώνονται και συλλογικοποιούνται οι αντιστάσεις μας απέναντι στην άγρια εκμετάλλευση των ζωών μας και την καθημερινή υποτίμησή τους από κράτος, αφεντικά, πατριαρχία.
Είναι συμπύκνωση των αρνήσεών μας ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Οικειοποιούνται εδάφη, προσβάλλοντας στην πράξη την ιδιοκτησία, τον θεμελιώδη θεσμό στον οποίο κράτος και κεφάλαιο στηρίζονται και περιφρουρούν με τη βία. Γι’ αυτό βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής.
Απέναντι στη βία του “Νόμου και της Τάξης” παραμένουμε συνειδητά άνομοι και άνομες.
10-100-1000άδες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης
Αλληλεγγύη στην κατάληψη 111 (Θεσ/κη) που εκκενώθηκε & στην κατάληψη “Παλιό Νεκροτομείο” (Αλεξ/πολη) που απειλείται με εκκένωση