Posted on by agros
*αναδημοσίευση από κατάληψη Σινιάλο
Ο ρωσο/ουκρανικός πόλεμος ξέσπασε στις 24 Φλεβάρη αλλά στην ουσία σέρνεται στην περιοχή του Ντονμπάς (στα ανατολικά της χώρας) εδώ και 8 χρόνια. Όλοι θυμούνται τα γεγονότα στην πλατεία Μεϊντάν. Μετά έπεσε ένα πληροφοριακό σκότος. Κανείς στην «ευαίσθητη στον ανθρωπισμό» Δύση δεν ασχολήθηκε έκτοτε με τα χιλιάδες θύματα αυτής της σύρραξης.

Η Ουκρανία, ένα ιδιότυπα κατασκευασμένο έθνος κράτος ως απόρροια της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, με ρωσόφωνους και μη στην επικράτεια, είχε εκ των πραγμάτων πρόβλημα με την κοινωνική συνοχή. Η γεωστρατηγική θέση της Ουκρανίας αποτέλεσε ένα μεγάλο σημείο τριβής. Οι «μεγάλες δυνάμεις» δεν σταμάτησαν ποτέ να διεκδικούν την κυριαρχία στην περιοχή στήνοντας κυβερνήσεις φερέφωνα των συμφερόντων τους υποθηκεύοντας την τύχη των υποτελών της τάξεων.

Η Ρωσία που, μετά την πτώση της σοβιετικής ένωσης, ανασυγκροτείται με χυδαίους καπιταλιστικούς όρους, με βαθιές κοινωνικές ανισότητες και αυταρχική πολιτική διακυβέρνηση, δεν επιτρέπει στο ΝΑΤΟ να δημιουργήσει μια αυστηρή γεωστρατηγική ασφυξία στα δυτικά της σύνορα. Με βάση τα νέα καθήκοντα που επιβάλλουν τα νέα της κυριαρχικά συμφέροντα ασκεί μια πολιτική «ανεξαρτησίας» από τα συμφέροντα της Δύσης επιδιώκοντας συμμαχίες με την Κίνα και το Ιράν.

Κι αυτό η Δύση, με αιχμή το ΝΑΤΟ, δεν το επιτρέπει. Διαρκής επιδίωξη λοιπόν για το ΝΑΤΟ είναι να εισάγει ως νέα του μέλη όλες τις χώρες που βρίσκονται στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας με σκοπό τον απόλυτο γεωστρατηγικό της έλεγχο. Οι ασκήσεις «ανεξαρτησίας» του ρωσικού καπιταλισμού και της πουτινικής πολιτικής αποτελούν μεγάλο κίνδυνο τόσο για τα συμφέροντα της ΕΕ όσο, κυρίως, για τις ΗΠΑ. Έτσι, έχει προκύψει μια δυτική ρητορική περί ρωσικού «ολιγαρχισμού» προκειμένου να χρεωθούν με «ανατολίτικο δεσποτισμό» πρακτικές που, ωστόσο, δεν διαφέρουν σε τίποτε από πρακτικές που επικαθορίζουν την δυτική πολιτική και οικονομική πραγματικότητα.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνονται πεδίο απαγορεύσεων και αυστηρού ελέγχου από τα αντίπαλα στρατόπεδα και τα ΜΜΕ μονοπωλούν την εκατέρωθεν πολεμική ρητορική. Δεν υπάρχουν εικόνες πραγματικού πολέμου αλλά ενός πολέμου εντυπώσεων, στρεβλώσεων, σκηνοθετημένων καταστάσεων, γενικευμένου αποπροσανατολισμού από τα πραγματικά διακυβεύματα.
Τα μέτωπα του πολέμου με τον τρόπο που έχουν στηθεί πυροδοτούν μια σύγχυση στα ιδεολογικά μέτωπα όπου γης. Ρεπουμπλικάνοι των ΗΠΑ στηρίζουν τον Πούτιν και προοδευτικές δυνάμεις της ΕΕ στηρίζουν το ΝΑΤΟ. Κομμουνιστές φαντασιώνουν λαϊκές δημοκρατίες στο Ντονμπας ενώ ο ρωσικός καπιταλισμός αλωνίζει στην περιοχή και ακροδεξιοί παλινδρομούν ανάμεσα στην γοητεία του αυταρχισμού του Πούτιν και τις φασιστικές ταξιαρχίες του ουκρανικού στρατού.
Αυτές που πληρώνουν, για μια ακόμη φορά στην Ιστορία, με αίμα και προσφυγιά τους ενδοκυριαρχικούς ανταγωνισμούς στην συγκεκριμένη περιοχή -και όχι μόνο- δεν είναι άλλες από τις υποτελείς τάξεις. Οι συνέπειες αυτού του πολέμου εξακτινώνονται σε όλον τον κόσμο καθώς η παγκοσμιοποιημένη του συγκρότηση λειτουργεί ως πυροκροτητής αλυσιδωτών αντιδράσεων. Τα διάφορα οικονομικά εμπάργκο και η διαχείριση των ενεργειακών πηγών γίνονται διαπραγματευτικά χαρτιά εκατέρωθεν και η καθημερινή ζωή εκατομμύριων ανθρώπων γίνεται δυσβάστακτη κάτω από το βάρος μιας διαρκούς αγωνίας για εξάπλωση του πολέμου από τη μία και βάθεμα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης σε όλα τα μέτωπα από την άλλη. Μόλις τρεις εβδομάδες πέρασαν από την έναρξη του πολέμου και είναι ήδη αρκετές για να βιωθεί αυτή η δυσμενής συνθήκη.
Οι προσφυγικές ροές του ρωσο/ουκρανικού πολέμου εμφανίζουν μια νέα μορφή ρατσισμού καθώς αντιμετωπίζονται με μια καταφανή επιλεκτικότητα. Χώρες που είχαν κλείσει ωμά και επιθετικά τα σύνορά τους για τους κατατρεγμένους καταστρεπτικών πολέμων στη Μέση Ανατολή και την Ασία, τα ανοίγουν τώρα απλόχερα και φιλόξενα για το «ξανθό, γαλανομάτικο ευρωπαϊκό γένος» της Ουκρανίας. Η γενικευμένη υποκρισία πυροδοτεί τον ρατσισμό με νέα μισανθρωπική δυναμική.
Το ελληνικό κράτος πλειοδότησε στα προστάγματα του ΝΑΤΟ με επιβολή ακραίων οικονομικών και πολιτιστικών εμπάργκο στην Ρωσία και αποστολή όπλων στην Ουκρανία, παρακάμπτοντας ακόμη και την σχετική προσχηματική κοινοβουλευτική δεοντολογία. Όσον αφορά την «ελληνική λεβεντιά» έχει ήδη πλημμυρίσει όλη την επικράτεια με ανέκδοτα για τις «καλοδεχούμενες» ουκρανές προσφύγισσες. Πλειοδοτώντας στον πιο χυδαίο μισανθρωπισμό.
Για μια ακόμη φορά στην Ιστορία, ωστόσο, οι κυριαρχούμενοι αυτού του κόσμου πρέπει να επιλέξουν ή θα σηκώνουν κεφάλι σε αυτήν την χυδαία επίθεση των κυρίαρχων, που προτάσσουν εθνικές σημαίες και ηθικά λάβαρα για να κρύψουν τα ωμά συμφέροντα και προνόμιά τους, ή θα υποκλιθούν στην εθνοκρατική αυταπάτη, θα ξεχειλώσουν την υπομονή τους για χάρη των τυχάρπαστων αφεντικών και θα γίνουν κρέας για τα κανόνια τους.
ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΨΕΥΤΟΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΕΝΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΕΔΩ
ΔΙΑΡΚΗΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤIKA
Κατάληψη Σινιάλο