Σήμερα, Σάββατο 5/3 το πρωί, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από την κατάληψη Αγρός και συντρόφισσες/ους στο κατάστημα Lidl στη στρογγυλή πλατεία Ιλίου, με αφορμή τη δίωξη γυναίκας που επιχείρησε να απαλλοτριώσει τρόφιμα. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκε κείμενο αντιπληροφόρησης. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη παρέμβαση στο s/m Σκλαβενίτης που βρίσκεται λίγο πιο κάτω.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/Η
Το κείμενο που μοιράστηκε σε pdf:
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ LIDL
«[…] Φυσικά καταδικάζω, επίσης, την πράξη μέσω της οποίας ένας άνθρωπος βίαια και μέσω κομπίνας παίρνει στην κατοχή του τους καρπούς της εργασίας κάποιου άλλου. Αλλά είναι ακριβώς γι’ αυτό που έκανα πόλεμο στους πλούσιους, τους κλέφτες των αγαθών των φτωχών. Θέλω κι εγώ να ζω σε μια κοινωνία όπου η κλεψιά είναι εξορισμένη. Εγκρίνω μονάχα και χρησιμοποιώ την κλεψιά σαν μέσο εξέγερσης περισσότερο κατάλληλο για να πολεμήσει την περισσότερο άδικη απ’ όλες τις κλεψιές: την ιδιωτική ιδιοκτησία. Για να καταστρέψεις ένα αποτέλεσμα πρέπει πρώτα να καταστρέψεις τις αιτίες του. Αν υπάρχει κλεψιά είναι μονάχα γιατί υπάρχει πλεόνασμα απ’ τη μια πλευρά και λιμός απ’ την άλλη· γιατί τα πάντα ανήκουν μονάχα σε λίγους. Ο αγώνας θα εξαφανιστεί μονάχα όταν οι άνθρωποι θα μοιράζονται την ευτυχία και τη λύπη τους, τον κόπο και τον πλούτο τους, όταν όλα θα ανήκουν σ’ όλους. […]»
(απόσπασμα από την «απολογία» του αναρχικού ιλλεγκαλιστή Αλεξάντρ Μαριούς Ζακόμπ)
Το Σάββατο 12/2 μία γυναίκα επιχείρησε να πάρει από κατάστημα της αλυσίδας LIDL στο Ίλιον τρόφιμα που είχε ανάγκη, χωρίς να πληρώσει. Καθώς έγινε αντιληπτή, και μετά από μήνυση της εταιρείας σε βάρος της, συνελήφθη. Και ενώ οι πελάτες του καταστήματος ζήτησαν να πληρώσουν οι ίδιοι τα χρήματα ώστε να αποφευχθεί η διαδικασία του αυτόφωρου, η διοίκηση του καταστήματος αρνήθηκε, επικαλούμενη «την αυστηρή πολιτική της εταιρείας για αυτές τις περιπτώσεις». Από τη στιγμή που το ζήτημα δημοσιοποιήθηκε και προκλήθηκε έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, η πολυεθνική αποφάσισε να αποσύρει τη μήνυση, ώστε να κλείσει το θέμα και να αποσοβηθούν περαιτέρω αντιδράσεις.
Τα τελευταία δύο χρόνια, η εμφάνιση του κορονοϊού SARS-CoV-2 έχει αποτελέσει για την κυριαρχία ιδανικό εργαλείο διεύρυνσης του κοινωνικού ελέγχου, αναδιάρθρωσης και επίθεσης κράτους και αφεντικών στις τάξεις των από κάτω. Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας η θέση των εργαζομένων έχει χειροτερέψει, καθώς -έπειτα και από την ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη- έχουν βρεθεί έρμαια των ορέξεων μικρών και μεγάλων αφεντικών. Τα ωράρια εργασίας έχουν ελαστικοποιηθεί περαιτέρω (στα σούπερ μάρκετ, τα νοσοκομεία αλλά και πολλούς ακόμα κλάδους επικρατούν συνθήκες «γαλέρας»), μισθοί και συντάξεις συρρικνώνονται, χιλιάδες άνθρωποι επιβιώνουν με πενιχρά επιδόματα ή βρίσκονται άνεργοι, οι εικόνες αστέγων πληθαίνουν, ενώ την ίδια στιγμή οι αλυσίδες τροφίμων, οι φαρμακοβιομηχανίες, η ιατρική περίθαλψη, οι εταιρείες ενέργειας και άλλοι επιχειρηματικοί τομείς εκτοξεύουν τα κέρδη τους. Στη θέση της γυναίκας στο LIDL είναι βέβαιο ότι βρίσκονται καθημερινά εκατοντάδες άλλοι/ες που δεν «την βγάζουν», σερνόμενοι/ες σε αστυνομικά τμήματα και δικαστικές αίθουσες, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αν τύχει και ανήκουν σε κάποια κατηγορία «περισσευούμενων» (όπως μετανάστες, Ρομά, τοξικοεξαρτημένοι) μπορεί να βρεθούν στην καλύτερη περίπτωση σε κάποια φυλακή.
Για άλλη μια φορά, την «κρίση» -αυτή τη φορά «υγειονομική», αλλά και όσες ακολουθήσουν- καλούμαστε να την πληρώσουμε οι από κάτω, με φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η «ενεργειακή κρίση», για να ακολουθήσει -όπως προαναγγέλλεται- η «επισιτιστική». Και σίγουρα δεν πρόκειται για «φυσικό επακόλουθο της πανδημίας», όπως επιμελώς προσπαθούν να μας πείσουν. Πρόκειται για κυριαρχική επιλογή, για τον τρόπο που επιβάλλεται το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» και οι τεχνικές διακυβέρνησης που το συνοδεύουν.
Σε αυτή τη συγκυρία, που η επίθεση των κυρίαρχων απέναντι σε όλους/ες εμάς, τις εκμεταλλευόμενες, τις αγωνιζόμενες, τους καταπιεσμένους, όσους/ες «περισσεύουν» ολοένα και εντείνεται, ή θα παραμείνουμε παθητικοί και μόνες, αποδεχόμενες/οι την ύπαρξή μας ως έναν διαρκή αγώνα για επιβίωση, ή θα πορευτούμε συλλογικά και αλληλέγγυα, για να αλλάξει πλευρά ο φόβος.
Ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση, την υποταγή και τους κάθε είδους διαχωρισμούς (ταξικούς, φυλετικούς, έμφυλους, ηλικιακούς, σωματικής κατάστασης κ.ά.), να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας, να συγκρουστούμε με τους δυνάστες μας μέσα από κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
