ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΗΡYΞΕΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ…
H καθημερινότητά μας διατρέχεται πλέον από όλο και περισσότερες πειθαρχήσεις, περιορισμούς και προσταγές. Έχει γίνει σαφές πως στο όνομα διασφάλισης της δημόσιας υγείας, το κράτος παράγει ένα πεδίο απαγορεύσεων στο δημόσιο χώρο και θανατοπολιτική στις φυλακές και στους χώρους κράτησης μεταναστ(ρι)ών. Ταυτόχρονα, στοιβάζει δεκάδες ανθρώπους στα ΜΜΜ και στα εργασιακά κάτεργα.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, συνεχίζεται και εντείνεται μία πολυεπίπεδη επίθεση στον κόσμο του αγώνα. Όσοι-ες τολμούν να αμφισβητήσουν την κρατική διαχείριση της Covid-19, να σπάσουν στον δρόμο τον φόβο και τις απαγορεύσεις και να αντισταθούν στις κυρίαρχες αφηγήσεις, έρχονται αντιμέτωπες-οι με όλες τις εκφάνσεις του κατασταλτικού μηχανισμού, που εν μέσω πανδημίας εμπλουτίστηκε τεχνολογικά και αριθμητικά με στόχο την διάχυση του φόβου στο κοινωνικό πλέγμα και την ολοένα αυστηρότερη επιτήρηση των ζωών μας. Η κατασταλτική εκστρατεία του κράτους εκτείνεται από την απαγόρευση διαδηλώσεων και συναθροίσεων, τους ξυλοδαρμούς και τις συλλήψεις αγωνιζόμενων από τα ένστολα καθάρματα που έχουν κατακλύσει το κέντρο και τις γειτονιές μας, τον ασφυκτικό περιορισμό και τον έλεγχο της μετακίνησης στον δημόσιο χώρο, μέχρι την επίθεση στις εναπομείνουσες κοινωνικές και ταξικές κατακτήσεις και το τσάκισμα όσων αντιστέκονται στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου.
Έτσι έγινε και στις 6 Δεκέμβρη του 2020, δώδεκα χρόνια μετά από την δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε. Το κράτος θέλοντας για άλλη μία φορά να κάνει επίδειξη δύναμης και αυταρχισμού ανακοίνωσε επιπρόσθετα “υγειονομικά μέτρα”, πως δεν επιτρέπονται δηλαδή συναθροίσεις άνω των 4 ατόμων (όπως και στο 3ημερο της 17ης Νοέμβρη), ενώ από το πρωί της ίδιας μέρας είχε φροντίσει να αποκλείσει το σημείο της δολοφονίας, τοποθετώντας κάθε είδους μπάτσο σε όλα τα στενά περιμετρικά της περιοχής, πραγματοποιώντας μπλόκα και απαγορεύοντας τη διέλευση σε όποιον-α προσπαθούσε να προσεγγίσει το σημείο.
Παρ’ όλα αυτά, με την μνήμη να παραμένει ζωντανή και την κοινωνικοπολιτική συνθήκη να πυροδοτεί νέες αιχμές, σε μια ημερά γεμάτη από συμβολισμούς, πλήθος κόσμου έσπασε τις απαγορεύσεις και αμφισβήτησε το επιβεβλημένο κλίμα φόβου. Πραγματοποιήθηκαν πολυάριθμες παρεμβάσεις και πορείες, την ίδια και την προηγούμενη μέρα, τόσο στο κέντρο όσο και στις γειτονιές της Αθήνας, αλλά και σε πολλές πόλεις του ελλαδικού χώρου. Τα δίποδα ένστολα σκουπίδια σε μια επίδειξη πυγμής και μηδενικής ανοχής, αντίστοιχη με εκείνη της 17ης Νοέμβρη, προσήγαγαν 399 άτομα και συνέλαβαν 143 εν μέσω κυνηγητών και των γνωστών πλέον τσογλανίστικων τραμπουκισμών, με μόνο κριτήριο την πιθανή κατεύθυνσή τους στα σημεία συγκεντρώσεων.
Ανάμεσα στις συλλήψεις στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων ήταν και ο σύντροφος Ερρόλ. Κατόπιν, του ανακοινώθηκε πως η διοίκηση της Πέτρου Ράλλη (κτήριο μεταγωγών αλλά και κέντρο κράτησης όπου φυλακίζονται και κακοποιούνται μετανάστ(ρι)ες) εξέδωσε απόφαση απέλασης για 7 χρόνια από τη χώρα, με την αιτιολόγηση πως κρίνεται επικίνδυνος για την δημοσία τάξη. Η απόφαση του διοικητή στηρίχθηκε σε αυτήν της κρατικής ασφάλειας, σύμφωνα με την οποία αποτελεί κίνδυνο για την ασφάλεια της χώρας. Ο Ερρόλ κρατήθηκε αρχικά στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη, και τώρα βρίσκεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας.
Πρόκειται ξεκάθαρα για μια εκδικητική και πολιτικά εφορμούμενη πράξη λόγω της ανυποχώρητης δράσης και συνεχούς παρουσίας του συντρόφου μας στον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, το καταληψιακό κίνημα και τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Η κράτηση και η απόφαση απέλασης του εντάσσονται σε έναν ευρύτερο κατασταλτικό σχέδιο περιθωριοποίησης και συρρίκνωσης των κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων, ποινικοποίησης και εκφοβισμού των αγωνιζόμενων. Αυτός είναι και ο λόγος που αντιλαμβανόμαστε τη διαδικασία απέλασης του συντρόφου μας ως μία πολιτική, εκφοβιστική και εκδικητική δίωξη που επιτίθεται στο σύνολο του κόσμου του αγώνα. Σε αυτή την επίθεση έιναι ακόμα πιο εκτεθειμένοι-ες όσες και όσοι δεν έχουν τα “κατάλληλα” χαρτιά & προνόμια, για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.
Όμως, δε θα επιτρέψουμε να ορίζονται από χαρτιά και σύνορα οι ζωές, οι αγώνες, η αλληλεγγύη και οι αντιστάσεις μας. Ούτε πρόκειται να σταματήσουμε να αντιπαλεύουμε το καθεστώς που κρατεί τον Ερρόλ ως ένα ακόμη αιχμάλωτο σώμα ανάμεσα στα χιλιάδες που βρίσκονται στοιβαγμένα στα κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη, της Αμυγδαλέζας, του Καρα Τεπέ και των δεκάδων ακόμη κλειστών κέντρων κράτησης μεταναστ(ρ)ιών, των οποίων οι ζωές αντιμετωπίζονται ως ανάξιες να βιωθούν.
Το ασφυκτικό παρόν που βιώνουμε, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία κατασταλτική προσπάθεια επιβολής από την πλευρά του κράτους, με σκοπό να μοιράσει περισσότερη φτώχεια και θάνατο. Και είμαστε βαθιά σίγουρες πως σε κάθε απάντηση που δεν δίνεται, το κράτος θα αποπειράται να χτίσει το επόμενο προπύργιο του βασιλείου της δυστοπίας, επεκτείνοντας την ισχύ του και συνθλίβοντας τις ζωές μας.
…ΚΑΙ ΜΑΣ ΖΗΤΑΝΕ ΝΑ ΤΗΡΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ
Το μόνο που θα τηρήσουμε όμως, είναι η υπόσχεση πως θα απαντήσουμε σε κάθε προσπάθεια ενός εξουσιαστικού κόσμου να αναπαράξει τον εαυτό του μέσω της φυσικής και πολιτικής μας εξόντωσης. Ας σταθούμε ξανά η μία δίπλα στον άλλον, συλλογικοποιώντας τις αρνήσεις και τις αντιστάσεις μας, διασπείροντας την αλληλεγγύη, την εξέγερση & την ελευθερία.
Αμεση απελευθέρωση του συντρόφου Ερρόλ
Να μπλοκάρουμε την εκδικητική απέλαση του συντρόφου
Να αντισταθούμε στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης
Φωτιά σε φυλακές και κέντρα κράτησης
Συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή και για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Δεκέμβρης 2020
αναδημοσίευση από athens indymedia