αναδημοσίευση από https://sinialo.espiv.net/
Συλλογική κουζίνα & Χαριστικό παζάρι 8/12 στις 14.00 στο σινιάλο
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΝΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Τους τελευταίους μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα νέο κύμα κρατικής καταστολής με αιχμή την εκκένωση ενός πλήθους καταλήψεων στέγης μεταναστών και αυτοοργανωμένων ομάδων του εναντιωματικού κινήματος στα Εξάρχεια και στο κέντρο της Αθήνας αλλά και σε άλλες περιοχές. Αυτή η επίθεση των νέων διαχειριστών της πολιτικής εξουσίας συνεχίζει και γενικεύει την κατασταλτική στρατηγική των προκατόχων τους, που είχαν ήδη εκκενώσει δεκάδες κατειλημμένους χώρους το προηγούμενο διάστημα. Αξιοποιώντας την κινηματική ύφεση και την εντεινόμενη εξατομίκευση των τελευταίων χρόνων, η κατασταλτική επιχείρηση του κράτους επενδύεται με τη ρητορική της “τάξης και ασφάλειας” αποσκοπώντας στον αστυνομικό έλεγχο, την καθολική εμπορευματοποίηση του αστικού πεδίου και την υλοποίηση της ιδεολογίας της οικονομικής ανάπτυξης που έχει ως τίμημα την ολοένα εντατικότερη εκμετάλλευση της εργασίας, την αποστείρωση των πόλεων και τη λεηλασία του φυσικού κόσμου.
Η κατάληψη και επανοικειοποίηση πολλών εγκαταλειμμένων κτιρίων στο κέντρο της Αθήνας από μετανάστες για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών τους αποτελεί μια έμπρακτη μορφή αντίστασης στις καταναγκαστικές συνθήκες εξαθλίωσης, αορατότητας και γκετοποίησης που τους επιφυλάσσουν οι απομονωμένες κρατικές δομές “φιλοξενίας” έξω από τον ιστό της πόλης. Με την εκκένωση των καταλήψεων στέγης, το κράτος επιδιώκει να αποκαταστήσει τον καθολικό έλεγχό του πάνω στις ζωές των μεταναστών επιβάλλοντας τον εγκλεισμό τους σε κλειστά κέντρα κράτησης που αξιοποιούνται ως αντικείμενο κερδοσκοπικής διαχείρισης από ΜΚΟ και λειτουργούν κατά κανόνα ως προθάλαμοι απελάσεων για όσους καταφέρνουν αρχικά να διέλθουν από τα δολοφονικά συνοριακά περάσματα του Έβρου και της Μεσογείου.
Η καταστολή των καταλήψεων και η εντατικοποίηση του αστυνομικού ελέγχου στο κέντρο της Αθήνας εντάσσονται στον ευρύτερο κρατικό σχεδιασμό για την ανάπλαση της περιοχής και την αποδοτικότερη οικονομική αξιοποίησή της από το εμπορικό και τουριστικό κεφάλαιο, σύμφωνα με τα πρότυπα των δυτικοευρωπαϊκών καπιταλιστικών μητροπόλεων. Η ίδια η συνοικία των Εξαρχείων έχει μετατραπεί ήδη σε ζώνη μαζικής κατανάλωσης και εναλλακτικού τουρισμού, όπου η εξάπλωση της βραχυχρόνιας μίσθωσης κατοικιών μέσω του airbnb οδηγεί στην κατακόρυφη αύξηση των ενοικίων και συντελεί στον βίαιο εκτοπισμό των πιο φτωχών κοινωνικών στρωμάτων.
Οι καταλήψεις αποτελούν ανάχωμα στα αναπτυξιακά τους πλάνα και αμφισβητούν στην πράξη την ιδιοκτησία δίνοντας ταυτόχρονα μια υλική απάντηση στο ζήτημα της στέγασης. Είναι ζωντανά σημεία συνάντησης και δημιουργίας στα οποία συλλογικοποιούνται οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας. Είναι σημεία στα οποία διαμορφώνονται κοινότητες αγώνα και αντίστασης ενάντια στην κυρίαρχη εξατομίκευση και σε ό,τι λεηλατεί τις ζωές μας. Ενάντια στον κατασταλτικό έλεγχο, την ανάπτυξη και τον εξευγενισμό της πόλης, να δημιουργήσουμε γειτονιές αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης.
Να πολλαπλασιάσουμε τις εστίες
αντίστασης σε όλες τις γειτονιές
κατάληψη σινιάλο
Καποδιστρίου &
Θεσσαλονίκης, Αιγάλεω
αναδημοσίευση από https://sinialo.espiv.net/
Προβολή-Συζήτηση την Κυριακή 8/12/19, στις 7 μ. μ., με αφορμή την εξέγερση στη Χιλή
η αφίσα σε pdf
ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ
ΓΙΑΤΙ Η ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ
ΠΡΟΒΟΛΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ , 8/12, 7 μ. μ., με αφορμή την εξέγερση στη Χιλή.
Από το “πειθαρχία τέλος ζωή μαγική” του Δεκέμβρη του 2008, ως το τέλος της κανονικότητας στα οδοφράγματα της Χιλής σήμερα, να διερευνήσουμε τα πεισματικά ερωτήματα που ταξιδεύουν στις εξεγέρσεις όλου του πλανήτη. Να μιλήσουμε για τις αρνήσεις των καταπιεσμένων, για την αλληλεγγύη.
Από το Εκουαδόρ, την Αϊτή, το Λίβανο και την Κολομβία, μέχρι το Χονγκ Κονγκ, τη Βολιβία, το Ιράν και το Ιράκ οι εξεγέρσεις δεν είναι κινηματογραφικές ταινίες δράσης, δεν φυλακίζονται σε μουσεία. Ταξιδεύουν μέσα στο χρόνο και τον χώρο και μας μεταδίδουν την ορμή τους για καταστροφή αυτού του κόσμου.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ/ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ/ΟΥΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
αναδημοσίευση από https://thersitis.espiv.net/
Κείμενο αλληλεγγύης στις καταλήψεις του Ρεσάλτο που μοιράζεται στους δρόμους του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Ενάντια στην καταστολή προτάσσουμε έναν κόσμο ελευθερίας!
Από τις 15 Ιουλίου με την κατεδάφιση της κατάληψης Μπρούκλυν στα Γιάννενα και τις 26 Αυγούστου με την εκκένωση τεσσάρων καταλήψεων στα Εξάρχεια, δύο στεγαστικών μεταναστ(ρι)ών και δύο αναρχικών, έχει ξεκινήσει μια ευρεία επιχείρηση καταστολής των καταλήψεων σε συνέχεια μιας σειράς εκκενώσεων που είχε πραγματοποιήσει η προηγούμενη αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατασταλτική στρατηγική αφορά επίσης στην κατάργηση του ασύλου, την εισβολή μπάτσων στα πανεπιστήμια, την επέμβαση σε αυτοδιαχειριζόμενα φοιτητικά στέκια (όπως αυτό της ΑΣΟΕΕ), τη δημιουργία νέων μονάδων καταστολής και σύλληψης διαδηλωτών, τη χρήση drones (πέρα από ελικόπτερα) κατά τη διάρκεια πορειών, τη συρρίκνωση των δυνατοτήτων κήρυξης απεργιών, νομοσχέδιο που ετοιμάζεται για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, την επιβολή νέων και βαρύτερων κατηγοριών για διάφορες μορφές κοινωνικής/ταξικής αντίστασης και ανταρσίας.
Ξεκινώντας από τις εκκενώσεις καταλήψεων μεταναστ(ρι)ών στα Εξάρχεια και στην οδό Αχαρνών, με πρόσχημα τη μετακίνηση τους «σε καλύτερες, πιο ανθρώπινες συνθήκες», το κράτος και οι μηχανισμοί του επιχειρούν για ακόμα μια φορά τον εκτοπισμό και την απομόνωσή τους, με τη μεταφορά τους κυρίως σε απομακρυσμένα στρατόπεδα κλειστού ή ανοιχτού τύπου.
Οι μετανάστ(ρι)ες, βέβαια, δεν αγνοούσαν αυτές τις κρατικές δομές ούτε τους ξεγέλασαν κάποιοι/ες αλληλέγγυοι/ες όπως αναφέρθηκε κατ’ επανάληψη. Είχαν προτιμήσει τις στεγαστικές καταλήψεις από τα «φιλόξενα» στρατόπεδα του στοιβάγματος, της υποτίμησης, της γκετοποίησης και αορατοποίησής τους. Είχαν βρει έναν βηματισμό μέσα στον ιστό της πόλης, τα πρώτα δίκτυα σχέσεων, στοιχειώδεις δυνατότητες καθημερινής διαβίωσης, δραστηριοτήτων και εκπαίδευσης για τα πολλά παιδιά που επίσης έμεναν σε αυτές τις καταλήψεις. Οι ανακοινώσεις μεταναστ(ρι)ών από την πρόσφατα εκκενωμένη (12/11) κατάληψη της οδού Μπουμπουλίνας 42 στα Εξάρχεια, που αρνήθηκαν να πάνε στα κέντρα που ήθελαν να τους μεταφέρουν, είναι χαρακτηριστικές.
Πέρα από τις καταλήψεις στέγασης μεταναστ(ρι)ών εκκενώθηκαν στις 2/11 η κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν -με εγκλωβισμό τριών γατιών της κατάληψης για μέρες εντός του σφραγισμένου κτιρίου- και στις 5/11 η κατάληψη PALMARES στη Λάρισα. Ακολούθησαν η αστυνομική εισβολή στην ΑΣΟΕΕ την Κυριακή 10/11 με επίκεντρο το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της σχολής, το lock out των πρυτανικών αρχών στα τριτοβάθμια ιδρύματα ενόψει της 17ης Νοέμβρη, η αστυνομική επιχείρηση ξυλοδαρμών στο σωρό, εξευτελισμών και βασανιστηρίων στα Εξάρχεια, οι συλλήψεις ατόμων κυρίως νεαρής ηλικίας με βαριές κατηγορίες στις 17 Νοέμβρη, η δημοσιοποίηση εντοπισμού συσκευών παρακολούθησης (gps trackers) σε οχήματα μελών πολιτικών ομάδων. Ενώ στις 20 Νοέμβρη ο γνωστός μας από παλιά στο Κερατσίνι (με την αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο στις 5/12/2009), υπουργός δημόσιας τάξης Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έβγαλε διάγγελμα στα ΜΜΕ για «οικειοθελή αποχώρηση» των καταληψιών από τα κατειλημμένα κτίρια στο κέντρο της Αθήνας και στις γειτονιές (με ειδική μνεία για τους/τις μετανάστες/ριες να απευθυνθούν στις αρμόδιες κρατικές αρχές) ή για θεσμικό συμβιβασμό των καταληψιών με τους ιδιοκτήτες (ενοίκιο), δίνοντας διορία 15 ημερών. Ένα τελεσίγραφο με ημερομηνία λήξης την 5η Δεκέμβρη, την παραμονή δηλαδή της ημερομηνίας δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από μπάτσους τον Δεκέμβρη του 2008.
Οι ενέργειες αυτές δεν είναι τυχαίες. Το κράτος θωρακίζεται και προετοιμάζεται για τις επερχόμενες αντιστάσεις που αναμένει μέσα σε περιβάλλον όξυνσης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, του θεσμικού αυταρχισμού και των κοινωνικών/ταξικών αποκλεισμών. Βαθαίνει το καθεστώς εξαίρεσης για τους μετανάστες/ριες και εντείνει την καταστολή των υποδομών και συλλογικοτήτων του λεγόμενου «εσωτερικού εχθρού», ιδιαίτερα των αναρχικών, που συνιστούν μια σταθερή και διαχρονική δυναμική αγώνα ενάντια στους καταπιεστές και εκμεταλλευτές, λειτουργώντας ως καταλύτης σε ευρύτερες κοινωνικές εκρήξεις όπως στην εξέγερση του Δεκέμβρη 2008. Μια φιλόδοξη και πολυεπίπεδη κρατική κατασταλτική επιχείρηση, που θέλει να επιφέρει πλήγματα στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και να πιέσει στην κατεύθυνση ειρήνευσης και θεσμικής ενσωμάτωσης των αγώνων αλλά προκαλεί ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις ευρύτερων κοινωνικών αντιδράσεων και αντιπαραθέσεων. Το θέαμα, η προπαγάνδα, ο εκφοβισμός και η υλικότητα της καταστολής για άλλη μια φορά απέναντι στην ανυποταγή για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.
Οι καταλήψεις είναι ένας άλλος κόσμος
Ένας κόσμος συλλογικοποίησης, συντροφικότητας και συνδιαμόρφωσης, αυτόνομος και αντιιεραρχικός, βασισμένος στην αμοιβαιότητα και τις ελεύθερες συμφωνίες. Ένας κόσμος αμφισβήτησης της ιδιοκτησίας, των ηγεσιών, των εμπορευματικών σχέσεων, της διαμεσολάβησης, της ανάθεσης, των διαχωρισμών. Ένας κόσμος που εναντιώνεται στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία, τον νόμο, την τάξη, τη νόρμα, τη διαταγή, κάθε μορφή εξουσίας.
Γι’ αυτό και προφανώς οι κατασταλτικές επιχειρήσεις δεν έχουν ως στόχο μόνο τους χώρους των καταλήψεων αλλά κυρίως τους ανθρώπους τους και τις κοινοτικές τους σχέσεις αντίστασης, αυτοοργάνωσης, δημιουργικότητας, αλληλεγγύης. Για την επιβολή της «κανονικότητας» της αστυνομοκρατίας, των περιφράξεων, της κοινωνικής σιγής νεκροταφείου, της ροής εμπορευμάτων, εικόνων, χρήματος, κεφαλαίων… μιας ζωής που απουσιάζει.
Η καταστολή δεν μας φοβίζει… Μας εξοργίζει
Η καταστολή δεν περιορίζεται στις εκκενώσεις. Καθημερινά γίνονται έλεγχοι σε «ύποπτο κόσμο» στους δρόμους, μπάτσοι μπουκάρουν απροκάλυπτα σε κλαμπ και βάζουν τους θαμώνες να γονατίσουν, ο αστυνομικός στρατός κατοχής στα Εξάρχεια επιδίδεται καθημερινά σε βιαιοπραγίες, προκλήσεις και σεξιστικές παρενοχλήσεις. Όλα αυτά υπόκεινται στο πλαίσιο προσπάθειας επιβολής του δόγματος “Νόμος και Τάξη”.
Απέναντι στους τραμπούκικους και δολοφονικούς μηχανισμούς του κράτους, να σταθούμε ο ένας πλάι στην άλλην και στον δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο. Τα τελεσίγραφα επιστρέφονται στους αποστολείς τους. Δεν υπάρχει συμβιβασμός, συνθηκολόγηση ή συνδιαλλαγή. Είμαστε από άλλο γαλαξία!
10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ
αναδημοσίευση από http://anarxiko-resalto.blogspot.com/
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ
Οι καταλήψεις βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, ως μέρος της αντεξεγερτικής εκστρατείας μετά τον Δεκέμβρη του 2008. Μια προσπάθεια να εξαλειφθεί από την κοινωνική συνείδηση κάθε εστία αυτοοργανωμένης, συλλογικής ζωής και αντίστασης. Η δεξιά διακυβέρνηση, πατώντας πάνω στο ερημοποιημένο απο κοινωνικές αντιστάσεις έδαφος, για το οποίο συνέβαλε τα μέγιστα η προηγούμενη αριστερή πολιτική διαχείριση, εντείνει την καταστολή ενάντια στους κατειλημμένους χώρους, αλλά και σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια: μετανάστριες, φοιτητές, εργαζόμενες και σε όσους/ες επιμένουν να αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής τους. Οι τωρινοί πολιτικοί διαχειριστές, ενισχύοντας το αστυνομοκρατούμενο καθεστώς, επιχειρούν να επιβάλουν “κοινωνική σιγή νεκροταφείου”, για την απρόσκοπτη εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών τους.
Απέναντι στο τελεσίγραφο των 15 ημερών του υπουργείου δημόσιας τάξης για εκκένωση των καταλήψεων, απαντάμε με αλληλεγγύη και ανυποχώρητη υπεράσπιση τους.
Γιατί οι καταλήψεις του κόσμου της αντεξουσίας είναι…
…χώροι όπου οι επιθυμίες και οι ανάγκες μας συναντιούνται και επικοινωνούνται μακριά από κυρίαρχους διαχωρισμούς (ηλικιακούς, φύλου, φυλής, σωματικής κατάστασης κ.ά.).
…χώροι όπου δοκιμάζονται σχέσεις αντιιεραρχικές, μέσα από διαδικασίες συνδιαμόρφωσης, συλλογικές και συντροφικές, ενάντια στην εξατομίκευση και την ανάθεση.
…χώροι όπου μπορούμε να αναπνέουμε ελεύθερα, να δημιουργούμε χωρίς να εμπορευόμαστε, να καλύπτουμε βασικές ανάγκες όπως η στέγαση.
…χώροι όπου οργανώνονται και συλλογικοποιούνται οι αντιστάσεις μας απέναντι στην άγρια εκμετάλλευση της ζωής μας και την καθημερινή υποτίμησή της από κράτος, αφεντικά, πατριαρχία.
Είναι συμπύκνωση των αρνήσεών μας ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Οικειοποιούνται εδάφη, προσβάλλοντας την ιδιοκτησία, τον θεμελιώδη θεσμό στον οποίο κράτος και κεφάλαιο στηρίζονται και περιφρουρούν με τη βία. Γι’ αυτό βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο της κατασταλτικής επίθεσης του κράτους.
Απέναντι στη βία του “Νόμου και της Τάξης” παραμένουμε συνειδητά άνομοι και άνομες.
Ενάντια στην κρατική καταστολή
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και σε μετανάστ(ρι)ες
10-100-1000άδες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης