Το ξημέρωμα της Πέμπτης 7 Φλεβάρη ξεκίνησε η εκκένωση της κατάληψης «Αsilo» στο Τορίνο, η οποία ολοκληρώθηκε 36 ώρες αργότερα με την σύλληψη 6 καταληψιών που, ανεβαίνοντας στη στέγη της κατάληψης, δυσκόλεψαν αρκετά την όλη κατασταλτική επιχείρηση. Την εκκένωση ακολούθησαν μεγάλες διαδηλώσεις αλληλεγγύης, κατά τη διάρκεια των οποίων συνελήφθησαν 12 άτομα (αφέθηκαν στη συνέχεια με περιοριστικούς όρους), ενώ υπήρξαν δεκάδες τραυματίες. Η κατάληψη «Αsilo» είναι μια από τις παλιότερες καταλήψεις στην Ιταλία με 25 χρόνια ζωής και συμμετείχε σε πολλούς κοινωνικοταξικούς αγώνες, όπως ο αγώνας ενάντια στο TAV, στην αντιμεταναστευτική πολιτική του Ιταλικού κράτους και στα CIE/CRP (Centro per l’Immigrazione et il Rimpatrio = κέντρα μετανάστευσης και επαναπατρισμού, Centro di identificazione ed espulsione = κέντρα ταυτοποίησης και απέλασης), στα τελευταία κατασταλτικά μέτρα, καθώς και σε αντιαναπτυξιακούς αγώνες, όπως αυτός ενάντια στον εξευγενισμό (gentrification) του Τορίνο. Οι 6 συλληφθέντες/είσες κατα την εκκένωση της κατάληψης κρατούνται και διώκονται βάσει τρομονόμου, ενώ οι κατηγορίες σχετίζονται με την αντίστασή τους στην αντιμεταναστευτική πολιτική του ιταλικού κράτους.
Η εκκένωση της κατάληψης «Αsilo» έγινε σε μια περίοδο γενικευμένης επίθεσης ενάντια σε κατειλημμένους χώρους και αναρχικούς/ές, με τον ακροδεξιό υπουργό Εσωτερικών Matteo Salvini να διαμηνύει ότι θα κλείσει όλα τα “κοινωνικά κέντρα όπου συχνάζουν εγκληματίες”. Παρά την προπαγάνδα εναντίον των καταλήψεων που επιχειρείται από την πλευρά της κεντρικής και τοπικής εξουσίας στην Ιταλία, η αντίσταση και η αλληλεγγύη στις καταλήψεις από τους/τις αγωνιζόμενους/ες συνεχίζουν να εκφράζονται.
Το ίδιο διάστημα, στον ελλαδικό χώρο και υπό σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, οι καταλήψεις συνεχίζουν να βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, ενώ η αντιμεταναστευτική θανατοπολιτική που ασκείται, κρατά χιλιάδες μετανάστες/στριες σε στρατόπεδα «φιλοξενίας» υπό άθλιες συνθήκες διαβίωσης και δολοφονεί ανθρώπους στο Αιγαίο και στον Έβρο. Έπειτα από έναν μεγάλο αριθμό εκκενώσεων κατειλημμένων χώρων, δύο νέες καταλήψεις απειλούνται αυτή τη φορά – η κατάληψη στέγης Μπρούκλυν στα Γιάννενα και η κατάληψη Mundo Nuevo στην Θεσσαλονίκη.
Η κατάληψη Μπρούκλυν από το 2016 στεγάζει την επιθυμία και την πολιτική επιλογή των ανθρώπων που την κατοικούν για συλλογική ζωή ενάντια στην ιδιοκτησία, την εξατομίκευση και την παθητικότητα, απέναντι στις κυρίαρχες νόρμες και επιβολές τής εξουσίας. Αυτό το διάστημα απειλείται από ιδιοκτήτες και επιχειρηματίες που, στη θέση ενός ζωντανού χώρου συλλογικής ζωής και αλληλεγγύης, θέλουν να φυτέψουν μία ακόμη πολυκατοικία, με γνώμονα προφανώς το κέρδος. Η κατάληψη Μundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη, από τον Νοέμβριο του 2015, αποτελεί ένα κατειλημμένο αναρχικό κέντρο και στεγάζει τις συλλογικότητες που το λειτουργούν. Πρόσφατα, ο Δήμος Θέρμης, ως ιδιοκτήτης του κτιρίου της κατάληψης, συμφώνησε να το παραχωρήσει στον Ο.ΚΑ.ΝΑ. Μάλιστα υπάρχει άτυπο τελεσίγραφο ενάντια στην κατάληψη, την οποία απειλούν με επέμβαση των ΜΑΤ και άμεση εκκένωση μέσα στις επόμενες μέρες.
Με όποιο πρόσχημα και αν απειλούνται οι καταλήψεις, και πέρα από τους τρόπους που εφευρίσκονται κάθε φορά για την «αξιοποίησή» τους, στην πραγματικότητα αυτό για το οποίο στοχοποιούνται -είτε με δεξιά, είτε με αριστερή κυβέρνηση- είναι ότι αποτελούν μια διαρκή απειλή για την «ιερή» ιδιοκτησία. Γιατί οι καταλήψεις αμφισβητούν έμπρακτα τον θεσμό της ιδιοκτησίας, ενώ παράλληλα σε αυτές χτίζονται αντιιεραρχικές σχέσεις στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Αποτελούν τους συλλογικούς εκείνους χώρους όπου βρισκόμαστε όλοι/ες μαζί και οπλίζουμε τις αρνήσεις μας απέναντι σε κάθε είδους εξουσιαστικές σχέσεις. Και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε.
Από το Τορίνο ως τα Γιάννενα και την Θεσσαλονίκη – Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και σε όλους τους αυτοοργανωμένους χώρους, καθώς και σε όσους/ες διώκονται
10, 100, χιλιάδες καταλήψεις, ενάντια σ’ έναν κόσμο οργανωμένης θλίψης
