Το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου ο Αγρός θα είναι ανοιχτός 10:00-14:00. Όλες/οι μαζί προετοιμάζουμε το χωράφι για το φύτεμα των χειμερινών κηπευτικών.
Κλήση κατηγορούμενου εν ονόματι του νόμου (πράξη 2η)
Σήμερα, Δευτέρα, 20/9/2017 παρουσιάστηκα κατόπιν της κλήσης που έλαβα -και για την οποία είχα ενημερώσει με το προηγούμενο κείμενο μου– ενώπιον του ανακριτή. Εκεί μου γνωστοποιήθηκε για πρώτη φορά η υπόθεση που με αφορά και μου απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Ζήτησα και έλαβα προθεσμία έως τη Δευτέρα 25/9, οπότε και θα απολογηθώ.
Κατηγορούμαι λοιπόν για ένα κακούργημα (απόπειρα εμπρησμών από κοινού) και 3 παραγραφέντα πια πλημμελήματα που υποτίθεται πως διέπραξα κατά τη διάρκεια πορείας προς το Α.Τ. του Αγ. Παντελεήμονα το Δεκέμβρη του 2004, δεκατρία ολόκληρα χρόνια μετά. Μιας πορείας που διοργάνωσε ο αναρχικός -αντιεξουσιαστικός χώρος, ως μια πρώτη οργισμένη αντίδραση απέναντι στον βάρβαρο βασανισμό Αφγανών προσφύγων-όχι μόνο μέσα στο έν λόγω τμήμα αλλά και στα ίδια τους τα σπίτια- από τα καθάρματα της αστυνομίας. Μετά το τέλος της πορείας εκείνης, συνελήφθη ένας σύντροφος ο οποίος οδηγήθηκε στο δικαστήριο το οποίο τελικά τον αθώωσε. Το «στοιχείο» που τεκμηριώνει την παρουσία μου εκεί είναι δυο αποτυπώματα σε ένα από τα σταθμευμένα εκεί περιπολικά.
Είναι για εμένα ασήμαντο να μιλήσω τώρα, και σε ένα τέτοιο ενημερωτικό κείμενο, για την ουσία των κατηγοριών, οι οποίες πάντως μπορούν να στηρίξουν ακόμα και την προφυλάκιση μου. Η «αξιοπιστία» των στοιχείων της αστυνομίας και η αξιοποίησή τους από τους δικαστές, έχουν κριθεί και αντιμετωπίζονται από τον κόσμο του αγώνα -αν όχι από τον περισσότερο πλέον κόσμο- ως μέρος του πολέμου που διεξάγει το κράτος ενάντια σε αυτούς και αυτές που το εχθρεύονται, του ταξικού πολέμου στην πιο απογυμνωμένη του μορφή.
Το σημαντικό για εμένα, είναι να πω πως δεν είναι ένα υποτιθέμενο αποτύπωμα αυτό που με «τοποθετεί» σε μια μαχητική πορεία προς ένα αστυνομικό τμήμα. Βρίσκομαι, βρισκόμουν και θα βρίσκομαι, μαζί με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μου, έξω από κάθε αστυνομικό τμήμα και απέναντι σε κάθε μορφή κρατικής βαρβαρότητας. Η οργή απέναντι στις δολοφονικές πρακτικές της ακροδεξιάς αστυνομικής γιάφκας του Αγίου Παντελεήμονα ήταν οργή δίκαιη. Η επίθεση στους ένστολους φασίστες, βασανιστές των κυνηγημένων μεταναστών, ήταν μια πράξη δίκαιη. Θα ήταν αδιανόητο για εμένα, αρνούμενος κάποιες αόριστες κατηγορίες, να αρνηθώ την ίδια στιγμή δίκαιες πολιτικές επιλογές και πρακτικές, με τις οποίες ταυτίζομαι εδώ και πολλά χρόνια.
Θα ήταν επίσης αδιανόητο να θεωρήσω αυτή την υπόθεση, ως μια «παλιά υπόθεση». Την ίδια ώρα που εγώ αναγκάζομαι να γράφω αυτό το κείμενο, χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες πνίγονται στη θάλασσα, κυνηγιούνται και βασανίζονται στους δρόμους της πόλης και τα αστυνομικά της τμήματα, ενώ ένας 16χρονος αγωνιστής δίνει αυτές τις μέρες μάχη για τη ζωή του μετά από τη βίαιη σύλληψη και τη μεταγωγή του στην Ασφάλεια. Για αυτούς και για τόσους άλλους λόγους, την υπόθεση μου τη θεωρώ και τη βιώνω ως υπόθεση σημερινή. Ως υπόθεση όχι μόνο προσωπική αλλά που αφορά ίσως και όλον εκείνο τον κόσμο που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αγωνίζεται ενάντια σε κάθε βαρβαρότητα και αδικία, αναλαμβάνοντας πεισματικά το κόστος της αστυνομικής και νομικής καταστολής .
ΑΠΟΛΟΓΙΑ 25/9/2017 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΚΤΙΡΙΟ 9 ΩΡΑ 10:00
Συντροφικά Γιάννης Κ.
αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΓΙΑΝΝΗ Κ.
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ, ΣΑΒΒΑΤΟ 16/9, 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΦΥΣΣΑ
4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ
ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
4 χρόνια συμπληρώνονται από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, σε μια εποχή συστηματικού υποβιβασμού της ζωής στην ολότητά της. Στην «εποχή του φόβου», της «εξαίρεσης» και των εκτοπισμών, των περιφράξεων, των τειχών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Στην «εποχή των δογμάτων ασφάλειας» και των καθεστώτων «έκτακτης ανάγκης», των ειδικών νομοθεσιών και των διευρυμένων συστημάτων ελέγχου και εποπτείας, της παρανομοποίησης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, της στρατιωτικοποίησης των πόλεων και ολόκληρων περιοχών. Στην «εποχή της διακινδύνευσης», της έλλειψης οράματος (no future), της οικονομικής και πολεμικής ισοπέδωσης, της εντατικοποίησης της εκμετάλλευσης και της επισφάλειας. Κι οι φασίστες, τα γνησιότερα τέκνα του ολοκληρωτισμού, οι πιο φανατικοί λάτρεις του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, του φυλετισμού, του σεξισμού και της αρτιμέλειας, να κραυγάζουν πολεμικές ιαχές, να ενισχύουν με παραστρατιωτικές ομάδες το σύστημα, να επιτίθενται στους εκτοπισμένους, τους ανατρεπτικούς, τους αιρετικούς, τους διαφορετικούς, τους «περισσευούμενους», να αναβαθμίζονται θεσμικά, να μπαίνουν στα κοινοβούλια.
Το σύνθημα των εξουσιών: όλοι εναντίον όλων, ο καθένας για την πάρτη του κι όποιος τα καταφέρει. Εσωστρέφεια, εξατομίκευση, ιδιώτευση, κοινωνικός κανιβαλισμός. Όσο όμως περιχαρακωνόμαστε, η πνευματική και συναισθηματική ερημοποίηση εξαπλώνεται, o ορίζοντας των πιθανοτήτων και των δυνατοτήτων στενεύει.
Ας τελειώνουμε με κάθε είδους σύνορα -εδαφικά, σωματικά, διανοητικά-, με κάθε δεσποτισμό, σκοταδισμό και διαμεσολάβηση. Αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα, αμοιβαιότητας, δημιουργικότητας, σύγκρουσης με τους δυνάστες και επινόησης νέων μορφών συλλογικής ζωής για τη διαμόρφωση νέων κοινωνικών σχέσεων, για το πέρασμα σε μια κοινωνία ελευθερίας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΗΚΩΝΕΙ ΚΕΦΑΛΙ
Όσο η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η κρατική και θρησκευτική τρομοκρατία, ο πόλεμος και ο μιλιταρισμός εξαπλώνονται.
Όσο η θανατοπολιτική, οι φράχτες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης εδραιώνονται ως κανονικότητα.
Όσο οι εθνικές αυταπάτες, ο ρατσισμός, η «λευκή ανωτερότητα», η απόρριψη και ο αποκλεισμός του “Άλλου” κυκλώνουν σα συρματόπλεγμα την καρδιά και τη σκέψη μας.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΑΝΘΙΣΕΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ
ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ
Όσο χτίζουμε γέφυρες αλληλοκατανόησης και αλληλεγγύης, διευρύνουμε τους ορίζοντές μας με μπάσταρδες σχέσεις επιμειξίας των διαφορετικοτήτων και αγωνιζόμαστε από κοινού, μακριά από πλαστούς εθνικούς-φυλετικούς-θρησκευτικούς διαχωρισμούς και προκαταλήψεις.
Όσο συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας και ερχόμαστε σε ρήξη με τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης και της επιβολής, των συνόρων και της ιδιοκτησίας, της ετερονομίας και της ιεραρχίας, της αλλοτρίωσης και των διακρίσεων.
Όσο ονειρευόμαστε έναν ανεξούσιο κόσμο, ισοτιμίας και σύνθεσης πολλών διαφορετικών κόσμων.
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
Σάββατο 16/9, 12.00, Πλ. Νίκης-Αμφιάλη
Συνέλευση της πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ
αναδημοσίευση από το blog http://anarxiko-resalto.blogspot.gr/
ΠΑΡΟΔΟΣ – ΝΕΟΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΗ ΝΙΚΑΙΑ
Στη Νίκαια ξεκινάει τη δράση της η πⒶροδος.
Ένας χώρος αυτοοργανωσης και ελεύθερης έκφρασης με αναρχικά και αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά.
Αποτελεί την πολιτική επιλογή και την συνέχεια της τοπικής συλλογικότητας “μπλόκο στην εξουσία”.
Η πρώτη μας εκδήλωση είναι προγραμματισμένη για την Παρασκευή 15/09 στις 21:00
Π. Τσαλδάρη 173 κ’ Λαοδικείας
Τρόλευ 21, Λεωφορεία Β18, 820, 909 – Στάση Εμπορικό Κέντρο Νίκαιας
Από την κοινωνικοποίηση ενός οράματος, στην πραγματοποίηση του.
Από τη διεκδίκηση ενός χώρου, στη δημιουργία του.
Από τη νομαδικότητα των συναντήσεων, στο ρίζωμα των σχέσεων.
Από τον κόσμο του λόγου και της πράξης, στην εδαφικοποίησή τους.
Από το “μπλόκο στην εξουσία”, στην “ π ά ρ ο δ ο ”:
Το 2011 άνθρωποι του αγώνα από τις γειτονιές της Νίκαιας συναντηθήκαμε ορμώμενοι από την επιθυμία και ανάγκη μας, να συλλογικοποιήσουμε τις αρνήσεις μας μέσα από τα προτάγματα του ανταγωνιστικού κινήματος για την δημιουργία αναχωμάτων στην εμφάνιση και άνοδο του οργανωμένου φασισμού στις περιοχές μας.
Μέσα σε λίγους μήνες (Μάρτιος του 2012) εμφανίζεται στους τοίχους της Νίκαιας η πρώτη αφίσα και η πολιτική ομάδα μπλόκο στην εξουσία συστήνεται στον κόσμο της γειτονιάς.
Μετά από έξι χρόνια συλλογικής παρέμβασης και δράσης στη Νίκαια και στους δημόσιους χώρους της κινούμαστε προς την εδαφικοποίηση του εγχειρήματος μας, δημιουργώντας μία σταθερή αντιδομή συλλογικοποίησης, έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης, με αναρχικά αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά, την «πⒶροδο»
Σε μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται
από την λυσσαλέα επίθεση της κυριαρχίας ενάντια στους καταπιεσμένους άλλοτε μέσα από πολέμους, άλλοτε με την οικονομική λεηλασία περιοχών, που εξαναγκάζει ανθρώπους σε μετακινήσεις, θάνατο, εγκλεισμό….
από την ολοένα αυξανόμενη επιρροή φασιστικών μορφωμάτων σε όλο τον κόσμο που προφασίζονται την «ασφάλεια» και την «καθαρότητα», ευνοούμενα από τις «ίσες αποστάσεις» και τη «θεωρία των δύο άκρων».
από την ανάδειξη κοινωνικών αυτοματισμών εχθρικών προς την συνύπαρξη, την αλληλεγγύη και την ελευθερία (εξ’ ατομίκευση, ρατσισμός, κοινωνικός κανιβαλισμός, επίθεση στο διαφορετικό)
από την προσπάθεια γενίκευσης του αισθήματος παραίτησης, ανάθεσης και ματαιότητας, έντεχνα καλλιεργημένο από τη κυβερνώσα αριστερά και ακροδεξιά , τους σημερινούς διαχειριστές και εμπόρους της ελπίδας.
από την αδιάκοπη προσπάθεια αφομοίωσης και καταστολής των αντιστάσεων
είμαστε εδώ
σε μια γειτονιά που πλήττεται έντονα από τις επιλογές της κυριαρχίας, αποτελούμενη κυρίως από εργαζόμενους και άνεργους, ντόπιους και μετανάστες, φοιτητές και μαθητές κάθε φύλου
σε μια γειτονιά όπου η αναμέτρηση του κόσμου του αγώνα και της αλληλεγγύης με τους εχθρούς της ελευθερίας έχει μνήμες, παρόν και μέλλον
Σε αυτή τη γειτονιά που ζούμε και ονειρευόμαστε, επινοούμε, κόντρα στους καιρούς
‘Εναν τόπο συνάντησης και αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, όπου ο κάθε ένας και η κάθε μια μπορεί να εκφραστεί μακριά από στερεότυπα και κοινωνικούς αυτοματισμούς.
Έναν τόπο όπου όλοι προσπαθούν ξανά και ξανά μέσα από καθημερινές πρακτικές, να επιλέγουν ελεύθερα, τους τρόπους των μοναδικών τους σχέσεων.
Έναν τόπο έμπρακτης αμφισβήτησης των κυρίαρχων προτύπων, τόπο έμπνευσης κι ελεύθερης δημιουργίας. Διαρκές στοίχημα αυτοδιαχείρισης της ζωής μας, αλλά και σύγκρουσης με κάθε μορφή εκμετάλλευσης, επιβολής και εξουσίας, είτε αυτής που μας επιβάλλεται, είτε και αυτής της οποίας είμαστε φορείς.
Έναν τόπο – πέρασμα, προς μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.
Ένα ζωντανό εγχείρημα αυτοοργάνωσης, μέσα από το οποίο δημιουργούνται διέξοδοι από την βία του καθημερινού εξαναγκασμού, προς έναν κόσμο ελευθερίας της επιλογής κι άνθησης της επιθυμίας.
Ενάντια σε έναν κόσμο που μεταστρέφει τις κοινωνικές σχέσεις σε εμπορευματικές, ερχόμαστε πιο κοντά και δίνουμε συλλογικές απαντήσεις στις καθημερινές μας ανάγκες, χτίζουμε σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης μακριά από τον κόσμο των εμπορευμάτων, συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις μας και πράττουμε με πυξίδα τη χαρά της συλλογικής κι ατομικής απελευθέρωσης.
Επιτιθόμαστε κατά μέτωπο στους -ισμούς της κυριαρχίας, που η απαρίθμησή τους και μόνο μας γεννά οργή μα και πείσμα για το γκρέμισμά τους
– φασισμός, ρατσισμός, εθνικισμός, καπιταλισμός, μιλιταρισμός, εγκλεισμός, σεξισμός και κάθε λογής νέες και παλιές μορφές εκμετάλλευσης και καταπίεσης –
Όσα κόμματα, ΜΜΕ, ΜΚΟ, θεσμοί διαμεσολάβησης, ηγεμονικές εμμονές και φιλόδοξοι αρχηγίσκοι, δεν κατάλαβαν ήδη πως νιώθουμε γι’ αυτούς, καλό θα είναι να παραμείνουν μακριά μας…
Ο χώρος θα είναι ανοιχτός για εκδηλώσεις πολιτικού, κοινωνικού, πολιτιστικού χαρακτήρα (συζητήσεις, μαθήματα αυτομόρφωσης, προβολές ταινιών, συλλογικές κουζίνες, καφενεία, πάρτι )και ανοίχτος σε πρωτοβουλίες οι οποίες θα αποφασίζονται από κοινού, με βάση τις οριζόντιες ισότιμες σχέσεις και ενάντια σε ιεραρχικές δομές, ειδικούς και αυθεντίες.
Ο χώρος λειτουργεί με αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά, μακριά και ενάντια σε λογικές κατανάλωσης και αντιτίμων.
Τα έξοδα θα καλύπτονται-πάντα με σεβασμό στις προσωπικές ανάγκες και δυνατότητες-απ’ την ελεύθερη συνεισφοράόλων εμάς.
Όταν οι καιροί προτάσσουν την γενικευμένη σιωπή, την ανάθεση, την παραίτηση και την λήθη εμείς συνεχίζουμε να ενισχύουμε τους όρους της συλλογικής μας .
Το πάθος μας για ζωή, θα σαρώσει τη λύσσα τους για κυριαρχία
π Ⓐ ρ ο δ ο ς*
αυτοοργανωμένος χώρος
έκφρασης, αλληλεγγύης και σύγκρουσης
*Τα στενά σοκάκια στη Νίκαια που μας έφερναν και μας φέρνουν πιο κοντά,
που μάθαμε και μαθαίνουμε να συλλογικοποιούμε τα παιχνίδια, τις ζωές μας, τους αγώνες και τα όνειρα μας.
αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/