Day: January 13, 2017

Τα κολαστήρια που ονομάζονται κέντρα φιλοξενίας ή κέντρα κράτησης μεταναστών, είναι αποθήκες ψυχών για όσους περισσεύουν, όσους δεν είναι ακόμη χρήσιμοι, ως φθηνά εργατικά χέρια, στην καπιταλιστική μηχανή της δύσης. Χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται σε αυτά, απομονωμένοι από τον έξω κόσμο, χωρίς χαρτιά, αποκλεισμένοι/ες από κάθε δικαίωμα. Η διαχείριση των μεταναστ(ρι)ών γίνεται και επισήμως πλέον, μέσω του εγκλεισμού τους σε στρατόπεδα κράτησης, για μήνες, ενώ μέσα κι έξω από αυτά επικρατούν άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Η αβάσταχτη αυτή καταπίεση απαντιέται από τους/τις μετανάστες/τριες με εξεγέρσεις.

Ταυτόχρονα οι ΜΚΟ ως εξωραϊσμένες κρατικές υπηρεσίες, αναλαμβάνουν τον καθησυχασμό των μεταναστών και επιδίδονται σε φαγοπότι με τις χρηματοδοτήσεις και τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Κράτος και Ε.Ε υπογράφουν συμφωνίες με την Τουρκία, αντιμετωπίζοντας τους μετανάστες σαν εμπόρευμα προς επιστροφή. Η τακτική του κράτους, για να σπάσει κάθε αντίδραση σε όλα αυτά είναι γνωστή. Τρομοκρατία από την αστυνομία, διαστρέβλωση και δαιμονοποίηση από τα ΜΜΕ, πλάτες στους φασίστες και ταυτόχρονη προσπάθεια απομόνωσης των μεταναστών από τους αλληλέγγυους.

Οι αλληλέγγυοι κρατουμένων στα νότια μαζί με συντρόφους /ισσες, πραγματοποιώντας εδώ και δύο χρόνια επισκεπτήρια και παρεμβάσεις στο κολαστήριο του ελληνικού, κατήγγειλαν την πρακτική εγκλεισμού των μεταναστριών, ανέδειξαν τα αιτήματα των κρατουμένων και δημοσιοποίησαν τις άθλιες συνθήκες κράτησής τους, ρίχνοντας φως σε θέματα που το κράτος θα ήθελε να μείνουν αόρατα. Αυτή την έμπρακτη αλληλεγγύη στις έγκλειστες μετανάστριες και τη δυναμική των σχέσεων που χτίζονται θέλουν να διαλύσουν οι αρχές και για το λόγο αυτό απαγόρευσαν τα επισκεπτήρια από τον Σεπτέμβρη.

Σάββατο 14/1/17