Month: February 2016

Το πρωί του Σαββάτου 13/2, δεκάδες αντιφασίστες/-τριες απο τις περιοχές του Πειραιά, πραγματοποίησαν παρέμβαση στις γειτονιές του Κερατσινίου, σχετικά με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν την περασμένη Δευτέρα 08/02, στη συμβολή των λεωφόρων Γρ. Λαμπράκη και Λεωφ. Σχιστού. Για πάνω απο δύο ώρες, μοιράστηκαν πολλές εκατοντάδες κειμένων αντιπληροφόρησης σε κεντρικούς δρόμους, αλλά και σε γειτονιές της περιοχής, ενώ στις διάφορες συνομιλίες με τον κόσμο φάνηκε ότι οι περισσότεροι/ες ήταν πολύ καλά ενημερωμένοι για τη δήθεν επιτρόπη κατοίκων και τις απέλπιδες προσπάθειες των φασιστών της χρυσής αυγής να ξαναεμφανιστούν στις γειτονιές μας.

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

Την Τρίτη, 02 Φεβρουαρίου, λίγες μόλις ώρες μετά την κυβερνητική ανακοίνωση για τη δημιουργία «relocation camp» στο στρατόπεδο «Στεφανάκη» του Σχιστού, κυκλοφορεί μέσω διαδικτύου κάλεσμα σε συγκέντρωση στη συμβολή των λεωφόρων Γρ. Λαμπράκη και Σχιστού τη Δευτέρα 08/02 στις 12:30μμ, από μία δήθεν «Επιτροπή κατοίκων Πειραιά». Το κάλεσμα αναδημοσιεύεται αστραπιαία στο επίσημο σάιτ της χρυσής αυγής, ενώ τα περιεχόμενά του είναι ξεκάθαρα ρατσιστικά και μισαλλόδοξα ενάντια σε πρόσφυγες/μετανάστες. Στη συνέχεια, ενώ οι εν λόγω «κάτοικοι» παραμένουν αόρατοι τις επόμενες μέρες, οι νεοναζί βουλευτές της χ.α. ανακοινώνουν επισήμως στη βουλή, την Παρασκευή 05/02, ότι θα στηρίξουν πολιτικά την συγκεκριμένη φασιστοσύναξη, αποκαλύπτονας από νωρίς την προέλευση της πλαστής υπογραφής της «επιτροπής κατοίκων Πειραιά». Παράλληλα, μέχρι και την Κυριακή 07/02, δημοσιοποιούνται διάφορα άλλα αντιφασιστικά καλέσματα για τις 11πμ της ίδιας μέρας.

Το πρωί της Δευτέρας 08/02 στις 8:00πμ, πολλές ώρες πριν την καλεσμένη φασιστοσύναξη και την εμφάνιση της χρυσαυγίτικης επιτροπής, περίπου 100 αντιφασίστες και αντιφασίστριες από τις περιοχές του Πειραία προχωρούν σε αντιφασιστική συγκέντρωση αλληλεγγύης σε μετανάστες/πρόσφυγες (ενάντια σε κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης και κέντρο κράτησης, «υποδοχής», «μεταγκατάστασης», «προαναχωρησιακό» ή «φιλοξενίας»), στη συμβολή των λεωφόρων Γρ. Λαμπράκη και Σχιστού. Εκεί, έγιναν σαφείς οι θεσμικές διαβουλεύσεις και συμφωνίες μεταξύ της κοινοβουλευτικής χ.α. και των αρμόδιων «αριστερών» υπουργών για διασφάλιση της συγκέντρωσης των φασιστών από την αστυνομία. Στο σημείο υπήρχαν ήδη παρεταγμένες κλούβες και ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ που έφραξαν τον δρόμο στους αντιφασίστες/ριες (όπως επίσης και σε δεύτερη αντιφασιστική συγκέντρωση που πραγματοποιούταν από την ΟΡΜΑ). Έτσι, διαφυλάχθηκε το σημείο για τη φασιστοσύναξη του μεσημεριού και αποδείχθηκε έμπρακτα η κρατική προστασία και κάλυψη των νεοναζί της χρυσής αυγής, από την αστυνομία και με την πολιτική κάλυψη της κυβέρνησης. Λίγα λεπτά αργότερα, στις 8:30πμ, αποκαλύπτεται πλήρως η φασιστική μεθόδευση, καθώς στο σημείο εμφανίζεται μία κουστωδία βουλευτών, στελεχών και ταγματασφαλιτών της χρυσής αυγής, οι οποίοι 4 ώρες πριν το κάλεσμα της ανύπαρκτης επιτροπής τους συγκεντρώθηκαν στο παρκάκι της συμβολής για να διοργανώσουν τη ρατσιστική/μιντιακή τους φιέστα, υπό την προστασία της συγκυβέρνησης. Στη συμβολή των λεωφόρων Σαλαμίνος και Γρ. Λαμπράκη, οι αντιφασίστες/στριες πραγματοποιούν παράλληλα τη συγκέντρωσή τους με μικροφωνική, πανό, μοίρασμα κειμένων και συνθήματα, ενώ αργότερα εμφανίζονται και κάποιες δεκάδες ακόμα άτομα από άλλα καλέσματα αριστερών οργανώσεων. Το μεσημέρι, πάνω από 150 ακηδεμόνευτοι αντιφασίστες/τριες από τη συγκέντρωση πραγματοποίησαν αντιφασιστική πορεία αλληλεγγύης στις γειτονιές του Κερατσινίου, λίγο αργότερα το ίδιο έπραξαν και δεκάδες άτομα των αριστερών καλεσμάτων, ενώ η σαθρή συγκέντρωση των φασιστών (που παρά την επίσημη παρουσία σχεδόν της μισής κοινοβουλευτικής ομάδας της χ.α. μόλις που ξεπέρασε τους 100 κομματικούς χουντοφασίστες και μηδαμινή παρουσία «κατοίκων») ολοκληρωνόταν πολιτικά ξεσκέπαστη κι αποτυχήμενη και κοινωνικά υπό πλήρη απομόνωση.

Οι ραγδαίες εξελίξεις και η όξυνση της αντιμεταναστευτικής διαχείρισης με την άμεση κατασκευή «hot spots» και «relocation camps» σε σύνορα και ενδοχώρα αντίστοιχα, απαιτούν την κατάλληλη προπαγάνδα για την κοινωνική νομιμοποίηση της καταστολής των προσφύγων και των μεταναστών. Δημοκρατία και φασισμός, σε αγαστή συνεργασία και φαινομενική μόνο σύγκρουση μεταξύ τους, δημιουργούν επίπλαστα δίπολα στη λογική της θεωρίας των «δύο άκρων», έτσι ώστε η κρατική διαχείριση να «αποδειχθεί» ως η μόνη ρεαλιστική επιλογή και οι φασίστες να επιχειρήσουν να επανακτήσουν ένα κοινωνικό έρισμα. Μόνο έτσι εξηγείται ο μιντιακός και θεσμικός οχετός που εξαπολύθηκε από το πρωί της Δευτέρας 08/02, ενάντια στον ακηδεμόνευτο αντιφασισμό και την αλληλεγγύη σε μετανάστες/πρόσφυγες. Σύσσωμα, και δίχως την παραμικρή περιγραφή των όσων διαδραματίστηκαν και αποκαλύφθηκαν κοινωνικά το πρωί (με την απαγόρευση των αντιφασιστικών συγκεντρώσεων προς χάρην μίας δράκας βουλευτών και μπράβων της χρυσής αυγής), τα τηλεοπτικά συνεργεία που έσπευσαν στη διασταύρωση και τα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης που αναπαρήγαγαν το ένα το άλλο, περιέγραφαν «δύο παράλληλες συγκεντρώσεις, υπέρ και κατά του κέντρου στο Σχιστό», η πρώτη της «Κίνησης Ενάντια στον Ρατσισμό και το Φασισμό» (ΚΕΕΡΦΑ) και η δεύτερη μίας «επιτροπής κατοίκων της περιοχής». Έτσι, σκόπιμα αποσιώπησαν πλήρως μία διακριτή, δυναμική, αντιφασιστική, αντιεξουσιαστική, αλληλέγγυα σε μετανάστες/πρόσφυγες συγκέντρωση που εναντιωνόταν σε κάθε τέτοιο στράτοπεδο/κέντρο όπως του Σχιστού, με κεντρικό σύνθημα «Ούτε στα νησιά ούτε στον Πειραιά, στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά», και συγχρόνως σε κάθε φασιστική παρουσία και ρητορεία. Και ακόμα χειρότερα, την ενέταξαν στο κάλεσμα της ΚΕΡΦΑ, συγχωνεύοντας πάνω από 150 ακηδεμόνευτους αντιφασίστες/στριες, στους περίπου 10-20 διαδηλωτές της συγκεκριμένης οργάνωσης.

Πίσω από τις μάσκες των φασιστών της χρυσής αυγής και πέρα από τις ενορχηστρωμένες διαστρεβλώσεις των ΜΜΕ, βρίσκεται η εφαρμογή ενός κεντρικού σχεδιασμού ενάντια στις προσφυγικές/μεταναστευτικές ροές που προκαλούνται από τους πολέμους και τη φτώχεια που προκαλεί ο «ανεπτυγμένος κόσμος». Είτε ως «hot spots», είτε ως «κέντρα υποδοχής/διαλογής/φιλοξενίας/επαναπροώθησης», είτε ως κανονικά στρατόπεδα, οι χώροι κράτησης και διαχείρισης ολόκληρων κοινωνικών ομάδων -και μάλιστα των πιο υποβαθμισμένων και εξαθλιωμένων- υλοποιούν από τη μία την ωμή συμπύκνωση του θεσμικού/κρατικού ρατσισμού (με ανυπολόγιστες δυνατότητες περαιτέρω αναβάθμισης/στρατιωτικοποίησης), και από την άλλη μία μήτρα παραγωγής κοινωνικού αυτοματισμού, εκφασισμού και ρατσισμού στη λογική του «πολέμου όλων εναντίων όλων». Στο πλάι, μία ολόκληρη θεσμική αγέλη (παραγόντων, εμπόρων, δημάρχων, ΜΚΟ) γνέφει καταφατικά στη στρατιωτική διαχείριση του μεταναστευτικού, πλέον με τη συνδρομή και του ΝΑΤΟ, προσδοκώντας πολιτικά και οικονομικά οφέλη, από την επίσημη και «μαύρη» οικονομία που στήνεται γύρω από τους πρόσφυγες/μετανάστες και τους μαζικούς πνιγμούς των ναυαγίων στο Αιγαίο.

Η εναντίωση στα κάθε είδους στρατόπεδα και κέντρα κράτησης είναι ψευδής, όταν εφορμείται από ρατσιστικά κίνητρα. Η μισαλλοδοξία, ο εθνικισμός και ο φασισμός είναι που γεννούν τα στρατόπεδα και επενδύουν πολιτικά στην ύπαρξή τους. Όσο οι μετανάστες αντιμετωπίζονται είτε ως πρόβλημα από τους «ρεαλιστές», είτε ως σκουπίδια από τους σκατόψυχους, τόσο θα υπάρχουν στρατόπεδα και κέντρα κράτησης. Απεναντίας, η αλληλεγγύη στους μετανάστες/πρόσφυγες και η σύγκρουση με τους κρατικούς/καπιταλιστικούς αντιμεταναστευτικούς σχεδιασμούς γκρεμίζει σύνορα και στρατόπεδα και θέτει τις βάσεις για να μπει ένα ισχυρό ανάχωμα στους πολέμους, την εξαθλίωση, την υπόβαθμιση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.

ΟΥΤΕ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΟΥΤΕ “ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ”
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Μετά από διυπουργική συνάντηση το Σάββατο 30/1, η κυβερνητική ανακοίνωση που ακολούθησε έκανε λόγο για δημιουργία, εντός 15 ημερών, 5 κέντρων καταγραφής-διαλογής προσφύγων/μεταναστών (hot spots) στα συνοριακά νησιά, σε απόλυτη αντιστοίχιση με τη «διαλογή απορριμμάτων στην πηγή» των συστημάτων διαχείρισης-ανακύκλωσης σκουπιδιών. Ανακοινώθηκε, επίσης, η δημιουργία δύο “φυλασσόμενων ανοιχτών κέντρων μετεγκατάστασης προσφύγων” (relocation camps) εντός του ίδιου χρονικού διαστήματος, το ένα στο στρατόπεδο “Στεφανάκη” του πολεμικού ναυτικού στο Σχιστό και το άλλο στη Σίνδο. Logistics ξεριζωμένων, άλλη μια εκδοχή ανθρώπινων αποθηκών, που θα βυθίσουν τους πρόσφυγες και μετανάστες ακόμα περισσότερο στην αορατότητα.

Πρόκειται για μια εξέλιξη που υποδεικνύει την ένταση της αντιμεταναστευτικής-ρατσιστικής πολιτικής του ελληνικού κράτους και της ευρώπης-φρούριο. Με περισσότερα ναυάγια και πνιγμούς, περισσότερες επαναπροωθήσεις, απελάσεις και πολύμηνες κρατήσεις σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και μάλιστα υπό την ευθύνη του υπουργείου εθνικής άμυνας, του στρατού. Μια ουσιαστική και συμβολική μετατόπιση της «διαχείρισης» των προσφύγων και μεταναστών από ζήτημα «παράνομης διέλευσης των συνόρων» (δηλαδή «δημόσιας τάξης») σε πολεμικό ζήτημα στρατιωτικής αντιμετώπισης. “Το κράτος έχει συνέχεια”, όπως έχουν δηλώσει οι ίδιοι οι σημερινοί συγκυβερνήτες, που ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας επιχειρώντας να καλύψουν τα πάντα κάτω από ένα σάβανο ψευδεπίγραφης εθνικής ομοψυχίας και γαλανόλευκης σιωπής, ταξικής συναίνεσης και κοινωνικής ειρήνης.

Έχει γίνει πλέον σαφές πως κάθε φορά που οι δολοφόνοι μιλάνε για ανθρωπιά ξημερώνει “ναυάγια” και φράχτες. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυρίαρχη αφήγηση για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες εσκεμμένα κρατάει στην αφάνεια τις αιτίες του ξεριζωμού τους, τις διαδρομές θανάτου που τους ακολουθούν: τον πόλεμο, την οικονομική λεηλασία και την ευθύνη των δυτικών κρατών στη στρατιωτική και οικονομική ισοπέδωση τους. Ταυτόχρονα, η βολική στοχοποίηση των “διακινητών” προσπαθεί να αποκρύψει το προφανές: οι δουλέμποροι δεν είναι τίποτα άλλο από «υπάλληλοι» των δολοφονικών πολιτικών της αιματηρής θωράκισης των συνόρων. Έτσι, παντού στο ευρωπαϊκό έδαφος ξεφυτρώνουν φράχτες, με δολοφονικότερη αιχμή το φράγμα του Έβρου κι η περίφημη «ανθρωπιστική διαχείριση» της «προσφυγικής κρίσης» απλώνει συρματοπλέγματα στις ζωές των φυγάδων: είναι περιττοί, πλεονάζοντες, ανεπιθύμητοι, ένα ποσοτικό μέγεθος για «λογιστική διαχείριση», χωρίς πρόσωπα, ονόματα, ιστορίες. Παράλληλα, η περιορισμένη αναγνώριση κάποιων ως προσφύγων (κυρίως των Σύρων) διαμορφώνει τους όρους του περαιτέρω θεσμικού και κοινωνικού υποβιβασμού, αποκλεισμού, καταστολής, εγκλεισμού, εκμετάλλευσης ή εξόντωσης των προσφύγων και μεταναστών “χωρίς χαρτιά”.

Την ίδια στιγμή, οι φασίστες επιχειρούν για άλλη μια φορά να διαχύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και να διαμορφώσουν έδαφος εθνικιστικής-ρατσιστικής παρέμβασης, στις προσφυγικές εργατογειτονιές των περιοχών του Πειραιά. Η νεοναζιστική συμμορία της χρυσής αυγής, μασκαρεμένη πίσω από ανύπαρκτες (φασιστο)επιτροπές κατοίκων, που δεν έχουν εμφανιστεί ποτέ ξανά ούτε ως όνομα, καλεί σε συγκέντρωση την Δευτέρα 8/2, στις 12.30, στο Κερατσίνι, στη συμβολή των λεωφόρων Γρ. Λαμπράκη και Σχιστού, «ενάντια στο κέντρο λαθρομεταναστών στο Σχιστό».

Η απόπειρά τους να ανακτήσουν ξανά έδαφος στις περιοχές του Πειραιά, όπου τα προηγούμενα χρόνια έδειξαν την «κοινωνική τους ατζέντα» με επιθέσεις σε σπίτια μεταναστών, αιγύπτιων ψαράδων, συνδικαλιστών της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης Περάματος και αποκορύφωμα τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, πρέπει να ανακοπεί στη γέννησή της. Οι ίδιοι και η συγκέντρωσή τους είναι ανεπιθύμητοι. Το αντιφασιστικό κίνημα, ειδικά οι αυτοοργανωμένες και ακηδεμόνευτες δυνάμεις, έχει τη δυνατότητα να “αποσύρει” τους οπαδούς του Χίτλερ, των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των κρεματορίων από τον δρόμο.

Aλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αντιθεσμικοί, αυτοοργανωμένοι, αδιαμεσολάβητοι αγώνες ενάντια στην επιταχυνόμενη εξαθλίωση, ενάντια στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα, τα σύνορα, τον ρατσισμό, τους θρησκευτικούς φανατισμούς, τους πλαστούς διαχωρισμούς. Αντίσταση στα εθνοκρατικά, ευρωκεντρικά, φυλετικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά ιδεολογήματα-αφηγήματα των κυρίαρχων. Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, κράτη, πατρίδες, θρησκείες, εκμετάλλευση.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 8/2, 11.00πμ
ΛΕΩΦ. ΓΡ. ΛΑΜΠΡΑΚΗ & ΣΧΙΣΤΟΥ – ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Ακολουθεί ενημέρωση από παρέμβαση που πραγματοποιήθηκε το πρωί του Σαββάτου: 

Από τη δεκαετία του ’90 τα τροπικά δάση της Ινδονησίας καταστρέφονται συστηματικά για να δώσουν τη θέση τους σε καλλιέργειες παραγωγής φοινικέλαιου και προϊόντων χαρτοβιομηχανίας. Κάθε χρόνο, με συστηματικούς εμπρησμούς αποτεφρώνονται εκατομμύρια εκτάρια γης, σκοτώνονται χιλιάδες ζώα και απελευθερώνονται τοξικά αέρια και CO2 που προκαλούν σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα στους ντόπιους κατοίκους. Μόνο φέτος, οι εμπρησμοί από τις βιομηχανίες ως οικονομικότερη μέθοδος αποψίλωσης, αποτέφρωσαν 2.100.000 εκτάρια πυκνής δασικής και χορτολιβαδικής έκτασης, προκαλώντας το θάνατο τουλάχιστον 21 ανθρώπων και χιλιάδων ζώων.
Ωστόσο, αυτή η τεράστια οικολογική καταστροφή δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα μεμονωμένο περιστατικό, ούτε «βαραίνει» μόνο κάποιες «αδιάφορες» πολυεθνικές εταιρείες ή κάποιους “ασυνείδητους καταναλωτές”. Αυτό που συμβαίνει είναι η  έκφραση των δομικών χαρακτηριστικών του καπιταλισμού, ο οποίος εκτός από τη μείωση του κόστους παραγωγής και την αύξηση των τιμών, στοχεύει και στο άνοιγμα νέων αγορών για μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου. Και ποιο πεδίο θα μπορούσε να είναι πιο προσοδοφόρο από τους ανεκμετάλλευτους φυσικούς πόρους, όπως το νερό, η γη και ο αέρας;

Το κυρίαρχο σύστημα αναγνωρίζει το φυσικό πλούτο (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου) ως εκμεταλλεύσιμο, τον οργανώνει κατάλληλα και τον λεηλατεί. Η λεηλασία αυτή ξεκινά από τον τεμαχισμό, την περίφραξη και την εμπορευματοποίησή του και φτάνει στην ολοκληρωτική υποτίμηση και καταστροφή του. Πρόκειται για το ίδιο σύστημα που εμπορεύεται ακόμη και τη ρύπανση που προκαλεί! Με πρόσχημα την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και με ένα αυθαίρετα ορισμένο όριο παραγωγής ρύπων για κάθε εταιρεία, έχει συσταθεί “χρηματιστήριο ρύπων” που επιβαρύνει με πρόστιμα όσες εταιρείες το υπερβαίνουν, ενώ δίνει τη δυνατότητα σε άλλες που είτε έχουν μειώσει τις εκπομπές τους κάτω του καθορισμένου ορίου είτε έχουν προχωρήσει σε «πράσινες» επενδύσεις μέσω του Μηχανισμού Καθαρής Ανάπτυξης (CDM), να πουλήσουν δικαιώματα ρύπων.

Απέναντι σ’αυτόν τον παραλογισμό και τις άγριες συνθήκες εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος και των ζωών μας, που επιβάλλονται από πολιτικά και οικονομικά αφεντικά σε παγκόσμιο επίπεδο, και χωρίς καμία αυταπάτη ότι αυτός ο πολιτισμός εξορθολογίζεται, να οργανώσουμε όλοι/ες από τα κάτω τις αντιστάσεις μας, να στήσουμε αναχώματα στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου και να τον καταστρέψουμε.