Month: July 2015

Τον τελευταίο μήνα, όπως και πέρυσι, εκδηλώθηκε μια σειρά από πυρκαγιές βορειοδυτικά του πάρκου τρίτση, αφήνοντας πίσω τους δεκάδες καμένα δέντρα και θάμνους. Πρόκειται ξεκάθαρα για εμπρηστικές ενέργειες, μιας που μπαίνουν στην ίδια περιοχή, την ίδια περίοδο (όπου υπάρχει πολύ ξηρασία και εύφλεκτα υλικά στο πάρκο), με στόχο να αποτεφρώσουν κομμάτι του πάρκου που βρίσκεται εκτός εμπορευματοποιημένης ζώνης του. Και δεν είναι τυχαίο ότι οι φωτιές μπαίνουν πέριξ της κατάληψης Αγρός.

Και σε αυτή την περίπτωση, όπως περισσότερα από έξι χρόνια τώρα, θα φροντίσουμε το πάρκο και τις περιοχές που έκαψαν οι εμπρηστές, με θλίψη όχι για τις ώρες που θα αφιερώσουμε αλλά μόνο για την καμένη γη και τα δέντρα.

Την Πέμπτη, 16 Ιούλη, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αντιπληροφόρησης σχετικά με τους εμπρησμούς μέσα στο πάρκο από τη συλλογικότητα της κατάληψης Αγρός μαζί με αλληλέγγυους συντρόφους/ισσες από τον Θερσίτη, με μοίρασμα εκατοντάδων κειμένων και αφισοκόλληση.

Το μήνυμα είναι σαφές. Φορείς, δήμαρχοι, επιχειρηματίες αλλά και κάθε λογής φασιστοειδή, η επιμονή  και η δύναμη των προταγμάτων μας υπερβαίνει τα άθλια σχέδιά σας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΚΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
ΑΥΤΟΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Το κείμενο που μοιράστηκε στο πάρκο [pdf]:

EΜΠΡΗΣΜΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ

Το Σάββατο 11 Ιούλη έγινε δεύτερη εμπρηστική ενέργεια στο πάρκο τρίτση και συγκεκριμένα στο βορειοδυτικό τμήμα του, πολύ κοντά στην πάνω κεντρική πύλη του πάρκου από Χασιάς. Η πρώτη είχε συμβεί στις 18 Ιούνη, στην ίδια περιοχή. Και οι δύο εμπρησμοί άφησαν πίσω τους δεκάδες καμένα δέντρα και θάμνους. Και πέρυσι, μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούλη, εκδηλώθηκαν τρεις φωτιές με τα ίδια χαρακτηριστικά: την ίδια περίοδο, που το πάρκο διαθέτει άφθονα εύφλεκτα ξερόχορτα, περιορισμένης έκτασης πυρκαγιές (η πυροσβεστική καλούνταν άμεσα) και γύρω από το ίδιο σημείο. Είναι καταφανές ότι οι φωτιές στο πάρκο δεν είναι τυχαία γεγονότα, αλλά συστηματικά σχεδιασμένες εμπρηστικές ενέργειες με συγκεκριμένο στόχο.

Οι φωτιές μπαίνουν σε μη εμπορευματοποιημένες περιοχές του πάρκου κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το πάρκο αυτή τη στιγμή έχει αδρά διχοτομηθεί σε δύο περιοχές: την κεντρική, γύρω από το συντριβάνι, με άφθονα μικρά και μεγάλα μαγαζάκια να την περιστοιχίζουν και την περιφερειακή ζώνη, την οποία αν και παλεύουν χρόνια τώρα οι δημοτικές αρχές των όμορων δήμων να εμπορευματοποιήσουν δεν έχουν καταφέρει να το κάνουν. Μια επίσκεψη κεντρικά του πάρκου μπορεί να πείσει ακόμη και τους πιο δύσπιστους: το πάρκο δεν θυμίζει πάρκο αλλά εμποροπανήγυρη, από το πλήθος των εμπορευμάτων δεξιά και αριστερά, τον δυνατό θόρυβο από τη μουσική σαβούρα των καφετεριών, το τσιμέντο και την άθλια αισθητική που επιβάλλουν τα μαγαζιά της κατανάλωσης. Και είναι η ίδια αισθητική που οι πολυδιαφημιζόμενες ως “οικολογικά ευαίσθητες” δημοτικές αρχές του Ιλίου και Αγ. Αναργύρων επιβάλλουν χρόνια τώρα στις γειτονιές μας. Οι κεντρικές πλατείες των δήμων και τα άλση έχουν κατακλυστεί κυριολεκτικά από τραπεζοκαθίσματα και ηχορρύπανση από τους κάθε λογής εμποράκους, ώστε έχεις πρόσβαση σε αυτές μόνο αν έχεις να πληρώσεις ό,τι σου πουλάνε. Αυτή είναι η ανάπτυξη που επιθυμούν οι κηδεμόνες των λιγοστών ελεύθερων χώρων: εμπόριο, κατανάλωση, χρήμα, περίφραξη, αποκλεισμός. Το ίδιο δρομολογούν χρόνια τώρα και για το πάρκο. Οι φυτευτές διοικήσεις του Φορέα Διαχείρισης του πάρκου, που πρόσφατα πέρασε στα χέρια του ΑΣΔΑ (αναπτυξιακός σύνδεσμος δυτικής Αθήνας, δηλ. στα χέρια των δημοτικών αρχών των γύρω δήμων), σκοπό έχουν να αλλάξουν τον χαρακτήρα χρήσης του, να εξαφανίσουν την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτό. Τα καταστήματα, οι πάγκοι με εμπορεύματα από μικροπωλητές, οι διαγωνισμοί για νέες εκμισθώσεις καταστημάτων, οι πολυάριθμες κερδοσκοπικές ΜΚΟ, η παρουσία του υιού Κόκαλη με την “Οργάνωση γη” και το ενδιαφέρον ακόμη και του ομίλου Λάτση για το πάρκο, δείχνουν το μέλλον που του επιφυλάσσουν. Αλλά και τα κάθε λογής “δωρεάν” φεστιβάλ, από τα “μεγαλοπρεπή” Ίλια του αρχιτσιφλικά Ζενέτου, μέχρι το φεστιβάλ της ΚΝΕ κάθε Σεπτέμβρη (με την ασφυκτική επιμονή στην είσοδο να πληρώσεις με το ζόρι για “το κόμμα του λαού”), επιτελούν ακριβώς την ίδια δουλειά: χρηστική μεταχείριση του πάρκου με εμπορεύματα-καλλιτέχνες και κοσμοσυρροή καταναλωτών, χωρίς καμία φροντίδα για το πάρκο, τα δέντρα και τα ζώα του, χωρίς καθόλου… ψευδεπίγραφα οικολογίας. Όσο για το “δωρεάν”, αυτό βεβαίως απαιτείται να εξαργυρωθεί στις επόμενες εκλογές με ψήφους.

Οι γύρω από την εμπορευματοποιημένη ζώνη περιοχές του πάρκου βρίσκονται χρόνια στο στόχαστρο του Φορέα και με το πρόσχημα της “εγκατάλειψης” επιδιώκουν συστηματικά να τις εμπορευματοποιήσουν. Σε μια τέτοια περιοχή του πάρκου, εκεί όπου μπορείς να περπατήσεις, να αναπνεύσεις ελεύθερα από εμπορεύματα και αποκλεισμούς, να παίξεις, να βρεθείς πραγματικά μέσα στο πάρκο, σε ένα τέτοιο σημείο μπαίνουν οι φωτιές. Οι άθλιοι εμπρηστές επιδιώκουν να αποτεφρώσουν το πιο ζωντανό κομμάτι του, τα ίδια του τα δέντρα, θέτοντάς το ολόκληρο σε κίνδυνο. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι περιοχές αυτές βρίσκονται πέριξ της κατάληψης Αγρός, που δραστηριοποιείται εντός του ενάντια στα σχέδια εμπορευματοποίησης και περίφραξής του. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια κατάληψη έχει δεχτεί επανειλημμένως φασιστικές εμπρηστικές επιθέσεις. Ακριβώς γιατί ο τρόπος που λειτουργούμε και δρούμε βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα μισάνθρωπα σχέδιά τους. Και σε αυτή την περίπτωση, όπως περισσότερα από έξι χρόνια τώρα, θα φροντίσουμε το πάρκο και τις περιοχές που έκαψαν οι εμπρηστές, με θλίψη όχι για τις ώρες που θα αφιερώσουμε αλλά μόνο για την καμένη γη και τα καμένα δέντρα. Είναι φανερό τι επιδιώκουν οι καταστροφείς του πάρκου: ρημάζοντας τη γη και τα δέντρα της και αφήνοντας κρανίου τόπο, επιχειρούν να ενοχοποιήσουν ανθρώπους που μάχονται ενάντια στην εξαφάνιση του ελεύθερου χαρακτήρα του. Επιχειρούν να εξαλείψουν την όποια εναντιωματική δράση στα σχέδια τους. Ούτε να το διανοηθούν όμως ο κάθε Φορέας, δήμαρχοι, ΑΣΔΑ, επιχειρηματίες και οι λοιποί καλοθελητές και τα τσιράκια τους. Η επιμονή των αγωνιζόμενων υπερβαίνει τα άθλια σχέδιά τους και η οργή μας θα περάσει από πάνω τους.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ

ΑΥΤΟΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Ιούλιος ’15

Κατάληψη Αγρός

 

 

Το ίδιο κείμενο, ως ανακοίνωση, αφισοκολλήθηκε σε όλο το πάρκο τρίτση:

Η αφίσα σε [pdf]

Απόγευμα Πέμπτης 9 Ιούλη, δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες από τις περιοχές του Πειραιά, πραγματοποιήσαμε αντιφασιστική παρέμβαση στη Νίκαια.

Αυτές τις μέρες συνεχίζονται οι δίκες των φασιστών της χρυσής αυγής. Την ίδια στιγμή επιχειρείται μια προσπάθεια δυναμικής επανεμφάνισης τους στις γειτονιές και το πολιτικό προσκήνιο. Από την ίδρυση του φασιστοσωματείου στο Πέραμα, τις παρεμβάσεις στη ΔΕΗ Κερατσινίου και στο ειρηνοδικείο του Πειραιά, μέχρι την προσπάθεια επίθεσης σε αντιφασίστες στα Πατήσια και τη μηχανοκίνητη πορεία που είχε καλεστεί για τους δολοφονημένους εργάτες της “Ελληνικά Πετρέλαια”.

Ας το βάλουν λοιπόν καλά στο μυαλό τους, κάθε λογής φασίστες – επίσημοι και ανεπίσημοι, κρυφοί και φανεροί:

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥΣ

Δύο χρόνια, σχεδόν, πίσω: Τρίτη βράδυ, 17 Σεπτέμβρη του 2013, στην περιοχής της Αμφιάλης, ο Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός από τις δολοφονικές μαχαιριές του νεοναζί Ρουπακιά, μέλος της χρυσής αυγής και της τοπικής οργάνωσης Νίκαιας.

Προηγήθηκε ένταση σε τοπική καφετέρια ανάμεσα στην παρέα του Φύσσα και φασίστες, οι οποίοι κάλεσαν για ενίσχυση το τάγμα εφόδου της Τ.Ο. της Χ.Α. Νίκαιας: 30 περίπου θρασύδειλα φασιστοειδή οπλισμένα με κράνη, πτυσσόμενα γκλοπ και μαχαίρια, εμφανίζονται λίγη ώρα αργότερα. Ο Φύσσας παροτρύνει τους φίλους και τις φίλες του να αποχωρήσουν ταχύτερα ενώ ο ίδιος μένει παραπίσω και δέχεται την πρώτη επίθεση των φασιστών. Βλέποντας ότι αδυνατούν να “καθαρίσουν” μαζί του εύκολα οι ναζί, ο Ρουπακιάς κινείται αντίθετα στην οδό Τσαλδάρη, κατεβαίνει από το όχημα του και τον μαχαιρώνει δύο φορές.

Παρακείμενη ομάδα ΔΙΑΣ παρακολουθεί από κοντά το σκηνικό αμέτοχη για ώρα, ενώ αναγκάζεται να παρέμβει απρόθυμα έπειτα από επίμονες παροτρύνσεις του αιμόφυρτου Φύσσα, για να συλλάβει το φονιά του.

Μετά τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιούνη 2012 και τα αυξημένα ποσοστά της Χ.Α. στις περιοχές του Πειραιά και δυτικά της Αθήνας, η νεοναζί συμμορία έλαβε μεταξύ άλλων και επίσημα πλέον, χρηματοδοτήσεις από το κράτος για την δημοκρατική εξυπηρέτηση των ναζιστικών ιδεωδών!

Η νέα εργολαβία εξόντωσης μεταναστών και εξυπηρέτησης κάθε λογής κεφαλαιακών συμφερόντων ενάντια στις ανάγκες και τους συλλογικούς αγώνες των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων ήταν γεγονός. Το όνομα του εργολάβου, χρυσή αυγή!

Επικέντρωσε στο άνοιγμα γραφείων σε περιοχές όπως αυτές της Νίκαιας, του Πειραιά και του Περάματος, για να κεφαλαιοποίησει τόσο τα αντίστοιχα εκλογικά ποσοστά της, αλλά και τη ρατσιστική και αντιμεταναστευτική προπαγάνδα που για χρόνια μεθοδικά καλλιεργούσαν οι εκάστοτε συγκυβερνήσεις.

Τα μέλη που στρατολογήθηκαν στις γραμμές του ναζί αρχηγίσκου, προήλθαν από τις δεξαμενές -αποχετεύσεις των τοπικών βοθρολυμάτων: μπάτσοι-καριερίστες, χριστιανοπατριώτες, ξενοφοβικοί μισάνθρωποι και κάθε λογής λούμπεν μικροαστικό στοιχείο, ανακάλυψε τον πολιτικά νομιμοποιημένο λόγο ύπαρξής του!

Τοπικά αστυνομικά τμήματα, με πρώτο και καλύτερο αυτό της Νίκαιας και τον σερίφη διοικητική της ασφάλειας, γνωστή φιγούρα για τα δολοφονικά του ανδραγαθήματα, παρείχαν συστηματικά κάλυψη σε εξορμήσεις – επιθέσεις των φασιστών, ενάντια σε μετανάστες, αγωνιστές και αγωνίστριες (δεν ξεχνάμε ανάμεσα σε πολλές άλλες, τις δολοφονικές επιθέσεις στους Αιγύπτιους αλιεργάτες στο Πέραμα).

Ένα από τα παραπάνω “μπουμπούκια”, όπως προκύπτει, συνοδηγός του επίμαχου οχήματος και πρωτεργάτης της δολοφονίας του Φύσσα, είναι ο Γιάννης Καζατζόγλου 34 ετών, μέλος της χρυσής αυγής στην Τ.Ο. Νίκαιας, κάτοικος της οδού Ακροπόλεως.

Φιλόδοξο πρωτοπαλίκαρο του θλιβερού Κασιδιάρη (υπαρχηγού της χρυσής αυγής).

Ο πατέρας του, συνεχίζει να καυχιέται στη γειτονιά, ότι ο κανακάρης του σφάζει αντιφασίστες!

Από τις αρχές του Απρίλη του 2015, ξεκίνησε η δίκη – παρωδία της χρυσής αυγής: μια παρωδία που αγωνιά να πείσει ότι ο φασισμός μπορεί να χτυπηθεί από ευέλικτους θεσμούς, νόμους και κυβερνήσεις που σχετίζονται από τη φύση τους οργανικά με τον ολοκληρωτισμό.

Τον τελευταίο καιρό αντίστοιχα, παρατηρείται μια προσπάθεια δυναμικής επανεμφάνισης των φασιστών στις γειτονιές και το πολιτικό προσκήνιο, μασκαρεμένοι για ακόμα μία φορά με “αγωνιστικά” και ανθρωπιστικά προσωπεία.

Από την ίδρυση του δουλεμπορικού – νταβατζίδικου φασιστοσωματείου στο Πέραμα (δε ξεχνάμε τα ξεφτιλισμένα κουμάντα χρυσαυγιτών κι αφεντικών για εύρεση εργασίας “μόνο σε Έλληνες” με 18 ευρώ ανασφάλιστο μεροκάματο), μέχρι την προσπάθεια επίθεσης των ναζί στη μηχανοκίνητη πορεία που είχε καλεστεί για τους δολοφονημένους εργάτες της “Ελληνικά Πετρέλαια” , η Χρυσή Αυγή επιβεβαιώνει περίτρανα τις θεσμικές της υπηρεσίες σε κεφάλαιο κι αφεντικά: υποτιμημένο εργατικό δυναμικό και καταστολή κάθε προσπάθειας του κόσμου του αγώνα, για βελτίωση των συνθηκών ύπαρξής του.

Παρεμβαίνουμε και σήμερα στις γειτονιές μας, γιατί δε θα αφήσουμε τίποτα να ξεχαστεί!

Οι δολοφόνοι του Φύσσα συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Δε θα επιτρέψουμε την επέλαση του κτήνους κοιτάζοντας απαθείς και μένοντας αδιάφοροι

Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε, ότι κατανοούμε την πρακτική του αντιφασισμού στην αντιθεσμική της διάσταση: μακριά από τις θεαματικές μηντιακές φιέστες των δικαστηρίων-μπάτσων-μμε, χωρίς προσευχές, κεριά, μπαλόνια, “επιμορφωτικά” τραγούδια μεγαλοπιασμένων τραγουδιστάδων.

Οι απαντήσεις δίνονται αντιιεραρχικά, συλλογικά, επινοητικά, στο πραγματικό πεδίο της καθημερινής ζωής! Στους δρόμους και τις γειτονιές. Επιθετικά, επίμονα, αποφασιστικά, αδιαμεσολάβητα!

Ενάντια στο αδιαχώριστο σύμπλεγμα κυριαρχίας: κράτους-αφεντικών-φασιστών.

Ενάντια σε κάθε αυταπάτη αριστερού κράτους, φιλοαριστερής ή σοσιαλδημοκρατικής εξουσίας.

Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους, κάθε λογής φασίστες – επίσημοι και ανεπίσημοι, κρυφοί και φανεροί…

 

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Αντιφασίστες – αντιφασίστριες από τις περιοχές του Πειραιά

Αναδημοσίευση από Indymedia

   
Το πρωί του Σαββάτου 4/7/2015, 35 περίπου σύντροφοι/ισσες από τον Αγρό και τον Θερσίτη, πραγματοποίησαν συλλογική παρέμβαση ενάντια στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιούλη σε κεντρικούς δρόμους και πλατείες του Ιλίου και των Αγίων Αναργύρων. Η παρέμβαση διήρκησε περίπου δυόμιση ώρες και ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της ίδιας ημέρας.

 

   

 

 

Στην παρέμβαση μοιράστηκαν σε εκατοντάδες αντίτυπα τα πρόσφατα κείμενα και των δύο εγχειρημάτων (Θερσίτης, Αγρός) που παίρνουν σαφή θέση ενάντια στο δημοψήφισμα αλλά και σε κάθε εκλογική διαδικασία αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τους συνολικότερους και επικαιροποιημένους, οικονομικούς και πολιτικούς εκβιασμούς της εξουσίας προς τους φτωχούς, τους «από κάτω».

 

  

 

Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης αναρτήθηκαν δύο πανό, το πρώτο στο Ίλιον, σε πλατεία που βρίσκεται απέναντι ακριβώς από 3 υποκαταστήματα τραπεζών και το δεύτερο στους Αγίους Αναργύρους, στην πεζογέφυρα της λεωφόρου Δημοκρατίας. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της παρέμβασης αναγράφτηκαν συνθήματα σε τράπεζες, δημοτικά κτίρια, στάσεις και πλατείες. Παράλληλα έγινε χρήση δύο στένσιλ που κατασκευάστηκαν αποκλειστικά για τα γεγονότα των ημερών. Τέλος, πραγματοποιήθηκε αφισοκόλληση με αυτοσχέδιες-χειρόγραφες αφίσες που από τη μια ανέδειξαν την υποκρισία των διλημμάτων της εξουσίας και από την άλλη επιχείρησαν να αποτυπώσουν την ανάγκη για αναζωπύρωση των κοινωνικών/ταξικών αγώνων, της εξέγερσης, της επανάστασης.

 

 

   

 

 

Από τα «μπράβο ρε παιδιά» κατά τη διάρκεια της παρέμβασης έως την έκδηλη δυσθυμία του εγκλωβισμού στα καθημερινά αδιέξοδα που επιτείνεται εν μέσω εξελίξεων που έχει δρομολογήσει η οικονομική και πολιτική εξουσία την οποία και αντικρίσαμε, κρατάμε το ότι οι γειτονιές μας παραμένουν φιλόξενες στον κόσμο του αγώνα και εχθρικές σε όσους επιβουλεύονται με οποιοδήποτε τρόπο τις ζωές των φτωχών και των αποκλεισμένων.

 

   

 

    

 

Καμιά συμμετοχή στο δημοψήφισμα

Δεν παίζουμε σε στημένα παιχνίδια

Όλοι/ες στους δρόμους

Σύγκρουση, αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη, πέτυχε ήδη ένα μέρος του στόχου του. Από την ανακοίνωσή του το βράδυ της Παρασκευής μετατόπισε το κοινωνικό ενδιαφέρον σε κυριαρχικά διλήμματα. Κοινωνικά, αυτό που επικρατεί είναι πανικός, φόβος, μοιρολατρία. Οι ουρές των απεγνωσμένων στα ΑΤΜ, οι διάλογοι τρόμου στα πηγαδάκια, οι καρφωμένοι στις τηλεοράσεις θεατές είναι μόνο κάποιες από τις σκηνές που εξελίσσονται. Πιο εμφατικά από κάθε άλλη φορά το χρήμα (μέσα από το σχήμα ευρώ ή δραχμή), οι εμπορευματικές σχέσεις, η κατανάλωση, ειδικά τώρα που επικρέμεται ορατή η μη δυνατότητα εκπλήρωσής τους, αναδεικνύονται σε απόλυτους ρυθμιστές της ζωής, εγείροντας συναισθήματα απόγνωσης, πανικού, αδιεξόδου. Τη συναισθηματική και υλική ερήμωση έρχεται να διαχειριστεί ένα χάος από τρομολάγνα σενάρια, σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι ενισχυμένης κοινωνικής χειραγώγησης.

Μέσα σε λίγες μέρες και στη βάση της απάντησης στο συμπυκνωτικό δίλημμα που έθεσε η αριστερή πολιτική διαχείριση, βλέπουμε την αποθέωση των κρατικίστικων λογικών και της πατριδολαγνείας. Και το “ναι” και το “όχι” του δημοψηφίσματος έχουν τον ίδιο παρονομαστή: αυτό της διάσωσης του ελληνικού κράτους. Το “ναι” στις απαιτήσεις ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ε.Ε. μεταφράζεται σε απάντηση να παραμείνει το ελληνικό κράτος εντός των υπερεθνικών-διακρατικών σχηματισμών, ώστε να μην διασαλευτεί η κερδοφορία του αλλά και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι ψηφοφόροι του φουσκώνουν από εθνική υπερηφάνεια ότι θα κρατήσουν το κράτος εντός των “ευρωπαϊκών ιδεωδών”, ξεχνώντας, ίσως, ότι μεταξύ αυτών βρίσκεται και ο ταχύτατος εξανδραποδισμός μεγάλων κοινωνικών κομματιών που ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια και θα ενταθεί. Το “όχι” προτείνεται από ένα πολύ ετερόκλητο κράμα υποκειμένων, σε μια γκρίζα ζώνη από θολές αρνήσεις, με μια διαφορετική αφήγηση εναντίωσης και επαναστατικότητας από κάθε μπλοκ, το οποίο εύγλωττα εκτείνεται από την άκρα αριστερά μέχρι και τους μισάνθρωπους της χρυσής αυγής. Και η απάντηση αυτή είναι μια “στιβαρή” θέση να διασωθεί το ελληνικό κράτος (ασφαλώς, μαζί με την κυρίαρχη αστική τάξη), αυτή τη φορά από τους “κακούς” θεσμούς, με ακόμη μεγαλύτερη δόση λόγων σχετικών με το έθνος, την υπερηφάνεια, την αξιοπρέπεια. Το “όχι” δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση μη συνέχεια των εκμεταλλευτικών δομών και των ανισοτήτων, και οι διαβεβαιώσεις του κυβερνητικού σχηματισμού, που πρωτοστατεί στο “όχι”, περί απρόσκοπτης συνέχειας του κράτους και μετά το δημοψήφισμα είναι κάτι παραπάνω από απόδειξη. Ακόμη και μετά το “υπερήφανο όχι” του διαταξικού χυλού, οι μηχανισμοί των θεσμών μαζί με τους κυβερνώντες θα διαχειριστούν τη δεδηλωμένη πλέον χρεωκοπία του ελληνικού κράτους.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που έχει συμβεί σε χρόνο ρεκόρ μιας εβδομάδας είναι μια μεγέθυνση της ενσωμάτωσης οποιασδήποτε ριζοσπαστικής απάντησης, των όποιων κοινωνικών αντιστάσεων υπό την ομπρέλα του κράτους. Η κυβερνοαριστερά είναι ειδική σε αυτόν τον τομέα: να εκτονώνει την όποια κοινωνική δυσαρέσκεια προς όφελος του κράτους και να κατευθύνει την όποια κοινωνική οργή στα ήσυχα λημέρια της διαπραγμάτευσης και του κυβερνητισμού, διαθλώντας και εξομοιώνοντας τα συμφέροντα των από τα κάτω με εκείνα των εξουσιαστών. Το είδαμε τον Φλεβάρη, με το φιλοκυβερνητικό συλλαλητήριο-τραγέλαφο στο πλάι των διαπραγματευτικών αποστολών, το βλέπουμε και τώρα που ζητείται η βούλα μας στη διατήρηση του υπάρχοντος συστήματος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Ας το καταλάβουμε: η συμμετοχή στο δημοψήφισμα με τον όποιο τρόπο είναι συμμετοχή στη διατήρηση και επέκταση του εκμεταλλευτικού αυτού συστήματος και των ανισοτήτων. Η συμμετοχή στο δημοψήφισμα βάζει ακόμα ένα λιθαράκι στο καθεστώς της διαμεσολάβησης, της ανάθεσης, της παθητικότητας. Οι από τα κάτω ποτέ δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις διαπραγματεύσεις, είτε γίνονται στο Μαξίμου είτε στα μεγάλα τραπέζια των Βρυξελλών. Για όλους εκείνους κι εκείνες των υποτελών τάξεων και τους περισσευούμενους αυτού του κόσμου, αυτούς που καταθέτουν τη ζωή τους στα εργασιακά κάτεργα ή στα ταμεία του ΟΑΕΔ, η λύση δεν μπορεί να είναι η διατήρηση του καπιταλιστικού κράτους.Η όποια ψήφος στο δημοψήφισμα θα νομιμοποιήσει πολιτικές ενάντιά μας. Θα δώσει ανάσα στον ασθμαίνοντα καπιταλισμό, του οποίου την κρίση καλούμαστε και πάλι οι από κάτω να αποσβέσουμε, με φτώχεια, εξαθλίωση και πολύ θάνατο.

Ενάντια στο μονόλογο του φόβου, της ασάφειας, των διαθλαστικών, πρακτικίστικων απαντήσεων να πορευτούμε συλλογικά, αλληλέγγυες/οι, με αυτοοργανωμένες δομές και κοινότητες αγώνα, ενάντια στο κράτος και τους μηχανισμούς του σε κάθε του μορφή, ενάντια στα αφεντικά, σε κάθε είδους διαχωρισμό και ανισότητα. Να επιλέξουμε ανυποχώρητα τη σύγκρουση, συλλογικοποιώντας τις αντιστάσεις μας, μέσα από κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να απεμπλακούμε από οικονομίστικες λογικές, που θέλουν το χρήμα, τα εμπορεύματα, τα κάτεργα του καπιταλισμού ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Θέτοντας εδώ και τώρα το δικό μας, πραγματικό ερώτημα: κράτος και καπιταλισμός ή επανάσταση. Με την ευφυία των αγωνιζόμενων, αυτών που συναντιούνται και δρουν ως ίσο προς ίσο, να καθορίσουμε εμείς τους όρους της ζωής μας. Μέχρι τη συντριβή κάθε εξουσίας.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Το κείμενο σε pdf

 

 

Παρασκευή 3 Ιούλη, Κατάληψη Σινιάλο