Month: June 2013

Posted on

Αντιφασιστική συναυλία

Σάββατο 22 Ιούνη, 8 μ.μ. στον Πευκώνα Αγ. Αναργύρων  

(απέναντι από το στρατόπεδο 301)

θα παίξουν οι ΑΝΑΚΑΤΑ (από την Ανάκασα) και ΖΩΗ ΤΑΧΑ

ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ
Φυσάει ο αέρας που φουντώνει τις φωτιές των εξεγέρσεων
Ανασαίνει ο κόσμος που θα συντρίψει τον φασισμό, την εκμετάλλευση, τον ρατσισμό, την καταπίεση…
Το έντυπο με τις “θέσεις μάχης για τον κοινωνικό εκφασισμό, τους φασίστες και τον αγώνα ενάντιά τους” από τους/τις “αναρχικούς/ές, αντιεξουσιαστές/τριες, αντιφασίστες/τριες από Ίλιον, Αγ. Ανάργυρους, Καματερό” συντάχθηκε με αφορμή την αντιφασιστική συναυλία και θα υπάρχει σε έντυπη μορφή στα τραπεζάκια της εκδήλωσης.

Για να κατεβάσετε το έντυπο σε μορφή pdf πατήστε εδώ

Posted on

Προβολή ταινίας “Ακόμα και η βροχή (Tambien la lluvia)”, Πέμπτη 20/6 στις 8.30 μ.μ στον Αγρό

Το Ακόμα και η βροχή είναι γυρισμένο στην Κοτσαμπάμπα και στο Τσαπάρε, τροπικό δάσος βόρεια της Κοτσαμπάμπα (Βολιβία) και πραγματεύεται την ιστορία ενός σκηνοθέτη  και του συνεργείου του, που φτάνουν στη Βολιβία το 2000 για να γυρίσουν μια ταινία με θέμα την κατάκτηση των ιθαγενών από τον Κολόμβο κατά την άφιξή του στην αμερικάνικη ήπειρο. Καθώς όμως η ταινία βρίσκεται στα γυρίσματα, ξεσπούν ταραχές στην πόλη. Πρόκειται για τον πόλεμο για το νερό, όπως λένε οι ντόπιοι, για μια ταινία που αναφέρεται στα πραγματικά γεγονότα του 2000. Οι ιθαγενείς της ταινίας μετακομίζουν στα οδοφράγματα. Ο σκηνοθέτης και το συνεργείο αντιδρούν…  

Στην πραγματική ιστορία,  η βολιβιανή κυβέρνηση ιδιωτικοποίησε το 2000 την παροχή νερού, δημόσιου αγαθού ως τότε, με προτροπή της Παγκόσμιας Τράπεζας. Οι πολυεθνικές εταιρίες που προσέλαβε να το διαχειρίζονται τριπλασίασαν την τιμή του, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην μπορεί να πληρώσει. Τα νότια προάστια της Κοτσαμπάμπα δεν είχαν καν εγκαταστάσεις ύδρευσης και έτσι οι κάτοικοι δημιουργήσαν μόνοι τους δεξαμένες που μάζευαν το νερό της βροχής και το φίλτραραν. Το βολιβιανό κράτος απαγόρεψε την αυθαίρετη συλλογή νερού και δημιούργησε μια αστυνομία νερού που έλεγχε τα σπίτια και γκρέμιζε τις δεξαμενές – μέχρι που οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν και γκρέμισαν τα γραφεία της πολυεθνικής και της νομαρχίας και ακύρωσαν την ιδιωτικοποίηση του νερού.  
Ο πετυχημένος αυτός αγώνας ονομάζεται απο τους ντόπιους ‘la guerra del agua’ – ο πόλεμος του νερού.