Το πάρκο τρίτση, αυτός ο σπάνιος για την Αττική βιότοπος των 1.100 περίπου στρεμμάτων, από τις 21 Ιανουαρίου βρίσκεται χωρίς ηλεκτροδότηση λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών του φορέα διαχείρισής του προς τη ΔΕΗ. Ο εν λόγω φορέας, έχει δημιουργηθεί από τη συγχώνευση των φορέων Ελαιώνα-Κηφισού-πάρκου τρίτση (περιοχές φιλέτα για μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις) και βρίσκεται κάτω από την εποπτεία του Υπουργείο Περιβάλλοντος. Η μεθοδική εγκατάλειψη του πάρκου, συχνά αφήνοντάς το χωρίς νερό και ρεύμα δεν αφήνει αμφιβολίες για το μέλλον που του επιφυλάσσεται. Η περίοδος κρίσης, με τα αναπτυξιακά σχέδια σε ύφεση και την ανεργία να καλπάζει, αποτελεί το καλύτερο χρονικό διάστημα για να περάσουν χωρίς αντιστάσεις τα «πράσινα» επενδυτικά τους σχέδια. Σε άμεση συσχέτιση με τα παραπάνω, η εμπλοκή του ομίλου Λάτση στη χρηματοδότηση του πάρκου και η δημιουργία από τον υιό Κόκκαλη του «κέντρου της γης» (ένα μαγαζάκι που πουλάει οικολογία), δεν φαντάζει πλέον και στους πιο καλόπιστους ως απλή ευαισθητοποίηση!
Από την άλλη πλευρά βρίσκονται οι όμοροι δήμοι Ιλίου, Αγίων Αναργύρων-Καματερού καθώς και ο ΑΣΔΑ, δηλαδή οι κύριοι υπεύθυνοι του μεγάλου φαγοποτιού των ευρωπαϊκών κονδυλίων για το πάρκο κατά τη διάρκεια της περιόδου που το διοικούσαν, να το διεκδικούν και να καταγγέλλουν την ελλιπή χρηματοδότησή του από το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Με μπροστάρη φυσικά τον καταπατητή δήμαρχο Ιλίου, Ζενέτο που διατηρούσε κρυφή χωματερή εντός του πάρκου, που το τριχοτόμησε με δρόμους που άνοιξε, που έφτιαξε γήπεδο και πάρκινγκ, να το διεκδικεί αποκλειστικά για το Δήμο Ιλίου με το επιχείρημα του πλεονάσματος στα ταμεία του. Για να φέρει την «ανάπτυξη» στο πάρκο. Μια βόλτα στο δήμο Ιλίου μπορεί να πείσει και τον πιο αφελή τι εννοεί ο δήμαρχος: τσιμέντο, τραπεζοκαθίσματα, εμπόριο, περίφρακτοι, αποστειρωμένοι χώροι, (να σημειώσουμε ότι ο δήμαρχος απεχθάνεται, ως γνήσιο τέκνο του στυγνού νεοφιλελεύθερου καθεστώτος, τον πολιτικό, αντικαθεστωτικό λόγο κι έχει ανακηρύξει τον εαυτό του πολέμιο της πολιτικής αφίσας. Προφανώς αγνοεί τη δύναμη της επιμονής των αγωνιζόμενων ανθρώπων…).
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από τη λογική όσων επιβουλεύονται τους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Όλου εκείνου του συρφετού που συνδράμει στο να παραδοθεί και η τελευταία σπιθαμή γης σε εκείνους που τη μεταφράζουν σε χρήμα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στις ιδιωτικοποιήσεις, με σκοπό την εμπορευματοποίηση των δημόσιων ελεύθερων χώρων και την αυτοχρηματοδότησή τους. Λες και τα δάση, τα βουνά, τα ζώα πρέπει να αποφέρουν έσοδα για να μπορούν να υπάρχουν.
Το πάρκο ήδη τεμαχίζεται σε εμπορευματοποιημένες ζώνες όπου έχεις πρόσβαση μόνο όταν καταναλώνεις. Ο Φορέας Διαχείρισης του Πάρκου και οι υπόλοιποι βρικόλακες που το ορέγονται δε νοούν τη φύση χωρίς διαμεσολάβηση, χωρίς χρηματική συναλλαγή. Η λογική είναι απλή: για να απολαμβάνεις την επίσκεψή σου στο πάρκο πρέπει να πληρώνεις, πρέπει πάντα κάποιος άλλος να «φροντίζει» για εσένα.
Το πάρκο όμως ”ανήκει” στους ανθρώπους που το επισκέπτονται, στα δέντρα, τα ζώα του, και θα παραμείνει ζωντανό αν εμείς οι ίδιοι-ες το φροντίσουμε, συλλογικά και αυτοοργανωμένα, μακριά από κάθε λογής διαμεσολαβητές .
Ο Αγρός, το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο τρίτση, στέκεται εχθρικά απέναντι στην λεηλασία- εμπορευματοποίηση του πάρκου και προτάσσει την αυτοδιαχείριση και οικειοποίηση των ελεύθερων χώρων μέσα από οριζόντιες, συλλογικές διαδικασίες, αντιεμπορευματικά, χωρίς αρχηγούς, ειδικούς και πάσης φύσεως διαμεσολαβητές (δημάρχους, κομματικούς, ΜΚΟ, media).
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΑΓΑΖΑΚΙ ΚΑΝΕΝΟΣ
