Month: February 2012

Εδώ και 3 χρόνια, η κατάληψη του Αγρού στο πάρκο Τρίτση, εναντιώνεται στην εμπορευματοποίηση του πάρκου και τη συρρίκνωση του δημόσιου χαρακτήρα του, εντάσσοντας αυτά στις ευρύτερες αναπτυξιακές πολιτικές της εξουσίας για το ξεπούλημα και τη λεηλασία των ελεύθερων χώρων και του φυσικού περιβάλλοντος.

Με καρδιά του εγχειρήματος την ανοικτή εβδομαδιαία συνέλευση, οργανώνονται παρεμβάσεις και εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης και κοινωνικής ζύμωσης, προτείνοντας έμπρακτα τη συλλογική, αυτοοργανωμένη και αντιιεραρχική δραστηριοποίηση όλων εμάς των από κάτω, για να επανακτήσουμε τα δημόσια αγαθά, τον κοινωνικό πλούτο, την ίδια τη ζωή και την ελευθερία που μας κλέβουν οι κάθε λογής κυρίαρχοι.

Κεντρική θέση στο εγχείρημα κατέχει η συλλογική αντιεμπορευματική καλλιέργεια της γης, όπου βιώνουμε και μοιραζόμαστε μια ζωντανή αδιαμεσολάβητη σχέση με τη γη και τους καρπούς της, ενάντια στα επιβαλλόμενα μοντέλα παραγωγής, κατανάλωσης και διατροφής. Μάλιστα στην εποχή των πιο βάρβαρων συστημικών επιθέσεων, που βυθίζουν όλο και περισσότερους στην απόλυτη φτώχεια, ανισότητα και εκμετάλλευση, η συλλογική οικειοποίηση και αυτοδιαχείριση εδαφών, χώρων και αγαθών μακριά από εκπροσώπους και ειδικούς, είναι μια ουσιαστική απάντηση.

Σ’αυτό το πλαίσιο επιλέγουμε να εντάξουμε και τα εργαστήρια αυτομόρφωσης, ως τόπο επαναπροσδιορισμού της καθημερινότητας και του χρόνου μας, βάζοντας στη διαδικασία της μάθησης όρους συνδημιουργίας, αλληλεπίδρασης, πειραματισμού και μοιράσματος.

Η αυτομόρφωση αφορά τη διάχυση και το μοίρασμα της γνώσης από όλους προς όλους, χωρίς ταξικούς, έμφυλους, φυλετικούς, ηλικιακούς και άλλους διαχωρισμούς, χωρίς το διαχωρισμό σε γνώστες-ειδικούς και μη γνώστες-αδαείς Από παιδιά δηλητηριαζόμαστε από τον αποξενωτικό και εξουσιαστικό τρόπο μετάδοσης της γνώσης. Και όχι μόνο: με τη «δια βίου μάθηση», σεμινάρια και ξανά σεμινάρια για να είσαι όσο γίνεται πιο παραγωγικός για τα αφεντικά, φαίνεται ότι η κάθε άλλο παρά ευχάριστη αυτή διαδικασία δεν έχει τελειωμό. Καταργώντας τους ρόλους εξουσίας, ζωντανεύουν η αλληλεπίδραση και η αμοιβαιότητα, σε μια σχέση συνεχώς ανοικτή στη συνεπιλογή. Μπορούμε να γινόμαστε όλοι δάσκαλοι για όσα ξέρουμε και όλοι μαθητές για όσα μαθαίνουμε.

Η αυτομόρφωση είναι ισότιμη και αντιιεραρχική, χωρίς την επιβολή χρηματικής συναλλαγής και ενάντια στη λογική που θέλει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις να διαπερνούνται από το χρήμα. Περιέχει τη χαρά του πειραματισμού και της αναζήτησης για όσα πραγματικά μας ενδιαφέρουν και όχι όσα επιβάλλει μια αποστειρωμένη και τεμαχισμένη γνώση, που είναι πάντα στην υπηρεσία της απάνθρωπης αγοράς εργασίας των αφεντικών. Τη θέση των βαθμοθηρικών καταναγκασμών και των ψυχοφθόρων αξιολογήσεων απόρριψης ή επιτυχίας, παίρνουν η απόλαυση και η καλή διάθεση για κάτι στο οποίο συμμετέχει κανείς με όλη του τη θέληση, χωρίς να επιδιώκει τίτλους και αξιώματα, χωρίς να βλέπει τη γνώση ως μέσο για κοινωνική και επαγγελματική ανέλιξη. Τη θέση του ανταγωνισμού παίρνει η από κοινού προσπάθεια και η αλληλεγγύη.

Ας επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες μας, ας εμπλακούμε άμεσα στην αυτοπαραγωγή βασικών για τη ζωή μας αγαθών, ώστε και μ’αυτό τον τρόπο να απορρίψουμε την κυριαρχία των αγορών και των εμπορευματοποιημένων σχέσεων. Ας επιδοθούμε και σε άλλες υποδομές για εμάς από εμάς: συλλογικές κουζίνες, χαριστικά παζάρια, κοινωνικά ιατρεία… μακριά από θεσμικούς φορείς, φιλανθρωπίες και εθελοντισμούς. Δημιουργώντας σχέσεις αυθεντικές, που προκαλούν ρωγμές στον κόσμο των κυρίαρχων, στον κόσμο των εμπορευμάτων, του κέρδους και της εξατομίκευσης.

font-size: large;”>Τα εργαστήρια αυτομόρφωσης είναι ανοικτά για όποια-ον ενδιαφέρεται να μεταδόσει τις γνώσεις του πάνω σε οποιοδήποτε γνωστικό αντικείμενο επιθυμεί, σε όποιον –α επιθυμεί να μάθει μέσα από τον πλούτο της διαδικασίας της αυτομόρφωσης.

Δύο χρόνια τώρα ζούμε μια πρωτόγνωρη για την επιθετικότητά της πραγματικότητα. Μια ανελέητη συμπίεση των από κάτω, με καθημερινές απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία (και προσεχώς κατάργηση 13^ου και 14^ου μισθού) στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, εφεδρείες και δραματικές περικοπές μισθών στον δημόσιο τομέα, με μειώσεις στις συντάξεις, συρρίκνωση των όποιων προνοιακών υπηρεσιών, χαράτσια και νέα χαράτσια πάνω στα παλιά… Με τις ουρές στον ΟΑΕΔ να επιμηκύνονται και τους νεόπτωχους να πληθαίνουν απελπιστικά μέρα με τη μέρα… Πώς να περιγράψει κανείς αυτό που συμβαίνει σε λίγες γραμμές; Το αδιάκοπο σφυροκόπημα από νέα «μέτρα», έχει σοκάρει ακόμα και τους πιο ψύχραιμους.  Η καπιταλιστική βαρβαρότητα ανασυντάσσεται και πιέζει τους από κάτω ακόμα πιο κάτω. Ζούμε, όπως μας υπενθυμίζουν συνέχεια, σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, υπό το πρόσχημα της «εθνικής σωτηρίας» κι άλλων τέτοιων ευφάνταστων. Και για να νομιμοποιηθεί το μακελειό, το λόγο παίρνουν οι γνωστοί χειραγωγικοί μηχανισμοί, τα κάθε λογής media, που αναμεταδίδουν τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» ως αναπόδραστη πραγματικότητα, που έχουν αναλάβει σχεδόν εργολαβία τη δραματοποίηση της κτηνωδίας, ενσταλάζοντας χειρουργικά τη μεμψιμοιρία και την παθητικότητα. Και φυσικά, για να μπορεί να διεξάγεται απαρέγκλιτα αυτός ο πόλεμος των από πάνω προς όλους εμάς, επιστρατεύεται ένας ολόκληρος στρατός κατοχής: οι αστυνομικές δυνάμεις, σε καιρό που η ανεργία διογκώνεται, αυξάνονται για να περιφρουρήσουν τον κοινωνικό αναβρασμό, για να απομονώσουν τους διασαλευτές της κοινωνικής ειρήνης. Αδειάζουν τόνους χημικά, λυσσομανάνε πάνω στα σώματα των διαδηλωτών. Το δόγμα μηδενικής ανοχής γίνεται το νέο ευαγγέλιο, για τη σύνθλιψη της κοινωνικής οργής.

Πριν λίγους μήνες είχαμε και το διορισμό πρωθυπουργού-εκπρόσωπου του τραπεζιτικού κεφαλαίου και συγκυβέρνηση, που κανονίστηκε μέσα από ενδοσυστημικές διαδικασίες, ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Μια εύγλωττη συνύπαρξη αστικών και εθνικιστικών κομμάτων. Κι όλο αυτό, για να γίνει η περαιτέρω βρωμοδουλειά –να περάσουν το νέο πακέτο μνημονιακών αντικοινωνικών μέτρων, χωρίς πολλές πολλές κοινωνικές αντιστάσεις, και να προκηρύξουν εκλογές αργότερα για να πνίξουν την κοινωνική οργή μέσα από ψευδαισθήσεις για δημοκρατικά φούμαρα. Ταυτόχρονα, κάθε λογής αριστεροί τρίβουν τα χέρια τους και περιμένουν εναγωνίως να εισπράξουν την κοινωνική δυσφορία μεταφρασμένη σε «κόκκινες» ψήφους.

Απέναντι στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει, να μη μείνουμε αδρανείς και μόνοι. Να αντιτάξουμε τους ακηδεμόνευτους συλλογικούς αγώνες, τις ανοιχτές συνελεύσεις, την κοινωνική αντι-βία, τα εγχειρήματα που λειτουργούν με πυξίδα τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης, αντιιεραρχικά, αντιεμπορευματικά, αδιαμεσολάβητα. Να μπλοκάρουμε τα σχέδια της κυριαρχίας με κινήσεις αντίθετης φοράς. Να κινήσουμε για τα πάντα, εδώ και τώρα.

Κανένας και καμία μόνοι στην κρίση, κανένας και καμία μόνοι ποτέ και πουθενά.