Την Παρασκευή, ο καιρός μάς τα χάλασε. Παρά την καταιγίδα και τη μεγάλη ποσότητα νερού που έπεσε, τόσο η παρασκευή φυσικού σαπουνιού όσο και η κουβέντα για τους δημόσιους χώρους σε καιρό κρίσης έγινε. Μάλιστα η συζήτηση είχε πολύ ενδιαφέρον, μιας που διερευνήθηκαν ερωτήματα του τύπου τι είναι δημόσιος χώρος, τι είναι απελευθερωμένος χώρος, πώς η αυτοδιαχείριση μπορεί να είναι ριζοσπαστική απάντηση ενάντια στο υπάρχον κ.α.
Το κείμενο πάνω στο οποίο βασίστηκε η εισήγηση της πρώτης συζήτησης:
Το Σάββατο, η προγραμματισμένη συζήτηση για το πάρκο τρίτση, έγινε κεντρικά του πάρκου, στο σιντριβάνι. Ο κόσμος που πήρε έντυπα και ενημερώθηκε για το νέο σχέδιο εμπορευματοποίησης, τη δημιουργία τέταρτης στη σειρά καφετέριας μέσα στο πάρκο, στην κάτω λίμνη, ήταν πολύς και πολύ δεκτικός. Από την εκδήλωση πέρασε και ο νέος πρόεδρος του Φορέα (και πρόεδρος της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΚΕΑΝ) Μηλιώνης, ο οποίος προσέγγισε αυτή τη φορά πιο διαλλακτικός, όχι βέβαια γιατί τάχθηκε κι αυτός ενάντια στη δημιουργία νέας καφετέριας, αλλά γιατί προφανώς ανησύχησε μήπως και προκαλέσουμε προβλήματα στο μεγάλο φαγοπότι που ανέλαβε να συνεχίσει μέσα στο πάρκο. Τον αντιμετωπίσαμε με τον τρόπο που του αρμόζει.
Το κείμενο της εισήγησης της δεύτερης συζήτησης:
Την Κυριακή οι εκδηλώσεις συνεχίστηκαν σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. Φάγαμε, ήπιαμε, κουβεντιάσαμε όλοι κι όλες μαζί σε ένα κοινό τραπέζι. Γιατί ένα από τα βασικά προτάγματα του Αγρού είναι το μοίρασμα: μοίρασμα του φαγητού, μοίρασμα του χρόνου μας, συνεύρεση με όρους τέτοιους ώστε να σπάσουμε την αποξένωση, τη μοναξιά και την εξατομίκευση. Για να ξαναμάθουμε τη χαρά του μοιράσματος και της χαριστικότητας.
Το φύτεμα των θερινών κηπευτικών αναβλήθηκε για την Κυριακή 5 Ιούνη και Κυριακή 12 Ιούνη, στις 11π.μ., αφού τα φυτά που ήταν έτοιμα για να φυτευτούν ήταν λίγα –τα περισσότερα χρειάζεται να παραμείνουν λίγο ακόμα στο σπορείο.