ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ από τις 16 Μαΐου ένα χώρο μέσα στο Πάρκο περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης. Σκοπός μας να δημιουργήσουμε μια εστία αντίστασης στα σχέδια της «ανάπτυξης», ιδιωτικοποίησης και εξαφάνισης του πάρκου, αλλά και κάθε δημόσιου χώρου. Διαφόρων ειδών αρπακτικά, που κόπτονται για τη σωτηρία του πάρκου (δήμοι, ΑΣΔΑ, ιδιώτες και ΥΠΕΧΩΔΕ), επέτειναν από κοινού την εγκατάλειψη του, ανοίγοντας το δρόμο στην εμπορευματοποίηση και στον ελεγχόμενο χαρακτήρα του (security, μπάτσοι, συρματοπλέγματα, περιορισμένο ωράριο λειτουργίας…). Απέναντι στις αδηφάγες πρακτικές των επίδοξων σωτήρων, το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο Τρίτση θέλει να αντισταθεί στα γρανάζια των μηχανισμών που λεηλατούν τη ζωή και το χώρο-χρόνο μας.
Πολλοί και πολλές από εμάς, που συμμετέχουμε σε αυτήν την κατάληψη, δραστηριοποιούμασταν για περισσότερο από τρία χρόνια στο εγχείρημα του αυτοδιαχειριζόμενου αγρού Καματερού, στο αγρόκτημα της οδού Δαβάκη (δεσμευμένο επί 20ετίας από τον αντίστοιχο δήμο για «κοινωφελείς» σκοπούς). Ένα εγχείρημα στο οποίο πραγματοποιήσαμε συλλογικά, αντιιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα, πλήθος δραστηριοτήτων: καλλιέργειες, εκδηλώσεις προβολές, εργαστήρι κεραμικής και παιδότοπο. Μετά την πρώτη εκδήλωση στον αγρό, σχετικά με την λεηλασία της φύσης, δεχθήκαμε έξωση από τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι σε συντονισμένη επίθεση με μπάτσους και δημοτική αρχή, μας κατηγόρησαν για «παράνομη συνάθροιση και συνεύρεση» στο χώρο του αγρού, αποκαλύπτοντας και σε αυτή την περίπτωση τις πτυχές ολοκληρωτισμού του τόσο “εξιδανικευμένου” δημοκρατικού καθεστώτος. Παρότι όμως σήμερα δεν είμαστε πλέον στο συγκεκριμένο έδαφος, ο αγώνας μας συνεχίζεται, λίγο πιο πέρα, στο πάρκο, μαζί με νέους συντρόφους και συντρόφισσες.
Έπειτα από την έξωση μας απο τον αγρό Καματερού, εδώ και ένα χρόνο, συναντιόμαστε στο πάρκο, κάνουμε τις συνελεύσεις μας εδώ και παρεμβαίνουμε (με μοιράσματα κειμένων και μικροφωνικές). Θέλοντας να συνεχίσουμε τη δράση μας και να επανοικειοποιηθούμε ό,τι μας ανήκει, αποφασίσαμε να καταλάβουμε ένα κομμάτι γης σε αμιγώς δημόσιο χώρο. Στο κατειλημμένο έδαφος και μέσα απο το χώρο του πάρκου, σκοπό έχουμε να επιτεθούμε στα κυρίαρχα αναπτυξιακά σχέδια, χωρίς να αγνοούμε τη σύνδεση τους με τα υπόλοιπα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα όπως τα εργασιακά, την καταστολή, το σεξισμό, το ρατσισμό… Ο αγώνας ενάντια στη λεηλασία της φύσης, είναι κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στις επιβολές του εξουσιαστικού αυτού πολιτισμού.
Η καλλιέργεια με παραδοσιακές ποικιλίες σπόρων, συλλογικά, αντιιεραρχικά και μακριά από τα όποια βιομηχανοποιημένα κυρίαρχα πρότυπα, θα αποτελεί σταθερή δραστηριότητα του νέου εγχειρήματος, μέσα στο πάρκο της εγκατάλειψης, των άρρωστων φυτών, των παρατημένων δέντρων για να επιτεθεί στα επιβαλλόμενα διατροφικά μοντέλα, να σπάσει όσο γίνεται το δίπολο παραγωγού-καταναλωτή, να καταδείξει ότι η βλάστηση στο πάρκο είναι ζήτημα όλων μας και όχι του κάθε κερδοσκοπικού φορέα. Ουσιαστικά οι δραστηριότητες στον αγρό θα έχουν να κάνουν με αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι το πάρκο: ένας ελεύθερος χώρος, όπου καθένας και καθεμία μπορεί να έρθει σε επαφή με τη φύση, με άλλους ανθρώπους και τα ζώα, να τρέξει, να παίξει να καλλιεργήσει, να αυτομορφωθεί…
Επιπλέον, σε άμεση συνάρτηση με τα παραπάνω προτάσσουμε ως απάντηση στην ολοένα εντεινόμενη καταστροφή, που με βάση τις πολιτικές της ανάπτυξης συντελείται στις περιοχές μας και όχι μόνο, τη δημιουργία ανοιχτών συνελεύσεων, στις οποίες η καθεμία και ο καθένας θα μπορεί να έχει πραγματικά ενεργό θέση σε ό,τι υποθηκεύει τη ζωή του/της. Χαρακτηριστικά παραδείγματα παρέμβασης σε δημόσιους χώρους, ανάμεσα σε πληθώρα αυτοοργανωμένων κινήσεων στις γειτονιές της Αθήνας, αποτελούν: η δράση των κατοίκων των Πατησίων και της Κυψέλης που, από τον Ιανουάριο του 2009, ξαναδημιουργούν και διαχειρίζονται συλλογικά και αυτοοργανωμένα το πάρκο στη συμβολή των οδών Κύπρου και Πατησίων, αντιστεκόμενοι στα σχέδια του δήμου Αθηναίων ο οποίος κατέστρεψε το πάρκο με σκοπό να δημιουργήσει parking, όπως επίσης και η δράση των κατοίκων των Εξαρχείων, που από το Μάρτιο μετέτρεψαν το πρώην parking ιδιοκτησίας TEE, στη συμβολή των οδών Ναυαρίνου και Ζωοδόχου πηγής, σε δημόσιο, συλλογικά διαμορφωμένο και αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο.
Σε μια πόλη, που το χώμα και το πράσινο καταβροχθίζονται από το τσιμέντο και την άσφαλτο και ο δημόσιος χώρος από το εμπόριο και την κερδοσκοπία, που οι δημοτικοί ηγετίσκοι εξυπηρετούν και εμπλουτίζουν τα κυρίαρχα σχέδια στις γειτονιές μας, που ο έλεγχος και η καταστολή σκιάζουν την κάθε κίνηση της καθημερινότητας μας, το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλλημένο έδαφος στο πάρκο Τρίτση θέλει να είναι χώρος ελευθερίας. Έδαφος όπου, με φροντίδα και συντροφικότητα, θα φυτρώνει πάντα αντίσταση.
Η κατάληψη είναι ένας ανοιχτός χώρος για όσες και όσους ενδιαφέρονται για το εγχείρημα. Ένας χώρος επικοινωνίας, αντιπληροφόρησης, καλλιέργειας της γης, συλλογικών δράσεων, ανταλλαγής σπόρων και όσων άλλων αποφασίζει η συνέλευση.
*Η συνέλευση του εγχειρήματος θα πραγματοποιείται κάθε Κυριακή στις 12 μ.μ., όπου θα συζητούνται
τα πρακτικά ζητήματα, ο λόγος και οι δράσεις μας.
*Απο την πρώτη εβδομάδα, θα γίνονται προεργασίες καλλιέργειας
Πολλοί και πολλές από εμάς, που συμμετέχουμε σε αυτήν την κατάληψη, δραστηριοποιούμασταν για περισσότερο από τρία χρόνια στο εγχείρημα του αυτοδιαχειριζόμενου αγρού Καματερού, στο αγρόκτημα της οδού Δαβάκη (δεσμευμένο επί 20ετίας από τον αντίστοιχο δήμο για «κοινωφελείς» σκοπούς). Ένα εγχείρημα στο οποίο πραγματοποιήσαμε συλλογικά, αντιιεραρχικά, αδιαμεσολάβητα, πλήθος δραστηριοτήτων: καλλιέργειες, εκδηλώσεις προβολές, εργαστήρι κεραμικής και παιδότοπο. Μετά την πρώτη εκδήλωση στον αγρό, σχετικά με την λεηλασία της φύσης, δεχθήκαμε έξωση από τους ιδιοκτήτες, οι οποίοι σε συντονισμένη επίθεση με μπάτσους και δημοτική αρχή, μας κατηγόρησαν για «παράνομη συνάθροιση και συνεύρεση» στο χώρο του αγρού, αποκαλύπτοντας και σε αυτή την περίπτωση τις πτυχές ολοκληρωτισμού του τόσο “εξιδανικευμένου” δημοκρατικού καθεστώτος. Παρότι όμως σήμερα δεν είμαστε πλέον στο συγκεκριμένο έδαφος, ο αγώνας μας συνεχίζεται, λίγο πιο πέρα, στο πάρκο, μαζί με νέους συντρόφους και συντρόφισσες.
Έπειτα από την έξωση μας απο τον αγρό Καματερού, εδώ και ένα χρόνο, συναντιόμαστε στο πάρκο, κάνουμε τις συνελεύσεις μας εδώ και παρεμβαίνουμε (με μοιράσματα κειμένων και μικροφωνικές). Θέλοντας να συνεχίσουμε τη δράση μας και να επανοικειοποιηθούμε ό,τι μας ανήκει, αποφασίσαμε να καταλάβουμε ένα κομμάτι γης σε αμιγώς δημόσιο χώρο. Στο κατειλημμένο έδαφος και μέσα απο το χώρο του πάρκου, σκοπό έχουμε να επιτεθούμε στα κυρίαρχα αναπτυξιακά σχέδια, χωρίς να αγνοούμε τη σύνδεση τους με τα υπόλοιπα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα όπως τα εργασιακά, την καταστολή, το σεξισμό, το ρατσισμό… Ο αγώνας ενάντια στη λεηλασία της φύσης, είναι κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στις επιβολές του εξουσιαστικού αυτού πολιτισμού.
Η καλλιέργεια με παραδοσιακές ποικιλίες σπόρων, συλλογικά, αντιιεραρχικά και μακριά από τα όποια βιομηχανοποιημένα κυρίαρχα πρότυπα, θα αποτελεί σταθερή δραστηριότητα του νέου εγχειρήματος, μέσα στο πάρκο της εγκατάλειψης, των άρρωστων φυτών, των παρατημένων δέντρων για να επιτεθεί στα επιβαλλόμενα διατροφικά μοντέλα, να σπάσει όσο γίνεται το δίπολο παραγωγού-καταναλωτή, να καταδείξει ότι η βλάστηση στο πάρκο είναι ζήτημα όλων μας και όχι του κάθε κερδοσκοπικού φορέα. Ουσιαστικά οι δραστηριότητες στον αγρό θα έχουν να κάνουν με αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι το πάρκο: ένας ελεύθερος χώρος, όπου καθένας και καθεμία μπορεί να έρθει σε επαφή με τη φύση, με άλλους ανθρώπους και τα ζώα, να τρέξει, να παίξει να καλλιεργήσει, να αυτομορφωθεί…
Επιπλέον, σε άμεση συνάρτηση με τα παραπάνω προτάσσουμε ως απάντηση στην ολοένα εντεινόμενη καταστροφή, που με βάση τις πολιτικές της ανάπτυξης συντελείται στις περιοχές μας και όχι μόνο, τη δημιουργία ανοιχτών συνελεύσεων, στις οποίες η καθεμία και ο καθένας θα μπορεί να έχει πραγματικά ενεργό θέση σε ό,τι υποθηκεύει τη ζωή του/της. Χαρακτηριστικά παραδείγματα παρέμβασης σε δημόσιους χώρους, ανάμεσα σε πληθώρα αυτοοργανωμένων κινήσεων στις γειτονιές της Αθήνας, αποτελούν: η δράση των κατοίκων των Πατησίων και της Κυψέλης που, από τον Ιανουάριο του 2009, ξαναδημιουργούν και διαχειρίζονται συλλογικά και αυτοοργανωμένα το πάρκο στη συμβολή των οδών Κύπρου και Πατησίων, αντιστεκόμενοι στα σχέδια του δήμου Αθηναίων ο οποίος κατέστρεψε το πάρκο με σκοπό να δημιουργήσει parking, όπως επίσης και η δράση των κατοίκων των Εξαρχείων, που από το Μάρτιο μετέτρεψαν το πρώην parking ιδιοκτησίας TEE, στη συμβολή των οδών Ναυαρίνου και Ζωοδόχου πηγής, σε δημόσιο, συλλογικά διαμορφωμένο και αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο.
Σε μια πόλη, που το χώμα και το πράσινο καταβροχθίζονται από το τσιμέντο και την άσφαλτο και ο δημόσιος χώρος από το εμπόριο και την κερδοσκοπία, που οι δημοτικοί ηγετίσκοι εξυπηρετούν και εμπλουτίζουν τα κυρίαρχα σχέδια στις γειτονιές μας, που ο έλεγχος και η καταστολή σκιάζουν την κάθε κίνηση της καθημερινότητας μας, το αυτοδιαχειριζόμενο κατειλλημένο έδαφος στο πάρκο Τρίτση θέλει να είναι χώρος ελευθερίας. Έδαφος όπου, με φροντίδα και συντροφικότητα, θα φυτρώνει πάντα αντίσταση.
Η κατάληψη είναι ένας ανοιχτός χώρος για όσες και όσους ενδιαφέρονται για το εγχείρημα. Ένας χώρος επικοινωνίας, αντιπληροφόρησης, καλλιέργειας της γης, συλλογικών δράσεων, ανταλλαγής σπόρων και όσων άλλων αποφασίζει η συνέλευση.
*Η συνέλευση του εγχειρήματος θα πραγματοποιείται κάθε Κυριακή στις 12 μ.μ., όπου θα συζητούνται
τα πρακτικά ζητήματα, ο λόγος και οι δράσεις μας.
*Απο την πρώτη εβδομάδα, θα γίνονται προεργασίες καλλιέργειας
Μαΐος 2009
