Κυριακή 22 Οκτώβρη από τις 15:00 στην κατάληψη Αγρός – Ρεμπέτικο live αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης για τα αιχμάλωτα συντρόφια του Επαναστατικού Αγώνα


“Η αλληλεγγύη είναι αξία που στέκει εχθρικά απέναντι στον ατομικισμό, τον ανταγωνισμό, το κυνήγι της εξουσίας και του κέρδους που πάνω τους στηρίζονται το κράτος και ο καπιταλισμός. Η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια και η αμοιβαιότητα είναι έμφυτες αξίες που τις κουβαλάμε στον καθημερινό τρόπο ζωής μας και στον τρόπο που δρούμε ως αγωνιστές”.

Π. Ρούπα – Ν. Μαζιώτης


Κυριακή 22 Οκτώβρη από τις 15:00 στην κατάληψη Αγρός

Ρεμπέτικο live αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης για τα αιχμάλωτα συντρόφια του Επαναστατικού Αγώνα 

μουσική με τις/τους Juras in Punk

Αυτοδιαχειριζόμενο κατειλημμένο έδαφος Αγρός

Ανοιχτή λαϊκή συνέλευση Περιστερίου

(πάρκο τρίτση) ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Την Τρίτη 19 Ιανουαρίου έγινε ανάρτηση πανό και γράφτηκαν συνθήματα στο πάρκο τρίτση, σε ένδειξη αλληλεγγύης με τον Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος βρίσκεται στη 12η μέρα απεργίας πείνας με αίτημα τη μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού.

Επόμενες δράσεις από τη συνέλευση για τις διώξεις στα Leroy Merlin

αναδημοσίευση από αθηναϊκό indymedia

 

Μετά τη συνέλευση της Πέμπτης 18/7 αποφασίστηκαν οι εξής δράσεις:

ΔΕΥΤΕΡΑ 22/7 – 18.30

Συγκέντρωση στο ΜΕΤΡΟ του Νέου Κόσμου, απέναντι από τα γραφεία της εταιράις security OVIT Α.Ε.

ΤΡΙΤΗ 23/7 – 18.30

Συγκέντρωση στο εμπορικό κατάστημα της Leroy Merlin στο Μαρούσι, Κηφισίας 73

Η επόμενη συνέλευση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 21/7, στις 19.00, στο κτίριο Γκίνη (ΕΜΠ)

Συνέλευση αναρχικών συλλογικοτήτων, συντρόφων, συντροφισσών και αλληλέγγυων

**επισυνάπτεται αφίσα που κολλιέται ήδη στις γειτονιές της Αθήνας σε σχέση με την υπόθεση, ενώ ακολουθεί και το επικαιροποιημένο κείμενο της συνέλευσης:

OVIT A.E – LEROY MERLIN- ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

Την Παρασκευή 12/7/19, στο πολυκατάστημα της Leroy Merlin στην Πειραιώς μια απλή απόπειρα κλοπής μερικών εμπορευμάτων στέκεται η αφορμή προκειμένου η διοίκηση της Leroy Merlin σε αγαστή συνεργασία με την εταιρεία security OVIT ΑΕ να διαμορφώσουν ένα κακοστημένο σκηνικό για την στοχοποίηση αρχικά του συντρόφου εργαζόμενού Γ.Α. ως δήθεν συνεργού, προκειμένου να δρομολογήσουν την «αιτιολογημένη» απόλυση ή εξώθηση σε παραίτηση, ενός αγωνιστή με ενεργή συνδικαλιστική δράση στο χώρο του εμπορίου και στους κοινωνικοταξικούς αγώνες. Η ιστορία που ξεκινά από ένα συμβάν ρουτίνας ανάμεσα στις βιτρίνες και τα ράφια ενός πολυκαταστήματος και που αποτελούσε ανέκαθεν, πόσο μάλλον στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης μια σχετικά διαδεδομένη πρακτική αυτομείωσης για μεγάλο κομμάτι των πιο υποτιμημένων τάξεων καταλήγει μέσα σε ένα 24ωρο σε μια άνευ προηγουμένου μετατροπή μιας τυπικά ασήμαντης απόπειρας κλοπής προϊόντων αξίας μόλις 180 ευρώ σε μια αναβαθμισμένη δίωξη συνολικά 7 εμπλεκόμενων συντρόφων και τελικά στην προφυλάκιση του αναρχικού συντρόφου Χ.Κορτέση.

Οι 2 σύντροφοί που αρχικά, λοιπόν, υποδεικνύονται ως «ύποπτοι» οδηγούνται βίαια από τους σεκιουριτάδες στο δωμάτιο ασφαλείας και ενώ μετά από κάποια ώρα, η διαφορά φαίνεται να οδεύει προς επίλυση, ο πρώην καραβανάς, υπεύθυνος ασφαλείας και ιδιοκτήτης της OVIT, Κωνσταντίνος Δρίβας, αρχίζει να απειλεί και να εκβιάζει με χρήση ψυχολογικής και σωματικής βίας, ώστε οι σύντροφοι να κατονομάσουν τον εργαζόμενο Γ.Α. ως «συνεργό» τους. Να σημειωθεί ότι το «βιογραφικό» του Δρίβα περιέχει την ειδική του στρατιωτική εκπαίδευση γύρω από την άντληση, συλλογή, διαχείριση και αξιοποίηση υπηρεσιακών πληροφοριών με σειρά στρατιωτικών σεμιναρίων που ακολουθούν τα πρότυπα του ΝΑΤΟ! Έτσι, η Ovit αναλαμβάνει πρόθυμα για λογαριασμό της Leroy Merlin τον ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους και η ιστορία αρχίσει πλέον να παίρνει αναντιστοιχίες διαστάσεις. Φαίνεται αρχικά, ότι η στοχοποίηση του Γ.Α. συνδέεται με την ενεργή και ανιδιοτελή συνδικαλιστική πολιτική του δράση, ως απεργού, μέλους του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Πειραιά, ως αλληλέγγυου στους αγωνιζόμενους συναδέλφους, στους εργατικούς αγώνες, ως συνεπή αγωνιστή που μπαίνει στη μύτη της διοίκησης. Στην άρνηση των 2 συντρόφων να νομιμοποιήσουν την μεθόδευση των αφεντικών, ο Δρίβας τους απειλεί με την εμπλοκή της ΕΛ.ΑΣ., εκμεταλλευόμενος χυδαία το γεγονός της αναστολής ποινής του Χ. Κορτέση για προηγούμενη δίωξη του και επιχειρώντας με την βία την παρακράτηση τους στο χώρο. Οι 2 σύντροφοι έχοντας επιστρέψει τα προϊόντα απαιτούν να αφεθούν. 3 ώρες αργότερα, η παρουσία αλληλέγγυων συντρόφων που προσέτρεξαν να καταβάλλουν το χρηματικό αντίτιμο και να καταγγείλουν το περιστατικό εργοδοτικής βίας, επέφερε την αποδέσμευσή τους από την αιχμαλωσία τους.

Η πρώτη μεθόδευση καταρρέει πλήρως όταν η προσωπική-συντροφική σχέση του εργαζόμενου Γ.Α. με τον Χ.Κορτέση αξιοποιείται από την εργοδοσία, ώστε να εκβιαστεί η παραίτηση του, απόπειρα που πέφτει στο κενό. Αυτό αποτελεί και την αφορμή, ώστε ο εργαζόμενος Γ.Α. να κληθεί στην Ασφάλεια Πειραιά για απλή κατάθεση. Το κατηγορητήριο που διαβιβάζει η ΕΛ.ΑΣ. στην Εισαγγελία Πειραιώς αφορά σε 3 πλημμελήματα: κλοπή, παράνομη χρήση βίας, σωματικές βλάβες. Την επόμενη μέρα, ο σύντροφος Χ. Κορτέσης συλλαμβάνεται σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας, από μπάτσους που του φορούν κουκούλα και τον οδηγούν με περιπολικό σε άγνωστη κατεύθυνση, ενώ τον ξυλοκοπούν κατά τη σύλληψή του, μέχρι να καταλήξουν στην Ασφάλεια Πειραιά. Ταυτόχρονα, πραγματοποιείται μια τρομοκρατικού τύπου έρευνα στο σπίτι του με την αρωγή πολυπληθών αστυνομικών δυνάμεων.

Για την μεθοδευμένη διόγκωση του κατηγορητηρίου, την προφυλάκιση και τη συνολικότερη απόπειρα πολιτικής εξόντωσης του Χ.Κ.

Η κρατική εκδικητικότητα οδήγησε τελικά στην μετατροπή της αρχικής κατηγορίας της κλοπής στο κακούργημα της «ληστρικής κλοπής» με σκοπό την άμεση προφυλάκισή των 2 συντρόφων, γεγονός που επιβεβαιώνεται με την προφυλάκιση του Χ. Κορτέση. Η αιτιολόγηση της προφυλάκισης αυτής στηρίζεται ουσιαστικά στην άρνηση του να κατονομάσει τους υπόλοιπους συντρόφους και συντρόφισσες και στην κρίση του ανακριτή Παντελίδη ότι η πολιτική διαδρομή του Χ.Κορτέση τον καθιστά ύποπτο για τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων.

Το κράτος και οι διωκτικοί-κατασταλτικοί μηχανισμοί του έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τους δηλωμένους εχθρούς τους και με αγωνιστές που εδώ και χρόνια δίνουν μάχες σε κάθε πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού. Ο Χ.Κορτέσης είναι αναρχικός και δεν το έκρυψε ποτέ. Έχει καταδικαστεί από ειδικό δικαστήριο για την κατηγορία συμμετοχής στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας» και έχει φυλακιστεί για 2 χρόνια. Ένας από τους πολλούς ανθρώπους που στάθηκαν στο πλάι του απέναντι στην κρατική καταστολή είναι και ο αναρχικός σύντροφος και εργαζόμενος στα Leroy Merlin Γ.Α., ο οποίος και είχε παραστεί στην δίκη του ως πολιτικός μάρτυρας. Οι πολιτικές και προσωπικές σχέσεις των δύο συντρόφων είναι αρκετές, ώστε να κατασκευαστεί άλλη μια αστυνομική δικαστική δίωξη με σκοπό την πολιτική εξόντωση των δύο. Η ανυποχώρητη στάση τους μέσα στους αγώνες είναι το καταφανές κίνητρο για το ξέσπασμα αυτού του κύματος εκδικητικότητας που δρα παραδειγματικά προς όλους όσοι στέκονται αλληλέγγυοι απέναντι στους σχεδιασμούς κράτους-αφεντικών. Έτσι, η μαρτυρική εκείνη κατάθεση του συντρόφου Γ.Α. αποτελεί ικανή ένδειξη, ώστε να βρεθεί ξαφνικά στη θέση του κατηγορούμενου σε βαθμό κακουργήματος με την κατηγορία της «άμεσης συνέργειας σε ληστρική κλοπή». Συνολικότερα, η εισαγγελέας Αγγελούδη ασκεί διώξεις σε άλλα 5 άτομα, ανεβάζοντας τον αριθμό των διωκόμενων σε 7. Για να δέσει και το γνωστό εισαγγελικό τρομοσενάριο, ανασύρεται και η συνήθης καταδοτική πρακτική του πλαστού «ανώνυμου τηλεφωνήματος», ώστε να ταυτοποιηθεί και ο αναρχικός σύντροφος Π.Χ. για την συμμετοχή του στο περιστατικό. Τέλος, την Πέμπτη 18/7, ο εργαζόμενος Γ.Α περνά από ανακριτή και αφήνεται ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους αφού αποδομήθηκε πλήρως η κατηγορία που του φόρτωσε η εισαγγελέας και ξεμπροστιάστηκε η εργοδοτική μεθόδευση που οργανώθηκε από κοινού μεταξύ OVIT-Leroy Merlin.

Η στοχοποίηση του αναρχικού κινήματος και των πολύμορφων εκφάνσεών του, η ενορχηστρωμένη προσπάθεια εγκληματοποίησης των κοινωνικών ταξικών αγώνων, η απόπειρα στοχοποίησης και εξόντωσης αγωνιστών-ριών, το τσάκισμα κάθε έκφανσης αυτοοργανωμένου και ακηδεμόνευτου αγώνα, η τρομοκράτηση και ο αφοπλισμός των κινημάτων βρίσκονται στον πυρήνα του δόγματος «τάξη-ανάπτυξη-ασφάλεια» που υπηρετεί εδώ και χρόνια το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κράτους εν μέσω συστημικής καπιταλιστικής κρίσης. Από τις κραυγές για πάταξη της ανομίας και ισοπέδωση των Εξαρχείων, την εκκένωση των καταλήψεων, με πρόσφατη την εκκένωση της στεγαστικής κατάληψης «Μπρούκλυν» στα Γιάννενα, την τρομοκράτηση των τοπικών αντιστάσεων (χτύπημα της πορείας γειτονιάς στο Κουκάκι ενάντια στο AirBnB και την τουριστική ανάπλαση) ως την ποινικοποίηση της απεργίας, την επικείμενη κατάργηση του ασύλου, την φρονηματική δίωξη με κριτήριο την πολιτικής τους ταυτότητα 20 πρώην και νυν πολιτικών κρατουμένων για λόγους δημόσιας έκφρασης της αλληλεγγύης σε αγώνες εντός της φυλακής, το κράτος και τα αφεντικά οικοδομούν το σύγχρονο ολοκληρωτικό πλαίσιο αντιμετώπισης κάθε κοινωνικής εστίας αμφισβήτησης και αγώνα. Δηλώνουμε συλλογικά παρόντες και παρούσες στο μέτωπο του κοινωνικό – ταξικού πολέμου. Δηλώνουμε ότι δε θα αφήσουμε κανέναν σύντροφο μόνο του απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις, καμία αγωνιζόμενη ανυπεράσπιστη απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, απέναντι σε αυτούς που διαπράττουν πραγματικά την μεγάλη ληστεία, απομυζώντας κέρδη δισεκατομμυρίων. Μια διαρκή και καθημερινή ληστεία, άλλοτε ξεκάθαρα βίαιη, άλλοτε αποσπώντας μεθοδικά την συναίνεση των εκμεταλλευόμενων κι άλλοτε βρίσκοντάς τους να ορθώνουν δυναμικά ανάστημα ενάντιά της.

Καμία πρόκληση δεν θα μείνει αναπάντητη.

Να τσακίσουμε την τρομοκρατία κράτους και αφεντικών.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Χ. ΚΟΡΤΕΣΗ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ – ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 30/5 ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

 
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται έγκλειστος εδώ και 16 χρόνια στην υπόγεια «ειδική πτέρυγα» των φυλακών Κορυδαλλού, καταδικασμένος σε πολλές φορές ισόβια για τη συμμετοχή του στην Ε.Ο. 17Ν. Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης από πλευράς του για τη δράση της οργάνωσης και η άρνησή του να καταθέσει «δήλωση μετάνοιας» είναι κομμάτι της σημειολογίας ενός καθεστώτος εξαίρεσης που έχει στηθεί πάνω στο πρόσωπό του και του στέρησε επί σειρά ετών τις ολιγοήμερες άδειες εξόδου που δικαιούταν, όπως κάθε κρατούμενος.
Με 8 χρόνια καθυστέρηση, τον Νοέμβρη 2017 πήρε την πρώτη διήμερη άδεια και τον Φλεβάρη 2018 την δεύτερη -και πάλι διήμερη- άδεια. Και στις δύο περιπτώσεις, ενορχηστρώθηκε ένας μιντιακός και πολιτικός σάλος, με παρέμβαση ακόμα και από το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ κατά της χορήγησης αδειών σε «τρομοκράτες». Ακολούθησε από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου η δίωξη των δύο εισαγγελέων οι οποίοι ενέκριναν τις δύο άδειες, υποδεικνύοντας την άρση της χορήγησης επόμενων αδειών και επαναφέροντας ουσιαστικά για την περίπτωσή του ως βασική προϋπόθεση έγκρισης άδειας τη «μεταμέλεια».
Η εκδικητική αντιμετώπιση του Δημήτρη Κουφοντίνα, με το ιδιαίτερο συμβολικό της φορτίο, δεν αποτελεί μια πρωτόγνωρη πρακτική αλλά εντάσσεται σε μια μακρά λίστα θεσμικών μεθοδεύσεων, ενός «καθεστώτος εξαίρεσης» που επιβάλλεται εδώ και χρόνια σε δεκάδες φυλακισμένους αγωνιστές. Ενώ ο πυρήνας αυτού του καθεστώτος ειδικής (σκληρότερης) αντιμετώπισης εντοπίζεται στους διαδοχικούς τρομονόμους που θεσπίστηκαν τη δεκαετία του 2000 (Ν.2928/2001, Ν.3251/2004 και συμπληρωματικά Ν.2331/2005 και 3691/2008). Η απουσία «αντι»τρομοκρατικής νομοθεσίας στο ελληνικό κράτος -αποτέλεσμα έντονων κοινωνικών αντιδράσεων και αντιστάσεων όποτε είχε επιχειρηθεί παλαιότερα να θεσμοθετηθεί- θεωρούταν για χρόνια ένα έλλειμμα από την εγχώρια και υπερεθνική κυριαρχία, τους μόνους και πραγματικούς τρομοκράτες. Το «κενό» ήρθε να καλυφθεί στο πλαίσιο της ενιαίας παγκόσμιας «αντι»τρομοκρατικής εκστρατείας που εκπονήθηκε μετά την επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη στο πεντάγωνο και στους δίδυμους πύργους στις ΗΠΑ: πανομοιότυπες «αντι»τρομοκρατικές νομοθεσίες σε όλα τα κράτη, στρατιωτικές επεμβάσεις με εκατομμύρια νεκρούς και εκτοπισμένους, θεσμική επαναφορά των βασανιστηρίων, μυστικές φυλακές της CIA, κολαστήρια τύπου Άμπου Γκράιμπ, τόποι εξαίρεσης όπως το Γκουαντάναμο για «μαχητές του εχθρού» (χωρίς στοιχεία και απόδοση κατηγοριών) και τα κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών (χωρίς καν το πρόσχημα κάποιου αδικήματος), επιβολή μιας μόνιμης κατάστασης «έκτακτης ανάγκης».
Η «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία και τα ιδεολογήματα που την διέπουν βρίσκονται στην αιχμή του «κράτους ασφάλειας», το οποίο εδώ και τουλάχιστον 3 δεκαετίες αποτελεί την κυρίαρχη συγκρότηση πλανητικά. Μία συστημική και διακρατική αιχμή, η οποία μπορεί να εντοπίζει και να διαχειρίζεται «κοινούς εχθρούς» ακόμα και μεταξύ κρατών που την ίδια στιγμή βρίσκονται σε αντιπαραθέσεις και «θερμά επεισόδια»: ενδεικτική η περίπτωση του Τούρκου αγωνιστή Turgut Kaya, ο οποίος από τις 31/5 επίσης διεξάγει απεργία πείνας διεκδικώντας την ακύρωση της απόφασης του ελληνικού κράτους να τον εκδώσει στο τουρκικό, σε μία ακόμα υπόθεση «εξαίρεσης» του «εσωτερικού εχθρού» από τις προβλεπόμενες νομολογίες.
Η «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία δεν είναι μια απλή «εξαίρεση» αλλά ένα κομβικό εργαλείο καταστολής και διάχυσης του φόβου, το οποίο συμπορεύεται με αστυνομο-στρατιωτικά δόγματα αντιμετώπισης πλήθους και ευρύτερες κατασταλτικές/θεσμικές στρατηγικές, οι οποίες στοχοποιούν, παρανομοποιούν, εκτοπίζουν και εγκλείουν κοινωνικά κομμάτια που αποτελούν τις λεγόμενες «επικίνδυνες τάξεις» (μετανάστ(ρι)ες, κοινωνικό «περιθώριο», αγωνιστές/ριες κτλ).
Το άρθρο 187Α του ποινικού κώδικα, ο τρομονόμος δηλαδή, δεν θεσπίστηκε μονοδιάστατα για την ποινική εξόντωση όσων θα κατηγορούνταν για συμμετοχή σε ένοπλες ή εμπρηστικές αντικαθεστωτικές οργανώσεις/ομάδες αλλά εξίσου για την εφαρμογή της ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικής ανταρσίας, κάθε μορφή δυναμικού αγώνα. Σε συνδυασμό με την αναβάθμιση των «αντι»τρομοκρατικών υπηρεσιών, των μονάδων καταστολής και των μέσων που χρησιμοποιούν, τη διόγκωση των σωμάτων ασφαλείας, την παρουσία του στρατού στους δρόμους πολλών δυτικών μητροπόλεων, τα εκτεταμένα συστήματα παρακολούθησης και επιτήρησης, την επιβολή ειδικών συνθηκών κράτησης για φυλακισμένους αγωνιστές και αγωνίστριες, την εισαγωγή του DNA ως «αποδεικτικού» στοιχείου στις δίκες, τις παραδειγματικές-εξοντωτικές καταδίκες και τις διαρκώς νέες μεθοδεύσεις κατά διωκόμενων και φυλακισμένων αγωνιστών/ριών, συνιστούν δομικό στοιχείο της αντιεξεγερτικής θωράκισης των κρατών, των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, απέναντι στον λεγόμενο «εσωτερικό εχθρό», απέναντι σε όσους και όσες αμφισβητήσουν την εξουσία, τα προνόμια και τον κόσμο τους.
Χαρακτηριστική περίπτωση έχουν αποτελέσει οι διώξεις με τον 187Α για «τρομοκρατική οργάνωση» (που αργότερα μετατράπηκαν σε «εγκληματική οργάνωση» του άρθρου 187) δεκάδων αγωνιζόμενων κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στην εγκατάσταση μονάδας εξόρυξης-επεξεργασίας χρυσού και τη συνακόλουθη καταστροφή του όρους Κάκκαβος, του δάσους και του τόπου τους, από τη συμφωνία του ελληνικού κράτους με την πολυεθνική εταιρεία ELDORADO GOLD.
Στεκόμαστε στο πλευρό του Δημήτρη Κουφοντίνα, του αγώνα που δίνει με την απεργία πείνας του (την 3η μέσα στα χρόνια φυλάκισής του) για τη διεκδίκηση των αδειών του και την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο, τόσο μέσα στο πλαίσιο που θέτει ο ίδιος, όσο και μέσα από το ευρύτερο πλαίσιο της αντίστασης στην κατασταλτική πολιτική και την «αντι»τρομοκρατική της αιχμή. Πάντοτε στο εσωτερικό κάθε κράτους υπάρχουν συγκλίσεις και αντιπαραθέσεις μεταξύ διαφορετικών κομματικών και θεσμικών τμημάτων που διεκδικούν έναν καλύτερο συσχετισμό δύναμης για λογαριασμό τους, την πρωτοκαθεδρία στην απόφαση, την διακυβέρνηση, το είδος της πολιτικής που θα ασκηθεί θεσμικά και οικονομικά, του τρόπου απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης στις κυρίαρχες επιταγές ή της βίαιης επιβολής τους. Οι αντιπαραθέσεις αυτές, ωστόσο, συνιστούν ενδοκυριαρχική διαμάχη, δεν διαμορφώνουν κανένα πραγματικό πεδίο σύγκρουσης με την εξουσία (πόσο μάλλον ένα πεδίο πρόσφορο για τη χειραφέτηση από αυτήν) και εν τέλει συμβάλλουν στη συστημική ισορροπία. Η απλοποίηση αυτών των σύνθετων και πολυεπίπεδων διεργασιών, η «ανακάλυψη» δυνατοτήτων παρέμβασης-επιρροής στα πεδία της όποιας ενδοεξουσιαστικής διαμάχης, η απαλλαγή ή τα ελαφρυντικά στην αριστερά του κράτους που κατέχει σήμερα την κυβερνητική εξουσία και η έμμεση ή άμεση συνδιαλλαγή μαζί της «για να βρεθεί μια λύση», δεν προωθεί αλλά υπονομεύει τα εδάφη του αγώνα και (συνειδητά ή όχι) προτείνει τη μετατροπή των κινημάτων αντίστασης και αλληλεγγύης σε μοχλούς πίεσης της κυβερνητικής εξουσίας, σε βραχίονες άσκησης της κρατικής πολιτικής.
Να ρηγματώσουμε το καθεστώς εξαίρεσης για τους/τις φυλακισμένους/ες αγωνιστές/ριες,
στην προοπτική της καταστροφής των φυλακών και του κράτους  
 
 
13/6/2018
αναρχικές/οι από τις συνοικίες της δυτικής Αθήνας και του Πειραιά