Κείμενο στήριξης του Athens Indymedia

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ATHENS INDYMEDIA – ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΦΙΜΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΡΟΥΒΙΚΩΝΑ

Το Athens Indymedia, εδώ και πολλά χρόνια, αποτελεί βασικό μέσο αυτοοργανωμένης αντιπληροφόρησης του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού/αναρχικού χώρου. Ένα σημαντικό εγχείρημα, μέσα απ’ το οποίο ενημερωνόμαστε κι έχουμε τη δυνατότητα να δημοσιοποιούμε αδιαμεσολάβητα κι έξω από κυριαρχικούς όρους τον λόγο και τις δράσεις μας. Η απολογιστική συνέλευση του ΑΙ είναι ο τόπος όπου συζητιούνται και συνδιαμορφώνονται οριζόντια κι αντιιεραρχικά προτάσεις για τη λειτουργία του μέσου από όσες ομάδες το χρησιμοποιούν. Είναι ο τόπος όπου μπορούν με όρους συντροφικούς να τεθούν ανοιχτά και να συζητηθούν προβληματισμοί ή τυχόν διαφωνίες σχετικά με την πολιτική δημοσίευσης και λειτουργίας του. Ακριβώς για αυτά τα χαρακτηριστικά του, η υπεράσπιση του ΑΙ από κάθε απόπειρα φίμωσης και καταστολής, όπως και η αλληλεγγύη μας στα συντρόφια που το διαχειρίζονται,  είναι δεδομένη.

Η εισβολή μελών της συλλογικότητας του Ρουβίκωνα και ο τραμπουκισμός των παρευρισκόμενων συντρόφων και συντροφισσών στην 1η ανοιχτή απολογιστική συνέλευση της διαχειριστικής ομάδας του ΑΙ στις 2/12/2022, αποτελούν ακριβώς μια τέτοια απόπειρα (παρατίθενται τα κείμενα του σώματος της 1ης απολογιστικής και της διαχειριστικής ομάδας του ΑΙ σχετικά με τα γεγονότα). Ενώ θα μπορούσε στον συγκεκριμένο τόπο να συζητηθεί με πολιτικούς-συντροφικούς όρους η διαφωνία του Ρουβίκωνα σχετικά με τη δημοσίευση του κειμένου της Στ. Μπ., στο οποίο παρατίθενται από την πλευρά της τα γεγονότα που οδήγησαν στον θάνατο του συντρόφου τους, επιλέχθηκε από τη συγκεκριμένη ομάδα η απόπειρα επιβολής της άποψής της με την υιοθέτηση χαρακτηριστικών ξένων και εχθρικών προς τις αξίες, τις διαδικασίες και τους τρόπους που προτάσσει ο α/α χώρος: εξουσιαστική συμπεριφορά, μιλιταριστικά, σεξιστικά και αντισυντροφικά χαρακτηριστικά, πρακτικές εκφοβισμού και εκβιασμού. Εντός ενός χώρου που θέλει να είναι ριζοσπαστικός, πολύμορφος, αντιεξουσιαστικός, που δεν αναγνωρίζει αρχηγούς, πρωτοπόρους και καθοδηγητές, που η δυνατότητα αντιπαράθεσης με πολιτικούς-συντροφικούς όρους πάνω σε διαφορετικές απόψεις που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του είναι ο πλούτος του, λογικές και πρακτικές σαν αυτές του Ρουβίκωνα δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτές.

Χωρίς να θέλουμε να μπούμε σε λογικές «δικαστικών πορισμάτων», υπερασπιζόμαστε τη δυνατότητα της  Στ. Μπ. να δημοσιοποιήσει τη θέση της, καθώς και την επιλογή του ΑΙ να δώσει χώρο στη φυλακισμένη που καταθέτει μια κατάσταση στην οποία σίγουρα έχουν βρεθεί πολλές γυναίκες. Δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στο Αthens Indymedia, κάνοντας σαφές ότι οι συντρόφισσες/οι δεν είναι μόνες/οι απέναντι σε τραμπούκικες πρακτικές.

Κατάληψη Αγρός

Συγκέντρωση-μικροφωνική για τη στήριξη του 2ημέρου υπεράσπισης των καταλήψεων και των αυτοοργανωμένων χώρων

Το Σάββατο 11/2 στις 12.00 στην κεντρική πλατεία Αγίων Αναργύρων, θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση-μικροφωνική από τις καταλήψεις Σινιάλο και Αγρός για τη στήριξη του 2ημέρου υπεράσπισης των καταλήψεων και των αυτοοργανωμένων χώρων. Ακολουθεί το κείμενο που θα μοιράζεται:

το κείμενο σε μορφή pdf

Περί άβατων ανομίας

«Άλλη μία κατάληψη απελευθερώθηκε, άλλος ένας χώρος αποδόθηκε στην κοινωνία σήμερα μετά από καλά οργανωμένη επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ.»

«Βάζουμε τέλος σε άβατα και αποδίδουμε υπό κατάληψη χώρους ξανά στην κοινωνία»

«Άβατα και ανομία δεν μπορούν να έχουν σχέση με την δημοκρατία μας.»

Κάποιες από τις δηλώσεις του υπουργού προ.πο. της παρούσας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης με ακροδεξιές αναφορές, έπειτα από τις πρόσφατες εκκενώσεις αυτοοργανωμένων καταλήψεων.

Η κυβέρνηση στοχοποιεί κατειλημμένους πολιτικούς χώρους ονοματίζοντάς τους άβατα ανομίας, επικαλούμενη άλλοτε το νομικό πλαίσιο περί ιδιοκτησίας και άλλοτε τον κίνδυνο εστίας εγκληματικής παραβατικότητας. Χώρους που οι ιδιοκτήτες τους -κράτος ή ιδιώτες- είχαν παρατημένους για χρόνια χωρίς να κόπτονται ούτε για τη χρήση τους, ούτε για τη δημόσια ή/και κοινωνική λειτουργία τους, ούτε για την επικινδυνότητά τους λόγω φθορών από την εγκατάλειψη. Τα περί «άβατων ανομίας», λοιπόν, δεν αποτελούν παρά πολιτικά προσχήματα, που με την κατάλληλη μιντιακή προβολή τους αφενός ικανοποιούν το συντηρητικό και ακροδεξιό κοινό, αφετέρου αποπροσανατολίζουν το κοινωνικό από την υιοθέτηση πρακτικών κοινωνικής ανυπακοής.

Στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο, με δεδομένη τη ρευστότητα των κομματικών συσπειρώσεων, των αναποφάσιστων και της αποχής, το σχέδιο στοχοποίησης και εκκένωσης καταλήψεων αποκτά και ένα επιπλέον πρόσημο, καθώς για το κυβερνών κόμμα κρίνεται ότι είναι μια πολιτικά συμφέρουσα κίνηση, η οποία δεν θα επιφέρει κανένα πολιτικό κόστος παρά μόνο πολιτική υπεραξία. Αφενός θα εμποδίσει τυχόν διαρροές ψηφοφόρων προς την άκρα δεξιά, και αφετέρου θα ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά ενός συντηρητικού και φοβισμένου ακροατηρίου, που αποζητά περισσότερη «τάξη και ασφάλεια». Πέραν της πρώτης ανάγνωσης που θα ήθελε μόνο τη δεξιά πτέρυγα να επωφελείται από το εν λόγω πλάνο, κερδισμένες βγαίνουν και οι λοιπές «προοδευτικές» καθεστωτικές δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου, μιας και το ξερίζωμα των καταλήψεων θα πάψει να αποτελεί πολιτικό βραχνά για τις ίδιες. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο σύριζα εκκένωσε δεκάδες καταλήψεις όσο ήταν στη εξουσία, ενώ τη στιγμή που μιλάμε η κατάληψη Παράρτημα στην Πάτρα στοχοποιείται και από τη δημοτική αρχή του Κ. Πελετίδη, που πρόσκειται στο ΚΚΕ.

Επί της ουσίας, η πραγματική αιτία καταστολής μιας κατάληψης, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή και υπό οποιαδήποτε πολιτική διακυβέρνηση, είναι η καταστολή και περιθωριοποίηση του σταθερά «εσωτερικού» εχθρού της κρατικής εξουσίας. Όλων εκείνων των φορέων ανατρεπτικών λογικών και πρακτικών, που προσπαθούν να διαρρήξουν τη σχέση κράτους-υπηκόου και αποτελούν παραφωνία στην κανονικότητα που καθημερινά και με κάθε τρόπο επιβάλλεται. Όλων εκείνων των κινηματικών εναντιωματικών ομάδων που δεν βασίζουν τις σχέσεις τους πάνω σε ιεραρχικούς, εξουσιαστικούς, φυλετικούς, έμφυλους και κοινωνικούς-ταξικούς διαχωρισμούς και προτάσσουν την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και την ισότητα. Όλων εκείνων των χώρων και υποδομών που είναι το έδαφος για να ζυμωθούν και να πράξουν συλλογικά ομάδες και άτομα που έρχονται σε ρήξη με τους -άτυπους και τυπικούς- πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς θεσμούς.

Σε σύνοψη των παραπάνω -επί της πραγματικής αιτίας- και με ιδιαίτερη ευχαρίστηση δηλώνουμε πως όντως είμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε εστίες ανομίας απέναντι σε ένα καταπιεστικό σύστημα που επιτάσσει την εξαθλίωση, τους διαχωρισμούς και την εκμετάλλευση.

Όποιο και αν είναι το σχέδιο, όποια συμφέροντα και αν εξυπηρετούνται από αυτό, όποια παλαιά δαιμόνια και αν υπάρχουν που δεν ανέχονται την ύπαρξή μας και οραματίζονται τη μέρα που δεν θα ακουγόμαστε στον χώρο και στον χρόνο, εμείς απαντάμε ότι η επιλογή της κατάληψης είναι για εμάς μια ακόμα συνειδητή ανάληψη ευθύνης. Να βρούμε τη θέση μας και το έδαφος που οι σκέψεις, οι ιδέες μας θα στεγαστούν και θα δημιουργήσουν πράξεις. Πράξεις που θα συνεχίσουν να διαταράσσουν το πλασματικό αυτού του κόσμου, να δημιουργούν αντιστάσεις στην κρατική βαρβαρότητα, να αποδομούν τον κυρίαρχο λόγο, να προσπαθούν να είναι έναυσμα και ανάσα για να αλλάξει αυτός ο κόσμος.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ & ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

2ΗΜΕΡΟ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ

• Κυριακή 12/2/2023 στις 18:00 – Κατάληψη ΣΙΝΙΑΛΟ Εκδήλωση-Συζήτηση : Η στοχοποίηση των καταλήψεων εν μέσω διαδοχικών συστημικών «κρίσεων». Διερεύνηση τρόπων υπεράσπισής τους και διάχυσης του καταληψιακού προτάγματος.

• Σάββατο 18/2/2023 στις 20:30 – Κατάληψη ΑΓΡΟΣ LIVE LOOPING ΘαλερόςΚ ft Κα.Sa

Κείμενο για τον πόλεμο στην Ουκρανία – Πανό καλέσματος στην αντιπολεμική πορεία, Σάββατο 7/5 στις 12:00, Μοναστηράκι

το κείμενο σε pdf

ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ, ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ-ΤΑΞΙΚΟΣ

Στις 24 Φλεβάρη, με πρόφαση την υπεράσπιση του ρωσόφωνου πληθυσμού από τα φασιστικά τάγματα του ουκρανικού καθεστώτος, το ρωσικό κράτος εισβάλλει στην Ουκρανία, καθιστώντας γρήγορα σαφές ότι δε θα επιτρέψει την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την πρόσδεσή της στο δυτικό μπλοκ κυριαρχίας.

Πράγματι, τα τελευταία 8 χρόνια, ο ρωσόφωνος πληθυσμός της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, με την ανοχή του ουκρανικού καθεστώτος που παρέχει ομπρέλα προστασίας σε εθνικιστικές παραστρατιωτικές ομάδες, βιώνει εκφοβισμό, άγριες διώξεις, απαγωγές, καταστροφές σπιτιών και δολοφονίες. Ωστόσο, είναι τουλάχιστον υποκριτικό από την πλευρά του ρωσικού κράτους να ισχυρίζεται ότι «κόπτεται» για την τύχη των ρωσόφωνων που ζουν στην Ουκρανία, την ίδια στιγμή που ο πληθυσμός της Ρωσίας ζει κάτω από ένα αυταρχικό-απολυταρχικό καθεστώς που συγκροτήθηκε πάνω στον φόβο και την καταπίεση. Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν, θα δούμε ομάδες αξιωματούχων που είχαν προνομιακές σχέσεις με το πρώην κρατικοκαπιταλιστικό καθεστώς να κατασκευάζουν το νέο δημοκρατικό καθεστώς πάνω στην όξυνση του εθνικισμού και του ρατσισμού, τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ, την καταστολή των αντιφρονούντων, την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και πολλές ακόμα καταπιεστικές-κατασταλτικές πρακτικές. Κι όλα αυτά, εκμεταλλευόμενες το ερημωμένο πεδίο των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων από τη χρόνια τρομοκρατία του σοβιετικού καθεστώτος. Είναι παραπάνω από προφανές, λοιπόν, ότι βασικός στόχος της ρωσικής ομοσπονδίας είναι να μην απεμπολήσει τον έλεγχο πάνω σε ένα κράτος στο οποίο χρόνια τώρα ασκούσε βαθιά επιρροή και εισέπραττε οικονομικά οφέλη από τον διαμετακομιστικό ρόλο του τελευταίου στην προώθηση των υδρογονανθράκων της.

Από την άλλη, όσον αφορά στην Ουκρανία και τη συγκρότησή της ως ανεξάρτητο κράτος, έπειτα από την  κατάρρευση της ΕΣΣΔ, βυθίστηκε -όπως όλες σχεδόν οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες- περαιτέρω στη φτώχεια και την καταπίεση του πληθυσμού της. Από την σύστασή της, φλέρταρε ανάμεσα σε δύση και ανατολή ανάλογα με τα συμφέροντα των εκάστοτε προνομιούχων ομάδων, οι οποίες εναλλάσσονταν στην εξουσία υποβοηθούμενες από ένα περιβάλλον διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. Η  φτώχεια, η εκμετάλλευση και η καταπίεση που υφίσταντο οι «από κάτω», καθώς και το όνειρό τους να γίνουν κομμάτι μιας ευρώπης δημοκρατικής και φαινομενικά ευημερούσας, γρήγορα μετέτρεψαν την κοινωνική δυσαρέσκεια σε οργή. Χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους του Κιέβου και άλλων πόλεων, με επίκεντρο των εξελίξεων την πλατεία Μαϊντάν, το 2014. Αφορμή στάθηκε η απόφαση της τότε φιλορωσικής κυβέρνησης Γιανουκόβιτς να διακόψει τη διαδικασία σύνδεσης της Ουκρανίας με την ευρωπαϊκή ένωση. Ωστόσο, στις συγκρούσεις που ακολούθησαν με τις αστυνομικές δυνάμεις, οι φασιστικές-ακροδεξιές ομάδες ηγήθηκαν και καθόρισαν τις εξελίξεις, ενισχύοντας το μεταβατικό φιλοδυτικό καθεστώς ενσωματωμένες, πλέον, στον κρατικό μηχανισμό. Έκτοτε, τα φασιστικά τάγματα, όπως το τάγμα Αζόφ, δε σταμάτησαν να επιτίθενται στους ρωσόφωνους και σε όσες/ους αντιστέκονταν στο νέο καθεστώς εκμετάλλευσης.

«Πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» (Κλαούζεβιτς, Περί πολέμου)

Καθώς το ζήτημα της ενέργειας διαδραματίζει κομβικό ρόλο για το καπιταλιστικό οικοδόμημα, η παραγωγή, διακίνηση και κατανάλωσή της αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό παράγοντα ισχύος στα διεθνή τραπέζια συνομιλιών, βασικό στοιχείο διαμόρφωσης της θέσης και των αξιώσεων των εθνικών-κρατικών σχηματισμών και των οικονομικών ελίτ. Στο πλαίσιο των διακρατικών ανταγωνισμών, ο ενεργειακός έλεγχος καθορίζει την εξωτερική πολιτική, την άμυνα, τα επίπεδα στρατιωτικοποίησης των κρατών, αλλά και τα επίπεδα του κοινωνικού ελέγχου, φτάνοντας μέχρι και στη διενέργεια πολέμων, οι οποίοι, πέρα από τις καταστροφικές τους συνέπειες, αναδιατάσσουν τη γεωγραφία της ισχύος των κρατών.

Σ’ αυτήν την εξελισσόμενη ενδοκυριαρχική διαμάχη, ενεργό ρόλο έχουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, με απώτερο στόχο την επαναδιευθέτηση της ισχύος τους στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ιδεωδών, αφενός επιβάλλουν οικονομικές κυρώσεις στο ρωσικό κράτος και στέλνουν οπλισμό στην Ουκρανία, αφετέρου ενισχύουν στρατιωτικά τις νατοϊκές τους θέσεις περιφερειακά της Ουκρανίας και της Ρωσίας.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε και την εμπλοκή του ελληνικού κράτους, το οποίο έχει επιλέξει να συνταχθεί με το δυτικό κυριαρχικό μπλοκ. Η αποστολή όπλων στην Ουκρανία, η στρατιωτική ενίσχυση των θέσεων της βορειοατλαντικής συμμαχίας και η πρόσφατη «φιλοξενία» του ουκρανού προέδρου και των φασιστών του τάγματος Αζόφ στη βουλή το κατατάσσουν στα πλέον ενεργά μέρη της εκτυλισσόμενης πολεμικής σύγκρουσης. Επιπλέον, η γεωγραφική του θέση τού δίνει το «πλεονέκτημα» να διεκδικεί ενεργό ρόλο στον διακρατικό και καπιταλιστικό ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου.

Ο πόλεμος και η ειρήνη των κυρίαρχων ρημάζει τις ζωές των όπου γης καταπιεσμένων

Ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία έχει αφήσει πίσω του ως τώρα χιλιάδες νεκρούς/ές και εγκλωβισμένους/ες στις πολιορκούμενες περιοχές. Εκτελέσεις αμάχων, βιασμοί, βασανισμοί, ισοπεδωμένες πόλεις και χωριά έρχονται να μας υπενθυμίσουν όλη τη φρίκη του πολέμου. Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια εκτοπισμένες/οι αναγκάζονται να αφήσουν τις εστίες τους και να ψάξουν για ασφαλές καταφύγιο σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ στις πλάτες τους εκτυλίσσεται ένα παιχνίδι χυδαίου θεσμικού ανθρωπισμού που τους διαχωρίζει με ρατσιστικά κριτήρια από τους/τις υπόλοιπους/ες μετανάστ(ρι)ες, χωρίς βέβαια στην πράξη να διασφαλίζεται γι’ αυτές/ούς ένα διαφορετικό μέλλον χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Πέρα από τις συνέπειες που υφίστανται όσες/οι βιώνουν τον πόλεμο, υπάρχουν και αυτές που έρχονται με μορφή ντόμινο για όλους τους «από κάτω» σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο καπιταλισμός, μέσα από τις αλλεπάλληλες «κρίσεις» των τελευταίων δεκαετιών και την διαχείρισή τους μέσω μιας συνθήκης διαρκούς «έκτακτης ανάγκης», ανοίγει συνεχώς νέα πεδία αναπαραγωγής, αναδιάρθρωσης και κερδοφορίας για να επιβιώνει. Σ’ αυτή τη λογική, οι προαναγγελθείσες «κρίσεις» -ενεργειακή και επισιτιστική-, καθώς και η επιθετική επαναφορά της πυρηνικής ενέργειας έρχονται με μεγαλύτερη ώθηση από αυτήν την πολεμική σύγκρουση, κι ακόμα δεν έχουν δείξει τα δόντια τους.

Το φάντασμα του «ψυχροπολεμικού» εφιάλτη επανέρχεται μαζί με την όξυνση του εθνικισμού και του μιλιταρισμού που τον συνοδεύει. Η ειρήνη των κυρίαρχων αποτελεί την άλλη όψη του πολέμου, καθώς η απαιτούμενη προεργασία για τον «μη πόλεμο» συνοδεύεται πάντα από ενίσχυση της στρατιωτικοποίησης των εμπλεκόμενων κρατών, αλλά και διαρκή αναβάθμιση των εξοπλιστικών τους συστημάτων. Οι επιλογές αυτές δε μπορούν να ιδωθούν ξέχωρα από το γενικότερο μιλιταριστικό καθεστώς που εγκαθιδρύεται και στοχεύει σε κάθε πτυχή της ζωής: κοινωνικός έλεγχος, επιτήρηση, εκπειθάρχηση, καταστολή.

Για όλους αυτούς τους λόγους, δε συντασσόμαστε με κανένα κυριαρχικό μπλοκ. Δε θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους, ούτε θα συμμετάσχουμε στην εκτυλισσόμενη ανθρωποσφαγή μεταξύ των από κάτω. Ο δικός μας πόλεμος είναι κοινωνικός – ταξικός απέναντι στους δυνάστες μας. Απέναντι σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία. Απέναντι σε έθνη, σύνορα, στρατούς. Απέναντι στους πολέμους και την ειρήνη των κυρίαρχων.

Να σαμποτάρουμε την πολεμική μηχανή.

Να σταθούμε δίπλα με όσους υφίστανται τη φρίκη του πολέμου, με όσες λιποτακτούν από τα εθνικά κελεύσματα.

Να χτίσουμε γέφυρες αλληλεγγύης μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των

καταπιεσμένων στην Ουκρανία, τη Ρωσία και παντού.

Για έναν κόσμο ανεξούσιο και ελεύθερο. Για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ – ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ – ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΙΟΥ στις 12:00, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

Αφίσα & αυτοκόλλητα που κολλιούνται στο πάρκο τρίτση ενάντια στην επιτήρηση & τον κοινωνικό έλεγχο, με αφορφή την τοποθέτηση καμερών εντός του

κείμενο που μοιράζεται στο πάρκο σε pdf

ΚΑΜΙΑ ΚΑΜΕΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ

Τον τελευταίο χρόνο, ο Φορέας Διαχείρισης του πάρκου -υπό τον έλεγχο της Περιφέρειας Αττικής- έχει αναθέσει τη «φύλαξή» του σε ιδιωτική εταιρεία security, αναβαθμίζοντας το καθεστώς επιτήρησης σε σχέση με τους προκατόχους του, με την εγκατάσταση ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης στο εσωτερικό του. Εκτός από την 24ωρη περιπολία οχημάτων security εντός του πάρκου, έχουν ήδη τοποθετηθεί κάμερες υψηλής τεχνολογίας γύρω από κτίριά του και στην κεντρική διαδρομή του, με δυνατότητα ελέγχου και καταγραφής της κίνησης και άμεσης σύνδεσης με σώματα «ασφαλείας», μέσω ενός Κέντρου λήψεως Σημάτων. Πρόκειται για μια διαρκώς ανανεούμενη σύμβαση κόστους 265.000€ ανά 6μηνο, που εντάσσεται στο πλαίσιο της επείγουσας νομοθετικής πράξης περιεχομένου «Κατεπειγόντων μέτρων αντιμετώπισης της ανάγκης περιορισμού της διασποράς του κορωνοϊού COVID-19», όπως πληθώρα αντίστοιχων «έργων» (βλ. Μεγάλο Περίπατο).

Η γελοία ρητορική περί «προστασίας» του πάρκου επιχειρεί να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση και να αποπροσανατολίσει από τον γνωστό ρόλο των εκάστοτε διαχειριστών του, οι οποίοι άλλοτε μεθοδεύουν την εγκατάλειψή του με σκοπό να παραδοθεί σε επιχειρηματικά συμφέροντα και άλλοτε προχωρούν σε κατασπατάληση της χρηματοδότησής του σε μίζες και απευθείας αναθέσεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι φορείς διαχείρισης του πάρκου προέρχονται από τα σπλάχνα της κεντρικής και τοπικής εξουσίας, που ιδιαίτερα στη σημερινή της σύνθεση κερδίζει επάξια τη θλιβερή πρωτιά στα εξόφθαλμα σκάνδαλα.

Η επιλογή του φορέα να ενισχύσει το καθεστώς επιτήρησης στο πάρκο με την εγκατάσταση καμερών είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με την κεντρική πολιτική διαχείριση των τελευταίων 2 χρόνων, η οποία, με πρόσχημα την εμφάνιση της λοίμωξης Covid-19 διαμορφώνεται αποκλειστικά στη βάση του δόγματος «Νόμος & Τάξη». «Κατεπείγουσες» νομοθετικές ρυθμίσεις νομιμοποιούν και μονιμοποιούν πρακτικές ολοκληρωτισμού, (πρόστιμα, αποκλεισμούς, απαγορεύσεις, επιβολή υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων) που επιχειρούν να επεκτείνουν τα όρια της κυριαρχίας κράτους και κεφαλαίου στο κοινωνικό πεδίο, και να προχωρήσουν σχεδιασμούς που προσβλέπουν στην άνευ όρων υποταγή μας στις κυρίαρχες υποδείξεις και τη στρατιωτικοποίηση κάθε πτυχής της καθημερινής ζωήςž από την εργασία και τους χώρους εκπαίδευσης, τις συναναστροφές και τις βόλτες μας σε πάρκα και πλατείες, έως το εσωτερικό των σπιτιών μας.

Η λοίμωξη Covid-19 και οι προσχηματικές κρατικές διακηρύξεις για προστασία της δημόσιας υγείας έστρωσαν τον δρόμο για την εφαρμογή νέων πρακτικών κοινωνικού ελέγχου και εκπειθάρχησης, που μας φέρνουν αντιμέτωπες/ους με ένα καθεστώς τεχνολογικού ολοκληρωτισμού άνευ προηγουμένου. Τα κάθε λογής τεχνολογικά μέσα, που στα χέρια της εξουσίας συνεχώς εμπλουτίζονται κι εκσυγχρονίζονται, προορίζονται για την καταγραφή και συγκέντρωση προσωπικών πληροφοριών, τον έλεγχο, την επιτήρηση και τη ρύθμιση των υποκειμένων, με απώτερο στόχο την καταστολή της κοινωνικής ζωής και την αφομοίωση -από πλευράς των κοινωνικών υποκειμένων- της νέας ψηφιοποιημένης και αποστειρωμένης κανονικότητας. Τηλεργασία, τηλεκπαίδευση, (τηλε)γραφειοκρατία, ηλεκτρονικές αγορές, ψηφιακά υγειονομικά πιστοποιητικά, διατήρηση ψηφιακών δεδομένων DNA, ενώ προωθούνται από κράτος και κεφάλαιο ως πρακτικές «ασφάλειας» και «διευκόλυνσης» της καθημερινότητάς μας, στην ουσία αποτελούν προέκταση των πεδίων από τα οποία συλλέγονται προσωπικά δεδομένα. Smart-phones, κάμερες, drones, social media, cookies, ηλεκτρονικές πλατφόρμες χαρτογραφούν προτιμήσεις, κινήσεις, σχέσεις, απόψεις και, αφενός στοχεύουν στη δημιουργία εξατομικευμένων διαφημίσεων και ενίσχυσης της κατανάλωσης και του κέρδους, αφετέρου στην περιθωριοποίηση ή/και τη δίωξη και καταστολή συμπεριφορών που «παρεκκλίνουν» από τις κυρίαρχες επιταγές (βλ. τον αποκλεισμό όσων δεν επιδεικνύουν ψηφιακό υγειονομικό πιστοποιητικό σε κλειστούς χώρους ή την υπόθεση του προφυλακισμένου αναρχικού Χάρη Μαντζουρίδη, ο οποίος συνελήφθη ως «ύποπτος για ληστεία» μετά από «ανώνυμο τηλεφώνημα», με μοναδικό «στοιχείο» «μείγμα DNA»).

Το καθεστώς επιτήρησης και κοινωνικού ελέγχου τείνει να απλωθεί και στο πάρκο, με την τοποθέτηση καμερών, wifi και πλήθους ψηφιακών εφαρμογών, που «κατευθύνουν» την κίνησή μας εντός του και μετατρέπουν τα κινητά μας σε προέκταση του χεριού μας. Που διαμεσολαβούν την ελεύθερη κοινωνική συνεύρεση και δημιουργούν μια μόνιμη αίσθηση «παρακολούθησης» των προσωπικών μας στιγμών. Που είναι αχρείαστες για όσες/ους επιθυμούν να χαρούν τον ήλιο και τα δέντρα, την επικοινωνία με φίλες/ους, το παιχνίδι και τη σωματική άσκηση.

Μ’ αυτόν τον τρόπο, το πάρκο τρίτση και όλοι οι ελεύθεροι χώροι επιχειρείται να μετατραπούν σε αυτό που ανέκαθεν ορέγονταν οι εκάστοτε φορείς: σε αυστηρά ελεγχόμενα και πλήρως εμπορευματοποιημένα περιβάλλοντα. Είναι επομένως βέβαιο πως κάμερες, σεκιουριτάδες, θεσμικοί φορείς και μαγαζάτορες δεν πρόκειται να συμβάλουν στη φροντίδα και προστασία του πάρκου. Το πάρκο ζωντανεύει μόνο μέσα από την παρουσία μας, τη συλλογική του φροντίδα από όλες/όλους μας και τις αντιστάσεις μας ενάντια στην περίφραξη, τη λεηλασία και την εμπορευματοποίησή του. Είναι μέρος της ζωής μας και ως τέτοιο θα το υπερασπιστούμε.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ & ΤΟΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΑΝΑΠΝΕΟΝΤΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

*αυτοκόλλητα που κολλιούνται στο πάρκο τρίτση

Παρέμβαση στο Lidl Ιλίου από την κατάληψη Αγρός

Σήμερα, Σάββατο 5/3 το πρωί, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από την κατάληψη Αγρός και συντρόφισσες/ους στο κατάστημα Lidl στη στρογγυλή πλατεία Ιλίου, με αφορμή τη δίωξη γυναίκας που επιχείρησε να απαλλοτριώσει τρόφιμα. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκε κείμενο αντιπληροφόρησης. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε αντίστοιχη παρέμβαση στο s/m Σκλαβενίτης που βρίσκεται λίγο πιο κάτω.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΟΣ/Η

Το κείμενο που μοιράστηκε σε pdf:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ LIDL 

«[…] Φυσικά καταδικάζω, επίσης, την πράξη μέσω της οποίας ένας άνθρωπος βίαια και μέσω κομπίνας παίρνει στην κατοχή του τους καρπούς της εργασίας κάποιου άλλου. Αλλά είναι ακριβώς γι’ αυτό που έκανα πόλεμο στους πλούσιους, τους κλέφτες των αγαθών των φτωχών. Θέλω κι εγώ να ζω σε μια κοινωνία όπου η κλεψιά είναι εξορισμένη. Εγκρίνω μονάχα και χρησιμοποιώ την κλεψιά σαν μέσο εξέγερσης περισσότερο κατάλληλο για να πολεμήσει την περισσότερο άδικη απ’ όλες τις κλεψιές: την ιδιωτική ιδιοκτησία. Για να καταστρέψεις ένα αποτέλεσμα πρέπει πρώτα να καταστρέψεις τις αιτίες του. Αν υπάρχει κλεψιά είναι μονάχα γιατί υπάρχει πλεόνασμα απ’ τη μια πλευρά και λιμός απ’ την άλλη· γιατί τα πάντα ανήκουν μονάχα σε λίγους. Ο αγώνας θα εξαφανιστεί μονάχα όταν οι άνθρωποι θα μοιράζονται την ευτυχία και τη λύπη τους, τον κόπο και τον πλούτο τους, όταν όλα θα ανήκουν σ’ όλους. […]»

(απόσπασμα από την «απολογία» του αναρχικού ιλλεγκαλιστή Αλεξάντρ Μαριούς Ζακόμπ)

Το Σάββατο 12/2  μία γυναίκα επιχείρησε να πάρει από κατάστημα της αλυσίδας LIDL στο Ίλιον τρόφιμα που είχε ανάγκη, χωρίς να πληρώσει. Καθώς έγινε αντιληπτή, και μετά από μήνυση της εταιρείας σε βάρος της, συνελήφθη. Και ενώ οι πελάτες του καταστήματος ζήτησαν να πληρώσουν οι ίδιοι τα χρήματα ώστε να αποφευχθεί η διαδικασία του αυτόφωρου, η διοίκηση του καταστήματος αρνήθηκε, επικαλούμενη «την αυστηρή πολιτική της εταιρείας για αυτές τις περιπτώσεις». Από τη στιγμή που το ζήτημα δημοσιοποιήθηκε και προκλήθηκε έντονη κοινωνική δυσαρέσκεια, η πολυεθνική αποφάσισε να αποσύρει τη μήνυση, ώστε να κλείσει το θέμα και να αποσοβηθούν περαιτέρω αντιδράσεις.

Τα τελευταία δύο χρόνια, η εμφάνιση του κορονοϊού SARS-CoV-2  έχει αποτελέσει για την κυριαρχία ιδανικό εργαλείο διεύρυνσης του κοινωνικού ελέγχου, αναδιάρθρωσης και επίθεσης κράτους και αφεντικών στις τάξεις των από κάτω. Κατά τη διάρκεια της λεγόμενης πανδημίας η θέση των εργαζομένων έχει χειροτερέψει, καθώς -έπειτα και από την ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη- έχουν βρεθεί έρμαια των ορέξεων μικρών και μεγάλων αφεντικών. Τα ωράρια εργασίας έχουν ελαστικοποιηθεί περαιτέρω (στα σούπερ μάρκετ, τα νοσοκομεία αλλά και πολλούς ακόμα κλάδους επικρατούν συνθήκες «γαλέρας»), μισθοί και συντάξεις συρρικνώνονται, χιλιάδες άνθρωποι επιβιώνουν με πενιχρά επιδόματα ή βρίσκονται άνεργοι, οι εικόνες αστέγων πληθαίνουν, ενώ την ίδια στιγμή οι αλυσίδες τροφίμων, οι φαρμακοβιομηχανίες, η ιατρική περίθαλψη, οι εταιρείες ενέργειας και άλλοι επιχειρηματικοί τομείς εκτοξεύουν τα κέρδη τους. Στη θέση της γυναίκας στο LIDL είναι βέβαιο ότι βρίσκονται καθημερινά εκατοντάδες άλλοι/ες που δεν «την βγάζουν», σερνόμενοι/ες σε αστυνομικά τμήματα και δικαστικές αίθουσες, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που αν τύχει και ανήκουν σε κάποια κατηγορία «περισσευούμενων» (όπως μετανάστες, Ρομά, τοξικοεξαρτημένοι) μπορεί να βρεθούν στην καλύτερη περίπτωση σε κάποια φυλακή.

Για άλλη μια φορά, την «κρίση» -αυτή τη φορά «υγειονομική», αλλά και όσες ακολουθήσουν- καλούμαστε να την πληρώσουμε οι από κάτω, με φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο. Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η «ενεργειακή κρίση», για να ακολουθήσει -όπως προαναγγέλλεται- η «επισιτιστική». Και σίγουρα δεν πρόκειται για «φυσικό επακόλουθο της πανδημίας», όπως επιμελώς προσπαθούν να μας πείσουν. Πρόκειται για κυριαρχική επιλογή, για τον τρόπο που επιβάλλεται το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης»  και οι τεχνικές διακυβέρνησης που το συνοδεύουν.

Σε αυτή τη συγκυρία, που η επίθεση των κυρίαρχων απέναντι σε όλους/ες εμάς, τις εκμεταλλευόμενες, τις αγωνιζόμενες, τους  καταπιεσμένους, όσους/ες «περισσεύουν» ολοένα και εντείνεται, ή θα παραμείνουμε παθητικοί και μόνες, αποδεχόμενες/οι την ύπαρξή μας ως έναν διαρκή αγώνα για επιβίωση, ή θα πορευτούμε συλλογικά και αλληλέγγυα, για να αλλάξει πλευρά ο φόβος.

Ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση, την υποταγή και τους κάθε είδους διαχωρισμούς (ταξικούς, φυλετικούς, έμφυλους, ηλικιακούς, σωματικής κατάστασης κ.ά.), να συλλογικοποιήσουμε τις αντιστάσεις μας, να συγκρουστούμε με τους δυνάστες μας μέσα από κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ